Familiezaken Hoofdstuk 21

‘Jij bent nog hard!’ Monica kijkt verbaasd naar het kruis van de naast haar liggende Felix. De man knikt beschaamd. ‘Sinds ik met Hannah ben heb ik altijd een viagra bij me. Als ik het me permitteerde om te verslappen, voordat mevrouw bevredigd was, dan schroomde zij er niet voor dat zelfs in gezelschap te benoemen.’ John draait zich om. ‘Je bent klaargekomen en hij blijft hard?’ ‘Nee vriend. In feite zijn die blauwe pastilles lustkillers. Je krijgt weliswaar snel een pijnlijk harde erectie, maar ik betwijfel of ze de ejaculatie echt uitstellen. Het is eerder zo dat ik mezelf zoveel druk opleg, om niet voortijdig te schieten, dat een groot deel van de lust daarin verloren gaat.’ ‘Dan gooi die troep in godsnaam weg vriend. Het hebben van fijne en bevredigende seks is een gezamenlijke liefdesonderneming en niet de verantwoordelijk van de man alleen.’ Hij zucht. ‘Vertel dat aan Hannah.’
Ik ga rechtop zitten en kijk naar onze vriendin. ‘Is het nu niet.. Vertel dat aan Monica?’ Beiden beginnen te blozen. ‘Wat moet Felix met zo’n eenvoudige domme oude doos als ik er een ben.’ Beiden beginnen te blozen. Dan draait Felix naar haar om en kijkt haar bedroefd aan. ‘Het is verdrietig dat mensen jou het gevoel hebben gegeven dom te zijn. Als ik bij die mensen hoor, dan wil mij daarvoor verontschuldigen.. En oud Monica lieverd? Volgens mij zat mijn Emma twee klassen hoger dan jij op die verdomde kloosterschool.’ ‘Maar jij bent beter gewend.’ ‘Schatje toch. Jonger ja.. Strakker, misschien.. Maar zeker niet liever en warmer.’ Monica kijkt kijkt mij hulpzoekend aan. Maar ik hou zo immens veel van jou.. Ik kan toch niet..Ik ben toch geen?’ ‘Hou je van Felix lieverd.’ ‘Ik ùh ik weet het niet. Er gebeurt zoveel de laatste dagen. Maar ik vind hem wel erg lief.’ ‘Wat denk je lieverd. Zou ik me door hem laten neuken, als ik hem niet ook lief zou vinden?’ “Zou jij het dan goed vinden als hij mij..?’ Als ik mijn hoofd schudt zie ik teleurstelling bij Felix. ‘Niet als, Hij.. Jou.. Ik denk dat het ook voor Felix veel fijner is als.. Jullie samen. Als jullie zonder prestatiedrang of resultaatverplichting kennis met elkaar maken.’

John trek mijn gezicht naar zich toe en kust me. ‘Zo ken ik mijn liefie weer.’ ‘Ik ben niet langer je Indo-sletje?’ ‘Nu niet meer… Maar bij tijd en wijle is het ook verrekte lekker om met die kleine geile sloerie te stoeien. Ze maakt jou compleet.’
Getriggerd door smakgeluiden kijken we naast ons. Monica en Felix zijn inmiddels in een liefdevol tongenspel verwikkeld. Wanneer John me verlangend aankijkt, schud ik lachend met mijn hoofd. ‘Ik heb mijn portie voor vandaag gehad jongen.’ Hij drukt een zoentje op mijn voorhoofd. ‘Dan gaan wij nu toch gewoon lekker slapen.’
Terwijl ik me in Johns armen koester wordt er naast ons geluisterd.
‘Maar hij is nog hard Felix.’ ‘Chemisch Monica.. Ik zou het heerlijk vinden als je in mijn armen zou willen slapen. Later, als jij er aan toe bent, wil ik graag met jou samenkomen.’ ‘Ik geloof dat ik van jou kan gaan houden.’ ‘Je maakt me nu al gelukkig Monica schat.’
“Welterusten allemaal.’ ‘Welterusten Anita…’

Die ochtend, terwijl wij aan het ontbijt zitten, schrik ik opeens op. ‘Wat is het liefie?’ ‘De kinderen.. We zouden gisteren toch facetimen?’ Nog terwijl John nadenkt begint zijn GSM op het aanrecht te trillen en te piepen.
Hij kijkt op het schermpje en begint te lachen. ‘Dan verzin maar snel een smoes. Het is Mellie.’ John bevestigd de oproep en zet het toestel tegen een broodmandje voor ons. We kijken meteen in de lachende gezichten van Mellie en Vera. Waar zijn jullie”? .. We staan voor huis Monica.. Maar niemand te zien?” Onze monden vallen gelijktijdig open. “Jullie staan waar???” Ze draait haar telefoon en we zien Johns auto op de oprit van huis Monica. Achter Johns auto staat een personenbus. Glenda, Rob en Flo met de kleintjes staan achter het busje. ‘We dachten wat Facetime.. We gaan gewoon bij Opa en Oma op bezoek. Glenda heeft een suite weten te regelen in Hotel Chrystal in het Silbertal. Daar hebben we overnacht. De eigenaren. Dat is echt een aardig stel. Ze zijn halfbroer en halfzus en gues what..?” John schiet in de lach..”Ze doen het met elkaar… Lieverds wij zitten op een Jachthut zo’n 900 meter boven jullie. Hier kom je uitsluitend met een fourwheeldrive. Vera draait zich om en we horen haar roepen. ‘Hey Robbedoes. Heeft die bus van jouw vierwielaandrijving?’ ‘Nee Vera.. Hoezo?’
John kijkt mij naar mij. “Wij komen gelijk naar beneden.” Monica stoot mij aan. ‘Er ligt een sleutel van het appartement onder de tweede bloempot van links. Dan kunnen ze alvast naar binnen… Ik moet straks wel de tijd krijgen om alles op tijd schoon te maken. Om vier uur arriveren de nieuwe gasten.’ “Wie is?” “Straks Mell.. We komen er aan.”

Ik kijk Monica en Felix aan. Sorry lieverds ‘Dit is totaal onverwacht. We ruimen..’ Felix onderbreekt me. ‘Jullie maken je klaar en vertrekken. Monica en ik maken de boel hier nog even aan kant en daarna lever ik jou thuis af hè lieverd.’ Monica knikt. ‘Alleen opruimen Felix.’ Hij schiet in de lach. ‘Wat jij wil schat. Ik ben een geduldig man.’
We willen net naar buiten lopen. Opeens draait John zich om en legt zijn arm om Felix zijn schouder. ‘Die papieren Die onderteken ik vanavond wel.’ ‘Oh shit ja.. Het voorlopig koopcontract.’ Hij haatl een paar dubbelgevouwen A4tjes uit zijn binnenzak. Tot ontsteltenis van John en mij verscheurt hij ze voor onze ogen. Als hij de ontreddering op onze gezichten ziet, schiet hij in de lach. ‘Vanaf vandaag is dit ONZE hut. Zo jullie dat willen, laten we dat op een later tijdstip ook notarieel vastleggen. Deze plek was ooit bedoeld voor de liefde. Liefde voor de bergen de natuur en voor elkaar. Jullie hebben die liefde teruggebracht. Vannacht ben ik gaan beseffen dat juist dat voor mij onbetaalbaar is.’ John trekt Felix in zijn armen en geeft hem een stevige mannenknuffel. ‘Ik zou je kunnen kussen vriend, maar ik denk dat jij het niet erg vind als ik die taak aan Monica overdraag. Een paar minuten later stuurt John. Monica’s jeepje in de richting van het dal.

Als we aan komen rijden zit Rob met Orlando en Marieke op het bankje voor het huis. Nog voordat we goed en wel zijn uitgestapt hangen onze kleinkinderen, elkaar afwisselend, om onze halzen. Als Rob ons twee tegelijk in zijn armen sluit rennen de kids roepend terug naar binnen. Nog voordat ik pap kan zeggen, word ik door mijn hoorbaar ontroerde dochter Mellie zowat platgedrukt. Ook het welkom met de rest van de familie is opbeurend en ontroerend tegelijk.
Onderwijl Orlando en Marieke in superlatieven vertellen over het mooie hotel met een ‘Zauna’ en een klein zwembad (Hot tub) op het balkon en het héél groot zwembad in de kelder, gaan we met z’n allen naar binnen.
“Wanneer gaan we ijs eten Mama?” “Even geduld knul. Laat ons eerst even met opa en oma praten.” “Dat kan toch ook bij ijs eten.” John schiet in de lach en legt zijn hand op de krullenbol van onze kleinzoon. “Hoe zou jij het vinden als wij met Marieke en Papa even onder in dit huis en in de tuin gaan kijken. Dan lopen wij daarna gelijk door naar de ijswinkel.” Ik kijk mijn schat vragend aan. “Ik loop even met Rob door het onderhuis. Hij kan hij zich dan alvast een idee vormen. Daarna lopen wij met de Kids door naar het terras van Soelzflù. Jullie kunnen hier dan, zonder rekening te houden met gevoelige kinderoortjes, al wat bijpraten. Dan kunnen jullie altijd nog nakomen.”

Als ik even later, zittend aan de grote tafel, in de gelukzalige gezichten van onze vier ‘dochters’ kijk, dringt het besef zich aan mij op dat drie van hen in blijde verwachting zijn. Het was Vera al opgevallen dat zich geen spullen van ons in het appartement bevinden. Deze constatering maakt dat ik eerder dan gedacht, al onze kaarten op tafel leg. Het feit dat wij in Monica een nieuwe liefde en in Felix wellicht een nieuwe goede vriend hebben gevonden, stuit bij allen op verbazing. Geen van de dames had ooit verwacht dat er bij mij, en wellicht nog minder bij John, ruimte zou zij voor een extra liefdespartner. Ondanks dat die gedachte enige gewenning vergt, zijn ze toch blij voor ons.
Wat wel tot onrust en hen indirect tot deze reis heeft gebracht, was het feit dat Rob ook zonder dat John dit echt had benoemd, had voorvoeld dat er meer speelde, dan zomaar een kort uitstel van onze terugreis. Ook Vera was gelijk aangeslagen op dit gevoel van haar broer. Voor dat hun moeder ziek werd, hadden zij en John regelmatig met de gedachte gespeeld om zich na hun pensionering in de Montafon te vestigen.
Wanneer ik ontroerd, met name Mellie aankijkend, de vraag opgooi hoe zij het zouden vinden als John en ik ons inderdaad voor een groot deel van het jaar in Oostenrijk zouden vestigen, neemt Vera het woord.

Het wordt me al gelijk duidelijk dat deze mogelijkheid bij de familie thuis al uitgebreid is besproken. “Vertel jij het aan Mams, Mellie?” Mellie draait naar me toe en neemt mijn handen in de hare. “Wij hebben gezamenlijk besloten dat het niet aan jullie is om onze familie, al is het maar periodiek, te verlaten.” “Maar meisje… John en ik.. Wij..” “Stil nou effè kleintje… Wij hebben unaniem besloten dat de familie jullie dan maar moet volgen.” Het duurt even voordat haar woorden echt tot mij doordringen. Pas als ik het instemmend geknik van de andere meiden zie, besef ik dat zij het menen.
Ik kan mijn tranen niet langer bedwingen en val huilend van geluk in de armen van mijn dochter.
“Maar hoe? Jullie hebben jullie bedrijven, jullie werk thuis.” “Mamsie lieve schat. Thuis is waar de familie is. Het hoe? Das was tot gisteravond ook voor ons nog een goot raadsel. Het is echter een uitdaging welke wij gezamenlijk wilden aangaan. Het is mede dankzij Paps en jou, dat wij alle vertrouwen hebben in ons vakmanschap en onze talenten.” “Je zei: tot gisteravond? Wat is toen veranderd?” Gisteravond hebben wij kennis gemaakt met een heel bijzonder stel. Heidi en Peter. Zij zijn eigenaar en bedrijfsleiding van het Hotel Crystal waarin wij verblijven. Nog tijdens de gezamenlijke maaltijd beseften wij dat wij een vriend en vriendin erbij hebben. Heidi en Peter, zij zijn..” Ik vul Glenda aan. “Zij zijn halfbroer en halfzus en hebben een in Oostenrijk strafbare relatie. Hun vader, de oud eigenaar van Crystal, is de Burgemeester en zijn bijna ex vrouw… …” “Het is niet waar hè Mams?” “Wat niet Vera.. Het was niet die ouwe van ons die de misdaden van hun stiefmoeder aan het licht heeft gebracht.” “Als je met die ouwe mijn man bedoelt? Ja lieverds dat is volledig zijn verdienste.” Blijkbaar vallen voor de dames nu een aantal kaarten tegelijk op hun plaats. “En die Sepp die is vermoord dat was de Man van Monica, jullie gastvrouw en nieuwe geliefde.” “En die vriend Felix, dat is dan zeker de Burgemeester. De vader van Heidi en Peter?”

“Volgens mij hoorde ik iemand kloppen Mamsie.” ‘Monica, ben jij daar? Kom toch binnen lieverd. Het is jouw huis.’ Schuifelend, mij hulpzoekend aankijkend, komt ze naar binnen. ‘Monica.. Mag ik je voorstellen aan onze dochters.. Meiden dit is Monica onze kersverse geliefde en partner. Ondanks haar voelbare spanning zie ik haar ook genieten van de omhelzingen die haar ten deel vallen. Alleen bij de laatste knuffel door Glenda zie ik haar even verstarren. “Wat is Monica?” Ze bloost van oor tot oor. “Ik heb.. èh ben nog nooit.. Niet door een donkere vrouw..” Het is Glenda zelf die het ijs breekt. ‘Wel door een donkere man?’ ‘Nee..Nooit!’ ‘Zou dat zo erg zij dan?’ Ze schudt resoluut met haar hoofd. ‘U ben de eerste donkere vrouw die ik van zo dichtbij meemaak. Het is echt niet dat..’ Glenda lacht en legt een hand op Monica’s schouder. ‘Het is voor mij ook de eerste keer dat ik een vrouw in Dirndljurk knufffel.’
‘Waar heb je Felix gelaten? Is hij gelijk doorgereden.’ ‘Dat was hij wel van plan maar toen hij John op het terras van Soelzflù zag, is hij daar naartoe gegaan.’

‘Zullen wij daar dan ook maar naar toe gaan?’ ‘Ga jij maar met je dochters Anita. Ik ga dan vast het appartement voor de nieuwe gasten poetsen.’ Ik druk een zoen op haar voorhoofd en steek mijn arm naar haar uit. ‘Je hoort bij de familie lieverd. We gaan nou eerst ijs eten en daarna helpen wij jou bij die eindreiniging.’ ‘De instemmende reactie van de meiden, maakt dat zijn haar opkomende protest meteen weer inslikt
Als wij aan komen lopen zien en horen wij Orlando en Marieke al in het speeltuintje naast het terras. Tijdens het voorstellen met de rest van de familie is al snel duidelijk dat zij dezelfde klik hebben met Felix als John ik en Monica.
Gastvrouw Gisela haast zich om, geholpen door Rob, enkele tafeltjes aan te schuiven, waardoor wij even later samen aan één grote tafel zitten.
Nadat Felix een onnodige lofzang op Johns ‘heldendaden’ heeft gedaan kantelt het gesprek, op initiatief van Rob, al snel naar een mogelijke Montafon familie immigratie.
Uit Johns ietwat onderkoelde reactie en stralende gezicht kan ik opmaken dat deze mogelijkheid blijkbaar, ook al tijdens het ijseten, ter sprake is gekomen.

Al snel schuift Rob een schetsblok met een eenvoudige maar herkenbare tekening in Monica’s en mijn richting. John neemt het woord. ‘Monica lieverd.. Zou jij je kunnen voorstellen om jouw huis aan ons te verkopen.’ Ik ken onze mannen, maar Monica zowel als Felix zijn met stomheid geslagen. ‘Maar èh.. waar moet ik dan wonen?’ ‘Bij papa en mama in dat huis natuurlijk. Het is uiteraard nog niet in detail uitgewerkt en voordat het bouwplan wordt vastgesteld mag iedereen er nog een plasje over plegen. Maar.. ‘ Rob wijst naar de tekening. ‘.. met die uitbouw naar de zijkant is het mogelijk om drie ruime en luxe woonunits te creëren met plaats genoeg voor ons allemaal.’ ‘Maar mijn inkomsten dan?’ Ik sla een arm om Monica heen. ‘Maak je daarover geen zorgen schat. Geloof me. Dat komt dik in orde… Ik kijk Mellie aan. Ik heb jou nog niet gehoord lieverd?’ ‘Hoe bedoel je Mama. Ik zie geen plaats voor een kinderopvang.’ ‘Mag ik Mellie?’ ‘Zeker Flo.’ ‘Heidi en Peter, die ik overigens nog ken van een vakantie met mijn ouders, zijn al langer voornemens om voor de gasten van het Hotel en de belendende vakantiewoningen een kinderopvang te realiseren. Het ontbrak hen alleen nog aan geschikt personeel.’

“Mama mama.. Ik heb een dropsalamander gevonden en die beweegt ook nog.” Terwijl John en Vera in de lach schieten springen Flo en Glenda tegelijk op en sprinten naar de kinderen. ‘Wat lachen jullie?’ ‘Ze hebben een alpensalamander gevonden. Rob en ik noemden die vroeger Haribo salamanders.’
Felix schiet in de lach. ‘Haribo salamander, die kon ik nog niet.’ Dan kijkt hij Rob aan. ‘Die tekening doet vermoeden dat jij iets in de bouw doet. Mag ik vragen wat?’ ‘Natuurlijk.. Ik ben architect en mijn vrouw Glenda is gecertificeerd bouwkundig ingenieur. We runnen samen een bescheiden regionaal bouwbedrijf’ ‘Dat is interessant. Dan moet ik jullie beslist in contact brengen met Hannes Morscher van Montabau. Hij is bijna 70 en wilde eigenlijk jaren geleden al stoppen. Zijn firma is zijn kindje. Omdat hij geen geschikte en kundige opvolger heeft gevonden, is hij maar door blijven gaan.’ ‘Dat zei Peter gisteravond ook al. Hij zei, als Papa een goed woordje doet..’ Felix slaat Rob op zijn schouder. ‘En of hij dat doet Jongen.’ Vera kijkt met een pruillipje in de rondte. “Dan blijft alleen deze werkloze IC verpleegkundige over.’ Felix kijkt haar vragend aan. ‘Jij bent een ervaren IC verpleegkundige?’ Vera knikt. ‘Met een afgesloten management opleiding.’ ‘Als ik de chef-arts van het St. Anton Ziekenhuis in Bludenz bel dat jij komt solliciteren, rolt hij de rode loper voor je uit.’ ‘Maar ze zullen hier toch ook wel ervaren IC verpleegkundigen hebben.’ ‘Dat is een probleem Vera. Ik mag toch Vera zeggen? Het ziekenhuis in Bludenz is te klein om specialistisch verpleegkundigen op te leiden. Als ze een veelbelovend iemand op cursus naar elders sturen, komt die meestal niet meer terug. De carrière kansen en verdiensten hier halen het niet bij mogelijkheden van een universitair ziekenhuis. Dus, als jullie je hier willen vestigen en jij niet de hoofdprijs vraagt..?!’
Het duizelt mij en als ik John zo aankijk… Mij niet alleen. Naast de vreugde van het weerzien werd het afgelopen uur wel heel erg veel over ons is uitgestort.

John die tussen Monica en mij inzit, slaat zijn armen om ons heen. ‘En dames gaan wij dit Familieavontuur nog één keer aan? ‘Monica reageert ongewoon alert. ‘Het is dan wel mijn eerste avontuur met deze familie, maar ik kan nu al bijna niet wachten.’ Ik kijk haar, om John heen kijkend, aan en stuur haar een luchtzoentje. ‘Ik hou van jou Monica.’ ‘Ik ook van jou Anita. Jij hebt mijn leven compleet overhoop gehaald, maar ik zou niet anders willen.’ ‘En ik.. Ik hoop dat ik een graantje van jullie familiegeluk mag meepikken.’Verzucht Felix.
Glenda die inmiddels weer komt aanlopen heeft Felix’s verzuchting blijkbaar ook gehoord. ‘Zoals ik dat voel zijn Heidi, Peter en nu ook jij, vrienden en meer van deze familie. Heidi heeft Rob Flo en mij voor vanavond, na het eten, uitgenodigd voor een wijntje in hun Penthouse… Vera en Mellie blijven dan bij de kleintjes.’

Felix begint te blozen. ‘Ik moet je waarschuwen Glenda. Heidi kennende blijft het mogelijk niet bij een wijntje. Ze is dan wel vast gelieerd met Peter, maar een vrouw van kleur, zeker zo’n mooie als jij, kan zij waarschijnlijk maar moeilijk weerstaan.’ Rob schiet in de lach. ‘Dat komt dan goed uit. Het zou me niet verwonderen als onze Flo de lolly van Peter wil vergelijken met het exemplaar dat ze jaren geleden met haar handje heeft onderzocht.’ Felix kijkt hem verwonderd aan. ‘En jij dan jonge man?’ Glenda gaat op Robs schoot zitten. ‘Hij zal echt niets tekort komen Felix. Daar zorg ik wel voor.’
Felix schrikt als gastvrouw Gisela de bestelde drankjes voor ons neerzet. ‘Ik hoop dat wij op jou discretie mogen rekenen Gisela?’
‘Meneer de burgemeester. Zolang als Andie en ik op uw discrete kunnen rekenen met betrekking tot onze intieme relatie met Resie en Jozef, blijft mijn mondje…’ ze maakt een ritsgebaar over haar lippen, ‘..hermetisch gesloten.’ Er krult een glimlach om Felix’s lippen. ‘In dat geval. Zet alles maar op mijn rekening Gisela en tel daar dan maar gelijk 20% bij op.’ ‘Dankjewel Burgemeester.’ ‘Burgemeester in publiek Gisela.. Als we onder ons zijn, ben ik gewoon Felix.’
Dan wendt hij zich tot Monica. ‘Nu er nieuwe gasten komen, waar slapen jullie dan?’ ‘Ze stonden er op om bij mij, in mijn eigenlijk te kleine appartement, te komen wonen. Ik kan de gasten die al maanden geleden hebben geboekt en betaald, moeilijk op het laatste moment nog afzeggen.’ ‘Dat is ook nergens voor nodig Monica. Als de nieuwe gasten zijn gearriveerd, komen jullie alle drie naar Schruns. Er is meer dan genoeg ruimte in mijn Burgemeesters woning.’ Hij kijkt op zijn horloge. ‘Ik rij dan nu gelijk naar beneden. Sofie kan me dan nog even helpen met de voorbereidingen.’

Als hij afscheid heeft genomen en naar zijn auto loopt kijk ik Monica aan. ‘Weet jij wie Sofie is?’ ‘Zeker. Zij is de zwakbegaafde dochter van Felix zijn zuster. Nadat zij is overleden heeft Felix Sofie bij zich opgenomen. Ze vervult de rol van huishoudster van de Burgemeester en is daar heel erg trots op. Elke zaterdag- en woensdagnacht overnacht ze op de Bartholomé Alm. Haar vriendje Jonas, met het syndroom van Down, is de zoon des huizes.
‘Felix heeft dus echt een goed hart.’Monica knikt. ‘Hij wel ..Maar als ik de geruchten mag geloven had Sofia bij Hannah niet veel te lachen. Zij maakte Sofia in het openbaar uit voor een zwakzinnig gedrocht dat, wat haar betreft, nooit geboren had mogen worden.’ ‘Dan gaat dit dal, zonder het Gedrocht Hannah, er waarschijnlijk in meer dan één opzicht op vooruit.’ ‘Dat gaat het zeker!’

Het is niet alleen Monica’s mond die openvalt als Felix ons onze kamers voor de komende tijd toont. Hij bezweert ons om ons, binnen de muren van het huis, niet anders te gedragen, dan dat wij dat thuis zouden doen. Sofia mag dan wel zwakbegaafd zijn, maar mede bepaald door de reacties van sommige buitenstaanders op haar, ook zichtbare handicap, is zij doordrongen van het belang van discretie. Nadat wij ons een beetje hebben ingericht en ons hebben fris gemaakt is het ook al tijd om ons naar het 6 kilometer verderop, in het zijdal Silbertal gelegen, Hotel Crystal te begeven.
Al ruim voordat Felix zijn luxe vierwielaangedreven terreinwagen de oprijlaan naar boven opstuurt zien wij het Hotel liggen. ‘Ik ben vaker in de Montafon geweest maar dit dalletje kon ik niet?’ Felix vertelt enigszins beschaamd dat het dal, voordat Heidi en Peter het Hotel overnamen, gesloten was voor alle publiek. Behalve dan voor de gasten van het Hotel of de daarbij behorende, in het dal verspreidt liggende, vakantiewoningen en particuliere jachthutten. ‘Het was Heidi’s idee geweest om het dal te open te stellen voor een breder publiek. Sindsdien was de exclusiviteit dan wel deels verdwenen. De omzet echter was verdubbeld en er was voor het eerst sprake van warme gezelligheid.

De meesten van de huidige gasten toonden zich opgetogen en dankbaar voor de geleverde diensten en service. Voor de vorige doelgroep leek het nooit genoeg. Een kleine tegemoetkoming of privilege voor de ene gast, leidde automatisch tot jaloezie, ontevredenheid en extra wensen bij de ander. Afgelopen jaar had de gemeenteraad nog een laatste tranche van vijfentwintig vakantiewoningen en één extra stoeltjeslift goedgekeurd. Die lift was inmiddels bij het plaatselijke Montabau aanbesteed. Het project betreffende de vakantiewoningen stond echter nog in de kinderschoenen.
‘Denk je dat jouw kinderen willen wachten totdat een bouwbedrijfje uit Nederland haar activiteiten heeft verplaatst?’ Felix kijkt John van de zijkant lachend aan. ‘Naar aanleiding van het contact dat ik vanmiddag nog met Heidi heb gehad, weet ik dat zelfs zeker.’
‘Heidi heeft de broek aan?’ Hij knikt lachend. ‘Volgens mij net zo als jullie zwarte parel Glenda.’

Sinds ik met John ben, heb ik regelmatig en op verschillende plaatse uit gegeten. De combinatie van exclusiviteit en warme gezelligheid die ons hier wordt geboden is echter uniek. Daar waar in de meeste exclusieve restaurants, kinderen vaak een ongewenst bijverschijnsel zijn, staan ook zij hier in het centrum van de aandacht. Al gelijk als wij aan de grote tafel plaatsnemen, worden de linnen placemats van Orlando en Marieke vervangen door grote kleurplaten. Hun wijnglazen maken plaats voor twee bekers met kleurpotloden en de serveerster vertelt hun, hetgeen Opa John voor hen vertaalt, dat als zij de kleurplaat bij het naar huis gaan laten zien, zij een verrassing krijgen. Wanneer Karin, zoals de serveerster heet, de menukaarten uitdeelt, stelt zij gelijk voor om voor de kids zogenaamde Roversbordjes te bestellen. Dit blijkt een leeg bord met een kinderbestek te zijn. Het staat de kinderen dan vrij om met hun bordje bij andere gasten langs te gaan en te vragen voor een bijdrage vanaf hun bord. Volgens Heidi die ons op dat moment komt begroeten is dit de manier bij uitstek om kinderen op een leuke manier kennis te laten maken met andere smaken dan de gangbare kindermenu’s met kipnuggets of vissticks.

Als tijdens het dessert ook Peter aanschuift, zien wij een stille en bedachtzame jonge man, die overigens wel een bijzondere klik met onze Flo lijkt te hebben. Alhoewel Rob als puntje bij paaltje komt, het best functioneert onder virtuele duim van Glenda staat hij, net als zijn vader, echt wel zijn mannetje. Peter daarentegen straalt vooral onzekere volgzaamheid uit. Ik kan mij voorstellen dat deze jongen, zeker met wat alcohol achter de kiezen, geen partij was voor zijn mannenverslindende stiefmoeder. Dit moet hem onherroepelijk in conflict hebben gebracht met de loyaliteit ten opzichte van zijn geliefde vader.

Plotseling voel ik Mellies handen op mijn schouder en haar lippen bij mijn oor. “Zie je morgen Mama. Vera en ik gaan nu met de kleintjes naar onze suite. Ze zijn moe en de erotische spanning die hier nu nog sluimert, is niet aan hun besteed.” Ik draai me naar haar om en kijk mijn dochter van dichtbij aan. “Vinden jullie het niet erg dan om..” “Zeker niet.. Als Orlando en Marieke slapen vieren Vera en ik ons eigen feestje.”
Uiteindelijk duurt het nog een hele tijd voordat de kinderen, na een welterusten knuffel van iedereen, met Vera en Mellie aan de hand zijn vertrokken.
Als vanzelfsprekend is de tafelschikking veranderd. Heidi die eerst nog tegenover Glenda zat zit nu op de vrijgekomen stoel naast haar. De toch enigszins onzeker kijkende Flo weet zich geflankeerd door Rob en Peter. Blijkbaar voelt ook Glenda het ongemak bij Flo. Ze staat op, drukt een zoentje op Heidi’s voorhoofd en vraagt Flo haar even naar het toilet te volgen. Het is meer mijn nieuwsgierigheid dan de druk op mijn blaas die maakt dat ik mijn dochters even later volg.

“Waar ben je bang voor Flo? Je hebt me zelf verteld dat je vroeger ook wel eens met twee mannen in bed bent beland.” “Dat was onder invloed van coke en het liep beide keren uit op deceptie en een kater.” Als ze mij ziet kijkt ze mij hulpzoekend aan. “Vind jij het niet vreemd seks te hebben met twee mannen tegelijk Mams?” Als je me dat een paar dagen geleden had gevraagd, had die ik die vraag met een volmondig Ja beantwoord Flo.” Zowel Glenda als Flo kijken me met vragend aan. Het is Glenda die de vraag stelt. “En nu?” “Nu zeg ik.. Als de man waarvan je houdt jou in vrijheid wil delen met een ander, of dat nu een man of een vrouw is. Gun jullie zelf dan op z’n minst dat experiment. “Mamsie.. Hebben Paps en Felix?” Ik schiet in de lach en knik “Tegelijk?” “Ja meid, in de sanwich. Ik heb dat zonder het zelf te willen uitgelokt.” “Zonder het te willen?” Ik kijk mijn schoondochter lachend aan. Althans dat vertelde ik me op dat moment zelf.” “Hoe voelde dat Mama?” “Hmm.. Eigenlijk is het de combinatie tussen gevoelen en gewaarwording. Het feit dat het me gegeven was om twee mannen tegelijk naar de toppen van hun lust te kunnen brengen, smaakte naar meer.” “Zoals in: ik zou niet anders meer willen?” “Nee Flo lieverd.. Zoals dat het exclusieve eten van daarnet. Voor zo af en toe Heerlijk en niet te versmaden. Het blijft echter een ervaring die je leert de eigen kookkunsten alleen nog meer te waarderen.”

Flo drukt een zoen op Glenda’s lippen. “Dan ga ik snel terug naar de jongens. Dank je Mams.’ “Geen dank lieverd.”
“Mamsie.. Monica, zij is meer dan zo maar een goeie vriendin, hè?” Ik schiet in de lach. “Wat heeft me verraden?” “De manier waarop ze jou aankijkt. Die liefdevolle en smachtende blik. Ze geilt gewoon op je.” “Zoals Heidi op jou geilt?” “Ik geloof dat dat wederzijds is Mamsie. Gisteren al gelijk bij onze kennismaking voelde ik een klik.” “Liefde?” Ze denkt even na. “Hmm nee anders, het voelt meer als, ik weet niet hoe ik het anders kan zeggen, een instinctief seksuele aantrekkingskracht.” “Heb je dat met Rob gedeeld?” ‘Hij wist het eerder danik. ‘Als niemand aan de rem trekt, belanden we straks met ons vijven in bed.” Ik neem haar in mijn armen. “Dan wens ik jullie straks veel plezier lieverd.” “Dank je Mamsie… Slapen John en jij bij Felix?” Ik knijp haar kort in een van haar in de strakke blouse priemende tepels. “Ik vermoed dat wij eerst nog een spelletje kwartet spelen, voordat wij gaan slapen.” Ze lacht haar grote witte tanden bloot en houdt een denkbeeldig aantal kaarten omhoog. “Mag ik van jou.. Van de standjes.. de sandwich.” “Als het aan mij ligt is dat setje vanavond voor Monica.”

Al kort na de niet benutte toiletpauze, nemen John, Monica, Felix en ik, onder het mom dat de vermoeidheid ons oudjes parten speelt, afscheid.
Ook zonder dat er met ook maar een woord over wordt gerept, is het voor iedereen duidelijk dat de komende nacht een aantal relationele conventies overboord gaan. Ik ben er echter van overtuigd dat het wederzijdse respect daaronder geenszins te lijden zal hebben.

Toch is het al na tien uur als wij in Felix’s garage uit zijn auto stappen.
“Noch kleiner Schlaftrunk, bevor wir ins Bett gehen?” ‘Nog een neutje, voordat we naar bed gaan?’ John en ik kijken elkaar aan en knikken synchroon. ‘Monica Liebes?’ Onze schat lijkt uit een trance wakker te schrikken. ‘Ùh, neutje.. Doe maar. “Ein Wielie für die Hern und eine besoffen Marille für die damen? Zonder precies te weten waarmee ik instem knik ik opnieuw.
Als Felix de kamer uitloopt stoot ik Monica aan. ‘Wat is dat, een bezopen marille.’ Ze likt haar lippen. ‘Laat je verrassen Anita. Het is een heerlijk likeurtje, dat is gestookt van kleine struikabrikoosjes.’
Monica had niets teveel gezegd. Het op een oranjebitter lijkende borreltje is niet alleen heel erg lekker. Het wekt ook mijn tijdens de terugrit op de achterbank wat ingedutte opwinding. Toch leg ik na het tweede rondje een hand op mijn glaasje en kijk John aan. “Ik wil niet zat zijn als wij naar bed gaan.. Op het gevaar af dat je opnieuw boos wordt. Ik wil het bewust meemaken als Jij en Felix, Monica in de sandwich nemen.’ John kijkt eerst onze nieuwe vriend aan. ‘Felix jij?’ Dat moet je mij niet vragen kameraad. Ik ben blij met iedere liefdeskruimel die bij jullie van tafel valt’ Waarschijnlijk mede te danken aan de wijntjes bij het eten en de neutjes van daarnet, schiet Monica in de lach. ‘Je kunt mij toch maar moeilijk een kruimeltje noemen Felix.’ ‘Spreekwoordelijk lieverd.. Aan jou zit alles wat een mannenhart sneller laat kloppen.’ Die laatste opmerking kan ik uiteraard niet zomaar over mijn kant laten gaan. ‘Alles wat aan dit indovrouwtje te klein is uitgevallen, bedoel je?’ ‘De turboblos op zijn gezicht laat me lachen. John slaat Felix op zijn schouder. ‘Hier klets jij je niet zomaar uit vriend.’ Dan wendt hij zich tot Monica. ‘Je hebt haar gehoord lieverd.. Je zat gisteren op de eerste rang. Wat vindt je van Anita’s voorstel?’ “Eerlijk John? Heel eerlijk gezegd vond ik jou boze actie van gisteren weliswaar heel lief. Nooit eerder is er überhaupt iemand voor mij in de bres gesprongen. Maar gisteren? Ik hou van Anita en vertrouw haar. Zij heeft mij diep beroerd, dat zelfs letterlijk. Ik heb mij aan haar gegeven, ze hield mijn leven in haar hand. Als zij me vraagt mij aan een ander te geven, dan voel ik geen twijfel.’ Monica’s inherente liefdesverklaring raakt me diep en bevestigd tegelijkertijd mijn verantwoordelijkheid jegens haar.
Eigenlijk begrijp ik nu pas volledig het waarom van John’s actie van gisteren.
Ik sta op en reik haar mijn hand. ‘Zullen wij ons dan eerst nog even fris maken lieverd?’
Op de badkamer vraag ik haar nog eens. ‘Je moet niets doen, alleen omdat ik het van je vraag lieverd.’ Ze kijkt me verliefd aan en kust me. ‘Dat doe ik ook niet Anita. Vannacht, toen ik wakker lag, heb daar zelfs nog over nagedacht. Er zijn wel degelijk grenzen die ik nooit zal overschrijden. Maar onder jou veilige liefdevolle regie, wil ik mijn seksuele vleugels uitslaan.’ ‘Wat zijn die grenzen lieverd. Wil je mij die vertellen?’ ‘Dat wil ik zeker. Maar als je het niet erg vindt, wil ik nu worden voorbereidt op de penetratie door twee lieve mannen.’ Als vanzelfsprekend buigt zij over een van de wastafels en met dezelfde vanzelfsprekendheid smeer ik haar beide toegangen.

Als we uit de badkamer komen zitten de mannen al naakt op het grote bed, Ze reiken ons beiden ongevraagd nog een neutje. ‘Ééntje nog, tegen de spanning. Zowel Monica als ik drinken het glaasje in een teug leeg.
Ik besluit de regie te nemen. ‘Ga jij op je rug op liggen Felix?’ Hij wacht niet op een tweede uitnodiging en doet gelijk wat hem gevraagd is. ‘Waar wil je hem Monica.’ Ze trekt haar schouders op. Ik had dit voorzien. ‘Wat wil jij Felix?’ ‘Ik zou vandaag graag passief zijn en haar borsten kneden, terwijl ik haar penetreer.’ Ik kijk John aan, ‘Kun jij je daarin vinden lieverd?’ ‘Of ik me er in kan vinden een van de liefste vrouwen van de Montafon te neuken? Wat voor een vraag.’ Zijn opmerking levert hem een liefdevolle blik van Monica op. ‘Kom op koetje. Ik begeleid deze piemel in je achterdeurtje. Terwijl ik Felix’s stijve met een hand om de basis uitricht, kruipt Monica nog wat onwennig over hem heen. ‘Ga nou maar lekker op hem zitten lieverd… Nee schat, andersom, met je gezicht naar mij toe .. Goed zo, nu zakken…’ Ondanks dat zij onlangs mijn hele hand en meer, in haar achterwerk heeft gehad, slaakt zij, als ze Felix in zich opneemt, een lange diepe zucht. ‘Hoe voelt het lieverd?’ ‘Alsof hij mijn gaatje in brand gaat zetten.’ ‘Stoppen?’ Ze schudt resoluut met haar opgewonden hoofd. ‘Ik wil John’ ‘Je hoort het John, je komt er niet onderuit.’ Hij kijkt me lachend aan. ‘Ik dacht dat ik bovenop moest?’ ‘Ik negeer zijn opmerking. ‘Laat je nou maar achterover zakken melkmeisje. Nog voordat haar rug zijn borst raakt stulpt Felix zijn grote handen over haar tieten. ‘Ik tik tegen Monica’s benen. ‘Wel even plaats maken lieverd. ‘Stop jij hem erin Anita.’ ‘Met liefde schat… Je hebt Felix gehoord. Jij zult het werk moeten doen.’
Nog geen week geleden had ik het voor onmogelijk gehouden te kunnen genieten van het begeleiden van Johns piemel in de smachtende kut van een andere vrouw.

‘Hoe voelt ze John?’ ‘Strakker liefie.’ ‘Strakker dan wat? Dan mij?’ ‘Niet zo onzeker wijfie… Strakker dan enkelvoudig gevuld.’
Hij laat zich voorover zakken en kust Monica op haar mond. ‘Ben je er klaar voor koetje?’ Monica knikt. ‘Alsjeblieft John..Neem me.’ Dat zegt ze niet tegen dovemansoren. John zet aan alsof er geen morgen meer komt. Hij neemt zijn opdracht uitermate serieus en ramt zijn pik met ongekende kracht en snelheid in onze eveneens ontketende tochtige koe.’ Monica’s hoofd rolt met gesloten ogen en openstaande mond, rusteloos over Felix’s borst. Felix op zijn beurt kneedt haar tieten stevig door.
Vanuit mijn positie als toeschouwer maak ik me zorgen om John. Deze neukintensiteit kan hij onmogelijk erg lang volhouden. Maar dat hoeft ook niet. Waarschijnlijk omdat hij als BOB vanavond nauwelijks heeft gedronken, verschiet Felix als eerste zijn zaad. Zij hoogtepunt wordt, zoals dat zo mooi heeft, op de voet gevolgd door een rauwe kleelkreet uit het orgastisch schuddende lijf van Monica.
Als John zijn piemel uit haar nog naschokkende buik trekt, slaat mijn hartje over.
‘Je bent nog niet gekomen?’ ‘Het heeft niet veel gescheeld, maar ik wil mijn liefdesstift vannacht ook nog in jou buikje laten schrijven.
Hij laat zich van Monica afrollen en wijs naar benden. ‘Hij is van jou liefie.’

Ik kruip gelijk over mijn lieverd heen en dirigeer zijn, nog met Monica’s liefdesslijm bedekte, pik in mijn smachtende kutje.
Het voelt heerlijk opwindend en vertrouwd als ik met mijn handjes steunend op zijn borstkas mijn bekkenspieren de regie geef. Zonder dat wij het hebben afgesproken houden wij elkaar in onze blik gevangen. Ik verdrink in zijn liefdevolle ogen.
Zoals al eerder bij dit soort samensmeltingen verlies ik alle gevoel voor plaats en tijd. Het hier en nu, en de kloppende piemel van mijn man diep in mijn buikje, vormen het middelpunt van het universum. Het begint als een onbeduidend golfje. Het is niet langer Anita die haar bekkenbodemspieren stuurt.. Het zijn diezelfde spieren die de regie naadloos overnemen. Het initiële golfje worden elkaar snel opvolgende golven. Ze sleuren me mee totdat ze in een bruisend orgasme, op een strand van liefde uit elkaar spatten. Compleet uitgeput, maar overgelukkig zak ik over John heen.
In het zelfde ogenblik dat ik mijn ogen open en in de verwilderde ogen van de maast mij liggend Monica kijk, komt zij, zoals al snel blijkt, deze keer op Felix’s raggende vingers, opnieuw klaar.

Tijdens de heerlijke roes na mijn orgasme dringt het besef zich aan mij op dat er een nieuwe fase van familiezaken is aangebroken.

Of, en als dan, wanneer ik over dat avontuur ga berichten staat vooralsnog in de sterren.