Wielrennen met zusje 3

Wielrennen met zusje 3

Het was warm toen we vanmiddag in Tignes arriveerden en nadat we ons installeerden gingen Milou en ik zwemmen in het naastgelegen meer. Ik denk dat de seks met mijn zusje de afgelopen dagen me behoorlijk op scherp heeft gezet want ik hoef nu maar een paar tietjes te zien of ik ga al down. Of eigenlijk meer up, mijn pik heeft nog nooit zo vaak zo stijf gestaan!
Dat gebeurde er dus ook toen we na het zwemmen aan het meertje lagen en er steeds meer jongens en meiden aankwamen, net als wij om deel te nemen aan de hoogtestage. Op een gegeven moment ging mijn zusje topless, en als de eerste tietjes over de dam zijn…

In ons chalet blijkt een paar uur later dat twee Italiaanse jongens en twee meisjes bij ons zijn gehuisvest. De jongens heten Paolo en Luigi, ze zijn twee broers en de meisjes Tréza en Sophía blijken tweelingzusjes en ook nog eens nichtjes van de jongens te zijn. Terwijl we met elkaar kennis maken wordt duidelijk dat we ons gelukkig allemaal aardig goed in het Engels te kunnen redden en al snel hebben we een gezellig sfeertje in huis. We chillen tot het eten nog wat in de huiskamer en vertellen wat over onszelf. Wat ons allemaal duidelijk verbindt is dat we graag wielrennen en hier een volgende stap vooruit hopen te kunnen maken. Ondertussen is het mooi meegenomen als we het goed met elkaar kunnen vinden en het lijkt me dat dat voor zusje wel gaat lukken, ik zie dat ze al een beetje flirterig in de weer is met de twee andere jongens.

Naja, dat geeft mij ruimte om de meisjes te leren kennen en echt, wát een beauties. Ze vertellen dat ze eeneiige tweeling zijn en net als ik net zeventien zijn geworden. Ze zijn actief in het wielrennen voor meisjes en willen volgend jaar meedoen aan de Giro voor junioren. Ambitieus hoor. Ik vertel ze dan dat ik ook in de junioren fiets en prof wil worden bij een grote ploeg, liefst een uit Nederland. We blijken een enorme klik te hebben en voor we het beseffen is de tijd voorbij, we moeten naar het avondeten.

De ploeg

In het restaurant blijkt dat we in totaal met achtenveertig jongens en meisjes zijn, ruim de helft minder dan normaal, vanwege corona. Na het eten krijgen we een praatje van de coach en hij vertelt ons dat hij wordt bijgestaan door enkele assistenten en door renners van de ploeg die hier in de buurt traint. En, gaat hij verder: ‘jongelui, morgen beginnen we met een ploegentijdrit. De chalets zijn zó ingedeeld dat jullie steeds met drie jongens en drie meisjes zijn en samen vormen jullie de hele duur van deze hoogtestage een ploeg.

In totaal hebben we er dus acht en iedere ploeg krijgt de naam van een bekende wielersponsor: Bora, Garmin, Cofidis, Lotto, Segafredo, Alpacin, Astana en Movistar.’ Het blijkt dat wij van ons chalet van de koffie zijn, we krijgen dus shirts met ‘Segafredo’ erop, lekker spul! Als de coach is uitgepraat worden er allerlei vingers opgestoken maar zijn reactie is dat hij morgen vóór de tijdrit verder zal uitleggen wat de regels zijn. ‘Houden jullie er wél rekening mee dat het een stevige etappe wordt, we ontbijten om zeven uur en om acht uur starten we. Dus, op tijd naar bed, jongelui! Oh ja, en tijdens de hele hoogtestage geen druppel alcohol!’ Nou, dat zat er wel in want nog niemand van ons is achttien.

Er wordt nog behoorlijk nagepraat, het is net een mierenhoop die is opgepord. Lou’tje en ik kijken elkaar op een gegeven moment aan, we zijn het eens, mooi geweest, naar bed. In het chalet verdwijnen we ieder een beetje onwennig in onze eigen kamer en dat voelt echt wezenloos vreemd na die heftige nachten van de afgelopen week in ons piepkleine tentje. Ik kan dan ook niet de slaap vatten en na een kwartier wil ik sneaky de kamer van Lou’tje binnengaan, maar net op dat moment komt een van de Italiaanse meisje binnen. Tréza, of Sophía, geen idee wie het is, ziet me met alleen een boxer aan de kamer van Lou’tje inglippen, ze trekt vragend een wenkbrauw op, ai, dit was niet de bedoeling. Maar ben tóch blij dat ik gegaan ben, als ik haar kamer binnenkom spreidt Lou’tje giechelend meteen al haar benen voor me. ‘Jij kon dus ook niet slapen?’

Ik knik en val op haar aan, ik heb zin in kort en stevig en zusje geloof ik ook. Ik lik haar kutje ultra glad en schuif dan in één keer mijn heipaal tot mijn ballen in haar neuktunneltje, waar ik hem even goed diep laat zitten. Voordat ik op stoom kom geef ik zusje overal op haar gezicht kusjes en tongen we daarna kort maar heftig, met een woestheid die me zélf verbaast. Dan vouw ik haar dubbel en helemaal open door met mijn handen in haar knieholten haar benen helemaal achterover naast haar schouders te drukken. Ik zet het op een beuken, woon haar uit tot ze heftig begint tegen te bewegen en ze zachtjes gillend kreunend klaar komt. Ik pomp Lou’tje op hetzelfde moment vol met mijn zaad en snel daarna vallen we samen als een blok in slaap, lekker tegen elkaar aan als lepeltjes liggend, zoals we in het krappe tentje gewend waren.

Chantage?

De volgende morgen is het vroeg dag, we moeten ons om zeven uur voor het ontbijt melden. Als we naar het restaurant lopen verschijnt ineens Tréza, of Sofia, geen idee wie van de twins het is, naast me. Ze fluistert ‘hey Tim, it was a bit noisy in the room next to me. Heb je lekker geneukt met je zusje?’ Oeps, ik krijg een kop als een biet en ik maak haar met een vinger voor mijn mond duidelijk dat ze haar mond moet houden hierover. Tréza, of Sofia, knipoogt en fluistert ‘oké, maar wat is dan m’n beloning?’ En zonder af te wachten wat ik antwoord loopt ze door. Nou, lekker dit…

Na het eten vertelt de coach als eerste dat dankzij de lichaamsmaten die we vooraf allemaal moesten doorgeven er nu voor iedereen een renfiets op maat klaar staat, voor deze dagen afgeleverd door de sponsor die op ons shirt staat. Hij legt verder uit dat de etappe ruim zevenenvijftig kilometer is en dat we als totale ploeg over de lijn moeten komen. De tijd van degene van ons zes die als laatste binnenkomt geldt als tijd voor de hele ploeg. Achter iedere ploeg rijdt een volgauto met extra drinken en voor het geval er problemen zijn.
Na deze uitleg valt er eerst een diepe stilte en dan barsten de vragen los. Uit de antwoorden van de coach wordt wel duidelijk dat expres voor een lange etappe met veel klim- en daalwerk is gekozen, om onze vaardigheden te kunnen bekijken. Ook wil hij kunnen zien wat ieders uithoudingsvermogen is en of wat we doen om tot een goede samenwerking te komen.

Omdat in deze streek vaker geracet wordt op de weg is in overleg met de politie, met als startpunt het hotel, een afgelegen rondje wegen vrijgemaakt van verkeer, we moeten dat zeven keer afleggen. En dan gaat het los, de ploegen starten om het kwartier. Wij zijn als derde aan de beurt en het is bizar wennen om met ons zessen een eenheid te vormen terwijl we dat niet zijn. Al binnen vijf minuten blijkt dat het een puinhoop is, ieder doet maar wat. We doen het daarna even rustig aan om te overleggen wie op kop kan rijden en wie echt meegetrokken wil worden.

Op een gegeven moment krijgen we een goede cadans te pakken en steeds als we te hard gaan en iemand daarover piept houden we vaart in, want we moeten écht met ons zessen over de streep komen. We zijn kapót als we na een kleine twee uur binnenkomen en struikelen zo’n beetje van onze fietsen af, het sportveld op om in het gras uit te puffen. Vooral Lou’tje, Tréza en Sofia hebben het zwaar gehad. Maar ook voor ons, de jongens, was het heftig want we hebben het meeste kopwerk moeten doen en konden niet voluit gaan, de hele tijd omkijken waar ieder blijft is misschien nog wel slopender dan snoeihard knallen.

Aan het einde van de ochtend blijken we vierde te zijn geworden, een aardige middenmoter dus, prima, hebben we nog iets om te verbeteren. Daarna volgt in het hotel een heel gesprek over hoe iedereen het heeft ervaren en wat de leerpunten zijn. En dan besluit de coach met: ‘oké jongelui, dat was voor vandaag de praktijk. Ik geef jullie een reader mee over strategie en tactiek in de wielersport en ik wil dat jullie die allemaal voor morgen lezen en met elkaar bespreken. Hou daarbij in je achterhoofd de ervaring van vandaag. En hup, nu aan de lunch en vul daarna maar je eigen tijd in.’ Het is meteen een drúkte van belang, kwetterend als een stel mussen vallen we aan op het buffet, allemaal nog in onze renkleding en stinkend als bunzingen. Wat me opvalt is dat alle ploegen nu al héftig naar elkaar toetrekken, gaaf hoe dat werkt om samen een zware taak te krijgen.

Fun on the beach

‘Wij van Segafredo’ spreken af na de lunch onze strandspullen te halen en meteen door te gaan naar het meer. Als we daar op het strand arriveren liggen de ‘Alpacins’ en de ‘Astanas’ er ook al, en tot onze stomme verbazing volledig in hun blootje. ‘Hey gasten, kan dat zo maar?’ roept Paolo verbaasd uit en als antwoord krijgt hij een schaterlach van twaalf stuks blote jongens en meisjes terug. ‘Zie jij hier in de verste verte ook maar iemand die ons kan zien, preutse gast?’ vraagt een van de blote meisjes en het is duidelijk, we kunnen er niet omheen, nice, we doen mee!

Snel trekken we alles uit en rennen het water in, alle plakzweet er af spetterend. En natuurlijk lekker stiekem elkaar beglurend. Ik vind de tweeling echt te gekke meiden, mooi, sportief, klein maar fijn, supersexy nu hun lange haren dankzij het water extra krullen en alle kanten uit zwieren. Als ze eenmaal naast elkaar liggen te zonnen ga ik ze een tijdje sneaky zitten bekijken, ‘zoek de verschillen’ zeg maar. Ze zijn er niet of nauwelijks, maar bij Tréza zie ik een klein moedervlekje naast haar linker wenkbrauw, terwijl haar zusje dat niet heeft. Goed om te onthouden, Tréza met een é in haar naam heeft een vlékje, ik heb echt een ezelsbruggetje nodig, gewoon weird zoals die meiden op elkaar lijken.

Echt, hoe kunnen twee zulke wondertjes gemaakt zijn, zó gaaf en zó’n mooie lookalikes, zó klein en dan toch met alles erop en eraan. Vooral hun tietjes die als vier identieke bolletjes rijzen en dalen op hun ademhaling blijven me mateloos verbazen en ik moet echt uitkijken dat mijn pik niet spontaan een groeispurtje inzet. ‘Kijk je het er niet allemaal af, broertje?’ smiespelt ineens Lou’tje in mijn oor. Ik lach zachtjes, dan, ook zachtjes in haar oor: ‘moet jij zeggen Lou’tje, ik zag je net zowat met je ogen die pikken van Paolo en Luigi hypnotiseren om ze maar stijf te krijgen.’ Lou’tje schiet in de lach, ‘ja, ze zijn mooi hè?’ En dan, plompverloren eroverheen: ‘Vind je het goed als ik vreemd ga?’ Ehm, whow, dit is even schrikken. Want ze is toevallig ook nog eens mijn kleine zusje. Maar ja, heb ik haar écht beschermd al? Juist ík heb haar keer op keer aan m’n pik geregen. Wie ben ik dus om ‘nee’ te zeggen. Ik kijk Lou’tje dus maar een beetje lullig grijnzend aan en steek mijn duim op. En ze knipoogt terug, ze heeft echt wel in de gaten dat dit mij óók kansen biedt.

Op een gegeven moment liggen alle acht ploegen op het strand en hebben we eerst een tijdje de grootste lol, met natuurlijk ondertussen goed aandacht voor al die mooie lijven die zich nu openbaren. Maar dan wordt het rustig, de meesten doen een kort tukje en de rest van de middag gebruikt iedereen om de reader door te lezen, afgewisseld met regelmatig een plons in het water. We hebben tussendoor ook heftige gesprekken over wat wel en wat niet werkt in een ploeg. Slim van de coach om ons vanmorgen die ervaring meteen te laten opdoen, we begrijpen nu al veel beter waar we over praten. En het wordt steeds duidelijker dat we allemaal behoorlijke beginnersfouten hebben gemaakt.

Die avond, als ‘Wij van Segafredo’ nog even bij elkaar zitten in de woonkamer rolt Gianni een joint. Als we hem op zijn broer na allemaal verbaasd aankijken zegt hij: ‘ehm, gasten, is er iets? De coach zei toch alleen iets over alcohol, hoorde jij hem over hasj?’ We schateren het alle zes uit, natuurlijk, hij zei er niks over dus vindt de coach dat goed, maar niet heus natuurlijk. Luigi laat de joint rondgaan en iedereen doet ondanks de twijfels hierover ijverig mee en zo is hij al snel op. ‘Alora, op één been kan je niet staan zeggen ze bij ons in Napoli’ en met die smoes draait Luigi meteen een nieuwe. Nadat ook die is weggepuft voel ik hem al aardig binnenkomen, het wordt wat relaxter allemaal en de meisjes worden al lijkt dat bijna onmogelijk nog oneindig veel mooier. Zoals ze alle drie daar in hun joggingpakken zitten te chillen op de bank. Echt, ik voel hoe mijn paal tegen wil en dank groeit en krijg een rooie kop als ik zie dat Tréza breed grijnzend mijn kruis zit te bekijken. Als we oogcontact maken steekt ze haar duim op…

Tréza? Of toch Sofia? Whatever!

Jammer genoeg gaan de Italiaanse twinsisters meteen daarna naar bed en zie ik dat Lou’tje volop aanpapt met de Italiaanse jongens. Nou ja, dan ga ik ook maar naar bed, maar een beetje teleurgesteld ben ik wél. Lou’tje die me meteen inruilt en twee leuke meisjes die plotseling verdwijnen. Ik lig een tijdje in bed te woelen en begin net wat slaperig te worden als mijn deur sneaky opengaat en er even later iemand naast me in het bed schuift. Het is donker in m’n kamer en ik zie alleen een silhouet. ‘Lou’tje?’ vraag ik. Maar dan, als er een koude hand op mijn buik wordt gelegd: ‘nono, scusi, Tréza.’ En, een beetje aarzelend: ‘Ik vind je leuk…. maar m’n zusje had wat hoofdpijn en wilde naar bed, ze had me even nodig, scusi.’ Dan, even stilte… ‘Ehm, vind je het goed dat ik bij je lig? Lijkt me wel toch, als je ook met je zusje neukt?’ Oké! Mooie binnenkomer! Ze komt haar beloning voor haar zwijgen dus ophalen, de bitch, nou, prima, die kan ze krijgen, graag zelfs.

Als antwoord zeg ik niks maar trek ik terwijl ik op mijn rug lig Tréza op haar zij tegen me aan en geef haar kusjes op haar voorhoofd, terwijl ik haar rug en rechter schouder wat aai en masseer. Als ik bij toeval het vlekje naast haar wenkbrauw kus voel ik dat het ook iets verhoogd is, een echt moedervlekje dus. Tréza merkt het en zegt ‘mama noemde mij altijd haar taka, haar tijgertje, omdat dat vlekje volgens haar daarop lijkt.’ En dan kruipt ze met haar linkerschouder lekker cosy in mijn oksel weg en legt haar hoofd op mijn borst, heel intiem, terwijl ze ondertussen met haar hand mijn borst en buik wat verkent. ‘Mmm…’ spint ze bijna als een poesje terwijl ze ondertussen toch heel geniepig af en toe mijn pik aantikt, die er echt heel enthousiast van wordt.

Als we zo een tijdje liggen zeg ik zachtjes, alsof ik totaal onnozel ben: ‘nou Tréza, trusten hè?’ Ze giechelt en reageert ‘wat dacht je, dat je er zo vanaf kwam?’ En meteen trekt ze me op haar kleine lijf, haar benen spreidend zodat ik er tussen kan liggen. Ik geef haar een zoen en al snel wordt dat een heftige uitwisseling van tongen en zo, whow, die meid gaat ‘all the Italian way’ vol in de aanval zeg. Haar tong verkent woest mijn mond en gaat een soort van gevechtje met de mijne aan, het is in onze monden zó’n gekronkel en gedraai om elkaar heen dat het een wonder is dat we niet met elkaar verknoopt raken. Ondertussen voel ik hoe ze steeds haar bekken wat kantelt, wat als een uitnodiging voelt om haar daar ook te gaan verkennen.

Ik maak me van Tréza haar mond los en schuif me over haar lekkere blote meisjeslijf langzaam naar beneden, ondertussen haar overal kusjes gevend. Ze heeft kleine tietjes, helemaal naar mijn smaak, en ik val er op aan alsof ik ze graag van haar wil overnemen. Ik zuig afwisselend van beide bolletjes de tepel zo diep mogelijk in mijn mond en laat er mijn tong op los tot op allebei tietjes de tepels als ultrastijve torentjes omhoog staan te wijzen. Dan werk ik me haar platte gespierde buikje kusjes gevend naar beneden, steek mijn tong even diep in haar navelkuiltje en belandt eindelijk daar waar ik wil zijn, bij haar kutje, de ingang van haar mijnschatje, haar speciale meisjesparadijsje voor jongens. Tréza spreidt genietend haar benen zo ver mogelijk open als ik haar kutlipjes van onder naar boven open lik en meteen daarna haar klitje een kleine behandeling geef. Ik herhaal dat een tijdje tot Tréza letterlijk onder me ligt te steigeren en ze steeds harder haar neukgrotje tegen me aanduwt.

Ik kniel rechtop tussen Tréza haar benen, spreid ze nóg iets verder, til haar met mijn armen om haar dijbenen wat op en schuif dan mijn pik relaxed in haar tot ik volledig in haar zit. Ik hoor Tréza hijgen en zie in het beetje licht dat ik heb hoe haar buik trilt en steeds weer aangespannen en losgelaten wordt, zo mooi om te zien hoe strak en gespierd die meid is en hoe bloedgeil haar lijf er daardoor uitziet. Door dat mooie aanzicht krijg ik het meteen op mijn heupen en zet er meteen een flink tempo in, ik trek me steeds weer bijna uit dat nauwe schachtje terug en boor mijn paal dan weer hard en tot mijn ballen tegen haar billen tikken in haar.

En zo ga ik voor mijn doen onwijs lang door, ik heb de afgelopen week dankzij al dat neuken echt een behoorlijk uithoudingsvermogen opgebouwd en mijn zaad houdt zich gelukkig ook al lekker lang rustig. Ik pomp en beuk en voel hoe me de vlammen al snel uitslaan, ik begin behoorlijk te zweten. Om een kleine pauze in te lassen laat ik me languit op dat kleine meisjeslijf voor me zakken en bedek haar volledig met het mijne. Ik geef Tréza zachte kusjes op haar lippen en verberg daarna mijn gezicht in haar krullenbos, ondertussen met kleine bekkenbewegingen haar doorneukend.

En of dát het nou is dat haar nog meer opwindt, feit is in ieder geval dat Tréza ineens enorm onder me begint te bewegen, zelf zich steeds weer met een kantelbeweginkje iets van mijn pik losmakend
om hem daarna meteen weer in haar terug te nemen. Ik onderga het graag, zeker omdat ik keer op keer voel hoe ze haar buikje aanspant, dat dán weer met een zuiggeluidje van mijn buik loskomt en dán weer contact maakt als ze m’n pik weer helemaal terug in zich neemt.

Op dat moment fluistert Tréza dat ze bovenop wil. Samen draaien we ons om en meteen galoppeert dat wilde Italiaans meisje er op mijn pik van door. Ze zit op haar knieën over mijn pik heen, spant haar bovenlijf wat achterover waardoor haar tietjes strak op haar bovenlijf komen te staan en me nieuwsgierig aankijken. Ze gooit haar hoofd met die grote bos lange krullen als een head-bangertje afwisselend voor- en achterover terwijl ze zich als een bezetene op mijn pik op en neer schuurt.

Nog oké met dit verhaal? Ik lees heel graag jouw reactie!
X. Zara