Ik word wakker door het geluid van stromend water en geklop op de deur. “Mama, mag ik even bij je komen liggen.” “Kom maar binnen Mellie. John staat onder de douche.” Ook al is ze nu een bijna volwassen vrouw, het voelt ouderwets vertrouwt als ze dicht tegen me aan kruipt. “Het was heerlijk mama.” “Wat precies liefje. “Mijn hand in Vera’s kut. Toen ze klaarkwam, brak ze zowat mijn pols. Haar heupen schoten omhoog en ze stond voor even als een brug op bed. Het was enorm emotioneel. We hebben zelfs samen gehuild. Het is heerlijk maar maakt me ook een beetje bang Mama. Bang dit geluk stuk gaat.” “Ik eigenlijk ook lieverd. Maar hoe moeilijk dan ook. We moeten leren vertrouwen te hebben.”
“Shit Mellie, ben jij hier.” “Wat draai je nou weg John? Er is niets wat zij nog niet heeft gezien.” Mellie kijkt me verwonderd aan. “Waar is mijn preutse moedertje gebleven?” “Ze heeft ontdekt dat haar preutsheid haar niets heeft opgeleverd. Integendeel zelf. Er was een onnodige en achteraf zelfs pijnlijke afstand tussen ons ontstaan.” Mellie slaat haar armen om me heen en drukt me stevig tegen zich aan. “Fysiek mama.. Emotioneel was jij er altijd voor mij. Van jou ben ik niets tekort gekomen.”
Inmiddels heeft John zich aangekleed. “Anita koffie, Mellie thee?” “Ik nog niet oom John. Ik ga eerst even douchen.” “Mellie lieverd.. Laat die Oom nou maar. Ik ben gewoon John.” “Mag ‘Papa’ ook?” Hij draait zich met een ruk om en ik zie zijn ogen vochtig worden. “Meisje toch.. Zeker mag dat. Die titel draag ik met ongekende trots.” Mellie laat zich uit bed glijden, gaat naar hem toe en slaat haar armen om hem heen. “Dank je Papa.. Voor alles.” Bij het zien van dit tafereel wordt ik emotioneel en voel zelfs plaatsvervangende spijt voor mijn ex. Hij heeft er geen idee van wat zijn egoïsme hem onthoud.
Een half uur later aan tafel is er sprake van een gespannen maar ook gezellige drukte met de klein Orlando als het vrolijk middelpunt.
“Zijn jullie gisteren nog lang doorgegaan?” “Rob kijkt Glenda aan. “Hoe laat gingen we naar bed lieverd?” “Hmm. Tegen half drie, denk ik.” “En wat wijzer geworden?” “Een triomfantelijke lach.” “Zeker, anders had ik nu nog steeds aan de PC gezeten. Als gecertificeerd boekhouder moet me eigenlijk schamen dat Rob dat eerder zag dan ik. De sleutel zijn de zogenaamde KVK nummers. Alle witwas en omkooppraktijken lopen via die officiële nummers, maar dan wel naar bankrekeningen die vaak maar met een cijfer afwijken, van de officiële bedrijfsrekeningen. Van Westeflier heeft hierbij ongetwijfeld hulp gehad vanuit de top van ABN AMRO. In de officiële grootboekrekening van WAO werd dat cijfer dan uiteraard ‘gecorrigeerd’.”
Rob neemt het van haar over. Ik ontdekte het dankzij de gegevens van de BV’s op naam van Girardeau en zijn echtgenote. Ik heb het sterke vermoeden dat mevrouw Hennen.” “Die wethouder?” Rob en Glenda knikken synchroon. “Die.. Dat zij door de koop van een stuk bouwgrond van haar schoonbroer, dat eigenlijk eigendom van WAO was, gecompromitteerd is geraakt.” John kijkt zijn zoon aan. “En nu? Al jullie bevindingen naar de FIOD?” Het is Glenda die antwoord. “Dat was ook mijn eerste reactie. Maar Rob heeft gelijk. We slepen dan wellicht ook relatief onschuldige, door van Westeflier op doortrapte wijze, gemanipuleerde mensen mee in zijn val.” “Vanwaar dat mededogen zoon? Ik zat er middenin Pa. Ik zat er middenin en had niet door hoe mijn schoonvader, de mensen om hem heen en de markt, manipuleerde. Maakt mij dat schuldig?”
Glenda drukt een kus op zijn wang. “Niet schuldig lieverd. Hooguit blind en naïef. Ik heb vanmorgen al een mailtje gestuurd naar wethouder Hennen. Ze belde me meteen terug. Ze beweert onder valse voorwendselen naar St. Gerlof te zijn gelokt. Op het moment dat van Westeflier haar onder druk begon te zetten verschenen wij ten tonele. Zij is toen weggevlucht en liep buiten recht in de armen van een journalist. Ze beraadt zich al de hele nacht op haar positie. Enerzijds wil zij zich terugtrekken, anderzijds vreest ze dat dat de voortgang belemmeren en zodoende van Westeflier mogelijk zelfs in de kaart kan spelen. Hij kan dan een regionaal ogende schijnfirma optuigen en zo de opdrachten wellicht alsnog binnen hengelen. We hebben om 11 uur een afspraak met haar. Ik heb haar op het hart gedrukt nog geen besluit te nemen over haar positie.” “Geloof je haar?” Glenda trekt haar schouders op. “Ze kwam oprecht over. Maar ik wil haar in de ogen kunnen kijken, voordat ik onze kaarten op tafel leg.”
“Ben je ook klaar Mellie?” Ik wel maar ik hoef pas om tien uur op school te zijn.””Dat weet ik lieverd. Maar hoe zou jij het vinden als ik je tevoren op onze IC zou rondleiden. Bovendien heeft mijn vriendin Wendy dienst. Zij is teamleidster op de kinderafdeling.” Mellies ogen beginnen te glanzen. “Dat wil jij doen?” “Natuurlijk schat. Iedereen mag van ons weten.” Nadat John heeft afgesproken dat hij Mellie om drie uur aan de achterkant van de school oppikt, vertrekken de meiden.
“Ik ken m’n dochter niet meer terug. Het zou nooit bij haar zijn opgekomen om haar ex Peter, op het werk voor te stellen.” “Ik de mijne nog minder John. Jullie hebben een onzeker schuw vogeltje omgetoverd in een zelfbewuste jonge vrouw.” “Je vergeet sexy, Mamsie.” “Wat bedoel Glenda?” “Sorry Mamsie, maar dat zie ik, als bekennend hetero vrouw zelfs.. Mellie, maar ook jij. Jullie stralen sensualiteit uit.
“Rob kijkt zijn vader kritisch aan. “Hoe gaat het met jou Pa.. Uitstekend jongen Dat zie je toch. Ik heb een nieuwe liefde en jullie om me heen. Wat kan een man verder wensen?” “Ik bedoel eigenlijk meer met je energie. Dat zou wel beter mogen. Zo’n herseninfarct hakt daar flink op in. Ik moet gewoon naar mijn lijf en mijn lief luisteren, en op tijd rust nemen. Dan gaat het eigenlijk prima. Maar waarom vraag je?” De naast hem zittende Glenda legt een hand op John’s onderarm. “Die vraag kwam eigenlijk van mij Pa. Rob vertelde mij dat jij een SPSS specialist bent.” “In een vorig leven.” “Het doen van prescriptieve data analyses was nooit mijn sterke kant maar volgens mij zou zo’n analyse de knoopconstructies in de Westeflier data kunnen ontwarren. Zou jij misschien een poging willen wagen? Uiteraard alleen als dat je niet teveel energie kost.”
“Gosh meid. Dat wil ik zeker. Ik wil niets liever dan me eindelijk weer eens nuttig maken.” Ik ben gelukkig niet de enige die hem met een ruk aankijkt. Nog voordat ik de woorden heb gevonden reageert een zichtbaar geëmotioneerde Rob. “Wat is dit nou Pa.. Waar komt dat vandaan? Jij voelt je niet nuttig, omdat je niet meer werkt? Zeker, Ma stond aan het stuur van dit gezin. Maar jij.. Jij was en bent nog steeds de emotionele lijm.” Inmiddels heb ook ik me hervat. “John Berns.. Je bent pas kort terug in ons leven. In die tijd heb jij al meer voor Mellie en mij betekend dan Mart in al de jaren van ons huwelijk.” Het doet me pijn als ik hem zie trillen en er tranen over zijn wangen lopen. “Dat klote infarct.. Het maakt me soms nog zo onzeker en èh, bang.” Orlando kruipt van zijn moeders schoot door naar John die het jochie als vanzelfsprekend tegen zich aandrukt . “Jij ben mij liefè opa toch, hè Mama?” Glenda aait hem over zijn hoofd. “Zeker knul. Liever vindt je ze niet.” De onnodige dankbaarheid waarmee John ons aankijkt is hartverwarmend en pijnlijk tegelijk. Zijn onzekerheid echter zet mij juist in mijn kracht.
“Neem jullie koffie mee en naar boven en aan ’t werk. Ja jij ook John Berns. Uiterlijk om twee uur ga jij minstens één uur liggen. Ik ruim de boel hier wel op.” “Ik jou helpu Oma?” “Jazeker knul. Als wij hier klaar zijn gaan wij met z’n tweetjes in de tuin werken.” “Jippieie!”
Ik ben net weer binnen om koffie te zetten en voor Orlando een warme chocomel te maken. “Waar is Orlando?” “Kijk maar even door de pui. Je zoon is druk in de border aan het scheppen.” Glenda kijkt lachend naar buiten. “Ik hoop dat je geen ruzie krijgt met John. Hij is niet bepaald subtiel bezig.” “Dat hoeft ook niet. Hij maakt de grond lekker los. Als John binnenkort even tijd maakt, wil ik naar het tuincentrum om wat eenjarige bloeiende plantjes te halen. Het is er nou de tijd voor.”
“Een keukenprinses en ook nog groene vingers.” “En niet te vergeten een engel tussen de lakens.” Ik draai me om en kijk in Johns lachende gezicht. Het doet me deugd hem weer zo te zien. “Alleen tussen de lakens?” “Hij slaat een arm om me heen. “Nee, ook op je knietjes… Maar alle gekheid op een stokje. Hoorde ik het goed. Wil jij perkplantjes halen?” “Eigenlijk wel ja. Pak de auto schat. Je hebt toch het rijbewijs.” “Dat heb ik. Maar ik heb sinds de scheiding niet meer gereden. Daarvoor mocht ik uitsluitend rijden als Mart had gedronken. Ik ben nou veel te bang dat ik schade rijdt met jou mooie kar.” “Na de koffie gaan we oefenen op het industrieterrein achter de woonboulevard. Daarna rijden we gelijk door naar het tuincentrum.” “Maar je bent boven toch bezig met..” “Was Mamsie? Je vent heeft in die korte tijd een prima data model ontworpen. Rob is nu bezig met de input. Pas daarna kunnen we met de daadwerkelijke analyse aan de slag… Ik ga zo in m’n uppie naar Wethouder Hennen. Een gesprek van vrouw tot vrouw is wellicht wat minder bedreigend voor haar.” “Ik ben benieuwd of jullie presentatie vanmiddag nog wel doorgaat?” “Ik ook Pa.. Wij zijn er sowieso klaar voor… Mag ik de tiepmiep boven al een mok koffie brengen Mamsie?” “Tuurlijk lieverd.” “Alleen koffie hè meid.” Glenda draait zich om en trekt een pruillip. “Echt waar Pa? Ik had nog wel zoveel zin in een shotje eiwit van de bron.” “Voor deze keer dan. Vindt je het goed als we Orlando zo meenemen op rijles en naar het tuincentrum?” “Voor deze keer dan.” zegt ze en loopt lachend, bewapend met een dampende mok koffie, naar boven.
Nadat wij Orlando een beetje fris hebben gemaakt vertrekken wij naar het tuincentrum. Op het industrieterrein blijkt dat mijn rijvaardigheid niet helemaal is weggezakt. Het lukt me dan ook al snel de buitengewoon prettig rijdende auto netjes te besturen. Alleen het achteruit inparkeren, dat ik altijd al zoveel mogelijk heb vermeden, blijkt bij deze grote auto een probleem. “Dan had ik toch het duurdere model moeten nemen. Die parkeert zichzelf in.” Is Johns enige commentaar bij mijn gestuntel.
In het tuincentrum kan John het niet laten. De prijs van de perkplantjes, potgrond en de enorme bos bloem voor mij valt echter in het niet bij die van de traptractor met aanhanger die hij voor de, nu superblije, Orlando koopt.
‘Anita schat. Help me eraan denken dat ik straks de lego kisten van zolder haal. Daar hebben Rob en ik vroeger ook uren mee gespeeld. Toen hij uit huis ging heeft Marieke de blokjes gewassen en hebben we alles in vier plastic kisten gesorteerd.” “Het eerste waar ik je aan herinner, is dat jij zo een uurtje gaat slapen. Ik kan je aanzien dat je moe bent.” Hij knijpt me vanaf de bijrijdersplaats in mijn bovenbeen. “Geen zorgen lieverd. Dat ga ik zeker doen. Maar wacht even. Druk je even dat bovenste knopje links op het stuur alsjeblieft?” “Deze?”
‘Spreek uw opdracht.’ ‘Bel de Gulden Molen bakkerij te Brunsbeek.” articuleert hij zorgvuldig. “Kent jou auto pratù Opa?” ‘Ik heb uw opdracht niet begrepen. Spreek opnieuw in.’ Nadat hij Orlando heeft gevraagd even stil te zijn, duw ik het knopje opnieuw en spreekt John de opdracht opnieuw, nog nadrukkelijker articulerend, in. Even later wordt hij zonder problemen doorverbonden met de afdeling Human Resources. Het is de danken aan een combinatie van zijn welbespraaktheid en vriendelijke telefoon dominantie dat mijn ad hoc ontslag uiteindelijk zonder al te veel gemor wordt geaccepteerd. Hierin geeft het feit dat hij hen er fijntjes herinnerd dat zij mij na drie contractverlengingen verlengingen, al lang een vast contract met een hoger salaris hadden moeten bieden, de doorslag.
Ik stuur hem een luchtzoentje door de auto. “Dank je wel John.” “Hou toch op Anita.. Ik ben jou minstens evenveel dank verschuldigd. Je hebt de zin in m’n leven teruggebracht.” “Vergeet de kinderen niet.” “Dat doe ik niet schatje. Maar als het puntje bij het paaltje komt, redden zij zich ook zelf wel. Dat is niet erg, dat hoort zo.”
Ik denk na over wat hij zojuist heeft gezegd. “Je hebt gelijk. Tot voor kort waren Mellie en haar welbevinden mijn levensdoel. Mijn leven draaide uitsluitend om dat van haar. Nu Vera in haar leven is getreden is dat op slag veranderd en dat voelt als een soort bevrijding. Begrijp me niet verkeerd..Ik hou nog altijd oneindig..” “Je hoeft je niet te verdedigen schatje. Als liefhebbende vader begrijp ik jou gevoel maar al te goed.
Wanneer wij uitstappen komt ook Glenda aangereden. Als zij is uitgestapt rent Orlando in haar armen. Met kinderlijk enthousiasme vertelt hij van het tuincentrum en de tractor die Oma en Opa voor hem hebben gekocht. Op het moment dat John de tractor op de stoep zet valt Glenda’s mond open. “Wat is dat Pa.” “Dit lieve schoondochter. Dit is een alternatieve versie van een driewieler. Hiermee gaat je zoon Oma en Opa helpen.” John hangt het aanhangertje aan en begint dat te beladen met de gekochte perkplantjes. “Kom je knul. Dan brengen wij mannen de tuinspulletjes achterom.” Terwijl John de zak potgrond over zijn schouder zwaait en achterom loopt, ‘fietst’ Orlando achter hem aan.
Als wij binnenkomen zit Rob met zijn laptop aan de eettafel. Hij staat meteen op en kust Glenda “Hoe is het gegaan lieverd. “ “Heel goed. Ik vrees alleen dat jij je presentatie voor drie uur vanmiddag nog moet aanpassen.” “Aanpassen, voor drie uur. Schatje.. Als het doorgaat moeten we over een uurtje al weg.” “Dan moet mijn vent dus hard doorwerken.” Terwijl Glenda lacht zie ik de wanhoop in Robs gezicht. “Wat moet ik aanpassen?” ‘Overal waar Project A staat moet dat Project C worden.” Het vraagteken op zijn gezicht is al bijna lachwekkend. “Maar dat project zou pas op z’n vroegst over drie jaar.. Zo lang kunnen wij het niet uitzingen Glen.” “Hoe lang kost je die wijziging Rob?” “Èh, hooguit 10 minuten… Maar..” Ze kust hem. “Zoals je weet zijn projekt A en C op enkele details na gelijk. Het grote verschil zit hem in de grond waarop gebouwd gaat worden. Ingrid heeft een principe overeenkomst met een stoppende boer om de bewuste percelen, uiteraard tegen enkele tegemoetkomingen vanuit de gemeente, nog dit jaar ter beschikking te stellen.
As we speak is een ambtenaar onderweg om de voorlopige overeenkomst te laten tekenen.” “Ingrid.. je tutoyeert de wethouder al?” “Ja lieverd. Zij heeft me kunnen overtuigen van haar integriteit. Zij is er door haar schoonbroer, onder valse voorwendselen, ingeluisd en heeft er geen enkele moeite mee om hem onder de bus te gooien. Ze hoopt zelfs dat de ogen van haar zus opengaan met betrekking tot de criminele inborst van haar echtgenoot, maar dat terzijde. Voordat wij met onze presentatie beginnen, zal zij uitgebreid het woord nemen. Ze al openheid van zaken geven en daaromtrent het boetekleed aantrekken. Verder zal ze vertellen dat er sterke aanwijzingen zijn uit de boekhouding van WAO, dat er meerder percelen gecompromitteerd zijn. Bij niet instemmen van de raad met de wijziging van de vigerende bestemmingplan, zal zij de FIOD en de mededingingsautoriteit verzoeken om een onderzoek in te stellen met betrekking tot alle schimmige schenkingen en grondtransacties betreffende de voor project A bestemde percelen van.”
Eindelijk verschijnt een glimlach om Rob’s lippen. “En daar zouden een collega wethouder van je nieuwe vriendin Ingrid en vier raadsleden wel eens niet op zitten te wachten.” “De analyse tool van je vader?” “Wat is met mijn analyse tool? Doet ie ’t niet?” Vraagt John die net binnenkomt. “Om vals-postieven te voorkomen heb ik hem geprogrammeerd op een waarschijnlijkheidsscore van hoger dan 80%. Waar 65% de meest gehanteerde norm is. Misschien moet ik.. “ Glenda stapt op John af en sluit hem in haar armen. “Misschien moet jij niks Pa.” Ik grijp in. “Jawel Glenda.. Hij moet nu rusten.” “John steekt zijn handen lachend in de lucht. “Ik geef me gewonnen. Maar dan moet iemand anders mijn kleinzoon helpen met de plantjes.” “Dat doe ik wel. We zetten ze gelijk in de grond.”
Terwijl Orlando met zijn tractor door de tuin sjeest zit ik te op het terras te genieten van de voorjaarszon. Ik hoor hoe de pui achter me openschuift en kijk in Johns lachende gezicht. “Lekker geslapen lieverd?” “Dik anderhalf uur. Blijkbaar had ik het nodig. Mijn exotische halfbloed vrouwtje kost meer energie dan ik had verwacht.” Ik wil net protesteren als mij me in mijn nek zoent en fluistert. “.. En ik geniet daar elke minuut van. Niets waar een beetje rust niet goed voor is.” “Hey Opa.. we hebbè de bloempjes al in tuin gezet.” Ik zie het knul. Zal Opa warme chocomel voor je maken?” “Ja, Lekkèrr.” “Zal ik..?” Hij fixeert me met zijn handen op mijn schouders in mijn stoel. “Ik zet koffie en maak warme chocomel. Mijn liefje heeft even genoeg gedaan. Na de koffie ga jij Mellie van school halen.” “En boodschappen doen voor het avondeten?” “Wat jij wil liefje.”
Als ze mij achter het stuur van Johns auto ziet, valt Mellies mond letterlijk open. Ze trekt de bijrijdersdeur open. “Jij? Alleen?” Ik lach. “Je mag ook instappen lieverd… We hebben vanmorgen geoefend en zijn daarna naar het tuincentrum gereden.. Er staat nou voor meer dan 100 Euro perkgoed in de tuin… Waar kunnen we hier in de buurt boodschappen doen?” Bij mijn laatste vraag lichten haar ogen op. “Rij gewoon even door naar onze oude wijk. Daar weet je alles snel te vinden.”
We hadden er rekening mee gehouden dat we mogelijk bekenden uit onze oude woonwijk zouden tegenkomen. Wellicht er zelfs een beetje op gehoopt.
We hebben onze boodschappen net achter in de auto gezet als ik een bekende stem achter me hoor. “Mag ik uw boodschappenkar terugbrengen mevrouw?” Ik sta versteld van Mellies tegenwoordigheid van geest. “Nee meneer. Die Euro hebben we zelf hard nodig.” Ik sta te trillen op mijn benen. “Ik ben je vader juffrouw” klinkt nors uit Marts mond. Als ze met haar neus zowat tegen die van hem aan gaat staan, valt me op dat zij bijna even groot is als hem. Mart deinst achteruit. “Mijn vader.. Sinds wanneer? Daar ben je op z’n laats mee gestopt toen je, na de daad, je pik uit Mama’s liefhebbende schoot hebt getrokken.” “Niet zo brutaal meisje.” “Ik.. brutaal? Laat ook maar… Pak die kar maar.
Terwijl Melllie instapt en de bijrijdersdeur met een klap achter zich dichttrekt kijkt Mart me vrijpostig aan. “Heeft mijn wijfie een nieuwe pikridder gevonden?” Ik schud mijn hoofd. “Jouw wijfie.. Dat ben ik veel te lang geweest. Op ’t laatst op de dag dat je Mellie en mij berooid en met jou schulden op straat hebt gegooid heb je alle rechten, zo je die had, verspeeld.” “Jij wilde weg… Bovendien je had het beloofd… In goede en in slechte tijden… Weet je nog?” “Weet jij nog dat jij op datzelfde moment had beloofd voor mij en onze eventuele kinderen te zorgen? Jij legt altijd alles uit in jou voordeel Mart. Maar Mellie heeft gelijk. Waarom praat ik überhaupt met je. Mijn verloofde, de man die zich als haar vader gedraagt, wacht op ons.” “Zijn mond valt open. Ik duw de winkelwagen in zijn richting en stap in de auto. “Ken ik hem?” “Niet dat jou nog wat aan gaat. Maar ja, je kent hem… Het ga je goed Mart.”
Ik trek de deur dicht, start de auto en draai hem achteruit het parkeervak uit. Als we vooruit wegrijden staart mijn ex verbouwereerd en met open mond in de auto. Vanuit ik ooghoek zie ik dat Mellie zwaait. “Dag Pappie.. Bedankt voor niets.” We babbelen nog wat na over de ontmoeting, waarbij ik aangeef dat ik hem slecht en onverzorgd vond uitzien. Toch concludeer ook ik, dat wij hem niets, maar dan ook helemaal niets verschuldigd zijn. Plotseling schiet Mellie in de lach. “Pappie heeft pech.. In het wagentje zat zo’n plastic muntje. Dat had ik nog in mijn beurs.”
Wanneer we thuis komen zien we gelijk dat Robs auto terug is. Bij binnenkomst is de feeststemming compleet. “Daar zijn onze lieverds toch. Dan kan de champagne nu open. Mellie kan nog net op tijd aan de kant springen om de langs vliegende kurk te ontwijken. Pas bij het klinken van de glazen begrijp ik de reden van de plotselinge feestvreugde. Het project waarop Glenda en Rob hebben ingetekend wordt hun, zoals het zo mooi heet, gegund. Blijkbaar hadden dhr. van Westeflier, een van zijn advocaten en de schoonbroer van de wethouder, tijdens de presentatie op de publieke tribune gezeten. Al voor het einde van de openingstoespraak door de wethouder waren ze zichtbaar geagiteerd weggelopen. Nog terwijl Rob enthousiast verslag doet tikt Glenda hem op de schouder. “Ik moet vanmiddag nog het door mij aangepaste bestand naar de FIOD sturen. We moeten voorkomen dat Westefluit zijn wapens in stelling gaat brengen en zo mensen bang maakt.” Hij kust zijn lief op haar neus. “Daar had ik ook al aan gedacht Glen. We sturen hem in afschrift een uitgeklede versie van de FIOD mail. Dan zijn hij en zijn advocaten al druk met een op handen zijnde regenbui, zonder weet te hebben van de storm die achter de horizon optrekt… Dat zal ik nu gelijk doen.”
“Iedereen die niet mee gaat koken uit de keuken. Feest of geen feest. Er moet toch gegeten worden.” Tot mijn verbazing pakt Rob me op en zet me uit de keuken. “Vandaag niet moedertje. We hebben al een tafel gereserveerd. We gaan uit eten.”
“Uit eten? Maar Mellie en ik, we hebben niets om..” Glenda legt een arm om mijn schouders. “Dat zei John al lieverd. Geen zorgen. We hebben een tafel gereserveerd bij de Griek op de markt. Daar zijn jeans en casual blouses de norm.”
“Maar Vera dan. Zij moet tot negen uur werken?” “Dat heb ik al geregeld lieverd. Ze kan eerder weg en komt om acht uur rechtstreeks naar het restaurant.”
“Help jij me de boodschappen inruimen Mel?” “Zeker Mama.”
Terwijl Glenda en Rob samen aan zijn laptop zitten, klapt John de zijne ook open. “Even de mail checken.” Ik sta gebukt in de ijskast als ik plots Robs bezorgde stem hoor. “Wat is er Pa? Zeg iets.” Ik schrik overeind, kijk in de richting van de eethoek en zie hoe John, stil voor zich uit huilend, naar het scherm van zijn laptop staart.
“Ik .. Ik heb een mailtje gekregen van… Van Marieke.
Een week na haar overlijden heb ik onze kennissen een laatste mail gestuurd en de onze gezamenlijke mailbox: ‘marieke&john@berns.***’ verborgen. Ik vermoed dat die box bij de laatste update onbedoeld weer zichtbaar is geworden.. Er staat een ongelezen mail in van haar. Zo te zien heeft zij die kort voor haar overlijden uitgesteld verzonden. Hij is veertien dagen later bezorgd. Zij kon niet weten dat ik onze gezamenlijke box zou..” Rob springt op en kijkt over John’s schouder op het scherm en leest hardop voor”
‘Hallo John, lieverd.
Droog je tranen schat.. Ik kom niet spoken, noch wil over mijn graf heen regeren.
Kort voor ons geplande afscheid heb ik een filmpje opgenomen. Zie het als de bespiegelingen en onzekerheden van een bezorgde echtgenote en moeder. Misschien vindt je het lafhartig dat ik dit op deze uitgestelde wijze doe. Maar lieverd, weet dat ik hiervoor heb gekozen om onze laatste gezamenlijke momenten niet nodeloos te belasten. Ik heb het filmpje bijgevoegd. Jou kennende zul je het zeker gaan bekijken.
Love off my Live… Denk eraan: De Hemels is een plek op aarde!.. xxx Marieke..’
“Er zit inderdaad een Video bestand als attachment bij dat bericht Pa. Klik dat eens aan.” John schudt zijn hoofd.” “Wil je het niet kijken?” “Jawel jongen.. Maar niet hier en niet nu!. Ik wil ’t samen kijken. Samen met jullie allemaal. Behalve natuurlijk onze kleine man.” Glenda kijkt op. “John vindt je dat niet meer iets voor de directe familie?” “Zeker Glenda. En precies daarom wil ik dat Anita, Mellie en ook jij erbij zijn.”
Hij kijkt Rob aan. Ik zet het bestand op het Nas dan kunnen we het morgen op de TV bekijken.
“Papa Rob.. Doet je me helpe de trakkor poetse? Die is helemaal vies geworrù.” Glenda pakt hem op en zet hem op tafel. “Zo te zien is de tractor niet het enige dat vies is geworden, hè lieverd. Mama doet je even onder de douche en daarna ga je één uurtje slapen.” “Orlando niet naar bed. Moete nog etè.” “We gaan met z’n allen uit eten lieverd. Je mag mee. Maar dan moet je nou wel luisteren.” “Krijgt ik dan vrietjes? En ijs?” “Als ze dat hebben.. Zeker lieverd.”
Het etentje blijkt vooral voor Mellie en mij een echte traktatie. Verder dan een kop koffie en bij hoge uitzondering een goedkoop gebakje bij de Hema, zijn wij de laatste jaren nooit gekomen. Naast het lekkere eten is ook de ambiance en het feit dat we geliefde mensen om ons heen hebben, een enorme opsteker. Zelfs zonder dat ik iets met alcohol heb gedronken voel ik een roes van opwinding. Tijdens de rit terug zit John te stralen op de bijrijdersplaats. Al tijdens de maaltijd zag ik hem meermaals trots en gelukkig om zich heen kijken.
Nog terwijl ik de auto op de oprit zet, komt Rob met de slapende Orlando in zijn armen langs gelopen. “Maak jij de deur snel open Pa. Dan kan ik onze schat naar zijn bedje brengen.” “Is prima jongen. Anita herinner jij me er morgen aan dat we een aantal sleutels laten namaken. Vera is de enige die op dit moment een eigen sleutel heeft.”
“Hoe laat moet jij morgen op school zijn Mellieschatje?” “Om acht uur, Ik heb gelijk het eerste uur.” “Als je het niet erg vind om te vroeg te zijn dan kun je met mij meerijden. Ik moet van half acht tot vier.” Mellie drukt zich tegen Vera aan “Dan kun jij me ook ophalen. Ik hoef weliswaar maar tot twee, maar dan maak ik zolang huiswerk in de bieb.” Vera kijkt mijn schatje ondeugend aan. “Je hebt je ouzootje niet gedronken liefje.” “Ik hou niet van sterke drank.” “Dan zul je er zo meteen toch aan moeten geloven sletje. Mijn mosselsap vloeit namelijk al rijkelijk.” Mellie likt haar lippen. “Voor dat borreltje mag je me zelfs wakker maken Vera.” “Dan laten we maar gauw naar boven gaan, voordat ik hier op het laminaat druppel.”
Het is niet alleen mijn mond die openvalt. “Had jij de hele avond geen slipje, onder je jurkje?” Is Glenda mij voor. “Vera schiet in de lach. “Sorry, ik was me er niet van bewust dat ik daar toestemming voor nodig had.” John schudt zijn hoofd. In jou geval is de appel echt niet ver van de boom gevallen.. Je moeder ging ook regelmatig bottomless op stap. Maar ze zorgde er dan wel voor dat ik dat al snel ontdekte.” Glenda kijkt van John naar Vera en dan naar mij. “Zou jij je dat ook kunnen voorstellen Mamsie?” “Als ik zo’n mooie jurkjes als Vera had en John zou dat van me vragen? Dan zeker.” Mijn lieverd legt een arm om me heen. “Reden te meer om jou snel in het nieuw te gaan steken… Wat zou je zeggen van morgen?” “Zullen we dan samen gaan? Na ons werk Pa? Zoals jullie weten wil ik mijn slijmsletje ook opnieuw inkleden.. We pikken jullie dan om circa halfvijf hier op en rijden dan meteen door naar Aken.” “Hoe moet dat dan met het eten?” “Ik maak dan Surinaamse Roti.. Ik bereid alles voor en jullie bellen als jullie in Aken wegrijden.”
“Glenda’s kiproti, hmm lekker.” Komt Rob binnen. “Alleen als jij helpt blanke jongen.” Hij trekt een pruillip. “Dat durf je wel hè zwarte heks.” Ze tikt hem in zijn kruis. “Je kunt me ja betoveren met je roze toverstaf.” “Dat is niet eerlijk.. Altijd als ik hem groot in jou tovergrotje stop, komt hij er als een nietig wurmpje weer uit.”
Vera pakt lachend Mellies hand. “Kom schattebout. Deze hetero vunzigheid is niets voor jou onschuldige oortjes… … Welterusten allemaal.” Mellie wurmt haar hand los, neemt mij in haar armen, kust me in mijn nek en fluistert in mijn oor.. “Ik ben gelukkig Mama.” Ik neem haar gezicht in mijn handen. Kijk haar van dichtbij aan en voel me warm van binnen. “Ik ook schatje.. Geniet maar van elkaar.”
“Zal ik voor het feest van de dag nog een flesje wijn ontkurken?” “Ik lust nog wel een glaasje. Wat jij Glen?” “Ik ook wel.” “Ga zitten Pa.. Ik haal wel een fles omhoog.”
Terwijl Rob naar de kelder verdwijnt en John de glazen en kurkentrekker pakt, zakt Glenda samenzweerderig naast mij op de bank. “Rob wil zijn zuurstok ook eens in mijn bakasey stoppen. Heb jij daar ervaring mee?” Ik kijk haar vragend aan “Bakasey?” “ ”Sorry Mamsie, dat is Surinaams voor kont.” Vanuit een ooghoek zie ik John bevriezen. Gek genoeg moedigt zijn terughoudendheid mij aan. “Ervaring is een groot woord. Gisteren heeft die onverlaat mijn anusbloempje voor het eerst geplukt.” “Is dat niet smerig.. Ik bedoel.. Je weet wel.. Poepresten aan de piemel?”
Inmiddels is Rob terug, ontkurkt stilzwijgend de fles en schenkt de glazen die John hem voorhoudt in. Hij reikt twee glazen aan Glenda en Mij en kijkt me blozend aan. “Misschien dat jij Glenda op onze badkamer even de benodigde accessoires kunt laten zien liefje.” Ik twijfel, maar Glenda’s staat op. Haar uitgestoken hand trekt me over de streep.
In de hal laat ze mijn hand los. “Ik kom zo Mamsie.. Ik doe me snel wat makkelijks aan. Ik besluit me niet te laten kennen, kleed me uit en trek alleen een badjas aan. We hebben elkaar een paar dagen geleden toch al naakt gezien.
Op de badkamer haal ik de anaaldouche uit de la, vul deze al met lauwwarm water en zet de anuscanule erop.
“Zo’n ding lag verstopt achter in het nachtkastje van mijn moeder. Maar gezien de plek waar het lag wisten ik en mijn zusters, dat vragen met betrekking tot dat ding, op z’n zachtst gezegd, niet op prijs zouden werden gesteld.. Mag ik?” Ze neemt de rubberballon van me over, betast en bekijkt hem. “Vind je ’t niet vernederend dat jij als vrouw geacht wordt je darm te reinigen omdat meneer je daar zo nodig moet penetreren?” “Ik kan natuurlijk niet voor Rob spreken. Maar voor John hoefde het niet zo nodig. Eigenlijk ben ik erover begonnen. Ik weet zelfs niet meer wat precies de aanleiding was, maar ik heb hem gevraagd of hij Marieke ook wel eens anaal nam. Toen hij vertelde dat dat inderdaad het geval was en dit eigenlijk uitsluitende op initiatief van mijn schoonzus gebeurde, raakte ik opgewonden nieuwsgierig.”
“Vond je het niet vernederend?” Ik schudt mijn hoofd. “In tegendeel.. Ik was trots dat ik hem dit kon schenken.” “Deed het zeer?” “Bij mij niet.. Maar hij was dan ook heel voorzichtig en hij gebruikte een speciaal glijmiddel?” “Als ik vragen mag.. Kon je zo ook klaarkomen?” Vreemd genoeg voel ik mij niet in het minst beschaamd bij haar vraag. “Ik weet niet of dat normaal was.. Maar ik ben enorm hevig gekomen. En dat ook nog zonder dat mijn kutje werd aangeraakt.” “Ik ben jaloers op je Mamsie. Bij mijn zijn orgasme en stimulatie van mijn klit, onlosmakelijk met elkaar verbonden… Hoe deed je dat?” “Ik denk door juist niets te doen?” Ze kijkt me verwonderd aan. “Niets doen.. Hoe bedoel je?” “Ik weet het ook niet precies.. Maar bij John lukt het me op de een of andere manier om alles los te laten. Ik geef de regie uit handen.” “Aan John?” “Nee.. Aan mijn lijf en mijn wellust. Morgen bestaat niet meer. Ik ben dan uitsluitend in het moment.” Ik zie hoe ze nadenkt.. “Dat zal ’t zijn.. Ik kan dat niet. Dat loslaten bedoel ik. Als Rob.. Ik ben dan vaak nog met van alles bezig. ‘Lig ik er wel mooi genoeg bij? Is het fijn voor hem? Kan Orlando ons horen?’ Ik moet dan wel met mijn vingers helpen om me af te leiden en over de drempel te tillen.” Ik leg mijn arm om haar middel. “Troost je schattebout. Dat was voor mij vroeger niet anders.” Ze vertelt me dat haar oudere zus met haar partner regelmatig een ontspannend jointje rookt, voordat ze seks hebben. Ze had dat zelf ook eens geprobeerd. Het gevolg was dat ze kotsmisselijk was geworden en dat, terwijl haar toenmalige vriend zich op haar klaar stootte, zij alleen bezig was met het onderdrukken van haar braakneiging. Ik op mijn beurt vertel haar hetgeen John mij had verteld met betrekking tot een kleine hoeveelheid wijn bij de darmspoeling.
“Zou jij dat bij mij willen doen Mamsie?” “Die spoeling of die wijn?” “Allebei!” Nog voordat ik naar het wanneer kan vragen, doet zij haar badjas uit en staat naakt voor me. “Zeg maar wat ik moet doen.” Ik geef haar dezelfde instructies, die ikzelf gisteren nog van John heb gekregen. Net als bij mij is ook bij haar de tweede spoeling schoon als hij uit haar kont in de pot spuit. Ik vul de ballon een laatste keer, maar doe er deze keer de laatste rest uit haar wijnglas bij. Het binnenhouden kost haar nu zichtbaar meer moeite. Ik zie hoe zweetdruppeltjes op haar voorhoofd en bovenlip ontstaan. “Shit Mamsie, die wijn hakt er er echt in.. Als Rob me zo niet pakt, zal jou vent aan de bak moeten.” Gek genoeg voel ik geen enkele jaloezie bij het beeld van John met Glenda dat zich in mijn brein heeft gevormd. “Zover zal hij het niet laten komen lieverd.” Nadat zij is opgestaan droog ik als vanzelfsprekend haar kont. “Wacht even.”
Ik loop de slaapkamer in, haal de flacon glijmiddel die nog op het nachtkastje stond op en reik die haar aan. “Hier meid. Laat hem hiermee je anus en zijn piemel ruimschoots insmeren.” Ze kijkt me smekend aan. “Zou jij dat, deze keer, alsjeblieft bij mij willen doen?” Weifelend neem ik de flacon van haar terug. Glenda bukt zich voorover en steunt met haar handen op de wastafel.
Als ze haar benen een beetje uit elkaar zet, wordt mijn reukzin getroffen door haar exotische geilgeur. “Je ruikt lekker lieverd.” “Vindt je echt Mamsie? Mijn moeder zei wel eens dat onze meidenkamer stonk als een stal vol tochtige merries.” “Daar had ze dan deels gelijk in. Alleen zou ik dat stinken willen vervangen door ruiken.” “Zoiets zei Rob ook. Ik twijfelde toen alleen.” “Dat heeft John Mellie en mij als eerste geleerd. Niet langer aan onszelf of de eigenheden van ons eigen lijf te twijfelen… Trek je bips een beetje voor me open lieverd.” Voor het eerst van mijn leven zie ik de strak gesloten kringspier van een andere vrouw. Een zwarte vrouw. Doordat zij haar bips ver opentrekt gaat haar schedeopening hierin mee. Het contrast van haar donkerbruine schaamlippen met haar lichtroze, vochtige, binnenvoering kan bijna niet groter zijn. Ik doe een ruime hoeveelheid glijmiddel op twee vingertoppen en wrijf eerst haar kringspier en de directe omgeving goed in. Voorzien van een nieuwe dot gel duw ik even later mijn wijsvinger draaiend in haar anus. Het kost me veel tijd en moeite, maar uiteindelijk masseer ik met drie vingertoppen de binnenkant van de anus van mijn schoondochter in spe. Deze handelingen laten haar noch mij onberoerd. Het enige verschil is dat ik bij haar kan zien. Er hangen twee slijmdruppels aan glinsterende draadjes aan haar schaamlippen.
Ik trek mijn vingers voorzichtig terug en geef haar een tik op haar kont. “Aauw.” Roept ze van schrik. “Kom op schattebout onze mannen worden waarschijnlijk al ongeduldig.” Ze slaat haar badjas losjes om en loopt achter mij aan terug naar de woonkamer, waar vader en zoon voor de tv zitten. John is de enige die uit de toon valt. Hij is nog steeds gekleed in zijn uitgaanskledij terwijl Rob, nadat hij Orlando naar bed had gebracht, in zijn badjas naar beneden is gekomen. Glenda buigt van achter over Rob heen en kust hem in zijn nek. Hierdoor afgeleid kijkt ook John om. Ik zie zijn ogen groter worden als hij tegen de vrijhangende borsten van zijn schoondochter aankijkt. Ik zie hem blozen, maar blijkbaar moet hij zijn opmerking toch kwijt. “Jij lijkt wel heel erg op je schoonmoeder Glenda schat.” Pas op dat moment kijkt ook Rob echt om. “Je badjas hangt open schat.” “Dat weet ik. Zojuist heeft onze lieve Mamsie mijn kont gesmeerd.. Ik ga mij niet meer schamen Rob. Niet in deze familie.”
“Hoe was dat voor jou Anita?” Ik ga bij mijn lieverd op schoot zitten en kus hem. “Opwindend John.” Ondanks de aanwezigheid van Glenda en Rob voelt het goed als zijn hand, tussen de panden van mijn badjas, mijn tietjes begint te kneden. Hetgeen mijn mooie bruine schoondochter net nog zei geldt nu ook voor mij. “Ik wil je John.” In zijn ogen kan ik zien dat hij het antwoord al kent Toch vraagt hij het. “Hier?” Ik knik en hoop dat mijn opmerking doel treft. “Ik wil erbij zijn als Glenda haar anale maagdelijkheid offert.” Mijn hart maakt een vreugdesprong als Glenda om de bank heen loopt en Robs Badjas opentrekt. “Je hebt een short aan!? Ga staan knulletje.” Rob gehoorzaamt zijn zwarte heks meteen. In één ruk trekt ze zijn boxer tot op zijn enkels. De piemel die gelijk naast mij overeind springt heeft veel gelijkenis met die van zijn vader. Met dien verstande dat zijn eikel wel goeddeels is bedekt met een vleesslurfje.
Glenda likt haar volle lippen, grijp in de zak van haar badjas en gooit Rob het glijmiddel toe. “Zitten en inwrijven dat zaakje.” Terwijl Rob met een hoogrood hoofd aan de slag gaat, laat ik me van Johns schoot glijden, knoop zijn pantalon open en bevrijd, zij het met enige moeite, zijn opstandige jonge heer. ‘Deze is van mij.’ speelt het door mijn hoofd. Ik wrijf met een hand door mijn schaamstreek en besef, wat ik al vermoede, dat ik nat genoeg ben om mijn lief welkom te heten. Ik kruip voorwaarts op zijn schoot. “Help je me schat?” John knikt alleen maar. Met een hand leidt hij zijn eikel in mijn voorportaal. Terwijl ik me laat zakken verdrink ik in zijn verliefde ogen.
“Oegh, Glen. Wat voel jij strak daar.” Ik kijk naast me en zie hoe Glenda zich achterwaarts op Robs piemel spiest. “Hou me tegen Rob, ik moet effe aan jou formaat daar, wennen.” Al knedende ondersteunt hij haar zwarte kont en voorkomt zo dat zij verder over hem heen zakt. Ik hoor hoe Glenda’s adem sissend tussen haar tanden ontsnapt. Hetgeen ik na haar smeerbeurt al verwachtte komt uit. Het kost haar meer moeite een Bernspiemel anaal in zich op te nemen dan dat dit mij koste. Haar doorzettingsvermogen is echter niet minder. “Laat me langzaam zakken Rob.” Nog geen minuut later zit zij op zijn schoot. Automatisch verschuift een van Robs handen naar haar kruis. Ik zie hoe zij haar weelderige krullenhoofd schudt. “Kneedt mijn bobbies knul. Je zwarte seksheks wil op jou zuurstok klaarkomen..”
Als Glenda heel langzaam begint te wippen stem ik, ondersteund door Johns handen onder mijn billen, mijn beweging op die van haar af. Ik leg mijn handen in Johns nek en fixeer mijn blik op de zijne. Mijn gehoorantenne is echter ingesteld op de geluiden naast me. “Ooh Glen… Dit ga.. ik niet lang… pfff.. Vol.. houe.” Älsjebliefff Rò…bbb. Ik ben nò..gg.. Nie.. zovè…rrr… Pfff.. Trek ááán mu spé..n.. Ja zó.. Doe hardè….. Oh Gòòòdd.. Jááááá..” “Glennn Ik… Jááááá.” Op het moment dat Johns hete zaad tegen mijn moedermondje spat, kom ook ik ingetogen klaar.
Als mijn lieverd op adem is gekomen kijkt hij me schuldbewust aan. “Toen zij kwamen kon ik het niet meer houden liefje.” Ik kus hem op zijn neus. “Toen ben ik ook gekomen” hij kijkt me ongelovig aan. Maar ik heb niks gemerkt.” Ik schiet in de lach. “Ik daarvoor des te meer. Het was heel ingetogen maar daarom niet minder fijn.”
Blijkbaar is met Glenda’s orgasme haar schaamgevoel teruggekomen. Ze zit op Robs schoot met haar blik naar beneden gericht. Ik laat me van John afglijden en kniel voor haar neer. Haar bezwete donkere huid in combinatie met de, ondanks haar donker huidskleur zichtbaren, orgastische blos, maakt haar nog mooier dan zij zo al is. “Kijk me aan lieverd. Voorzichtig maakt ze oogcontact. “Dank je schattebout. Dank je dat je deze intimiteit met ons hebt gedeeld.” De verwondering in haar blik had niet groter kunnen zijn. “Jij bedankt mij Mamsie? Ik heb me laten gaan als de eerst beste slet. Ik was mezelf niet. En dat dan ook nog in jullie gezelschap.
“Precies meid. Ik dank je voor het vertrouwen dat je zo in ons gesteld hebt. Ook dat was Glenda.. Naast de professionele sterke ietwat dominante vrouw is er ook die geile grensverleggende zwarte heks. Ik denk dat ik ook voor John spreek als ik zeg dat wij van beiden evenveel houden.” Terwijl hij zijn best doet zijn verlappende wurmpje terug in zijn pantalon te stoppen, mompelt mijn lieverd instemmend.
De jonge vrouw draait zich op zijn schoot om en kijk haar lover aan. “Er zat een beetje wijn in het spoelwater.. Als je me te vond.. Doe ik dat nooit meer?”
“Sta op heks!” Niet alleen Glenda schrikt van Rob’s plotselinge bruuske toon. Nog voordat wij kunnen reageren, tilt hij haar op alsof ze niets weegt, zet haar op het kookeiland en gaat tussen haar benen staan. “Wat is dit Glen? Je wilt mijn zwarte heks zijn.. Maar als ze verschijnt moet zij zo snel als mogelijk terug in haar hok. Als ik me niet vergis, ben jij nou voor het eerst in onze relatie klaargekomen zonder de hulp van jouw of mijn vingers. En wat doe jij. Jij slaat mijn opkomende trots, over het feit dat ik mijn lief ook zo kan bevredigen, binnen enkele minuten aan diggelen.”
Ik zie tranen in haar ogen. “Het was heerlijk Rob… Ik ben nooit eerder.. Niet zo intensief.. Maar ik was mezelf niet.” Rob kijkt hulpzoekend onze kant op.
John staat op en gaat naast zijn zoon staan. “Het is wat Anita eerder al, met andere woorden vertelde Glenda. “Die geile slet was wel degelijk de Glenda waar ik nu naar kijk. Je was jezelf niet kwijt, Nee je liet je alom tegenwoordige controle varen. Je liet je op een veilige plaats vallen. Niemand in dit huishouden zal het ooit in zijn hoofd halen om dat moment..” “Dat moment van zwakte zul je bedoelen.” “John schudt zijn hoofd. “Nee schat.. Dat moment van kracht en vertrouwen.. Niemand hier zal dat ooit tegen jou gebruiken.” Blijkbaar moet Johns relaas even bezinken maar dan valt zij huilend voorover in Robs armen. “Je weet niet half hoeveel ik van jou, van jullie allemaal, hou.” “Dat is geheel wederzijds lieverd.”