Vluchtelingen (1)

BROER EN ZUS

Ik word wakker van de herrie om me heen. Eerst weet ik even niet waar ik ben maar al gauw komt het besef weer binnen dat we het gered hebben, dat het ons eindelijk gelukt is het Nederlandse opvangcentrum voor asielzoekers te bereiken. Als ik langzaam weer wat tot besef kom blijkt dat ik behoorlijk verstijfd ben op de ongemakkelijke bank waar ik onderuitgezakt op heb liggen slapen. Het was donker toen we arriveerden, nu in het daglicht zie ik dat dit een onwijs grote wachtkamer is, waar heel veel mensen op stoelen en banken zitten of hangen, bijna allemaal heel verveeld of juist gestrest. Sommigen kletsen heel druk, weer anderen zitten wat suf rond te kijken net als ik of zijn bezig met hun mobieltje. En wat opvalt is dat het vooral jongens en jonge mannen zijn, ik zie bijna geen meisjes en vrouwen.

Het maakt dat ik me ongemakkelijk voel, nogal wat mannen staren me aan alsof ik een bezienswaardigheid ben. Nou ja, inmiddels heb ik wel geleerd dat ik dat voor hen ook ben, ik zie er best goed uit en trek altijd veel mannenogen naar me toe, of ik dat nou wil of niet. Ik ben lang, slank, sinds onze vlucht bijna mager zelfs en ik heb lang donker haar, een beetje golvend, op een staart, tot halverwege mijn rug. Hoewel ik nog maar net achttien jaar ben heeft mijn lichaam zich al goed ontwikkeld en het meest in het oog springend zijn mijn borsten, die ik meestal onder wat wijd vallende kleding probeer te verbergen.

Samen met mijn een jaar oudere broer Resa ben ik vanuit Syrië naar Nederland gevlucht. Mijn broertje, mama, papa en ik zijn Christenen en we kwamen al snel nadat de burgeroorlog in Syrië uitbrak in de problemen. Bij een bombardement kwam ons jongste broertje om het leven en hoewel we allemaal heel verdrietig waren besloot papa dat we direct moesten vluchten, omdat ons leven niet langer veilig was. We waren amper een paar dagen op weg, te voet en in een grote groep samen met allerlei andere ook vluchtende mensen, toen papa en de andere oudere mannen door een militie uit de groep werden gehaald. Daarna hebben we nooit meer iets van hem gehoord.

Mama en wij gingen noodgedwongen met ons drieën verder en kwamen uiteindelijk via Griekenland in Europa, Duitsland terecht. Daar werd mama heel erg verkouden, gevolgd door een longontsteking. Omdat ze zo verdrietig was gaf ze het al gauw op en stierf ze. Mijn broer en ik zijn in dat noodcentrum eerst een tijdje heel treurig blijven hangen, maar daarna zijn we vanuit Duitsland doorgestuurd naar Nederland. Dat land wilde ons opvangen en sinds eergisteren zijn we in een vluchtelingencentrum aangekomen. Het is zo druk dat we erg lang moeten wachten, vandaar dat iedereen hier gefrustreerd maar wat rond hangt.

Leugentje voor bestwil

Veel van die jongens hier zijn echt heel mooi en knap. De meeste hebben een lichtbruin tintje, net als mijn broertje en ik, maar ik zie ook zwarte jongens en zelfs heel lichte, en waarschijnlijk is iedereen hier wel ergens voor op de vlucht.

Sinds een paar jaar, het begon al toen we nog heel rustig in Syrië woonden, merk ik dat ik heel vaak kriebels in mijn buik voel als ik mooie jongens zie, en voel nu ook dat het tussen mijn benen een beetje nat wordt. Papa en mama hebben me nooit iets verteld over wat er gebeurt tussen jongens en meisjes, maar ik voel wel steeds vaker dat het echt iets met me doet als ik een mooie jongen zie. En nu, meteen toen we hier aankwamen, heeft mijn broer van zijn laatste geld een mobieltje gekocht en gisteravond, toen hij naast me op deze onhandige bank sliep heb ik heel sneaky opgezocht wat jongens en meisjes samen doen. Ik vermoedde het natuurlijk al maar op die filmpjes die je in dit land gemakkelijk kan bekijken werd het wel heel duidelijk, een jongen zijn piemel wordt groot, steekt hem bij een meisje naar binnen en daar worden ze dan allebei heel opgewonden van. Sinds ik dat heb ontdekt heb ik echt nog veel meer die kriebels in m’n buik door al die mooie jongens hier. En ik zie dat zij ook een beetje opgewonden raken als ze naar mij kijken, ik zie er aardig wat steeds mijn kant op gluren.

Dan zie ik mijn broer Resa aan komen. Hij is een knappe, lange, ook al bijna te magere jongen, negentien, een jaar ouder dan ik. Hij heeft heel donkere ogen, volle lippen, lang niet geknipt donker beetje krullend haar tot net op zijn schouders, met een versleten spijkerbroek aan en daarop een vaal T-shirt. Hij ziet er moe uit en het zou geloof ik goed zijn als hij zichzelf en zijn kleren kon wassen en eens lekker mocht slapen.

‘Hoi Miriam’, zegt hij als hij naast me gaat zitten en een arm om me heen slaat. ‘Weer wakker? Een beetje goed geslapen zusje?’ Ik antwoord dat ik me redelijk fit voel en dan vertelt Resa dat hij bij de gesprekskamertjes is gaan rondhangen, waar iedereen ondervraagd wordt. Resa heeft daar gehoord dat na de inschrijving, als we zijn doorgereisd naar het uiteindelijke opvangcentrum, alle mannen die alleen zijn bij elkaar moeten slapen in een grote slaapzaal met meerdere bedden. Ook voor vrouwen die alleen zijn is er een slaapzaal, maar echtparen krijgen een kleine eigen slaapkamer. Daarom stelt Resa voor dat we ons gaan uitgeven voor een echtpaar, volgens hem moet dat lukken omdat we immers dezelfde achternaam hebben. ‘Wat dan ook een voordeel is’, vervolgt Resa, ‘is dat jij tegelijk beter beschermd bent tegen al die jongens hier, want je wordt echt constant aangegaapt. Als ze merken dat je geen man of vriendje hebt zullen ze je vast en zeker lastig gaan vallen’. Ik snap het en stem in met het plannetje.

We moeten nog enkele dagen wachten we op onze beurt voor een gesprek, elkaar goed in de gaten houdend, ondertussen maar wat rondhangend en slapend waar het maar uitkomt. Ons geld is inmiddels op, papa had bijna al ons geld in geheime zakjes in zijn kleding genaaid en toen hij werd meegenomen waren we dat allemaal in een klap kwijt. We vragen ons allebei bezorgd af hoe we dit weer kunnen aanvullen, liefst gaan we zo snel mogelijk in dit nieuwe land werken. Resa zat in Syrie in de laatste klas van een beroepsopleiding voor ICT, en ik was net aan een studie voor arts begonnen. We hebben dus geen diploma’s maar willen allebei zo snel mogelijk toch zelf ons geld gaan verdienen. En eigenlijk zouden we ook graag onze studies afmaken…

Als we na dagen wachten eindelijk aan de beurt zijn voor ons gesprek lukt ons plannetje om ‘man en vrouw’ te worden ook nog. We worden geholpen door een heel vriendelijke mevrouw, die volgens mij wel een beetje twijfelde aan ons verhaal, flink wat vragen stelde maar toen glimlachte en akkoord ging. Ook hebben we met die aardige dame gepraat over hoe het allemaal verder gaat. Zij verwacht dat we in het volgende centrum toch wel enkele maanden verblijven voordat we ergens anders een huisje krijgen. Tot die tijd krijgen we iedere maand wat geld om van te leven, maar heel veel is het niet, zei ze. Resa en ik zijn er toch heel blij mee, we vinden het heerlijk dat we nu veilig zijn, een eigen plekje krijgen en een tijdje aan dit land mogen gaan wennen.

Echtpaar

De busreis van ruim twee uren zit er op, we zijn aangekomen in het asielzoekerscentrum waar we langere tijd gaan verblijven. Eindelijk hebben we weer een beetje privé, dankzij een eigen kamer, niet groot maar wel van ons, met een eigen bed en een eigen kast! Tikje lastig dat het een tweepersoonsbed is, maar we hebben de afgelopen paar maanden op zoveel rare en onveilige plekken geslapen dat dit toch echt een paradijsje is.

Resa kleedt zich meteen helemaal uit, let er door zijn vermoeidheid amper nog op dat ik hem kan zien en loopt met een handdoek om zich heen naar de mannendouches ietsje verderop in onze gang. Dat lijkt me een goed idee en als hij terug is sta ik ook al klaar om te gaan. Ik heb gelukkig een kamerjas in de kast gevonden en ga daarmee op pad naar de douches voor de vrouwen. Naast mij staan enkele andere vrouwen heerlijk te spetteren en iedereen geniet met volle teugen. Heerlijk, weer lekker fris en schoon! Als ik me afgedroogd heb kan ik me eens goed in de grote spiegels van de badkamer bekijken. Ik was altijd al slank maar nu ben ik toch wel iets te mager geworden, het wordt tijd om weer wat aan te komen. Ik heb niet zo’n grote borsten maar wel mooi stevig en rond, met lichtbruine kleine tepels. Verder zie dat ik het haar rond mijn gleufje hoognodig moet bijwerken en neem daar nu meteen maar even de tijd voor. Ik scheer het meeste weg, tot er een klein driehoekje van korte haartjes over is. Heerlijk om weer even tijd voor mezelf te hebben!

Als ik terugkom in onze kamer ligt Resa languit neergeploft op het dekbed, in zijn blootje, al diep in slaap. Oei. Ik heb hem als klein jongetje wel eens bloot gezien maar sindsdien nooit meer. Eerst durf ik het niet echt maar dan overwint mijn nieuwsgierigheid het, ik krijg nu immers de kans eens goed te bekijken hoe een jongen er nu precies uitziet. Mijn broer is prachtig, zijn borst is mooi plat en strak en daaronder zie ik dat zijn buik allerlei kleine spierbundeltjes heeft. En weer daaronder, daar ligt zijn slappe piemel schuin omhoog op zijn onderbuik, echt iets heel anders dan wat ik me kan herinneren van toen hij een klein ventje was. Ik voel eerst even aan die spierbundeltjes op zijn buik en streel dan heel voorzichtig over Resa’s best wel grote piemel, om te ervaren hoe dat voelt. Lekker zacht, maar er is ook meteen een reactie, ik zie dat mijn broertjes piemel schokt en ietsje groeit. Resa beweegt ook maar slaap dan door.

Ik ben hier echt van geschrokken en besluit snel het bed in te duiken. Ik ga aan mijn kant onder het heerlijke zachte dekbed liggen en omdat ik geen zin meer heb mijn laatste schone hemdje uit mijn rugzak te halen ga ik net als Resa bloot slapen. Ik hoop voor Resa dat hij zo op dat bed het niet te koud krijgt, maar ik denk dat hij dan wel onder het dekbed komt. Dat is het laatste wat ik me bedenk en val als een blok in slaap…

’Echtgenoot’ Resa

Op een gegeven moment droom ik dat er iemand tegen mijn lijf ligt en me zachtjes over mijn buik streelt. Mmm, dit is fijn! Maar na een tijdje besef ik dat het helemaal geen droom is, dat ik eigenlijk wakker ben en dat mijn broer zich tegen me aan heeft genesteld. Eerst zeg ik er niks van want het is zo lekker wat dit met me doet. Heel zachtjes voel ik mijn broers hand over mijn lichaam gaan en me voorzichtig overal aanraken. De kriebels in mijn buik zijn er al snel ook weer en nog nooit zijn ze zo duidelijk aanwezig geweest! Resa’s hand gaat zachtjes steeds verder omlaag en bereikt dan het plekje tussen mijn benen.

‘Resa’, fluister ik zachtjes tegen hem, ‘wat ben jij nou aan het doen?’ Mijn broer zegt eerst een tijdje niks, maar antwoordt dan dat hij het koud kreeg, in bed kroop en toen in zijn slaap warmte zocht tegen mijn lijf aan. En dat hij daar wakker van werd en eigenlijk niet van me af kon blijven omdat hij me al een tijdje zo ontzettend mooi vindt. Mijn impuls nu is om van hem weg te schuiven, dit mag toch niet tussen broer en zus, maar dan gniffelt Resa en zegt hij, alsof hij mijn gedachten kan lezen: ‘En trouwens zusje, we zijn nu toch man en vrouw?’. Ik vind dat wel grappig en moet er ook even van giechelen. En dan besluit ik dat ik het wel lekker vind, mijn broertje zo tegen me aan gedrukt en zijn strelingen over mijn lijf. En trouwens, tijdens onze vlucht die een paar maanden duurde hebben we soms iedere nacht tegen elkaar aan gelegen als het heel koud was. Maar dat was dan wel altijd met al onze kleren aan…

‘Oké Resa, je mag tegen me aan blijven liggen en me strelen, maar niet te ver gaan hoor’, zeg ik. Tja, ik had beter moeten weten natuurlijk. Want Resa is de afgelopen tijd, net als ik, snel volwassen geworden, met alles wat daarbij hoor, zoals steeds meer behoefte aan lichamelijk contact en uiteindelijk ook aan seks. Resa streelt me rustig verder maar als hij bij mijn borsten aankomt merk ik dat hij wat sneller begint te ademen, en daarbeneden bij hem voel ik zijn piemel, die eerst in halfzachte toestand tegen me aanlag, in schokjes groeien. En bij mij gaat het net zo, ik voel me al snel heel opgewonden als hij mijn tepeltjes aanraakt en zacht masseert, ik kan niet anders dan mijn benen een beetje uit elkaar doen en daar mijn spleetje en het knopje er bovenin aanraken. Resa merkt dat en neemt het van me over, hij brengt zijn hand op mijn spleetje en weet daar al snel mijn supergevoelige plekje te vinden. ‘Jouw spleetje heet in dit land een kutje, zusje, en dit knopje waar jij zo graag aan kriebelt is jouw klitje’, fluister hij in mijn oor. ‘Oh ja, en jouw borsten zijn hier tietjes en mijn piemel heet een lul of een pik.’ Hij vertelt me dat hij dit allemaal op internet hoort en ziet, mijn broer doet dus echt aan snelle integratie in dit land!

En dan kunnen we eigenlijk al heel gauw niet meer terug. Resa gaat met zijn hele lijf op me liggen, wringt zich op een gegeven moment met zijn benen tussen de mijne en gaat me dan, leunend op zijn ellenbogen, overal kusjes geven, over mijn hele gezicht, in mijn nek en dan heel erotisch daaronder op mijn tietjes. Het windt me zo ontzettend op dat ik steeds harder mijn lijf tegen het zijne aandruk, zacht tegen hard, zo voelt het. Op een gegeven moment schuift Resa over mijn lijf verder naar beneden, zo ver dat zijn hoofd tussen mijn benen terecht komt en waar hij mijn spleetje begint te likken. Ik ben echt geschokt, dat doe je toch niet. Maar het voelt wel heerlijk, dus al gauw weet ik niet meer wat me overkomt, in mijn lijf bouwt zich een spanning op die al heel snel een enorme explosie in mijn buik en mijn kutje oplevert, alsof ik in stukjes uit elkaar val.

Maar Resa is duidelijk nog niet klaar. Hij schuift zich weer omhoog over mijn lijf en vraagt me dan heel lief en zacht of ik ‘het’ al wel eens gedaan heb. ‘Wat? Een piemel in mijn spleetje bedoel je?’ vraag ik hem. ‘Nee hoor, nog nooit. En mama zei altijd dat ik pas met een jongen mocht omgaan nadat hij mijn man is geworden’ vertel ik Resa. ‘Mama is er niet meer zusje, maar ik wel en ik ben nou toch je man?’. Slim van mijn broer. ‘Heb jij het wel eens gedaan?’ vraag ik hem. En dan blijkt dat we allebei nog maagd zijn. Maar niet lang meer geloof ik, want Resa’s heel erg stijve piemel voel ik al tegen mijn spleetje duwen. Kan dat wel, ontmaagd worden door mijn eigen broer? Wat zal onze god daarvan vinden?

Als man en vrouw

Maar dan realiseer ik me dat we allebei sinds onze vlucht door al die gevaarlijke landen al wel dood hadden kunnen zijn en dat we niet voor niks zijn blijven leven. Misschien moet ik me daarom maar niet meer laten tegenhouden om te genieten van mijn leven. Mijn besluit is genomen, ik wil het, en mijn lichaam ook.
‘Kom maar Resa’, fluister ik in zijn oor en doe mijn benen zo ver mogelijk uit elkaar voor hem. Resa kijkt me diep aan en vraagt ’Heej Miriam zusjelief, wil je dit echt?’ ‘’Ja lieve broer, maar wel graag echt heel voorzichtig’. En dan voel ik hoe Resa op me gaat liggen, zijn fijne harde jongenslijf stevig op het mijne. En hoe hij zijn piemel een stukje in mijn spleetje duwt, wat geloof ik eigenlijk best gemakkelijk gaat en wat me een heel fijn gevoel oplevert.

Maar juist als hij wat dieper komt en ik begin te genieten wordt het pijnlijk. Resa fluistert in mijn oor dat hij niet verder in me kan komen en hij las dat dat komt doordat ik nog een maagdenvliesje heb zitten daar. ‘Sorry maar ik moet je even pijn doen Miriam’, zegt hij. Voor ik ook maar kan antwoorden trekt hij zich een stukje terug uit mijn kutje en duwt zich dan ineens heel hard weer naar binnen. Auauw, dat doet heel erg pijn, gemeen zoals hij dit onverwacht deed. Maar nu beweegt Resa zich niet meer in me, hij geeft me de tijd om te wennen aan zijn piemel die nu helemaal in me zit. Zelf moet hij geloof ik ook wennen want hij ademt heel snel en kreunt zachtjes.

Als we zo een tijdje hebben gelegen kijkt hij me aan en geeft me overal zoentjes op mijn gezicht. ‘Gaat het weer Miriam?’ Ik knik en vraag ‘en jij?’ Resa laat zijn mooiste brede grijns zien, die ik zo leuk vind aan hem. ‘Je voelt heerlijk, zusje.’ Zachtjes beweegt hij zich een keer in me. Gelukkig is de pijn nu weg en komt er een lekker gevoel diep in me voor terug. Ik wil daar meer van ervaren en begin heel voorzichtig met mijn onderlijf tegen Resa’s harde piemel in te duwen, zodat die ietsje verder in me komt. Voor Resa is dat het signaal dat hij door kan gaan en hij begint ook heel voorzichtig en langzaam in me op en neer te schuiven. Maar niet heel lang, want dan hoor ik hem een beetje kreunen en wat teleurgesteld mopperen.

‘Wat is er?’ vraag ik en Resa fluistert een beetje beschaamd dat hij al klaar is gekomen. Ik weet wel dat jongens zaad uit hun piemel spuiten maar wist niet dat dat al zo snel gebeurt. ‘Als je je piemel nou in me houdt kan je misschien dadelijk nog een keer?’ vraag ik. Hij knikt en zo liggen we stilletjes op elkaar, met Resa zijn piemel nog steeds in me, en ik voel dat hij gelukkig best stijf blijft.
Na een minuutje of vijf begint Resa weer in me te bewegen en dat is echt een heel fijn gevoel. Resa kan het nu beter volhouden, hij begint steeds ijveriger in me op en neer te schuiven en ik merk dat ik het heerlijk vind als hij zo diep mogelijk in me komt. Daarom open ik mijn benen nog wat verder en help hem zo om net ietsje dieper te komen.

Opnieuw bouwt er zich iets in mijn buik en spleetje op dat steeds heftiger voelt en uiteindelijk me bijna uit elkaar laat vallen. ‘Zo Miriam, jij komt echt heftig klaar hoor, ik voel je daar beneden flink knijpen rond mijn pik’ laat mijn broer weten. Voor Resa is dit het signaal dat hij zijn tempo wat kan gaan verhogen en vertelt me dat hij me harder gaat neuken, zoals ze dat hier dus noemen. Ohw, zoals hij praat windt het me opnieuw op. Na een paar minuten dat Resa zo in me te keer is gegaan is hij ook zo ver. Hij neukt nog een paar keer fanatiek diep in me en komt dan met een flinke kreun klaar, ik voel zijn zaad in me komen. En echt, ik kom ook weer klaar, ik heb duidelijk niet veel nodig om zo snel weer al die lekker gevoelen op te bouwen en los te kunnen laten. Mijn lichaam lijkt hiervoor te zijn gemaakt…

We hebben hier allebei echt van genoten, het is zo nieuw voor ons en toch voelt het al heel vertrouwd. En wat fijn om dit met mijn broer te beleven, die ik zo vertrouw en waar ik de afgelopen maanden zo’n moeilijke tijd mee heb doorstaan. Ik sla met armen en benen strak om Resa’s lijf die nog steeds languit op me ligt en knuffel hem heel gelukzalig. Resa tilt zijn hoofd op, kijkt me heel intens aan en zegt dan ‘ik houd van je zusje, jij bent het liefste wat ik nog heb op deze wereld’. Ik voel me zo gelukkig… En dan ontstaat spontaan onze eerste lange kus, Resa brengt zijn tong in mijn mond en ik ervaar dat dat misschien nog wel lekkerder is dan de seks. En uiteindelijk vallen we zo, uitgeput van de lange dag en van deze nieuwe ervaring in slaap, onze lijven nauw met elkaar verstrengeld.

De volgende morgen moeten we vroeg opstaan, er is tussen zeven en acht uur ontbijt in de gemeenschappelijke ruimte van het vluchtelingencentrum, en daarna moet iedereen allerlei taken doen. Maar Resa kan het niet laten, we lagen nog heerlijk tegen elkaar aan, onverwacht trekt hij mijn blote lijf op het zijne en brengt zijn stijve piemel weer bij me naar binnen. We bewegen intensief op elkaar alsof ons leven ervan afhangt en Resa duwt zich steeds met veel kracht bij me naar binnen, zo diep als hij kan komen. Wat vult hij me lekker op. Al veel te snel komen we zo’n beetje tegelijk klaar. Leunend op mijn ellenbogen kijk ik Resa verliefd aan, geef hem kusjes over heel zijn gezicht en op de baardstoppeltjes die ik daar voel, en zeg dan dat we nu echt moeten gaan ontbijten.

We moeten ons haasten om nog op tijd te zijn. Douchen zit er dus niet meer in en ik vrees dat mensen aan ons kunnen ruiken dat we net nog seks hadden. Ik zie al snel dat dat klopt want in al snel zie ik andere jongens best wel naar me kijken en echt, ik merk dat dat me zelfs alweer opwindt. Resa ziet dat ik reageer op hoe de jongens me aankijken en fluistert in mijn oor ‘zozusje, jij lust er geloof ik wel pap van, moet je zien hoe je die jongens aankijkt.’

Ik schrik van zijn opmerking, ben me daar eigenlijk niet echt van bewust en ik besluit me meer ingetogen te gaan gedragen, zoals het hoort voor een keurig Syrisch meisje. Maar voor mezelf kan ik niet verbergen dat al die aandacht juist na deze eerste keer seks veel in me losmaakt, het lijkt alsof mijn lichaam wakker is geworden en nu meer wil. En langzaam maar zeker rijpt er tijdens het eten een plannetje in mijn hoofd dat misschien wel meerdere doelen kan dienen. Ik ga daar vandaag eens goed over nadenken en vanavond zal ik het dan in alle rust met Resa bespreken.
Benieuwd wat zijn reactie is…

X. Zara