Meneer Verstraten reed door een wijk met smalle straten. Hij vervloekte zijn tomtom. Die krengen gaven je de meest idiote wegen en fatsoenlijk Nederlands konden ze niet. Sla straks rechtsaf slaan na 300 meter. Sla rechtsaf slaan? Wat was dat voor zin? Uiteindelijk bereikte hij zijn bestemming. Hij zette het ding uit en borg hem op. Dat verdomde apparaat had hij gelukkig niet meer nodig. Hij stapte uit en liep over het tuinpad. De tegels waren bijna niet te zien, zoveel onkruid stond er. Hij belde aan en wachtte rustig tot er werd open gedaan. In de deuropening verscheen een stevige dame, een jaar of 50 met donker haar. Aan de grijze haren te zien verfde ze haar haren. Hallo, ik ben Edwin Verstraten. Hij stak zijn hand uit. De vouw schudde hem met een slappe hand. Ik ben de moeder van Esther. Ze heeft weer een rothumeur. Meneer Verstraten wachtte niet op een uitnodiging en stapte naar binnen. Daar weet ik wel raad mee. Waar is ze? Boven in haar kamer. Meneer Verstraten liep de gang door en liep de trap op. Hij vond Esther in haar kamer. Er hingen posters van hardrock figuren en ze had harde herrie op staan. Meneer Verstraten kon het geen muziek noemen. Hij trok de stekker van de cd-speler uit het stopcontact. Esther lag languit op bed. Ze droeg een zwarte broek en had een knalgroen truitje aan. Ze keek hem nijdig aan. Ik luisterde daarnaar! Meneer Verstraten negeerde haar uitbarsting. Ik ben meneer Verstraten, je afdelingshoofd. Pak je tas, dan breng ik je naar je nieuwe school. Hij keek rond. Nog niets gepakt? Nee, want ik ga niet. Daar had meneer Verstraten al op gerekend. Ik raad je aan je aan je tas te pakken, ik sta niet bekend om mijn oneindige geduld. Jammer dan, ik pak mijn spullen niet. Zoals je wilt. Meneer Verstraten greep haar pols en trok haar van het bed. Dan ga je zo mee. Hij duwde haar de overloop op. Ze keek hem nijdig aan. Ben je gek geworden? Ik geef je twee opties. Of je pakt nu als de sodemieter je tas, of je loopt in je blote kont door de school. Ik hoop voor jou dat ik duidelijk ben, want ik heb er geen enkele moeite mee dat echt te doen! Hij had een strenge klank in zijn stem en zijn blik maakte duidelijk dat hij geen tegenspraak duldde. Ze pakte nijdig haar koffer en zette hem neer. Meneer Verstraten liep de trap af. Na vijf treden vroeg Esther: Zou je mijn koffer niet meenemen? Ik niet. Ik ben je afdelingshoofd, niet je kruier. Neem hem mee, anders loop je naakt door de school. Als je moeder zo vriendelijk is ze je na te sturen houden we het een maand achter voor we het aan jou geven, als je geluk hebt. Esther greep haar koffer en stampte luid toen ze naar beneden kwam. Meneer Verstraten bleef echter staan zodat ze de kamer niet in kon. Ga maar weer naar boven, zei hij. Esther vloekte en ging terug naar boven. Kom nu maar weer naar beneden. Weer stampte Esther op de trap. Meneer Verstraten keek haar streng aan. Ga nog maar eens naar boven. Daarna kom je weer terug. Eindelijk stampte ze niet toen ze naar beneden kwam. Meneer Verstraten knikte. Dat is al een stuk beter. Neem afscheid van je moeder, je zult haar voorlopig niet zien. Hij wachtte bij de voordeur. Esther kwam al snel naar hem toe. Hij liep naar de auto en opende de kofferbak. Ze legde haar koffer erin en sloot de klep. Ga op de achterbank zitten, zei hij en hij stapte in. Esther mopperde wat en stapte in. Meneer Verstraten startte de motor en reed rustig weg. Echt aantrekkelijk zag ze er niet uit, maar dat kon door die afschuwelijke kleren komen. Hij bracht haar kort op de hoogte van de regels. Esther lachte. Waar slaan die regels op? Je hebt je er maar aan te houden, antwoordde meneer Verstraten. Normaal gezien waardeer ik deze onnozele vragen niet, dus maak er geen gewoonte van ze te stellen. Ze zuchtte. Om tien uur lig ik echt nog niet in bed hoor! Meneer Verstraten zei kalm: Dan weet ik waar ik het eerste naartoe moet om straf uit te delen. Straf Ik ben geen kind meer!
Het is ook geen straf die ik een kind zou geven. Je mag dan zeventien zijn, maar je gedrag doet me denken aan een brugklasser. Een grote bek en arrogant. Morgen zing je wel een toontje lager. Bedreig je me? Spreek me aan met u en meneer, wees hij haar op de regels. Het was bedoeld als een waarschuwing, maar als het als dreigement meer effect heeft zal ik je niet tegenhouden het zo op te vatten. Esther kreeg een bloedhekel aan hem. Hij zou er snel genoeg achter komen dat zij zich zo niet zou laten behandelen! Meneer Verstraten parkeerde voor de school en ze stapten uit. Esther pakte haar koffer en volgde hem zwijgend de school in. Wat zag het er kil uit! Ze volgde hem de trap op en keek afkeurend rond. Op een begraafplaats zag het er gezelliger uit Hij bracht haar naar de leerlingenkamer. Meneer Verstraten had door het sneeuw en ijs wat rustiger gereden en iedereen was al in de eetzaal. Hij bracht haar naar de slaapzaal en wees haar een bed toe. Ze zette haar koffer neer en zei brutaal: Ik heb honger. Ruim eerst je kast in, antwoordde meneer Verstraten. Hij zou haar vanaf het begin af aan kort moeten houden. Hij keek al uit naar haar eerste schooldag, morgen. Hij verwachtte dat het problemen zou geven, en ergens verheugde hij zich er al op. En inderdaad, gelijk de eerste les was het al raak met Esther. Ze lette niet op tijdens de les en zat gewoon tegen Simone te praten, die haar geen antwoord gaf. Ze wist wel beter! Meneer Martens kwam bij Esther staan. Denk je dat je alles al weet? Kom op zeg, wat heeft het voor nut om geschiedenis te leren? Het ligt achter ons, je kon beter toekomst gaan leren in praats van geschiedenis. Simone keek meneer Martens voorzichtig aan. Meneer Martens knikte. Kom maar vooraan staan, dan zal ik je wel eens leren dat je maar beter kunt opletten tijdens mijn les. Esther bleef zitten. Kom op zeg, hoe kinderachtig kan het zijn? Meneer Martens begon zijn geduld te verliezen. Je wordt behandeld zoals je je gedraagt. Ga bij mijn bureau staan. Esther bleef gewoon zitten. Meneer Martens pakte haar pols en trok haar overeind. Je bent gek! riep ze. Laat me los! Ik klaag je aan hoor! Meneer Martens was niet onder de indruk en duwde haar naar zijn bureau. Hij duwde haar op zijn bureau, maar op dat moment sloeg ze hem tegen zijn wang. Ik zei dat je van me af moest blijven, flikker! Meneer Martens was verbijsterd en woedend tegelijk. Het liefst had hij haar eens even flink aangepakt, maar omdat dit haar eerste les was waren er nog extra regels. Hij mocht haar niet teveel aandacht geven, ze moest nog wennen. Zoiets had hij nog nooit meegemaakt. Hij zei toonloos tegen Simone: Haal meneer Verstraten, en als ik jou was zou ik maar opschieten! Simone stond op e verliet zo snel mogelijk het lokaal. Ze wist hoe boos meneer Martens kon zijn, maar vooral met meneer Verstraten moest je niet spotten. Iets waar Esther snel genoeg achter zou komen, dacht Simone. Ze bleef bij het kantoor van meneer Verstraten staan en klopte op de deur. Een korte ja was voldoende om naar binnen te komen. Meneer Verstraten keek haar aan. Eruit gestuurd? Nee, meneer. Ik moest u van meneer Martens halen. Esther gaat ver buiten haar boekje.
Waarom verbaast me dat nou niets, mompelde hij en hij stond op. Hij deed het kantoor achter zich op slot en liep met Simone mee naar het lokaal. Esther stond nog bij het bureau en had haar armen opstandig over elkaar geslagen. Meneer Martens probeerde zichzelf te kalmeren. Meneer Verstraten gebaarde dat Simone moest gaan zitten en kwam naar voren. Er zijn wat problemen, begreep ik? Hij keek meneer Martens aan. Meneer Martens vertelde hem alles, ook van de klap en dat ze hem een flikker noemde. Meneer Verstraten keek haar aan. Ik heb je meerdere malen gewaarschuwd dat je je maar beter aan de regels kunt houden. Esther keek hem opstandig aan. Ga toch weg met je regels! Meneer Verstraten pakte haar arm en duwde haar naar het bureau. Ze probeerde hem te slaan, maar meneer Verstraten reageerde snel door haar arm te grijpen en haar op haar rug op het bureau te klemmen. Met zijn bovenbeen drukte hij haar been tegen het bureau. Laat me los! gilde ze. Meneer Martens pakte een touw en bond haar handen vast, en vervolgens haar vrije been. Meneer Verstraten stapte vervolgens opzij en al snel lag ze vast op het bureau. Haar broeken en ondergoed waren uit haar kast gehaald, zo was ze immers een stuk toegankelijker voor haar meerderen. Meneer Verstraten trok haar rokje omhoog en zag dat ze een string aan had. Draag je altijd je ondergoed twee dagen? vroeg hij haar. Wel als jullie het uit mijn kast halen! snauwde ze. Laat me los of ik geef jullie aan. Meneer Verstraten pakte een gag uit het bureau. Je taal wordt er niet beter op. Dit gedrag drukken we gelijk de kop in en om te voorkomen dat anderen je voorbeeld volgen mogen zij allemaal toekijken wat voor straf er op staat als je een leraar slaat, uitscheld en bedreigt. Hij deed haar de gag in. Haar iemand laten pijpen was hij niet van plan, ze kon iemand dan gemeen bijten en dat risico wilde hij niet lopen. Het gegil wond hem altijd op, maar deze keer hoefde hij het niet te horen. Ze zou voldoende kreunen en kronkelen om dat goed te maken. Hij pakte een mes uit het bureau. Esther verbleekte en riep iets, maar door de gag was dat niet te verstaan. Meneer Verstraten zei kalm: Je kunt maar beter stoppen met spartelen, je wilt vast niet dat ik uit schiet. Hij duwde het mes onder haar string. Hij sneed hem kapot en trok hem onder haar vandaan. Ze keek hem ontzet aan. Hij zou haar verkrachten! Meneer Verstraten grinnikte toen hij haar blik zag. Nee, zo makkelijk kom je er niet van af. We gaan iets veel leukers met je doen. Hij ging opzij zodat meneer Martens bij haar kon. Ze heeft jou geslagen, dat mag je nu bij haar doen, maar dan een stuk beter. Meneer Martens pakte wat tape uit het bureau. Hij trok haar lipjes van haar kutje open en plakte de tape erop, zodat haar kutje goed open stond. Vervolgens trok hij het kapseltje over haar klitje naar achteren en plakte die vast, zodat haar klitje was blootgesteld en zich niet meer kon verstoppen. Esther keek hen met grote ogen aan en schudde haar hoofd. Meneer Verstraten negeerde het, dan had ze zich maar niet zo moeten misdragen. Een leraar slaan was een verschrikkelijke daad en dat moest ze gelijk afleren! Ze wilde gillen toen meneer Martens haar op haar klitje sloeg, maar de gag hield het meeste geluid tegen. Ze rukte aan de touwen, maar kwam niet ver. Ze sloot haar ogen en kreunde luid van de pijn toen meneer Martens haar kutje bleef slaan. Ze spartelde om weg te komen, maar dat lukte niet. Meneer Verstraten keek rustig toe terwijl meneer Martens zich uitleefde.
Normaal zouden ze iemand laten wennen en nog niet gelijk zo straffen, maar Esther liet ze geen keus. Niet dat het meneer Verstraten verbaasde, hij zag het al aankomen toen hij haar gisteren ophaalde. Toen haar kutje rood was stopte meneer Martens. Ze kreunde wat na en zag meneer Verstraten bij haar komen staan. Ze keek hem met smekende ogen aan, ze wilde niet meer, maar zo makkelijk kwam ze er niet van af. Meneer Martens stak twee vingers in haar kutje en begon die in haar kutje te stoten. Ze was niet zo heel strak, ze was al vaker geneukt. Hij stak er drie vingers in. Hij hoofde haar kreunen en ze drukte haar benen verder uit elkaar. Meneer Verstraten grinnikte. Nu dacht ze nog dat hij haar wilde laten genieten, maar dat was hij niet van plan. Ze had geluk dat hij haar even klaar moest maken voor haar straf. Ze zou er snel achter komen wat hij eigenlijk van plan was. Uiteindelijk zaten er vier vingers in haar kut. Hij begon flink in haar kutje te rammen en ze kreunde luid van genot. Hij drukte zijn vingers er tot zijn knokkels in. Ze kreunde luid en sloot haar ogen. Meneer Verstraten drukte zijn duim er ook in. Haar kutje zat strak om zijn vingers, maar daar lag hij niet wakker van. Hij begon flink in haar kutje te rammen. Ze kreunde luid en protesteerde een beetje door wat weg te draaien, maar ver kwam ze niet. Opeens duwde hij flink door en zijn vuist werd in haar kutje gedrukt. Ze gilde het uit, maar door de gag viel het gelukkig mee. Haar kutje sloot zich strak om zijn hand, maar hij wist van geen ophouden. Hij bleef flink in haar kutje rammen. Haar genot vocht tegen de pijn, maar kon het niet winnen. Genadeloos ging meneer Verstraten gewoon door. Esther probeerde te smeken om te stoppen, maar door de gag ging dat niet. Ze was volledig aan hem overgeleverd. Eindelijk trok meneer Verstraten zijn hand terug. Esther haalde opgelucht adem en keek hem voorzichtig aan. Meneer Verstraten zei kalm: Ik heb je aangeraden je aan de regels te houden, maar de boodschap kwam niet over. Begrijp je het nu wel? Esther knikte en keek hem voorzichtig aan. Meneer Verstraten keek haar aan. Volgens mij is de boodschap nog niet overgekomen. Esther keek hem met grote ogen aan, bang wat hij nu weer zou bedenken. Groeten xxx”