Ons welterusten is op z’n zachtst gezegd ongemakkelijk. Nadat ik de wijnglazen heb omgespoeld en op het aanrecht gezet, komt John naar me toe, pakt me bij mijn schouders en geeft me vanaf de maximaal mogelijke afstand, een vederlicht zoentje op elke wang.” “Welterusten Anita.” “Welterusten John.” Nog voordat ik goed en wel besef wat is gebeurt, is hij verdwenen. Nadat ik de lichtschakelaars heb gevonden en alle lichten heb uitgemaakt, ga ik naar boven. Ik loop gelijk door naar de badkamer en besluit om nog even onder de douche te springen. Ik pak een grote badhanddoek van het rek en hang deze over een stang bij de douche cabine. Via de grote spiegeltegels kan ik mijn ‘striptease’ van twee kanten volgen. Het zijn gevoeld Johns ogen waardoor ik naar mijn naakte lijfje kijk. Gek genoeg zie ik ’t nu pas.
Mijn halfbloed Indonesisch lichtbruine tint staat me goed. Mijn donkerbruine ogen zijn Aziatisch amandelvormig en Noord Europees groot. Mijn ronde gezicht is symmetrisch met een speels neusje. Zeker, mijn tietjes verdienen die naam nauwelijks maar toch. De lichtbruine verheffingen met daarop elk een bol tepelhof, dat groter is dan bij menige vrouw met een fors grotere cupmaat, zijn mooi om te zien. De toefjes op de top, twee vooruitstekende donkerbruine tepels ter grote van een koffieboon, zijn bovendien best sexy.
Mijn buikje is rond zonder dik te zijn en gaat vanaf circa 5 cm onder mijn navel over in een driehoekig zwart krullenwoud. Ik kijk nog eens goed. Mijn bosje verdient inderdaad een snoeibeurt. Wat minder weelderig en zonder de uitstekende pieken, zou het echt de kroon op het juweel van mijn vrouwelijkheid kunnen zijn. Ik kijk naar mijn kont en mijn benen en kan niet anders dan concluderen dat zij uitstekend bij elkaar passen. Mijn ronde billen gaan bijna naadloos over in mijn gespierde dijen. Mijn kuiten zijn eveneens gespierd maar niet bol en lopen esthetisch over in mijn kleine voetjes.
Ik schuif de douchecabine open. Ik zie nergens een fles maar aan een haakje hangt wel een zeepachtige blok aan een touwtje. Ik pakt het blokje van de haak en ruik er aan. ‘Hmmm lavendel… Tjee wat is dit?’ Van drie kanten en op verschillende hoogten staan sproeiers op me gericht.
Boven me hangt een grote vierkante douchekop met talloze kleine puntjes. Aan de zijkant zitten drie grote knoppen. De bovenste die met een pijltje, staat in ’t midden van een van blauw naar rood lopende halve cirkel. ‘Dat zal de temperatuur zijn. De andere knoppen, elk voorzien van een eigen icoon zeggen mij echter niets.
Ik draai voorzichtig aan de middelste knop. Gelijk vormen zich druppels aan de sproeier boven mij. Omdat ik liever niet met natte haren in bed stap, draai ik die gelijk weer dicht. De onderste knop dus. Ik draai hem een halve slag open en slaak een kreet. IJskoude waterstralen besproeien mijn lijf van meerdere kanten. Nog voordat ik de knop kan dichtdraaien voel ik het water warm worden. Even later koester ik me in de warme waterstralen. Ik pak de zeepblok en was me van top tot teen met het verrassend zacht schuimende product. Wanneer ik beetje door mijn knieën zak wordt ik aangenaam verrast door een straal die mijn kutje raakt, onderhand verwarmt een andere straal mijn billen. Ik wil de knop dicht draaien, draai echter de andere kant op. De stralen worden harder en beginnen te pulseren. Dit moet zo’n massage douche zijn waar ik wel eens over heb gehoord. Mijn hele lijfje wordt geprikkeld. ‘Hoe zou?’ Ik zak opnieuw een beetje door mijn knieën. ‘Gewoon even voelen’ Ik trek mijn kutje open en stuur het in de richting van de pulserende straal. “Auww..”
‘Shit dat deed zeer.. Dat is voor gevorderden… Een beetje minder, misschien..’ Ik draai de knop een stukje terug en draai opnieuw in de richting van de nu iets minder harde straal. Ik kan er geen weerstand aan bieden en trek mijn schaamlipjes opnieuw uit elkaar. ‘Pfffff…Oh God…’
‘Ik moet stoppen. Mellie ligt hiernaast en ik ben in het huis van mijn schoonbroer.. stel hij komt.. Nog één keer dan.. O Jesus.. Even dan.. Ooo.. zoiets heb ik nog nooit… Ooo die ander straal raakt een tietje..’ Ik verplaats mijn handen naar mijn achterwerk en trek mijn billen uit elkaar. ‘Beetje draaien Anita.. Jáá.. preccie..dárrrr.. Ik had er geen idee dat mijn poepgaatje zo gevoelig is… Nog één keer van voren en dan stoppen… .. O gosh jááá.. Een beetje draaien … Pfhfhfh… Ooo God.. O Gòòòòtttppff… Ik .. Já… Ìkkkòòòòòmmm.’ Om niet door mijn benen te zakken grijp ik me vast.. “Wáá.. íss.. dá?” In een fractie van een een seconde veranderen de warme massage golven in koude striemende stralen. Ik heb mezelf letterlijk een koude douche bezorgd. Als ik er uiteindelijk in slaag om de kranen dicht draaien sta ik naar lucht happend in de douchecabine. Ondanks of juist dankzij deze toestand in schiet ik in de lach.
“Alles goed mama? Wat ben je aan het doen?” Klinkt ’t gedempt door de deur. “Ja hoor lieverd. Ik heb me per ongeluk koud afgespoeld. Ga maar slapen.” “Kom je me nog instoppen?” ‘Instoppen? Sinds wanneer…Túúrlijk lieverd.” Wanneer ik me heb gedroogd dringt het besef tot me door dat ik geen schoon goed mee naar de badkamer heb genomen. In ons flatje liggen altijd een paar gewassen slips in de douche en daar hangen dan ook onze badjassen. Tijdens een van onze vakanties was Marieke haar schoon goed ook eens vergeten. Ik was haar op de overloop tegengekomen. Ze had alleen een badhanddoek om geknoopt. Er was niets te zien, toch stond het haar sexy, . Later had ik dit ook vaker geprobeerd. Zo’n grote handdoek bedekt mijn lijfje nog veel beter dan dat van m’n schoonzus. Echter al nadat ik een paar stappen had gezet lag de handdoek op de grond en stond ik dan alsnog in m’n nakie.
Toch maar weer proberen. Na een paar pogingen voelt het strak aan. Ik loop van de badkamer en sla gelijk de hoek om naar Mellies slaapkamer.
In hetzelfde moment dat zij het nachtlampje aanklikt zakt de handdoek naar de grond.
“Laat toch mams. Wat doe je nou spastisch, zeker na wat we vanmiddag hebben gedaan.” Ik weet dat ze gelijk heeft. Toch is het met een soort van onbehagen dat ik de handdoek opraap en speels om mijn nek hang. “Waar komt dat vandaan, dat je opeens weer wil worden ingestopt?” “Dat was niet de echte reden waarom ik je vroeg, maar nu je er toch over begint. Na mijn 12e verjaardag ben jij er zelf mee gestopt om als ik in bed lag, nog bij me langs te komen, me in te stoppen en nog een extra goede nachtzoen te geven.” Ik ben oprecht verbaast over haar opmerking. “Maar je had toch tegen je vader? Hij vertelde me dat het jou stoorde dat ik je nog steeds kwam instoppen…. Dat je het me niet zelf wilde zeggen omdat je me geen pijn wilde doen.” “En jij geloofde hem?” Ik knik, maar kan me tegelijkertijd ook voor mijn hoofd slaan. “Denk na Ma.. Of liever nog, had toen nagedacht…. Zou ik hem ooit zo in vertrouwen hebben genomen?” “Dat bedacht ik me net zelf ook ook lieverd.. Hoe kan ik?” “Water under the bridge, Ma.” Blijkbaar ziet ze het vraagteken op mijn gezicht. “Gedane zaken nemen geen keer… Maar beloof me dat je in de toekomst meer op je eigen instincten vertrouwt. Zeker in zaken van liefde.” “Ik zal mijn best doen meisje.” Ik ga naast haar op het bed zitten.
“Ik heb ’t gezien Mama.” “Wat gezien lieverd?” “Jij en Oom John.. Jullie hebben gezoend.” Mijn bloed bevriest in mijn aderen. “Oh.. èh.. dat lieverd.. Dat was een vergissing. Ik heb hem weggeduwd… Hij was emotioneel, door de oude beelden van je tante.. We wilden dat allebei niet.”
De vragende kritische blik waarmee ze me aankijkt maakt me onzeker. “Wat kijk je nou?” Ze neemt de tijd om haar geachten te ordenen. “Ik, èh .. Ik ben wel de laatste die verstand heeft van de dingen die tussen man en vrouw gebeuren.. Maar, als jij en Oom John.. Ik voel een bepaalde spanning tussen jullie, het voelde zoals voor een onweer, alsof de lucht elektrisch geladen is.” “Oom John mist zijn Marieke nog elke dag.. Misschien vertaalt hij dat gemis in verlangen naar mij.” Ze schudt resoluut met haar hoofd. “Dat is ’t niet. Er zijn twee jongens in onze groep die zijn openlijk geil op de twee knapste meiden.. Die zien hun echter niet zitten. Tussen hun is die spanning niet. Net zomin overigens als die ik die spanning ooit tussen Jou en pa heb gevoeld.”
“Ik weet ’t niet schat… Ik hou van je oom om wat hij voor ons doet, om zijn zorgzaamheid. Bovendien heb ik met hem te doen wat betreft het overlijden van Marieke.
Hij is gewoon een verwarde lieverd.. Een man die als hij zijn stabiliteit heeft teruggevonden, nooit zal vallen op een vrouw als mij. Hij kan veel beter krijgen.” Ze komt overeind, drukt een zoen op mijn wang en kijkt me van dichtbij aan. “Is dat zo? Wat is beter Mama? Langer, grotere tieten, met een dikkere beurs? Waarschijnlijk wel. Maar loyaler, liefdevoller en aanhankelijker… Dat waag ik te betwijfelen.” “Waar wil je naar toe Mellie?” “Wees eerlijk Mama. Wees eerlijk tegen jezelf en over jezelf.. Ook jou leven moet uit meer bestaan dan je zorg voor mijn welbevinden.” “Maar jij?” “Ik ben bijna volwassen Ma… Ik vind mijn weg. Dat goeddeels dank zij jouw niet aflatende liefde en steun. Wellicht dat ik die weg nog beter vind in de wetenschap dat mijn moedertje gelukkig is.” Het betoog van mijn dochter raakt me diep. “Ik ben gelukkig ,als jij dat bent lieverd.” Ze schudt energiek met haar hoofd. “Dat is niet eerlijk Mama.. Je legt wel erg veel druk op mijn schouders. Zeker als je mij tot de regisseur van jou geluk bombardeert.”
“Maar stel.. John..” “Dat ’t niets tussen jullie wordt?” Ik knik. “Dan is toch niets verloren Mama.. Zie ’t zo.. Je kunt alleen maar winnen… Beloof me dat je erover nadenkt.” “Dat zal ik doen schat… Vind je ’t goed als ik ga slapen. Ik ben best wel moe.” Ze komt overeind, drukt een kusje op mijn mond, gaat weer liggen en knipoogt samenzweerderig. “Ik ook Mams.. Wel te rusten en … handjes boven de dekens.” Ik trek het dekbed tot onder haar kin. “Wel te rusten lieverd.”
Op het moment dat ik de deur achter mij dicht wil trekken fluistert ze. “Laat de deur maar open Mama.”
Ik trek een slip aan en neem een van mijn verwassen slaapshirts uit de kast. Ik bedenk me, leg ’t shirt terug en kruip in navolging van Mellie, op mijn slip na naakt onder het dekbed. Het satijn streelt mijn huid. Vanuit mijn borstjes verspreidt zich een weldadige warmte naar mijn onderlijf. Wat is dat toch met dit huis? Ik lijk wel gek te worden. Nog geen half uur geleden ben ik ongekend klaargekomen en nu al vraagt mijn lijfje om meer.
“Voelt jou bed ook zo geil Ma?” “Psst lieverd.. straks hoort je oom je.” “Geil.. Ja of nee Mama?” “Je hebt gelijk lieverd. Het voel inderdaad nogal opwindend.”
“Ik ben geil Mama.” Ondanks het feit dat ze nu fluistert heb ik haar goed kunnen verstaan. “Waarom vertel je me dat?” “Pffff.. Hmmm.. lekkerr… .. Ik wil dit niet alleen… Hmmmmm.” “Wat bedoel je, schat?” “Ik.. Já… Ik doe ’t Ma… oe.. mè klì..ttt… Ik vingùù…mè…”
Ik ben behoorlijk uit ’t veld geslagen. Zeker, ik weet dat mijn 18 jarige dochter regelmatig masturbeert. Ik had in ons gehorige flatje meerder malen haar ingehouden gekreun gehoord. Maar dat zij dit nu doet, waarbij het blijkbaar haar bedoeling is dat ik meeluister, voelt bizar. “Ò.. Goshhh… Má.. Lèkrrrr.” Ik ken mezelf niet terug. “Toe maar liefie.. Geniet maar lekker.” “Ja.. Máááfffppfff… Jijjj…óóókk?”
“Ja lieverd.. Ik ook.” “Oh God… I..kk Jáááááarrggh..”
Het feit dat zij ervoor kiest om mij deelgenoot te maken van haar orgasme vervuld me met een vreemd gevoel van geluk.
“Dank je Mama.” “Jij bedankt liefje.” “Ik?” Ik knik maar besef tegelijkertijd dat zij dit niet ziet. “Bedankt voor het vertrouwen.” “Daarstraks op de badkamer.. Jij was ook klaargekomen, hè?” “Ja lieverd. Mama was ook klaargekomen.” “Ik hou van je Mama.” “Ik nog meer van jou schat.. Ga nu maar lekker slapen. Ik zet de wekker wel.” Nog eer ik de wektijd op mijn gsm heb ingesteld, hoor ik de rustige ademhaling van mijn slapende lieverd.
Ruim voordat de wekker word ik opvallend uitgerust wakker. Ik kijk om me heen en prijs me gelukkig dat ik hier ben. Het is lang geleden dat ik nog in een ruk heb kunnen doorslapen. In of om de flat waren er bijna elke nacht wel geluiden welke me uit mijn slaap haalden en soms zelfs hielden. Hierbij waren de tomeloze seksgeluiden in combinatie met het krakende bed van de benedenburen nog het minst storend.
Terwijl ik opsta hoor ik iemand de trap opkomen. Nog voordat ik kan reageren sta ik oog in oog met John, die al volledig gekleed is. Achteraf weet ik niet wie van ons ’t meest schrikt. Hij draait zich meteen om. “Sorry Anita… Ik wilde kloppen, maar je deur.. Ik wist niet..” Zijn gêne zet mij in mijn kracht. “Niets gebeurt John… Ik wek Mellie zo ook wel.. Haar deur staat ook open en zij heeft waarschijnlijk ook geen nachthemd aan.” “”Oh God… Goed zo.. Ik ga al naar beneden. Drinken jullie allebei koffie bij het ontbijt?” “Lekker.” “Lekker Oom John.. Goede morgen.” “Èh ja, jij ook goed morgen Mellie.. Tot zo!”
“Wil jij eerste douchen Ma?” “Nee lieverd. Doe jij maar. Ik maak me even fris aan de wastafel en ga je oom dan helpen met het ontbijt.”
Als ik de badkamer opkom staat Mellie al onder de douche of beter gezegd, wordt zij al van drie kanten besproeid. “Heerlijk hè Mama?” “Zeker lieverd, Draai die onderste knop nu maar eens verder naar rechts.” Ze doe wat ik haar vraag. Ik kan zien en horen hoe zachte sproeistralen veranderen in pulserende massagestralen. In tegenstelling tot gisteravond bij mij, raken de onderste stralen haar dijbenen. Nog voordat ik iets kan zeggen grijpt zij een van de sproeiers en draait deze naar boven. Ze kijkt me door het beslagen glas van de douchedeur aan. “Wat een luxe.. Je kunt ook nog elke sproeier zo richten dat het voor jou ’t fijnst voelt.” “Dat had ik nog niet ontdekt lieverd.”
Ik poets mijn tanden, was me en droog me met een van de heerlijk zachte handdoeken. Daarna doe ik mijn slaapshirt met daarover mijn badjas aan. “Ik ga alvast naar beneden Mell.” “Is goed Ma. Ik ben ook zo klaar.”
Als ik onder kom blijkt de tafel al gedekt. “Kan ik je nog ergens bij helpen John?” “Hij kijkt op uit zijn krant.” “Niet dat ik weet. De broodjes in de oven moeten nog een paar minuten en voor de rest denk ik dat ik aardig compleet ben geweest.” “Compleet? Je hebt zelfs eitjes gekookt.” “Ja ik hoop dat jullie die lusten.” “Dat zeker.. Maar je gaat dit toch niet altijd doen?” Zijn ogen schitteren ondeugend. “Zeker niet. Ik laat jou nou zien hoe ik in de toekomst mijn ontbijt verzorgd wil hebben.” “Dat zou ik echt geen probleem vinden hoor.” “Grapje lieverd… We vinden onze draai wel. Ik ben blij dat ik weer voor iemand kan zorgen.”
Er klinkt een melodie uit de oven. Hij springt meteen op. “Zitten blijven jij..Je hebt genoeg gedaan vanmorgen. Ik haal die broodjes wel uit de oven.” Met zijn handen in de lucht zakt hij lachend terug in zijn stoel.” “Mag ik je dan al wel een kopje koffie inschenken?” “Dat mag. Ondeugd.”
Als ik het gevulde broodmandje op tafel zet, kijk hij me schuldbewust aan. “Vindt je me echt zo ondeugend? Gisteren die kus… Ik wilde je echt niet.. En vanmorgen dat ik je zo zag.. Je moet me geloven .. Dat was echt per ongeluk.” Voordat ik ga zitten buig ik over hem heen en druk een zoentje op z’n voorhoofd. “Die kus gisteren en dat vanmorgen John. Beide keren ben ik gewoon geschrokken. Ik ben er niet meer aan gewend een man om me heen te hebben en wees gerust. Er is niet gebeurd waaraan ik me heb gestoord.”
“Ook goeie smorgus samen… Je moet wel eerlijk zijn Ma.. Je bent al jaren, wat zeg ik. Wij zijn al decennia, niet gewend aan positieve mannelijke aandacht.” Ik kijk hem aan. “Ze heeft gelijk John. Toch vind ik je een ondeugd, vooral door de manier waarop je mij, ook vroeger al, op het verkeerde been zette. Maar stop daar alsjeblieft niet mee. Ik geniet daarvan.” De lieve glimlach die om zijn lippen verschijnt doet me meer dan ik voor mogelijk had gehouden.
“Mag ik een extra broodje smeren voor de lunch op school?” “Dat hoef je niet te vragen Mellie.” “Dank u oom John.. Voor alles.” “Nou moeten jullie echt ophouden dames. Ik ben jullie wellicht meer dank verschuldigd dan andersom. Vannacht, in het besef dat ik voor het eerst sinds lang niet alleen was in dit grote huis.. Ik heb heerlijk geslapen en als ik effè wakker werd zorgde het besef van jullie aanwezigheid dat ik gelijk weer insliep.”
“Ik heb ook heerlijk geslapen John. Sinds dat wij op de merelweg woonden heb ik me ’s nachts niet meer echt veilig gevoeld.”
Mellie kijkt op haar horloge. “Ik wil u niet jagen. Maar ik ben bang dat als we nu niet vertrekken, ik te laat op school kom.” “Tuurlijk lieverd.. Moet je nog iets halen?” “Nee mijn tas staat al in de hal. Heeft u misschien ergens een boterhamzakje voor het broodje?” Hij denkt na en schudt zijn hoofd. “Er ligt wel een doos diepvrieszakjes onder in de apothekerskast. Mellie springt op, gaat naar de keuken en pakt haar broodje in. “Neem ook wat fruit mee lieverd.” “Mag dat? Lekker.”
“Zal ik meegaan John?” Hij schiet in de lach. “Zo.. In je duster? Nee, laat mij Mellie nu maar brengen. Als je straks klaar bent zou ik wel graag samen boodschappen doen.” “Dat lijkt me leuk. Mart ging nooit mee?” “Nee hij liet zijn vrouw liever met zijn kratjes pils slepen… Kunnen we dan nu, oom John?” “Ja meid.” Mellie zoent me nog even op de mond. “Tot vanavond Mams. Werk niet te hard.” Ik geef haar een speelse tik op haar kont. “Als jij maar hard werkt, zodat je straks op je eigen benen kunt staan.”
Voordat ik met het afruimen van de tafel begin, schenk ik mijn mok nog eens vol. Ik sta net gebukt achter het kookeiland de vaatwasser in te ruimen, als ik een geluid hoor. “Pa? Zo vroeg al druk met de vaat?” Ik kom langzaam overeind en kijk in het geschrokken gezicht van een knappe jonge vrouw. “Wie bent…? Tante Anita? Wat doet u hier?” Ik kijk nog eens goed. “Vera?” Ze knikt. “Ik èh.. Je vader… Mellie en ik.. wij…” Ze ziet mijn ontreddering, die alleen nog groter wordt op het moment dat ik besef dat ik nog niet ben aangekleed.” Een zachte glimlach verschijnt om haar lippen. “Sorry Tante.. Waar bemoei ik me mee. Het staat Papa natuurlijk vrij gasten gasten te laten slapen. Ik schrok alleen even. Ik verwachte dat het zijn verslapen gezicht zou zijn, dat boven het kookeiland uit zou komen.
“Is er nog koffie onder de kurk?” Ze ziet mijn verwarring en lacht. “In de kan bedoel ik. Ze neemt een mok van het rek, schudt zichzelf in en gaat tegenover mijn mok aan de eettafel zitten. “Waar is ’t ouwe vel van me? Staat hij onder de douche?” Ik ga weifelend tegenover haar zitten. “Èh nee.. Hij is Melllie naar school brengen.” “Mellie naar school. Hoe oud is ze nu en wat doet ze voor opleiding?” “Ze is 18 en doet de opleiding tot verzorgende nivo 3.” “Leuk.. Dat zit dan blijkbaar toch in onze genen. Ik ben verpleegkundige net als Mama en nou kiest mijn nichtje ook al voor de zorg.” “Jij bent verpleegkundige?” “Ja.. op de IC.. Als het een beetje meezit rond ik dit jaar mijn specialisatie af… Maar vertel. U bent hier met Mellie. Is er iets met èh, oom Mart.” “We zijn sinds 4 jaar gescheiden…” “Goed voor jullie!” “Èh dat zeker… Ik was gisteren met Mellie in ’t Vincentius. Ze krijgt logopedie.” “Is ze eindelijk geopereerd aan haar aangezichtszenuw?” Ik knik. “En daar liepen jullie zeker, Papa tegen ’t lijf?” “Ja.. Hij heeft ons naar huis gebracht. Toen hij zag waar wij woonden…” “Waar woont u als ik vragen mag. “De merelweg in Brunsbeek.” “Die drie-hoog flatjes? Klein Chicago?” Ik knik. “Dan begrijp ik helemaal waarom hij jullie naar hier heeft gehaald. Twee vrouwen alleen in dat getto van alcohol, drugs en geweld. Dat moest verboden zijn.” “Dat was ’t enige dat ik kon krijgen toen ik bij Mart ben weggegaan.” “Waarom heb je toen niet gelijk met Papa en Mama contact opgenomen?” “Ik kom van de koude kant van de familie.. Bovendien was je oom niet eerlijk geweest over de reden dat wij geen contact meer met jullie hadden.” “Koude kant!.. Dat is echt iets van vroeger. Ze hadden U en Mellie zeker gesteund.” “Dat besefte ik pas nadat ik je vader gisteren voor het eerst sinds lang heb gesproken… Maar als je ’t niet erg vind dan ga ik me nu aankleden Vera.” Ze lacht. “Tuurlijk tante… Ik zet nieuwe koffie. Paps drinkt zeker nog een bakkie als hij zo terug is.”
Wanneer ik later weer beneden kom zitten vader en dochter aan de eettafel. “Oh daar zul je haar hebben, mijn nieuwe huisgenote… Gaan we zo boodschappen doen Anita?” “Dat kan ik toch doen. Jij hebt bezoek. Als ik Mariekes fiets mag lenen dan..” Vera schiet in de lach. “Sorry Tante.. Dan zult u hem moeten duwen. U komt beslist niet aan de trappers.” Ze tikt op de stoel naast haar. “Kom nog even zitten. Ik moet zo ook weg.” “Toch niet omdat ik..” “Zeker niet.. Ik kwam alleen even kijken hoe het m’n eenzame vadertje was.” John lacht. “Niet meer zo eenzaam als jij vooronderstelde… Je bent dit weekend toch vrij. Heb je geen zin om morgenavond een hapje te komen eten? Ik bestel dan wel iets lekkers.” “Daar komt niets van in John!” Gelijk zijn twee paar ogen op mij gericht. Ik voel schaamrood op mijn kaken. “Ik bedoel.. Dat jij besteld.. Ik kook, of Vera nou komt of niet. Zolang als ik hier ben, wordt er gewoon lekker en gezond gekookt.” “Behalve als je avonddienst hebt zoals vandaag.” “Dan zorg ik ervoor dat er iets klaarstaat voor Jou en Mellie. “Waar werkt u?” “Ik doe middag- en nachtdiensten in de Gulden Molen bakkerij.” Ze kijkt John vragend aan. Hij trekt zijn schouders op en zegt. “Geef ons een beetje tijd lieverd.” Ze staat op en kust haar vader op zijn voorhoofd. “Dan ga ik maar. Je bent in goede handen en mij wacht nog een pittige syllabus over machinale beademing… Tot morgenavond tante Anita.” Ik begrijp niets van de laatste interactie tussen vader en dochter. “Tot morgenavond Vera. Hoe laat kom je.” “Èh, ik denk tussen drie en vier.. Maar laten we afspreken dat we rond half zes eten…. Wat jij Paps.” “Ik vind alles goed lieverd.” Ze lacht mysterieus. “Jij wel.” en weg is ze.
Ik ruim de mokken en de thermoskan weg. “Zal ik nog even stofzuigen voordat we naar de winkel gaan?” “daar komt niets van in Anita. Dat doe ik straks als jij naar je werk bent en Mellie bezig is met haar huiswerk.” ”Dat huiswerk laat ze liggen voor het weekend.” “Doet er ook niet toe. Pak je jas, dan gaan we.”
Een vreemd gevoel van trots bekruipt me als ik samen met mijn knappe schoonbroer, bij het winkelcentrum, uit zijn mooie auto stap. “Albert Heijn?” Ik schudt mijn hoofd. “Te duur.. Doe maar Lidl.” Hij gaat me voor om een winkelkar te halen. “Het is jou feestje Anita.” Plotseling valt me iets op. “Ben je niets vergeten John.” Hij lacht. “Mijn stok bedoel je?” Ik knik. “Bram mijn fysio zegt al een paar weken dat ik weer moet vertrouwen op mijn eigen evenwicht.. Waarom denk je dat ik zo hard rende om die winkelkar te bemachtigen?”
In de winkel ontpopt John zich als zwaan kleef aan. Zelfs als ik voor een vergeten artikel, even terugga naar de vorige rij, zit hij me met de kar op de hielen. Bij de kassa bedient hij zich van een truc om mij te weerhouden van de betaling van de boodschappen. “Pak jij alles in de tassen, Ik ben daar niet zo handig in.” ‘Dat is dan 37 Euro en zestig cent.’ “Met Pin alstublieft.” “John!?” “Een andere keer lieverd.” Ik voel me voor de gek gehouden echter die ‘lieverd’, in het openbaar uitgesproken, maakt alles meer dan goed.
Naast hem naar buiten lopend stomp ik hem in zijn zij. “Auww, waar heb ik dat aan te danken?” “Niet zo onschuldig Johnnie, dat weet jij best.” Ik zie het aan die schelmse grijns om je smoel… Ik wil niet dat jij alles voor ons betaald. Ik ben niet als Mart.” Bij de auto aangekomen legt hij een arm om mijn schouder. Hij kijkt me aan. “Ik zal je nooit vergelijken met Mart, Anita. Ik stel voor dat wij zondag samen om tafel gaan zitten om een soort van samenlevingsovereenkomst op te stellen. Tenminste als jij dat wil.” Ik wil niet te gretig lijken dus knik ik ingetogen. John tilt de boodschappen in de auto en weigert ook mijn hulp als de zware tassen, terug thuis, van de auto naar de keuken moeten worden gedragen. Daar waar Mart niet eens uit zijn stoel kwam als ik zijn krat bier de keldertrap af zeulde, is hij precies tegenovergesteld. “Zal ik dan maar koffie zetten?” “Lekker Anita.. Dan pakken we daar elk een tompoes bij.” “Een halve dan. Ik moet wel op mijn lijn letten.”
Hij zucht diep en kleurt vervolgens rood. “Niet voor het een of ander Anita. Maar voor zover ik heb kunnen zien is met jou lijntje echt niks mis.” Gedeelde schaamte is dubbele schaamte. Het schaamrood veroverd ook mijn gezicht.
“Ik wil je niet in verlegenheid brengen maar zowel ik, alsook Marieke hebben jou altijd een zinnenprikkelend exotisch vrouwtje gevonden.” “Marieke?” Hij knikt verdrietig. “Zij zag jou als een oester. Een oester met daarin verborgen een kostbare parel.” “Maar een oester is lelijk.” “Een oester lelijk? Anita toch. De oester is een kunstwerk van de natuur. Ze beschermd zich zelf met een camouflerende bruinbeige buitenkant..Maar gelijk onder die buitenkant is voor iedereen waarvoor zij zich openstelt de schitterende paarlemoer binnenkant te zien. Als zij maar lang genoeg gekoesterd wordt in een veilige omgeving ontwikkeld zij een glanzende parel.” Ik voel ongeloof. “En dat vond Marieke?” “Zeker.. Zij heeft zich meer dan eens aan haar broer, aan Mart, geërgerd omdat hij zijn oestertje, hoe zei ze ’t ook weer, schromelijk verwaarloosde en liet verzanden.”
Zijn verhaal verward me enerzijds maar anderzijds vergroot het ook mijn gevoel van eigenwaarde. Het gegeven dat wijlen mijn schoonzus, die ik in meer dan één opzicht bewonderde, zo over mij dacht, raakt me. Dat zeg ik hem ook. Over zijn koffiemok heen kijkt hij me aan. “Ik ben niet zo spiritueel ingesteld als Marieke dat was. Maar ’t feit dat wij ons in ’t Vincentius hebben getroffen.. Het heeft zo moeten zijn.” Terwijl ik van mijn koffie drink laat ik zijn woorden bezinken. Het voelt alsof op dit moment alles is gezegd. In stilte, elkaar af en toe aankijkend, genieten wij van onze tompoes.
“John als ’t niet te veel moeite is, zou ik voordat je me naar mijn werk brengt, nog even op ons flatje langs willen gaan. We hebben weliswaar elk een koffer met onze kleren ingepakt, maar ik zou ook graag mijn map met belangrijke papieren en mijn fotodozen naar hier halen. Zo te zeggen om ze veilig te stellen” “Dan heb ik een idee Anita.. Ik bevestig de fietsendrager op de auto. Dan kunnen jullie fietsen ook in een keer mee naae hier.” “Je weet niet half hoe dankbaar ik je ben John.” “Niets van dat lieverd… Hoe laat wou je gaan?” Ik kijk op mijn horloge. “Gosh.. De tijd vliegt. Ik moet om half twee beginnen. Dan zouden we zo al moeten vertrekken tenminste.. Maar het kan ook morgen.” “Ga jij je dan maar klaar maken voor je werk. Ik bevestig onderhand de fietsendrager op de trekhaak. Dat duurt geen vijf minuten.”
“Wat is het nummer van jou kelderbox Anita.” “Èh 167, hetzelfde als mijn huisnummer. Hoezo?” Hij schudt zijn hoofd. “Staat er verder nog iets van waarde in die box wat mee zou moeten?” “Nee niets. Eigenlijk bezitten wij helemaal niets van waarde niet financieel, noch emotioneel. Alle meubeltjes en spullen, zelfs het beddengoed heb ik van de kringloop. Omdat we in de schuldsanering zaten en Mellie en ik in feite dakloos waren, mochten wij ons daar op kosten van de gemeente inrichten.” Hij kijkt me vol ongeloof aan. “Je hebt niets meegenomen van..” “Niets.. Ik was al blij dat ik de schoendozen met foto’s en onze kleding van Mart mocht meenemen.” Ik haal de de sleutel van de kelderbox van mijn sleutelhanger en geef die aan de zichtbaar aangeslagen John. Hij fluistert iets, wat ik doordat wij op dat moment uit de auto stappen, niet kan verstaan. “Wat zei je?” “Èh niks. Ik praat soms in mezelf… Ik haal alvast jullie fietsen en bevestig ze op de auto. Als jij boven alles wat je wil meenemen verzamelt en in het halletje zet, dan dragen we dat zo samen naar beneden.”
Ik zet net de drie schoendozen met foto’s in de hal als op de voordeur wordt geklopt. Ik open de deur. “Dat ging snel. Staan de fietsen nu al op je auto?”
Hij reikt me de sleutel van de kelderbox. “Die had ik niet nodig. Hij was al opengebroken.” “De fietsen. Zijn ze gestolen?” “Nee die aftandse onveilige draadezels waren zelfs voor de inbrekers te min. Dus je hebt ze wel op de auto gezet?” “Hij legt zijn handen op mijn schouders en kijkt me strak aan. “Volgens mij ben ik strafbaar als ik jullie op die fietsen laat rijden. Geen verlichting, slechte remmen en ga zo maar door. “Bij mij thuis staan twee nauwelijks gebruikte e-bikes, beiden met lage instap, beschouw die maar als jullie nieuwe fietsen. Ik moet ze wel eerst op jullie lengte instellen.” Ik wil protesteren maar iets in zijn blik laat me mijn woorden van verzet, nog voordat ze mijn lippen bereiken, inslikken.
“Zo Anita.. Waar heb je dat goudhaantje met z’n mooie bolide gehengeld?” Mijn collega Betty, de enige waarmee ik soort van vriendschappelijk contact heb, kijkt me uitdagend aan. Ze heeft me bij John uit de auto zien stappen en het was haar zelfs niet ontgaan dat ik hem bij wijze van afscheid op zijn wang had gezoend. “Dat was John Berns. Hij is, èh, was mijn schoonbroer. Hij heeft Mellie en mij uitgenodigd om bij hem te komen wonen.” “En die uitnodiging heb je natuurlijk aangenomen? Ik zou zelfs op een veel mindere uitnodiging ingaan als ik in de vogelbuurt zou wonen… Maar je schoonzus heeft zij er..” “Ze is overleden… Maar ik heb geleerd dat, zelfs als dat niet zo was, zij dat zeker goed zou hebben gevonden.” “Zo, zo.. Je adonis is ook nog eens vrij-gezellig.” “Adonis Betty.. Hij is de vijftig gepasseerd en heeft een herseninfarct gehad.” Ze slaat lachend op mijn schouder.. “Niks waar mijn smoel geen raad mee weet. Als er nog een greintje leven is dan blaast deze stoeipoes de rest er wel in.” “Maar je man dan?” “Dacht je nou echt dat ie op zijn lange ritten een liftster uit de cabine van zijn vrachtwagen zou duwen?” “Maar ben je dan niet èh.” “Jaloers? Waarom? Zijn tampeloeris en mijn flamoes worden echt niet minder door veelvuldig gebruik. Het tegendeel is waar. Zo leer je nog wel eens wat, waardoor het in de echtelijke springstal ook spannend blijft.” Ik loop achter Betty naar binnen en klok in. Het enige dat wij gemeen hebben is onze lengte. In tegenstelling tot mij is Betty op z’n minst mollig te noemen. Zij heeft een open bol gezicht omlijst met geblondeerd springerig haar. Ze doet geen enkele moeite om haar meer dan weelderige boezem te ondersteunen. Meestentijds hangen haar klokken in een net te strak t-shirt onder haar werkschort. Voor haar omvang heeft zij een relatief smalle taille die naar onder wordt gevolgd door een forse derrière waarmee ze, als ik haar mag geloven en dat doe ik, haar eega compleet gek kan maken. Haar schaamteloze ontboezemingen over haar onconventionele seksleven beschamen mij enerzijds, maar vervullen mij anderzijds ook met afgunst. Ik wou dat het mij gegeven was om ook zo onbeschaamd van seks te kunnen genieten.
Tijdens de pauze hoort ze me uit over mijn nieuwe woonsituatie. “Dat moet je niet laten schieten AnNiet! Al bakt hij er niets van, tussen de lakens bedoel ik. Als hij iets van je, wil dan ben je gewoon AnWel.” “Hij bakt er echt wel iets van!” Ik kan mijn tong wel afbijten als ze me met een ruk, van over haar boterham, vragend aankijkt. “Ùh ik bedoel… Tijden een vakantie, lang geleden heb ik hem per ongeluk, wel eens met mijn schoonzus..” “Je hebt ze begluurd?” “Niet begluurd. Ik zei toch, per ongeluk.” “Ze doet alsof ze nadenkt. “En per ongeluk ben je toen vergeten om meteen je blik af te wenden, toen hij je schoonzusje.. Èh hoe zeg je dat ook weer netjes.. Coïteerde?” Ik kijk beschaamd om me heen en ben blij dat de andere collega’s blijkbaar niets van ons gesprek hebben meegekregen. Betty slaat lachend op mijn knie. “Ik zou ook niet weggekeken hebben. Ik zou me waarschijnlijk zelfs gevingerd hebben.” Ze kijkt me aan en schiet in de lach. “Lekker toch, schat.” Het is maar zelden dat ik de zoemer, die het einde van de pauze aankondigt, als een bevrijding ervaar.
Jonn zit met een glimlach achter het stuur en rijdt rustig weg.“Wie was die dame die zo nieuwsgierig naar binnen keek?” “Oh dat is Betty.. Een collega.” “Zomaar een collega?” “Meer een werkvriendin. Ze heeft me destijds ingewerkt, was nooit te beroerd om bij te springen en was een van de weinige vrouwen die me steunde toen ik bij Mart ben weggegaan.” Hij draait zich kort naar me om en ik zie ongeloof in zijn gezicht. “De meesten vonden dus dat je bij die leegloper had moeten blijven. Dat, of beter nog eerst een ander, die wel werkt gezocht en bij hem ingetrokken. Weggaan om met mijn dochter in de vogelbuurt te gaan wonen vonden de meesten maar stom.” “Ik kan ze niet helemaal ongelijk geven.” Ik voel kwaadheid opborrelen. “Dus jij vind ook dat vreemd had moeten gaan en..” Hij legt een hand op mijn bovenbeen en knijpt licht. “Rustig lieverd.. Wat ik bedoel is, dat als je maatschappelijk werk of iets dergelijks had ingeschakeld, het waarschijnlijk Mart was geweest die zijn biezen had moeten pakken… Maar het siert je en spreekt van kracht dat jij je eigen boontjes bent gaan doppen.” “Sorry John.” “Geen excuses Anita.. Zeker niet als je voor jezelf en of je dochter in de bres springt.”
“Was het gelukt met Mellie.” “Ze stond al klaar toen ik kwam aanrijden en die toets over wondzorg. Als ik me goed herinner een 7,8.” “Ik wou dat ik was gaan leren.. Maar mijn ouders vonden dat niet nodig. Ik zou immers toch trouwen.” “Zo dachten toen nog veel ouders. Het gevolg is dat een deel van onze generatie vrouwen, gevangen zitten in een liefdeloze of toxische relatie en daar om financiële redenen niet durven uit te stappen. Niet iedereen is zo moedig als jij.” “Daar heb ik ook lang genoeg over gedaan.” “Niet zo streng met jezelf. Je hebt de stap gezet en bewezen dat je op eigen benen kunt staan.”
“Doen we nog een glas wijn voordat we gaan slapen?” “Graag, maar ik wil eerst even bij Mellie langs gaan. “Zeker, ik schenk alvast in.”
“Lig je al in bed lieverd?” “Hey Mama.. Ja ik was best wel moe. Ik heb het gras gemaaid, dat stond flink hoog.” “Wat hebben jullie gegeten?” “Oom John had de pannenkoeken opgebakken, die jullie hadden meegenomen. Met wat stroop of jam waren die best wel lekker.” “Morgen mag je me helpen met koken. Je nicht komt ook eten.” “Vera? Ik verheug me er op met haar kennis te maken. Toen ik haar voor ’t laatst zag was ik nog een kind. Ik kan me haar niet herinneren.” Ik lach. “En wat ben je nou?” “In jou ogen nog een kind, maar in die van oom John een jonge dame.” “Inmiddels zie ik je met zijn ogen lieverd.” Ik zie een opengeslagen boek op haar nachtkastje. “Wat ben je aan ’t lezen. Iets voor school?” “Ze houdt het boek omhoog. Ik ga dichterbij en lees de titel. ‘(S)Experimenteren’ “Hoe kom je daar aan?” “Uit de boekenkast beneden. Volgens oom John hebben zowel tante Marieke als Vera het verslonden.. Het gaat over liefde en seks en is naast leerzaam, ook opwindend.” Ik ga naast haar op bed zitten. “Er is meer dan alleen seks in een relatie, lieverd.” Ze kijkt me kritisch aan. “Sorry Mama.. Maar op beide gebieden waren mijn rolmodellen niet erg instructief.” “Dat besef ik schat… Maar ik ben je moeder. Ik wil dat je gelukkig word.” “Ook op seksgebied?” ”Wat dacht jij dan liefje?”
Als ik onder kom staan twee gevulde wijnglazen op de salontafel. De TV staat aan. Ik herken meteen de foto van onze laatste gezamenlijke vakantie, zoals deze ook op de computer op de werkkamer staat. Het verschil is dat er nu een titel onder aan de foto staat. ‘Gezinsvakantie families Berns & Geukens, VonnBerg Oostenrijk.
“Het leek me wel leuk die presentatie tijdens het wijnen samen te kijken. Een beetje zwelgen in nostalgie, zo je wil.” Ik kijk achterom en zie dat John zich inmiddels heeft omgekleed. Hij draagt een satijnglanzende zwarte pyjama met daarover een eveneens zwarte badjas. “Èh ja.. Ik heb maar een paar foto’s uit die tijd en die heb ik al jaren niet meer gekeken.” “Als je het goed vind, dan scan ik de komende week alle foto’s uit jouw schoendozen.” “Op zich wel. Ik vrees alleen dat er ook een aantal foto’s bij zitten welke ik liever niet meer wil zien.” “Dan zijn die nog snel genoeg verwijderd… Mag ik?” Ik knik. Als je het zo vraagt dan kan ik je maar weinig weigeren.” Hij lacht. “Dat hoor ik graag Anita.. Ik beloof je daar geen misbruik van te maken… Zullen we?” Ik knik en ga op de bank zitten. Hij komt naast me zitten en reikt me een glas wijn. “Hey google… Hervat video.” … ‘Video wordt hervat.’
“Die muziek.. Is dat dat bandje van het open-air concert aan dat meertje?” “Hij knikt. Dat wat waren ‘Die VonnBerger Seespatzen.’ Het is me toentertijd nooit opgevallen maar nu springen me tranen in mijn ogen.
Op geen enkele foto is ook maar iets te bespeuren van vaderliefde of verbinding tussen Mart en Mellie. Het zijn John en Marieke die zich, als ik dit even niet doe, naast om hun eigen kids ook om mijn dochter bekommeren. Blijkbaar voelt John mijn ontreddering. Hij legt een arm om me heen en haalt me dichter tegen zich aan.”Trek het je niet aan lieverd. Jij hebt ’t goed gedaan.” “Maar ik heb het niet gezien.” “Wij toen ook niet zo.. Zelfs Marieke niet en hij is haar broer.” Achteraf vond ze het wel deels verklaarbaar. “Mart was thuis de benjamin.. Werd verwend en kon nooit iets verkeerd doen. Hun ouders maaiden alle problemen voor hem weg. Alleen in het echte leven heb je daar niets aan. Daar zul je zelf met uitdagingen en tegenslagen moet dealen en precies dat heeft Prinsje Geukers nooit geleerd… Maar verleg je aandacht. Kijk naar die drie schatten van kinderen en die mooie jonge moeders.” Ik draai me om en kijk hem van dichtbij aan. “Ik zie anders ook één enthousiaste jonge vader en echtgenoot.” Hij neemt een slok wijn. “Toen nog wel.” “Toen nog wel? Wie vertelde gisteren iets over de misprijzende wijze waarop sommige mensen naar zichzelf kijken?” Zijn ogen beginnen te glanzen en een glimlach krult om zijn lippen. “Nu ik die beelden terugzie, zie ik jou ook met andere ogen.” Hij kleurt zelfs rood wanneer hij dat zegt. “Met welke ogen?” “Ùh.. Met hartstochtelijke ogen.” “Toen niet?” “Nee ik was in vaste handen en prijs me gelukkig dat ik in dat geval blijkbaar nogal eenkennig ben.” Er branden veel vragen op mijn lippen, besluit deze echter te blussen met het laatste restje wijn. Als ik mijn glas neerzet begint de aftiteling van de presentatie.
“Wil jij nog TV kijken. Ik ga langzaam naar bed.” “Nee zet maar uit. Ik zet de glazen nog even in de vaatwasser en ga dan ook naar boven.”
Net als de avond tevoren kust hij me voor het slapen gaan van een afstand op mijn wangen.
Voordat ik de badkamer opzoek, loop ik nog even bij Mellie binnen. Het boek ligt opengevallen op de grond en mijn meisje is naar dromenland vertrokken. Haar blote rechtborst piept onder het dekbed uit. Ik dek haar toe en druk een kus op haar voorhoofd.
Denk na Anita. Vandaag wel een slipje en je slaapshirt mee naar de badkamer. Ik poets m’n tanden en was me uitgebreid aan de wastafel. Als ik mijn slip en slaapshirt aanheb, bekijk mezelf nog even in de spiegel. Ondanks dat ik besef dat ik er niets aan kan doen, schaam ik me voor mijn verwassen lustdodende outfit.
Ik kruip onder het dekbed, maak ’t licht uit en sluit mijn ogen. Ondanks de veiligheid en de rust beginnen mijn hersenen te malen. Het is sterker dan mijn angst. Sterker nog dan mijn vrees om afgewezen te worden.
Ik klop op de deur van zijn slaapkamer en duw hem tegelijkertijd open. Door het gedimde licht van de hal zie ik nog net de omtrek van zijn bed. “Slaap je al?” “Anita? Bijna…” “Mag ik binnenkomen?” “Natuurlijk.. Zal ik het licht aanmaken?” “Liever niet.” Net zoals eerder bij Mellie, ga ik nu bij hem op de rand van het bed zitten. “Wat is het lieverd?” “Èh.. Dat van toen straks. Waarom zei je dat?” “Wat… Welterusten?” Ik stomp in zijn richting. Blijkbaar had hij mijn reactie voorzien en vangt hij mijn vuistje in zijn hand.
“Je hand is koud.” “Jou slaapkamer is koud.” “Er is de laatste jaren geen enkele reden geweest om de slaapkamer warm te stoken en ik slaap graag met open raam.” “Hij slaat het dekbed terug.” “Kom er anders even bij. Hieronder is het warm.” Blijkbaar is mijn warmte behoefte groter dan mijn schroom. “Terwijl ik onder het dekbed kruip, schuift hij beetje bij me weg.” “Ik wilde je niet in verlegenheid brengen Anita. En mij ook niet.” Ik begrijp hem niet. “Wat bedoel Je.” “Ik voel voor je. Heel veel. Dat was ook zo bij Marieke. Ik wist het eigenlijk al een paar uur na onze kennismaking. Ik heb nog nooit met een andere vrouw.. Zelfs niet in bed gelegen.” Zijn onzekerheid, geeft mij merkwaardige genoeg vertrouwen.
“Ik voel ook voor jou John en net als jij, heb ik nooit met een ander…” Ik draai naar hem toe. Wanneer ik mijn arm over zijn buik leg, stokt zijn adem. “Heb je liever dat ik ga?” Hij draait naar me om. Even later voel ik zijn lippen op mijn voorhoofd. “Ik zou het fijn vinden als je blijft.” “Hier wonen of… hier in bed?” “Beiden… Ik weet niet of ik.. Het infarct.. Ik heb daarna nooit meer.. Toch verlang ik naar je.” Met mijn hand voel ik naar zijn lippen. Nog voordat hij mijn vingers kan kussen, kruip ik omhoog en kus hem op zijn mond. Deze keer is het mijn tong die aandringt. In tegenstelling tot ik hem gisteren, laat hij me wel toe. Ik heb en ben nooit eerder zo liefdevol, zo zonder impliciete pressie voor meer, gezoend. Waren er al twijfels over zijn oprechte bedoelingen dan lossen deze op in ons vermengde speeksel. Ik los en probeer hem in het donker aan te kijken. “Ik wil vannacht bij je slapen John. Ik wil je nabijheid en je warmte voelen.” “Dat zou ik heerlijk vinden Anita.”