VRIJPOSTIG NICHTJE
Sinds drie jaar woon ik bij mijn oom Hugo, die kunstenaar is in Parijs, op Montmartre. Ik zou hier een tussenjaar hebben, om voorafgaand aan de kunstacademie alvast wat van het schilderen te leren. Maar inmiddels is dit mijn leven geworden en liefst wil ik hier nooit meer weg. Wel spannend hoe het nu verder gaat, want vandaag kwamen mijn tweelingzusjes Marie en Sophie aan in Parijs…
TOEN
Blijkbaar heb ik in het bed van mijn nichtje Zazie geslapen. Hoe kon ik dat nou weten, oom Hugo zei dat ik een bed kon uitkiezen, bovendien heb ik haar nog nooit eerder ontmoet. Toen ze me begon te betasten ben ik van schrik het bed uit geschoten en achter me hoor ik nu haar gegiechel terwijl ik in mijn blote kont de kamer uitren, naar de badkamer. ‘Dankzij’ mijn behoorlijk stijve ochtendlul moet ik om te kunnen plassen gaan zitten op het toilet en hem stevig omlaag drukken, om niet over de pot te piesen.
Terwijl ik me daar mee bezig houd en me ondertussen afvraag waar ik eigenlijk in terecht gekomen ben, komt even later mijn nichtje doodgemoedereerd binnen wandelen. Ze hijst zich op haar billen op de wasmachine en dankzij haar korte rokje moet ik mijn best doen om niet langs haar lange blote benen tot zowat tegen haar, ehm, volgens mij lichtblauwe slipje te kijken. Vanaf haar uitkijkpunt zit Zazie me op haar beurt zeer geïnteresseerd te bekijken. Na een korte stilte, die me behoorlijk verlegen maakt, is haar openingszin: ‘weet je wel dat je een mooie jongen bent?’ ‘Duh…’ reageer ik. ‘En weet je ook dat je er een beetje spooky uitziet?’
Huh? Als ik klaar ben met plassen en mijn pik dankzij dat maar ook door de schrik weer wat is geslonken schiet ik op de spiegel af, vergetend dat ik naakt ben. Kutterdekut, gisteravond had ik geen zin om mijn eyeliners weg te halen en nou is het één uitgelopen boel. Met mijn lange zwart geverfde haren er warrig om heen is het inderdaad wel wat Halloweeny om te zien, ik moet er ook wel een beetje om grinniken, geen best begin bij mijn nichtje. Hoewel, echt erg vindt ze het geloof ik niet want als ik zie dat ze me nog steeds ietsje té geïnteresseerd zit te bekijken, en niet alleen mijn gezicht, doe ik snel een handdoek om mijn middel. ‘Doe je dit altijd, blote mensen zo op hun huid zitten?’ vraag ik dan, inmiddels nijdig wordend. Want ze mag nóg zo mooi en ook nog eens behoorlijk sexy zijn, een beetje privacy zou geen kwaad kunnen.
Vanaf de wasmachine komt er eerst een giecheltje, dan: ‘nee hoor, alleen leuke jongens hebben die eer. Maar ehm, schiet je nou even een beetje op? Papá heeft de ontbijtboel nog op tafel staan maar wil gaan opruimen.’ ‘Hallo zeg, als je dan even weg zou willen gaan?’ mopper ik en als Zazie me vervolgens een duimpje geeft en vertrekt stap ik gauw onder de koude douche, ik kan wel een opfrissertje gebruiken. Als ik daarna mijn ogen op orde heb gebracht en mijn haren met gel uit mijn gezicht heb gewerkt kan ik er weer mee door. Ik trek een skinny zwarte spijkerbroek aan, met daarboven een oud mouwloos shirt met een opdruk van de ‘Sisters of Mercy’ en volgens mij zijn zo m’n looks wel weer op orde.
In de keuken staan Zazie en haar papá bij het aanrecht af te wassen, volop kletsend en als ik binnenkom geeft Hugo me net als gisteravond een stevige hug. ‘Bonjour Antoine, tast toe’ gebaart hij vriendelijk en genietend werk ik een eerste croissant naar binnen, hmm, hier kan ik wel aan wennen. Ondertussen kletsen en vaatsoppen Zazie en Hugo weer verder, geen idee waar ze het over hebben, en dat geeft me tijdens het eten de kans haar eens goed te bekijken. Ze is volgens mij zeventien, een half jaartje ouder dan ik. Voor een meisje is ze best wel lang, niet veel kleiner dan ik, slank, lange bijna zwarte haren, chocobruine ogen, net als ik lijntjes er omheen, blauw rokje en daarop een wit bloesje, behoorlijk aanwezige maar niet overdreven grote tietjes, onwijs lange blote benen, blote voeten met roodpaars gelakte nagels, goudkleurige sandaaltjes . Wat mij betreft is ze ‘de schoonheid zelve’, zoals papá altijd tegen maman zegt, wat me even aan mijn ouders doet denken, vanavond ze eens even goed bijpraten via ’n appje en wat foto’s.
‘Bevalt het?’ vraagt Zazie en pas dan merk ik dat ik naar haar zit te staren, de afwas klaar is en het gesprek met haar pa is stil gevallen. Ik krijg een kop als een boei, maar bedenk me dan dat zij ook zo vrij is als maar kan, dus zeg ik het eerste dat me te binnen schiet: ‘mwah, ehm…, laat me eens denken…, ehm ja, best wel.’ Hugo barst uit in een bulderende lach, geeft me een harde mep op mijn schouders en nokt hem met de woorden ‘nou jongens, dit zal best wel een leuk dagje worden, geniet van elkaar!’ En weg is hij, schilderen of lassen of naar een van z’n vrouwen of whatever.
Het is even stil, dan: ‘ben je alíjd zo aardig tegen meisjes?’ vraagt Zazie terwijl ze naast me komt zitten en ook op een croissantje begint te kauwen. Ik kijk haar aan, bedenk me hoe ik verder zal gaan en besluit de witte vlag te hijsen.’ Nee, zo ben ik niet Zazie, ik vind meisjes leuk. Je hebt me een beetje overvallen maar nou staan we wel gelijk, toch? Dus ik zal me verder gedragen’ en geef haar een verzoenend kusje op haar wang. Meteen hoor ik weer dat typische giecheltje van d’r, wat ik nú al leuk vind.
‘Wat gaan we doen vandaag?’ vraag ik dan. Zazie geeft me een ‘Parijs-pasje’ voor twee dagen en vertelt dat we vandaag ‘de buitenkant’ van Parijs gaan doen. ‘We gaan de dingen zien die iedereen ziet die naar Parijs komt. En morgen doen we ‘de binnenkant’, zegt ze, ‘wat alleen Parijzenaren zien’.
We hebben een onwijs leuke maar ook vermoeiende dag, álles hebben we gezien, van de Eiffeltoren tot de Champs Elysées en van een rondvaart op de Seine tot het Centre Pompidou. Daar zijn we eigenlijk nog het langst geweest, er was op het plein zóveel te zien aan straattheater, we hebben ons samen staan verbazen over wat mensen allemaal kunnen en hoe ze daar anderen mee vermaken.
Gaandeweg de dag leer ik Zazie steeds beter kennen en ze is niet alleen mooi maar ook heel léuk. Ik heb nog niet veel ervaring met meisjes, mijn zusjes leven in een ander universum en de meisjes op school eigenlijk ook. Die hadden wel interesse voor ons jongens maar wilden of durfden dat niet te tonen, bang om voor sletje of zoiets uitgemaakt te worden.
Zazie lijkt daar allemaal geen last van te hebben, ze is wie ze is, zégt wat ze leuk vindt, dóet wat ze leuk vindt en het lijkt haar totaal niet te interesseren wat ik of anderen daarvan vinden. Regelmatig slaat ze onder het lopen even een arm om mijn middel of geeft ze me een kusje, gewoon omdat ze daar zin in heeft. Het breekt me open, ze bereikt daardoor dat ik me ook wat meer durf te laten zien en wat minder bezig ben met te bedenken hoe ze me vindt en hoe ik op haar overkom.
Weer terug bij Hugo eten we met ons drietjes aan de overkant op het terras van ‘Brasserie Berthe’ en daar komt op een gegeven moment aan de orde hoe Zazie eigenlijk aan die naam komt, want zo vaak hoor je hem niet. ‘Ohw’ grijnst Hugo, ‘dat zal ik eens even uit de doeken doen. ‘In de tijd dat ik haar maman Layla leerde kennen was die helemaal gek van Isabelle de Truchis, die zich Zazie noemt en toen heel hot was. De hele dag liep ze ‘je suis un homme’ te zingen, gek werd ik ervan. En toen dit meisje zeventien jaar geleden op de wereld kwam moest en zou ze dus Zazie heten.’
Als reactie begint Zazie het liedje te zingen, het is haar blijkbaar tegelijk met de moedermelk ingegoten. Als ik het goed begrijp is het een soort van aanklacht tegen vooral ‘de man’ die de aarde verklooit. Nou, nog steeds lekker actueel, ik voel me niet schuldig maar steek voor de zekerheid toch beide handen op, ik geef me over. Wat Hugo opnieuw stevig laat bulderen en bij Zazie weer een lief giecheltje oplevert…
NU
Als ze onder veel begeleidend gezusterlijk commentaar hun rugzakken hebben uitgepakt leid ik mijn zusjes rond door de buurt. Daarna klimmen we naar de Sacré-Coeur, bekijken die en van daar lopen we naar Place du Tertre, waar het zoals altijd een behoorlijk gekkenhuis is rond de schilders die daar aan het werk zijn. Sommigen maken serieus werk maar de meesten richten zich vooral op de toeristen, die er goud geld betalen voor een klein dingetje van niks of voor een snel gemaakt portret of karikatuur. Hugo zegt altijd dat er niks mis mee is als mensen dat willen maken of kopen maar hem zullen ze daar niet vinden. Nou, mij lijkt dat hij dat ook niet hoeft te doen want volgens Zazie verdient hij bakken met geld en had hij zelfs al eens een goed verkopende expositie in new York, in het ‘Moma’.
Die eerste avond, als mijn zusjes en ik voor het eerst samen in de ‘neven en nichtenkamer’ gaan slapen is het wel even behoorlijk onwennig. Terwijl ik op mijn bed met oortjes in naar muziek luister zie ik het allemaal een beetje aan. De gordijnen tussen de bedden zijn opzij getrokken omdat ik de meeste tijd hier alleen lig en ik kan dus goed bekijken hoe ze aan het redderen zijn. Vooral Marie is druk met op en neer rennen naar de badkamer, heel erg efficiënt ziet het er allemaal niet uit. Uiteindelijk ligt Sophie als eerste in bed en het was wel een mooi momentje toen ze sneaky in een slipje en een t-shirtje voorbij glipte, het bevestigde al wat ik steeds zag, dat mijn zusjes een mooi lijf hebben gekregen, alles in de goeie verhoudingen en lekker afgetraind want ja, het zijn natuurlijk wel hockeymeisjes.
Als na veel gedoe en genietend door mij van top tot teen bekeken uiteindelijk ook Marie in bed ligt is het mijn beurt. Ik douche me, poets m’n tanden en wrijf mijn oogmake-up weg. Als ik daarna in mijn boxer terug de slaapkamer binnenwandel liggen allebei mijn zusjes met grote ogen te kijken, aan alles zie ik dat ze hier op hebben liggen wachten. Nou, een showtje dan maar en zo charmant mogelijk draai ik een pirouetje: ‘in orde zo, lieve zusjes?’ Marie: ‘Puh. We zagen jou wel kijken en nou waren wij dus aan de beurt, toch?’ Ik knik, steek mijn duim op, doe onder het dek mijn boxer uit en dan kletsen we nog een tijdje. Vanmiddag kwam het er al wel wat uit, dat maman zo bemoeizuchtig was de laatste tijd en dat ze zo blij zijn om een tijdje hier te zijn. Hugo vinden ze allebei heel lief en als ze dan ook nog eens over mij de loftrompet steken en dat ik zo’n lieve broer geworden ben word ik er gewoon verlegen van, want net als de maan heb ik ook twee kanten…
TOEN
Na onze eerste Parijsdag blijft Zazie ook bij haar papá Hugo slapen. Als zij samen die avond nog wat zitten te kletsen geeft mij dat de kans wat eerder naar bed te gaan, ik ben total loss. Als ik bijna slaap hoor ik dat Zazie de slaapkamer binnenkomt en wat aan het rommelen gaat om zich voor de nacht voor te bereiden. Ondanks wat lawaai dommel ik toch steeds verder weg, ik ben zelfs al te ver heen om te gluren of ik tijdens het omkleden iets van haar lijf te zien kan krijgen. Plotseling maakt Zazie me klaarwakker door tot mijn verrassing naast me in bed te stappen. Als ik kijk zie ik vlak voordat ze het dek dichtslaat dat ze net als ik bloot slaapt. Mijn eerste impuls is uit bed te gaan en een ander te pakken. Als Zazie dat ziet zegt ze: ‘sorry maar dit was mijn bed en d’r is toch ruimte genoeg? Blijf maar liggen, schichtig neefje, ik doe je niks hoor.’
Ja, dat kan wel zo zijn, maar er ligt toch echt niet iedere dag, wat zeg ik, eigenlijk nooit een bloot meisje naast me, laat staan zo’n mooi exemplaar. Bovendien is ze wel mijn nichtje en ik wil hier geen problemen door krijgen. Natuurlijk ziet mijn pik ziet dat anders, die is klaarwakker en ik voel hoe hij zich vult en opmaakt voor een strijd die ik toch echt niet ga leveren. Ondertussen doet Zazie alsof dit allemaal de gewoonste zaak van de wereld is, met haar armen onder haar hoofd en haar tepels nog net onder het dekbed wil ze een beetje over de afgelopen dag kletsen. Ik kan er niks aan doen, ik voel me er super-ongemakkelijk bij en uiteindelijk geef ik me maar een houding door me met de rug naar haar toe te draaien en ‘welterusten’ te mompelen. ‘Hmm, gezellig hoor’ moppert Zazie nog wat, dan knipt ze het licht uit en wordt het rustig
Nou ja, ‘rustig’, ik slaap al met al slecht, steeds ben ik bezig met afstand te houden en ik word ondanks dat regelmatig wakker omdat Zazie op de een of andere manier toch contact weet te maken met mijn lijf, ik vraag me zelfs af of ze wel slaapt. Zeker als ze op een gegeven moment lepeltjes tegen me aan ligt en ik haar tietjes als kussentjes tegen me aan voel krijg ik het er heel moeilijk mee, en uiteindelijk besluit ik als ik toch even ga plassen een ander bed te zoeken.
Daarna duurt het nog een tijdje maar uiteindelijk slaap ik gelukkig weer in en heb ik nog een redelijke nacht. De volgende morgen negeert Zazie me eerst, ze is duidelijk boos dat ik toch een ander bed genomen heb. Nou, ik snap echt niet waarom haar dat zo irriteert, ze had zo toch óók alle ruimte…?
Ben benieuwd hoe e.e.a. zich ontwikkelt.
Ik blijf volgen!😍