Ik en mijn dochter 01

Het portier van de auto stond open. De motor had ik uitgezet en ik hing ontspannen in de bestuurdersstoel. Mijn linkerbeen stond op de grond, terwijl ik mijn rechtervoet op en neer liet gaan op het gaspedaal. Mijn vrouw zat op de bijrijderstoel. Ze had een rugtas op haar schoot en was deze grondig aan het inspecteren op zoek naar het laatste boterhamzakje met witte bolletjes. We stonden al tien minuten in de rij, te wachten op de veerpont naar Texel. Alle auto’s die voor de slagbomen opgesteld stonden, hadden hun motors uitgezet. Sommige auto’s waren verlaten; wellicht dat de inzittenden even de benen waren strekken, of wat te eten waren gaan halen. De lucht was strakblauw; er was geen wolkje te bekennen en aan de horizon zag je de eerste duinenrij van het eiland al liggen. Een stukje verderop stond Zoë, mijn zestienjarige dochter. Ze was de oudste van mijn twee dochters en was een felle meid, volop aan het puberen. Haar opstandige gedrag zorgde regelmatig voor problemen thuis, waarbij ze het dan vooral aan de stok had met haar moeder die haar, in mijn ogen, ook wel erg strak hield. Met grote regelmaat hadden ze ruzie. Soms over de meest onbenullige onderwerpen, soms over zaken die er wat meer toe deden. Zo hadden Zoë en Els eergisteren nog een flinke ruzie gehad over de scooter die Zoë al vanaf haar zestiende verjaardag wilde hebben. Els vond het absoluut niets. Ze had het idee dat het haar dochter onnodig in gevaarlijke situaties zou brengen. Zoë was het hier uiteraard niet mee eens en het was flink uit de hand gelopen. Na deze ruzie, en nadat mijn vrouw en dochter het weer enigszins hadden goedgemaakt en elkaar excuses hadden aangeboden, had ik voorgesteld dat het ons allemaal misschien goed zou doen om er even tussenuit te gaan. Een weekje weg. We hadden allemaal nog zomervakantie, dus tijd was er in overvloed. Het had Els direct een goed idee geleken. Zoë was aanvankelijk minder enthousiast. Een week op stap met enkel haar ouders leek haar in eerste instantie niet de meest ideale invulling van de volgende week. Uiteindelijk had ze, zichzelf realiserend dat ze ook wel erg onredelijk was geweest tijdens de ruzie, min of meer schoorvoetend ingestemd. En nu stond ze op de kade, over de reling geleund, te wachten op de veerpont. Ze stond met haar rug naar ons toe, licht voorovergebogen met haar ellebogen en onderarmen op de reling steunend. Het zachte zeebriesje speelde af en toe met haar lange, blonde haar. Keer op keer zag ik hoe Zoë door haar haar streek, om het terug in model te brengen. Vervolgens begon de wind weer te blazen en herhaalde deze handeling zich opnieuw. Ze droeg zwarte, open schoenen met hoge naaldhakken met daarboven een strakke, witte broek waar haar kontje er fenomenaal in uitzag. Ik was me er terdege van bewust dat dit niet een gedachte was die een vader over zijn zestienjarige dochter hoort te hebben. Maar als ik zo naar haar keek; haar kontje in een strakke, laag uitgesneden heupbroek eentje van het soort waar haar moeder zo’n hekel aan had kon ik er niets aan doen dat dezelfde gedachte door mijn hoofd bleef spoken. Wat een heerlijk lichaam. Zoë droeg een, eveneens strak, topje waarin, opnieuw, de vormen van haar verrukkelijke, slanke lichaam werden benadrukt. Enerzijds vond ik het schandalig dat ik op een dergelijke manier naar mijn dochter keek. Anderzijds genoot ik van het grote geheim dat ik koesterde; dat ik enorm opgewonden van haar raakte; bijna iedere keer dat ik haar zag. Al snel merkte ik dat ik niet de enige was die geintrigeerd werd door Zoë’s spectaculaire lichaam. Een eindje van haar vandaan zag ik twee jongens eveneens over de reling gebogen staan. Ik zag hoe ze tegen elkaar praatten en met hun hoofden richting mijn dochter knikten. Aan hun gezichtsuitdrukking kon ik zien dat ze het over mijn meid hadden en ik vond het een enorm opwindend idee. Ik keek weer naar het kontje van mijn dochter. Robert..? Ik hoorde de stem van mijn vrouw ver weg. Robert? Plotseling was ik weer bij de les. Mmm, ja schat? Waar ben jij nou weer met je gedachten? vroeg ze retorisch. Wil je een broodje? Ik zag dat Els het boterhamzakje met bolletjes had gevonden en er eentje omhoog hield, aan mij wilde geven. Nee dankje, zei ik. Mijn gedachten dwaalden weer af. Ik zag Zoë’s haar wapperen in de zeewind. In de verte was de veerpont al zichtbaar. Hier? vroeg Els, terwijl ze de rugzak al in het fijne zand liet vallen. Ze keek vragend naar mij en mijn dochter. Het was een druk stuk strand. Overal hadden gezinnetjes windschermen opgezet en waren mensen neergestreken op hun strandlakens. Ik haalde mijn schouders op en knikte goedkeurend. Nee, liever iets verder.. zei Zoë; enkel en alleen om haar moeder dwars te zitten. Hoewel het weer, net als eerder die dag toen ze nog op de veerpont stonden te wachten, uitstekend was, had dit klaarblijkelijk weinig positiefs gedaan met Zoë’s humeur. Ik heb geen zin om nog verder te lopen Zoë, antwoordde haar moeder. Mijn dochter wond een blonde lok van haar lange haar rond haar wijsvinger en liet vervolgens demonstratief haar strandlaken vallen. Oké, we doen wel weer alles precies op jouw manier, verzuchtte de blondine. Els hield wijselijk haar mond en legde spreidde ook haar strandlaken uit. Ik volgde het voorbeeld van mijn vrouw en dochter en ging op het laken zitten. De zon stond hoog aan de hemel en voelde dat ik me in moest smeren, omdat ik anders spoedig zou verbranden. Ik trok mijn T-shirt over mijn hoofd uit, waardoor ik enkel nog in zwembroek gekleed was. Ik keek om me heen, naar mannen van mijn leeftijd, en constateerde dat mijn lichaam er nog best mocht zijn. Ik mocht eventueel wel wat afvallen, maar dat was het dan ook wel. Ik zette mijn zonnebril op en keek hoe mijn vrouw zich van haar topje en korte broek ontdeed, waardoor ze enkel nog een bikini aan had. Als ik heel eerlijk tegen mezelf was, moest ik constateren dat bij Els het beste er wel van af was. Ze was nog steeds een lieve vrouw; soms wat traditioneel wanneer het ging over een van onze dochters, Zoë en Eva, die met een vriendin en haar ouders op vakantie was, maar met haar karakter was verder weinig mis. Haar lichaam was duidelijk over haar top heen en heel diep van binnen vond ik dat ik, op dit vlak, beter verdiende. Uiteraard had ik dit nooit uitgesproken, maar het was wel iets wat zo nu en dan door mijn hoofd schoot. Ik keek rechts van me en zag nog net hoe Zoë haar strakke topje over haar hoofd uittrok. Ik zag haar blote rug. Enkel het dunne koordje van haar bikinitopje verraadde dat ze niet topless was. Ze was nog niet echt gebruind en met haar blonde haar, grijsblauwe ogen en lichte huidskleur verwachtte dat ook zij gevoelig zou zijn voor zonnebrand. Ze draaide zich om en gunde me uitzicht op haar fantastische, strakke lijfje. Ze droeg een wit bikinitopje van een merk dat mij niets zei, maar haar leeftijdsgenoten waarschijnlijk des te meer. Haar bescheiden, stevige borsten, ongeveer zo groot als appeltjes, werden erdoor bedekt. Ik zag haar strakke buikje en heerlijke navel. Ze droeg een bijpassend bikinibroekje. Veel te uitdagend voor Els, dat wist ik zeker, maar ook dat hoorde waarschijnlijk bij het stille gevecht dat de hele dag gaande is tussen een pubermeid die zich af probeert te zetten tegen haar ouders en die ouders zelf. Ik schoof mijn zonnebril even naar het puntje van mijn neus om nog beter te kunnen zien hoe mijn tienerdochter op haar rug op haar rode badlaken ging liggen. Het meisje had geen idee dat ik naar haar zat te kijken en dat was misschien maar goed ook. Ik hoopte dat ze zou vragen of ik haar in wilde smeren. Precies op dat moment echter, ging Zoë’s mobiele telefoon over. Ze veerde onmiddellijk op en ritste haar zomerse handtasje open. Binnen enkele seconden had ze het telefoontje gevonden en nam het gesprek aan. Heey meisje! Aan de telefoon praatte mijn dochter altijd heel anders dan thuis. Waarschijnlijk praatte ze met haar vrienden en vriendinnen altijd anders dan thuis, maar ik vond het elke keer weer vreemd klinken. Het leek een soort straattaaltje. Af en toe leek het net of ze ouder over probeerde te komen dan ze in werkelijkheid was. Nee echt? gilde ze. Wanneer ben je hier dan? Ook Els richtte zich nu op. Ze zocht oogcontact met me. Oh echt leuk! riep Zoë nu enthousiast. Kunnen we morgen uit! Els schudde resoluut haar hoofd. Dit is een weekend voor ons drieën Robert. Ze gaat niet uit morgen. Ik haalde mijn schouders op; probeerde altijd zo veel mogelijk de neutrale ouder te spelen om een zo goed mogelijke verstandhouding met mijn lekkere dochtertje te hebben. Soms ging ik daarin zo ver dat ik wel eens ervoor vreesde dat Els zou begrijpen dat ik seksuele gevoelens voor onze dochter koesterde. Blijkbaar was dat echter nog nooit in haar opgekomen. Ja! riep Zoë nu weer in haar telefoon. Ja! Doen we dan ook meteen! Robert! Je bent toch met me eens dat ze niet uit mag? drong Els nu aan. Ach nou ja, antwoordde ik. We zien wel. Wacht eerst maar even af wat ze afspreekt. Oké meisje! Zie je morgen! Zoë drukte het gesprek weg. Ze ging direct weer op haar rug liggen. Wie was dat? vroeg haar moeder. Melissa, antwoordde Zoë kortaf, die haar moeder zojuist al haar hoofd had zien schudden. Ze komt niet hier naartoe he Zoë? Oh, jawel, zei mijn dochter zo nonchalant mogelijk, terwijl ze haar zonnebril op haar gezicht zette. Niks ervan! siste Els nu kordaat. Je vader en ik hebben betaald voor dit tochtje en we willen deze week met zijn drieën doorbrengen. Geen vriendinnen erbij en al helem?í?íl niet uit! Och nou ja, sprak ik relativerend. Hoe lang komt ze? Een nachtje maar, alleen morgen. Jij vindt het toch wel goed pap? vroeg ze, ineens met een poeslief stemmetje. Ja, voor een nachtje maakt het me niet zo veel uit, antwoordde ik. Geregeld, zei het blondje. Els schudde haar hoofd. Ik zag hoe ze kookte van woede, maar ze slikte het in en ging weer op haar strandlaken liggen, net als ik. Ik keek naar de strakblauwe lucht. Enkele minuten was er niets te horen, behalve het geluid van spelende kinderen en het gebulder van de zee. Dan zul je ook wel gaan zeuren over de navelpiercing die we morgen gaan zetten zeker? vroeg Zoë ineens. Els veerde op. Als jij een navelpiercing laat zetten dan zul je nog wat meemaken jongedame! Ik ontspande me en luisterde hoe mijn dochter als een typische pubermeid met de ene na de andere venijnige opmerking het bloed onder haar moeders nagels vandaan haalde. De toon voor die dag was weer gezet. Zoë legde het ene na het andere flesje Smirnoff Ice, Bacardi Breezer en andere mixdrankjes die ik niet kende in het winkelwagentje. Haar moeder was verderop in de winkel op zoek naar avondeten. Ik keek naar haar licht verbrande schouders, terwijl ze haar voorraad alcohol bleef aanvullen. Zal ze ook wel weer moeilijk over gaan doen, fluisterde Zoë. Waarom doet zij overal zo moeilijk over? Ik denk dat het gewoon bij je leeftijd hoort dat je af en toe ruzie hebt met je ouders, antwoordde ik diplomatiek. Met jou heb ik toch nooit ruzie? bracht ze daar tegenin. Daarin moest ik haar gelijk geven. Dat je niet gek wordt van haar, fluisterde ze. Ik boog me naar haar toe en knipoogde. Wordt ik soms ook wel, fluisterde ik in haar oor en ik glimlachte. Zoë lachte om mijn opmerking en zette als laatste nog een fles pure Passoa in het winkelwagentje. Opeens stond Els naast ons. Moet dat nou Zoë? Waar is dat nou weer goed voor? Zo veel alcohol? Buiten was het al donker. We zaten alle drie in de woonkamer van ons vakantiehuisje voor de televisie een film te kijken. Zoë droeg een strakke spijkerbroek en een paars topje; helaas iets ruimer dan de kleding die ze gewoonlijk droeg. Hoewel de sfeer iets was genormaliseerd, er was niet direct meer sprake van ruzie, enkel van een vervelende sfeer, waren alle ingrediënten voor een fikse ruzie aanwezig. Els had me enkele keren aangesproken over de navelpiercing die onze dochter klaarblijkelijk wilde gaan laten zetten. Ik had haar verteld dat ik, in het belang van de sfeer, het daar liever niet over wilde gaan hebben. Ze had dit duidelijk een bijzonder onbevredigend antwoord gevonden en ik kon me niet voorstellen dat ze er die avond niet meer over zou beginnen. Zoë, op haar beurt, had haar voeten op tafel gelegd en hield een halfleeg flesje Smirnoff Ice tussen haar slanke benen geklemd. Voor haar op tafel stonden al twee flesjes van hetzelfde mixdrankje en ze had een rood blosje op haar wangen van de alcohol. Ze was dan wel al enkele keren uitgeweest, aan alcohol was ze duidelijk nog niet zo goed gewend. Ze zag er vurig en licht ontvlambaar uit. En toen barstte de bom. We moeten het toch even over die piercing hebben, Zoë, begon Els. Het meisje negeerde haar moeder volledig. Zoë, praat eens terug, zei Els. De blonde tiener wiebelde met haar voeten, maar reageerde opnieuw niet. Jongedame, zei haar moeder nu, op meer dreigende toon, die piercing komt er niet, versta je me? Opnieuw geen reactie. Zoë! riep Els nu verontwaardigd. Plotseling sprong het meisje op, liep kordaat naar de deur richting de slaapkamers. Niet weglopen! Luister naar me! riep Els. Zoë draaide zich om in de deuropening. Ik zag aan haar grijsblauwe ogen hoe kwaad ze was. Rot gewoon op met al die regeltjes altijd! Zoë! Zo praat je niet tegen je moeder! riep Els. Jawel, doe ik wel! Ik heb zo’n hekel aan je. En je kunt zeggen wat je wil, ik laat die piercing toch zetten! Dat beslis ik altijd nog wel jongedame! Zien we morgen dan wel! sneerde het meisje. Als je hem laat zetten, krijg je een jaar geen kleedgeld meer! dreigde haar moeder. Ik zuchtte. Het oneindige geruzie tussen de twee maakte me af en toe moe. Het ging nu al meer dan een jaar op deze manier en ik begon er danig genoeg van te krijgen. En in dit geval moest ik Zoë gelijk geven. Ik zag het probleem van een navelpiercing ook niet zo. Ik zag hoe tranen opwelden in Zoë’s ogen. Ze draaide zich om en rende de gang in. Ik haat je echt! riep het meisje en direct daarna hoorde ik de voordeur van het vakantiehuisje dichtgesmeten worden. Ik stond op. Was dat nou echt weer nodig? vroeg ik rustig aan mijn vrouw. Ik wil niet dat ze een piercing neemt. Klaar uit. Wat is er nu precies zo erg aan een piercing? vroeg ik. Het is ordinair. En niks voor een meisje als zij. Ik merkte dat het geen zin had om er tegenin te gaan. Ik stond op en liep naar de gang. Wat ga je doen? riep Els. Kijken waar ze is. Oh ja! Kies maar weer haar kant! riep mijn vrouw. Ik kies geen partij Els! ik hoorde hoe ook ik mijn stem nu verhief. Ik wil gewoon weten hoe het met haar is. Ik vond Zoë al binnen enkele minuten. Ze zat tussen twee duinen, achter een klein bosje. Ik hoorde hoe ze zachtjes zat te huilen, emotioneel door de alcohol. Ik knielde neer langs het slanke, schokkende lichaam van mijn jonge dochter; ging naast haar zitten. Ze keek even op, om te zien wie er naast haar ging zitten. Ik keek haar aan en zag hoe haar ogen rood waren gekleurd door een mix van alcohol en tranen. Ik sloeg een arm om haar heen. Ik merkte hoe ze probeerde te stoppen met huilen. He, doe maar rustig meid, troostte ik haar. Ik haat haar zo, fluisterde ze. Rustig maar, herhaalde ik. Nee echt papa, ik haat haar. Ik wil haar echt kapot maken. Je bent gewoon kwaad, dat zakt wel weer. Ik hoorde aan haar stem dat ze te veel gedronken had. Echt, ik maak haar kapot, herhaalde het meisje. Ik drukte haar warme lichaam stevig tegen me aan. Plotseling merkte ik hoe ze me zachtjes van zich af duwde. Ik liet haar los. Het duurde even voor ik merkte dat ze me aankeek. Ik keek terug, maakte oogcontact. Haar make-up was uitgelopen en aan haar ogen zag ik hoe zeer ze aangeschoten was. Ze richtte zich een klein stukje op en bracht haar lippen naar de mijne. Mijn hart sloeg over. Zoë draaide haar hoofd een kwartslag en kwam met haar lippen nog dichter bij de mijne. Allerlei overwegingen en gedachten schoten door mijn hoofd. Kon ik dit laten gebeuren? Kon ik misbruik maken van dit moment van zwakte van mijn dochter? Ze was duidelijk onder invloed. Moest ik haar niet afweren? Of was dit misschien een manier waarop ze haar moeder terug wilde pakken; kapot wilde maken, zoals ze zelf had gezegd. Ik keek naar haar engelachtige gezichtje dat, ondanks de uitgelopen make-up en rode blosjes op haar wangen, nog steeds beeldschoon was. Toen besloot ik dat, als dit de manier was waarop Zoë zich wilde wreken op haar moeder, ik er in mee moest gaan. Uiteindelijk wilde ik zelf niets liever dan zoenen met mijn zestienjarige dochter, hoe fout het misschien ook was. En toen zoenden we. Ik voelde de warme lippen van mijn tienerdochter. Ik proefde de lipgloss en liet mijn tong in haar mond glijden. Ik werd gek van het idee dat ik met mijn eigen dochter zat te zoenen. Ik streelde zachtjes door haar lange haar en luisterde naar haar zachte ademhaling. Nog altijd hield ze haar ogen gesloten. Ik liet mijn hand langs haar slanke rechterarm glijden; legde hem in haar zij. Ondanks haar jonge leeftijd zoende mijn dochter bijzonder goed. Onze tongen waren verwikkeld in een enthousiaste dans en ik hoorde hoe ik zelf zwaarder begon te ademen. Opgewonden als ik was, begon ik aan haar topje te frunniken. Ik probeerde met mijn hand onder het truitje te komen en een ogenblik later gleed mijn hand over haar warme buik, langzaam omhoog. Zoë zoende onverstoorbaar door en ik vroeg me af met hoe veel jongens ze dit al tijdens het uitgaan zou hebben gedaan. Ik had geen idee. Misschien waren het er al veel, misschien ook nog wel geen een. Toen raakten mijn vingers de beugels van haar behaatje. Even was ik was bang dat Zoë zou stoppen met zoenen en ik niet de kans zou hebben gehad haar borst te betasten. Behendig wipte ik daarom het beugeltje omhoog en liet mijn hand omhoog glijden. Ik voelde de eerste aanzet van de borsten van mijn dochter en wilde direct omhoog glijden toen Zoë stopte met zoenen. Papa, ik ben zo dronken, hoorde ik haar zachtjes fluisteren. Bang dat ik zou stranden in het zicht van de haven, bewoog ik mijn hand snel nog even omhoog, gleed met mijn hand over het heerlijke rechtertepeltje van mijn dochter. Ik kneep zachtjes eenmaal in haar stevige borst en trok mijn hand vervolgens snel terug, in de hoop dat ze het, onder invloed van de alcohol, niet zou hebben gemerkt. Ik wil naar bed, fluisterde ze. Ik hielp mijn dochter overeind en begeleidde haar terug naar het vakantiehuisje. Een uur later lag ik in bed. Nog steeds klaarwakker. Mijn vrouw sliep al, maar ik staarde in de duisternis. Ik was nog steeds enorm opgewonden. Daarnaast had ik een heel vreemd gevoel. Het was een mix van genot, onzekerheid en spijt. Ik vond het zo’n vreemd idee dat ik zojuist met mijn eigen dochter had gezoend; dat ik haar borst had gevoeld. Het had me enorm opgewonden, maar tegelijkertijd had ik geen idee hoe het een en ander zich nu zou ontwikkelen. Misschien zou Zoë morgen wakker worden en zich, door de alcohol, slechts vaag herinneren wat er was gebeurd. Misschien zou ze denken dat hij haar gedwongen had. Misschien zou ze spijt hebben. Ik had geen idee hoe mijn dochter zou reageren en even overwoog ik om haar wakker te maken om er over te praten. Ik besloot het niet te doen. Ik kon het beste afwachten en er het beste van hopen. De volgende dag was er weinig te merken van het bijna onwerkelijke voorval dat de avond ervoor tussen mij en mijn dochter had plaatsgevonden. Het was moeilijk te bepalen, maar ik had het idee dat Zoë zich nog wel degelijk zaken herinnerde. Het bleek op de manier waarop ze naar me keek. Of beter gezegd: niet naar me keek. Ze leek mijn blik zo veel mogelijk te ontwijken. Alsof ze zich schaamde of niet goed wist hoe ze zich moest gedragen. Ik vroeg me af of het mogelijk zou zijn dat ze, onder invloed van de alcohol, iets had gedaan waar ze spijt van had gekregen. Het leek me goed mogelijk. Ik kon me niet voorstellen dat een beeldschoon, zestienjarig meisje als mijn dochter zomaar zou zoenen met een, eerlijk is eerlijk, wat pafferige man van achterin de veertig. Misschien was het inderdaad een manier geweest om haar moeder terug te pakken en realiseerde ze zich nu, nuchter, dat haar moeder van niets wist en het wat dat betreft zijn uitwerking had gemist. Het leek me niet dat ze het haar moeder zou vertellen. Ze zou wel gek zijn. Inmiddels was het acht uur ’s avonds en de twee meiden waren al een half uur bezig zich aan te kleden en op te maken voor het avondje uit dat op het programma stond. Ik dacht aan de twee lekkere tienermeiden die in de slaapkamer van mijn dochter zichzelf mooi aan het maken waren. Mijn dochter vond ik de lekkerste van de twee, maar Eva, haar vriendin, mocht er ook zijn. Ze had wat donkerder haar, iets korter dan dat van Zoë en grote, donkerbruine ogen. Ze had een heerlijke kont en ik kon me goed voorstellen dat ze het hoofd van de jongens flink op hol kon brengen. Plotseling ging de deur van de woonkamer open en stonden de twee tienermeiden in de deuropening. Pap, we gaan! riep mijn dochter. Ze was, net als haar vriendin, flink opgemaakt. Misschien zelfs een beetje te, zoals wel vaker het geval is bij meiden van die leeftijd. Ik keek naar mijn vrouw en zag hoe ze afkeurend keek naar de uitdagende kleding van de meiden. Is goed meid, antwoordde ik. Ze sloeg een arm om mijn nek en drukte een kus op mijn wang. Zonder haar moeder aan te kijken verlieten de meiden de kamer en enkele ogenblikken later zag ik ze op de huurfietsen wegrijden, de fles pure Passoa in de hand. Ik had geen idee hoe laat het was. Voor een seconde wist ik zelfs niet eens waar ik was. Toen herinnerde ik me, slaapdronken, dat de onbekende kamer de slaapkamer van het vakantiehuisje was. Er was echter iets vreemds aan de hand. Plotseling drong het tot me door en onmiddellijk was ik wakker. Ik voelde de zachte, warme aanraking van een mond rond mijn lul, die zich in mijn slaap klaarblijkelijk al half had opgericht. Ik voelde het mondje langzaam op en neer gaan en zag hoe het dekbed meebewoog. Een tong kietelde mijn eikel en ik voelde hoe ik langzaam opgewonden werd. Het mondje gleed weer over mijn staaf omlaag en ik hoorde hoe ik hoorbaar begon adem te halen. Ooh Els, kreunde ik zachtjes. Dit heb je nog nooit.. Toen keek ik rechts van me. Ik zag het contour van mijn vrouw onder het dekbed. Ik voelde zachtjes. Mijn vrouw lag nog naast me! Mijn hart klopte in mijn keel. Voorzichtig sloeg ik het dekbed aan mijn kant weg. Mijn ogen moesten even wennen aan de duisternis, maar na enkele seconden zag ik hoe Zoë, mijn eigen dochter, zich had ontfermd over de stijve lul van haar vader! Ik wist niet wat er gebeurde; dacht dat ik droomde. Mijn tienerdochter had haar ogen gesloten, net als toen ik haar de nacht ervoor had gezoend en droeg slaapkleding; een wijd T-shirt, dat was alles wat ik kon zien. Volkomen ontspannen liet ze de penis van haar vader in haar mondje glijden, kwam vervolgens weer omhoog, en gleed weer naar beneden. Het was zo volkomen onwerkelijk en ongelooflijk spannend: mijn eigen dochter pijpte me, terwijl mijn vrouw op dertig centimeter afstand lag te slapen! Ik zag hoe haar tong over mijn gladde eikel gleed. Vervolgens gaf ze kusjes over de gehele schacht. Ik kon niet geloven wat er gebeurde, maar het wond me meer op dan ik ook in mijn fantasieën had voorgesteld. Keer op keer liet Zoë me diep in haar mondje glijden en ik merkte dat, hoewel ik normaal gesproken seksueel gezien een flink uithoudingsvermogen had, mijn hoogtepunt zich al bijna aandiende. Zoë! fluisterde ik. Zoe. Mijn dochter opende haar ogen, keek me aan, terwijl mijn lul opnieuw en opnieuw in haar mondje verdween. Ik hoorde haar zwaar ademen. Ik wilde wat tegen haar zeggen, maar had geen idee wat. De tiener bleef me aankijken terwijl ze haar vaders lul bleef pijpen. Ze zoog zachtjes en liet haar tong ondertussen langs mijn kloppende eikel glijden. Oh meisje, fluisterde ik en ik voelde hoe ik ging komen. Ik bleef haar strak aankijken, zag hoe ze nog een paar keer op en neer ging. Toen zag ik hoe mijn lul schokkend klaarkwam. In een explosie van genot vuurde ik de ene na de andere lading sperma af in de mond van mijn dochter. Ze leek eventjes te moeten lachen, maar hield haar lippen ferm rond mijn ejaculerende pik gezogen. Ze begon te slikken. Een keer; twee, drie maal. Nog een paar keer snel achter elkaar. Ik had het idee dat ze het niet goed weg kon krijgen, maar enkele ogenblikken later liet ze mijn lul uit haar mondje glijden. Ze kroop naar me toe, bracht haar mond tot vlak bij mijn oor en fluisterde. Zal mama leuk vinden, dat je mij geiler vindt dan haar. Ik wilde haar duidelijk maken dat het niet de bedoeling was dat haar moeder hierover te horen zou krijgen, maar het enige dat ik uit kon brengen was een bedankje. Dank je, kreunde ik. Mijn dochter liep richting de deur van de slaapkamer. Ik zag hoe ze lichtjes wankelde; wellicht weer door de alcohol. Zonder om te kijken sloot ze zachtjes de deur achter zich en toen was ik stil. Ik lag nog volop na te genieten; het drong nog nauwelijks tot me door. Toen schoot er plotseling een gedachte door mijn hoofd, waar ik op dat moment nog onmogelijk antwoord op had kunnen geven. Waar gaat dit naartoe? “