Na een gezondheidsafhankelijke schrijfpauze de ‘pen’ weer opgepakt. Mijn verhalen zijn niet geschreven voor de snelle ‘genieters’ onder ons. In tegenstelling tot eerder verhalen heb ik dit verhaal over 15 hoofdstukken eerst geschreven alvorens hoofdstuk 1 te publiceren. Dit om te voorkomen om trouwe lezers, zoals eerder wel eens, te frustreren met een open einde (op basis van een schrijversblok).
Hoofdstuk 1 – Hernieuwde kennismaking
“Drink je een kopje koffie met me John?” “Lekker tante Irma.” Op het moment dat ze me bestraffend aankijkt corrigeer ik mezelf. “Ùh, ik bedoel Irma.” “Dank je jongen.” Ik leg mijn materiaal uit handen en volg haar naar de keuken.
Terwijl ik ga zitten schenkt zij aan het aanrecht twee mokken koffie in. Als ik mijn tante zo van achteren bekijk zou je nooit vermoeden dat zij de zestig is gepasseerd. Haar houding is vitaal en zelfverzekerd en haar kleding is stijlvol en allesbehalve gedateerd. Zij is weliswaar de jongere nicht van mijn moeder, maar in tegenstelling tot haar heeft zij niet de uitstraling van een oude vrouw. “Alleen een wolkje melk toch?” wekt ze me uit mijn overpeinzing. “Èh, ja.” Ze neemt de mokken van het aanrecht en kijkt me aan. “Zo verlies hem nog jongen.” Geschrokken kijk ik naar beneden. Ik zal mijn gulp toch niet open hebben?
Ze schiet in de lach. “Die bedoel ik niet. Je rolmaat steekt half uit je broekzak.” Lachend klik ik mijn rolmaat los “Dat lijkt maar zo. Hij heeft een clip. Kijk maar.” “Ik zie het, wat handig… Koekje erbij.” “Nee, dank U. Ik ben al te dik.” “Stel je niet aan jongen. Je mag er best wezen.” “Anders U wel.” Het blosje dat over haar gezicht trekt, staat haar goed. “Je bent een charmeur Jongen.”
“Hoe is het eigenlijk met oom Karel?” Verdriet trekt over haar gezicht. “Alzheimer… Soms denk ik dat iemand nog beter kan sterven. Je hebt dan één keer hevige pijn. Als die afneemt kun je proberen je eigen leven weer op te pakken. Alzheimer zorgt ervoor dat je iemand stukje bij beetje verliest. Hij herkent me vaak niet meer. Hij denkt soms dat ik zijn moeder ben terwijl hij verliefd kijkt naar een jonge verpleegster die een beetje op mij, toen ik jong was, lijkt. Ik leg mijn handen over de tafel op de hare. “Sorry, het was niet mijn bedoeling je verdrietig te maken.” Ze vermand zich en kijkt me aan. “Moet je mij horen. Ik heb hem nog. Ook al zit hij in het verpleeghuis. Hoe lang is het nou geleden dat jou Ria gestorven is.” “Drie jaar. Maar je hebt gelijk, na de verschrikkelijke pijn en het gemis, schijnt nu toch weer licht aan ’t einde van de tunnel.” Ze kijkt me nieuwsgierig aan, trekt haar handen onder de mijne uit en legt ze op mijn handen. “En in dat licht? Is daar plaats voor een nieuwe liefde?” “Die plaats is er zeker. Laten we het erop houden dat de goeie zich nog niet heeft aangediend.”
“Dat is jammer jongen. Een vrouw die jou krijgt mag zich in haar handen knijpen.” Ik moet lachen. “Ik zou liever hebben dat ze ergens zou knijpen.”Ze tikt op mijn vingers. “Je bent nog steeds ondeugend John. Dat was je als puber al.”Ik schrik en voel dat ik begin te blozen. “Hoe, wat, bedoelt U?” “Zij bloost nu ook.” “Ùh, laat maar John.. Misschien later.” “Ik trek mijn handen terug en neem de laatste slok van mijn koffie. “Laat ik maar weer beginnen. Anders krijg ik het tegelwerk vandaag niet meer af.” “Èh ja jongen. Als je het niet erg vind dan laat ik je even alleen. Ik wil een uurtje bij Karel op bezoek. Zal ik wat Chinees meebrengen op de terugweg? Ik zou het leuk vinden straks samen te eten voordat je naar huis gaat.” “Lekker Irma. Ik verheug me nou al.”
Ik kijk op mijn horloge en na het nog ontbrekende tegelwerk. ‘Hmm, drie uur. Dat gaat lukken.’ Mijn gedachten gaan terug in de tijd. Het was al weer bijna twee weken geleden dat mijn moeder mij ’s avonds had opgebeld. Ze had me gevraagd om contact op te nemen met tante Irma omdat haar schoonzoon, bij het vastboren van een wandbeugel boven het bad, blijkbaar door de warmwaterleiding had geboord. Het had niet zo’n haast want de watervoorziening van de aanbouw waarin zich de slaapkamer en de badkamer zich bevond kon van de rest van het huis worden afgesloten. Nog diezelfde avond had ik het nummer, dat ik van mijn moeder had gekregen gebeld. Mijn tante was hoorbaar blij verrast dat ik belde en verontschuldigde zich al bij voorbaat voor de overlast. Ik maakte gelijk een afspraak om de volgende dag meteen na het werk bij haar langs te gaan om de schade op te nemen. Onder het genot van een glas wijn was ik thuis op de bank, ’teruggegaan’ in de tijd. Voor even was ik weer 17 jaar. We waren kamperen met veel familie. Tante Irma, haar man en dochter waren deze keer ook meegegaan. Waar ik was, was ook dochter Ellen. Zij was toen 13 of zoiets. Ging ik zwemmen in het meer dan ging zij mee. Wilde ik in de bergen wandelen, dan werd ik door haar geflankeerd. Achteraf denk ik dat Ellen toen een oogje op me had. Toen echter was er maar één vrouw die mijn hart sneller liet kloppen en dat was haar moeder; mijn tante Irma. Door lief te zijn voor haar dochter en veel met haar op te trekken, hoopte ik dat zij ook oog voor mij zou krijgen. Achteraf besefte ik dat ik wel erg naïef was geweest. Wat moest mijn knappe tante die getrouwd was met een grote atletische man, die daarenboven een niet onverdienstelijke worstelaar was, met een slungelige puber .
Nadat ik getrouwd was had ik hun weinig meer gezien. Hooguit op sporadische trouwerijen en later begrafenissen had ik haar en of mijn oom, soms nog kort gesproken. Van mijn moeder wist ik dat zij, sinds een paar jaar, eens per twee weken met een stel neven en nichten bij elkaar op de koffie kwamen. Zo wist ik ook dat oom Karel al jaren leed aan Alzheimer en dat hij recent in een verpleeghuis was opgenomen.
Toen zij, nu al meer dan een week geleden, de deur voor mij opendeed en mij lachend begroette was het gevoel van 35 jaar geleden op slag terug. Nog voordat ik goed en wel binnen was had zij zich uitgebreid verontschuldigd. Mijn moeder was op de koffie geweest op het moment dat het malheur gebeurde. Zij was het die erop had gestaan met mij contact op te nemen, ik was immers de loodgieter in de familie. Ik had haar excuses weggewuifd waarop zij mij voorging naar de badkamer. Ik complimenteerde haar met de aanbouw waardoor op de begane grond van het huis een royale slaapkamer en badkamer was ontstaan. Zij op haar beurt vertelde dat mijn oom en zij zo’n 10 jaar geleden kleiner en gelijkvloers wilden gaan wonen. Hun zoektocht naar een geschikte woning had echter steevast gestuit op de hoge prijs. Uiteindelijk hadden zij besloten voor deze aanbouw om zodoende hun eigen huis leeftijdsbestendig te maken. Omdat zij laatst bij het in bad stappen was uitgegleden, had zij haar schoonzoon gevraagd een wandbeugel te monteren waardoor zij veiliger in en uit bad kon stappen. Al bij het boren van het eerste gat was het misgegaan.
De vorige zaterdag had ik de leiding vrij gekapt en het doorboorde leidingdeel vervangen. Daarna had ik het ontstane gat weer netjes dicht gesmeerd. Gelukkig had de aannemer bij de bouw een extra doos tegels achtergelaten, daardoor kon ik vandaag het tegelwerk herstellen.
‘Shìììt!’ Ik heb me gesneden aan de scherpe breukrand van een tegel. Gelijk loopt het bloed langs mijn hand. Ik grijp een handdoek uit de wasmand en druk daarmee de wond een tijdje dicht. Gelijk nadat ik de druk er vanaf haal begint het bloeden opnieuw. ‘Dat schiet niet op.’ Ik ga opzoek naar een pleister echter zonder succes. Voorzichtig schuif ik deur naar de slaapkamer open. Angstvallig vermijdend om haar meubels te besmeuren met bloed trek ik de bovenste la van de ladekast open. Ik wordt gelijk getroffen door een bloemige geur die uit de la opstijgt. Behalve netjes gevouwen lingerie zie ik echter niets. Zoals dat altijd moet zijn is het pas bij de onderste lade raak. Ik vind een kleine verbandtrommel die ik meeneem naar de badkamer. Ik heb twee pleisters nodig om het bloed te stelpen. Nadat ik de besmeurde handdoek in een wastafel met koud water heb gezet, ga ik terug naar de slaapkamer om de verbandtrommel op te bergen.
Ik schuif net de la dicht “Wat moet dit voorstellen John? Vind je het normaal om in mijn afwezigheid in mijn lingerie te snuffelen?” Ik kijk geschrokken naar haar op. “T..t..tante Irma… U bent al terug? Ik wi..” “Wat JIJ wil zal me worst wezen. IK WIL dat jij nu gaat. Ik ben enorm teleurgesteld in je. Blijkbaar schuilt in jou nog altijd dat geile pubertje van vroeger. Je oom had dat toen op de camping al door en mij verwijten gemaakt.” Zwijgend sta ik op, schuif langs haar door de deuropening en begin op de badkamer met het opruimen van mijn materiaal. Ik sluit net de emmer met tegellijm als zij de badkamer inkomt. Ze wijst op de bloederige handdoek in de wastafel. Wat is dit?” “Dat tante? Die handdoek is besmeurd met mijn bloed. Maar geen zorgen, ik zal een nieuwe voor u kopen.” Verbaasd kijkt ze van mij naar de wastafel en terug. “Bloed?” Ik knik, buig voorover en pak mijn gereedschapskist. “Het ga u goed Tante. Ik hoop dat u schoonzoon dit klusje verder kan klaren.” “Ùh wacht effè John. Waar komt dat bloed vanda…” “Laat maar Tante. Zo snel als u bent met uw conclusies, zo snel ben ik ook vertrokken.”
Nadat ik me heb gedoucht zit ik thuis op de bank. Ondanks dat ik sinds het ontbijt niet meer heb gegeten, heb ik geen trek. Ik overdenk hetgeen vanmiddag is gebeurt. Waar kwam Irma opeens vandaan? Ze was hooguit een half uur weg geweest. En meer nog… Waarom was ik meteen weggelopen. Ik ken mezelf niet meer terug, ik ga conflicten meestal niet uit de weg. Natuurlijk ze had me vals beschuldigd, maar dan nog. .. Ondanks dat het nog vroeg is gun ik mij een glas wijn. ‘Ben eerlijk John. Was haar bewering wel zover bezijden de waarheid.’ Al vanaf de hernieuwde kennismaking was zij elke nacht in mijn gedachten en die gedachten waren allesbehalve zedelijk. Was het misschien daarom dat ik mij wel degelijk betrapt had gevoeld? De tweede fles is bijna leeg als ik, voor mijn doen vroeg, naar bed ga. Ondanks de wijn duurt het een hele tijd voordat ik in een onrustige slaap val.
Ding … Dong… Ik moet van ver komen. ‘Was dat de deurbel of heb ik gedroomd?’
Ding … Dong. ‘Verdomme, het is zondagmorgen. Wie kan dat zijn?’ Ik spring uit bed, grijp mijn badjas en loop de trap af. ‘Als dat van die vermaledijde Jehova’s zijn, dan lust ik ze rauw.’
Ik haal de grendels van mijn voordeur en ruk hem los.
“Sorry John. Heb ik je gewekt?” “Tante Irma?” “Tante? Ik begrijp ’t al jongen, je bent nog steeds boos op me.” Ik ben overdonderd. “Èh ja… Een beetje wel.” “Mag ik desondanks binnenkomen?” “Èh … O ja, natuurlijk.” Ik stap opzij om haar binnen te laten. Hetgeen ik zie en ruik als ik haar uit haar jas help is alles behalve goed voor mijn gemoedsrust. Haar parfum is ronduit erotiserend en daar doen haar licht doorschijnende bloes, haar strakke kokerrok en haar hoog gehakte voeten nog een flinke schep bovenop.
“Kan ik u koffie aanbieden, tante?” “Laat die tante toch jongen.” Ik schud mijn hoofd. “Misschien straks.” Ondanks dat ik haar gevraagd heb in de woonkamer plaats te nemen volgt ze mij naar de keuken. Ze kijkt bewonderend om zich heen. Heb ik het goed begrepen van je moeder John. Was dit een slooppand toen jij het kocht?” “Terwijl ik twee koppen onder mijn Delonghi zet, knik ik. “Ja , we hebben zelfs nog een afbraaksubsidie van de gemeente gekregen. De eerste jaren hebben wij letterlijk in een bouwput gewoond.” “Het is een paleisje jongen. Zou je me na de koffie een rondleiding willen geven. ” Ze gaat aan de keukentafel zitten. “Ik geloof dat ik je excuses verschuldigd ben Jongen.” Zegt u dat omdat u bang bent dat anders uw tegelwerk niet afkomt of…” Met dat ik het heb uitgesproken kan ik mezelf wel voor m’n kop slaan. Op het moment dat ik een traantje over haar wang zie lopen, smelt ik. Ik kniel ik voor haar neer en neem haar troostend in mijn armen. “Sorry Irma. Dit heb je niet verdiend.” Ze duwt me van zich af en kijkt me verdrietig aan. “Wat doen we toch met elkaar jongen? Ik heb altijd al een zwak voor je gehad, toch val ik gisteren, alleen omdat in mijn lingerie la hebt gesnuffeld, onredelijk tegen je uit.” Ik kijk haar strak aan. “Ik heb niet gesnuffeld Irma. Ik heb pleisters gezocht en gevonden. Toen je binnenkwam had ik de verbandtrommel net teruggezet.” Ze begint te blozen. “En ik ouwe doos denken dat je nieuwsgierig bent naar mijn ondergoed. Ik sta op, zet de koffie, suikerpot en koffiemelk op tafel en ga tegenover haar zitten. “Mag ik wat vragen Irma?” “Natuurlijk, dat is toch wel ’t minste.” “Je zei gisteren dat oom Karel jou verwijten had gemaakt over mijn gedrag. Hoe…?” “Hij had het gemerkt jongen. Hij had gemerkt dat ik voor je voelde. ” Ik voel verbazing. “Maar ik was nog maar een jongen. Oom Karel, hij was een echte vent. Ten opzichte hem was ik maar een jochie.” Ze knikt instemmend. “Dat was hij. Een echte vent.. Veel vrouwen waren jaloers op mij.” “Mama niet.” “Nee, je moeder niet. Zij wist haar invoelende trouwe vent, die haar elke wens van de ogen aflas, meer te waarderen dan mijn bikkel, die zichzelf als het godsgeschenk voor de vrouwenwereld zag.” “Ging hij vreemd dan?” Een pijnlijke glimlach trekt over haar gezicht. “Niet vreemd. Zover ik weet bleef het binnen de worstelvereniging. Nadat hij hun mannen had verslagen op de mat, worstelde hij vaak ook met hun vrouwen.” “Was je niet jaloers dan?” Ik zie hoe ze nadenkt “Eerst wel, later veel minder. Laten we het erop houden dat het mij behoede voor al te veel verplichte bedworstelingen.” “Sorry Irma. Dat wist ik niet.” “Geen excuses jongen. Dat kon je ook niet weten. En wat anders? Onder de streep heb ik best een gelukkig leven met hem gehad. En de teloorgang die hij nu doormaakt. Dat heeft hij echt niet verdiend. Hij was een redelijke echtgenoot en een goeie vader voor ons meisje. Het heeft ons aan niets ontbroken… Kun je mijn excuses aannemen jongen?” “Ik weet niet of jij wel excuses moet maken. Ik moet namelijk iets bekennen.” “Jij, mij iets bekennen?” Ik knik. “Toen op de camping. Ik was inderdaad verliefd op je. Ik was jaloers. Jaloers op oom Karel, dat hij bij jou mocht slapen.” “Dat was kalverliefde jongen. Je was nog maar een kind.” “Misschien Irma. Maar dat gevoel van toen. Het kwam terug. Het was er weer vanaf het moment dat ik vorige week bij je binnenkwam.” Ze kijkt me aan. Haar blik treft me in mijn hart. “Jou gevoel John. Dat van toen en dat van nu… Dat was en is wederzijds… Ik schaam me ervoor. Ik kon je moeder zijn. Ik begrijp mezelf niet. Sinds toen op die camping heb ik zoiets nooit meer gevoeld. Ik had dat nooit voor mogelijk gehouden.” “Maar waarom schaam jij je daarvoor.” “Ik ben getrouwd John en bovendien, kijk eens goed. Ik ben een oude vrouw.” Ik sta demonstratief op en loop om haar heen. “God ja Irma, nu je het zegt. Je bent echt een oude vrouw.” Op het moment dat zij wil antwoorden leg ik een vinger op haar lippen, buig voorover en fluister in haar oor. “Een oude vrouw met een sexappeal dat menige veel jongere vrouw doet verbleken.” Ze draait naar me om en kijkt me van dichtbij aan. Even komt haar gezicht dichter naar me toe. Ik sluit mijn ogen in afwachting van het moment dat onze lippen elkaar raken. “Sorry John… Ik kan het niet… Zou ik nou die rondleiding mogen?” Het lukt me maar nauwelijks om mijn teleurstelling niet te tonen. “Èh .. Ja natuurlijk. Dan drinken we daarna nog een bakkie.”
De rondleiding is een streling voor mijn ego. Ze laat zich in superlatieven uit over zowel mijn smaak als klusvaardigheid. Wanneer ik haar erop wijs dat de inrichting niet uitsluitend een uiting is van mijn smaak, wuift ze dit weg. Als laatste lopen wij vanuit het kantoortje in de aanbouw naar buiten. “Je bent geen tuinman hè John.?” Hoe bedoel je?” “Nou, je hele tuin tot aan die loods is beklinkerd.” Ik bied haar mijn arm aan, loop naar de loods en toets op het display naast de roldeur de toegangscode in.” Terwijl de deur omhoog schuift kijkt ze me met grote ogen aan. “Is dit ook van jou?”Ik neem haar zwijgend mee naar binnen. Hardop leest ze tekst op een van mijn transporters: ‘Derks Alternatieve Energie Systemen’? Maar Mia, je moeder; volgens haar ben je een kleine zelfstandige loodgieter.” “Loodgieter en verwarmingsmonteur, dat is wat ik heb geleerd. Circa 15 jaar geleden heb ik de overstap gemaakt. Eerst alleen zonnepanelen, later ook zonneboilers. Vervolgens ben ik me gaan specialiseren op de combinatie van alternatieve energie met gebruikelijke systemen voor gewone huishoudens. Inmiddels heb ik 2 man in vaste dienst en leiden we een stagiaire op. Voor Mama blijf ik gewoon de loodgieter en dat is goed zo.” “Je doet jezelf te kort jongen. Niet alleen voor je moeder ook voor de rest van de familie ben je nog steeds alleen maar loodgieter.” “Wat is daar mis mee? Ik wil niet beoordeeld worden op mijn zakelijk succes maar hoe ik ben als persoon.” Ze draait zich naar me om en kijkt me kritisch aan. “Als dat zo is. “Waarom laat je mij dit alles dan zien?” Ik voel een blos opkomen. “Eerlijk Irma?’ Ze knikt alleen maar. “Ik denk dat ik het fijn zou vinden als met name jij een beetje bewondering voor mij zou voelen. Ik wil dat je weet dat ik in niets meer de onzekere slungelige puber van vroeger ben.” Er vormt zich een glimlach om haar lippen. “Slungelig dat vond ik je toen al niet. Puber dat ben je al lang niet meer, maar onzeker?” “Toucher tante… Mag ik je nog een kopje koffie aanbieden?” “Lekker jongen.”
Terug in de keuken voelt ze zich vrij genoeg om goed rond te kijken. Ze wrijft over het aanrecht. “Is dat graniet?” Ik knik. “Mooi. Dat had ik ook wel willen hebben met zoals zo’n koffieapparaat dat zelf de bonen maalt. Die koffie is smaakt verser en lekkerder dan mijn filterkoffie. En dan je slaapkamer. Dat is geen bed jongen. Dat is een speel wei. Ik zou best wel eens op zo’n waterbed willen slapen.” “Ik hou je niet tegen Irma.” “Je vleit me… Ik wou dat Ellen iets met jou had gekregen in plaats van Jacob.” “Hoe kom je daar nou ineens op?” “Ze is ongelukkig en lijkt dat zelf niet te beseffen . Je weet dat Jacob een streng gelovig iemand is?” “Mama, heeft zoiets verteld, ze had het over een soort van sekte.” Ze knikt bezorgd “Gods New Disciples… Ze heeft zich omwille van hem, uit liefde, laten bekeren. Nu zit ze in die sekte en moet hem gehoorzamen. Binnen dat geloof is de man heer en meester en moet de vrouw omwille van de waardigheid van haar man gehoorzamen.” “Is dat niet het leven dat jij haar hebt voorgeleefd? Met uitzondering van het geloofsaspect dan.” Ze denkt even na. “Je hebt gelijk. Maar dat was een andere tijd.” “Een voordeel heeft het. Als ik het goed heb mogen ze niet vreemd gaan op straffe van verstoting uit de gemeente.” “Dat klopt. Maar Jacob. Sinds enkele jaren is hij ouderling. Hij is gespecialiseerd in het afnemen van de biecht. Met name de zonden van de jonge vrouwen binnen de gemeenschap laat hij ze, op straffe van openbaarmaking en verstoting, in geuren en kleuren opbiechten.” “Maar daar heeft Ellen dan toch geen last van.” “Dat zou je denken. Maar die opgebiechte buitenechtelijke frivoliteiten verwijt hij haar.” “Waarom gaat ze niet bij hem weg dan?”
Het is een sekte John. Buiten die geloofsgemeenschap heeft ze niemand. Ze heeft al lang geen contact meer met de rest van de familie of met vriendinnen van vroeger. Haar opleiding heeft ze afgebroken om met hem te trouwen. Alle bezittingen staan op zijn naam. Zelfs haar oubollige kleding is niet van haar.” “Maar ze heeft jou toch?” “Zelfs dat staat onder druk. Ze is doortrokken met de regels van dat geloof. Volgens haar had ik Karel nooit en te nimmer in de kliniek moet laten plaatsen. ‘In goede en in slechte tijden’ ” “Als dat zo is, wat klaagt ze dan over haar eigen relatie?” “Sec gezien heb je gelijk. Maar ze blijft m’n kind. Het doet pijn haar ongelukkig te zien”Sorry Irma. Daar kan ik niet over meepraten. Het was Ria en mij niet gegeven om kinderen te kunnen krijgen. Volgens de doctoren heb ik lui zaad.” Ze schiet in de lach. “Dat is dan waarschijnlijk het enige dat lui is aan jou.” “Oké Irma ik begrijp het al. Als het je schikt, tegel ik vanmiddag nog alles af. Dan hoef ik volgende week zaterdag de zaak alleen nog te voegen, dan hang ik en passant die wandbeugel nog even op.” “Je bent een schat jongen.” Ze staat op. “Dan ga ik maar eens. Ik moet nog een bloederige handdoek uitwassen, voordat mijn klusser komt.” Ik volg haar de gang in en help haar in de jas. Ik moet me bedwingen om niet in haar nek te kussen. “Hoe laat vanmiddag?” “Kijk maar jongen. Jij bent de baas.” Ik lach. “Dat hoor ik graag Irma.” “Tot straks John. Vandaag blijf je wel eten!” “En ik maar denken dat ik de baas ben.” De zoen die ze op mijn wang drukt spoel ik even later, onder de douche, met pijn in mijn hart weg.
Nog voordat ik kan aanbellen vliegt de voordeur open. Bij het zien van mijn tante draai ik me gelijk om. “Wat is dat John. Waar ga je naar toe?” Ik kijk haar over mijn schouder aan. “Dit is teveel Irma! Dat huispak, ik sta niet voor mezelf in.” Ze schiet in de lach en kijkt de straat in. “Kom binnen gek. De buurt luistert mee.” “Moet dat?” “John Derks, binnen… Nu!”
Ze sluit de deur achter mij. “Meende je dat?” Voor een ogenblik kijkt ze me onzeker aan. “Dank je wel jongen. Ik zie het in je ogen.” Terwijl zij in de keuken blijft loop ik door naar de badkamer. Het stapeltje tegels ligt er nog net zo bij als ik het gisteren heb achter gelaten, met maar een verschilletje. Op de bovenste tegel. De tegel waaraan ik mij had gesneden zit een bloedvlek en om die vlek zit een lipstick zoen. Omdat ik meer dan genoeg tegels heb, draai ik de zoentegel voorzichtig in closetpapier en leg hem in een laatje van mijn materiaalkoffer.
Ik heb de tegellijm nog maar net aangebracht als Irma met twee dampende mokken binnenkomt. “Koffie.” “Een snelle slok dan Irma. Die lijm mag niet te droog worden.” Ze reikt mij een mok en zet de hare op het glazen planchet boven de wastafel. Ze verdwijn naar de slaapkamer en komt even later terug met een krukje, waarop ze gaat zitten. “Zo, je gaat me op de vingers kijken.” “Nee ik ben supporter net als vroeger bij de wedstrijden van Karel.” “Hier valt niets te winnen Irma.” “Fout jongen. Dat weet ik nu pas. Het is juist hier dat winst wordt behaald… Als Karel won van zijn tegenstanders. Dat was niet voor mij. Dat deed hij louter voor zichzelf. .. Jij daarentegen … de vruchten van jou werk zijn voor mij en mij alleen.” “Je maakt een heilige van mij Irma. Ik weet niet of dat terecht is.” “Dat besef ik nu ook jongen. Maar als het puntje bij het paaltje komt dan vertrouw ik jou. Jij bent geen nemer.. Jij zal nooit zomaar pakken, waar je eigenlijk geen recht op hebt.”
Nog geen half uur later zitten de nieuwe tegels op hun plek. “Kan dit u goedkeuring wegdragen mevrouw?” “Goedkeuring jongen. Je weet niet half hoe blij ik ben dat je moeder hier was, toen Jacob door de leiding boorde.” “Waarom dat Irma?” Nu is het haar beurt om te blozen. “Ùh onze hernieuwde kennismaking had dan waarschijnlijk nooit plaatsgevonden.”
Wanneer ik begin met het schoonmaken en opruimen van het materiaal verdwijnt zij naar de keuken. Als ik even later ook naar de keuken ga staat zij aan het aanrecht twee varkenshaasjes te kruiden. “Ik ga even naar huis om me fris te maken en om te kleden Irma.” “Daar komt niks van in jongen. Je kunt je hier douchen als jij dat wil.” “Maar ik kan toch niet in mijn vieze overal, aan tafel.” “Je hebt toch nog iets aan onder die overal.” “Jazeker, een oud trainingspak.” “Nou dan. Terug naar de badkamer en douchen jongen.” Ik moet lachen. “Dat lijkt me geen goed idee.” “Hoe dat niet?” “Dat is niet goed voor het nieuwe nog ongevoegde tegelwerk.” “Geen probleem jongen, gewoon even naar boven. De achterste deur op de overloop, links. De oude douche is weliswaar gedateerd maar alles functioneert.”
Dat heb ik weer. Het verschil tussen links en rechts heeft mij al meer dan eens in problemen gebracht. Achter de eerste deur die ik open bevind zich een slaapkamer met prinsessenbehang en een eenpersoonsbed. Dit is vroeger blijkbaar Ellens slaapkamer geweest. Ik sluit de deur snel. Ik wil niet voor de tweede keer door tante op de ‘verkeerde’ kamer betrapt worden.
Ik sta nog maar net onder de douche of er wordt op de deur klopt. “Draai je even om John, dan leg ik handdoeken voor je neer. Ik was vergeten dat boven geen linnengoed meer ligt.” Ik doe gelijk wat ze me vraagt, niet in de laatste plaats omdat de gedachte aan mijn tante mijn jongeheer heeft doen verstijven.”Kan ik?” “Ùh, Ja.” Ik hoor hoe de deur opengaat en al snel daarna weer word gesloten. Als ik me omdraai liggen twee grote witte handdoeken op de gesloten toiletdeksel.
Nog terwijl ik de trap afloop hoor ik stemmen in de keuken. In de vooronderstelling dat Irma de radio heeft aanstaan loop ik zonder eerst te kloppen naar binnen en sta oog ik oog in oog met de jongere en mollige uitvoering van mijn tante. “Ellen?” …”John… John Derks? Wat doe jij hier?” Ik schiet in de lach. “Om met je laatste vraag te beginnen. Ik heb me net even gedoucht.” Als door een wesp gestoken springt ze op en kijkt haar moeder kwaad aan.” “Doe je dat zo Mama? Eerst Papa naar een verpleeghuis en dan aanpappen met jou oude vlam? Nota bene, mijn achterneef.” Dan gaat plotseling alles heel snel. Nog voordat ik kan reageren stapt Irma op haar dochter af en geeft haar een klinkende oorvijg.” Ellens mond valt open tranen verschijnen in haar ogen. Ze springt op, grist de over de stoel hangende jas, “Je ziet me nooit meer terug… Jij… Dit, dit is nog erger dan Sodom en Gomorra.” ze vlucht naar buiten terwijl Irma met lange uithalen begint te huilen.
Nog voordat zij haar fiets kan pakken ben ik bij haar. “Niet zo snel Ellen.” Ze kijkt me woest aan. “Wat John, wil jij me tegenhouden?” “Je gaat terug Ellen… Goedschiks of kwaadschiks. Zeg het maar?!” Naast haar woede verschijnt ook angst in haar gezicht. “Wat John? Heb je niet genoeg aan Mama? Ben ik nou aan de beurt? Je zult branden in de hel.. jij … Jij… Satan!” Ik voel kwaadheid opborrelen, dwing me echter om rustig te blijven. “Jou verkrachten Ellen. Zo’n godsvruchtig bekrompen en zuur wijf? Al zou je de laatste vrouw op aarde zijn… En nu naar binnen, voordat ik mezelf vergeet!” Als ze niet in beweging komt grijp in haar nek en duw haar voor me uit naar binnen. “Auwa, je doet me zeer.” “Dat doet niet half zoveel pijn als jij je moeder doet.” Irma zit over te tafel gebogen te huilen. Ze lijkt te beseffen dat Ellen en ik weer binnen zijn. “Door naar de badkamer, jij.” Haar verzet is gebroken en ze schuift zelf de deur open. “Wat ga je met me doen John?” vraagt ze met een onzeker stemmetje. “Ik ga niets doen, maar jij gaat kijken. Kijken boven de badkuip naar die plek waar jou godsvruchtige echtgenoot en ouderling de boel in de vernieling had geholpen. Op verzoek van mijn moeder ben ik te hulp geschoten. Ik heb de boel uitgekapt, een nieuw stuk leiding gemonteerd en zojuist weer betegeld. Als dank heeft je moeder, mij gevraagd om te blijven eten. Ik heb me boven gedoucht omdat ik niet bezweet en besmeurd met haar aan tafel wou gaan.” Ze kijkt me beschaamd aan. “Sorry John ik… Ik schaam me zo.” “Ik hoef jou excuses niet Ellen. Ik hoef ze niet en verdien ze wellicht ook niet.” “Hoezo zou jij die niet verdienen John?’ Ik draai me om en kijk in het verdrietige en betraande gezicht van mijn tante.”
“Op het gevaar dat je me opnieuw wegstuurt Irma. Ik verdien Ellen’s excuses niet omdat ik, zou jij mij gelegenheid hebben gegeven, wel degelijk met je had willen vrijen.” Nu het hoge woord eruit is valt een stilte. “Mama ik…” “Ik denk dat ik maar beter kan gaan. Jullie zullen wel veel te bespreken hebben. Ik bel dan wel om een afspraak te maken voor het voegen en om de beugel op te hangen.” In de deuropening houdt Irma me tegen. “Alsjeblieft John, Ik zou het fijn vinden als je zou blijven eten.” Vervolgens draait ze om naar haar dochter. ” En jij Ellen. Jij mag kiezen. Je kunt blijven en mee-eten of je kunt gaan.” Ze stapt op haar moeder af en valt haar huilend om de hals. “Sorry Mama, sorry. Ik zou graag nog blijven.”
Terug in de keuken ontfermd Irma zich gelijk weer over haar pannen. “Kan ik nog ergens bij helpen Ma?” “Ja lieverd, je zou een uitje kunnen snipperen voor bij de boontjes.”‘Dank je Mama.” ‘Waarvoor Ellen?” “Voor die lieverd.”
“Kan ik misschien ook nog iets doen of wordt ik geacht toe te kijken. Ik ben namelijk niet zo’n passcha.” Irma kijkt me lachend aan. Jij hebt vandaag meer dan genoeg gewerkt John. Maar als je wil mag je een fles wijn uit de kelder ophalen .”
De verzameling wijn die ik in de kelder aantref doet me duizelen. Met een snelle telling kom ik zeker op een paar honderd flessen. Ik neem de tijd om een leuk flesje uit te zoeken. Bij het zien van de meer dan 10 jaar oude Bourgognes jeuken mijn handen. Uiteindelijk valt mijn keuze op een 8 jaar oude Chianti.
“Wat kwam je eigenlijk doen Ellen? Normaal zie ik je nooit op zondag. En waar is Jacob?” “Jacob is naar een samenkomst van het landelijk ‘besturend lichaam’. Hij is voorgedragen als kandidaat.” “Zo zo, dus de ster van mij schoonzoon is rijzende.” “Zijn ster wel ja.” Ze heeft het niet opgemerkt of ze kiest ervoor het cynisme in de stem van haar dochter niet te horen. “Ik dacht. Ik ben toch alleen, dan ga ik mijn moeder maar eens met een bezoek vereren.” “Dat mag toch?’ “Natuurlijk schat, je weet dat ik je altijd graag zie komen… En heb je wat kunnen vinden John.” Ik knik. “Eerlijk gezegd was ik verbaasd toen ik je wijnvoorraad zag.” “Niet echt mijn voorraad, ik heb geen verstand van wijn. De vinologie was de hobby van Karel.”
Het is lang geleden dat ik zo lekker heb gegeten. Dat komt zeker niet in de laatste plaats door het aangename gezelschap waarin ik mij bevind. Ondanks haar in mijn ogen bekrompen geloof en levenshouding blijkt ook Ellen, aangenaam gezelschap. Nadat ik in opdracht van Irma nog een tweede fles Chianti uit de kelder heb opgehaald en de bodem van deze fles in zicht is, komt ook Ellen langzaam los. Het is zijzelf die over de gezamenlijke kampeervakantie van weleer begint. “Waarom zijn we niet vaker meegegaan Mama? Tante Elly en ome Marty gingen altijd met tante Mia en ome Hans kamperen. Ik vond het ook heel erg gezellig toen.” “Dat kwam door je vader meisje. Hij was niet zo’n kampeerder.” “Waarom niet? Zover ik me kan herinneren heeft hij het toen ook erg fijn gevonden.” “Laten wij het erop houden dat hij zich geremd voelde tijdens onze nachtelijke escapades. Tijdens de laatste week moest hij er ’s nachts uit om naar de wc te gaan. Toen hij langs de tent van Mia en Hans liep en ingehouden liefdesgeluiden hoorde besefte hij dat onze geluiden voor anderen ook goed te horen waren.” Ellen verslikt zich in haar wijn en begint proestend te lachen. “Dat kan ik me nog wel herinneren Ma. Jullie konden nogal luidruchtig zijn. Maar dat mag. Zolang het binnen het huwelijk gebeurt is seks godgegeven en rein.” Ik kijk mijn achternicht vragend aan. “Dus als ik nog seks wens, zal ik eerst opnieuw moeten trouwen?” Ze knikt beschaamd. ” Sorry John. Ik maak de regels niet, die staan geschreven in de heilige schrift en die komt rechtstreeks van god.” “Met alle respect Ellen, maar dat waag ik te betwijfelen. Ze komen van jou God, niet van de mijne.” “Nee John. Er is maar één God. Onze god.” Dat vindt ik een nogal arrogante aanname.” “Dat is geen aanname. Dat geloof ik met heel mijn hart. Het is daarom dat wij altijd zullen blijven missioneren. Het onze heilige taak om de rest van de mensheid te overtuigen van het rijk Gods.” “Ik vrees dat je bij mij niet erg succesvol zult zijn Ellen.” “Troost je John, dat was ze ook niet bij Karel en mij.” Ellen kijkt verdrietig van mij naar haar moeder. “Dat vind ik heel erg Mama. Op de dag des oordeels zullen jullie rekenschap moet afleggen voor jullie zonden.” “Dat moet dan maar lieverd. Ik denk dat ik dan niet veel te vrezen heb.” Ze kijkt op haar horloge en schrikt. “Is het echt al bijna tien uur. Ik moet gaan, anders is Jacob straks eerder thuis dan ik.” “Zou dat zo erg zijn lieverd, Je bent gewoon op bezoek bij je oude moeder.” Ze schudt verdrietig met haar hoofd. “Jij begrijpt dat niet Mama.” “Dat klopt lieverd. Ik begrijp dat niet.” Bij het afscheid neemt Ellen haar moeder in haar armen en drukt een zoen op haar wangen. “Dank je Mama. Het was erg gezellig. Ik hou van je.” Ze draait zich naar mij om en reikt me haar hand. “Het was erg leuk om je weer eens te zien John.” “Zeker Ellen. Op het enerverende begin na,was dat geheel wederzijds… Hopelijk tot ziens.”
Nadat Irma haar dochter heeft uitgezwaaid kom zichtbaar verheugd binnen.”Dank je John. Het was de eerste keer sinds haar huwelijk dat ze gezegd heeft dat ze van me houd.” “Geen dank Irma. Ik weet echter niet wat mijn aandeel daarbij is geweest. Ik moet jou danken. Ik kan me bijna niet heugen nog zo’n gezellige zondag te hebben meegemaakt.” Op het moment dat ik opsta gaat ze voor me staan. “Wil jij gaan John?” Ik knik. Het is morgen weer vroeg dag. Om uiterlijk half acht moet de loods open. De jongens moeten naar een grote klus en ik moet de administratie bijwerken. Sinds Ria is gestorven doe ik dat op zondag. Voorheen deed zij dat. En gezien ik er vandaag niet aan toe ben gekomen…” Inmiddels ben ik opgestaan, ze staat zowat tegen me aan. Ik leg mijn handen op haar schouders, buig voorover en kus haar kort maar teder op haar mond.” “Ze kijkt me verdrietig aan. “Zou je niet hier, bij mij, willen blijven?” “Willen zeker Irma. Maar ik weet niet of dat wel verstandig is.” “Begrijp me niet verkeerd jongen. Ik wil niet met je vrijen. Althans dat probeer ik mezelf wijs te maken. Ik wil eindelijk weer eens inslapen in de armen van een man. Ik wil een warm lichaam naast me voelen.”
Wanneer ik in haar ogen kijk smelt ik. “Is goed Irma, ik zal me gedragen.” “Dank je John. Dan ga ik even boven douchen. Je weet al waar de slaapkamer is. Het zou fijn zijn als je al in bed ligt als ik kom.”
Alhoewel ik thuis altijd naakt slaap besluit ik nu om mijn slip aan te houden. Het is niet koud, desondanks lig ik een paar minuten later te rillen in het bed van mijn tante. Een lang vervlogen droom lijkt waar te worden, Ik lig in het bed van mijn knappe tante. Jazeker, ze is de 60 gepasseerd, maar dat heeft echter geen afbreuk gedaan aan haar erotiserende uitstraling.
Opeens hoor ik haar fluisteren. “Draai je alsjeblieft om John. Ik ben nog naakt. Mijn nachthemden liggen in de ladekast.” “Is goed Irma.” Ik hoor hoe achter mij lades worden geopend en gesloten. Even later gaat het licht uit. “Je mag weer omdraaien jongen. ” Terwijl ze naar bed toeloopt zie ik alleen haar vage omtrek. Ze slaat het dekbed terug. “Ik zou graag lepeltje, lepeltje liggen, tenminste als jij dat goed vind.” Heel langzaam alsof ze bang iets kapotte maken, komt ze naast mij liggen en kruipt voorzichtig ruggelings tegen mij aan.” Ik sla een arm om haar heen en laat mijn hand rusten op haar buik. Ik voel dat ze haar billen dichter tegen mij aandrukt en kan niet verhinderen dat mijn jongeheer hierdoor in opstand komt. Ik schuif voorzichtig van haar weg. “Dat hoeft niet jongen. Het voelt als een compliment.” Ik druk mijn lippen in haar nek en trakteer haar op tal van kleine zoentjes. Met mijn hand streel ik haar nog strakke buik door de gladde stof van haar nachthemd. Ik raak het gevoel voor tijd kwijt en geniet. Plotseling voel ik schaamhaar door het stof van haar nachthemd. Na een tijdje strelen in haar kruis voel ik dat ze daar vochtig wordt. Terwijl ik haar opnieuw in haar nek en hals kus, ruik ik naast de geur van haar parfum het onmiskenbare aroma van vrouwelijke opwinding. “Niet John” fluistert ze en schuift mijn hand weer omhoog naar haar buik. “Wat jij wil lieverd.” fluister ik in haar oor. Ik blijf haar buik strelen en druk regelmatig een kusje in haar nek. Ook knabbel ik kort aan haar oorlelletje. Opeens voel ik haar hand weer op de mijne , die ze vervolgens omlaag duwt. Eerst nog voorzichtig en oppervlakkig maar na enige tijd zoekend, streel ik haar kruis. Ik voel hoe ze een been verlegd, waardoor mijn wijsvinger door het dunne stof van haar nachthemd op een klein knobbeltje stuit. Een diepe zucht ontsnapt uit haar mond. Terwijl ik blijf strelen wordt het vrouwelijk aroma dat mijn neus streelt steeds sterker. Mijn piemel staat keihard en klopt tegen haar bilspleet. Plotseling grijpt ze mijn hand en drukt me hard, onder het slaken van een aantal diepe zuchten, in haar kruis. Haar stil orgasme lijkt naadloos over te gaan in gedempt gesnik.
“Ben je verdrietig Irma.” Nauwelijks merkbaar schudt zij haar hoofd. “Niet praten, ” fluistert ze. “nu niet.” Ik blijf haar buik strelen en haar nek zoenen. Na een tijdje maakt ze zich voorzichtig los uit mijn omhelzing. “Blijf maar lekker liggen John, Ik doe het wel en ben zo terug.” In de vooronderstelling dat zij naar de wc. moet draai ik op m’n rug. Ik hoor echter geen wc spoeling wel hoor ik langdurig water in de wastafel lopen. Na een hele poos komt ze terug in de slaapkamer. In het schijnsel van dat licht zie ik hoe zij een slipje uit de la pakt . Ze trekt het aan zonder meer dan strik noodzakelijk van haar onderlichaam aan mij bloot te geven. Tot mijn verbazing verdwijnt ze opnieuw in de badkamer om gelijk daarop terug te keren met een washand om haar rechter hand. Geef mij je hand maar even.” Zonder begrijpen waarom steek ik haar mijn rechterhand toe. Gelijk begint ze met name mijn vingers met de washand te bewerken. “Wat doe je Irma?” Dat zie je toch jongen. Ik was mijn mosselsap van je hand.. Je hoeft echt niet te gaan slapen met die vislucht aan je vingers.” “Ik trek mijn hand terug. “Vislucht? Ik heb geen vislucht geroken. Wat ik wel heb geroken is het aroma van jou opwinding. Dat aroma overtreft wat mij betreft de geur van je parfum bij verre. Ik kan haar gezicht niet goed zien maar hoor de verwondering in haar stem. “Meen je?” “Ik kan je één ding beloven Irma. Wat er ook gebeurt, ik zal nooit tegen je liegen.” Maar Karel…” “Kom weer liggen lieverd. We hebben nog genoeg tijd om te praten. Ze gooit het washandje op haar nachtkastje, loopt naar de deur en doet het badkamerlicht uit. In het donker kruipt ze weer bij me in bed. “Asjeblieft John, ik weet niet of ik het aankan om nu te…” Ik smoor haar woorden door haar mond te kussen. “Dat verwacht ik ook niet.” Haar onzekerheid is voelbaar. “Maar jij.. jij hebt er niets aan gehad.” “Stil maar lieverd. Ga nou maar lekker slapen. Ik ben echt niets te kort gekomen.”Ik voel hoe ze langzaam ontspant en zich heerlijk tegen me aan drukt. Na een tijdje hoor ik aan haar ademhaling dat zij de slaap heeft gevonden. Met de drukt van haar borstjes tegen mijn zijkant moet ook ik even later in slaap zijn gevallen.