Meneer Verstraten kwam niet terug naar de eetzaal, net zoals meneer Berends. Yolanda moest de hele tijd aan hem denken, zouden ze hem alsnog arresteren tot ze zekerheid hadden? En wat als een van de leerlingen die zijn werk minder waarderden de waarheid vertelden? De bel ging en ze gingen naar de volgende les. Simone ging zwijgend zitten, haar benen wat van elkaar. Ze had nog steeds zere schaamlippen door de ringetjes… Yolanda voelde zich schuldig. Simone pakte haar boek. Yolanda kwam naast haar zitten. Het spijt me, zei ze zacht. Simone keek haar even aan. Jij kon er niets aan doen, je moest wel. Mooie collar, trouwens. Heb je daar geen last van? Welnee. Het is even wennen en je kunt wat minder je nek bewegen, maar het valt echt mee. Simone begon aan haar opdrachten. Je hebt geen idee hoeveel leerlingen jaloers op je zijn. Ze werken al maanden, sommige zelfs al twee jaar, om zo’n collar te verdienen. Jij bent er nog geen week of je bent al het grote voorbeeld. Yolanda keek haar aan. Ben jij jaloers? Simone keek even naar de leraar en antwoordde zacht: Nee, ik vind het vreselijk wat ze allemaal doen. Voor jou ben ik blij dat het je gelukt is en ik ben blij dat ik je vriendin mag zijn, maar voor mij hoeft dit allemaal niet. Yolanda glimlachte naar haar. Yolanda, zei de leraar opeens streng. Zou je niet eens beginnen, er staat nog geen woord op je papier! Yolanda ging snel aan het werk. Zolang die agenten er waren zouden de leraren zich gedeisd houden, maar zodra ze weg waren zouden de leraren alles afwerken. Ze keek voorzichtig op en zag hem een aantekening maken. Snel ging ze aan de slag. De deur ging open en meneer Verstraten kwam in de deuropening staan. Yolanda, kun je even komen? Yolanda liet haar werk liggen en kwam de gang op. Hij sloot de deur en keek haar aan. Waarom zei je niets tegen die agenten, behalve de leugens? Yolanda keek naar de grond. Ik voel me er echt prettig bij, meneer. Het klinkt misschien raar, maar ik vind het fijn. Meneer Verstraten keek haar even zwijgend aan. Ze vroeg voorzichtig: Nemen ze u mee, meneer? Meneer Verstraten antwoordde: Nee. Ik heb altijd wat achter de hand voor het geval zo iets gebeurt. Elk bestuurslid gebruikt de leerlingen en met een verborgen camera leggen we alles vast. Mochten ze ons aangeven kunnen wij alles op hun schuiven, daarom wilde ik de naam weten van het betreffende bestuurslid. Yolanda gaf geen antwoord en keek naar beneden. Kom na de laatste les om vier uur naar mijn kantoor. Eens kijken of je alles dan nog zo fijn vindt. Hij draaide zich om en liep de gang uit. Yolanda keek hem na en ging toen het lokaal weer in. Ze ging weer zitten en ging verder met haar werk.
Om vijf voor vier stond Yolanda voor het kantoor van meneer Verstraten. Eindelijk had ze in de lessen geen straf gehad. Ze klopte aan de deur. Een korte ja was voldoende om het kantoor binnen te komen. Meneer Verstraten zat aan de telefoon en negeerde haar even. Hij rondde het gesprek rustig af en legde de telefoon neer. Yolanda keek naar het bureau. Meneer Verstraten keek even naar wat papieren. Ik heb te horen gekregen dat je vandaag netjes je bent hebt gedaan, behalve bij het vijfde lesuur. Je zat met Simone te praten en je had na tien minuten nog niets gedaan. Yolanda antwoordde: Ik wilde Simone zeggen dat het me speet dat ik moest helpen met die ringetjes, meneer. Dat doe je in de pauze, niet in de les. Daar komt nog eens bij dat het je niet spijt. Dit hoor je gewoon te doen, en verder geen gezeur. Je had de keuze of je een voorbeeld wilde zijn en dat wilde je wel. Ze keek naar de grond en voelde zich verslagen. Wat hij zei was waar, maar ze wist niet dat ze moest helpen om leerlingen ringetjes te geven Ze was erin geluisd. Hij stond op en liep naar de deur. Ze volgde hem het kantoor uit en hij deed de deur op slot. Ze volgde hem door de gangen naar de deur die naar de kelder leidde. Hij opende de deur en ze gingen naar de tweede deur. Ook die opende hij en sloot hem achter hen, maar deed hem niet op slot. Hij opende een kast en pakte er wat boeien om. Hij deed ze om haar polsen en gaf de andere twee aan Yolanda. Doe die om je enkels. Yolanda ging zitten en deed ze om haar enkels. Meneer Verstraten keek rustig toe terwijl ze dat deed. Zodra ze klaar was ging ze weer staan en keek ze naar beneden. Kom hier, beval hij haar kort en ze kwam gehoorzaam bij hem staan. Hij bracht haar handen omhoog en maakte ze gespreid vast aan een ketting. Hij duwde haar benen uit elkaar en zette er een spreidstok tussen. Ze keek hem even aan, maar wendde al snel haar blik weer af. Ze hoorde de deur open gaan en al snel weer sluiten. Er kwam iemand binnen. Ze wilde omkijken, maar kon haar hoofd niet ver genoeg omdraaien om te zien wie het was. Ze keek meneer Verstraten aan. Wat gaat u doen, meneer? Hou je mond, je hebt geen enkel recht om vragen te stellen. Ze keek naar de grond. Het spijt me, meneer. Meneer Verstraten ging er verder niet op in. Hij zou haar nog wel een goed op de regels wijzen, ze zou niet snel meer een regel overtreden of zo onbeschaamd een vraag stellen. Wie dacht ze wel dat ze was?! Doe maar met haar wat je wilt, zei meneer Verstraten tegen degene die was binnen gekomen, maar Yolanda niet kon zien. Put haar niet teveel uit. Ze gaat soms wat buiten haar boekje, dat wil ik straks even oplossen. Natuurlijk, antwoordde een man beheerst. De stem kwam haar bekend voor, maar ze kon zo snel niet bedenken wie het was. Meneer Verstraten zei kalm: Ik laat jullie alleen, ik kom straks weer terug. Neem de tijd. Hij verliet de kelder en deed de deur achter zich op slot. Yolanda wachtte zwijgend tot er iets zou gebeuren. Ze draaide haar hoofd en kon zien dat het een man was. Maar wie? Hij pakte haar haren en trok haar hoofd naar achteren zodat ze naar het plafond keek. Je kunt maar beter voor je kijken, teef. Misschien vindt meneer Verstraten dat goed, maar ik niet. Hij liet haar haren los. Ze keek naar de grond. Wat zou hij nu doen? En wat zou meneer Verstraten daarna nog doen? Eindelijk kwam hij voor haar staan. Meneer Dellaert! Meneer Dellaert sloeg zijn armen over elkaar. Wij hebben nog wat recht te zetten. Twee dingen zelfs. Het eerste is dat je neukte met mijn collega’s. Yolanda keek hem aan. Ik koos daar zelf niet voor! Ik versprak me bij meneer Martens, ik meende dat niet. Dan wordt het tijd dat je eens leert na te denken over je woorden. Ik heb begrepen dat je hier met twee woorden moet spreken, maar ik heb nog geen enkele vorm van respect gehoord. Ze keek verslagen naar de grond. Het spijt me, meneer. Meneer Dellaert liet zijn armen zakken. Daar heb ik niets aan. Het tweede ding dat we moeten rechtzetten is dat ik dankzij jou ben ontslagen.
Ze keek hem aan. Ik heb niets gezegd! Nee, maar doordat jij met mijn collega’s neukte en ik je liet weten hoe ik daarover dacht ben ik ontslagen. Dat heb ik dus aan jou te danken. Er zijn wat foto’s en filmpjes naar de school gestuurd. Ik wilde je daar even voor bedanken. Hij pakte een zweep van een haak. Yolanda sloeg haar ogen neer. Het spijt me echt, meneer, dit was niet mijn bedoeling. Meneer Dellaert liet de zweep met een klap op haar rug neerkomen. Yolanda schrok van zijn slag. Meneer Verstraten begon altijd rustig, niet zo hard als dit. Ze gilde zacht. Ja, gil maar, zei meneer Dellaert. Daardoor ga ik alleen maar harder slaan. Gil maar, niemand zal je horen, laat maar weten hoe het voelt. Hij haalde nog eens uit. Terwijl Yolanda genadeloos werd afgestraft door meneer Dellaert, die zelf al de nodige ervaring had met SM, wachtte meneer Verstraten bij de ingang op meneer Vermeer, de gymleraar. Er zou een nieuwe leerling komen, maar meneer Verstraten had geen tijd om haar op te halen. Dus haalde meneer Vermeer haar op. Meneer Vermeer reed het erf op en zette de auto stil bij de ingang. De deur ging open en er stapte een meisje uit met donkere haren, het leek wel zwart. Ze had een rokje aan en een strak truitje, hij kon zien dat ze een beha aan had. Niet lang meer, bedacht hij zich in stilte. Haar borsten waren niet overdreven groot, een bescheiden B cup. Dat kwam mooi uit, zelf hield hij niet zo van die grote memmen. Dit beviel hem wel. Meneer Vermeer zette een koffer neer en zei: Hij helpt je wel verder. Hij ging de school in. Meneer Verstraten zei kalm: Jij bent dus Sabine. Ze knikte. Dat klopt. En u bent? Meneer Verstraten grinnikte inwendig. Een uitbundig type, dat zou nog wat gaan worden. Ik ben je afdelingshoofd, meneer Verstraten. Pak je koffer, dan breng ik je naar je slaapzaal. Thuis pakte meneer Vermeer mijn koffer. Weet u wel hoe zwaar die is? Dan had je niet zoveel mee moeten nemen. Kom op, ik heb nog meer te doen. Met grote tegenzin pakte Simone haar koffer en nam hem met zich mee. Meneer Verstraten bracht haar zwijgend naar de leerlingenkamer. De leerlingen zaten zwijgend met de neus in de boeken. Sabine zuchtte. Wat een studiebollen. En daar moest zij bij in de groep komen? Vreselijk Meneer Verstraten ging haar door de trap op naar de slaapzalen. Hij liep naar een bed. Hier kom jij te liggen. In je nachtkastje liggen wat papieren, waaronder de schoolregels. Lees die goed door. Om negen uur ’s avonds wil ik niemand meer in de gangen zien en om tien uur gaat het licht uit. Je spreekt leraren aan met twee woorden en je doet wat anderen van je vragen. Is alles duidelijk? Ja, antwoordde ze. Meneer Verstraten wierp haar een blik toe. Blijkbaar niet, je zou je leraren met twee woorden aanspreken. Zorg ervoor dat je dat morgen doet. De eerste dag zien we het nog door de vingers, maar de tweede dag zullen we moeten ingrijpen. Vraag je klasgenoten maar de dingen die je niet snapt, je zult snel genoeg je plek hebben gevonden. Sabine knikte. Ja meneer. Meneer Verstraten verliet zonder wat te zeggen de slaapzaal. Eindelijk liet meneer Dellaert de zweep los. Yolanda had het uit gegild van de pijn, maar meneer Dellaert stopte niet. Hij had die vuile teef een flinke les gegeven die ze nog lang zou onthouden. Met zijn collega’s neuken Vuile hoer! En daar kwam nog eens bij dat hij door haar ontslagen was. Hij was razend, en dat had ze gemerkt ook! Ze had flinke striemen, maar de meeste kon ze wel onder haar kleren verbergen. Meneer Dellaert keek even naar een cane, maar bedacht zich dat meneer Verstraten haar ook nog even wilde hebben. Misschien zou ze er van hem ook nog even flink van langs krijgen. Er werd een sleutel in het slot gedaan en de deur ging open. Hij werd weer gesloten en op slot gedraaid. Is het gelukt? hoorde ze meneer Verstraten vragen. Meneer Dellaert antwoordde kort: Uiteraard. Meneer Verstraten kwam bij Yolanda staan en bekeek de striemen. Hij liet zijn hand over de striemen glijden. Het voelde als een liefkozing, een troost, maar al snel hield hij op. Je hebt je flink laten gaan, merkte meneer Verstraten op. Dit mag je hier doen bij elke leerling die zich niet aan de regels houdt of die zijn huiswerk niet goed heeft gedaan. Hij maakte Yolanda los en haalde de spreidstok tussen haar benen weg. Ga op je buik liggen, zei hij tegen haar. Ze ging op haar buik liggen. Hij hurkte bij haar neer en maakte haar enkels aan haar polsen vast. Hij deed een gag in haar mond. Zo kun je ook niet beginnen met om genade te smeken, legde hij uit. En ik wil je niet constant horen schreeuwen. Hij pakte een cane.
Ze keek gespannen naar hem. Ze was nu echt geheel overgeleverd aan hem, aan zijn grillen. Hij gaf een tikje in haar voetzool. Ze voelde het, maar pijn deed het niet. Hij zei kalm: Zoals je merkt doet dit niet echt pijn. Het leuke is dat als het pijn doet wanneer ik harder slaat je het langer voelt dan wanneer ik ergens anders sla. Yolanda werd nerveus. Was dat echt zo, of wilde hij haar gewoon bang maken? Hij liet de cane met een klap onder haar voet neerkomen. Ze zou het uitschreeuwen als ze geen gag in had, maar nu kon ze enkel luid kreunen. Ze kneep haar ogen dicht en probeerde opzij te rollen, weg van hem, maar door deze ongemakkelijke houding kon ze dat niet. De volgende slag raakte haar andere voet. Ze kreunde weer luid en kronkelde, maar ze kwam niet weg. Terwijl Yolanda deze wrede straf kreeg van meneer Verstraten kwamen de agenten terug naar de school. Het bestuurslid had gezegd dat er met de dvd was gesjoemeld, dat er dingen waren aangepast. Hij had het meisje nooit zo toegetakeld met een zweep, en ze wilde dat hij haar zou neuken. De agenten vertrouwden de zaak niet en zouden niet weggaan tot deze zaak was opgelost. Ze gingen naar het kantoor van meneer Berends, het schoolhoofd. Daar kregen ze te horen dat meneer Verstraten even afwezig was, maar zodra hij er weer zou zijn zou hij het ze laten weten. Tot zijn ergernis bleven ze in zijn kantoor wachten op meneer Verstraten. Eindelijk stopte meneer Verstraten met haar straf. Ze snikte even na en hield haar gezicht op de grond gericht. Meneer Verstraten legde de cane weg en haalde de gag uit haar mond. Hij maakte haar los. Voorzichtig ging ze staan. Haar voeten wilden haar niet gehoorzamen, maar ze kon wel blijven staan. Meneer Verstraten verloste haar van de boeien. Trek je kleding aan, het is tijd om te gaan eten. Ze verlieten de kelder en meneer Verstraten sloot af. Meneer Dellaert lip rustig weg. Meneer Verstraten zag mevrouw Vervliet staan. Het schoolhoofd zoekt je, zei ze, Yolanda negerend. Meneer Verstraten keek haar aan. Hoezo? Dat weet ik niet, dat vertelde hij me niet. Meneer Verstraten stuurde Yolanda naar de eetzaal en ging naar het kantoor van meneer Berends. Hij keek even naar de twee agenten, maar wendde zich tot meneer Berend zonder hen te groeten. Je zocht me? Deze twee agenten hebben sterke twijfels over Theo. Ze willen zekerheid. Meneer Verstraten keek de twee agenten aan. Agent Bertram zei kalm: Als we morgen geen bewijs hebben voor je onschuld moeten we je meenemen naar het bureau. We hebben een arrestatiebevel dat morgen ingaat. De andere agent liet een gesloten envelop zien om de woorden kracht bij te zetten. Meneer Verstraten had het gevoel alsof er een band om zijn nek zat en iemand hem ermee probeerde te wurgen. Hij bleef rustig en stelde voor in zijn kantoor verder te praten. De agenten volgden hem. Meneer Verstraten voelde zijn woede toenemen. Woede, maar ook grote zorgen. Hij zou het wel oplossen, hij moest alleen nog even uitzoeken hoe. Mailen kan naar miss-unicorn@live.nl of klik op mijn naam. Groetjes xxx Zo, Sabine, welkom op de school!”