Laat ik haar eens even voorstellen.Zij is Lotte, ja dé Lotte van het laatste jaar aan de Hogeschool Jan Hertog te Leiden. Zopas kreeg ik het goede nieuws dat ze geslaagd is in haar bachelorstudies als juf. Na drie jaar hard werken, ben ik samen met haar eindelijk in staat om voor het eerst van ons leven, zelf in te staan voor onze kostwinning. Het vooruitzicht om niet langer meer afhankelijk te zijn van haar vader, gaf Lotte een onbeschrijfelijk gevoel, zo vertelde ze me. Je moet weten dat sinds de dood van haar moeder, haar vader alles in het werk stelde om haar her op te voeden. Hij meende dat zijn dochter teveel vrienden had, teveel zakgeld verkwistte, teveel uitging, … En telkens hij het ook maar in zijn hoofd haalde, dat dit zo was, riep hij Lotte op het matje. En dat mag je werkelijk zo nemen. De voorbije jaren liet hij er geen gras over groeien, of hij liet haar voelen wie baas was in huis. Daarbij had hij die onhebbelijke, verfoeilijke gewoonte zijn dochter als een klein meisje te behandelen die op het rechte pad moest blijven. En dat deed hij op een wel erg doorgedreven en hardhandige manier. Maar ja, wat moest ze doen ? Hij was het die haar studies betaalde, hij was het die haar kot huurde, … Dus liet Lotte hem doen wat hij meende te moeten doen. Zo belandde zij nogal dikwijls op zijn knieën en kon hij met zijn vlakke hand geweldig tekeer gaan. Hij hield pas op wanneer zij luidkeels te kennen gaf zich te gedragen zoals hij wilde. Nu ik er aan terugdenk, zo vertelde zij me laatst, voelt ze nog steeds haar billen gloeien. Maar dat zal nu voorgoed voorbij zijn. Lotte besloot om meteen te gaan solliciteren en om haar toekomst in eigen handen te nemen. Vrolijk fluitend verliet zij die morgen het pand waar ze de voorbije 3 jaar had verbleven en trok de stad in. Haar gsm stond geen minuut stil want de meeste vriendinnen die Lotte had moesten het goede nieuws vernemen. Zo spraken we af in de binnenstad en konden we een gezellig terrasje aandoen. Maar laat ik haar ook eens beschrijven. Ja, zo is Lotte : middelmatig gebouwd : 1 m 73 en 49 kg. Haha, nu weet je al iets hé. Ze is een meisje uit de duizend : halflang blond haar, slanke heupen, lange , afgetrainde benen, smal gezicht, … Meestal loopt ze rond in een afgewassen jeans en een hip bloesje. Met haar 21 jaartjes gelijkt ze op een filmsterretje of een danseresje en dat is ze ook !. Maar omdat ze een resem goede vriendinnen heeft, waaronder ik,, kan ze jongens gemakkelijk van zich afslaan. Eerdere verzoekjes kon ze afwimpelen met de parade dat ze nog veel te jong was voor een vaste relatie. Nu maak ik een sprongetje in de tijd naar de dag waarop Lotte aanvaard werd als nieuwe juf aan het lyceum te Leiden voor de vakken gymdans en ballet . De zomer was nog lang. De vakantie liep wel op zijn eind. Maar wat kon het ons wat deren ? Lotte had een job, een zelfingerichte kamer in de binnenstand en veel plezier met haar vrienden. Zo hadden we samen wat rondgereisd in Rome en Venetië. Lotte was ontzettend blij dat ik, Anouk en Louise, haar twee beste boezemvriendinnen, zich ook in Leiden hadden gevestigd. Zo bleven we contact met elkaar houden en konden we op elkaar terugvallen indien nodig. En nu het einde van de vakantie in zicht kwam, had ik het razend druk om mijn vakken, geschiedenis en esthetica voor te bereiden, waardoor ik Lotte wat uit het oog verloor. Maar genoeg nu. Hier laat ik Lotte zelf aan het woord. Ik ben wel haar beste vriendin, maar al haar geheimen zal ze wel niet met mij delen. Misschien wel met jullie ? Zo, ik hou mijn mond en laat jullie verder kennis maken met Lotte. Hoi, ja, ik ben Lotte. Ik wou een eerste goede indruk maken en wierp mij met volle zinnen op mijn job als juf. En mijn vader ? Die kreeg ik niet meer te zien. Ik had hem gezegd dat ik zijn kleine meisje niet meer was en dat ik genoeg offers had gebracht sinds de dood van mijn moeder. Ik had het ouderlijk huis dan ook voorgoed achter mij gelaten en had mijn spullen ondergebracht in een kraaknet pand. Een nieuwe toekomst lachte mij tegemoet. Ik kon amper wachten om met dappere, frisse moed mijn allereerste schooljaar als juf te beginnen. De laatste inkoopjes die ik had gepleegd, waren er op gericht om modieus op de proppen te komen. Enkele nieuwe jeans, een handvol jurkjes, wat bloesjes, … moesten volstaan om de eerste maanden jong en frivool voor de dag te komen. De eerste schooldagen verliepen echt wel hectisch. Het duurde trouwens enkele dagen vooraleer ik aan de slag moest. Er werd een lessenrooster opgemaakt, een klasindeling, een toezichtsrooster, … Ja er moest van alles op punt gesteld worden. Ik kreeg te horen dat ik mij moest ontfermen over de groep 4e jaars algemeen onderwijs. Die waren ingedeeld in 6 klassen. De dagen vlogen voorbij tot die ene dag er aan kwam waarop ik voor het eerst zelfstandig voor een klasgroep zou staan. Die ochtend had ik ruim een halfuur nodig in de badkamer. Dat was niks bijzonders, ware het niet dat ik twijfelde om wat ik zou aantrekken : jurk of jeans ? trui of bloesje ? mijn haar los of opgeknoopt ? Uiteindelijk kreeg ik het voor elkaar en stapte een halfuurtje later gezwind de stadsbus op die mij op 100 m van het lyceum zou brengen. Weldra was ik omgeven door een meute kwebbelende studenten.
Ik was blij zonder kleerscheuren van de bus te kunnen stappen in het kielzog van de nog even heftig joelende bende. Even kreeg ik een duw en kwam oog in oog te staan met iemand die voor mij geen onbekende leek te zijn, maar die ik niet meteen kon plaatsen. In een gebrekkig Nederlands accent sprak hij me aan : Ik gestuurd door jou vader. Ik buurman zijn van jouw vader Ja nu herinnerde ik het me dat ik die man nog eens op een feestje had gezien. Waar kwam hij ineens vandaan ? En bovendien met welke reden sprak hij mij aan ? Dat werd me weldra duidelijk vooral toen hij me een foto liet zien waarop ik stond bij het verlaten van mijn gehuurde kamer. Jouw vader is niet blij. Niet blij met jou. Hij mij gestuurd om dat te zeggen en om jou te waarschuwen. Doe geen stommiteiten. Jouw vader zal boos zijn. En weg was hij, mij alleen achterlatend met die foto in mijn hand. Vol vragen, maar geen antwoorden. Ja, ik moet het toegeven, even was ik van mijn stuk gebracht. Wat had dit allemaal te betekenen ? Mijn vader had wellicht het lef niet om zelf naar mij toe te komen en stuurde daarom deze vreemde buurman. Trouwens ik was binnenkort meerderjarig, had een diploma, werk, … dus wat kon het mij maken wat mijn vader van mij dacht ?! Het voorval vergetend stapte ik het schoolgebouw binnen en keek opgelucht toen ik merkte dat enkele van mijn collega’s mij stonden op te wachten. Hé Lotte, en heb je er zin in ? Natuurlijk ! Ik ben razend benieuwd naar mijn studenten. Ik heb er echt naar uitgekeken ! Vandaag vlieg ik er in ! En zo gebeurde het : kort daarop weerklonk het belsignaal en maakten de klassen zich klaar om zich naar hun leslokaal te begeven. Ik moet je niet zeggen dat die eerste dag voorbijvloog. Iedere student leek laaiend enthousiast met mij, hun nieuwe juf. De kennismaking was vrij geanimeerd en interessant verlopen. Ik vertelde de verschillende klassen hoe ik tewerk ging met taken, praktijklessen en mijn leerstof. En dat ik ook open stond voor suggesties en dies meer. Toen ik die avond de bus opstapte voelde ik me warempel blozen omwille van de gedrevenheid waarmee ik die eerste lesdag had aangepakt. Eens terug op mijn kamer, haastte ik me uit mijn kleren en nam een verfrissende douche. Zo kon ik de onaangename zweetgeurtjes een halt toeroepen. Moe maar voldaan nestelde ik me enige tijd later, afgedroogd en met mijn kamerjas aan, in de sofa om wat te bekomen. Toen dacht ik opeens weer aan de foto die een vroegere buurman mij had toegestopt. Hoe was het mogelijk geweest om mij zo snel te vinden in een grootstad als Leiden ? Had mijn vader die foto zelf getrokken of had hij iemand de opdracht gegeven mij te schaduwen ? En waarom ? t Net toen ik aanstalten maakte om de lessen van de dag van morgen te overzien, weergalmde het schrille belsignaal in mijn kamer. Wie zou mij nu nog op dit late uur opzoeken ? Een collega kon het zeker niet zijn want die hadden mijn adres nog niet gekregen. Misschien Anouk of Louise ? Ik stond op en duwde op een knopje om de benedendeur open te klikken, waarna ik mijn kamerdeur op een kier zette. Vliegensvlug trok ik de eerste de beste jeans aan en een bloes die altijd wel ergens rondslingerde. Benieuwd om wie mij een bezoekje kwam brengen, liep ik blootsvoets naar de deur van mijn kamer. Op dat moment verscheen een gestalte in de deuropening. Ik schrok ook al herkende ik onmiddellijk wie het was : mijn vader ! Zijn robuuste, impossante figuur verscheen in de deuropening van mijn kamer. Hij liet er werkelijk geen gras over groeien en stapte naar binnen zonder naar mij om te zien. Ik haastte mij om voor hem post te vatten en te vragen wat dit te betekenen had, maar zo ver kwam ik niet. Voor ik het goed en wel realiseerde, kreeg ik een vlakke hand in mijn gezicht. De pijn legde mij het zwijgen op. Heb ik jou zo grootgebracht ? weerklonk het. Mijn vaders stem galmde door de lucht en deed me huiveren. Hij stond nog steeds vlakbij en ik wist niet meteen hoe te reageren. Hoezo ? Wat bedoel je ? vroeg ik hem zo vriendelijk mogelijk. Ik ging zitten in de hoop dat mijn vader dat ook ging doen. Zo gebeurde het : mijn vader zette zich ook neer en begon toen een preek van jewelste te geven : het kwam er op neer dat hij mijn zomerse outfit veroordeelde. Hij had van op afstand toegekeken hoe ik het lyceum was binnengestapt. Hij was mij gevolgd en was verbolgen over de wijze waarop ik mij kleedde.
Ben je niet beschaamd om zo les te gaan geven ? Iedereen kan zo door je heen kijken ! Je gooit je lichaam te grabbel aan wildvreemden. Meisje, let toch op ! Je weet niet wat voor ergs je kan overkomen ! Ik heb je al zo dikwijls gewaarschuwd voor de gavaren rondom ons. Mensen zullen profiteren van je onschuld, maar dan is het te laat hé ! Moet ik je echt zo laten gaan ? Geen denken aan ! Ik ben je vader en tolereer niet langer jouw onkuis gedrag ! Ik heb genoeg geduld met je gehad. Jij bent mijn enige dochter, begrepen ?! Vanaf nu eis ik onmiddellijke gehoorzaamheid of anders sluit ik je op ! Ik luisterde gelaten met mijn ogen op hem gericht, maar durfde niet tussen te komen en dit uit angst dat ik het allemaal nog veel erger zou maken. Hoe kon zo iemand zich verzetten tegen mijn eigen leven ? mijn eigen manier van kleden ? ÔǪ Ik besefte dat als ik nu toegaf ik voor de rest van mijn dagen aan zijn willekeur zou zijn overgeleverd. Maar wat kon ik nu en hier doen ? Doch mijn vader was het menens. Met resolute stem gaf hij me de opdracht recht te gaan staan. Lotte, sta op en kom naar hier, nu ! Ik zag aan zijn blik dat hij geen protest duldde en stond op. Veel keuze had ik niet. Op dat moment haalde mijn vader zijn mobieltje uit zijn broekzak en belde iemand op. Wat had dit te betekenen ? Ik hoorde amper wat hij tegen een onbekende zei, maar toen ik even later oog in oog kwam te staan met mijn vader, verloor ik alle macht over mezelf. Als onder hypnose, hoorde ik in de verte een stem die me toesprak : Ga op mijn knieën liggen zoals gewoonlijk en zet je handen op de grond ! Ik wist wat er ging gebeuren. Dit had ik al zoveel keer meegemaakt. Ik voelde weer die vernedering, die onmacht. In een trance en met knikkende knieën, zeeg ik neer op mijn vaders’ schoot. Ik lag op mijn buik en zette mijn handen voor me neer om niet te vallen. Als een klein kind lag ik nu overgeleverd aan de willekeur van mijn vader. Met zijn ene hand duwde hij me nu helemaal tegen zich aan waardoor ik echt verloren lag op zijn knieën. Ik wachtte en voelde ineens een krachtige pijnscheut door mijn bips gieren. Dat was toen mijn vaders’ hand krachtig op mijn kont belandde. PLETS ! Gelukkig had ik een jeansbroek aan waardoor zijn vlakke hand niet meteen een spoor kon achterlaten. Een nieuwe dreun kwam er aan en nog een. PLETS ! Ik voelde het bloed kolken in mijn bips. Telkens die hand neerging, beet ik op mijn lippen en zette mijn handen schrap om enigszins de slag op te vangen. Ineens hield hij op en kwam onder mij vandaan. Ik zeeg neer op het tapijt bij de sofa. Ik hoorde hoe mijn vader opstond en naar de deur toe stapte. Was dit het dan ? Liet hij me nu verder met rust ? Ik hoopte het echt. In het vervolg zou ik mijn kamerdeur vergrendelenÔǪ ik zouÔǪ maar zover kwam ik niet. Want daar stond mijn vader opnieuw en was in gesprek met iemand. Och nee ! help ! wat moet die van mij denken ? Zie me hier liggen ! Lotte, sta recht ! Een nieuwe beproeving stond mij te wachten. Dat wist ik zeker ! vooral toen ik de vreemde met een glimp herkende : het was de buurman die mij eerder had opgezocht. Kijk Lotte, ik heb Abdula Ashif meegebracht zodat hij met eigen ogen kan zien hoe hoerig jij er de laatste tijd bijloopt. Hij zal toekijken hoe jij een verdiende straf zonder morren in ontvangst zult nemen, zo niet geef ik hem het recht om jou lot in handen te nemen, dus geen gemaar en doe precies wat ik zeg, zo niet weet jij wat je te wachten staat ! Daarop richtte hij het woord tot die vreemde buurman : Ik geef jou vanaf nu de toestemming om mijn dochter onder handen te nemen van zodra jij denkt dat ze zich onfatsoenlijk gedraagt. Daarna kom je mij verslag uitbrengen. Dus je weet wat je te doen staat. En nu wil ik zien of jij even gedreven bent om mijn dochter in de pas te laten lopen. Geef haar een bevel en ik kijk toe hoe het je vergaat. Probeer maar, Lotte weet wel hoe het in zijn werk gaat. Het is mij om het even wat je haar vraagt Ik wist niet hoe mij te gedragen, ik lag nog steeds op het tapijt en had het ganse gesprek lijdzaam aanhoort alsof het de gewoonste zaak van de wereld was dat een vreemde zich over mij kon ontfermen. Ik had geen kik gegeven en dat was achteraf helemaal verkeerd, want nu wist de buurman dat ik mij zou schikken naar zijn wensen. Toen kwam de buurman op mij af en zei me in gebrekkig Nederlands : jij nu hier komen, jij en hij wees me aan. Zo rot had ik me nog nooit gevoeld. Ik voelde zijn blik op mij gericht en ik wist dat mijn vader geen tegenstand duldde. Met blozende wangen en een ongemakkelijk gevoel stond ik op en schuifelde naar de man die blijkbaar ook zin had om mij een lesje te leren. Toen ik vlakbij hem stond, zag ik dat hij me van kop tot teen gadesloeg. Ik stond daar in een spannende jeans met een in de haast aangetrokken bloesje, blootsvoets want ik had daarnet nog een douche genomen. Veel tijd om na te denken kreeg ik niet want de buurman stond nu vlakbij me. Ik voelde zijn adem langs mij heen waaien, zo dichtbij stond hij. En zonder ook nog maar één woord te zeggen, greep hij mij vast bij mijn lenden en trok me tegen zich aan. Mijn hart bonsde overduidelijk in mijn keel en ik durfde hem nauwelijks aan te kijken. Toen fluisterde hij in mijn oren dat ik mijn jeansbroek moest uittrekken. Helemaal ! siste hij. Vooruit, haast je of anders krijg je er van langs !
Ik wist echt niet of hij het meende en stond als perplex. Ik keek naar mijn vader maar die gaf geen krimp, integendeel. Uit zijn houding kon ik opmaken dat ik zeker niet op hem moest rekenen. Ik stond er helemaal alleen voor. Zeg meid, komt er nog wat van ? of heb je liever dat ik het zelf doe maar dan doe ik het op mijn manier, begrepen ?! Zo wreed als maar zijn kon, frommelde ik aan de rits van mijn jeansbroek. Mijn vingers waren zo gespannen dat ik moeite had om een eenvoudige handeling uit te voeren. Onhandig trok ik de rits van mijn broek omlaag, waardoor mijn slip zichtbaar werd. Nu durfde ik echt niet meer op te kijken maar probeerde zo normaal mogelijk mijn jeansbroek langs mijn benen omlaag te schuiven. Ik moest me daarbij bukken. Ik voelde mijn wangen opnieuw blozen. Ik wist welk zicht ik mijn vader en de buurman zou geven. Daarbij stootte ik mijn benen tegen de buurman omdat hij zo dicht bij mij stond. Met een laatste gebaar kreeg ik mijn jeansbroek helemaal af en liet die aan mijn voeten liggen. Daar stond ik nu in slip en bloes bevreesd om wat de buurman zinnens was. Ik had me nog nooit in het bijzijn van vreemden uitgekleed. Mijn vader daarentegen had me eerder reeds halfnaakt gezien. Wat nu ? Lang hoefde ik niet te wachten want opnieuw fluisterde de buurman iets : Buk je zodat je precies op mijn knieën kunt plaatsnemen, net zoals jouw vader met jou deed daarnet. Nu drong het tot me door wat de buurman met mij van plan was. Daar stond ik nu met knikkende knieën, helemaal aan hem overgeleverd. Het zweet brak me uit toen ik als een lendenpop ineen zakte en mijn buik op de knieën van de buurman legde. Voorovergebogen zag ik nu niets meer maar voelde des te meer de handen van die vreemde man die over de voering van mijn slipje streek. Aangezien ik niet veel woog, was het voor hem niet moeilijk om mij verder door te schuiven zodat mijn lange benen ietwat uiteen en gestrekt omlaag stonden. Wat moest die man nu wel niet denken van mij omdat ik geen enkele vorm van protest had gemaakt. Gewillig en gelaten had ik me ontdaan van de lange broek en even braafjes had ik me over zijn knieën gevleid klaar om behandeld te worden. Eerst leek het er op dat alles nog best zou meevallen want het enige wat die man deed, was met zijn twee volle handen heen en weer over mijn slip te wrijven. Zijn handen gloeiden en ik kreeg het er warm van. Een raar gevoel maakte zich van mij meesterÔǪ Zie je nu wat ik je heb gezegd dreunde mijn vader vlakbij. Die meisjes van nu dragen alleen nog van die slappe stukjes textiel. Ze lopen er bij als sexy merries. En dan zijn ze verwonderd dat jongens hen bespringen. Welnu buurman, wij gaan hier paal en perk aan stellen. Wij gaan ervoor zorgen dat zulke toestanden uit de wereld worden geholpen. Toon nu maar eens wat jij hiervan denkt. Ga maar je gang. Ik heb je al zoveel maal verteld wat ik dan met mijn dochter deed. Nu is het jouw beurt. Vooruit, actie ! Volledig weerloos lag ik hier nu op de schoot van een wildvreemde en wist maar al te goed wat nu komen zou. Ik zette me schrap want de buurman was gestopt met over mijn billen en slip te wrijven. Even werd het muisstil. Maar toen volgde een eerste harde klap. PLETS ! en het bleef daar niet bij. PLETS ! weerklonk het opnieuw. Ik probeerde in te schatten wanneer de volgende hand op mijn billen zou neerdalen. PLETS ! ÔǪ PLETS ! ÔǪ. Een regen van harde handen markeerden mijn billen die vuurrood werden. De spanning in mijn onderbuik nam zienderogen toe. Ik hapte naar adem. PLETS ! De hoeveelste het was wist ik al lang niet meer. De ene klets volgde de andere op en weldra hing ik hijgend over de vreemde heen. Plots hield de billenkoek op maar toen deed de buurman iets wat bij mij een gilletje teweegbracht. NneeeeeeeeeeeeeeeÔǪ. krijste ik toen de buurman mijn slip met één ruk omlaag trok. PLETS ! die kwam hard aan, vlak op mijn kont. PLETS ! nog een en nog een. Ik hield het niet meer uit. Ik snakte naar adem. PLETS ! Geile gedachten kwamen in me op. Mijn onderbuik schuurde over zijn knieën heen en weer en ongewild begon ik overal te gloeienÔǪÔǪÔǪÔǪÔǪÔǪ PLETS ! ÔǪÔǪ “