Zeer Intiem deel 9

Het was Julia of alle stoppen in haar hersens waren doorgeslagen en ze in een roze bewusteloosheid zweefde. Toen ze weer tot zichzelf kwam, zat Sandra op handen en knieen over haar heen gebogen, de borstjes hingen puntig omlaag, de adem ging met horten en stoten. Julia strekte de armen uit en sloeg ze om de rug van het meisje. “Je hebt me volmaakt gelukkig gemaakt, kleintje… Je hebt er een rare manier voor gebruikt, maar toch was het heerlijk… daarvoor moet je verliefd en ontaard zijn. Ik vraag me alleen af, waar heb je dat idee vandaan om me te chanteren? Ze recht op het doel af, zonder aarzeling, heb je me gedwongen me voor je uit te kleden. Die brutaliteit van je overbluft me zo, dat ik gewoon de fut niet meer had me te verzetten. ” Zij lagen op de rug naast elkaar, de benen gespreid. Nonchalant speelde Sandra met haar tante’s borsten, liet de handen over haar buik zweven en kwam van tijd tot tijd bij de nog kletsnatte gleuf terecht. Zacht en kalm begon ze van Simone te vertellen, van de ervaringen die zij met haar collega had opgedaan. “Dus feitelijk hij zij je zo gemaakt “, stelde Julia vast. “Nu verbaas ik me niet meer over wat je met mij hebt durven doen. Niet dat ik ergens spijt van heb “, voegde ze er haastig aan toe. “Allesbehalve. Ik wil jouw vriendin zijn, net als die Simone, die ik graag eens zou willen ontmoeten. Tante en nicht, die elkaar de vagina uitlikken en afzuigen, bij elkaar vingeren en als meiden van het laagste allooi elkaar klaarmaken… Het is bijna bloedschande. Die gedachte windt me op. Nu weet ik pas, dat ik nooit echt, volmaakt sexueel plezier gekend heb… ” “Ondanks dat met vader…? ” “Ja, ondanks dat… Eigenlijk was dat iets banaals, zonder kunst of franje… Met jou is het zo helemaal anders… zo warm… ” “Toch zou ik denken… dat het je plezier moest doen… dat je er toch wel zin in moest hebben gehad… ” “Vanzelfsprekend… Het is iets dat ik al lang in mijn hoofd had. Ik vind je vader een heel knappe man, veel knapper dan Edmond. En toen die dat met je moeder ziek en jij weg… De gelegenheid was gunstig… Het kon eigenlijk niet missen. We hebben een tijdje tegenover elkaar gezeten, gewoon zitten wachten tot het komen zou. Toen hebben we elkaar gekust. Onze handen zijn gaan dwalen. Je vader heeft met betast en ik heb hem zijn gang laten gaan. Het risico dat in deze situatie opgesloten lag, dreef ons als het ware nog meer… ” “Raakte vader je kut aan? ” “Ja… Maar eerst begon hij met mijn borsten te spelen. Hij vindt ze ook mooi, mooier en groter dan die van je moeder. Toen zijn hand afdwaalde naar beneden en ik mijn rokken had opgetrokken, heb ik zijn broek losgeritst. ” “En toen werd het rukken en vingeren? ” “Ja… als je het zo wilt noemen. Nooit had iemand dat nog bij me gedaan. Edmond zou er niet aan denken mij daar te strelen, voordat… Hij heeft niet de minste fantasie… En ik ook, ik vond het heerlijk dat harde dinge in m’n handen te voelen… Ik genoot zo, dat ik erin heb toegestemd naar jouw kamer te gaan en me daar helemaal uit te kleden. Weet je dat het voor mij de eerste keer was, dat ik een man helemaal naakt zag? Kun je nagaan wat een saaie boel het met mijn man is… Toch moet ik van aanleg een sloerie zijn, het moet me wel in het bloed zitten. Eerst de vader en nou de dochter. Maar ik heb nergens spijt van… ” “Non, je ne regrette rien “, neuriede Sandra plagerig. “Vertel me ‘ns, Edith Piaf “, voegde ze er vertrouwelijk aan toe. “Heeft ‘ie een grote…? ” “Een grote wat? ” “Doe niet zo flauw… Je weet heel goed wat ik bedoel. Een grote fluit natuurlijk… ” “O, Sandra, hoe durf je…? ” “Wat zou dat? Ik denk dat alle vrouwen nieuwsgierig zijn te weten of een man een grote pik heeft. Ze zouden maar wat graag elke gulp even openmaken om ‘m te meten, lengte en dikte, en het gewicht van de ballen… Ze zijn net loerende beesten. Bah… Net of er niks anders bestaat… ” “Wat bedoel je? ” “Simone heeft zo’n namaakding… Ik vraag me af of in dit geval de namaak niet beter is dan het origineel… Wat afmetingen betreft… is het misschien wel beter… ” “Je schijnt op de hoogte te zijn… ” “Ik heb er ervaring mee. Door Simone. Toen ik haar er mee bezig zag, kreeg ik er ook zin in… Ik heb haar gevraagd me te verkrachten… ruwweg, zoals een bruut een jong meisje neemt. God, dat deed pijn, maar naderhand… wat een heerlijk gevoel. ” “Hoe ziet zo’n ding eruit? ” “Net als dat ding, waarmee jij af en toe wordt gepookt… lang, mooi, met dikke aderen erop… de kop gespleten… een beetje agressief… Zelfs als je eraan gewend bent, vraag je je elke keer nog af of hij er wel in zal gaan. Maar ein gaat-ie, helemaal, Jezus, alleen het gezicht al doet je kut overlopen. Uit angst spreid je de benen zover mogelijk en dan glijdt-ie wel. Ik zou er best een willen hebben. Weet je dat ze zoiets een dildo noemen? ” “Nee. Ik heb er nog nooit een gezien. Ik wist niet dat ze zulke dingen maken… Toch wel nuttig… denk eens aan al die alleenstaande vrouwen, weduwen, nonnen, oude vrijsters… die moeten toch dezelfde verlangens hebben als iedereen… Gelukkig dat ze zich dan met zo’n ding kunnen behelpen… Is-ie duur? En moeilijk te krijgen zeker? Het zal wel verboden zijn zoiets te verkopen. In strijd met de goede zeden ofzo… ” “Dat spreekt vanzelf… maar wat geeft ’t. Niemand weet ’t toch wat een vrouw doet als ze alleen is? ” “En jij, zo jong nog, en hoe je praat. Ik kan mijn oren niet geloven. Jij staat voor niets, he? ” “En jij, toen je zo oud was als ik? Was je een schuchter meisje, dat de ogen neersloeg in aanwezigheid van een man en welopgevoed bloosde? ” “Zo’n beetje wel… Of eigenlijk, was ik helemaal wel zo, toen. ” “Heeft het lang geduurd voordat je er iets van afwist, wat er tussen een man en een vrouw gebeurt als ze van elkaar houden? Voordat je wist wat een orgasme was? ” “Dat is me van de ene dag op de andere duidelijk gemaakt, zonder dat er van liefhebben sprake was. Jouw moeder was toen nog op kostschool. Ik was alleen met mijn ouders en nogal aan mijn lot overgelaten. Ik kon zo’n beetje doen wat ik wilde. Wij woonden in een huis dat naast een wat vervallen landgoed lag. We noemden ’t het kasteel, ofschoon het helemaal geen echt kasteel was. Het was meer een groot herenhuis met een hoop kamers, die als een allegaartje in de loop der jaren waren aangebouwd. De bewoonster was iemand, die wij ‘de vreemdelinge’ noemden, omdat ze god-weet-waar ze vandaan kwam. Ze was elegant, klein en mager, maar bijzonder levendig. Als kind keek ik op naar haar, de ‘kasteelvrouwe’. Ik vond haar deftig, machtig en heel rijk. In feite was dat niet zo. Het ‘kasteel’ was wel een beetje opgelapt toen zij er kwam wonen, maar het dak lekte flink hier en daar, verschillende kamers waren onbewoonbaar en sommige muren niet al te stevig. Op mijn wandelingen kwam ik de ‘kasteelvrouwe’ vaak tegen en we spraken met elkaar, zodat ik tenslotte ook geregeld bij haar thuis kwam. Een vreemd huis was het. Een allegaartje ook van meubelen. Meest wel mooite dingen, maar weinig bij elkaar passend, oosters, empire en ook heel gewone rommel… Alleen het bed was iets heel bijzonders: ebbenhout ingelegd met ivoor en paarlemoer. Ik herinner me nog dat, toen ik het voor het eerst zag, ik overdonderd werd door de enorme grootte van het ding. De ‘kasteelvrouwe’ mocht me graag en op het laatst was ik bij haar kind aan huis. Ik liep in en uit, snuffelde overal in het enorme huis rond en vaak was ik er uren zonder dat ik haar zelfs tegenkwam. Op een van mijn speurtochten ontdekte ik een geheim deel, een maker met een verborgen trap en gang. Toch waren er ook dingen in dat huis waarvan ik geen weet had. Het was bijvoorbeeld nooit bij me opgekomen dat de ‘kasteelvrouwe’ een priveleven erop nahield. Ik zag haar altijd alleen of met haar huishoudster. Verder leek ze me een soort publieke figuur, zonder eigen leven buiten het ook van de mensen. Maar op zekere middag… Ik had vrij en wandelde weer, als zo vaak, het ‘kasteel’ binnen. Het was doodstil. Misschien liep ik daarom ook wel heel zachtjes en kwam het verlangen bij me op het grote bed weer eens te zien, met te vergapen aan het glanzende zwarte hout, de glans van het paarlemoer en het gladde ivoor. Echt zo’n meisjesdroom. Ik nam de geheime trap, die bedekt was met stof, en kwam uit op de kamer die met een verborgen opening uitzicht gaf op de slaapkamer van de ‘kasteelvrouwe’. Ik weet wel zeker dat zij niets afwist van de trap, noch van die opening, die schuil ging in de schaduw van de plafondbalken. Ik hield de adem in, toen ik de ‘kasteelvrouwe’ op bed uitgestrekt zag liggen, alleen gekleed in kousen. Heel donkere, rookkleurige kousen. Eerst dacht ik even dat het een onbekende was, die daar zo onbeschaamd lag uitgestrekt op de zwarte sprei, maar al gauw herkende ik haar blonde haar en hoog opgestoken kapsel. Wat me het meest verbaasde was dat deze vrouw, die ik met haar 48 jaar erg oud vond, een jongemeisjeslichaam had. Haar heel kleine borstjes wezen brutaal naar boven en onder aan haar platte buik had ze een blond, krullend vachtje, dat het roze vlees eronder liet doorschijnen. Lange tijd keek ik op haar neer, terwijl mijn hart bonkte wegens mijn driestheid. Als ze me betrapte, zo dacht ik, zou ze me geducht de les lezen en dan de deur wijzen, voorgoed. Ik hield me muisstil. Toch schaamde ik me ook. Ik voelde heel sterk dat ik iets erg lelijks deed tegenover de ‘kasteelvrouwe’ en keek naar iets, dat niet voor mijn ogen bestemd was… Maar het boeide me zo, dat ik me niet kon losrukken. Zij lag bijna bewegingsloos, de dijen licht gebogen, de borsten roerloos en de armen omhoog. Van tijd tot tijd zuchtte ze. Zo luid dat ik het in mijn schuilplaats horen kon. Toen strekte zij zich uit, spreidde armen en benen en lichtte het bekken op. Toen ze de ogen weer sloot, zag ik een van haar handen over haar buik glijden op weg naar de binnenkant van haar dijen. Ik begreep niet, waarom ze geen kleren aan had, zo maar overdag in bed lag en niet eens sliep bovendien. Enkele ogenblikken later werden mijn vragen beantwoord en het leek og het antwoord vanzelfsprekend was. Ik wist nog niet precies wat volwassenen deden, maar ik had toch wel de klok horen luiden… De deur van de kamer ging open. Er kwam een man binnen, die de deur achter zich op slot deed en aan de voet van het bed bleef staan. Het was Marcel, de zoon van de boer, die de boerderij naast het landgoed pachtte. Ik mocht hem niet erg, want het was een echte boerse kerel. Zijn brede, ruige bouw maakte me een beetje bang. Hij was bruut in zijn bewegingen en zijn stem was meer geschikt om met paarden en vee te praten dan met mensen. De ‘kasteelvrouwe’ bewoog zich niet. Met haar hand bleef zij zich tussen de dijen strelen, terwijl een vage glimlach om haar lippen speelde… “Wat ben je laat “, zei ze. “Ik wacht al een uur op je… ” “Ik kon niet eerder “, gromde de man. “Ik heb nog beesten te verzorgen… ” “En natuurlijk had je vrouw je nog nodig? ” “Nee “, zei de man terwijl hij de schouders ophaalde. “Die werkt ver van huis. ” Hij deed een paar passen en ging naast heb bed staan. Hij boog zich over de vrouw heen, die de armen om zijn nek sloeg, hem naar zich toe trok en hongerig zijn mond kuste. Tegelijkertijd zocht een van haar handen Marcel’s broek, knoopte die los. Zij greep in zijn gulp en ik zag dat zij er een grote vlezige tak uithaalde, die bruin van kleur was en eindigde in een rode knop, net als een stamper. Ik wist dat mannen iets dergelijks hadden, maar gezien had ik er nog nooit een… Ik keek verschrikt naar de grootte ervan en die blote trillende kop deed me rillen. Het ding trilde alsof het stuipen had. De vrouw op bed omvatte het ding met beide handen en bewoog ‘m op en neer met regelmatige slagen, terwijl ze ingespannen naar haar werk keek. Marcel’s gezicht had een strakke lijn aangenomen, zodat ik hem haast niet meer herkende. Het leek wel of hij een stompzinnig, dierlijk masker had voorgedaan. De ‘kasteelvrouwe’ scheen intussen veel genoegen van haar werk te beleven. Zij had de knieen gekromd en toonde onbeschaamd haar naakte spleet, terwijl zij haar bekken op en neer bewoog. Zij glimlachte met open mond, waaruit de tong naar buiten stak. “Wat heb je toch een prachtig apparaat “, zei ze. “Fijn om mee te spelen als hij goed stijf staat. En voor mij wordt hij gauw stijf, he? Ik weet hem wel zo te krijgen… ” Marcel stootte een geknor uit. Luid zuchtte hij toen de vrouw met haar vingers de glanzende huid van zijn eikel aanraakte. Toen zij daarop met haar hand in zijn gulp dook en zijn lid deed zwaaien door hem bij de ballen te pakken, kreunde hij en greep de ‘kasteelvrouwe’ tussen de benen. ” “Vinger me “, zei ze. “Je weet dat ik dat graag heb… Ik ben geen hupsakee- vrouw van zo erop en eraf, als jouw vrouw. Met mij vermaak je je… omdat ik verdorven ben. Ik houd van liefdesspel. Ik ben geil… Ik ben tot alles bereid… Kom… het is tijd… ik moet je piemel naakt zien, zodat ik je kan bewonderen… ” Marcel deed een stap achteruit en ontkleedde zich snel. De kleren liet hij achteloos op de grond vallen. Zijn lichaam leek wel uit een boomstam gesneden, een en al brute kracht. Een soort menselijk dier, bijna stom, dat in een stompzinnige grijns zijn tanden toonde. Ik wist nog niet dat liefdesspel soms die vorm heeft, of het nu om mannen of om vrouwen gaat. Helemaal naakt nu, kwam hij weer naar het bed en liet zich opnieuw bij zijn lul pakken. De ‘kasteelvrouwe’ manipuleerde hem met verdubbelde kracht. Ik zag haar ogen glinsteren. Zij leek wel een tovenares wier bleke vlees in brand scheen te staan. Zij was dronken van wellust en schaamteloosheid. Het schouwspel bracht me in verwarring. Het leek me dat die twee iets heel slechts deden. Nog nooit had ik iets dergelijks gezien. Mijn moeder had me gewaarschuwd tegen mannen. Ik mocht me niet laten aanspreken of iets aannemen. Dus dit was wat mannen deden. Het was slecht en een groot geheim en het feit dat ik daar ongemerkt naar stond te kijken, beangstigde me. En boeide me ook. Ik was verbaasd te zien dat de vrouw zich heel gewillig tot dat soort dingen leende. Uitzinnig en zonder schaamte. De boer daarentegen was vrij passief en gaf weinig tekenen van vreugde. Hij kreunde en steunde soms onder de wilde aanvallen van de vrouw. Zij schudde en rukte wild aan die stijve lat en het leek me toe of hij onder haar handen nog stijver en dikker werd. Toen zij hem even losliet, veerde hij omhoog als een gummistok, zwaaide links en rechts en draaide rond op zijn basis. De vrouw gebruikte nu weer beide handen. Met gevouwen handen omvatte zij zijn piemel en masseerde de knop tussen haar omhooggestoken duimen, telkens als ze de voorhuid eraf trok. Wijdbeens ging zij op de hurken zitten en drukte haar vooruitgestoken lippen op dat gezwollen ding. Marcel duwde zijn tamp tegen haar mond en stootte door, terwijl hij haar hoofd in de handen nam. Tegelijkertijd boog hij zich voorover, zodat hij met de hand bij haar borsten kon komen. Ruw kneedde hij het zachte vlees tot de tepels stijd werden als rode kersen. “Ja, ja, mijn borsten… knijp erin… doe me pijn… ” kreunde de vrouw terwijl ze het hoofd afwendde zodat zijn sexpaal eruit glipte. “Ik zal je in je ballen knijpen, je heerlijke mannenballen. ” De eikel glom van het speeksel en ik zag een druppel wit, kleverig vocht naar buiten komen. De schommelende zak eronder was enorm. Het leek me toe alsof dat harige geplooide ding twee eieren bevatte. Het zag er allemaal zo agressief uit en maakte me bang. Maar de ‘kasteelvrouwe’ scheen er helemaal niet bang voor te zijn. Zij aanbad dat afschuwelijke ding. Toen Marcel de hand tussen haar dijen bracht, opende ze deze nog verder en bood haar spleet aan de ruwe boerenknuisten. Een liederlijke grijns speelde om haar mond. “Je had nog nooit een vrouw gevingerd. Dat heb ik je geleerd. Daar kan ik niet buiten. Ik moet gevingerd worden voor ik geveegd word… o, ga door… daar houd ik zo van. Ik was al witheet voordat je kwam, maar nu… ” Ik hield me nog steeds muisstil, bang dat de geringste beweging mij zou verraden. Ik was vooral bang voor Marcel, die ik tot alles in staat achtte. Maar mijn ogen waren des te actiever en tussen mijn benen voelde ik me warm worden. Het leek me wel, dat die beiden zich erg vermaakten. Zij legden zich zo toe op wat zij deden, dat het wel erg fijn moest zijn. Van onwetend meisje werd ik plotseling een vermoedende vrouw en ik begreep, dat wat zij daar deden, iets heel belangrijks was. Ze gingen zo op in hun spel, dat ik best de kamer had kunnen binnenkomen, alleen van Marcel was ik niet zeker. Ik zekere zin genoot ik om ze daar zo ongeremd op dat bed bezig te zien en die vrouw dingen horen zeggen, die mijn jonge oren deden tuiten. Zij zaten nu in het midden van het bed op de knieen. Zij wreef haar bosje tegen de piemel van de man, die stijf als een kaars tussen hen in stond. Marcel had haar bij de billen gegrepen en kuste haar op de mond, terwijl hij haar tieten tegen zijn behaarde borst platdrukte. Toen duwde ze hem weg, boog zich voorover en greep zijn roede weer in beide handen. Zij wrong hem en kneep erin, waarbij ze de eikel boven haar handen liet uitpuilen. “Ik ga je afzuigen “, zei ze. “Je flink afzuigen. Een lul pijpen is het fijnste dat er is. Ik heb er al heel wat gepijpt in mijn leven. Ik ben al begonnen toen ik maar nauwelijks kind af was. Dat komt doordat ik een bewonderaarster ben van het mannelijk lid. Doe ik het niet goed? ” Marcel knorde iets onverstaanbaars. Hij greep haar bij de haren en boog haar hoofd achterover. Zij opende de mond en trok de peniskop naar zich toe. Toen ze hem in de mond had, bracht zij haar hoofd weer naar voren en zette zich in beweging, op en neer. Maar Marcel liet haar niet begaan. Hij trok hem terug uit haar mond, sloeg de armen om haar lichaam en strekte haar languit. Hij ging half over haar heen liggen en zette de mond aan haar wijd geopende spleet. “Ja, ja! ” riep ze uit. “Bef me. Lik en zuig aan me… tegelijk… je tong naar binnen… o, wat doet me dat wat… Kom nu met je paal… je dikke sexpaal in m’n mond… samen… ” Zo gingen ze een tijdje voort. Ik zag de dikke billen van Marcel, die van tijd tot tijd opwipten en dan meteen weer met een doffe klets neerkwam. Ik stelde me voor hoe die geweldige lul in de mond van de vrouw gedreven werd. Het moest haar wel aangenaam zijn, want ze speelde koortsachtig met de ballen, die ik tussen de harige dijen van de man achteruit zag hangen. Ik had nog niet alles gezien. De ‘kasteelvrouwe’ verbrak de omhelzing. Met gevouwen benen en gespreide knieen, wierp zij zich op de rug, de billen steunend op een kussen, de borsten omhoog. Marcel zat op de knieen, zijn lul, nat van het speeksel, als een lans naar voren. Hij wachtte. “Kom “, zei de vrouw. “Prik me erop… tot aan het gevest… kom op met je lul… nu ben ik zover… vul me helemaal tot aan mijn strot. ” Hij wierp zich voorover, nam zijn lid in de vingers en plaatste de kop tegen haar doos, die rood van opwinding geworden was. Zij hielp mee. De vrouw kreunde en Marcel loeide als een stier. “Ja, Marcel, hij gaat naat binnen… Goed zo… de eikel voorop als een stormram. Fijn is het, zo helemaal gevuld te zijn door die grote brok van jou… vooruit… dieper… dieper… Naai me… neuk me… ram erop los… Spiets me door m’n hele lichaam heen… Laat je grote lul galopperen… voel ‘ns hoe nat ik ben… een warme zee… o, wat houd ik van je… weer… weer… harder… het komt… o, neukerd, het komt… ” Marcel leek op de vrouw heen en weer te springen. Het was net een worsteling en hij ging zo woest te keer dat ik dacht botten te horen kraken. Zij slaakte een schreeuw, haar buik schokte omhoog. Haar lichaam leek een gespannen boog, terwijl Marcel zich moest vasthouden om niet uit het zadel te worden geworpen. De schreeuw ging over in een langgerkt gereutel. Tenslotte viel zij neer, de ledematen gespreid. Later stond zij op en ging tegenover Marcel staan, die op een zij bleef liggen. Met gespreide dijen bestudeerde zij haar kut, terwijl Marcel geinteresseerd toekeek. Ik zag een lange witte draad met een klodder eraan uit haar buik naar beneden hangen, die lang heen en weer bleef slingeren om tenslotte tussen haar benen op het kleed te vallen. “Zie je wat je me allemaal hebt ingespoten, geilaard? ” zei zei lachend. “Jij hebt altijd de kloten vol, he? Bij mij kan het niet genoeg zijn… golven… klotsen moet het… ” Toen zij van het bed wegliep, verliet ik mijn schuilplaats en het ‘kasteel’. Het werd me te link. Van die dag af was ik veranderd. Ik begon aan sex te denken en aan niets anders. Dat was niet altijd zo leuk. Ik bedacht dat veel vrouwen veel soorten plezier kenden en dat ik nog niets gehad had. Ik was laat en bang te laat te zijn… ” “Niks hoor “, verzekerde Sandra haar. “Het is nooit te laat… ik geloof dat je pas nu goed op dreef komt. ” “Jij hebt me wel wat geleerd, dat is waar “, gaf Julia toe. “En heel prettige dingen ook. Vroeger dacht ik alleen maar… ik fantaseerde avonturen… vreemde avonturen, soms lief en soms wreed, maar altijd vreemd. Vaak ben ik in gedachten teruggegaan naar de schuilplaats, vanwaar ik ze verrast had. Dan zag ik Marcel met zijn grote pik… naakt, stijf, dreigend… en dan was ik het, in plaats van de ‘kasteelvrouwe’, die werd genomen en in extase gebracht… Ik had afschuw van mezelf omdat ik zulke dingen dacht, er zelfs plezier in had en erover uitwijdde. ” “Jammer, tante, dat je zo lang netjes gebleven bent “, zei Sandra. “Maar van nu af… ” Haar handen gleden weer over warm meegevend vlees. Vochtige handen. “Met de mond, Julia “, zei het meisje. “Op elkaar… met het hoofd tussen de benen… met mond en tong… ” “O ja, Sandra, met de mond… ik ga je oppeuzelen, snuffelen aan je haartjes, knabbelen aan je knopje en je liefdessap drinken. ” Hijgend vielen ze op elkaar. Onder het likken aan elkaars grot, zuchtten ze, spraken woorden die alleen zij begrepen, geile woorden, die naar buiten moesten komen… van onder uit de keel… omdat ze nog maar een vlees waren… een dolzinnige verliefdheid… gereed om genot op genot te stapelen…”