Yolanda hoorde de lerares, mevrouw van Delft, iets uit het bureau pakken. Gespannen wachtte Yolanda af wat er zou gebeuren. Mevrouw van vliet deed iets om haar benen en trok haar rokje omhoog. Ze zag de striemen op haar billen. Zo te zien leer je niet veel van je straf, merkte ze op. Je laatste straf is nog zichtbaar of je krijgt de volgende al. Yolanda voelde iets tegen haar kutje drukken. Ze moest zich inhouden om niet om te kijken. Haar lipjes werden uit elkaar gedrukt en opeens drukte er ook iets tegen haar kont. Ze schrok ervan en moest moeite doen niet om te kijken. Haar beide gaatjes werden tegelijk gevuld. Omdat er geen glijmiddel om zat moest ze moeite doen niet te gillen. Rustig werd haar sluitspier open geduwd. Je bent niet vaak in je kont genomen, zei mevrouw van Delft. Dat is erg jammer voor je, maar het is niet voor niets een straf. Ze gaf een klap tegen het ding, dat gelijk in haar kont schoot. Yolanda gilde van de pijn. Het deed haar pijn toen haar beide gaatjes tegelijk werden gevuld. Mevrouw van Delft trok een riempje om haar middel en maakte dat vast. Yolanda wist nu wat ze om had. Het was een soort leren slip met 2 dildo’s. De lerares trok haar weer overeind. Ga aan het werk. Je kunt bij Simone meekijken, na de les wil ik je even spreken. Yolanda liep voorzichtig naar haar plek terug. Het voelde vreemd om te lopen met een dildo in beide gaatjes. Ze ging voorzichtig zitten, waardoor ze de dildo’s diep in haar duwde. Ze kreunde en bleef iets boven haar stoel zitten, bang de dildo’s helemaal in haar te voelen. Ga zitten, Yolanda! zei mevrouw van Delft boos. Yolanda liet zich op de stoel zakken en kreunde toen ze verder in haar drukten. Ze verlangde ernaar om genomen te worden, om een pik in haar kut te voelen rammen, maar deze dildo’s bewogen niet, ze vibreerden niet eens. Ze keek bij Simone in het boek en begon met de tekst te lezen en de opdrachten te maken. Yolanda begreep er niets van, waarom moest wiskunde toch altijd zo lastig zijn? Al die formules en cijfers, ze werd er gestoord van! P = 9 x S : J + 3. Wat waren in vredesnaam P, S en J? Zo kon je toch geen som oplossen? Naast haar was Simone druk aan het schrijven en rekenen. Yolanda stak haar hand op. Ja, Yolanda? Ik snap het niet, mevrouw, hoe moet je die formule gebruiken? Als je de tekst goed gelezen zou hebben zou je dat niet hoeven vragen. Er staat duidelijk welk getal welke letter vervangt. Ga verder met je werk en stel geen onnozele vragen meer. Maar ik snap het echt niet, mevrouw. Aan het werk, Yolanda! Yolanda keek naar het blad. Ze werd gek van die vreemde formules en al die getallen. Mevrouw van Delft zag dat ze nog niet aan het schrijven was, zelfs haar ogen bewogen niet over de regels. Ze zat gewoon naar haar blad te staren! Haar blad was zelfs nog blanco. Kom maar weer naar voren, Yolanda. Yolanda keek naar de grond en liep opnieuw naar voren. Mevrouw van Delft duwde haar naar het bureau, duwde haar er voorover overheen en trok een bureaulade open. Ze haalde er een riem uit en vouwde hem dubbel. Je bent hier om je werk te doen, Yolanda, niet om te staren. Ik snap de opdracht niet, mevrouw, ik was altijd al slecht in wiskunde. Mevrouw van Delft liet de riem met een pets op haar billen neerkomen. Yolanda kreunde, het harnas om haar middel was net groot genoeg om de dildo’s in haar kut en kont te houden, maar lang niet breed genoeg om haar kont te beschermen tegen de klappen. Ze kreunde onder de slagen en probeerde te blijven staan. Steeds schoot ze een stukje naar voren als ze een klap kreeg, maar mevrouw van Delft sloeg gewoon door. Na een aantal slagen stopte ze en maakte ze het harnas los. De druk verdween uit Yolanda’s lichaam, dit voelde pas goed
Maar al snel trok mevrouw van Delft haar lipjes een stukje naar beneden en zette er een klemmetje op. Allebei haar lipjes kwamen onder een pijnlijke druk te staan,maar ze gaf geen kik. Je bent trots, zei mevrouw van Delft. Ik krijg je wel klein, teef die je bent. Ze pakte een derde klemmetje en zette die op Yolanda’s klitje. Yolanda trok een pijnlijk gezicht en kreunde en kermde van de pijn. Dat doet zeer, kreunde ze. Mag het er alstublieft af? Mevrouw van Delft keek haar streng aan. Yolanda was niet vastgemaakt, maar door de pijn die ze in haar klitje had kon ze zich nauwelijks bewegen. Mevrouw van Delft legde haar hand tussen haar benen en begon tegen het klemmetje te tikken. Yolanda kermde van de pijn. Nee, alstublieft mevrouw! Auw Mevrouw van Delft pakte het klemmetje en hing er een gewichtje aan. Yolanda slaakte een kreet toen mevrouw va Delft het los liet en het met een ruk naar beneden viel en opeens bleef hangen. Ze klemde haar kaken op elkaar. Mevrouw, alstublieft, ik hou het niet meer vol. Mevrouw van Delft reageerde niet en zette ook twee klemmetjes op haar tepels. Ze pakte de riem weer en haalde nogmaals uit naar haar kont. Door de klappen begon het gewichtje aan het klemmetje te schommelen. Yolanda moest zich verzetten om niet te schreeuwen, dit deed echt veel zeer Mevrouw van Delft kwam schuin voor Yolanda staan en begon tegen haar borsten te slaan. Yolanda gilde toen een van de klemmetjes van haar tepel vloog. Vervolgens haalde mevrouw van Delft uit naar de tweede, die ook al snel op de grond viel. Yolanda voelde zich verslagen, deze pijn werd haar haast teveel. Mevrouw van Delft verloste Yolanda van de laatste klemmetjes en zei: Stel voortaan geen domme vragen meer. Yolanda keek naar de grond. Ik zal het niet meer doen, mevrouw. De volgende les was geschiedenis. Yolanda’s klit leek in brand te staan. Het was pijnlijk en was zeer gevoelig geworden. Ze volgde Simone het lokaal in. Tot haar verbazing stond meneer Verstraten voor de klas naast meneer Dellaert. Wat deed meneer Dellaert hier? Was het nog niet erg genoeg dat meneer Martens hier ook werkte? Meneer Verstraten wachtte tot de deur dicht was en iedereen op zijn plek zat. Dit is meneer Dellaert, stelde hij meneer Dellaert voor. Hij geeft vanaf vandaag geschiedenis en wiskunde, maar jullie zullen alleen geschiedenis van hem krijgen. Nu dat duidelijk is pakken jullie je boeken en ga je verder waar je gebleven was. Morgen is hoofdstuk één helemaal af. Zwijgend gingen ze aan het werk. Meneer Dellaert kwam bij meneer Verstraten staan. Hoe krijg je ze zo netjes aan het werk? Je was op je vorige school conrector, dan kun je vast wel iets bedenken, antwoordde meneer Verstraten zacht, zodat de rest hem niet kon horen. Zelfs met wat nablijven en strafwerk zijn ze niet rustig te krijgen. Meneer Verstraten keek hem aan. Ben je op de hoogte hoe de wereld van SM in elkaar zit? Meneer Dellaert keek hem verbijsterd aan. Wat heeft dat er nou mee te maken? Blijkbaar ben je er niet vies van, anders had je dat al lang gezegd in plaats van een toelichting te vragen. Meneer Dellaert zweeg, meneer Verstraten had hem precies waar hij hem hebben wilde. De ouderwetse lijfstraffen zijn nog altijd zeer effectief. Ik zal het je even demonstreren. Hij keek naar Yolanda en stelde haar een lastige vraag, waarop ze geen antwoord had. Ze had tenslotte ook nog niets geleerd Kom maar naar voren, Yolanda. Yolanda keek even naar Simone, maar ging toen naar voren toe. Meneer Verstraten wees naar de tafel die bij de muur stond. Yolanda ging met grote tegenzin bij de tafel staan en leunde voorover op de tafel. Dit deed meneer Verstraten met opzet om haar te kleineren tegenover meneer Dellaert! Ze weigerde hen aan te kijken, wat een misselijke streek.
Geen wonder dat hij vanochtend informeerde naar meneer Dellaert, hij kwam hier werken! Meneer Verstraten trok het kastje onder het bureau open. Hier liggen verschillende dingen waarmee je ze kunt straffen, vertelde hij meneer Dellaert. Het een doet ze meer zeer dan het ander, je moet zelf maar even uitzoeken wat jou het meeste ligt. Hij sloot het kastje weer en pakte de aanwijsstok, die tegen het bord aan had gestaan. Yolanda huiverde. Niet dat ding, die kwam zo hard aan Meneer Verstraten zei kalm: Veel leerlingen kunnen deze niet aan, maar Yolanda kan wel tegen een stootje. In elk bureau ligt in een van de lades een map met wat korte informatie over de leerlingen, dan weet je beter hoever je kunt gaan. Hij wendde zich tot Yolanda. Doe je rokje omhoog. Yolanda twijfelde, maar deed wat hij zei. Dit was gewoon onrechtvaardig, dit deed hij met opzet! Hij wist dat ze die vraag niet kon beantwoorden! Zoals je ziet dragen ze geen ondergoed, zo zijn ze zich meer bewust van hun plaats en het is makkelijker voor degene die ze wil gebruiken of straffen. Opeens kwam de stop op Yolanda’s kont neer. Ze greep het tafeltje vast en trok een pijnlijk gezicht, maar gaf geen kik. Meneer Verstraten haalde nog eens uit. En nog eens, en nog eens. Er leek geen einde aan te komen. Yolanda begon al snel te kreunden van de pijn, het leek wel of de stok in brand stond en haar huid schroeide. Ze kon zich wel voorstellen hoe meneer Dellaert naar haar keek. Een zelfvoldane blik, maar wel verbaasd dat ze de leerlingen hier zo behandelden. Meneer Verstraten gaf opeens een heel harde slag. Yolanda slaakte een kreet en kwam wat overeind, maar bukte snel weer over de tafel heen. Ze sloot haar ogen en de volgende harde slag raakte haar. Ze gild van de pijn toen meneer Verstraten haar zo bleef slaan, de tranen rolden over haar wangen, maar ze zou niet op genade smeken! Ze zou NIET om genade smeken!Ze zou zich niet zwak laten zien met de klas en meneer Dellaert erbij, ze zou ervoor zorgen dat ze trots op haar prestaties konden zijn, dat ze haar collar oprecht had verdiend. Meneer Verstraten bleef doorgaan tot hij zeker wist dat ze niet om genade zou smeken. Haar huid was vuurrood en vertoonde vele striemen van de straffen die ze had gehad. Op sommige plekken was haar huid zelfs een beetje beschadigd. Een enkel druppeltje bloed was zichtbaar. Het voelde alsof hij er nog op stond te slaan. Meneer Verstraten zette de stok terug en stuurde haar terug naar haar plek. Yolanda kam overeind en veegde haar tranen weg. Dank u, meneer, zei ze zacht en ze ging zitten. Meneer Verstraten hield zich op een afstandje zodat meneer Dellaert de les over kon nemen. Hij keek even naar Yolanda terwijl meneer Dellaert ze aan het werk zette. Bedankte ze hem voor de slagen, of omdat hij stopte? Yolanda nam zich voor in de lessen van meneer Dellaert niets fout te doen, ze zou hem geen kans geven haar te straffen. Ze zou straf keihard studeren, maar de volgende vragen zou ze beantwoorden, en goed ook! Meneer Verstraten observeerde Yolanda vanaf een afstand, en niemand leek het in de gaten te hebben. Ze werkte goed door, haar inzet was er. Ze was niet zomaar een slet, dit was gewoon een klasse paard, het beste dat er was. Hij kon niet wachten tot het oordeel dat het schoolhoofd over haar zou geven. Tijdens de middagpauze zat Yolanda bij Simone. Simone zei zacht: Je neemt die collar wel heel serieus Waarom vroeg je geen genade? Meneer Verstraten zou dan niet zo hard geslagen hebben. Yolanda keek naar de lerarentafel, waar meneer Dellaert met wat leraren praatte. Meneer Martens kon ze niet ontdekken. Omdat meneer Dellaert op mijn vorige school werkte. Hij kwam erachter dat ik met leraren neukte en hij sloeg me met een liniaal. Daarna neukte hij me Ik gun het hem niet om in zijn bijzijn om genade te smeken. Simone keek haar aan. Is wist niet dat je hem kende. Waarom denk je dat meneer Verstraten mij die lastige vraag stelde? Hij wilde mij voor zijn ogen vernederen. Simone legde haar arm om haar heen. Hij zal er wel een rede voor hebben. Om één uur moet ik in het kantoor van meneer Verstraten zijn. Wil hij je neuken? Geen idee. Yolanda at haar brood op en pakte haar glas vast. Ik wou dat ik het wist. Ik moet om twee uur naar hem toe. Ik weet ook niet waarom. Zwijgend aten ze verder. Een paar minuten voor één stond Yolanda voor het kantoor van meneer Verstraten. Ze haalde even diep adem en klopte op de deur. Ja? klonk het. Ze opende de deur en ging naar binnen. Zachtjes sloot ze de deur achter zich en bleef staan wachten tot hij iets zou zeggen. Meneer Verstraten schreef iets op en pakte zwijgend een map met haar naam erop. Ik zal je alvast kort inlichten wat we gaan doen, vertelde hij. Ik heb het schoolhoofd verteld over je prestaties. Het is zeer uitzonderlijk dat iemand zo snel al een collar krijgt. De meesten zitten hier al bijna een jaar of nog langer, en bijna niemand heeft een collar.
Je bent nog lang niet afgestudeerd, maar ik ben onder de indruk. Het schoolhoofd heeft echter zijn twijfels, hij was niet onder de indruk. Hij was bang dat ik je heb overschat. Daarom stelde ik jou die vraag en pakte ik die stok. Het ging ver over je pijngrens, ik zag je tranen en ik zag dat je lichaam schreeuwde om genade. Je bleef zwijgen, ook was de straf eigenlijk onterecht, ik wist dat je geen antwoord kon geven. Hij stond op. We gaan nu naar het schoolhoofd, die wil even zijn mening geven. Yolanda keek hem geschrokken aan. Ik heb gehoord dat hij nog strenger is dan u,meneer. Meneer Verstraten knikte. Dat is hij zeker. Wilde je terugkrabbelen? Ze dacht even aan de collar. Zou ze die dan verliezen? Het respect van meneer Verstraten, haar Meester, zou ze dat dan verliezen? Nee, meneer, ik zal met u meegaan. Hij glimlachte. Ik wist dat je me niet teleur zou stellen. Hij verliet zijn kantoor en zodra Yolanda ook buiten was deed hij de deur op slot. Hij liep naar het kantoor van het schoolhoofd met de map van Yolanda in zijn hand. Hij klopte op de deur van meneer Berends. Kom maar, antwoordde hij bot. Meneer Verstraten opende de deur en stapte binnen. Yolanda volgde hem en sloot de deur. Ze keek gespannen naar de grond. Meneer Verstraten overhandigde hem de map. Meneer Berends bladerde hem door. Zo, dus jij bent Yolanda, zei hij. Yolanda knikte. Ja, meneer. Ik heb begrepen dat je een uitzonderlijke leerling bent. Vind jij dat ook? Yolanda keek onzeker naar meneer Verstraten. Daarover heb ik niets te zeggen, meneer. Meneer Verstraten glimlachte, maar zorgde ervoor dat zij het niet zou zien. Hij was trots op haar, ze leerde erg snel. Goed geantwoord. Je bent niet meer dan een ding, Yolanda, een object. Wij zijn er om je dingen te leren, maar zodra je de fout in gaat zul je als vuil worden behandeld. Onze tijd kunnen wij wel beter besteden, onze tijd is kostbaar en willen wij niet verdoen. Doe je dat wel krijg je een zware straf. Dat weet je? Ja, meneer. Ben je hier om mijn tijd te verdoen? Nee, meneer, ik zou uw kostbare tijd nooit willen verspillen. Meneer Verstraten glimlachte trots en wisselde een blik met meneer Berends. Draai je om, zei meneer Berends tegen haar. En til je rokje op. Yolanda draaide zich om, bukte wat voorover en tilde haar rokje op. Meneer Berends kon de striemen zien op haar benen en billen. Je bent niet zo gehoorzaam, zie ik. Hij wendde zich tot meneer Verstraten. Smeekt ze vaak om genade? In het begin even, nu niet meer. Goed zo. Dat zullen we dan even controleren. Hij stond op. Meneer Verstraten liet Yolanda bij het bureau staan. Ze leunde voorover en wachtte gespannen af. Ze hoorde meneer Berends een kast openen en er iets uit halen. Gespannen wachtte ze af wat er zou gebeuren. Mailen kan nog altijd naar miss-unicorn@live.nl of door op mijn naam te klikken, tips blijven welkom! XXX”