(c) 2020 – 2024, door P.D. Vile
Wat voorafging: Kyle gaat met zijn kinderen, Aaron en Rose, op vakantie naar een afgelegen blokhut. Door een vergeten badpak moet Rose wel topless zwemmen.
Aaron heeft een probleempje
Om mezelf bezig te houden, schoof ik een van de stoelen dichter naar het meer, en zette hem op een mooi, schaduwrijk plekje. Ik liep terug om mijn boek te pakken. Het begon warm te worden, en ik wilde ook graag mijn zwembroek aan gaan trekken, maar Aaron was nog steeds binnen. Hij nam er de tijd voor.
Met een zucht rekte ik mezelf uit op de stoel, pakte mijn boek, en begon te lezen. Ik was al op de derde bladzijde toen Aaron eindelijk naar buiten kwam. Sinds hij uit de puberteit was, had zijn lichaam zich mooi ontwikkeld. Hij was minstens twee keer zo gespierd als de vorige keer dat ik hem in boxershorts had gezien. Ik realiseerde me dat ik hem nooit meer gespeeld zou hoeven laten winnen met armpje drukken.
“Het huisje is van jou, pap, als je ook wat kleur wil op je melkwitte huid.”
“Top, ik smelt hier zowat met mijn lange mouwen.”
“Ja, sorry dat het zo lang duurde. Ik … uhmmmm … kon mijn zwembroek niet vinden.”
Het was duidelijk een smoesje, maar ik liet het voor wat het was.
“Prima, joh. Ga maar lekker zwemmen. Veel plezier. En voorzichtig met Rose!”
Hij reageerde niet maar rende langs me heen en sprong in het meer. Ik wist dat het niet nodig was geweest om dat laatste eraan toe te voegen. Hoewel ze elkaar weleens plaagden, zoals dat hoort tussen broers en zussen, hielden ze heel veel van elkaar. Ze zouden elkaar nooit kwetsen.
Ik trok me terug in het huisje, en zocht in mijn tas naar mijn eigen zwembroek. Maar een hele harde en boze schreeuw van Rose verstoorde mijn zoektocht.
“Pap! Paaaahaaaap!!! Doe iets! Aaron zit me aan te gapen!”
“Niet!” Dat was Aaron. “Ik doe niks. Jij zit me uit te dagen!”
Ik was al buiten.
“ALLEBEI, UIT HET WATER, NU! KOM HIER!” brulde ik.
Rose en Aaron kwamen uit het water en liepen naar me toe. Allebei met het idee dat ik ze gelijk zou geven. De duidelijke tent in Aarons zwembroek was niet te missen. Rose wees ernaar: “Zie je wel wat een viespeuk hij is?”
Aaron deed zijn hand voor zijn broek. Maar met zijn andere hand wees hij naar zijn zusje. Niet naar haar borst, maar lager.
“Kijk dan pap. Kijk dan hoe ze me uitdaagt!”
Ik keek, en zag meteen wat hij bedoelde. Het slipje van Rose was duidelijk niet gemaakt om mee te zwemmen. Nu het nat was, was het volledig doorzichtig geworden. Niet een beetje, maar bijna helemaal. Ik kon precies zien hoe glad en haarloos haar vulva was. Ik kon elk detail van haar jonge spleetje zien. Ik begreep nu precies Aarons probleem.
Ik ademde diep in en probeerde een oplossing te verzinnen. Aaron zou als eerste aan de beurt zijn, besloot ik.
“Oké, zitten, allebei. Luister, Aaron. Rose daagt je niet expres uit. Ze is haar badpak vergeten, dus dit is haar enige optie. Het is niet haar schuld dat een gewoon slipje doorzichtig wordt in het water.”
Ik keek naar Aaron terwijl ik tegen hem sprak, maar vanuit mijn ooghoek zag ik dat Rose ongemakkelijk haar hand voor haar kruis hield toen ze dit hoorde.
“Ik begrijp dat het voor jou net is alsof Rose je uitdaagt. Maar dat doet ze niet opzettelijk. Je bent je zus een excuus verschuldigd.”
Voordat hij antwoord kon geven, richtte ik me tot Rose. Ik had van Amber geleerd hoe effectief het kan zijn als je je kinderen even tijd geeft om over je woorden na te denken, terwijl je de ander toespreekt. En je laat zien dat je geen kant kiest.
“En jij, Rose. Ik weet dat je dit niet opzettelijk doet. Maar je moet je beseffen dat je een hele mooie jonge vrouw aan het worden bent. Toen ik zo oud was als Aaron, kreeg ik al een stijve als iemand ‘tieten’ zei. Het is normaal dat Aarons lichaam zo reageert als hij zo’n mooie meid als jij bijna naakt ziet. Sterker nog, als dat niet zou gebeuren, dan zou ik hem direct naar een dokter brengen. Hij is geen viespeuk. Hij heeft een lijf dat reageert zoals een jongenslijf hoort te reageren op een mooie en bijna blote vrouw.”
Ik zag de boosheid op haar gezicht plaatsmaken voor trots toen ik haar schoonheid benadrukte.
“Ik begrijp dat je schrok van Aarons erectie, maar hij kan er niks aan doen. Hij bedoelt er niks mee. Je bent je broer je excuses verschuldigd.”
Ik keek weer naar Aaron, die inmiddels klaar leek om te reageren.
“Je hebt gelijk, pap. Ik reageerde alsof Rose het expres deed, om te pesten. Ik was vergeten dat ze het niet expres deed, en dat het voor haar waarschijnlijk ook heel vervelend is. Sorry, ik had het niet moeten zeggen, Rose.”
En na een korte pauze: “En sorry voor…,” hij wees naar beneden, “… dit. Maar het klopt wat papa zegt. Ik heb het niet onder controle. Als jij zo… Als ik jou zo zie…”
Rose viel hem in de rede.
“Het is al goed, broer. Na de uitleg van papa begrijp ik hoe het werkt. Ik had het moeten weten. Ik heb al weleens gehoord dat dat bij jongens vanzelf gaat. En… ik denk… nou ja.. het is ook wel een beetje een compliment, toch? Het betekent dat je… dat je dit mooi vindt?”
Ze kromde haar rug een beetje terwijl ze het zei, en wees naar haar borst.
“Ja… ik denk het…” zei Aaron ongemakkelijk, terwijl hij haastig een andere kant opkeek.
“Nou dankjewel voor het compliment dan. En sorry dat ik je een viezerik noemde.”
Ze stonden allebei op en liepen naar elkaar toe voor een knuffel zoals ze gewend waren na een ruzie. Maar op het laatste moment hielden ze in en ze gaven elkaar uiteindelijk ongemakkelijk een handje. Waarschijnlijk een beter idee in dit geval.
“Alles weer goed?” vroeg ik. “Terug naar het meer?”
Aaron knikte, maar hij ging nog niet weg.
“Ja, alles weer goed,” zei Rose, “maar pap, je zei dat mijn slipje doorzichtig was geworden in het water. Hoe… hoe erg is het? Is er een spiegel?”
“Ik heb mijn scheerspiegeltje,” zei Aaron, en hij rende naar binnen om het uit zijn tas te halen.
“Het is echt erg,” zei ik. “Als je je slipje uit zou doen, zou het bijna geen verschil maken.”
Aaron gaf haar het spiegeltje en ze knikte.
“Ik zie het.”
Ze dacht even na. Daarna draaide ze zich abrupt in mijn richting.
“Pap, ik heb heel weinig kleren meegenomen. En dus ook weinig ondergoed. Als ik in deze zwem, en daarna andere aantrek, moet ik ze allebei wassen. Je zegt dat het bijna niet uitmaakt als… Mag ik hem uittrekken? Dat scheelt wassen.”
Ik besefte me dat dit Aarons probleem nog erger zou maken. Dus vroeg ik het aan hem.
“Aaron?”
Hij aarzelde even, en zei toen:
“Het zal verd… sorry. Ik bedoel, mijn erectie zal er zeker niet minder van worden… Maar als je dat niet erg vindt, dan vind ik het ook best.”
“Oké, dan,” zei ik, mijn keel schrapend, “toestemming verleend als je Aarons erectie kan verdragen, Rose.”
“Dankjewel, pap. Dankjewel, Aaron!”
Ik keek toe hoe ze haar slipje naar beneden deed. En ik besefte me al snel dat ik er naast zat. Het maakte wel degelijk verschil. Zonder slipje was ze nog veel opwindender. Het zag er dan misschien wel hetzelfde uit, maar nu was ze opzettelijk naakt. Nu wist ik, dat als ik haar daar aan zou raken, ik echt haar kutje zou raken. Niet een nat slipje. Niet dat ik dat van plan was, natuurlijk. Maar toch.
Rose draaide zich om en liep in de richting van het meer. Ze boog voorover op een zonnig plekje om haar slipje te drogen te leggen. Ik slikte terwijl ik de twee perfecte witte billen zag. Ik zag hoe ze een klein beetje uit elkaar weken, zodat ik een stukje van haar roze kontgaatje kon zien. Daaronder zag ik haar schaamlipjes tussen haar benen.
“Verdomme, Kyle,” zei ik tegen mezelf. Ik voelde mijn pik trillen in mijn broek. Ik dwong mezelf een andere kant op te kijken. Ik zag naast me hoe mijn zoon met open mond naar zijn zusje staarde, de tent in zijn broek duidelijk zichtbaar. Ik vocht tegen de impuls om er iets van te zeggen. Ik wist dat ik geen recht van spreken had. Ik had geluk dat ik nog steeds een spijkerbroek aanhad, zodat niemand kon zien hoe mijn pik ook begon te groeien. Het zou oneerlijk zijn om Aaron erop aan te spreken. En het was een te gevoelig onderwerp voor een grapje.
In mijn ooghoek zag ik dat Rose onder water verdween. En eindelijk ontwaakte Aaron uit zijn trance. Hij keek mijn kant op en zag dat ik naar hem keek. Hij begon te blozen, maar ik besloot het te negeren.
“Je hebt duidelijk meer op je lever. Wat is er, zoon?”
Ik wachtte geduldig terwijl Aaron al zijn moed verzamelde. Maar er kwam niks. Hij opende een paar keer zijn mond, maar zei niks.
“Het is goed, Aaron. We zijn hier met zijn tweeën. Wat er ook is, ik zal je niet veroordelen, en niemand anders hoeft het ooit te weten.”
Eindelijk vond hij de moed om wat te zeggen.
“Pap, ik… ik masturbeer. Thuis, bedoel ik, niet hier. Maar normaal, thuis.”
“Natuurlijk jongen. Je bent jong. Alle jongens van jouw leeftijd masturberen. Hormonen…”
Aaron onderbrak mijn verklaring.
“Ik weet het. Laat me uitspreken. Ik bedoel te zeggen. Ik doe het vaak. Minstens twee keer per dag. Soms vaker.”
Ik wilde gaan zeggen dat dit ook vrij normaal was, maar ik zag aan zijn handgebaar dat ik nog moest wachten. Dus dat deed ik.
“En ik ben daaraan gewend geraakt, zo vaak. Maar gisteren kon het niet. We vertrokken al vroeg, en we zaten de hele dag in de auto. En in bed kon het ook niet, omdat we geen eigen slaapkamers hebben. Rose zou het zeker gemerkt hebben, en helemaal gek worden. En er is ook al geen badkamer. Ik heb nu al twee dagen niet gemasturbeerd. Ik word er gek van. En dan loopt Rose er ook nog eens zo bij! Ik wil niet op mijn zusje geilen, maar… Ik was al geil en toen kwam zij! En nu ben ik bang dat…”
Hij had zijn woorden in rap tempo uitgesproken, maar nu twijfelde hij. Hij durfde zijn zin niet af te maken.
“… bang dat je iets verkeerds doet als je niet klaarkomt?” vroeg ik.
Hij knikte en keek beduusd.
“Ik begrijp het,” zei ik. “Ik ben ook jong geweest. Ik weet hoe het is als je hormonen door je lijf gieren. Maar om eerlijk te zijn, je was behoorlijk lang bezig om je zwembroek aan te trekken. Ik dacht dat je die tijd gebruikt had om… om het een en ander te regelen?”
Ik zag een flauwe glimlach op Aarons gezicht. Het hielp hem duidelijk dat ik zijn probleem begreep.
“Dat was wel mijn plan, pap. Maar er was geen goeie plek. Ik weet wel dat niemand keek, maar het zou toch best gek zijn met de open ramen. Maar het grootste probleem is de rotzooi die ik zou maken. Stel je voor dat Rose dat ziet, en herkent wat het is.”
Ik knikte.
“Dus probeerde ik of het vanzelf over zou gaan. Ik wilde niet naar buiten komen met een stijve. Ik probeerde aan andere dingen te denken. Dat is waarom het zo lang duurde.”
Ik grinnikte en gaf mijn zoon daarna een knuffel, om hem te laten merken dat ik hem niet vreemd vond. En daarna werd ik serieus. Ik besefte me dat ik een oplossing moest vinden. Al was hij maar half zo geil als ik op zijn leeftijd, dan nog zou hij het nooit de hele week volhouden als hij niet kon ontladen.
Ik glimlachte toen de oplossing me te binnen schoot.
“Aaron, het bos begint direct achter het huisje. Er zijn genoeg plekken waar je je achter de bomen kan verbergen. Niemand die je daar ziet, tenzij ze bewust naar je op zoek zijn. Denk je dat je daar kan masturberen?”
“Echt pap? Als ik nog langer moet wachten, dan kan ik het ook midden op de Dam in Amsterdam. Het zou me niks kunnen schelen. Al zouden er duizend mensen kijken.”
“Oké, de Dam is niet bepaald in de buurt, en we zijn hier maar met zijn drieën dus ik stel voor dat je het gewoon zonder publiek doet. Maar pas op voor slangen.”
Aaron hoorde me al bijna niet meer. Hij was al onderweg naar zijn broodnodige verlichting.
Rose heeft hulp nodig
De rest van de dag verliep rustig. De kinderen zwommen in het meer, behalve toen ik ze riep voor de lunch. Ik wisselde mijn tijd af tussen mijn boek en met de kinderen spelen. Aaron verdween minstens vier keer tussen de bomen. Gelukkig vroeg Rose nergens naar. En ze zei ook niks over zijn regelmatige erecties. Ik hield mijn eigen erectie aardig onder controle, hoewel dat meer moeite kostte dan ik toe zou willen geven, en ik wenste dat ik mijn zwemshorts had ingepakt in plaats van mijn speedo.
Het zal ongeveer vier uur geweest zijn, toen Rose me onderbrak bij het lezen.
“Pap, mag ik wat vragen?”
Ik keek rond. Aaron oefende de vlinderslag. Ik wist dat hij volgend jaar graag in het wedstrijdteam wou zwemmen. Rose keek kalm. Geen tekenen van naderend onheil. Behalve de toon van haar stem.
“Natuurlijk, liefje. Wat is er?”
Ze zei niks, maar wenkte me dichter naar het huisje.
“Ik weet wat Aaron doet achter het huisje, pap.”
“Oh.” Ik aarzelde en ging toen verder: “Het spijt me Rose, maar…”.
“Het is goed pap. Ik weet hoe … het werkt met jongens. Ik heb seksuele voorlichting gehad op school. Ik schrok vanochtend, omdat hij mijn broer is, en omdat het zo onverwacht was. Maar dat heb je uitgelegd. Ik snap het nu.”
“Heel goed. Dat is fijn. Maar waarom vertel je me dit dan?”
“Nou, het zit zo…” Ze zocht naar woorden. Ze voelde zich duidelijk nogal ongemakkelijk over wat ze wilde gaan zeggen.
“Het is goed, liefje. We zijn met zijn tweeën. Wat er ook is, ik zal je niet veroordelen. En niemand hoeft het ooit te weten.” Ik herhaalde de woorden die ik eerder tegen Aaron had gezegd.
“Oké,” fluisterde Rose. “Mijn probleem is dat ik nu ook opgewonden wordt, pap. Elke keer als ik de erectie van Aaron zie… denk ik aan… hoe hij eruit zal zien. En als hij dan achter het huisje verdwijnt, wil ik eigenlijk achter hem aansluipen om stiekem te kijken. Ik weet dat het niet hoort. En ik weet dat hij mijn broer is, maar ik kan het niet helpen. Als ik aan zijn erectie denk, voel ik allemaal kriebels tussen mijn benen. Ik wil ook masturberen en een orgasme krijgen als ik hem zo zie.”
Ze wachtte even. En ik zat daar maar, ik keek dwars door haar heen, zo diep in gedachten was ik.
“Gaat het pap? Ben je niet boos?”
Ik schudde mijn hoofd.
“Niet boos, meisje. Ik moet even wennen aan het idee. Ik had het moeten weten. Maar in mijn hoofd ben je nog steeds mijn kleine meissie. Mijn onschuldige kindje. Ik moet eraan wennen dat jij nu ook oud genoeg bent voor seksuele gevoelens, en om te masturberen. Het is normaal. Voel je er niet slecht over. Het is mijn probleem.”
“Oh, pap!” riep Rose uit, terwijl ze me een knuffel gaf. Ik kuste haar wang. Ik was me erg bewust van haar pronte borstjes tegen mijn borstkas, en van mijn snel groeiende erectie.
“Ik ben nog steeds je kleine meisje hoor. Je prinsesje. Ik word wel groter, maar ik blijf ook hetzelfde.”
Rose liet me los, en ik hoopte dat ze de bult in mijn zwembroek niet zou zien.
“Dankjewel, Rose. Ik begrijp wat je wilt zeggen. Maar ik weet nog steeds niet helemaal goed waarom je het aan mij vertelt. Je weet wat Aaron doet, en waar. En je weet kennelijk ook hoe je moet masturberen. Je bent een slimme meid. Je moet toch ook op het idee gekomen zijn om hetzelfde te doen als Aaron? Uiteraard op een moment dat Aaron er niet is.”
“Ja, ik weet het. Maar ik kan het niet.”
“Je kan het niet? Waarom niet?”
“Ik… Ik kan het niet staand, pap. Of nou ja, ik kan het wel, maar… Weet je nog in april, toen ik in de douche gevallen was? Ik was niet over de zeep uitgegleden. Ik had gemasturbeerd. En tijdens mijn orgasme werden mijn benen slap. Altijd. Ik masturbeer altijd liggend. Of zittend. In een stoel waar ik niet vanaf kan glijden. Anders val ik.”
Ik knikte alleen maar. Haar orgasmes waren kennelijk net zo intens als die van haar moeder. Dat was op zich logisch.
“Ik wil niet in het bos gaan liggen. Met al die blaadjes, takjes, viezigheid, insecten. En als ik het in het huisje doe, dan zien jullie het misschien.”
“En nu wil je dat ik een oplossing verzin?”
“Nee, pap. Ik weet de oplossing. Maar ik heb je hulp nodig.”
“Alles voor jou, liefje. Wat wil je dat ik doe?”
“Je moet me vasthouden, zodat ik niet val of op de grond hoef te liggen. Ik wil samen met jou achter het huisje gaan. En dan ga ik op jouw schoot zitten, en kan jij mij vasthouden.”
“Rose! Dat kan toch niet…”
“Je zei alles, pap.”
“Ja, maar… dat niet. Nee, Rose. Dat zou…”
“Alsjeblieft?” Ik zag hoe er tranen op begonnen te komen bij Rose. “Alsjeblieft pap. Ik ben zo geil. Als ik het nu niet doe, dan lig ik straks geil in bed, en kan ik er niet meer vanaf blijven. Dat hoort Aaron vast! En dan weet hij wat ik doe. Hij is al zo opgewonden de hele dag, als hij mij hoort masturberen, dan… dan…”
Ze snikte. En ze keek me smekend aan.
Ik ben een zacht gekookt eitje. Dat zegt Amber altijd tegen me. Zeker met Rose. Ik kan nooit nee tegen haar zeggen. Zeker niet als ze zo verdrietig is als nu.
“Weet je heel zeker dat er geen andere manier is, Rose?”
“Echt pap. Ik weet dat het raar is voor jou. Maar voor mij ook hoor. Maar ik weet het anders echt niet.”
Ik zuchtte. Diep.
“Oké.”
Als ik gedacht had dat ze blij zou zijn, zat ik er naast. Ik zag opluchting, maar ook een huivering. Ze had duidelijk niet gelogen dat het voor haar ook niet makkelijk is.
Ik keek weer naar het meer. Aaron was nog steeds druk bezig met zijn training. Hij deed nu schoolslag. Ik had geen idee hoe lang dit zou duren. Ik hoopte niet te lang. Ik hoopte dat we terug zou zijn voordat Aaron merkte dat we allebei weg waren.
“Kom, Rose.”
Eenmaal achter het huisje zocht ik naar een plek die beschut genoeg was, zodat Aaron ons niet meteen zou zien als hij naar ons kwam zoeken. Ik ging op het vochtige gras zitten, mijn rug tegen een oude eik. Ik besloot dat kleermakerszit het beste zou werken. Ik keek naar Rose, die stond te wachten tot ik goed zat. Ik kon het niet laten haar lichaam te bewonderden, haar jeugdige, onschuldige schoonheid. Die twee kleine borstjes. Stonden haar tepels steviger naar voren dan eerder? Haar buik, haar benen, haar vulva, zo jong. Zo mooi glad. Haar spleetje, ongeopend, meisjesachtig. Het beeld van onschuld. Maar ik besefte me wat ze ging doen, en wat een schat er verborgen lag tussen deze lipjes.
“Oké, kom maar zitten.”
“Hou je me vast? Een hand op mijn schouder, de andere om mijn buik? Ik denk dat ik anders zelfs op je schoot nog omval.”
Ik hield haar vast op de manier die ze had aangegeven. Ik lette goed op dat mijn handen of vingers niet in de buurt van die prachtige heuveltjes kwamen. Maar ik hield haar wel stevig vast. Ik voelde de zachtheid van haar huid. Ze voelde warm. Was dat alleen maar van de zon? Of ook van de opwinding? Ik wilde mijn vingers verplaatsen. Haar strelen. Maar ik hield me stil.
Rose leunde achterover tegen mijn borst. Haar hoofd achterover, tegen mijn rechterschouder en mijn kin. Ik voelde een nabijheid die ik niet meer gevoeld had sinds ze een kleuter was, en ze tussen ons in sliep als ze bang was van het onweer.
“Doe je ogen dicht, papa. Ik wil niet dat je kijkt.”
Ik had ze al dicht gedaan. Ik wilde niet kijken. Dit was al ongemakkelijk genoeg.
Een tijdje leek er niks te gebeuren. Maar toen hoorde ik haar diep inademen en ik voelde haar ook bewegen. Ik wist dat ze nu met een hand tussen haar benen ging. Of misschien met twee handen? Was haar andere hand op haar borst? Ik keek niet. Maar zelfs met mijn ogen dicht, zag ik, in mijn geest, hoe haar hand haar kleine borstjes streelde. Hoe haar vingers in haar gevoelige tepeltjes knepen. Ik zag een vinger in haar mond gaan, en dan terug naar haar borsten om haar natte speeksel op haar tepels te smeren.
Met gesloten ogen fantaseerde ik hoe haar andere hand over haar venusheuvel streek, en over haar spleetje. Ik verbeelde me hoe ze een vinger uit zou steken, en die tussen haar spleet zou duwen, ze langzaam uit elkaar duwend. Hoe zou dat eruit zien? Zouden haar binnenste schaamlipjes klein zijn? Of groot? Zou haar clitoris zichtbaar zijn? Of verborgen tussen de plooien van haar schaamlippen? En wat was ze nu aan het doen? Misschien had ze wel een vinger in haar kutje gestopt.
Ik ademde in en, hoewel bijna onmogelijk, dacht dat ik haar sappen kon ruiken.
Ik vroeg me af of ik door het sluiten van mijn ogen het mezelf niet juist nog moeilijker maakte.
De bewegingen van haar schouders verraadden dat, wat ze ook deed met haar hand, het langzaam steeds sneller ging. Ik hoorde ook haar ademhaling versnellen. Ze begon te hijgen. En het werd ook steeds luider.
“Hmmmm, Hnnnggg….,” hoorde ik eerst. Daarna veranderde het in “Ohhhhh, Jaaaaa, Ooohhhh, hmmmm, hmmmm!”
“Ssst…,” siste ik. “probeer wat stiller te zijn, Rose.”
Ik voelde hoe haar hoofd draaide en ze drukte haar mond en neus tegen mijn nek om haar geluid te smoren.
Terwijl ze meer en meer opgewonden raakte, begon haar lichaam ook meer en meer te trillen. Ik voelde het zweet dat op haar huid parelde. Mijn hand op haar buik voelde de samentrekkingen door haar lichaam gaan. Ik voelde hoe haar billen samenknepen tegen mijn kruis. Ik probeerde me te beheersen. Ik wilde geen erectie. Ik was bang dat Rose het zou merken, en gek zou worden. Maar het was te geil. De continue beweging van Roses billetjes tegen mijn manlijkheid waren teveel. Ik voelde hoe mijn zwembroek langzaam steeds strakker begon te staan, en hoe mijn pik vocht om uit de greep van het broekje te ontsnappen.
En toen, eindelijk, voelde ik Roses lichaam verstijven. Ze kromde haar rug. Ik voelde haar mond openen in mijn nek, maar er kwam geen geluid meer uit. Niet eens ademhaling. Ze was enkele seconden volkomen stil en gespannen, toen hoorde ik een gesmoorde kreet in mijn nek en haar lichaam verslapte, terwijl ik een warme vloeistof mijn kruis in voelde lopen.
Haar hele lichaam werd volledig slap. Ze had gelijk gehad, als ik haar niet stevig had vastgehouden, was ze zeker gevallen. Ik opende mijn ogen om te kijken of ze niet was flauwgevallen. Dat was niet zo. Ze keek me recht in mijn ogen, en ik zag puur genot.
“Dankjewel, pap,” zuchtte ze, “dat had ik echt nodig.”
En toen kuste ze me op mijn wang.
“Je bent geweldig. Vind je het erg als ik even blijf zitten? Dat was een heel heftig orgasme, ik denk niet dat ik al kan staan.”
“Geen probleem,” zei ik. Ik kon die extra tijd wel gebruiken. Hopelijk was mijn pik dan weer een beetje terug naar normaal formaat voor ze opstond.
En dus zat ik daar, met gekruiste benen, tegen een boom… Met alleen mijn zwembroek aan, met op schoot mijn naakte dochter, die nog nagloeide van haar orgasme. En ik weet vrij zeker dat de natte plek in mijn zwembroek geen water uit het meer was. En ook geen voorvocht, tenminste, niet alles.
Maar toen stond Rose op.
“Oké, ik kan nu wel lopen. En ik denk dat ik het zo de rest van de dag wel uithoud. Dankjewel, pappie.”
Ik stond ook op om met haar terug te lopen naar het meer. Ik hoopte dat Aaron nog steeds met zijn training bezig was, en dat hij onze afwezigheid niet had opgemerkt.
“Laat mij maar eerst, pap. Ik denk dat jij nog maar even hier moet blijven om, uh…” en ze twijfelde, “… je eigen probleem op te lossen.”
Ik keek uit automatisme naar beneden. Was ik nog steeds stijf? Nee, dat was niet zo. Waarom dan?
“Wat bedoel je, Rose?”
“Pap, ik ben geen kind meer. Ik weet dingen. Ik ben misschien nog jong en je dochter, maar ik zat net naakt op je schoot te masturberen. Als je daar niet opgewonden van raakt… Hoe zei je dat eerder vandaag? Dan moet je onmiddellijk naar een dokter? Dus, ik loop wel vast naar het meer. En jij blijft hier. Wacht tot ik uit het zicht ben, en dan kan je je aftrekken. Of hoe je het ook noemt.”
Ze wachtte niet op een antwoord. Ze draaide zich om en liep weg. En ik keek haar na, bewonderde haar gracieuze bewegingen en haar geweldige kontje.
Zodra ze om de hoek van het huisje was verdwenen, trok ik mijn zwembroek naar beneden. Mijn pik sprong tevoorschijn, alweer fier overeind. Ik pakte hem stevig vast en begon me af te trekken. Ik deed mijn ogen dicht en dacht aan het beeld van de nog groeiende borsten van Rose. En haar kutje… Zo perfect, haarloos. En de druppels vaginavocht die ik op haar schaamlipjes had zien zitten voor ze zich omdraaide en wegliep.
Binnen 30 seconden voelde ik mijn ballen samenspannen en een dikke straal sperma spoot door de lucht.