“Hallo is er iemand thuis?” “In de badkamer John.” Hij wil naar binnen komen maar stuit op de gesloten deur. Ik schiet in de lach als ik zijn verbaasde kreun hoor. “De deur is op slot.” “Je merkt ook alles.. Maar waarom?” Het amuseert me zijn ontdane stem te horen. Het is dan ook niet normaal dat ik de badkamer achter mij afsluit. Bij ons maar ook bij onze kinderen is de badkamer eigenlijk nooit op slot. Onze privacy waarborgen wij desgewenst op andere manieren.
“Ga maar vast liggen John. Ik kom er zo aan.”
‘Zal hij niet boos worden?’ fluistert Monica in mijn oor. Met dat zij het vraagt besef ik dat wij in de dik drie jaar dat we nu bij elkaar zijn eigenlijk nooit echt boos op elkaar zijn geweest. Ik schud dan ook mijn hoofd.
‘Ga voorover staan Monica.’ Ze kijkt me onzeker aan. ‘Nou al.. Weet je zeker dan ik straks gewoon kan eten en daarna toch alles schoon blijft?’ ‘Ik knik. Je hebt het me zelf voorgelezen lieverd. Na de behandeling blijft de darm 24 tot 48 uur schoon… Maar als je twijfelt? Het hoeft niet hoor.’ Ze knikt resoluut. “Mach nur.. Ich bin deine Kuh.” ‘Doe maar. Ik ben jouw koe.’
Ik draai het kraantje open en zie hoe de zak met de spoelvloeistof langzaam leegloopt. Als de zak leeg is trek ik de canule uit haar anus en geef een tik op haar goed gevulde billen. “Auwa..” “Ga dan nu maar op het toilet zitten Koetje en je weet het. Minstens vijf minuten, liever nog iets langer vasthouden. Ik ga nou snel even mijn man begroeten.
Als ik de slaapkamer binnenstap ligt John op het bed. “Wat doe jij met Monica in onze badkamer?” “Heb je haar gehoord?” “Eerst twijfelde ik maar die auwa.. Dat was onmiskenbaar onze gastvrouw. “Ik heb net een inloop bij haar gedaan.” Zijn grote ogen en openvallende mond werken op mijn lachspieren. Ik ga naast hem op bed zitten, steek mijn hand onder het dekbed in zijn kruis en begin het verhaal van mijn dag te vertellen. Tijdens het vertellen groeit zijn geslacht in mijn hand.
Desondanks zie ik verdriet in zijn ogen als ik afsluit met het hoe en waarom van Monica in onze badkamer.
“Waarom kijk je zo verdrietig. “Je zet me voor voldongen feiten Anita.” “Maar ik vertelde je toch zojuist. Ik heb haar geeneens gekust.” “Je hebt haar niet gekust maar je bereidt haar er nu op voor om het, in haar ogen meest intieme, liefdesbewijs van jou te ontvangen.” “Liefdesbewijs… Waar zit de liefde bij een dierenarts die een koe toucheert?” “Verkoop mij, maar vooral jezelf niet voor dom liefje.”
Ik schrik als ik voel hoe zijn piemel in mijn hand verslapt. “ “Ze is verliefd op jou. Ze wil dat jij het doet… Al toen ze jou voor het eerst zag heb je haar ziel geraakt. Als gevolg van haar desastreuze jeugd heeft zich in haar fantasie een bizarre verbinding gevormd tussen de verliefdheid voor die dierenarts en de koe. Als het zomaar een seksuele handeling voor haar zou zijn dan had ze haar Sep wel zo ver hebben gebracht.” Ik voel tranen opwellen. “Juist daarom John.. Juist daarom wil ik dat nu doen. Ik ben echt niet over een nacht ijs gegaan. Ik met met Mellie gebeld. Ze vertelde dat het ook voor Vera als een ultiem liefdesbewijs voelt als Mellie haar diep van binnen beroert. Vera is vaak nog dagen erna emotioneler en knuffeliger voordat zij haar ouder dominante zelf weer terugvind. Ik wil Monica niet in emotioneel labiel achterlaten. Veel minder nog wil ik dat zij haar verlangens nooit vervuld zal zien.”
Blijkbaar ziet John de tranen in mijn ogen. Hij strekt zijn armen naar me uit, trekt me naar zich toe en kust me. “Sorry liefje.. Ik weet het. Ik ben hypocriet. Vanmorgen had jij je twijfels en Ik gaf je in feite een vrijbrief en nou begin ik te zeiken. Maar wat nog ergers is dat ik twijfelde aan je integriteit… Daarstraks, in de stilte boven op dat topje, druppelde het besef langzaam tot me door… Onbewust en zonder het te willen heb jij de rollen omgedraaid. Net als Marieke vroeger, ben jij het die nu de regie voert.” Ik maak me van hem los, kijk hem van dichtbij aan en schudt mijn hoofd. “Nee John… Jij beslist en ik volg?” Hij aait mijn gezicht. “Allang niet meer liefie.”
“Anita.. Anita. Ich bin so weit.” ‘.. Ik ben zo ver.’ “Ik kom zo.”
“Ben je boos op me John?” Hij schudt zijn hoofd. “Nee liefje, echt niet. Ga nu maar naar haar toe. Ik probeer wat te slapen.” “Wij gaan dan zo naar haar appartement. Ze heeft een heerlijke Goulash gekookt. We willen op het balkon eten. Kom jij dan ook alsjeblieft?” “Zeker liefje. Jij komt me maar gewoon halen als jullie zover zijn.” “We rijden zo eerst nog even naar een soort van boerenbond in Schruns.” Hij kijkt me verbaasd aan. “Volgens Mellie is het siliconen glijmiddel dat bij de boerenbond voor dierlijk gebruik wordt verkocht van precies dezelfde samenstelling dan de veel duurdere pretglijmiddelen van het Kruidvat en dergelijken. Zij en Vera bestellen dat via internet.” Het doet me goed als ik hem weer zie lachen.” Zo leer je nog eens wat op je oude dag.”
Als ik even later samen met Monica de badkamer verlaat ligt John met de rug naar ons toegekeerd. Zo ziet hij niet dat het zijn badjas is die Monica draagt.
Het kost me enige overredingskracht om Monica ervan te overtuigen om ook nu wij naar het dorp gaan de blouse en ondergoed onder haar dirndljurk uit te laten. De blos op haar gezicht als ze even later aan mijn arm de ‘Bauernladen’, net buiten Schruns, inloopt staat haar goed. Ook nu wordt zij door dorpsgenoten begroet met dien verstande dat dat nu met veel meer ontzag gebeurt dan nog vanmorgen. “Ze kijken me na Anita.” Fluistert ze in mijn oor. “Wen er maar aan. Dat doen mensen als een mooie vrouw ontmoeten.
Deze regionale boerderijwinkel beschikt over een uitgebreid assortiment van zowel de producten van de boeren uit de omgeving, alsook over artikelen voor de verzorging van dieren en gewassen. Al snel landen een blok bergkaas, een homp gerookt spek en een pot Alpenbloemhoning in haar winkelmandje.
Bij een stelling met dierverzorgingsproducten pakt ze heel gericht een bepaald merk uiercrème uit het schap. Op mijn vraag waarvoor ze dat gebruikt verteld zij dat zij hiermee, zoals wel meer vrouwen met een kleine beurs, dagelijks op haar borsten smeert. Met het beeld van haar, ondanks haar leeftijd nog stevige mooi borsten voor ogen, pak ik ook een pot uit het rek en zet deze in het mandje. Als we even verderop in het rek kijken is Monica’s spanning voelbaar. Ze wijst op een bordje. ‘Da ist es, Veterinärmedizinisches Gleitmittel.” Naast een rij 500 gram potten staan literflessen met een spuitmond. “Ik zou die nemen lieverd.” Ze kijkt me zenuwachtig aan. “Was werden die Leute nicht denken? Sie wissen, dass ich kein Vieh habe” ‘Wat zullen de mensen denken? Ze weten dat ik geen dieren heb.’ Ik antwoord met een van de weinige Duitse spreekwoorden die ik ken. “Lass die Leute reden, sie reden über jeden.” ‘Laat de mensen maar kletsen. Ze kletsen over iedereen.’
Ze kijkt om zich heen maar pakt dan toch relatief resoluut een fles uit het rekt en plaatst die in haar mandje.
Op weg naar de kassa kijkt ik haar aan en vraag of ze misschien liever heeft dat ik het afreken. Wellicht dat ze het prettiger vindt als de mensen kletsen over een van haar gasten. Ze denkt even na maar schudt dan resoluut met haar hoofd. ‘Ik wil me niet verstoppen. Ik doe niks fout.’ ‘Dat klopt niet helemaal lieverd. Je hebt jezelf jarenlang tekort gedaan.’ Ze kijkt me verdrietig aan. ‘Mezelf maar ook Sep.’
‘Ze keek niet eens wat zij scande.’ Monica’s verbazing spat van haar gezicht. Ik knijp in haar onderarm. ‘Nee lieverd. Ze was veel meer geobsedeerd door de vrouw wiens man vermoord bleekt te zijn. Het was wel duidelijk dat zij zich schuldig voelt aan het meedoen aan de roddels over jullie.’ ‘Soms wou ik dat ik wat meer op mijn moeder had geleken.’ ‘Hoezo dat dan lieverd?’ ‘Pas na haar overlijden hoorde ik dat het een publiek geheim was dat zij haar geslacht regelmatig en graag ter beschikking stelde van thuis tekortkomende mannen van stand.. Veel vrouwen keken haar met de nek aan. Dat deerde haar echter niet in het geringste.’ ‘Ik kon je moeder niet, maar ik kan me voorstellen dat zij dat zelfs een soort van trots uit putte.’ Monica kijkt me verbluft aan. ‘Trots? Waarom denk je dat?’ ‘Zij kon die mannen iets geven waar de welgestelde christelijke dames zich te goed voor voelden.’ Terwijl we instappen lijkt ze na te denken. ‘Hoe doe je dat Anita? Ik denk dat je gelijk hebt. Het was niet alleen boosheid waarmee met moeder in het dorp en in de kerk werd geconfronteerd. Het was vooral afgunst.’
Thuisgekomen zet Monica de pit onder de Goulash aan en begint met het schoonmaken en snijden van de sla. Na een kop koffie ga ik door naar ons appartement. Het doet me deugd dat ik John nog slapende aantref. Als ik bij hem op bed kruip wordt hij wakker en trekt me gelijk in zijn armen. “Sorry van daarstraks Anita.” “Wat maakte je zo bozig John?” “Onzekerheid liefje. Onzekerheid en angst.” “Angst waarvoor?” “Om je kwijt te raken.” “Je raakt me niet kwijt John. Nooit niet!” “Je houdt van haar. Dat voel ik.” Ik besef dat hetgeen hij, mij met zijn trouwe hondenogen aankijkend, uitspreekt precies die gedachte is die ik krampachtig probeert te vermijden. Ik val stil en voel tranen in mijn ogen prikken.
“Gevoel laat zich niet sturen liefje.” “Gevoel niet, maar gedrag wel John.” Ik besef dat ik hem de teugel in handen geef. De teugel waarmee hij zich vooralsnog van mijn monogamie kan verzekeren.” Hij schudt echter al snel met zijn hoofd. “Dat gaat tussen ons staan. Bovendien zijn we te oud om elkaar nog dingen te ontzeggen.” “Maar ik wil je ook geen pijn doen John.” Hij kust me. “Dat doe je niet liefje en de eerlijkheid gebied me te zeggen dat mijn onzekerheid langzaam overvleugeld wordt door opwinding.” Ik voel een glimlach opkomen. “Is dat wat ik tegen mijn buikje voel jongen… Sta je zo op en zullen we de tafel op het balkon dekken?” “Op het balkon eten? Zeker.. Maar heb ik nog tijd om even te douchen.” Ik kus hem op zijn neus en knijp tegelijkertijd in zijn piemel. “Doe dat maar. We willen geen stinkbeer aan tafel.” Hij schiet in de lach. ”Geen stinkbeer maar wel een koe?” Ik knijp even stevig in zijn ballen. “Ga douchen rotzak!”
Als ik terug de keuken in kom druppelt Monica net een bruine olie over de drie bordjes met de salade. “Is dat balsamico?” “Nein Kürbiskernöll” ‘Nee, Pompoenpit-olie.’Ze schenkt een druppeltje op mijn uitgesloten vinger. “Het smaakt heerlijk. Ik kan me niet herinneren ooit zo’n aromatische kruiden dressing te hebben geproefd.
‘Zo mooie vrouw . Waar heb je jouw saaie zus Monica gelaten.’ Op het moment dat wij, Monica voorop, met de dampende borden het balkon opkomen zit John al aan de tafel. Monica verstart ter plaatse en kijkt hem verwondert aan. ‘Let maar niet op hem lieverd. Zet de borden maar gewoon op tafel. We moeten ook de salades nog halen.’ ‘Ga jij maar zitten Anita. Ik haal ze wel.’ “Zal ik de wijn dan maar inschenken?” “Doe dat schat. Je maakt Monica onzeker.” “Jullie maken mij onzeker. Je had me best mogen vertellen dat onder die vaalgrauwe bloemetjesschort zo’n mooi wijf stak.”
Tijdens het eten is Johns blik bijna constant op onze gastvrouw gericht. Hij complimenteert haar met haar kookkunsten, waarbij in mijn richting betuigt dat die van mij echt niet voor die van haar onderdoen. Ik schiet in de lach. ‘Moeilijk hè jongen. Je complimenten verdelen over twee vrouwen.’ Hij knikt bedachtzaam en eet vervolgens stilzwijgend verder. Oprecht geïnteresseerd kijkt hij even later op. ‘Monica lieverd.. Als je fantaseert en jezelf verplaatst in een koe. Waar ben je dan?” Terwijl ze haar mond leeg eet zie ik haar rood worden. “Meistens steh ich dan auf der Märchenwiesse.” John eet gewoon door. ‘De sprookjeswei dus.. Waar vind ik die?’ Ik merk dat dit als vanzelfsprekende gesprek, gewoon tijdens het eten, een deel van de lading wegneemt. ‘Dat is een vooral in deze tijd van het jaar mooi bloeiende wei zo’n honderd meter boven de jachthut van de Burgemeester. De brede onverharde weg eindigt daar.’ ‘Kan ik daar met mijn auto komen?’ Ze schudt haar hoofd ‘Ik zou dat niet doen. Je zou niet de eerste zijn die zijn vloer en erger nog zijn motor van onderen beschadigt.’ ‘En met jou Suzuki?’ ‘Met mijn oude Vitara is dat geen enkel probleem.’
Wanneer we het bestek afleggen kijkt Monica me opeens ontstelt aan. ‘Ik ben het dessert vergeten.’John redt de situatie gelijk. ‘Wie heeft een dessert nodig met een goed wijn en zo’n betoverend uitzicht.’ Op mijn vraag waar hij met het uitzicht op doelt zegt hij, dat ik dit zelf mag invullen.’
‘Hoe zou je het vinden om zo meteen nog naar boven te rijden Monica?” Beschaamd erkent zegt ze het idee op zich aanlokkelijk te vinden maar dat dit op dit moment geen goed idee zou zijn. Gevraagd naar het waarom lacht ze. Het blijkt dat men er in deze omgeving van overtuigd is dat niet onaanzienlijk deel van de kinderen, niet in de echtelijke sponde, maar op de ‘Märchenwiesse’ is verwekt. Ze vreest dat als wij met dit mooie weer, vanavond nog, naar boven rijden dat wij daar zeker niet de enigen zullen zijn. Johns vraag of het een idee is om wellicht morgenvroeg na het ontbijt, gedrieën omhoog te rijden stuit bij haar op onderdrukt enthousiasme.
Terwijl Monica en ik de tafel afruimen en alles opruimen, maakt John al de rugzak voor morgen klaar. Dat wel pas nadat hij zich ervan heeft overtuigd dat Monica zijn aanwezigheid tijdens haar ‘verkoeiïng’ kan aanvaarden. Als hij haar daarnaar vraagt stuit alleen de vraag al op haar verbazing. Voor haar was het gelijk, toen zij de eerste gedachten van een samenkomen met mij toeliet, helder dat Anita zonder John geen optie zou zijn. Haar over de jaren gegroeide verlangen wint het met straatlengtes van haar angst voor mogelijk ongewenste mannelijke aandacht. Daarnaast vertrouwt zij erop dat de man die mijn liefde heeft verdient geen echt echt gevaar zal vormen.
Nadat alles is weggeruimd en de rugzak in onze keuken klaarstaat, treffen wij elkaar op het balkon. John schenkt het laatste restje uit de fles in onze glazen. Als Monica wil opspringen legt John zijn handen op haar schouders. “Wacht maar ik haal wel een nieuwe fles. Ik moet lachen als ik zie dat hij, nu hij achter de zittende Monica staat, zijn ogen goed de kost geeft. Pas als hij weg is dringt het tot mij door dat ik geen sprankje jaloezie voelde. Integendeel zijn onverholen bewondering voor haar voorgevel, geeft mij een warm gevoel.
Geheel tegen mijn verwachting in vraagt Monica mij, ondanks dat ze weet dat John zich zo weer bij ons zal aansluiten, naar details betreffende ons seksleven. Ze toont zich erg nieuwsgierig naar de frequentie en intensiteit van mijn orgasmen. John zit al weer bij ons als zij, weliswaar stotterend, vraagt naar mijn ervaring met anale seks. Ik beantwoord haar vragen zonder terughouding of schaamte. Na de beantwoording van haar vragen knikt ze zichtbaar opgewonden en neemt een flinke teug wijn.
‘Sep en ik.. Wij waren niet goed voor elkaar.’ Nog voordat John of ik naar het waarom van haar constatering kunnen vragen vervolgt zij haar verhaal. “We waren beiden zo groen als gras en geïndoctrineerd. Thuis, op school en in de kerk. Overal lag het zondespook op de loer. ‘ Mijn opmerking over haar losbandige moeder wuift ze weg. ‘Dat maakte het juist nog moeilijker. Want ondanks dat, zat ze wel bij iedere gelegenheid in de kerk en plaatste ze mij op een streng katholieke kostschool… Kort voordat zij stierf heb ik haar gevraagd hoe zij haar losbandigheid in overeenstemming kon brengen met haar geloof. Ze vertelde dat zij dit niet kon. Ze wilde wel maar kon tot op hoge leeftijd geen weerstand bieden aan haar honger, haar lust naar mannenvlees. Alleen met een piemel in haar kut voelde zij zich compleet. Toen ze bijna oog in oog kwam te staan met haar schepper was ze bang voor zijn oordeel.’ John legt een hand op haar knie. ‘Wat ik niet begrijp Monica. Zelfs in de ogen van Gods hoeders is seks binnen het huwelijk niet alleen gewenst maat zelfs verplicht.’ ‘Maar als je beiden niet hebt geleerd om over je gevoelens of wensen te praten..’ John knikt begripvol en kijkt mij aan. “Hier in de bergdorpjes is de seksuele revolutie van de vorige eeuw pas met een flinke vertraging aangekomen.’ ‘Toch moet het een sneltrein zijn geweest.’ John kijkt me verbaasd aan. ‘Bij mijn ouderlijk huis is hij in ieder geval nooit gestopt.’
Het voelt alsof voor dit moment alles is gezegd. We genieten van elkaars gezelschap, de wijn en het snel donker wordende landschap onder ons.
Het wordt later en later. De fles is leeg en de eerste gapen zijn al geslaakt. Toch blijven we stilzwijgend zitten. Zelfs mijn anders vaak impasse doorbrekende lieverd, staart stilzwijgend voor zich uit. Uiteindelijk kost het mij een behoorlijke portie lef. ‘Ik weet niet wat jullie doen, maar ik zoek langzaam het bed op.’ Nog voor John kan reageren springt Monica op en grijpt de lege wijnglazen. ‘Ik zet deze dan nog snel in de afwasmachine en ga dan ook slapen.. Welterusten jullie twee.’ En weg is ze.
John kijkt me beduusd aan. “Is dit wat je wil liefje?” Ik haal mijn schouders op. “Ik weet het niet John.” Hij kijkt me kritisch aan. “Weet het niet of durf niet?” “Wat wil jij John?” “Ik Anita.. Ik zou wensen dat jij je gevoel volgt… Net zoals je op de derde nacht in mijn huis, bij mij bed stapte.” “Maar die nacht is eigenlijk niets gebeurt.” “Precies! Maar desondanks staat die nog in ons geheugen gegrift.”
Ik stap op en kus hem. “Ga maar vast John. Ik kom zo.” “Zeker weten?” Ik knik. “Ik kom hoe dan ook.” “Blij dat te horen liefje.” Hij staat op en drukt een zoentje op mijn voorhoofd. “Moet ik je succes wensen?” “Nee.. Het is Monica’s keuze. Ik wil haar pushen maar wel duidelijk zijn over het feit dat Anita zonder John onbestaanbaar is.” “Zelfs niet voor één nacht.” “Wellicht ooit. Maar op dit moment zou dat ongewenste verwachtingen kunnen wekken.” “Anita schatje. Had ik je vandaag al gezegd dat ik van je hou?” “Als ik zelf nog twijfel, kun je dat niet vaak genoeg herhalen.” “Tot zo schatje.”
Als ik haar keukentje kom zit Monica, in gedachten verzonken aan haar keukentafel. Ik besluit om maar meteen met de deur in huis te vallen. ‘Wil je vannacht bij mij zijn Monica?’ Haar knikje is nauwelijks waarneembaar. ‘Maar John dan?’ ‘Die wil ook bij mij zijn en ik bij hem.’ Het lijkt alsof zij de consequentie van deze constatering nog niet helemaal kan of wil overzien. ‘Ik zou het fijn vinden als jij vannacht ook bij mij zou zijn Monica.’ Als ze me beduusd blijft aankijken, stap ik op haar af, neem haar hoofd in mijn handen en kus haar kort op haar lippen… ‘Het is aan jou lieverd.’
“Zal ik de balkondeur open laten?” “Doe maar John. Het wordt toch niet koud.” “Denk je dat ze zal komen?” “Ik heb werkelijk geen idee.” “Zal ik dan toch maar een pyjama aandoen?” “Als je dat maar laat. Ik wil je naakt tegen me aanvoelen.” Hij schiet in de lach, duwt zijn short naar beneden en stapt eruit.” “Uw wens is mijn bevel my lady.” Gelijk als ik mijn huispak uitdoe komt er leven in zijn hangertje.” “Is die voor mij.” John kijkt quasi verbaasd in zijn kruis. “Doet ie ’t weer?” maar dan wat serieuzer. “Voel je tot niets verplicht liefje.” We kruipen tegelijk op bed en bezegelen onze liefde met een hartstochtelijke kus. Plotseling duwt hij me zachtjes en beetje weg en fluistert in mijn oor. “Ze staat op het balkon.”
‘Waar wacht je op Monica?’ Gehuld in Johns ochtendjas schuifelt ze naar binnen.
‘Fijn dat je er bent Monica. Doe die badjas uit en kom tussen ons in liggen.’ ‘Daaronder ben ik naakt’ Ik sla het dekbed terug. ‘Wij ook lieverd.’ Weifelend en Met onvaste handen knopt ze de ceintuur los. Ze doe de badjas uit en drapeert die zorgvuldig over de stoel bij de kaptafel. Als ze vervolgens besluiteloos naar de grond kijkend, naast het bed blijft staan, schuif ik een stukje op en klop op de vrijgekomen plek tussen ons in. ‘Je bent nou toch hier.’
Krampachtig vermijdend John of mij aan te raken kruipt ze tussen ons in, gaat met de armen strak langs haar lijf op haar rug liggen en staart naar het plafond. Ik draai me naar haar, steun op mijn elleboog en kijk haar aan. Zij blijft echter naar het plafond staren. ‘Ik hou van jou Monica.’ Even breekt haar blik en zie ik haar ogen vochtig worden. Ik leg een hand op haar buik en zie dat John zijn hand op de naast haar liggen arm heeft gelegd. ‘Lag je ook zo in afwachting van Sep?’ Ze schudt nauwelijks zichtbaar met haar hoofd. ‘Als hij naar me toe draaide, draaide ik weg of ik spreidde mijn benen.’ ‘Wat gebeurde in het laatste geval?’ ‘Ze draait haar hoofd en kijkt me verbaasd aan. ‘Dan deden wij het.’ ‘Deden jullie het met elkaar of deed Sep het met jou?’ ‘Wat is het verschil? Die kerels bij mijn moeder.. Ze tilden haar rok op en deden dan hun ding.’ ‘En je moeder, wat deed zij?’ ‘Zij? Ze schold ze uit voor viezerik of erger nog Hoerenzoon of Satansgebroed. Soms ging ze dan met haar hand naar haar kruis en dan gilde ze. Meestal duwde ze die vent daarna gelijk van zich af.’ ‘En wat deed jij als Sep zijn ding deed. Hoe voelde jij je dan?’ ‘Meestal voelde het wel goed. Het voelde goed dat ik hem zo mijn liefde kon bewijzen.’ ‘Kijk eens naast je Monica.. Andere kant lieverd.’ ‘John is hard.’ Ik knik. ‘Hoe zou het vinden om mijn man jou liefde te bewijzen?’ Ze kijkt me geschrokken aan. Ik op mijn beurt wijs naar Johns vlaggenmast. ‘Bekijk hem eens goed Monica.’ In slow motion richt ze haar blik weer op zijn kruis. ‘Hoe vind je hem lieverd.’ ‘Hij is mooi..’ antwoordt ze met een trillende stem. ‘Wil je hem niet helpen lieverd? Je hoeft hem niet gelijk in je te nemen. Help hem anders even met de hand.’ De wanhoop is haar van het gezicht te lezen. ‘Misschien dat ik toch beter kan gaan.’ ‘Als je nu gaat dan beschouw ik dat als een afwijzing Monica.’ Inmiddels lopen tranen over haar wangen. ‘Ik kan dat niet. Ik heb zo’n ding nog nooit aangeraakt.’
Ik stap uit bed, ga aan de andere kant naast John liggen en kus hem hartstochtelijk. Ik speel hoog spel en het is goed mogelijk dat Monica nu wegvlucht. Wanneer ik los en haar voorzichtig aankijk zie ik opwinding. ‘Zo heb ik nooit gekust.’ Ik buig over John heen naar haar toe en kus nu haar. “Ik moet flink aandringen alvorens zij haar mond voor me opent. Echter als ze zij dat eenmaal heeft gedaan is het hek van de dam. Ze grijpt mijn hoofd vast en het voelt alsof ze me nooit meer wil loslaten. Als het me eindelijk lukt haar een stukje van me weg te duwen zijn we beiden buiten adem.
‘Nu is John aan de beurt lieverd. Ook bij hem slaat haar aanvankelijke aarzeling om in onstuimige passie. Ik pak een van haar handen en leg die voorzichtig Johns piemel. Blijkbaar duurt het even voordat het besef van het gevoel in haar hand tot haar hartstochtelijke brein doordringt. Ze lost en kijkt me geschrokken aan. ‘Wij zijn vanmiddag al klaargekomen schat. Nu is het zijn beurt… Zal ik je helpen.’ Ze knikt beschaamd. ‘Haal je hand maar even weg, dan doe ik het voor.’ Ook in ons geval doet goed voorbeeld volgen. Ze blijkt een snelle en gewillige leerling. Er waren niet meer dan twee passionele tongzoenen nodig om het deksel op het vat van haar hartstocht te lichten. Als John haar opdraagt om toch vooral iets meer kracht te zetten zet ze dat meteen om en trekt hem met de punt van haar tong tussen haar lippen geklemd verder. Het duurt niet lang als ik aan de stotende bewegingen van Johns heupen merk, dat zijn zaadsoldaatjes aan zijn prostaatpoort kloppen. Ik buig voorover. Mijn timing blijkt perfect op hetzelfde moment dat ik mijn lippen om zijn eikel sluit voel ik hoe zijn zilte room mijn mondje vult.
Als ik gelijk daarna overeind kom rollen Monica’s ogen zowat uit haar kassen. Ik leg mijn handen aan de zijkant van haar gezicht, trek haar naar mij toe en druk mijn mond op de hare. Ondanks dat zij haar mond nu snel voor mijn opent voel ik dat, wanneer haar tong in aanraking komt met Johns sperma, zij verstart. Dat is echter maar van korte duur. Even later lijkt het alsof ze zijn sperma tot de laatste druppel voor zichzelf opeist.
‘Hoe zou jij vinden als John’s jou geslacht kust?’ Voor de zoveelste keer vanavond kijkt ze me vol ongeloof aan. ‘Doet hij zoiets dan?’ ‘Vraag het hem zelf maar.’ Als zij hem vervolgens woordeloos aankijkt verschijnt een glimlach om zijn lippen. ‘Ik vind dat heerlijk Monica.’ Wanneer hij overeind komt spreidt zij als vanzelf haar benen. Ik op mijn beurt trek haar vlezige schaamlippen uit elkaar. ‘Is ze niet prachtig John.’ Hij knikt ingetogen. ‘Een buitengewoon mooie befmaagd.’ Hij kijkt haar aan. ‘Dank je dat ik je eerste mag zijn lieverd. Onderhand zijn ogen haar hele lichaam goedkeurend in zich opnemen, neemt hij de tijd om zich goed tussen haar benen te posteren. ‘Je hebt niet teveel verteld Anita.. Ze is prachtig.
Op het moment dat Johns mond voor het eerst in aanraking komt met haar nog nauwelijks gebruikte lustvlees, ontsnapt haar adem sissend tussen haar tanden en kijkt ze me hulpzoekend aan. Ik laat deze onuitgesproken hulpvraag niet op me zitten en stulp mijn mond ruim over haar dichtstbijzijnde tepelhof. Gelijk klauwen haar handen in mijn haar. Als ik me even later over haar andere borst wil ontfermen, moet ik me letterlijk aan haar vaste greep ontworstelen. Het effect van Johns virtuoze mondwerk laat ook Monica niet onberoerd. Oppervlakkig gezucht gaat gaat over in het uitstoten van diepe keelgeluiden. Hierdoor nieuwsgierig geworden los ik mijn mond van haar borst. Het blijkt dat zij zich, met haar hoofd in haar nek, open mond en daarentegen dichtgeknepen ogen, overgeeft aan haar eerste befbeurt. Als John zijn hoofd een beetje optilt weet ik, in tegenstelling tot haar, wat staat te gebeuren. Op het moment dat hij een eerste vinger in haar lustoventje duwt, rol ik haar tepels tussen mijn vingers. Geheel onverwacht wordt het stil. Haar open slaan, in het oneindige starend, open. Dan begint ze, naar het lijkt vanuit haar middel te schokken. Haar heupen schieten omhoog en haar armen duwen verkrampt in het matras naast haar. De kreet die vervolgens aan haar keel ontsnapt doet me pijn aan mijn oren. Het is alsof ze de pijn van een hele serie onderdrukte orgasmen er in een keer uitschreeuwt. John komt geschrokken omhoog. “Ga door lieverd!” Ik neem haar hoofd in mijn armen, druk haar tegen mijn borst en maak troostende geluiden. John’s vingers soppen in haar kutje. Het duurt hooguit een paar minuten voordat een tweede veel rustiger orgasme door haar lijf golft. Als John even omhoog kijkt, knik ik. We nemen haar liefkozend tussen ons in en wachten rustig af tot zij is geland.
Het duurt een tijdje voordat zij me beschaamd aankijkt. “Sorry ik wou niet.. Als Sep met mij.. Het was soms moeilijk maar ik hield de controle .. Maar zojuist.. Het lukte gewoon niet.’ Ik kijk haar vragend aan. ‘Moest dat dan?’ ‘Ik was de controle over mezelf kwijt.. Als dat gebeurt kan Satan toeslaan.’ Ik kus verschillend plaatsen in haar gezicht. ‘Als dat zo zou zijn dan ben ik Satans bruid.’ ‘Hoe bedoel je. Sinds ik met John samen ben verlies ik mezelf regelmatig.’ Ze draait zich om en kijkt Joh aan. ‘Hoe is dat dan voor jou.’ ‘Voor mij is het ultieme bewijs van haar vertrouwen in mij.’ Plotseling biggelen bittere tranen over haar wangen. ‘Sep moet dat gevoeld hebben, hij zei wel eens.. Je houdt van me maar niet waarachtig.’
Nu is het aan John om de ontredderde vrouw te troosten. ‘Daar mag jij je niet schuldig over voelen lieverd. Jullie hebben het pad der liefde bewandeld met een door anderen kapotgemaakt kompas.’ ‘En wat had dat kompas volgens jou moeten zijn.’ ‘Het vertrouwen in elkaar en jullie eigen instinctieve menselijke gevoel voor wat goed en lekker is.’ Ze knikt ingetogen en koestert zich tussen ons in. ‘Mag ik bij jullie blijven slapen?’ Als antwoord kussen John en ik haar tegelijk op de mond.”
“Ik heb best wel dorst gekregen. Wil een van jullie nog iets drinken?” “Blijf liggen Anita. Zal ik een fles bronwater halen?” “Lekker.”
Als John weg is draait Monica naar mij om. ‘Jij bent niet klaargekomen Anita… Moet ik iets doen?’ ‘Je bent een lieverd. Maar nee. Soms vind ik het heerlijk om met mijn opwinding in slaap te vallen. Ik krijg dan de meest bizarre dromen.’ De blik die op haar gezicht verschijnt kan ik niet anders omschrijven als raadselachtig. ‘Droom je dan misschien van een tochtige koe op een bloeiende bergweide.’ Deze vrouw is niet alleen mooi, maar ze heeft ook humor. Ik kus haar op de mond en kijk haar van dichtbij aan. ‘Dat heb ik nog nooit gedaan, maar vannacht zou dat zomaar kunnen gebeuren.’
“Wat gebeurt vannacht liefje?” ‘Meisjesdingen lieverd. Meisjesdingen.’
Hij laat de fles rondgaan en we nemen alle drie een paar forse slokken. Als John in bed wil stappen houdt Monica hem tegen. ‘Wil jij niet liever in het midden, naast je vrouw liggen?’ ‘Vannacht niet lieverd.. Vannacht is het jou beurt om je omringd te weten door liefde.’ Ze komt omhoog en kijkt hem onzeker aan. ‘Liebst du mich dan auch?’ Nu is het aan John om toch wel enigszins onzeker in mijn richting te kijken. Maar ik ken hem inmiddels goed genoeg en weet dat hij over zoiets nooit zou liegen. ‘Ik heb me er onbewust tegen verzet.. Maar ja Monica.. Ik hou van jou.’
Ik besef dat deze bekentenis jegens een andere vrouw, nog maar een paar weken geleden, mijn wereld in duigen had laten vallen. Ik heb geen idee waar ons dit naar toe leidt en vermijd het om gedachten daaromtrent toe te laten. Op dit moment echter, voelt het goed.
Ik wijs naar de aankomende bocht. ‘Dit is toch..?’ Monica kijkt me vanachter stuur even kort aan en knikt . ‘Daar stonden wij laatst. Hier is Sep de berg af geduwd.’ John die achter in Monica’s terreinwagentje zit, legt een hand op haar schouder. ‘Hoever is het van hier naar de Jachthut van de Burgemeester.’ ‘Met de auto.. 10 minuten denk ik. Ik liep hier meestal omhoog.’
Uit de manier hoe Monica kuilen en verspreid liggende rotsblokken vermijdend, de onverharde slingerweg omhoog rijdt spreekt haar ervaring. Een compliment van John daaromtrent wuift ze beschroomd weg. Een bos uit komend wijkt te begroeiing en vlakt de weg enigszins af. Ze wijst schuin naar boven. ‘Daar ligt de jachthut van de burgemeester.’ ‘Als je het niet bezwaarlijk vindt zou ik daar best wel even willen kijken Monica.’ Ze antwoord niet maar trekt een stukje verder het stuur om en volgt een zijpad naar boven, dat naast de hut eindigt.
Terwijl we uitstappen vraag ik John waarom hij hier wil kijken. Terwijl hij op Andie had zitten wachten had Resie, de boerin van de Gramai alm verteld, dat de jachthut al een tijdje te koop staat.
“Moet je nou toch eens kijken liefje. Dat uitzicht van hieruit. Onbetaalbaar gewoon.” Ik kijk hem lachend aan. “Dat zal die jachthut ook wel zijn.” Ondanks dat wij in het Nederlands tegen elkaar spraken antwoord Monica. ‘Honderdveertigduizend voor de hut en daarnaast een pachtbedrag aan de gemeente voor de grond.’ Johns mond valt open. ‘Maar dat is een koopje. Hoe kan dat?’ Monica vertelt dat de hut alleen het zomers met de auto bereikbaar is. Vanaf de eerste sneeuw is de weg naar boven meestal tot rond de Pasen afgesloten voor alle verkeer en alleen nog te voet met sneeuwschoenen bereikbaar. Dat laatste veranderd niets aan Johns enthousiasme. Ik ken mijn lieverd inmiddels goed genoeg om te weten dat zich voor zijn geestesoog al allerlei plannen ontwikkelen.
‘Als je wilt kunnen we ook binnen kijken.’ John kijkt Monica verbaasd aan. ‘Jij hebt een sleutel?’ Ze schudt lachend met haar hoofd. ‘Niet bij me. Maar ik weet waar hij ligt.’ Ze loopt loopt naar een wand van tegen het huis opgestapeld haarhout. Ze telt eerst een aantal blokken van beneden naar boven en vervolgens vijf blokken naar links en trekt een blok hout uit de stapel.’ Ze kijkt ons triomfantelijk aan.., ‘Sep heeft deze blok zelf uitgeboord.’ ,.. en trekt een sleutel aan een rood lint tevoorschijn.
Eenmaal binnen is het niet alleen John die is verkocht. De inrichting is traditioneel en modern tegelijk en door de uit het zicht liggende zonnepanelen en zoals later blijkt een hogerop gelegen bron, beschikt de hut over alle benodigde gemakken.
Vanuit de grote woonkeuken stap je door een ronde boog zonder deuren, de slaapkamer in. Alhoewel slaapkamer deze ruimte geen recht doet. Het bed is eigenlijk een hooggelegen bovenmaats matras dat, behoudens een doorgang naar achteren, van wand tot wand gaat. Als ik door de deurloze opening ga floept meteen het licht aan en sta ik in een kleine maar luxe badkamer. Als ik terugkom ligt John op het bed en schuift Monica de tegenoverliggende pui open. ‘Moet je nou toch kijken Anita. Vanaf het bed kijk je via het terras naar de besneeuwde toppen aan de overkant.’ Hij springt op en gaat naast Monica op het terras staan. ‘Het zal ’s zomers hierboven wel erg drukt zijn hè Monica?’ ‘Helemaal niet. De weg is verboden voor niet lokaal verkeer. Bovendien stopt hij achter bij de Märchenwiesse. Dus behoudens wat stelletje en soms een paar verdwaalde wandelaars komt hier niemand. Bovendien is het laatste stukje hier naar boven een privé-weg. Het is niet voor niets dat Frau Bürgermeister dit voor haar geheime avontuurtjes gebruikte.’
Ik sla mijn arm om zijn middel. ‘Waar ben je mee bezig John?’ Hij lacht mysterieus. ‘Dat lieve schat. Dat is vooralsnog mijn geheimpje.’ Hij ziet wat ik ook zie. ‘Nu zij niet bezig is loopt de spanning bij Monica zienderogen op. ‘Gaan jullie maar vast terug naar de auto lieverds. Monica, Als jij hem al draait, maak ik nog snel een paar foto’s en sluit de boel dan af.’
De weg verder naar boven leggen wij stilzwijgend af. Als Monica aangekomen bij de sprookjesweide de handrem aantrekt, zie ik haar hand trillen. Ik leg een hand op haar bovenarm. ‘Kijk me aan Monica… … Het hoeft niet lieverd. We kunnen ook gewoon picknicken en daarna naar beneden rijden. Of als je dat nog liever wil, dan draaien we nu gelijk om.’ ‘Ho nou Anita. Nu we toch hier zijn wil ik op z’n minst even om me heen kijken.’ Het blijft even stil. Omdat John achterin zit en deze terreinauto uitsluitend over twee voordeuren beschikt moet hij wachten. Opeens schudt Monica resoluut haar hoofd en kijkt me indringend aan. ‘Ik wil het Anita.. Al blijft het bij deze ene keer. Ik wil jou koe zijn.’ Nog voor mij stapt zij uit en klapt haar stoel omhoog om zo plaats te maken voor John.
‘Ga jij maar voor Monica. Jij bent hier bekend.’ Het woord sprookjesweide dekt de lading volledig. Het idyllische plekje, de geurige bloemenpracht van de weide in combinatie met het panoramisch uitzicht is echt sprookjesachtig.
Monica gaat ons voor naar een iets hoger gelegen, bijna vlak, plekje. Naar het platliggende gras te oordelen is dit plekje nog niet lang geleden ook al door anderen bezocht. ‘Prachtig Monica.’ John zet zijn rugzak af. Een paar minuten later hebben we met de door hem meegebracht plaids een natuurbed gecreëerd. Hij legt de spuitfles met glijmiddel discreet onder een paar handdoeken. Als hij ook nog een fles bronwater, een fles wijn en een paar glazen tevoorschijn tovert, schiet ik in de lach. ‘Je gaat me toch niet vertellen dat je ook je video camera hebt meegenomen?’ Hij graaft in zijn rugzak. ‘Tadáá’.. Maar alleen met de uitdrukkelijke toestemming van jullie, lieverds.’ Alsof het de normaalste zaak van de wereld is trekt hij zijn shirt over zijn hoofd uit. Even later ligt ook zijn korte broek op een hoek van ons geïmproviseerde bed en draagt hij uitsluitend nog een strakzittende zwartsatijnen boxer.. Hij grijpt opnieuw in zijn rugzak en haalt een flesje zonnebrandcrème naar boven. ‘Wie smeert mijn rug in.’ Ik neem het flesje van hem over. ‘Slip uit ondeugd.. Ik smeer je helemaal in.’
Ik kijk onze, gespannen om zich heen kijkende, vriendin aan. ‘Kleedt je ook maar vast uit Monica. Dan kan ik jou ook meteen insmeren.’ “Ze kijkt hulpeloos van John naar mij. ‘Ik schaam me.’ ‘Waarvoor lieverd. We hebben elkaar gisteren alle drie al naakt gezien. Waarom zou jij je nou nog moeten schamen.’ ‘Ik schaam me voor mijn ondergoed.’ Demonstratief wenden wij haar onze rug toe en genieten van het panorama.
‘Jullie mogen weer omdraaien. Ik ben zover.’ John fluit tussen zijn tanden. ‘Dit is echt het perfecte plaatje. Dit is hoe de schepping ooit is bedoeld. Mag ik jullie filmen lieverds?’ Monica knikt ingetogen maar ik zie ook trots.
‘Zal ik jou niet eerst insmeren John.’ ‘Shit ja.. Doe maar gauw. Het zonnetje wil ’t weten op deze hoogte.’ ‘Zal ik hem insmeren Anita..’ komt bijna gefluisterd uit haar mond. ‘.. Dan kun jij je ook alvast uitkleden.’
Even later sta ook in mijn mijn Eva’s kostuum. Ondanks dat hij daar zelf heel goed bij kan, smeert ze na zijn achterkant nu ook zijn voorkant in. Terwijl ze schijnbaar genotvol met twee handen over zijn borst smeert wordt John’s jonge heer geteisterd door groeistuipjes. Als ze in mijn richting kijkt schiet haar tong even langs haar lippen. ‘Je hebt een mooie man Anita.. Mijn Sep.. Hij was net een beer. Eigenlijk voelt zijn bijna haarloze bovenlijf veel fijner.’
Als Monica en ik elkaar insmeren, filmt John ons. Het feit dat zijn piemel hierbij geen moment verslapt zegt iets over het erotisch gehalte van hetgeen via zijn schermpje ziet. Als we klaar zijn trek ik Monica mee naar onder, ga schrijlings over haar heen liggen en kus haar. Ik merk meteen op dat, in tegenstelling tot gisteren, de echte passie lijkt te ontbreken. Ik los en kijk haar van dichtbij aan.
‘Weet je zeker dat dit is wat je wil. Het hoeft namelijk niet.’ Ze knikt beslist. ‘De eerste keer met Sep. In onze huwelijksnacht. Ik was enorm angstig maar tegelijkertijd wilde ik het ook heel erg graag. Zo voelt het nou ook.’ ‘Hoe wil je het lieverd?’ ‘Op handen en voeten. Net als…’ ‘Waar wacht je dan op, koetje van me.’
Ik ben nog maar nauwelijks uitgepraat of zij zit op handen en voeten, haar kont in mijn richting, voor me. Ik trek haar billen uit elkaar en kijkt naar een gesloten roze nog maagdelijk sterretje. ‘Kun je even helpen John. Spuit alsjeblieft een beetje glijcrème in haar bips.’ Hij legt zijn camera neer, pakt de fles en duwt de spuittuit voorzichtig een stukje in haar anus. Als hij op de fles drukt trekt een rilling door haar lijf. ‘Deed het pijn?”Nee.. Het was een beetje koud.’
Ik neem de fles van John over en terwijl hij weer begint met filmen, wrijf ik haar bilspleet met de glibbergel in. Wanneer ik eerst één en dan al snel een tweede vinger in haar anus duw kan ik mij de fascinatie van mannen met maagden deels voorstellen. Allen al het idee, dat ik de eerste ben waarvoor zij zich deze wijze opent, voel opwindend. Dankzij het voortdurend toevoegen van het glijmiddel draai ik al snel met vier vingers in haar roze achteruitgang.
Ik kan me niet voorstellen dat ik deze oprekking al na zo korte tijd zou kunnen waarderen. Echter de geluiden die uit haar mond ontsnappen geven niet de indruk dat ik iets doe wat zij niet zelf wil.
Ondanks het overvloedige glijmiddel en mijn voorzichtig draaiende bewegingen waarbij ik de druk langzaam opvoer, wil het brede stuk van mijn handje niet naar binnen. ‘Het lukt niet lieverd, althans niet vandaag.’ Monica kijkt teleurgesteld zuchtend naar achteren. ‘Doe het nou maar gewoon Anita.. Duw maar door.’ Ik schud resoluut met mijn hoofd. ‘Nee schat.. Ik ga je niet beschadigen.’
Ik wil mijn hand net terugtrekken als John een hand op mijn schouder legt. ‘Wacht even Anita. Dit doet me denken aan mijn eerste anaal met Marieke.’ Hij legt de camera uit handen en knielt naast Monica. Vanaf de zijkant begint hij Monica’s borsten te kneden. ‘Ja John melk me.. Ik ben jullie koe.’
John kijkt me aan. ‘Blijf druk zetten Anita.’ Plotseling knijpt hij haar hard in haar tepels ‘Auwà’ In de ontspanning die vanzelf volgt na de scherpe pijnervaring glijdt mijn handje naar binnen en sluit aar anus om mijn pols. ‘Ó.. Gòòòttt..’
Om haar de kans te geven aan het gevoel wennen, houd ik stil. Al na korte tijd is het Monica die met haar kont druk zet. ‘Meer Anita.. Dieper..’
Van Mellie weet ik dat een groot deel van de fascinatie en het genot dat zij ervaart als zij Vera anaal fist, bestaat uit het besef dat ze met haar hand door de darmwand de baarmoeder van haar lief kan voelen. Op het moment dat mijn onderarm voor de helft is verdwenen stopt Monica met drukken. Voorzichtig draaiend betast ik haar van binnen. “ÓÓ.. Gòòòt.. Wie gut..” Ze zakt door haar armen en begint te snikken. Op het moment dat ik met mijn vrij hand nog maar net haar vagina beroer, begint ze vanuit haar heupen te schokken. Ik weet niet of een koe überhaupt kan klaarkomen, dus ook niet hoe dat dan zou gebeuren. Het geluidloze orgasme dat door Monica’s lijf trekt echter is overweldigend. Het voelt alsof ik op een soort van spirituele manier wordt meegezogen in haar genot. Voor een ogenblik wordt het me zwart voor ogen.
Wanneer het schokken van haar onderlijf langzaam afneemt trek ik mijn hand voorzichtig uit haar lijf. Ze zakt op haar zij en begint met diepe uithalen te huilen. Ik neem haar meteen in mijn arme, druk kusjes op haar gezicht en streel troostend over haar rug.
‘Was het te heftig lieverd?’ Eerst kijkt ze me wezenloos aan maar dan trekt mijn vraag haar terug in het hier en nu. ‘Niet te…’ Het lijkt alsof ze haar gedachten eerst moet ordenen. ‘.. Ik kan het gevoel niet onder woorden brengen. Het was een fysieke en tegelijk ook emotionele rollercoaster. Voor een moment was het alsof de hemelpoort zich speciaal voor mij opende.’ Inmiddels is John bij ons komen liggen en heeft een arm om ons beiden heen geslagen. ‘Dat was waarschijnlijk ook zo Monica. Als God liefde is dan is het orgasme de hemel…’