Hoofdstuk 2 – Animale Liefdestyperingen
Ik voel een hand op mijn schouder en moet van ver komen. “Goeie morgen John. Het is kwart voor zeven. Moet je nog niet opstaan?” Ik doe mijn ogen open en kijk in het onzeker gezicht van tante Irma. ‘Ik heb dus niet gedroomd.’ “Goeie morgen Irma. Je hebt gelijk ik moet nu echt opstaan.”
“Dan zie ik je zo in de keuken. Ik heb broodjes gebakken en koffie gezet.” “Lekker Irma. “Bij de wastafel heb ik al een handdoek en washandje voor je klaargelegd. “Dank je wel lieverd.” Als ik het dekbed terugsla waardoor ze zicht krijgt op mijn, op een slip na naakte lijf, vlucht ze weg. “Ik zie je zo jongen.”
Op de bad badkamer liggen mijn trainingspak en overal netjes opgevouwen op een wasbox. Tijdens het wassen laat ik het gebeurde van vannacht nog eens de revue passeren. Naast dat de uitwerking van mijn gedachten een extra stuwing veroorzaakt in de richting van mijn jongeheer besef ik dat ik erg voorzichtig moet zijn met mijn tante. Zoals vele jaren geleden voor Ria, wil ik nu vechten voor de liefde van mijn tante. Ik besef achter dat dit een achterhoede gevecht zal worden. Als ik al te opdringerig ben, dan is de kans groot dat zij terug in haar schulp zal kruipen. Ondanks mijn hevige verlangen besluit ik haar het roer in handen te geven.
“Het ruikt heerlijk Irma.” Ze staat van mij afgekeerd aan het aanrecht en draait zich naar mij om. “Ik schaam me een beetje jongen. Ik heb me nog niet aangekleed, mijn schone spullen liggen in de slaapkamerkast. ” “Je ziet ook goed uit in je ochtendjas. Ik zie niets waarvoor jij je zou moeten schamen.” Ze bloost en glimlacht tegelijk. “je zou niet tegen me liegen jongen.” “Dat doe ik ook niet.”
Het is lang gelden dat ik nog aan tafel en in gezelschap heb ontbeten. Het zijn maar gewoon afbakbroodjes. Een met kaas en een met jam, met een grote mok filterkoffie. Toch smaakt dit ontbijt naar meer. Sorry John, dit was alles wat ik in huis had. Ik had geen rekening gehouden met…” Ik leg mijn handen op de hare. Ze kijkt me gespannen aan, haar lippen trillen. “Ik weet niet wat dat was John. Gisteravond bedoel ik. Zoiets heb ik niet eerder meegemaakt.” Er lopen een paar traantjes over haar wangen.” Ik ben bang John, het was heel erg fijn, maar ik ben bang.” “Maak je alsjeblieft geen zorgen lieverd. Geen woord van wat is gebeurt, zal ooit ten opzichte van anderen, over mijn lippen komen. Het is geheel en al aan jou of en wanneer ooit nog hetzelfde of iets meer gebeurt.” “Als ik niet meer durf. Ben je dan boos?” Ik schudt mijn hoofd. “Niet boos lieverd. Maar om eerlijk te zijn hoogstwaarschijnlijk wel teleurgesteld.” Een glimlacht breekt door op haar gezicht. “Ik geloof je John. Ik hoop van harte dat ik je niet teleurstel.” Ik kijk op mijn horloge en sta op. “Mijn mannen staan zo aan de gesloten poort. Hoe rot ik het ook vind, ik moet nou echt gaan.” ‘Wanneer zie ik je weer.” “Als ik niets meer van je hoor, zaterdag om elf uur. Ik kom dan om mijn klus op de badkamer af te maken.” “En, ùh, als ik je eerder zou willen zien?” “Je hebt mijn telefoonnummer liefje. Naast mijn werk heb ik weinig bezigheden.” Ik loop naar de deur. “Tot ziens tante.” “Krijg ik geen kus?” Wanneer ik me omdraai staat ze al bij me. Terwijl ik haar op de mond kus, meen ik voor een moment haar tong langs mijn lippen te voelen.”
Ik ben nog maar net weggereden als mijn gsm overgaat. Ik neem op met mijn carkit. ‘John Derks.’ ‘Hey baas. We maakten ons al zorgen. De poorten zijn dicht en je huis was nog donker. We hebben nog aangebeld maar daarop heb je niet gereageerd.’ ‘Ik ben onderweg Henry . Over circa 10 minuten ben ik op de zaak.’ ‘Is goed John. We wachten wel.’
Ik bedenk me dat het wellicht tijd wordt dat ik Henry, die meer dan 15 jaar tot volle tevredenheid voor mij werkzaam is, eindelijk in vertrouwen neem en hem de sleutels en codes voor de toegang tot het terrein en de loods geef. Al tijdens de ziekte en later het overlijden van Ria was hij meer een vriend dan alleen maar een werknemer . Hij en ook zijn vrouw Annie stonden en staan altijd voor me klaar. Ondanks dat zij niet meer verschillend konden zijn, werd Annie naast onze huishoudelijke hulp ook een goede vriendin voor Ria. Zij vertelde mij wel eens dat de kennis en inzichten die zij tijdens haar jarenlange studie had opgedaan, Annie blijkbaar gewoon op de boerderij had vergaard. Ze wist haar inzichten alleen niet met wetenschappelijke vocabulaire op te poetsen.
Nu nog verzorgt Annie twee keer per week mijn huishouden. Het heeft veel overredingskunst gekost voordat zij hiervoor een vergoeding accepteerde. Het is aan haar te danken dat ik in ieder geval twee keer per week een gezonde maaltijd eet. Op de dagen dat zij bij mij poetst en de was verzorgt tref ik na het werk steevast een voorbereide ovenschotel of andere overdadige maaltijd aan. Daarnaast wordt ik geregeld uitgenodigd om op zondag een ‘hapje’ bij hun te komen doen. Het is maar goed dat ik maximaal drie keer per week gebruik maak van haar kookkunsten. Ik vrees dat ik anders net als Henry en zijzelf geplaagd werd door een fors overgewicht. Nu ik er zo over nadenk worden beiden echter niet geplaagd door hun extra kilo’s. Noch bij Piet in zijn werk, noch bij haar merk ik enige beperking. Als ik wel eens van de loods naar het woonhuis ga en zij is bezig. Zie ik allesbehalve een slonzig of traag iemand. Zeker, ze is dik, maar ze schiet door mijn huis als een kleine wervelwind. Als ik Henry mag geloven, en dat doe ik, dan gaat het er ook in de echtelijke sponde nog met regelmaat hevig aan toe. Blijkbaar is het niet alleen lekker eten waar zij wel pap van lust.
“Gooi die sleutels maar John, dan kun je zo het terrein op rijden.” “Dank je Henry.”
Terwijl ik uitstap komen achtereenvolgens Piet in zijn auto en Yvette op haar mountainbike even later gevolgd door Henry, het terrein op rijden. In de loods loop ik meteen naar de printer. Fijn de opdrachtbon, die ik zaterdagmorgen vanuit mijn kantoortje aan huis had verstuurd, lag klaar. Na de uitwisseling van de gebruikelijke begroetingen overhandig ik Piet de bon. “Piet, verdeel jij met Yvette de spullen van de bon alvast over de wagens. Ik wil nog even met Henry praten, voordat jullie vertrekken. “Is goed John… Kom op Yvette, aan de slag.” “`Eh wacht effè Piet… Meneer Derks, ik wil u eerst nog even wat vragen, als dat mag.” “Natuurlijk meid, voor de dag ermee.” “Èh, ’t is voor school. Ik moet uiterlijk woensdag mijn stagebeoordeling hebben, anders mag ik de volgende week niet meedoen met de tentamens.” “Shit meisje, is het al weer zover?” Ze knikt schuchter “Laat me even denken… ” “Stop maar met denken John. Die klus van vandaag die kan ik gemakkelijk met Piet alleen af. Kijk om je heen. Het wordt tijd dat de loods weer eens wordt opgeruimd. Als Yvette dat vandaag doet dan kun jij tussendoor even tijd maken voor die beoordeling.” “Goed idee Henry.” Dank u wel meneer Derks, dan ga ik nu Piet nu helpen bij het laden.”
Loop effè mee naar kantoor Henry. Hij slaat me op mijn schouders en lacht. “Krijg ik nu eindelijk mijn beoordeling, baas?” Terwijl we over het terrein naar het woonhuis lopen geeft hij mij de sleutelbos terug. “Waar kom jij vandaan John? Als ik de grijns op je smoel zie, denk ik dat je eindelijk weer eens van bil bent gegaan. Maar als ik je outfit zie denk ik dat zou John nooit doen. Hij gaat niet in zijn overal naar een nieuwe vlam.” “Geen nieuwe vlam John. Ik heb in het weekend wat tegelwerk gedaan bij een tante.” Hij lacht en slaat me weer op mijn schouder. “Dat is dan een grote klus geweest als je tot vanmorgen heb doorgewerkt .” “Ik voel zowaar dat ik begin te blozen. “Ùh, ik ben blijven slapen.” “Dat mag toch John. Wat lul ik. Het gaat me eigenlijk ook niks aan.” Inmiddels zijn we in de keuken.” “Jij ook koffie?” “lekker John.” Terwijl het apparaat opstart draai ik me om. “Ik heb geen geheimen, althans niet voor jou en Annie. Ik heb inderdaad geklust en daar is ’t niet bij gebleven. Ik wil niet ingaan op de details, althans nu nog niet. Maar ze is mijn tante, zoiets ligt nogal gevoelig.” “Gevoelig!? Me reet John! Weet je wie deze jongen heeft ingewijd in de geneugten van de seks.” Ik schudt mijn hoofd. “M’n peettante John. Zij was bijna 50 en ik net 16. Ze heeft me alles geleerd. Het is aan haar te danken dat ik mijn Annie vanaf ’t begin kon bevredigen.” “Was ze niet getrouwd dan?” “Zeker wel, maar haar honger was veel groter dan die van mijn oom. Volgens mij wist hij er zelfs van… Maar waarover wou je me spreken?” Ik overhandig hem zijn mok. “Loop je mee?” Op mijn kantoortje zet ik mijn mok op ’t bureau. Uit ’t sleutelkastje aan de muur haal ik een set reserve sleutels. “Alsjeblieft Henry, de sleutels van het bedrijf. Ik had dit veel eerder moeten doen. Ik neem nog deze week contact op met mijn accountant om een loonsverhoging met hem te bespreken. ” Hij kijkt me aan alsof hij het in Keulen hoort donderen. “M..m.maar dat is toch nergens voor nodig.” “Dat is het wel Henry Jij bent veel meer dan zo maar een medewerker. Jij bent mijn vriend en,” “Vriendschap kost niks.” “Laat me uitpraten kerel. Je bent mijn vriend en voorman en vanaf deze maand zul je ook als voorman worden betaald.” “Ik ben … sprakeloos.” Ik schiet in de lach. “Henry, Jij sprakeloos?” “Wat moet ik zeggen?”
“Wat zou je zeggen van bedankt? .. Beer.” We draaien ons tegelijk om en kijken in het lachende gezicht van Annie. “Ben je er nu al?” “Dat zie je toch… Nadat jij me vanmorgen had getrakteerd op een eiwitshake, kon ik de slaap niet meer vatten. ” “Voor jou is me niets te veel, dat weet je toch.” Hij drinkt zijn mok leeg. “Bedankt baas. Dan ga ik maar eens werken voor mijn geld.” “Reserveer jij voor vanavond een tafeltje bij Daphne Annie? We hebben iets te vieren.” In het voorbijgaan drukt hij nog snel een kus op haar mond. Ik zie hoe ze met haar hand als terloops in zijn kruis knijpt . “Tot vanavond, lekkere vent van me.”
Ze pakt de mokken van het bureau. “Jij ook nog John?” “Graag Annie.” Terwijl ik mijn computer opstart, hoor ik het koffieapparaat in de keuken malen. Wanneer Annie met twee dampende mokken binnenkomt heeft zij haar schort al voorgebonden. “Werk je vandaag hier op kantoor John?” Ja, ik moet nodig de administratie bijwerken, daar is het weekend niets van gekomen.” “Is oké, dan doe ik een beetje rustig. Ik wil je niet storen.” “Jij stoort niet Annie, ga maar gewoon je gang. Maar eerst drink je hier even koffie.” “Is goed baas.” lacht ze en gaat in de stoel tegenover mijn bureau zitten. “Ik wist helemaal niet dat Henry zo’n keukenprins is.” Ze kijkt me verwonderd aan. “Henry, een keukenprins. Hoe kom je daarbij?” “Èh, maar hij had je vanmorgen toch, wat was het ook weer? … Een eiwitshake gemaakt. De slok koffie die net nog in haar mond zat proest ze uit over mijn bureau.” “Òh, sorry John. Ik ruim het zo op. Maar soms kun je heerlijk naïef zijn. Toen ik vanmorgen wakker werd duwde hij zijn stijve tegen mijn lippen. Ik was nog te moe om hem te pijpen. Toen heeft hij zich maar afgetrokken met zijn eikel in mijn bek.” Ik begin te blozen. “In je mond bedoel je.” Ze schudt heftig met haar hoofd. “Nee John. Eten dat doe ik met mijn mond, plassen uit m’n vagina en poepen met mijn kont. Voor de seks gebruikt Henry liever mijn bek, mijn gleuf en mijn stronthol.” “Vind je dat niet weinig respectvol?” Ik wil je niet choqueren John, maar van respect kom ik niet klaar.” “Maar wel van een mond vol sperma?” Ze lacht en knipoogt . “Vanmorgen niet, maar dat maakt mijn beer vanavond beslist goed. Je weet dat ik mijn vent graag met ‘Beer’ aanspreek, daar neemt niemand aanstoot aan. Waarom ook. Voor een grote sterke vent zoals die van mij wordt ‘Beer’ gezien als een compliment. Maar zoals je weet is deze meid is op een boerderij opgegroeid. De enige beren die ik uit mijn jeugd ken waren mannelijke varkens. Dientengevolge ben ik dus Henry’s zeug. Die titel draag ik overigens met trots. ” “Maar waarom dan niet hengst en merrie? Dat zijn toch veel edelere dieren.””Wel edeler John. Maar als een beer zijn zeug dekt dan duurt dat meer dan een half uur. Bij een hengst is alles binnen een minuut gepiept. Bovendien had ik vroeger al de indruk dat een zeug veel meer plezier beleeft aan seks.” Ik moet lachen en raak zelfs een beetje opgewonden van haar openheid. “En ik dan? wat ben ik in jou ogen?” Hier moet ze duidelijk even over nadenken. “Jij, John… Jij bent volgens mij meer een ram. Bij schapen is het namelijk de ooi die haar ram uitzoekt. De ram dekt haar eigenlijk uitsluitend met haar toestemming. Hmm, ja als ik er zo over nadenk. Ik heb nooit met Ria over gepraat, maar volgens mij was ze wel een ooi vrouwtje.” Ik sta verbaasd over haar treffende vergelijking en zeg dit ook. “Ja John, als je zo naar het dierenrijk kijkt, krijgt het woord beestachtig, opeens een heel andere bijsmaak hè. .. Zo genoeg gekletst. Het wordt tijd dat ik eens iets ga doen. Zal ik rond de middag tosti’s maken?” “Lekker Annie. Maak dan een paar extra als je wil. Yvette blijft vandaag op het bedrijf. Ze ruimt de loods op.” “Doe ik!”
Ik begin aan de bestellingen, maar kan me moeilijk concentreren. De belevenissen van dit weekend en de verhalen van Annie spelen me parten. Ze had gelijk. Ria had zichzelf altijd graag als en ranke sierlijke hinde gezien. Qua uiterlijk was ze dat ook. Maar hoe heerlijk de seks met haar ook was. Zij bepaalde het wanneer en het hoe. Als ik het gewaagd zou hebben mijn pik ongevraagd tegen haar lippen te duwen dan had mij dat zeker geen orgasme opgeleverd. Ze zou me hebben weggejaagd. Een week logeerkamer en een paar bossen bloemen later zou ik pas weer in de echtelijk sponde zijn toegelaten. Één keer, in het begin van ons huwelijk: ik kwam wat eerder thuis van mijn werk, zij stond gebukt aan het aanrecht. Ze had me niet horen binnenkomen. Getuige de handdoek om haar hoofd en de badjas was ze net gedoucht. Tot mijn verbazing zag ik dat zij geen slipje aan had. Ik ritste mijn gulp open en haalde mijn snel verstijvende pik tevoorschijn. Ik greep haar achter bij haar heupen. Al bij mijn tweede stoot gleed ik in haar opvallend vochtige schede. Geschrokken keek ze naar mij om. “John? … Wat doe je? …. Stop!” “Op dat moment kon ik dat niet. Ik kon niet stoppen en neukte onstuimig door. Het duurde niet lang tot ik voelde dat zij actief terugstootte. Nog voordat ik kwam gilde zij haar orgasme eruit. Zo had ik haar nooit eerder gehoord. Nadat ik haar had losgelaten was ze huilend naar de badkamer gevlucht. Daarna had zij zich gedurende meerdere uren ingesloten op de slaapkamer. Al mijn door de deur gesproken excuses en smeekbedes ten spijt. De deur bleef gesloten. Het was al na tien uur toe zij eindelijk naar beneden kwam. Ze was rustig tegenover mij gaan zitten en had me verdrietig maar beslist aangekeken. “Doe dat nooit meer John! Als je echt van me houd dan doe je zoiets niet meer.” Ik op mijn beurt had haar verbaasd aangekeken. “Maar Ria.. Voor jou was het toch ook fijn, dat was deze keer echt niet te overhoren.” “Ja John, dat is nou echt z’n mannen dingetje klaarkomen en het fijn hebben zijn synoniem. Maar dat is niet zo John. In ieder geval niet voor mij. Die seks was beestachtig en wij zijn mensen. Ik wens dat ook jij je daarna gedraagt.” Ja liefje die seks was beestachtig… Beestachtig lekker. Diezelfde nacht was ik alweer tot onze gezamenlijke slaapkamer toegelaten, het had echter minstens twee weken geduurd alvorens zij weer seks wilde. Het was zeker niet zo dat zij uitsluitend recht toe, recht aan seks wilde. Ook wist zij wederzijdse orale verwennerij zeker te waarderen, maar daarna werd pas gekust nadat de gebruikte mond uitgebreid met tandenborstel en bijbehorende pasta was gereinigd. Nadat ik was klaargekomen spuugde zij mijn sperma discreet in een, tijdens de seks altijd klaarliggende, handdoek. Al met als was zij een lieve vrouw en geweldige partner. Het feit dat zij er niet meer is voelt nog vaak als een schrijnende schaafwond.
Ik voel een glimlach bij mezelf opkomen. ‘Misschien dat ik Annie moet voorstellen aan mijn tante. Ik ben benieuwd welke dierlijke trekjes zij vertoond.”
Op het moment dat Annie vanuit de keuken roept dat de tosti’s klaar zijn ben toch nog redelijk opgeschoten. De facturen over de vorige week zijn verstuurd en de bestellingen zijn zo goed als klaar.
“Ik haal Yvette even.” “Is goed John dan schenk ik vast koffie in.”
“Zo meid.. Je hebt hard gewerkt.” Ze kijkt me uitdagend aan. “Dat moest wel, ik krijg immers straks mijn beoordeling.” “Ben je daar bang voor dan?” “Niet echt. Ik weet best wel dat U, maar ook de jongens best tevreden met me zijn.” “Kom je eten?” “Dat is niet nodig, ik heb brood bij.” “Wat jij wil maar dan moet jijzelf Annie maar zeggen dat jij je voorgesmeerde boterhammen verkiest boven haar tosticreatie.” Tostie, lekker! Ik was even mijn handen, dan kom ik.”
“Begin maar vast John, anders worden ze koud.”Komt niks van in Annie, ik wacht totdat die van jou ook klaar zijn.” Vijf minuten later laten we ons de tosti’s smaken. “Lekker mevrouw, wat doet u allemaal ertussen?” “Waarom wil je dat weten Yvette, wil jij je vriendje verwennen?” Het jonge ding begint te blozen. “Ik heb geen vriendje, ik woon samen met mijn vriendin.” “Je woont al samen? Hoe oud ben je dan?” “Bijna negentien, maar mijn vriendin is vijfendertig.” Annie kijkt verbaasd op. “En jullie zijn een setje?” Yvette knikt. “Vindt u dat vreemd?” “Laat dat ge-u toch meid. Ik ben gewoon Annie. En nee, in de liefde vind ik bijna niets vreemd. Als jij je vriendin op tosti’s wil trakteren: Bruinbrood, gebakken bacon, dunne courgette schijven, mozzarella, verse basilicum, Kalkoenham, een krulletje kruidenboter en weer afsluiten met een snee brood.” “Dat is echt heerlijk mevr.. . Annie.” “ik ben niet zo’n keukenprinses. Meestal kookt Brenda. Ik wil haar ook wel eens verwennen.”
“Ik ben ervan overtuigd dat je dat al doet.” De jonge meid kleurt rood. Annie legt een hand op haar schouder. “kom op lieverd, schaam je niet. Elk diertje zijn plezier, zeg ik altijd maar.” Ik moet lachen om haar opmerking. De boerendochter en haar dieren. Ze heeft een vreemde gedachte in mijn hoofd geplant. Opeens klinkt een scherpe pieptoon. “De witte was is droog. Als jullie ook klaar zijn dan begin ik met afruimen.” “Dat wil ik ook wel doen Annie.” “Daar komt niks van in jongedame. Dit is mijn werk.”
“Dan kom maar gelijk mee naar kantoor Yvette, dan beginnen we meteen aan die beoordeling. Tenminste ik neem aan dat je de papieren bij je hebt.” “Sinds dit jaar moet dat via de ‘mysite’ van school. Als ik even op U computer mag inloggen, dan kunnen we het formulier online invullen.” Ik kijk haar vragend aan.” “Ze vragen om fraude dus.” Ze lacht haar witte tanden bloot. Voor het eerst sinds zij circa één jaar geleden met haar stage begon, zie ik de charme van deze jonge vrouw. Ze is niet bepaald het toonbeeld van een modepopje. Dat kan ook niet met haar kortgeknipte koppie, de zwarte beharing op haar onderarmen, gepiercete wenkbrauw , ruim zittende werkbroeken en de polos met mijn bedrijfslogo die zij steevast een maat te groot draagt. “Frauderen is moeilijk. Een kopie van de ingevulde beoordeling wordt namelijk automatisch naar de werkgever gemaild. Dus maak U geen zorgen.” Dat doe ik ook niet jongedame.”
Terwijl zij achter mijn bureau kruipt ga ik tegenover haar zitten. “Ik hoor het wel als je zover bent. Je leest me de vragen voor en ik dicteer de antwoorden.” Even later kijkt ze omhoog. “De bedrijfsgegevens heb ik al ingevuld. De eerst vraag is:…”
Ik leun ontspannen achterover en beantwoord de vragen die zij vervolgens opvallend snel intikt. Het lijkt alsof zij na elk antwoord meer begint te stralen.
“De laatste vraag: Zou de werkgever zich kunnen voorstellen om de stagiaire na het behalen van het diploma een arbeidsovereenkomst aan te bieden?” Terwijl Yvette me gespannen aankijkt doe ik alsof ik over deze vraag moet nadenken. “Èh ja, dat is me zowat…. Oké typ maar… ‘Ik zou teleurgesteld zijn als Yvette na haar opleiding voor een ander bedrijf dan het mijne zou kiezen. Dat gezegd hebbend biedt ik haar reeds nu een arbeidsovereenkomst aan voor het volgende leerjaar. Na het behalen van het diploma gaat deze tijdelijke arbeidsovereenkomst automatisch over in een vaste arbeidsovereenkomst.”
Terwijl ze de laatste woorden intikt zie ik een traan over haar wang lopen. “Ik weet niet wat ik moet zeggen meneer Derks.” “Allereerst zeg je vanaf vandaag gewoon John. Ik heb graag een informele relatie met mijn vaste personeel en voor het overige, je hebt er zelf hard voor gewerkt. Zowel Henry als Piet zijn lovend over je werk en collegialiteit. Op het gebied van proces en regeltechniek ben je Piet zelfs al de baas.” “Maar Piet… Hij… Voor iedere praktisch probleem vindt hij een oplossing.” “Dat bedoel ik nou Yvette, jullie zijn kundig, collegiaal en complementair aan elkaar.” “Dank u wel John, wilt u … je, de beoordeling nog even doorlezen voordat ik hem opsla.” “Niet nodig meid.”
Even later staat ze op. “Ik ga dan verder in de loods.” Ik wacht tot ze bijna buiten is. “Wil je niet meer weten Yvette.” Ze draait zich naar me om. “Èh nee, hoezo?” “Dan denk ik dat ik nog een aanvulling heb op de beoordeling… “Werkneemster zorgt slecht voor haar eigen belangen… Wil je niet weten wat je gaat verdienen?” “Mà… maar ik krijg toch 265 euro stagevergoeding.” “Stage vergoeding is voor stagiaires. Ik zal mijn accountant voorstellen jou het minimumloon te betalen. Nadat je gediplomeerd bent onderhandelen we dan opnieuw over je salaris. Kan dat je goedkeuring wegdra… “ik ben nog niet uitgesproken of ze hangt huilend om mijn nek. “Dank je wel John, ik ga meteen Brenda bellen. Zij zal ook erg blij zijn. Ze was vroeger fotomodel moet je weten. Niet echt heel erg beroemd hoor. Tegenwoordig maakt ze reportages van trouwerijen, baby’s enzovoort. Maar het geld dat ze daarmee verdient, dat houdt niet echt over. En dan te bedenken dat zij veel twijfels had toen ik hier begon. Ze was bang dat ik als meisje en ùh pot, hier nooit zou worden geaccepteerd. Maar jullie zijn meer familie als mijn echte familie. Sinds ik uit de kast kwam ben ik thuis niet meer welkom. Nog terwijl zij terugloopt naar de loods zie ik dat zij haar mobieltje pakt.
Ik bel mijn accountant om een afspraak te maken voor de volgende week.
“Ik ga dan zo John… Er staat een lasagne voor je in de oven. 35 minuten op 180 graden.” Dank je Annie, wat zou ik zonder jou moeten?” Ze lacht. Ondanks haar forse overgewicht straalt ze toch een vrouwelijke, zelfs erotiserende, charme uit. Dat in combinatie met haar openhartigheid en luchtige seksualiteit… Ik begrijp goed dat Henry haar nog altijd op handen draagt. Ik neem afscheid van Annie en loop naar de loods. Ik moet twee keer kijken om mijn loods te herkennen. Het is er niet alleen opgeruimd. De hele voorraad staat netjes in rekken. Achter in de loods zie ik Yvette gebogen over onze laptop. Pas op het moment dat ik vlak achter haar sta merkt ze me op. “Oh John.. Ik heb de boel een beetje gereorganiseerd en de hele voorraad, alfabetisch geordend in een Excel sheet gezet. Als het goed is kun je de sheet ook openen op je kantoor. Zo hoef je niet meer door het magazijn te struinen om uit te zoeken wat we nog op voorraad hebben. Als de jongens aan mij of jou doorgeven wat er mee gaat naar een opdracht, dan kunnen jij of ik de voorraad bijhouden en zo kun jij gemakkelijker de bestellingen doen en …” Op dat moment rolt de garagedeur open en rijden Henry en Piet naar binnen. “Hey baas… Wat is hier gebeurt.. ik ken het bijna niet meer teug. Heb jij Yvetje een handje geholpen?” “Nee Henry, dat is geheel en al haar verdienste. Ik zag me dan ook gedwongen haar in dienst te nemen. ” Zowel Henry als Piet heten haar met drie zoentjes over en weer op haar wangen welkom ‘aan boord’. Yvette op haar beurt legt even later stralend uit waarom en hoe zij ons magazijntje heeft gereorganiseerd en het belang ervan dat Henry en Piet het noteren als zij materiaal meenemen naar een klus. Nadat we nog afspraken hebben gemaakt over de projecten voor de rest van de week, vertrekken mijn werknemers en sluit ik de loods en de toegangspoort.
Al op het moment dat ik vanaf het terrein de keukendeur open hoor ik de bel van mijn voordeur. Ik kijk op mijn horloge. ‘Halfzes, wie kan dat zijn? Toch geen geloofsventers mag ik hopen.’ Door de ruit van de voordeur zie ik dat mijn vrees op een onverwacht bizarre manier wordt bewaarheid. “Hallo Ellen wat brengt jou naar hier? Ik hoop niet dat je bezig bent met je apostolische werk, dan ben je hier namelijk aan het verkeerde adres.” Ze kijkt me strak aan. “Mag ik binnenkomen? Het zal niet lang duren.” Ik schrik van de vinnigheid in haar stem en stap opzij. “De keuken is rechtdoor.” Ze beent bruusk langs me af de nog openstaande keuken in. “Je mag ook gaan zitten Ellen, dat kost niets extra. Voordat je van wal steekt zet ik even de oven aan. Annie heeft namelijk een Lasagne voor me gemaakt en die wil ik zo graag eten. “Annie!?” briest ze. “Jij satan! Hoeveel vrouwen wil jij nog in hun verderf storten?” Gek genoeg maakt haar woede mij juist rustig. Ik draai me om, stel mijn oven in en neem zo even de tijd om na te denken. Ik vermoed dat zij met haar moeder heeft gesproken en nu verhaal komt halen. Ik zet een mok onder het koffiezetapparaat. “Jij ook een?” Mijn rust is olie op het vuur van haar kwaadheid. “Van jou John Derks… Van jou wil ik helemaal niks.” “Oh… Als dat zo is. Wat kom je dan doen?” “Ùh… Wat heb je met moeder uitgespookt?” “Ik zou niet weten wat dat jou aangaat Ellen. Maar gezien het feit jij hier nu staat te tieren denk ik dat jij alles al weet en je hebt jou bekrompen conclusies al getrokken.” “Dat, dat , zijn niet mijn conclusies. Het zijn de wetten van de Heer.” “Correctie Ellen… De wetten van jou heer.” “Er is maar één Heer en één bijbel.” “In, jou geloof.” “Ik… Ik wil dat je Mama met rust laat. Jij sleept haar mee in jou onreinheid.” “Wat jij wil is me helder, maar wat wil Irma?” “Mama? ZIJ.. ze is een getrouwde vrouw. Seks mag en is goed, maar alleen binnen het door God gesloten verbond van het huwelijk.” “Jazeker je moeder is nog steeds getrouwd, maar haar echtgenoot is op zijn zachtst gezegd zichzelf niet meer. Bovendien heeft hij in het verleden, voor zover ik weet, zijn zaad kwistig verspreid binnen de worstelvereniging.” “Daarvoor zal hij zelf zich op de dag des oordeels moeten verantwoorden. Maar Mama, zij is altijd rein en onbescholden gebleven totdat…” “Totdat,wat Ellen! Spreek je uit.” “Je laat mama met rust! Heb je me begrepen.” “Ik heb je begrepen Ellen, maar…” Nog voordat ik mijn zin kan afmaken beent zij door de gang en hoor ik hoe mijn voordeur met een klap dichtslaat.
Terwijl ik even later in mijn eentje van de overheerlijke lasagne probeer te genieten bekruipt mij het gevoel dat het niet alleen tantes vooronderstelde onreinheid is die Ellen naar mij bracht.