Familiezaken Hoofdstuk 6

Ik word wakker door het gezoem van het openschuivende rolluik in combinatie met het binnenvallende zonlicht. Ik open mijn ogen en kijkt tegen John’s rug. Hij legt de afstandsbediening op het nachtkastje en draait voorzichtig naar me om. “Heb ik je wakker gemaakt?” Ik knik. “Hoe laat is ’t?” “Half tien.” “Zijn de meiden al op?” “Ik heb nog niks gehoord maar maakt dat wat uit?” Hij buigt over me heen en kust me. “Ik ga douchen.” “Mag ik mee?” “Zeker liefje. Waarom niet.”
Tijdens het wassen tikt zijn recht vooruitstekende piemel regelmatig, iets boven mijn navel tegen mijn buik. “We passen niet.” “Passen niet. Hoezo? Heb je nog last van vannacht?” “Hooguit een beetje honger naar meer. Wat ik bedoel is dat jij me niet staande kan nemen, zoals jij Marieke toen op dat balkon hebt gepakt.” “En dat zou je wel willen?” Ik knik beschaamd. “Dat lijkt me erg sexy en opwindend.” Hij kust me op mijn voorhoofd. “Waar een wil is, is een weg liefje. Er valt nog genoeg te ontdekken voor ons.” “Voor mij zul je bedoelen. Jij hebt met Marieke al..” “Nee Anita.. Voor ons… Seks hebben we samen. Ons samen is anders dan dat van Marieke en mij was. Dus deze ontdekkingsreis, zo jij hem wil, is ons gezamenlijke avontuur.” “Ja ik wil John.” “Waar heb ik dit aan verdiend dat ik na Marieke nou met jou…” “Gewoon, door te zijn wie je bent.”

Terwijl ik koffie zet en de oven voor verwarm, roept John naar boven. Het blijkt dat de dames al onder de douche staan en ook trek hebben. We dekken samen de tafel alsof wij nooit anders hebben gedaan. Ik vraag John of ik misschien ook wat eitjes zal koken. Ik wil net een pannetje met water vullen als hij van me achteren beetpakt. Hij dirigeert me naar een hoekkastje en vraagt me dat te openen. “Is dat een eierkoker?” Hij knikt en zegt dat het ding nog maar nauwelijks gebruikt is. Als ik hem zeg dat ik niet weet hoe zo’n apparaat werkt is het, de blijkbaar net binnengekomen, Mellie die zegt dat zij tijdens haar stage regelmatig eitjes met een eierkoker heeft bereid. Nadat is gebleken dat wij allen de voorkeur hebben voor een halfzacht eitje laat ze mij zien hoe het apparaat, middels een bijgeleverd maatbekertje, te vullen met correcte hoeveelheid water.
Achteraf ben ik verbaasd over het goede resultaat, zonder dat we ook maar iets hebben hoeven doen.

Tijdens het ontbijt geef ik aan dat er nog wat aanvullende boodschappen nodig zijn nu ook Rob en zijn vriendin mee eten. Het is Vera die, omdat zij sowieso schone kleding moet halen, mij vraagt om een boodschappenlijstje te maken. Wanneer Vera Mellie vraagt om mee te gaan, vraagt zij mij op haar beurt of ik hulp nodig heb bij de voorbereidingen. Het is John die zijn hulp aanbied, maar dat pas nadat hij met Mellie en Vera heeft afgesproken dat gelijk als zij terug zijn Mellie zich, al dan niet geholpen door Vera, van haar huiswerktaken kwijt.
De rest van de ochtend en voormiddag schieten letterlijk voorbij en zo schrikken John en ik als we iets na tweeën de deurbel horen.
“Maak jij maar open dan..” “WIJ begroeten ONZE gasten lieverd.”

Ik voel me behoorlijk opgelaten als Rob me even later vol verbazing aankijkt. “Tante Anita?” Nog voordat ik kan reageren, komt Vera de trap afgestormd. “Robbedoes, ouwe rukker. Laat me je knuffelen.” Terwijl vader, broer en zus elkaar in de armen vallen, staan Mellie en ik er wat verloren bij. Ik kijk omhoog in het eveneens onzekere gezicht van een Surinaams ogende donkere vrouw. Ze steekt een hand naar me uit. “Aangenaam mevrouw, ik ben Glenda en dit is,” Ze schuift een donkere krullenbol vanachter haar rok naar voren. “.. mijn zoontje Orlando.” “Wat een schatje.” Het duurt meerdere minuten voordat iedereen uiteindelijk aan elkaar is voorgesteld en John ons naar binnen dirigeert.
Nog voordat ik me heb kunnen opwerpen, zijn Vera en Mellie in de weer met het verzorgen van koffie en thee. Ze voorzien eenieder ongevraagd van een stuk vlaai.

Binnen de kortste keren ontwikkeld zich een geanimeerd gesprek waarin John en Vera de recente relationele ontwikkelingen met Mellie en mij uit de doeken doen. Rob op zijn beurt vertelt van de teloorgang van de relatie met zijn vrouw, die ook nog eens dochter van zijn baas was. Het bleek dat zij na haar niet afgemaakte studie, nooit had gewerkt. Haar pa sponsorde haar extravagante levensstijl, totdat hij dit stokje, bij haar huwelijk, aan Rob had overgedragen. Pas toen zijn vrouw in het afgelopen jaar enkel nog van party naar party reisde, haar neus uitsluitende nog poederde met cocaïne en haar uiterlijk in toenemende mate werd misvormd door botox en siliconen, waren zijn ogen geopend. Nadat was gebleken dat zij niet gewild was haar entourage van inhoudsloze, doelloze en coke-snuivende nietsnutten aan de kant te zetten voor een meer geregeld leven, had hij de noodrem getrokken. Het gevolg was dat zijn, nu ex, schoonvader hem uit de carrière trein had gegooid. Het was puur toeval dat hij met zijn persoonlijke spullen in een doos in dezelfde lift stapte waar ook al de huilende Glenda in stond. Zij was accountant bij hetzelfde bouwconcern en had geweigerd om bepaalde financiële malversaties buiten de boeken te houden. Het gevolg was dat ook zij op staande voet was ontslagen. Hij had haar een lift aangeboden welke zij dankend aanvaarde. Het was liefde op ’t eerste gezicht en hij was eigenlijk niet meer weggegaan.

“Dus mijn zoon en schoondochter in spé zijn werkeloos?” “Nee, enkele klanten van mijn schoonvader hebben hem er op een of de andere manier van kunnen overtuigen, mij hun projecten te laten afronden.” “En ik was nooit gestopt met het bijhouden van de boekhouding voor een aantal kleine middenstanders. Als je dan de tering naar de nering zet, dan..” John schiet in de lach en legt zijn handen over die van Glenda. “Je hoeft niet in de verdediging te schieten meid… Maar ik ben wel nieuwsgierig. Vertel Rob. Hoe zit dat met die afspraak op het gemeentehuis van Voerenberg?” Hij begint te stralen. “Een paar maanden terug hebben wij ingeschreven op het supra regionale project. ‘Zuid Limburg verbouwt en verduurzaamd.’

John kijkt verbaasd in de richting van zijn zoon. “Maar jongen.. Ik heb daarover gelezen. Dat is een giga project. Meer iets voor de grote jongens in de bouwwereld zoals je ex schoonvader.” Glenda legt een hand op die van Rob. “Mag ik Rob?” Hij knikt. “Doe maar.” “U heb gelijk John… Het totaal is een giga project maar in feite bestaat het vooralsnog uit meer dan 100 deelprojecten. Een primaire voorwaarde is dat in de aankoop en de uitvoering van ieder deelproject plaatselijke wordt aanbesteed. Uitsluitend als het niet anders kan, mogen er regionale leveranciers en aannemers worden betrokken. De tweede voorwaarde is maatwerk. Maatwerk naar de plaatselijke omstandigheden en toekomstige bewoners. En juist die versnippering en zeg maar diversiteit dat kunnen de, zoals u ze noemt, grote jongens, niet bieden. Hun giga winsten vloeien voort uit eenheidsworst, centrale inkoop en niet in de laatste plaatst slechte werkomstandigheden voor de arbeiders.” John kijkt zijn schoondochter in spe verbaasd aan. “Weet je zeker dat je alleen accountant bent.” Een brede lach breekt door op Glenda’s gezicht. “Ik weet zeker dat dat niet zo is.. Ik heb al jaren mijn Master in Bouwtechniek en management. Maar als vrouw van kleur sta je bij de sollicitatie al minimaal twee nul achter. Daarom ben ik twee jaar geleden op basis van mijn accountancy diploma’s bij WAO begonnen. Zo te zeggen om een voet binnen de deur te krijgen.

Nu Glenda zichtbaar bevlogen aan het woord is bekijk ik haar nog eens goed. Het mag raar zijn in deze tijd. Ik heb nooit eerder aan tafel gezeten met iemand met een donkere huidskleur. Op de bakkerij werken wel meerdere dames van Marokkaanse afkomst. Zij zijn hardwerkend vriendelijk en voorkomend. Van echt contact echter is nauwelijks sprake. Tijdens de pauzes zonderen zij zich af van de rest en communiceren met elkaar in ’t Arabisch. Hun beheersing van de Nederlandse taal is vaak gebrekkig.

Ik moet bekennen dat ik vroeger kritiekloos meeliftte op de xenofobie en vooroordelen van mijn ex. Met hem meedenkend zag ik in allochtonen de oorzaak van onze ellende. Inmiddels weet ik beter en heb ik mij voorgenomen om naar het gedrag van de individuele mens te kijken en hem of haar te beoordelen op zijn doen en laten en niet op hetgeen anderen over bepaalde bevolkingsgroepen roepen.
“Je hebt eindelijk een vrouw naar mijn hart uitgezocht Robbedoes.” Mellie draait zich geschrokken naar Vera om. Zij op haar beurt voorzag de reactie van mijn dochter en slaat een arm om haar heen. “Niet zo onzeker liefje. Voorlopig ben jij mijn allessie. Maar het feit dat ik 100% voor jou ga, maakt me niet blind voor de schoonheid van andere mensen. Vrouwen, noch mannen. Sterker nog. Ik fietste laatst langs een wei en zag hoe een volbloed hengst, een wit gevlekte knol besteeg. De manier waarop zijn zwart glanzende hengstenpik in de merrie verdween was op een bizarre manier opwindend. En voordat iemand het vraagt… Nee. Ik verlang echt niet naar een hengstenpik in mijn sapmossel.”

Het is haar niet aan te zien, althans ik zie geen blos, toch voel ik ongemak bij Glenda, betreffende de seksuele openheid van Vera. Rob legt een arm om haar heen en drukt een zoen op haar wang. Wen er maar aan Glen. Openheid ook met betrekking tot seks is in dit huis niet vreemd. Vooral zuslief was op dat gebied altijd al een beetje grensoverschrijdend.” Glenda schudt onzeker met haar hoofd. Eigenlijk is dat beter zo. Ik bedoel.. In de Surinaamse cultuur rust een taboe op praten over seks. Orlando is het gevolg van de verkrachting door mijn achterneef. Toen ik dit onder tranen aan mijn moeder vertelde gebood ze mij dit stil te houden. De.. “ Glenda tekent met haar vingers aanhalingstekens in de lucht. “..goede naam van de familie en die achterneef was belangrijker dan mijn ellende en mijn reputatie.” Ik was de geile losbol die zich door een onbekende met een jong had laten opzadelen. In de ogen van veel mannen in onze gemeenschap maakt dat dat mijn Nee!, nog van nul en geen waarde is.” Tranen trekken donkere strepen over haar wangen.” Haar zoontje die nog niets begrijpt van de oorzaak van zijn moeders verdriet, kruipt bij haar op schoot. “Orlando lief mama.. Niet huilùh.” Ze drukt een kus in zijn krullen. “Zeker schat. Jij bent mama’s kleine lieverd.” “Rob mama’s rote lievùr?” Ze kijkt onzeker naar Rob en knikt. “Wort Rob mijn Papa? De andere kinders op de kresj hebbè ook Pappàs… Alleen Meike.. die hep twee mammas.” “Rob en Mama zijn nog niet lang samen schat. Ik weet niet of Rob jou Papa wil worden.” Het knulletje draait zijn hoofd in de richting van Rob. “Vint jij Mama en ikkè niet liev?” Rob buigt voorover en drukt een zoen op een wang van het kind. “Ik vind jullie zelfs heel erg lief Orlando, maar ik ben een beetje bang.” Het mondje van de kleine valt open. “Van Mama?” Rob knikt beschaamd. Nu is het Glenda’s mond die letterlijk open valt.

“Rob? Wat?” Hij kleurt rood. “Alsjeblieft Glen, niet waar de hele familie bij is.” “Waarom niet? Jij bent het die net nog opgeeft over de openheid in je familie en JIJ bent het die nu de knuppel in het hoenderhok werpt.” Knuppel-TJE zul je bedoelen.
Jou opmerking vannacht was niet mis te verstaan.” “Welke opmerking Rob?” Zijn blos wordt zo mogelijk nog dieper. “Dat je ex actiever was en dat ik wat meer passie mag tonen… Ik zal nooit kunnen wedijveren met de olifantenslurf van de gemiddelde zwarte man.” Glenda’s verontwaardiging slaat om in verdriet. Dikke tranen biggelen over haar wangen. “Die slurf zoals jij dat noemt, die kan me gestolen worden. Mijn ex was een klaploper en notoire vreemdganger. Zijn enige passie was de jacht naar fysiek genot. Verder ontbrak het hem aan alles. Zelfs aan zorg en respect voor mij en Orlando. Hetgeen bij hem ontbrak dat heb jij teveel, met name in bed. Het is niet jou formaat, het is je afwachtende voorzichtigheid en gebrek aan seksuele spontaniteit, wat mij soms dwarszit.” Op dat moment legt John zijn handen over die van zijn zoon. “Kijk me aan jongen… Je bent de appel van mijn boom. Zoals ik dat was van mijn pa, jou opa. Je moeder grapte wel eens dat het bovenmatig respect voor vrouwen bij de Berns mannen genetisch is bepaald.”

“Maar mama en jij… Voor zover ik weet hadden jullie wel bevredigende seks.” John knikt. “En dat was zeker in het begin van onze relatie, vooral je moeders verdienste.” John’s aandacht verplaatst zich naar Glenda. “Glenda schat… Ben jij gewild om de sluimerende hartstocht bij dat Berns watje tot ontbranding te brengen?” Het komt fluisterend maar goed verstaanbaar over haar lippen. “Ik wil niets liever!” Rob komt uit zijn verstarring en kijkt zijn lief aan. Als door magneten worden hun monden naar elkaar getrokken. De kus die volgt spreekt boekdelen en wordt pas onderbroken doordat de kleine Orlando zich op de schoot van zijn moeder breed maakt. Het jochie kijkt Rob onzeker aan. “Wort je nou me papa?” Rob, op zijn beurt, kijkt de kleine man ontroert aan, “Ik wil niets liever.” Nu zijn het tranen van geluk die Rob van de wangen van zijn knappe vriendin kust.
Ik voel me gespannen en opgewonden tegelijk. Het maakt me trots om deel uit te maken van dit liefdevolle respectvolle gezin. De vlaai en zelfs een tweede kop koffie vinden met smaak aftrek.

“Die koek was lekkùh hè mamma?” “Het is Lekkerrr Orlando.” “Dat ook.” We schieten allemaal in de lach bij de opmerking van het knulletje.
“Zullen wij jullie bagage naar binnen halen jongen, dan kunnen de dames alvast naar boven gaan om de slaapvertrekken te verdelen.” “Maar dat is..” “Meekomen Glenda.. Laat de mannen nu maar even met hun spierballen pronken.” “Mag ik mammas bjoetie-kees dragùh Rob?” “Zeker knul.. We kunnen alle hulp gebruiken.” Het is Glenda aan te zien zijn laatste opmerking Rob opnieuw puspunten oplevert.
“Kom op dames… Ladies time!” “Gaan jullie maar.. Ik ruim vast het koffieservies in de afwasmachine.” “Komt niks van in Anita… Dat verzorgen Mellie en ik straks wel… Mag ik je uitnodigen voor een rondleiding in de Berns residentie Glenda.”

Vera biedt Glenda haar arm aan, die na een moment van twijfel, beslist wordt aangenomen. Ik haak in bij Mellie waarna Vera ons naar de hal dirigeert. “De kelder met zijn schatten, slaan we voor dit moment maar even over. Ze opent de deur van de slaapkamer. “De voormalig ‘springstal’ van mijn ouders en nu van Pa en tante Anita. Net als bij mij, nog maar enkele dagen geleden, wordt Glenda’s blik meteen getrokken door de grote naaktfoto van Marieke boven het hoofdeinde van het bed. “Jullie moeder? Ze was een erg mooie vrouw.” “Dat was ze zeker… Maar kijk in de spiegel Glenda jij lijkt op haar.” “Vind je? Ik ben een vrouw van kleur en mijn lippen…” “Details Glen.. Kijk naar het geheel.. Lang, slank, atletisch gebouwd, een stevige c-cup… Moet ik doorgaan?” Glenda schiet in de lach. “Laat maar Vera… Ik begrijp waar je heen wil. De zoon valt op het evenbeeld van zijn moeder. Maar daarin scoorde zijn ex Florentine toch een stuk beter dan mij.” “Qua uiterlijkheden zeker. En ook zij is dominant. Alleen haar dominantie vindt zijn oorsprong in de macht en het geld van haar vader. Maar in wezen is zij een weliswaar mooie, maar verder lege huls.” Glenda kijkt Vera verbaasd aan. “Ook dominant? Ik ben niet overheersend.” Vera schiet in de lach. “Horen jullie dat tante en Mellie. Alweer een dame die dominantie verwart met eigengereidheid, egocentriciteit en respectloosheid. Mijn definitie van dominantie is: van nature en als professional invloed uitoefenen op anderen en op basis daarvan als vanzelfsprekende autoriteit geaccepteerd worden.”

Het is niet alleen Glenda die over dat laatste nadenkt. Het is Mellie die bijna fluisterend antwoord. “Wat je zegt.. Dat is precies wat ik bij jou voel. Jij geeft met richting en ik accepteer dat. Op de een of andere manier voel ik dat je het beste met me voor hebt en dat je me respecteert.” Vera draait zich naar Mellie om. Ik zie dat haar ogen vochtig zijn. “We zijn pas erg kort met elkaar liefje en nu al maak jij me erg gelukkig.” “Hmm… Je kon wel eens gelijk hebben Vera. Onbewust zoekt Rob in feite hetzelfde. Waarschijnlijk verwarde hij de hautaine heerszucht en arrogantie van Freule van Westeflier tot Gaerhof met respectvol gezag.” “Je slaat de spijker op zijn kop Glenda. Pa en ik hebben die over het paard getilde freule vanaf onze eerste kennismaking naar waarde geschat. Alleen mijn lieve broer was over the moon met de verovering van zijn paradijsvogeltje… Maar genoeg geroddeld. Verder met de excursie.”

We zijn nog maar net boven. “Aan de kant personeel… Waar willen jullie de koffers?” “Zet alles maar op de overloop Rob. We zijn nog niet zover. Is goed dan zet ik zo de rest erbij. Pa is met Orlando naar het speeltuintje op de hoek. Als alles boven staat, ga ik ook naar hun toe.” “What’s new! De mannen gaan spelen onderwijl wij het huishouden managen.” “Maar… Ik wil best wel helpen.” Vera schiet in de lach. “Ga nou maar broer. Ik was je aan ’t plagen.”

Bij het zien van de grote, bijna lege, masterbedroom valt Glenda’s mond open. “Deze slaapkamer is bijna net zo groot als mijn hele appartement. Doodzonde dat zo’n mooie ruimte niet wordt gebruikt.” “Maar èh.. Dat zou best wel kunnen.” “Wat bedoel je Mellieschat.” “Nou gewoon. In het oude verpleeghuis zijn de deuren ook te smal. We zetten de bedden dan gewoon op hun zijkant en schuiven die op een oude deken naar binnen. Volgens mij kunnen wij die lits-jumeaux van de kamer hiernaast hier naar binnen krijgen.” Vera drukt een zoen op Mellies lippen. “Goed idee lieverd. Dat doen we.” “Doe geen moeite. Die kleine kamer is prima voor ons.” Vera kijkt de donkere vrouw gespeeld streng aan. “Dat doen we wel! Als ik het goed heb staat op zolder nog een logeerbed. Dat halen we naar beneden en zetten dat op de kleine kamer voor Orlando. Zo slaapt hij toch in de buurt van zijn mammie.” Een dankbare lach breekt los op Glenda’s gezicht. “Ik zou jullie kunnen zoenen, zo lief als jullie zijn..” Als bij donderslag wordt haar mimiek verdrietig. “Zo veel moeite zouden mijn ouders nooit doen voor mij, mijn blanke vriend en mijn bastaardjong. Laat staan dat mijn Vader, zijn opa, met hem buiten zou gaan spelen.” Ik kijk de jonge vrouw aan, voel haar verdriet en sla instinctief een arm om haar heen. “Je bent familie lieverd. Wen er maar aan. Zo gaan de Bernsen met familie om. Dat hebben Mellie en ik ook nog recent mogen ervaren.”

Het kost de nodige moeite en we zijn dan ook meer dan maar een beetje bezweet als uiteindelijk alles op z’n plaats staat en de inhoud van de koffers in kasten is geruimd. “Ik weet niet wat jullie.. Maar ik kan wel een douche gebruiken.” “Mag ik met jou mee onder de douche?” “Zeker liefje. Dan soppen wij elkaar lekker af.” “`Ùh.. Ik wacht dan wel tot jullie klaar zijn.” “Dat is toch nergens voor nodig. Jij kunt gewoon met tante Anita beneden douchen… Toch tante?” Ik voel me voor het blok gezet maar wil dat niet laten merken. “Èh ja.. Je kunt zeker beneden douchen.” Glenda lacht zichtbaar dankbaar haar grote witte tanden bloot. “Leuk. Ik neem gelijk schone kleding mee naar beneden. “Ben je gek meid.. Badjas en ondergoed is voldoende. We maken er gewoon een lazy Saturday afternoon van. ”Ik weet niet wie meer geschrokken kijkt. Glenda of ik. Vera merkt ons ongemak. “Wat nou dames? Van waar die schroom. We zijn toch familie onder elkaar.” Nog voor ik kan reageren doet Glenda dat. “Èh je hebt gelijk Vera… Bij ons thuis hadden we ook wel eens van die avonden.. maar dan alleen als de mannen op stap waren.” Vera schiet in de lach. “Dan hadden ma en ik lang moeten wachten. Rob en pa waren er eigenlijk altijd… Rob en ik gniffelden zelfs onder elkaar. Als mama onder haar badjas weinig of niets aanhad wisten wij dat Pa nog diezelfde nacht aan de bak moest.” Glenda pakt resoluut de bonte badjas die op een kleerhaak aan de kast hangt, pakt een glanzend paars slipje uit de kast en en draait naar mij om. “Gaan we douchen tante?” “Èh.. Ja.”

Ik stond al voor het blok en zie geen mogelijkheid om me zonder gezichtsverlies aan de situatie te onttrekken.
We komen net onderaan de trap als John en Rob, met Orlando op zijn schouders, de voordeur binnenkomen. Het knulletje straalt van oor tot oor.
“Mama. We hebbuh voetbalt. Ik heb gool gemaak.” “Mooi lieverd… Mama gaat met tante douchen. Wil je mee?” Hij schudt energiek met zijn krullenkopje. “Ik wil met Rob doeschje. Mag tog?” “Zeker schat.. Dan moeten jullie alleen nog even wachten. Boven zijn Vera en Mellie aan ’t douchen.”
“Dan drinken wij mannen eerst wat.” “Hep je ook ranja opa Jon?” “Dat weet ik niet knul.. Kom dan gaan we samen kijken.”
“Gaat u maar voor tante.” Ik loop de slaapkamer op. “Loop maar gelijk door Glenda.. Ik pak nog even schoon goed.”

Wanneer ik enkele minuten later gehuld in alleen nog een slip en beha, met toch wel knikkende knieën, de badkamer in loop staat Glenda al onder douche. Ik heb nooit eerder een donker vrouw naakt gezien. Eigenlijk heb ik ook maar weinig blanke vrouwen in real life naakt gezien. Naast, nog maar enkele dagen geleden mijn dochter, was dat eigenlijk alleen nog wijlen mijn schoonzus. “Kom er bij tante. De douche is groot genoeg.” Ik voel mijn handen trillen als ik mijn behaatje uitdoe en mijn slip naar beneden stroop. “Glenda schuift de douchewand open en stapt opzij. “Zal ik uw rug sponzen?” “Èh, ja.. lekker.” “U bent mooi.” “Wie zegt dat? De jonge vrouw met haar godinnen lijf die mijn rug sopt.” “Vindt U dat? Dat van dat godinnen lijf?” Ik draai me om en knik. “Vera had gelijk… Je lijkt fysiek op haar moeder.” “Maar mijn kleur?” “Je huidskleur maakt je nog mooier. De vorm van je borsten, de ronding van je billen en ’t zwart glanzende krullenbosje in je kruis… Als hij 20 jaar jonger was.. John zou me meteen voor jou inruilen.” “Bedankt voor de complimenten. Die hoor ik als vrouw van kleur maar zelden… Maar tante, van dat laatste, daar geloof ik niets van. “Als John naar u kijkt zie ik alleen maar liefde.” “Dat is niet anders bij Rob, als jij aan het woord bent… Liefde en zelfs trots.”

“Ik ben nog altijd een beetje bang van Florentine. Ik heb bij lange na niet haar klasse, haar status en al zeker niet haar geld. Ik begreep van een ex collega dat zij in een afkickkliniek in Zuid Afrika zit. Ze zou Rob terug willen.” “Draai je om…” Ik neem de spons van haar over en begin haar ranke rug te soppen. “Ik ken Rob niet goed. Maar als hij ook maar een greintje van zijn ouders heeft geërfd dan..” “Ze draait zich onzeker kijkend naar me om. “Dan … is hij zijn eerste liefde trouw!?” Ik schud mijn hoofd. “Hoe moet ik ’t zeggen. Marieke en John.. Zij zijn vooral en ook trouw aan zichzelf. Wanneer iemand hun toewijding en goede bedoelingen, zoals mijn ex dat deed, met voeten treedt en zodoende het liefdeskrediet verspeeld, dan is het over.”
“Ik hoop ’t… Niet alleen voor mezelf, maar ook voor Orlando.” Ik kan het niet laten en geef haar een tik op een van haar billen. “Auww!” Ze draait zich met een ruk om. “Wat doet U?” Haar onzekerheid voedt mijn zelfzekerheid. “Kom op meid.. Een beetje meer zelfvertrouwen.”
Uiteindelijk blijkt het voor ons beiden een spreekwoordelijke drempel die wij over moeten, als wij uitsluitend gehuld in ondergoed en badjas, de woonkamer binnenstappen. Het feit dat noch Rob noch John ervan opkijken, maakt dat het al snel gewoon, zelfs huiselijk en vertrouwd voelt.
Als even later Mellie en Vera binnenkomen kan ik mij niet aan de indruk onttrekken dat het bij hen niet alleen bij douchen is gebleven. Hun beider gezichten en decolletés lijken gekleurd door een orgastische blos.

“Zal ik je helpen met koken mama.” “Graag lieverd.” “Ik wil ook wel helpen.” “Niet nodig Glenda.” “Zou jij Pa en Vera onze presentatie willen laten zien. Misschien dat zij nog tips hebben. Dan ga ik alvast met Orlando douchen.” “Jippie!”
“En wanneer mag jullie ouwe douchen?” Vera klopt naast zichzelf op bank. “Zitten ouwe. Na het eten ben jij de eerste.” Glenda is zichtbaar opgetogen met het feit dat zij de presentatie mag tonen. Ze pakt een kleine laptop uit haar tas en zet deze op de salontafel voor John en Vera.
“Heeft uw tv bluetooth John?” “Laat dat ge-U maar meis.. Jij of John is voldoende en ja, de tv heeft bluetooth.” Hij pakt de afstandbediening en drukt op een paar toetsen. In samenwerking met Glenda lukt het binnen enkele minuten om het beeld van de laptop op de grote tv te projecteren.

Onderwijl Mellie en ik aan de slag gaan met het bereiden van de maaltijd klinken uit de zithoek enthousiaste en steunende geluiden. Glenda is op dreef. Uit niets blijkt haar aanvankelijke onzekerheid en of twijfel. Zij zit duidelijk in haar kracht, zoals ik mij in de keuken, bij het bereiden van de maaltijd ook in mijn kracht bevind. Het feit dat wij ons schaars gekleed tussen bijna vreemden bewegen, is naar de achtergrond verdwenen. “Ze is een mooie vrouw hè mama?” Ik word wakker uit mijn overpeinzingen. “Èh wat.. Glenda bedoel je?” Nu pas zie ik, hetgeen haar in haar enthousiasme is ontgaan. Haar rechter borst piept tussen de opengevallen panden van haar badjas naar buiten.” Ik wil er net wat van zeggen als ik Mellies vinger op mijn lippen voel. “Stil Mama. Het is John en Vera nog niet eens opgevallen. Zij hangen aan haar lippen niet aan haar borst. Dan mogen wij toch even van die mooie bolle tepel genieten.” Ik kijk mijn blozende dochter aan. “Ik ben niet..” “Ik wel… Maar dat wil niet zeggen dat ik de erectie van oom John gisteren niet ook als opwindend heb ervaren.” “Heb je gekeken?” “Zeker het was erg geil jou, op zijn penis, te zien sabbelen. Ik gunde je dat zo…” Ze buigt naar me toe en fluistert in mijn oor. “Vond jij het niet opwindend, gisteren seksen met z’n vieren in een ruimte?” Ik laat haar vraag even bezinken. “Èh nee…” “Niet?” “Ik èh .. Ik was daar op dat moment eigenlijk niet zo mee bezig. Het was nieuw voor mij… Zoals bijna alles wat ik beleef sinds we hier zijn, nieuw voor mij is.” “Positief toch?” Ik knik verrukt. “Alleen maar, lieverd.”

“Hey Mama.. Ik kent ju bobbie zien.” “Glenda kijkt lachend van haar binnenstormende zoontje naar de openhangende badjas. “Ze trekt de panden van de badjas over elkaar en de ceintuur strak. “Bobbie gezien, jasje dicht.”
John draait zich ook in de richting van Rob die achter Orlando komt binnenlopen.
“Geweldig Kerel!” Rob schiet in de lach. De bobbie van Glenda of onze presentatie.” “Dat laatste natuurlijk. Als die kleine niets had geroepen, was mij dat nog niet eens opgevallen.” “Dat moet ik geloven?” “Dat mag je geloven Robbedoes. Als Glenda’s verhaal niet zo boeiend was geweest had ik mijn ogen zeker wat beter de kost gegeven.”

We beginnen net met tafel dekken als de deurbel gaat. “Doe jij de deur open Rob dan haal ik alvast een paar flesjes wijn naar boven.” Doordat hij de haldeur open heeft gelaten, kunnen we Rob horen. “Maarten?… èh ik bedoel… Meneer van Westeflier.” Zijn verbazing is niet te overhoren. “Mag ik binnenkomen?” “Sorry maar we willen net aan tafel gaan.” Met een stem die niet gewend is te worden tegengesproken: “Stap opzij man.. Ik ben zo weer weg.” Gelijk daarop komt een statige dikke man, gevolgd door een zichtbaar overrompelde Rob de woonkamer in. “Zo jullie hebben bezoek.. Kunnen we ergens onder vier ogen spreken jongen?” Rob heeft zich herpakt. “Ik zou niet weten wat wij nog moeten bespreken Maarten… Jij hebt me onmiskenbaar duidelijk gemaakt dat je niets met mij ophebt en sinds je mij op straat hebt gezet, heb je er ook nog eens alles aan gedaan om me bij vakgenoten en potentiële klanten in diskrediet te brengen.”

“Wat is dit Rob. Zou jij je ex schoonvader geen stoel aanbieden en gewoon even luisteren naar wat hij te zeggen heeft.” Rob kijkt zijn net binnengekomen vader, met een vernietigend blik aan. “Sorry jongen.. Maar ik weiger mijn gedrag te spiegelen aan het onbeschofte gedrag van mijn gasten… Wil je een hapje mee eten Maarten?”
De opmerking over zijn vermeende gedrag totaal negerend, kijkt hij John met een neerbuigende blik aan. “Doe geen moeite John. Mijn vrouw en dochter wachten op ons in de Chateau sint Gerlof. Ik heb daar een tafel voor vier en 2 kamers voor de nacht gereserveerd.” Hij draait zich naar Rob. Je moet weten… Florentine. Zij is nu drie maanden clean. Ze wil je terug jongen en eerlijk gezegd mis ik jou expertise en creativiteit op het hoofdkantoor ook wel een beetje.” Een vreemde glimlach krult om Robs lippen. “Zoals je ook de professionaliteit en integriteit van de hier aanwezige mevrouw Boeserman mist?” Als door een bij gestoken kijkt de man schichtig om zich heen. “Glen… mevrouw Boeserman wat doet u…” “Niet dat het jou wat aangaat Maarten.. Glenda is mijn verloofde.” Bij het woord verloofde kijkt niet alleen Glenda verbaasd in Robs richting. Dat laatste ontgaat onze zelfingenomen gast echter volledig. “V… ver.. Verloofde?” “Rob knikt enthousiast.” “Maar Florentine zij… Jij zou haar toch… als een soort van bijvrouw… God weet dat ik regelmatig buiten de echtelijke sponde..” Blijkbaar heeft Rob de gevatheid van zijn vader geërfd. “Als ik het goed begrijp biedt je mij je dochter als maîtresse aan. Daar zal ik het eerst met Glenda over moeten hebben. Ze is nogal eenkennig moet je weten. En èh bovendien ben ik niet zo gecharmeerd van alle verbouwingen die mijn ex op jou kosten heeft ondergaan. De ‘architect’ die jij daarvoor hebt ingehuurd had weinig op met natuurlijke schoonheid.”

Het is overduidelijk dat deze man niet gewend is te worden tegengesproken of erger nog, in zijn hemd te worden gezet. Hij springt op en draait zich met een ruk om. “Dit zul je bezuren Rob Berns. Ik heb connecties tot in de hoogste regionen van het bestuur en de politiek. Schrijf je ambities, zo je die hebt, maar op je buik.”
Glenda zet Orlando op tafel, springt op en verspert haar vroegere werkgever de weg naar de deur van de hal.
Iets in haar blik maakt dat hij terugdeinst. “Als we dan toch bezig zijn met chanteren meneer van Westeflier tot Geilhof…” De laatste woorden spuugt zij er letterlijk uit. Nu u er zelf over begint. Uw bestuurlijke en politieke vrinden… Ik heb bewijs in handen betreffende uw steekpenningen, omkopingen en verleende gunsten. Ik ben ervan overtuigd dat de redacteuren van ‘Follow the Money’ en de fiscale opsporingsdienst van die data zullen smullen. Mocht ik ook maar voor een moment het gevoel hebben dat mijn verloofde en ik een project mislopen door jou kleinzielige persoontje dan… Het ga U goed meneer.”
Het is met hangende schouders dat de man even later over de oprit in de richting van zijn duur ogende bolide afdruipt.