Prinses Alicia en de Verdorven Ridder, deel 2

(c) 2019-2023, door P.D. Vile
Het tweede en laatste deel van het sprookje dat PD Vile vertelt aan zijn 16-jarige nichtje, die geregeld wel heel erg meeleeft. Kan prinses Alicia ook de derde schildwacht bekeren tot de weg van de liefde? En is de Verdorven Ridder niet te sterk voor haar?
Veel leesplezier! En laat me vooral ook weten wat je ervan vindt. Dat kan via het reactie formulier hieronder, maar als je liever niet op de site staat, dan kun je me ook mailen. Zie mijn profiel voor mijn email adres.

* * *

Prinses Alicia schraapte haar moed bijeen, en liep toen verder. Zacht schrijdend, zonder geluid te maken, om elke hoekje glurend voordat ze naar voren stapte. Al snel zag ze de derde wacht. Hij zat op de grond, ogen gesloten, alsof hij sliep. Maar zijn hand lag op zijn zwaard en de prinses twijfelde er niet aan dat hij direct zou ontwaken als ze zou proberen te passeren.

Ze zette een stap terug, weer volledig buiten zicht, en verhief toen haar stem.
“Wacht, wordt wakker! Ik ben het, prinses Alicia. En ik kom voor een audiëntie bij je meester, de Verdorven Ridder. Ik kom en breng de boodschap van liefde.”
Ze hoorde het geritsel van de wacht die zijn zwaard greep.
“Toon jezelf, indringer! Ik weet niet wie je bent. Ik weet niet hoe je hier bent gekomen. Maar één stap naderbij en ik steek mijn zwaard diep in je!”
Ze stapte uit de schaduw, in het licht. Ze toonde haar jonge naaktheid, haar met sperma bevlekte kin en buik, haar slanke vorm.
“Zou je niet liever iets anders diep in me willen steken?”

En zonder zijn antwoord af te wachten, ging ze schrijlings op hem zitten, greep zijn snel groeiende lid, leidde het naar haar nauwe ingang, en liet zich op hem zakken.
Ja inderdaad. Op die manier. Mmmm, zó lekker!
Ze voelde hoe zijn hardheid haar vulde en vroeg zich af of zij dit nu misschien zelfs meer nodig had dan hij. Ze spande haar inwendige spieren om zijn lid. En toen begon ze met haar heupen te bewegen, op en neer, op en neer, zo snel als ze kon. Ze hoorde de wacht hijgen en kreunen, voelde hoe zijn heupen synchroon met de hare op en neer bewogen.
En toen …
Oh mijn god, oh god. Oooohhh, ja! Ooooh, dit is zo lekker! Ik kom!!!!

* * *

Mijn orgasme eindigt, en het jouwe ook. Ik sluit je in mijn armen. Heb je enig idee hoeveel ik op dit moment van je hou? Hoeveel ik altijd van je hou?
Je ademhaling wordt weer normaal. Je opent je ogen.
“Is dat het einde van het verhaal? Hoe zit het met de Verdorven Ridder?”
“Nee, er komt nog meer, lieve Alicia. Maar ik heb nog wat tijd nodig om weer op adem te komen.”
“Laat mij maar helpen,” zeg je, waarna je je mond om mijn lippen sluit en zachtjes wat lucht in mijn mond blaast.
Ik grinnik.
“Waar waren we?”

* * *

De prinses voelde hoe zijn hardheid haar vulde en vroeg zich af of zij dit nu misschien zelfs meer nodig had dan hij. Ze spande haar inwendige spieren om zijn lid. En toen begon ze met haar heupen te bewegen, op en neer, op en neer, zo snel als ze kon. Ze hoorde de wacht hijgen en kreunen, voelde hoe zijn heupen synchroon met de hare op en neer bewogen.
En toen voelde ze een enorm orgasme door haar lijfje golven, sterker dan ze ooit had gehad. Ze beet op haar lip en onderdrukte een schreeuw. En tegelijkertijd voelde ze het krachtige lid van de wacht pulseren en krampen, haar wachtende baarmoeder vullen met straal na straal van zijn warme sperma.

Ze zaten een tijdje in stilte, om op adem te komen na hun wederzijdse orgasme. Maar toen stond prinses Alicia op. Ze zag zijn nu zachte mannelijkheid uit haar vallen, voelde een klodder sperma er achter aan naar buiten lopen.
“Ik ben prinses Alicia. Ik ben de prinses van de liefde. Ik hoop dat je nu inziet dat het beter is lief te hebben dan te vechten. Want vechten is de weg van de dood, en liefhebben is de weg van het leven. Ik wijd mijn leven en mijn koninkrijk aan het leven, niet aan de dood. Ik ben de prinses van de liefde!”
De wacht knikte slechts.
“Ik dank je voor je les, lieve prinses Alicia. Ik ben je voor altijd dank verschuldigd, en je hebt mijn trouw. Ik zal nooit meer het pad van vechten kiezen. Maar let op. Voor je ligt de laatste uitdaging, de Verdorven Ridder. Het zou mij een eer zijn om je te vergezellen op deze laatste uitdaging, en mijn leven voor je te geven als dat moet.”
Maar de prinses zei:
“Ik dank je, beste wacht. Maar deze uitdaging is voor mij en voor mij alleen. En jouw leven is niet aan mij om te nemen, noch aan jou om weg te geven. Het is aan jou om te leven. Ga heen, leid je leven, en verspreid mijn boodschap van liefde. Ik, prinses Alicia, de prinses van de liefde, zal nu op pad gaan en mijn grootste vijand onder ogen zien.”

De dappere prinses Alicia draaide zich toen om, en liep verder. Ze wist dat het moeilijk zou worden. Ze wist dat deze vijand anders zou zijn dan alle anderen. Maar ze wist ook dat ze haar koninkrijk moest verdedigen. Dat ze haar boodschap van liefde moest verdedigen … of moest sterven bij haar poging.

Weldra zag ze het dansende licht van een kampvuur om een bocht. Ze stapte naar voren, het licht in, en zag een grote grot. En daar, staande naast het vuur, was hij. De Verdorven Ridder.
Hij zag er verrassend knap uit. Sterk, groot, mannelijk. Maar de prinses huiverde toen ze zijn gezicht zag. Ondanks zijn goede trekken, de hoge jukbeenderen, het geweldige haar, het brede kaakbeen … ondanks al dat was zijn gezicht eng. Het waren de ogen, concludeerde ze. Ogen, donker als de nacht. En ogen zonder ziel, met nog geen spoortje empathie.

De prinses huiverde, maar ze gaf niet op.
“Ik ben het, prinses Alicia. En ik kom jou, Verdorven Ridder, de boodschap van liefde brengen. Het is beter lief te hebben dan te vechten. Want vechten is de weg van de dood, en liefhebben is de weg van het leven. Ik wijd mijn leven en mijn koninkrijk aan het leven, niet aan de dood. Ik ben de prinses van de liefde!”
De Verdorven Ridder opende zijn mond en er kwam een dreigend, hol gelach uit.
“Nou, prinses van de liefde. Ik heb je vorderingen bekeken. Ik geef toe, ik ben onder de indruk. En het is … ongemakkelijk, dat ik nu weer nieuwe wachten op moet leiden.”
“Maar je zoektocht eindigt hier. Want ik ben het, de Verdorven Ridder. Ik ken geen liefde, want mijn hart is verstoken van emotie en gevoelens. Ik ken alleen dood, verderf, en vernietiging. En jou vernietigen is wat ik zal doen.”
En daarna nam hij zijn zwaard ter hand en begon naar de prinses toe te lopen. Rustig, langzaam, beslist.

Prinses Alicia voelde paniek opkomen. Ze stond daar, naakt. Sperma gutste nog steeds uit haar jonge poes. De druppel die langs haar kin liep, baande zich nu langzaam een weg naar beneden langs haar borst. En de vlekken op haar buik begonnen al op te drogen.
Hoe konden haar schoonheid en haar ongeremde seksualiteit geen enkel effect hebben op deze man? Was hij dan immuun voor haar wapens?
Ze zag de Verdorven Ridder zijn zwaard opheffen en op haar borst richten. Ze zag hem naderbij komen. Langzaam, beslist, steeds dichterbij, stap voor stap. Ze wist dat hij niet zou stoppen. Ze wist dat rennen niet zou helpen. Ze wist dat ze zou sterven.
Tenzij …

“Verdorven Ridder, als vandaag mijn dag is om te sterven, dan sterf ik. Maar wil je je slachtoffer niet nog één laatste wens gunnen?”
De Verdorven Ridder stopte zijn nadering.
“Eén wens zul je krijgen, prinses Alicia. Wat is het dat je verlangt?”
“Ik verlang ernaar jou te plezieren, mijn Heer. Om jou te plezieren, en om door jou te worden bevredigd. Je voelt dan misschien geen liefde in je hart, maar je begrijpt toch zeker wel de lust? Er brand nu een lust in mijn lendenen. Laat me je berijden. Laat ons samen het ultieme plezier beleven. Daarna zal ik mijn lot aanvaarden en sterven door jouw hand en zwaard.”

De Verdorven Ridder antwoordde niet. Hij legde zijn zwaard weg, gespte zijn broek los, en trok zijn hemd uit. De prinses kon niet anders dan zijn lichaam te bewonderen. Zijn sterke spieren, zijn perfecte buikspieren. En zijn mannelijkheid, nog slap maar nu al een indrukwekkende maat. Als hij die lege holle ogen niet had gehad, dan was hij haar perfecte man geweest.
Hij ging op een groot rotsblok zitten en wachtte af wat de prinses zou doen.

Prinses Alicia stak voorzichtig een hand uit om zijn lid aan te raken. Ze pakte het vast, hield het stevig vast en begon toen te aaien.
Oh, ja, precies op die manier Alicia.
Al snel merkte ze het effect. Ze voelde zijn mannelijkheid opzwellen, voelde zijn lid groeien.
“Voelt dit goed?” vroeg ze.
De Verdorven Ridder gromde enkel. De prinses vatte dat op als een ja.

De Verdorven Ridder werd groter en stijver, totdat hij volledig hard was. De prinses kwam dichterbij en keek met belangstelling toe hoe zich een eerste druppel voorvocht vormde. Ze doopte haar vinger erin en bracht hem naar haar mond om van de smaak te genieten.
En toen, zonder waarschuwing, deed ze haar mond wijd open en liet haar hoofd zakken.
Ja! Ja, Alicia! Zo, inderdaad. Ga door!
De Boze Ridder voelde haar warme en zachte mond zijn hardheid omsluiten. Voelde haar tong draaien, voelde haar tanden schrapen, zachtjes en teder, niet genoeg voor pijn, net genoeg voor plezier.
De jonge prinses bleef maar zuigen en zuigen totdat ze eindelijk voelde dat de Verdorven Ridder zijn orgasme naderde. Toen stopte ze.

Voordat de Verdorven Ridder iets kon zeggen, zette ze zich op zijn schoot en liet zich zakken. Ze voelde zijn keiharde paal haar strakke jonge kut spietsen. Ze hoorde het vochtige geluid van haar sapjes die naar buiten werden geperst.
Oh ja! Ja, Alicia!
“Oh ja!” was alles wat de prinses kon zeggen, terwijl ze voelde hoe ze van binnen helemaal gevuld werd.
De Verdorven Ridder reageerde met een grom.

Prinses Alicia omhelsde zijn gespierde lichaam en drukte haar stevige tietjes hard tegen zijn borstkas. En toen begon ze met haar heupen te wiegen.
Oh… oh ja… Ja, Alicia, zo, zo. Oohhh!
De prinses voelde zijn lid in en uit glijden bij elke beweging die ze maakte. Ze voelde de punt van zijn staaf haar baarmoederhals kietelen bij elke inwaartse beweging. Voelde hoe de ruwe huid haar gevoelige klitje masseerde terwijl hij in en uit haar gleed.
Ze verhoogde het tempo. De Verdorven Ridder had haar wapens lange tijd weerstaan. Maar nu was zijn weerstand gebroken. Ze voelde dat zijn climax snel naderde. Ze voelde zijn lichaam verstrakken. Voelde hoe haar eigen kutje begon te stuiptrekken, terwijl golf na golf van pure vreugde door haar lichaam trok. En tegelijkertijd voelde ze hoe straal na sterke straal tegen de achterwand van haar baarmoeder spetterde.

* * *

Voelde dat fijn? Ik wacht wel even tot je bent bijgekomen voordat ik het verhaal afmaak.

* * *

De prinses voelde zich gelukkig. Ze wist zeker dat ze had gewonnen. De liefde was de sterkere kracht gebleken.
Maar toen opende hij zijn ogen en tot haar schrik zag ze nog steeds geen empathie, geen ziel.
“Je laatste wens is vervuld, dappere kleine prinses. Dus nu is je tijd gekomen. Bereid je voor om te sterven.”

De prinses wist dat ze snel moest handelen. Snel met een goed idee moest komen.
Vlug flapte ze eruit: “Wacht, we zijn nog niet klaar!”
“Niet?”
“Dit was nog maar het begin. Er is nog zoveel meer!”

Ze greep zijn hand, bracht die naar haar borst, en moedigde hem aan om te voelen, aan te raken, te spelen. Ze leunde naar voren, kuste hem, stak zachtjes haar tong in zijn mond. En ze concentreerde zich op haar bekkenspieren. Ze trok ze samen, liet weer los, trok ze weer samen. Ze voelde hoe de leeglopende mannelijkheid van de Verdorven Ridder in haar nu toch weer begon te groeien.
“Zie je wel?” fluisterde ze.

Ze bleef haar heupen bewegen, kuste zijn mond, streelde zijn buikspieren. Ze kwam, en ze kwam opnieuw, en opnieuw. En de derde keer werd hij ook over de drempel getrokken en liet nog een lading krachtig zaad achter in de jonge baarmoeder van de prinses.

“Nog niet klaar,” fluisterde de prinses, nog voordat de Verdorven Ridder zelfs maar kon bijkomen, “er is nog meer.”
Opnieuw slaagde ze erin om zijn staaf tot volledige erectie te masseren. Ze wist dat ze elke truc die ze kende, moest gebruiken. Het was tijd voor haar laatste, haar beste geheime wapen.
Het was haar eigen speciale techniek. Ze noemde het de bunnyhop. En als er ooit een moment was dat ze het nodig had, dan was dat …
Oh JA! Ja, Alicia, dat is het. ik kom klaar!!!!

* * *

Wauw, dat was geweldig. Dank je wel, lief kind!
Wacht, nu heb ik meer tijd nodig. Eén minuut. Geen me één minuut, daarna vertel ik de rest.

* * *

De volgende ochtend, bij het eerste licht, reden de koning en zijn ridders uit om de Verdorven Ridder te vinden en te bevechten. Ze reden oostwaarts. Al snel bereikten ze de ingang van de Duistere Grot en vonden daar de overblijfselen van een kampvuur. Ze onderzochten de sporen. Het was duidelijk dat de Verdorven Ridder daar zijn kamp had opgeslagen voor de nacht, en ook dat hij nog niet was vertrokken.
Vreemd. Waarom stond er niemand wacht?

Ze passeerden de ingang van de grot en liepen door de lange en bochtige gangen. Eindelijk kwamen ze aan in de grote grot, waar ze de Verdorven Ridder zagen, languit op de grond, slap en uitgeput. En schrijlings op hem, zijn slappe lid nog steeds in haar druipende kut, zat prinses Alicia, van onder tot boven bedekt met sperma en meisjessap.
“Ik ben prinses Alicia. Ik ben de prinses van de liefde. Ik hoop dat je nu inziet dat het beter is lief te hebben dan te vechten. Want vechten is de weg van de dood, en liefhebben is de weg van het leven. Ik wijd mijn leven en mijn koninkrijk aan het leven, niet aan de dood. Ik ben de prinses van de liefde!”
En toen draaide ze zich grijnzend naar het vermoeide gezicht van de Verdorven Ridder.
“Maar ik ben ook de prinses van de lust, en geen man of vrouw in dit land kan mij evenaren. Misschien heb je de weg van liefde nog steeds niet geleerd. Maar je hebt zeker geleerd dat je geen partij voor mij bent op het gebied van lust.”

En toen wendde ze zich weer tot de ridders.
“Is iemand van jullie mans genoeg voor mij? Ik ben nog maar net begonnen!”

* * *

Ik stop en lach je toe.
“Einde.”
Je kijkt me aan en slaakt een diepe zucht. Ik kus je zachtjes op je voorhoofd, terwijl ik je lakens instop.
“Maar wat is er dan met de Verdorven Ridder gebeurd?” vraag je.
“De ridders sloegen hem in de boeien. Hij was té uitgeput om weerstand te bieden. En toen werd hij weer in de kerker gesmeten waar hij eerder uit ontsnapte, met nóg meer bewakers en nóg meer kettingen en nóg meer deuren dan eerst.”
“En daar moet hij dan blijven? Voor altijd? Dat is toch zielig?”
“Hmmm, ja. Oké. Misschien kan ik het einde nog een beetje beter maken?”

* * *

De Verdorven Ridder was terug in zijn kerker. Alleen. Zoals vroeger.
Maar niet langer wilde hij nog ontsnappen. Niet langer bevocht hij zijn lot. Want er was één ding dat het goed maakte.

Eens per week hoorde hij zachte voetstappen de trap afdalen. De deur zou opengaan en een kleine, naakte figuur zou binnenkomen.
“Goede dag, prinses van de lust. Hoe kan ik je vandaag bevredigen?”

* * *