We zitten zo gezellig nog een poosje bij elkaar aan de ontbijt tafel en er worden mij een aantal pakjes gegeven die ik moet uit uitpakken van de diverse gezinsleden. Het ziet er allemaal heel feestelijk uit en ook ieder lijkt heel opgewekt, zelfs het weer werkt mee want de zon lijkt een extra-tje aan de feestdag te willen toevoegen. De cadeaus die ik nu moet uitpakken blijken alle een relatie te hebben met mijn nieuwe positie in het hechte gezin waar ik deel van uitmaak. Zo krijg ik van mijn zussen een set boeien zowel voor mijn polsen maar ook voor mijn enkels, de sleutels ontbreken aan de sets en mijn zusjes vertellen me dat zij de sleuteltjes wel zullen beheren. Marieke voegt gelijk de daad bij het woord als ze opstaat van de tafel en de enkel boeien van de tafel grist. Ze knielt naast mijn stoel en voor ik het weet zit ik met mijn linkerenkel vast verbonden met de stoel waarop ik zit en de anderen genieten enorm van de snelle actie van de jongedame en nog meer van mijn beteuterde gezicht. Als ik dan van mijn eigen moeder een pakje ontvang waar ik na korte tijd een gedrongen soort kunstpenis uithaal wordt mij vertelt dat dit een buttplug is die voor straf in mijn kont gestopt kan worden als ik met mijn gedrag daar aanleiding toegeef. Mijn broer schenkt mij tenslotte een soort bal met daaraan een paar bandjes en daarover wordt ik ook geinformeerd door de anderen, het is de bedoeling dat ik de bal in mijn mond gestopt wordt en dat een ander dan bandjes vastzetten zodat ik niet meer instaat ben om het ding te verwijderen uit mijn ver openstaande mond. Ook dit instrument dient direct aangewend te worden zo vinden de anderen en voor ik het weet is mijn bek wijd open getrokken en zit de gag op zijn plaats.
Inmiddels staan de dames op van de tafel en ruimen de ontbijttafel af en brengen een en ander naar de keuken. Mijn zussen lopen proestend van het lachen naar de keuken waar ze vervolgens staan te smoezen met hun moeder. Intussen omschrijft mijn broer mijn kwetsbare situatie hier in de woonkamer en spreekt lachend de hoop uit dat het niet te wensen is voor mij dat er vroege visite zich zal melden. Ik schrik terwijl hij dat zo zegt want het is helemaal niet denkbeeldig dat anderen zich inderdaad melden op de vrije zaterdag om mij te feliciteren en daarmee slaat de angst mij om het hart dat mijn vriend komt of anders de buren of andere familieleden, terwijl ik hier aan de tafel zit spiernaakt met een stijve lul, geboeid aan mijn stoel en een gag in mijn mond. Ook mijn broer loopt zonder zich ook maar iets van mij aan te trekken weg en ik blijf alleen achter maar intussen hebben de dames hun werkzaamheden blijkbaar voltooid want die keren achter elkaar terug naar de woonkamer maar besteden ook geen enkele aandacht aan mij. Mama loopt naar de vensters en opent naar haar gewoonte de vitrage en laat buiten de vrolijk schijnende zon ook mogelijke blikken van voorbijgangers toe.
Enerzijds schaam ik me te pletter maar anderzijds windt de situatie me ook heel erg op zodat mijn piemel zonder mankeren strak staat en ook de anderen valt dat op natuurlijk. Alleen de mogelijkheid dat anderen mogelijk binnenkomen maakt me heel nerveus en probeer dan ook heftig om de aandacht van de anderen te trekken door zover het me mogelijk is geluid te maken maar dat valt niet mee als je bek volgestopt is met een grote bal. Het is dan ook een heel zielig geluid wat ik weet te produceren en ze negeren mij ook volkomen. De tijd lijkt in mijn beleving een eeuwigheid te duren als ik dan een poging doe om op te staan volgen de anderen me op de voet. Het moet ook wel heel vermakelijk zijn als ik opgestaan ben naakt en gekluisterd aan de eetkamerstoel en mijn mond gesnoerd. Ze lachen zich dan ook een aapje natuurlijk. Mams schiet mij te hulp want die pakt het riempje wat nog steeds om mijn zak zit en trekt me voorzichtig naar trap waar ze me aan vastzet en weer is mijn vernederende positie niet verbeterd zo concludeer ik. Ik blijf dan ook protesteren en jammeren totdat mijn broer opstaat en mij met een vlakke hand vier klappen op mijn blote billen geeft. Dat is voor mij een heel goede reden om op te houden met jammeren. In de stilte die valt horen we allemaal plotseling de achterdeur dichtslaan en Marieke loopt in de richting van het geluid om de gast of de gasten te ontvangen mij in mijn ellende achterlatend”