Andiane – Enclave van Paria’s en Zonderlingen – Deel 16

John verteld:
De dagen tot aan onze thuisreis vliegen voorbij. Samen met Bas heb ik alle huizen opgemeten en de gegevens opgeslagen en uitgewerkt in mijn Laptop. Op zijn verzoek heb ik Bas geholpen om mijn tekensoftware ook op zijn Laptop te installeren. Samen met zijn Elisa heeft hij een begin gemaakt aan het uittekenen van een, nog te bouwen, liefdes-stulpje voor hen.
Op de middag voor de avond dat Herman, Helga en Elisa voor kennismaking met de hele ‘schoonfamilie’ zijn uitgenodigd belt Dominique. Hij heeft de nieuwe site in concept klaar. Ook hebben Jacqueline en hij de enquêtes aangevuld en vertaald. Dieny houdt de telefoon tegen haar borst. Ze twijfelt of het wel wijs is om hen ook voor vanavond uit te nodigen. Mijn “hebben we wat te verbergen?”overtuigd haar. Nadat ze kort heeft nagedacht, nodigt ze hen uit en vraagt hen om op de weg naar hier, Ursula op te pikken. Ze komen zowat gelijk aan en de kennismaking verloopt soepel. Er blijkt gelijk een klik en al snel zijn de vrouwen met elkaar in gesprek. Dominique kijkt van Herman naar mij. “Ik zou de tekeningen op je laptop wel eens willen zien… John.”

“Anders ik wel! Ik heb van Bas begrepen dat jullie aan een nogal groot project beginnen.” Bij het zien van de 3 dimensionale tekeningen wordt niet alleen Dominique enthousiast. Herman geeft tips en ziet mogelijkheden waaraan ik niet heb gedacht. Hij blijkt vertrouwd te zijn met alle vormen van laswerk en ziet daardoor mogelijkheden en voordelen om bepaalde houten constructies te vervangen door metalen constructies. Ik vraag hem hoe hij het zou vinden om Bas en mij met zijn expertise te ondersteunen. Hij geeft aan dat hij met liefde en plezier zijn offshore werk zou inruilen voor werkzaamheden dichter bij huis. Nadat ik hem heb verteld dat ik niet weet of wij wel in staat zullen zijn hem naar behoren te betalen wuift hij dat weg. Hij wil eerste met Helga en Elisa overleggen, maar hij is er nu al van overtuigd dat zij hun reserves graag willen inzetten voor het welslagen van dit project.

Nadat Livy en Bas, die samen de verantwoordelijkheid voor de maaltijd op zich hebben genomen, ons aan tafel hebben geroepen, laten wij ons de ovenschotels goed smaken. Al snel zijn de eerste flessen wijn leeg. Ik bied Helga nog een glas aan. Zij legt een hand op haar glas. “Sorry John, hij is heerlijk. Maar ik moet nog rijden. Herman heeft immers een alibi, met zijn gipspoot.” “Een heerlijk alibi. Ik kan dat iedereen aanraden. Je wordt gereden en mooier nog… Bereden.” Helga kleurt. “Herman Schneider!” “Mama toch … Onderhand moet je toch wel weten… Dat tussen deze muren … geen taboes zijn.” “Tussen deze muren niet, maar..?” Jacqueline neemt het woord. “Ook niet tussen deze mensen.” Ze kijkt ons allemaal kort aan. “Vinden jullie het goed als ik onze nieuwe vrienden kort bijpraat.” Nadat wij allen geknikt hebben steekt ze van wal. Nog geen kwartier later heeft zij in grote lijnen, haar eigen, onze en ook Ursula’s levensloop uit de doeken gedaan. Tot slot kijkt ze Helga aan. “Dus lieverd, het was nergens voor nodig om bij jullie initiatie jou tweeslachtigheid te verzwijgen, laat staan je ervoor te schamen. Jij kunt daar net zo min iets aan doen, als Ursula aan haar misvorming of ik aan mijn Nymfomanie.” Dan kijkt ze Dieny aan. “Waar je wel wat aan kunt doen is hoe je met je ‘misvorming’ omgaat.” De diepere betekenis van de laatste opmerking ontgaat een deel van onze tafelgenoten. “Zie je nou wel Mama… Geen taboes en … Niks waarvoor we ons hoeven te schamen.” Helga lacht naar haar meiden. “Rationeel weet ik dat lieverds, alleen mijn gevoel hinkt er nog een beetje achteraan.” “Nu dan toch alles op tafel ligt… Helga en Elisa, lieverds. Ik ben voornemens mijn baan op te zeggen om aan een project te gaan werken met een nog onzekere uitkomst.” Even kijken ze hun echtgenoot en vader verbaasd aan. Maar dan breekt een lach door bij Helga. “Zo, we laten de mannen even alleen naar een laptop kijken en gelijk worden er banen opgezegd.” “Waarom vraag je dat… Aan ons Papa.” “Lieverds, we hebben gespaard om jullie toekomst veilig te stellen. Het is mogelijk dat wij dat spaargeld moeten aanbr…” “Nou moet je goed horen Papa.” “Jullie hebben je plicht gedaan… Wij zijn volwassen en gelukkig… Dat is jullie verdienste… Het is aan ons om onze eigen boontjes te doppen.” Bas kijkt zijn liefjes onzeker aan. “En waar blijf ik dan?” De tweeling lacht. ” “Jou boontje bas? … Jou boontje, dat doppen we met liefde erbij.”

Nadat Herman met Helga is vertrokken, zoekt Bas met Elisa de onder gelegen Bed & Breakfast op. “Ursula, als jij je glas leeg hebt kunnen we dan gaan?” “Zeker Jacqueline.” “Hebben jullie nog een paar minuten? … John laat jij Ursula de tekeningen zien?” Ursula kijkt Dieny bevreemd aan. Ik ga naast Ursula zitten, klap mijn laptop open en klik op de link ‘Ursula’ op mijn scherm. “Ùh maar dat is een tekening van mijn huis.” “Kijk eens goed lieverd.” Ik draai het beeld en loop virtueel door de ruimtes. Ze kijkt me aan en ik zie tranen in haar ogen.” Ik knik. “Zeg jij het maar Dieny.” “Dat is het eerste project voor als we terug zijn uit Nederland. Ik vrees dat je een paar weken in mijn bed en breakfast moet wonen.” Ursula kijkt ongelovig en wijst naar het scherm. Daar die deur, waar gaat die naar toe, die is er nu niet.” Met mijn muis open ik de virtuele deur en ‘loop’ het lokaal met 8 werkplekken binnen. Is dat een schoolbord. Daar kan ik toch niks mee.” Dat is een digibord Helga, een digitaal schoolbord. De bediening gaat met je tenen doen via een touchscreen in de vloer.” Tranen biggelen over haar wangen. “Maar ik weet niet of ik dat alles wel kan betalen?” Dieny neemt haar vriendin in haar armen. “Lieverd. Jij was er altijd voor mij en voor de kinderen. Het wordt tijd dat ik iets terug doe. Op mijn verzoek heeft de Raad ingestemd om de kosten voor het leslokaal uit de dorpskas te betalen. John en Bas stellen hun diensten belangeloos ter beschikking. Blijven over de materiële kosten voor de aanpassingen in je huis… John?” “Ik denk dat we met € 35000,- een heel eind komen. “Ze kijkt me ongelovig aan. Maar ik heb meer dan het drievoudige!?” “Ik ken nog wel een project dat nog een extra financiële injectie kan gebruiken. Ik kan echter niet garanderen dat die investering loont.” Ursula kijkt ons allen aan. “Je hebt gelijk Dominique. Ik investeer! Maak de papieren maar in orde.”
“Wanneer vertrekken jullie.” “Overmorgen; vroeg in de ochtend.”
Het afscheid is hartelijk en zelfs ontroerend. Het sterkt Lianne en mij in ons besluit om toch vooral terug te keren.

Lianne verteld:
“Hoe moet dat nu John? Heb je de boeien ingepakt?” We zitten in de auto en passeren net een bord dat aangeeft dat we nog maar 48 km moeten, voordat we Lausanne bereiken. Tot noch toe heeft John alle nachten bij ons zusje doorgebracht. De laatste week heeft hij de boeien zelfs achterwege gelaten. Na de emotionele en onstuimige nacht is een serene rust over haar heen gekomen. Van John heb ik begrepen dat er ondanks dat hij alle nachten bij haar heeft geslapen, Dieny geen enkele poging heeft gedaan om intiem te worden. Ze had zich uitsluitend gekoesterd in zijn armen. “Waarom Dieny, we slapen toch al een week zonder.” “Èh jazeker, maar jij was altijd bij me. En straks ga je met Lianne in die ùh, Honeymoon suite en ik bij Livy.” “Zou jij het anders willen?” Er volgt een stilte van minstens een minuut. “Eerlijk gezegd, weet ik dat niet.” “Laten we dan afspreken dat je het laat weten als je eruit bent.”

“Moet je kijken Mama, die bergen en dat meer.” “Ja lieverd, het is prachtig.” “Ik kan me helemaal niet herinneren dat ik dit gezien heb toen wij van Grossetto naar Andiane zijn gegaan.” “Dat hebben we ook niet.” “Nee Livy. Nadat wij al 14 dagen naar jullie op zoek waren heb ik besloten om hier een paar dagen pauze te nemen.” “Wist jij dat het hier zo mooi was?” John knikt. “Ik ben vroeger vaker samen et Mieke vaker in deze omgeving geweest,. Ik wilde dit moois ook met mijn lieve zus beleven.” Ik lach. “Dat was echt niet het enige dat ik hier voor het eerst beleefde.” “Lianne gedraag je!” “Nee John, ik gedraag me al weken. Dat is nu afgelopen!” Het doet me deugd dat zelfs Dieny lacht.
Op het moment dat we de parkeerplaats van ons hotel oprijden gaat mijn hart sneller kloppen. Het is dezelfde receptioniste die ons weer hartelijk ontvang. Ook nu weer drinken wij eerst wat, voordat we naar boven worden begeleid. De kamer voor Dieny en Livy blijkt grenst direct aan de suite. Beiden zijn onder de indruk van de luxe. “Mogen wij mee naar jullie kamer.” “Natuurlijk meid, waarom niet?” Nadat de receptioniste is vertrokken wordt onze suite door zowel Dieny als Livy met toenemende verbazing geïnspecteerd. Moet je nou kijken Mama, vanaf het bed kun in over het meer kijken.” Dieny kijkt John aan. “Zo’n halfronde glazen erker dat zou wat zijn om aan te bouwen bij een van de Gerardieu panden.” John kijkt haar vragend aan. “Maar die huizen staan in het bos, daar heb je geen enkel uitzicht. Dat zullen de voyeurs buiten niet met je eens zijn, als ze naar binnen kijken.” “You dirty mind zusje!” Het is een verdrietige lach die over haar gezicht trekt.
Nadat we ons op de eigen kamers hebben gedoucht gaan we naar beneden. Ook nu valt op de ambiance en het eten niets af te dingen. Al snel is ook de tweede fles wijn leeg. Ik leg mijn hand op John’s knie. “Lieverd ik wil eigenlijk wel naar boven.” John wenkt de ober “Wat doen jullie. “Ik ben best wel moe Mama, ga jij ook mee.” “Zeker meisje.” Nadat John nog een fles wijn voor op onze suite heeft besteld gaan we naar boven. Voor de deur van Dieny’s en Livy’s kamer kussen wij elkaar kort en wensen elkaar een goede nacht toe.

“Hoe moet ’t nu verder met Dieny, John?” “Eerlijk gezegd weet ik dat ook niet lieverd. Ze is in toenemende mate vlak en lijkt nergens echt van te genieten. Het klinkt misschien gek, maar ik verlang bijna terug naar ons soms redeloze zusje.” “Ik begrijp wat je bedoelt, ik moet met haar praten. Een gesprek van vrouw tot vrouw.” John schakelt de tv aan. Samen kijken we nog even naar het Zwitsers nieuws. Wanneer er even later geklopt wordt haalt hij het dienblad met de wijn en de glazen naar binnen. “Maak jij je eerst klaar John? Daarna wil ik me fris maken en omkleden.” Ik kijk naar hem terwijl hij zich staat de douchen. Ik verlang naar hem. Ik wil zijn sterke armen om me heen voelen, ik wil verdrinken in zijn ogen terwijl ik zijn mannelijkheid in mijn vaginale tunnel opneem. Ik nip van de wijn. ‘Straks ben je van mij jongen, wat er ook gebeurt.’ “Wat zit jij te dromen zus.” Ik kijk op uit mijn overpeinzingen. “Och niks… Ik wil dat je niet kijkt terwijl ik sta te douchen, ik wil me mooi maken voor jou.” Hij lacht. “Deja vu!” Ik kus hem. Terwijl ik me uitkleed zie ik dat hij een fauteuil omdraait en met zijn wijnglas in de hand over het dal uitkijkt.” Nadat ik gedoucht en afgedroogd ben, maak ik mij een beetje op. Dat heb ik eigenlijk al niet meer gedaan sinds we in Andiane waren aangekomen. In de spiegel kijk ik kritisch naar mijn lichaam en mijn opgemaakte gezicht. Ik ben niet ontevreden. Net als John eerder,trek ik alleen mijn badjas aan. Ik sluip naar hem toe, wil hem net in zijn nek kussen, als hij zich omdraait. Onze monden vinden elkaar in een zoen, die de spaarvlam van onze liefde meteen vol laat ontbranden. Ik laat me net op zijn schoot zakken als er wordt geklopt. “Heb jij nog extra wijn besteld?” “Hij schudt zijn hoofd, staat op en verdwijnt in het halletje.

“We hebben bezoek.” Dieny komt binnen. Ook zij is gekleed in de hotel badjas, met dat verschil dat zij er zichtbaar een van haar oude longshirts onder draagt. “Is Livy alleen?” “Ze slaapt. Gelijk nadat ze zich in mijn armen liggend had klaar gevingerd, is ze in slaap gevallen. Ik heb een briefje neergelegd, voor het geval ze wakker wordt.” “Wat kom je doen Dieny?” “Ik weet het niet, ik kon niet slapen. De laatste week… Ik weet niet, maar ik voel me vreemd.” “Wil je een slokje wijn zusje?” “Nee John, laat maar. Ik heb net nog een glas water gedronken.” Ik kijk naar John en zie dat hij twijfelt. Ik twijfel echter niet langer en kijk mijn zusje aan. “Dieny… Wekenlang heb ik mijn verlangens weggecijferd. Weggecijferd in de hoop dat jij zou ervaren dat John van zijn kleine zusje houdt, zoals hij ook van mij houdt. Hier en nu ga ik die liefde vieren. Dus misschien is het beter als je nu terug gaat naar je eigen kamer.” Ze kijk ons verdrietig aan. “Sturen jullie me weg?” Ik leg mijn arm om haar schouder. “Nee liefje, maar ik heb je gezegd wat hier te gebeuren staat.” “Ze kijkt me beslist aan. “Ik blijf!” Ik stap op John af. “Kom lieverd. We laten Dieny zien hoe mooi de liefde kan zijn.” Ik zie dat hij nog steeds twijfelt, toch loopt hij aan mijn hand mee naar het bed. Nog terwijl ik John’s badjas losknoopt zie ik dat Dieny de fauteuil waar een paar minuten geleden John nog zat, heeft omgedraaid naar het bed en is gaan zitten. Ik duw hem achterover op het bed. Terwijl hij naar me kijkt knoop ik mijn badjas los en laat die van mijn schouders glijden. Ik zie hoe zijn piemel met schokjes omhoog komt. “Ik heb je gemist John.” “Ik jou ook Lianne.” Ik kruip naast hem op bed en kus hem. Voor het eerst in weken voeren onze tongen hun vertrouwde liefdesdans uit. Met toenemende gulzigheid drinkt hij het speeksel uit mijn mond. Het is niet alleen mijn mond waar mijn liefde vloeibaar wordt. Ik voel dat mijn mossel een nat spoor op zijn bovenbeen achterlaat. Mijn lichaam neemt het van me over. Ik rol over hem heen. Zonder dat een van ons handen gebruikt vindt zijn geslacht het mijne. We smelten letterlijk samen. Mijn handen pakken zijn hoofd, ik wil hem opvreten, mijn mond zuigt zich vast aan zijn gezicht. Mijn billen worden uit elkaar getrokken, zijn eikel duwt tegen de poort tot mijn baarmoeder en het voelt alsof zelfs deze barrière zich voor hem opent. Mijn besef voor tijd en plaats is verdwenen. Wij zij één! Één in onze liefde. Achteraf is het onmogelijk een begin, noch een einde aan te geven Heel langzaam, maar onophoudelijk stroomt energie vanuit mijn baarmoeder naar mijn hersenen. Dit is geen klaarkomen, dit het ultieme gevoel van liefde.

Het is het gesnik van Dieny dat ons uit onze trance haalt. Het kost me moeite om mij van John los te maken. Ik had het niet erg gevonden als onze omstrengeling was geëindigd in onze gezamenlijke ten hemel opneming.
Ik kniel voor mijn huilende zusje. “Wat is er Dieny, waarom huil je?” “Ik kan het niet, ik ben jullie liefde niet waard. “Waarom zeg je dat lieverd wat is gebeurd?” “Ik ben klaargekomen. Toen ik zag hoe jullie genoten en jullie liefde beleefden kwam ik klaar. Ik heb me met geen vinger aangeraakt, het kwam niet eens in me op. Maar toch ben ik intensief en diep van binnen klaargekomen.” Ik wilde dat niet, echt niet. Het mocht niet van John.” Inmiddels heeft John een arm om haar heen geslagen. Dieny begint nog harder te snikken. “Gaan jullie bij me weg?” John kust in haar hals. “Integendeel schatje. Je ben geslaagd!” Met haar betraande ogen kijkt ze ons ongelovig aan. “Maar ik mocht niet klaarkomen!?” Ik schudt mijn hoofd. “Je bent in staat gebleken om zonder wrok of afgunst naar ons liefdespel te kijken. Sterker nog, toen wij het ultieme genot deelden werd jij deelgenoot van dat genot.

Dieny verteld:
“Ga je met me mee zusje.” Ik kijk Lianne aan. “Waarheen?” Zonder verder nog iets te zeggen neemt ze mijn hand en begeleidt me maar naar de glazen doucheruimte in de Suite. Ze doet mijn badjas uit en trekt mijn longshirt over mijn hoofd. Door het glas zie ik dat John de fauteuil omdraait. Hij gaat met de rug naar ons toe zitten. “Hij wil me niet zien!” Lianne lacht. “Nee schatje, hij gehoorzaamd.” Ze zet me onder de douche en sponst me zorgvuldig af. Nadat ze me heeft afgedroogd loopt ze met mij naar de toilettafel en begint me op te maken. Sinds ik Nederland heb verlaten is mijn gezicht niet meer met make-up in aanraking gekomen. Ik ben verbaasd in de spiegel te zien hoe sprekend mijn gezicht word door een beetje mascara, oogschaduw en rode lippenstift.

Ik voel dat ik zit te rillen. “Heb je het koud lieverd?” “Nee, helemaal niet. Ik ben bang.” “Bang voor wie? Voor John?” “Eigenlijk meer voor mezelf.” Ik zie dat Lianne lacht en zou haar willen kussen. “Spreidt je benen lieverd.” Zonder dat ik het had gemerkt heeft ze een nagelschschaartje uit haar beautycase gepakt. Ze neemt de Tie-wrap die mijn vagina afsluit tussen haar vingers, knipt hem door, en gooit hem op de toilettafel. “Misschien dat we morgen in Lausanne maar eens moeten kijken om de tie-wraps door je lipjes en tepels door echte sieraden te vervangen. Ik kijk naar beneden. De plastic bandjes zijn de afgelopen weken vertrouwd geworden. Ze herinneren mij eraan dat ik de enige man waarvan ik ooit echt heb gehouden, niet kon toestaan mij lief te hebben. De afgelopen weken, ondanks mijn verzet, mijn misdragingen, hij was er voor mij. Op geen enkel moment was er boosheid. Ik zag teleurstelling en verdriet, maar nooit wraak of haat. Lianne buigt naar me toe en fluistert in mijn oor. “Waar is je key-card Dieny?” Automatisch fluister ik terug. “Op het tafeltje in de hal. Waarom?” ” Nu is het aan jou zusje. Ik ga naar Livy.”

Voordat ik het goed en wel besef hoor ik de zachte klik van de deur die achter Lianne sluit. John zit nog steeds met zijn rug naar me toe. Ik weet niet of hij beseft dat Lianne niet meer hier is. Ik sta op en voel mijn benen trillen. Ik lijk wel gek. Terwijl ik op John afstap voel ik tranen over mijn wangen lopen. Pas op het moment dat ik aan zijn voeten op de grond ga zitten lijkt hij me op te merken. “Waar is Lianne?” “Ze is naar Livy.” “Wat wil je Dieny?” Ik kijk naar hem op en zie ook tranen in zijn ogen. “Ik wil bij je zijn.” Hij streelt door mijn haren. “Voor een moment ben ik weer het kleine zusje dat ondanks al haar pesterijen en leugens gestreeld wordt door haar grote broer. Wat mijn moeder me ook heeft aangedaan, het rechtvaardigt niet hoe ik tegen hem tekeer ben gegaan. “Het spijt me John?” “Mij ook Dieny.” “Maar wat moet jou spijten?” Hij tilt me op, trekt me op zijn schoot en kijkt me aan.” “Het spijt me dat ik je hulpkreet niet heb gezien. Dat ik blind was voor Mama’s gedrag. Ik was je oudere broer en ziende blind. Ik kijk hem aan en wil nog maar een ding. “Alsjeblieft John, wil je me kussen?” Ik voel teleurstelling als hij opstaat en me optilt. Alsof ik breekbaar ben legt hij me op het bed. Hij gaat naast me liggen, streelt mijn gezicht en kijkt me aan. Een voor mij ongekend en beangstigend gevoel bekruipt me.

Ik verlies controle, maar sta het toe. Heel langzaam beweegt zijn gezicht naar het mijne en vinden onze lippen elkaar. Nooit eerder heb ik een mans mond toegelaten in mijn mond. Zeker Miran had me gekust, geneukt en ik heb hem gepijpt. “Maar de manier waarop onze monden samensmelten is een spirituele ervaring. Het is niet John die mij kust. Ik proef hem, ik proef Lianne… Ik voel onze liefde. Met een hand streelt hij eerst mijn hals en daarna mijn borsten. Iedere keer dat hij de tie-wraps raakt schieten vonkjes van mijn tepels naar een plekje diep in mijn onderbuik. Ik wist niet dat ik het in me had. Ik geef mezelf uit handen, ben niet langer bang. Wanneer hij lost kijk ik hem aan. Mijn handen bewegen naar zijn hoofd. Ik wil zijn mond weer op die van mij. “Hij fluistert iets, maar ik versta hem eerst niet. “Wat wil je zusje?” “Van jou zijn John, alleen nog maar van jou.” Terwijl hij langzaam over me heen kruipt spreid ik als vanzelf mij benen. Met mijn handen trek ik aan de tie-wraps door mijn lipjes. Ik wil dat hij zich welkom voelt, het is mijn krampende baarmoeder, die mij doet beseffen dat zij niets liever wil dan zijn hete zaad opzuigen. Het is weliswaar de tweede keer dat zijn piemel zich een weg baant langs de plooitjes van mijn liefdeskanaal. Maar in tegenstelling tot de vorige keer zijn we deze keer alleen. De spoken uit mijn jeugd zijn op de vlucht. Voor hen is geen plaats in deze relatie.” Terwijl hij langzaam in en uit me beweegt kijkt mij me vragend aan. “Toe maar, ik ben van jou… Neuk me alsjeblieft.” Ik weet achteraf niet meer of ik dit gezegd, of alleen maar heb gedacht. Feit is dat mijn bekken zijn in snelheid en in kracht toenemende stoten opvangt. Ik voel maar een doel, Ik wil dat hij dankzij mij zijn hoogtepunt bereikt, ik wil zijn zaad diep in mijn buik. “Oeh jááá’… Dieny lie…fje.” Met mijn handen trek ik hem diep bij me binnen. “Jáááá’… ik … Jaaargh”. Op het moment dat mijn moedermondje zijn spuitende eikel ‘zoent’ wordt ik letterlijk overvallen door mijn orgasme. Een warme straal vindt zijn weg van mijn baarmoeder, via mijn hart naar een plekje in mijn brein.

Als ik mijn ogen open kijk ik in zijn lieve gezicht. “Gaat ’t liefje?” “Wat een vraag John, ik heb zojuist het tweede orgasme beleeft dat me ooit is geschonken. Het hoefde niet er was geen pijn, maar toch kwam het… Ik wil geen seks meer, ik wil alleen nog liefde.”
“Weet je dat zeker zusje?” Zowel John als ik kijken met een ruk om. Op de fauteuil waarop ik straks nog heb gezeten zit Lianne, met Livy op haar schoot. “Ik vroeg je wat zusje.” “Èh wat?” “Wil je echt geen seks meer? Ik zal voor mij spreken. Ik wil ze allebei. Ik vind het heerlijk om, zoals jullie net en ik daarstraks, de liefde te bedrijven. Maar een stevig robbertje seks om de seks is ook niet te versmaden. Ik kijk mijn zus verbaasd aan. “Maar zou jij dan zo maar, ik bedoel met een vreemde…” “Nee gekkie, zeker niet. Er moet wel liefde zijn.” “Toen jij ons getest hebt, die Sessie met Jacqueline. Als John niet uit liefde had toegestemd, dan was er niets gebeurd, daarvan kun je zeker zijn.” Bij mij valt weer een kaartje op zijn plaats. “Ùh dat van John en.. èh, Ursula?” “Ja liefje, ik gunde hen dat beiden. Er was geen jaloezie, alleen gedeeld genot.” “Jullie moeten me nog veel vertellen.” “Dat zullen we zeker doen Livy. Alleen vanavond niet meer.
Nadat we allemaal nog een slokje wijn hebben gedronken willen Lianne en Livy terug naar de andere kamer. “Waarom blijven jullie niet hier slapen, dit bed is groot genoeg. Wat jij John.” Hij lacht “Wat vraag je mij zusje, denk je nou echt dat ik me ga verzetten wanneer mij wordt aangeboden de nacht door te brengen met drie mooie vrouwen.”
“Wat is dit voor een raar bed.” “Dat is een waterbed Livy.” “Tjee, dat ligt lekker.” We wensen elkaar welterusten.” John drukt op de afstandsbediening, het licht dimt en het wordt stil.
“Wat lig jij te snuiven meisje?” “Jij en Lianne Mama, het is jullie geur. Die maakt me geil.” “Moet Mama je helpen liefje?” “Nee ik wil geil gaan slapen.”

John verteld:
Ik voel het bed deinen en word langzaam wakker. Als ik mijn ogen eindelijk open, zie ik nog net hoe Dieny en Livy, gehuld in badjassen onze suite verlaten. “Zo slaapkop waren twee zussen op een nacht te veel voor je.” “Ik heb niet gedroomd?” “Nee lieverd het was geen droom. We moeten nog zeker 800 kilometer, maar vannacht zijn we thuis gekomen.” Ik zie tranen glimmen in Lianne’s ogen. “Erbij te zijn terwijl Dieny en jij voor de eerste keer echt de liefde bedreven… Dat was bijna net zo lekker als…” “Als het zelf te doen?” Ze knikt “Dit mag niet kapot John. Ik wil jullie, jullie allebei… met huid en haar.” Ik kus haar en proef tegelijk ook Dieny. “Jullie vermengde smaak is heerlijk liefje. ” “Ze heeft me wakker gezoend… Ik heb haar nooit eerder zo gelukkig gezien. Ze straalde gewoon.” “Waarom hebben jullie me niet ook gelijk wakker gemaakt?” “Dat wilde Livy niet.” “Livy? Waarom?” “Ze wilde dat Dieny het brandje in haar onderbuikje bluste vannacht en zowel zij als Dieny, wilden je daar niet bij hebben. Zij moeten zich sowieso verzorgen op hun eigen kamer, daar liggen hun spullen.” “Zullen wij dan ook maar gaan douchen?” “Samen?” Ik knik. “Dan ga ik eerst snel plassen. Ik moet nodig.” “Ik ook. Maar plassen doen we onder douche.” “Mag ik dan je pieleman water geven?” “Dat mag jij, ik wil namelijk dolgraag je mosseltje uitspoelen met warm zoutwater.” Ze stap uit bed en trek me overeind. “MosselTJE? Kom mee slijmbal. Dat TJE is mijn lustscheur al in mijn tienertijd kwijtgeraakt.”

De aansluitende uitwisseling van ons goudsap doet ons beiden geen goed. Het liefst zou ik gelijk weer met Lianne tussen de lakens zijn gekropen en dat zeg ik haar ook. Ze bekent me dat ook bij haar, ondanks de uiterst bevredigende nacht, het verlangen toeneemt.
Nadat wij ons hebben aangekleed kloppen wij op de kamer van Dieny en Livy. Ons nichtje doet open. “Mama vraagt of zij jou make up setje mag lenen. Ze wil zich mooi maken voor jullie.” Lianne draait gelijk om en gaat terug naar onze kamer. “Mag ik binnenkomen of is het not done om mijn zusje in haar natuurlijke staat te aanschouwen.” Livy stapt lachend op zij. “Van mij wel!” Dieny staat voor het toiletmeubel en schrikt zichtbaar als ze mij via de spiegel ziet binnenkomen. Ze grijpt gelijk de over een stoel hangend badjas, hangt hem om en trekt hem met dicht. “Alsjeblieft John… Ik wil niet dat jij mij zo nog ziet.” “Hoe zo? Dieny.” “Ze draait zich om en kijkt me blozend en bang aan. “Zo, is met die lelijke plastic dingen in mijn oren, spenen en kutlellen. Mijn door de mediterrane zon gerimpelde kop en onverzorgde rooie haardos.” “Dieny schattebout… Ik èh…” “Laat maar John. Ik weet dat jij van ons houdt, ongeacht hoe wij er uitzien, Maar wij zijn vrouwen. Vrouwen van bovengemiddelde leeftijd. We weten het wel. Echte schoonheid komt van binnen… Maar toch, we willen er alles aan doen om de geile twinkeling in de ogen van onze grote liefde te stimuleren… Ga jij maar vast met Livy naar de ontbijtzaal, wij komen zo.”
Ik geef me gewonnen. Niet in de laatste plaats omdat ik mijn vrouwen gisteravond, nadat zij zich voor mij extra mooi hadden gemaakt, nog meer bewonderde.

“Jonge dame? Wil jij deze oudere heer begeleiden naar de ontbijtzaal?” Livy legt haar arm in de mijne en kijkt trots lachend naar mij op. “Heel graag meneer.”
Uit het feit dat er nog maar twee tafeltjes zijn gedekt kan ik afleiden dat we aan de late kant zijn, Ik kijk op mijn horloge en schrik een beetje als ik constateer dat het al bij tienen is. Nadat wij zijn voorzien van een kop koffie voor mij en een beker warme chocomel voor Livy, kijk ik mijn nicht aan. “Het ziet er naar uit dat het een meiden shopping dagje gaat worden!?” Ze kijkt naar me op. “Liever niet!” en begint gelijk te blozen. “Niet shoppen meisje?” Ze schudt met haar mooie hoofdje. “Wat wil jij dan?” “Laat maar… ’t is niet belangrijk… Ik ga met jullie naar Lausanne, dat is ook leuk.” Ik voel hoe ik achtereenvolgens twee keer in mijn nek wordt gekust. Mijn mond valt letterlijk open als mijn twee zussen aan tafel komen zitten. “Kom op Livy, vraag het John maar…” Ze kijkt Lianne verstoord aan. “M..m.. maar het lijkt me best wel leuk om.. met z’n allen…” Lianne legt haar handen op die van Livy. “Best wel leuk!? Voor de dag ermee meid. Wat heb je mij gisteren verteld.” “Ùh… Dat ik; dat ik best wel graag die grote wandeling met John zou willen maken.” “Best wel graag?” Livy kijkt me strak aan. “Nee tante… Heel erg graag!” Zo wil het horen lieverd… En John, wat jij. Zou jij je nichtje niet willen begeleiden op die geweldige wandeling van ons. Wij willen namelijk graag met z’n tweetjes Lausanne onveilig maken. Wat jij zusje?” Dieny kijkt me onzeker, zelfs angstig aan. “Zusje toch. Eigenlijk zou ik boos op je moeten zijn. Neem van mij aan dat ik je dochter op geen enkele manier zal beschadigen, Noch mentaal, noch zal ik haar onschuldsbloemetje plukken.” Het is Livy die het ijs breekt. “In dat geval kan ik misschien toch beter mee gaan naar de stad.” Pas nadat zij haar dochter goed heeft bekeken breekt een glimlach door op Dieny’s gezicht. “Sorry John. Ik wilde niet..” “Dat wilde je wel lieverd. Maar dat siert je ook als moeder. Dus gaan jullie maar lekker shoppen, dan gaan Livy en ik genieten van elkaar en van de natuur. Zonder dat…” Dieny’s lach is nu zelfs aanstekelijk. “Ik begrijp het al broer, je hoeft het niet voor me uit te tekenen.”