Toen de bel bijna ging maakte meneer Martens Yolanda pas los en gaf haar de papieren terug. Ze ging weer zitten en voelde dat haar benen nat waren. Ze ging snel weer aan het werk. Ze had eigenlijk al klaar willen zijn. Toen de bel ging was ze nog druk aan het schrijven. Meneer Martens pakte de formulieren van haar tafel en ondertekende ze. Zijn telefoon ging en hij nam op. Ja… Hij gaf de telefoon aan Yolanda. Hallo? Begroet je me altijd zo? klonk de stem van meneer Verstraten. Het spijt me, meneer. Ben je klaar bij meneer Martens? Ja, meneer. Als hij geen werk meer voor je heeft wil ik je graag even in mijn kantoor spreken. Ja, meneer, antwoordde ze en hij hing op zonder verder wat te zeggen. Ze gaf de telefoon aan meneer Martens terug, die hem in zijn zak stak. Als ik hier klaar ben moet ik naar het kantoor van meneer Verstraten, zei ze. Meneer Martens knikte. Je kunt gaan. Ondertussen: Bas duwde Damian de kelder in en deed de deur achter zich op slot. Damian werd met de seconde onrustiger en opstandiger. Toen de deur eenmaal op slot was wist hij dat hij geen kant meer op kon. Hij kon het vertragen, maar kon er niet aan ontkomen. Hoe meer hij zou protesteren, hoe langer het zou duren en hoe erger het zou worden. Hij wist niet wat Bas met hem van plan was en kon het ook niet vragen. Eigenlijk wilde hij het ook niet weten. Het enige voordeel was dat hij er totaal niet geil van werd, wat zijn pik een hoop pijn bespaarde. Bas duwde Damian voorover in het schandblok, maakte zijn polsen los en maakte hem vast in het schandblok. Damian voelde zich vreselijk nu hij zo weerloos was. Bas bekeek hem even en grijnsde. Je staat zo wel erg uitnodigend, al heb je je broek nog aan. Damian vloekte, maar door de gag kwam er niets verstaanbaars uit. Damian schrok toen Bas zijn broek open maakte. Damian probeerde aan andere dingen te denken dan aan wat Bas allemaal met hem kon doen. Hij voelde hoe Bas zijn broek naar beneden trok. Hij werd steeds zenuwachtiger en werd zelfs een beetje misselijk. Hij voelde de hand van Bas over zijn boxer glijden. Die blijft niet lang meer aan. Inderdaad werd zijn boxer naar beneden getrokken. Damian probeerde zich weg te draaien. Hij probeerde zelfs te schreeuwen toen hij een vinger langs zijn anus voelde. Opeens schoot Bas in de lach. Hij kwam voor Damian staan. Wat een mietje ben jij! Op hoge poten eisen dat Edwin Yolanda weer laat gaan en nu piepen als een geslagen hond! Tot Damians verbazing streek de vinger nog altijd langs zijn anus. Dacht je nu echt dat ik zomaar met iedereen het bed in duik? vroeg Bas grijnzend. Ik heb je hier niet aangeraakt, enkel om je daarin te zetten. Er kwam een aantrekkelijke vrouw bij Bas staan en ze legde haar arm om zijn middel. Dit is mijn vrouw, Petra, zei Bas kalm. Ze werkt hier in de keuken. Damian keek hem aan. Bas zei grijnzend: Edwin wilde je een lesje leren en ik stelde dit voor toen ik zijn mailtje las. Het leek hem wel een goed idee, en blijkbaar is het aardig gelukt. Hij gaf Petra een kus. Petra was een aantrekkelijke vrouw met een C-cup. Mooie, natuurlijke borsten. Haar heupen waren aan de brede kant, maar ook weer sexy. Ze had zwart, krullerig haar en volle lippen. Bas maakte Damian los. Volgende keer kom je er niet zo makkelijk af, dan neuk ik je in je kont terwijl je Petra mag likken. En dat is geen grapje. Yolanda liep naar het kantoor van meneer Verstraten en klopte op de deur. Het bordje op het raam stond op bezet’ geschoven. Ja? klonk de stem van meneer Verstraten. Ze opende de deur en stapte zijn kantoor binnen. Er zaten twee mannen aan het bureau. Er stond een kan koffie op het bureau en er lagen wat papieren. Doe de deur dicht, Yolanda, zei meneer Verstraten, die achter zijn bureau zat. Yolanda sloot de deur en keek meneer Verstraten afwachtend aan. Ga zitten, Yolanda. Dit zijn Mike Verhelst van het schoolbestuur en Bram de Feiter van de schoolinspectie. Ze gaf de twee mannen een hand en ging zitten. Meneer Verstraten gaf haar een beker koffie en zweeg. Bram van de schoolinspectie zei tegen Yolanda: Ik ben meegekomen om de boel te inspecteren. Dit blijft een school, ook al is dit geen gewone school. Maar het eindresultaat is hetzelfde: aan het eind een diploma krijgen. Ik moet toegeven dat de resultaten er inet om liegen, de school behoort tot de beste scholen van het land. Maar wat ons vooral bezig houdt is het welzijn van de leerlingen en het naleven van de regels. Ik kan zelf bijna niet geloven dat de leerlingen zich vrijwillig laten gebruiken of uitlenen voor geld. Yolanda keek hem aan. Ze zijn minstens achttien, dus hebben het recht te bepalen welke school ze kiezen. Als ze deze school kiezen, gaan ze er ook mee akkoord dat ze zich beschikbaar stellen voor het personeel. Dat staat in het contract dat ze hebben ondertekend. En ze krijgen allemaal een lijst waarmee ze kunnen aangeven wat ze wel en niet willen, en de mate waarop ze van die dingen genieten. De checklist. Mag ik die even zien? vroeg Bram aan meneer Verstraten. Meneer Verstraten knikte en gaf Bram een checklist. Bram bekeek hem vluchtig. En elke leerling tekent dit? Meneer Verstraten wees op de archiefkast in de hoek. Daar zit alles in. Iedereen vult er een in voor ze officieel worden toegelaten. Zodra ze les hebben zorg ik dat de leraren de checklisten ook hebben zodat ze daar rekening mee houden. En wat als een leerling beweert dat er iets gebeurt is dat ze niet wilde?
Dat hangt eraf wat ze hebben aangegeven. Als ze een 0 opgeven willen ze het liever niet, maar mag je het als straf wel toepassen. Staat er nee is het een harde grens en willen ze het absoluut niet. Wanneer dat wel gebeurt is dat een zware overtreding van onze regels. Of ze krijgen een kuisheidsgordel, of een schorsing en bij meerdere overtredingen ontslag. Is dat al eens voorgekomen? Nog nooit, iedereen houdt zich netjes aan deze lijsten. Bram keek Yolanda aan. Kies jij er zelf voor om naakt door de school te lopen? Yolanda twijfelde. Ik werk hier pas weer sinds gisteren. Ik heb niet gevraagd of ik kleren aan mag, ik vind het niet erg om naakt te zijn. Bram fronste zijn wenkbrauwen. Hoe bedoel je, of je kleren aan m?íg? Yolanda zag waar hij op doelde. Hij dwingt me nergens toe. Ik heb hem zelf gesmeekt om me weer in dienst te nemen. Hij wil kijken hoe ver mijn trouw gaat. Meneer Verstraten is streng, maar wel rechtvaardig. Ik heb hem erg gekwetst toen ik ontslag nam. Ik kan hem geen ongelijk geven dat hij me eerst een soort proefperiode geeft. Mike, van het schoolbestuur, mengde zich ertussen. Stel dat iemand straf krijgt. Met dit… spel, geloof ik… komen nogal wat vreemde voorwerpen langs. Zwepen, klemmen, dat soort dingen… Wat als iemand dat niet aan kan? Daarvoor hebben we stopwoorden, antwoordde Yolanda. Bij gesmeek of protesten wordt er alleen op gereageerd als de leraar dat wil. Maar zodra het stopwoord gezegd wordt, stopt hij meteen en maakt de leerling eventueel gelijk los. Meneer Verstraten glimlachte. Zie je, ik heb haar niet voorbereid en toch zegt ze precies hetzelfde als ik. Bram nam een slok koffie. Ik ben nog niet overtuigd. Loop gerust wat lokalen in. Betast iemand maar, er zijn weinig leerlingen die je zullen weigeren. Grappig dat je daarover begint. Je schijnt ze ook als hoer uit te lenen. Klopt dat? Alleen als ze zichzelf beschikbaar stellen. En ze krijgen een deel van de prijs. De fooi mogen ze uiteraard zelf houden. Bram stond op en liep naar het raam. Hij keek naar buiten en zei kalm: Ik zal eerlijk tegen je zijn, Edwin. Ik kan me niet voorstellen dat leerlingen met deze methodes akkoord gaan. Ik zal Mike straks bij jou laten, dan kunnen jullie je gesprek voortzetten en kan ik ondertussen even wat lessen bezoeken. En zo weet ik zeker dat je de kans niet hebt om je collega’s te waarschuwen. Bezwaar als ik een sigaret rook? Meneer Verstraten keek hem aan. Eigenlijk wel, ja. In de school wordt niet gerookt. Als je het raam open zet en dat stinkding buiten het raam houdt wil ik wel even de andere kant op kijken. Bram zette het raam open, haalde een pakje sigaretten tevoorschijn en stak er een op. Hij blies de rook het raam uit. Ik walg van de methodes die jullie hier gebruiken, daar zal ik eerlijk over zijn. En bij het schoolbestuur en de schoolinspectie zijn er nog genoeg anderen die mijn mening delen. Mensen hoor je niet met zwepen te bewerken, dat is al jaren geleden zelfs verboden. Je enige voordeel is dat je kunt aantonen dat ze dit goed vinden. Maar wie zegt dat je ze niet gedwongen hebt om dat te tekenen? Als je met een zweep achter ze staat is het niet zo vreemd dat ze het tekenen. Yolanda keek Bram nijdig aan. Dat zou meneer Verstraten nooit doen! Bram keek haar aan en leunde met zijn rug tegen het raam. Dat weet ik niet. Zoals je zei is hij streng. Maar wel rechtvaardig! vulde ze aan. Meneer Verstraten pakte zijn beker van tafel. Hou dat stinkding buiten het raam, Bram, zei hij en hij nam een slok. Bram hield zijn sigaret buiten het raam. Het gaat erom dat hier abnormale dingen gebeuren die erg gevaarlijk kunnen zijn. Hoe wilde jij aangeven dat hij moet stoppen als je vast ligt met iets in je mond? Daar hebben we andere manieren voor, zoals met je vingers knippen. Bas nam een trekje en blies de rook uit. En als dat niet gezien wordt? Het blijft riskant, wat je ook zegt. Vandaar dat er ook strenge regels zijn, ook voor het personeel, antwoordde meneer Verstraten. Als je echt zo twijfelt, ga wat klassen rond. Probeer desnoods hier en daar iemand uit en zie hun reactie. Als ik Yolanda met een zweep bewerk wordt ze nog natter dan wanneer ze onder de douche staat. Dat kan ik me nite voorstellen. Meneer Verstraten wees op de kast. Daar liggen wat zweepjes in. Probeer het gerust zelf. Nee dank je, mijn voorkeur ligt daar niet. Meneer Verstraten greep opeens een brandblusser en hield het uiteinde op Bram gericht. Snel hield Bram de sigaret weer uit het raam. Streng, maar rechtvaardig, zei meneer Verstraten en hij zette de brandblusser terug. Gewoonlijk waarschuw ik maar ?®?®n keer. Dit is bij jou al de derde keer. De leerlingen pakken alles sneller op dan op andere scholen, vandaar dat onze resultaten beter zijn. Dat komt vooral door de lesmethodes die we hebben. Een volgende waarschuwing komt trouwens niet. Wanneer je dat smerige stinkding weer aan deze kant van het raam hebt spuit ik die hele bus leeg. Schoolinspecteur of niet. Bram keek hem verbijsterd aan. Mike kon een glimlach niet onderdrukken en zei kalm: Edwin, we maken ons gewoon zorgen om de leerlingen. We willen er zeker van zijn dat hier niets gebeurt dat ze niet willen. Meneer Verstraten keek hem kalm aan. Willen jullie soms een demonstratie? Ik wil het je best laten zien hoe ze erop reageert. En voor als je denkt dat ze niets durf te zeggen omdat ik het ben wil ik ook iemand anders laten komen om het je te laten zien. Dat lijkt me niet… begon Mike, maar Bram viel hem in de rede. Prima, laat maar zien. Hij drukte de sigaret uit op de vensterbank en deed het raam dicht. Meneer Verstraten gebaarde dat ze naar de tafel moest gaan. Ze stond op en ging naast de tafel staan. Meneer Verstraten zag de striemen op haar billen. Hoe kom je daaraan? vroeg hij. Ik onderbrak meneer Martens per ongeluk en ik vertelde hem iets dat hij moest doen. Hij liet Tom mij straffen, maar deed eerst even voor hoe het moest. Een leraar onderbreken en zeggen wat hij m??et doen? herhaalde hij. Je zou toch beter moeten weten. Sorry, meneer. Leun voorover over de tafel heen. Ze gehoorzaamde en hij deed haar polsboeien om. Die maakte hij vast aan de tafelpoten. Ook haar benen maakte hij gespreid vast. Hij liet zijn vinger tussen haar lipjes glijden. Je bent nu al nat, merkte hij op. Je verlangt er gewoon naar. Ze hoorde hem iets uit de kast pakken, maar keek niet om. Maak je rug hol, zei meneer Verstraten. Ze maakte haar rug hol en wachtte af. Opeens voelde ze een zweepje tegen haar lipjes komen. Ze slaakte een kreet, maar maakte haar rug nog holler zodat hij er nog beter bij kon. Je krijgt twintig slagen op die kut van je omdat je meneer Martens onderbrak en daarna twintig op je kont omdat je hem vertelde wat hij moet doen. En je telt ze hardop mee. Raak je de tel kwijt of sla je er een over, dan beginnen we weer opnieuw. Duidelijk? Ja, meneer, kreunde ze en ze begon braaf mee te tellen. Hij gaf opeens een harde slag. Ik omet je wel kunnen verstaan, teef! Het spijt me, meneer, kreunde ze. Zeven… Acht… De slagen deden steeds meer pijn. Ze trok aan de boeien en probeerde weg te draaien. De laatste was een flinke pets recht op haar klitje. Ze gilde het uit en riep TWINTIG! waarna ze roerloos op de tafel bleef liggen. Meneer Verstraten legde het zweepje op haar rug en liet zijn hand over haar lipjes glijden. Goed zo, sletje. De helft zit er al op. Hij hurkte neer en liet zijn tong langs haar lipjes glijden. Ze kreunde luid. Oh, heerlijk, meneer, kreunde ze. Maar haar beloning duurde niet lang. Ze had de helft gehad, nu nog twintig slagen en dan zou haar straf erop zitten. Tenzij ze de tel kwijtraakte, dan zou hij gewoon opnieuw beginnen.
Hoewel hij zich nog inhield gilde ze het uit en schreeuwde ze het aantal slagen luid. Ze was blij dat ze de tel niet kwijtraakte. Toen hij ophield hield ze haar ogen even gesloten. Ze voelde de hand van meneer Verstraten zachtjes over haar billen glijden. Goed zo, sletje, zei hij. Ze glimlachte en kreunde van genot toen hij haar billen streelde. En daar geniet ze van? vroeg Bram ongelovig en hij stak nog een sigaret op. Yolanda voelde een vinger tussen haar lipjes in gaan en hoorde meneer Verstraten zeggen: Kijk zelf maar. Hij hield zijn vinger bij haar lippen. Gretig likte ze zijn vinger af en keek hem bijna smekend aan. Laat me alstublieft klaarkomen, smeekte ze bijna. Misschien straks, ik heb hier nog twee gasten, antwordde meneer Verstraten en hij liep terug naar zijn bureau. Mike keek naar Yolanda. Ze is inderdaad erg opgewonden. Ik heb haar geen enkele keer horen vragen om te stoppen, laat staan een stopwoord. Wat zijn de stopwoorden eigenlijk? Aardbei voor als we bijna op de grens zitten, en walnoot voor als het gelijk moet stoppen, antwoordde meneer Verstraten. Mike stond op. Ik ga nog even naar de volgende school. Bedankt voor de koffie en de informatie. Hij gaf meneer Verstraten een hand en vertrok. Meneer Verstraten keek Bram aan. En overtuigd? Dit was slechts ?®?®n persoon, en niet eens een leerling. Ik blijf het in de gaten houden en zal wel een keer onverwacht binnen komen. Dat kan morgen zijn, maar ook over een jaar. Ik heb nog altijd mijn twijfels, Edwin. Je komt maar wanneer je wilt, ik heb niets te verbergen. Bram rookte rustig zijn sigaret op en keek ondertussen naar Yolanda. Ze bleef rustig afwachten op wat er zou volgen. Meneer Verstraten stond op en maakte Yolanda los. Ik zal het straks wel afmaken voor je. Dank u, meneer. Bram drukte zijn sigaret uit en sloot het raam weer. Ik zie je nog wel, Edwin, zei hij en hij liep weg zonder hand te geven. Meneer Verstraten ging achter zijn bureau zitten. Hij pakte een envelop uit zjn postvak en trok die open. Zijn blik verstarde toen hij er een foto uit haalde met een klein briefje erbij. Hij pakte de foto en bekeek hem even. Het was een foto van een volwassen vrouw. Haar armen en benen waren aan een stoel gebonden, ze had een gag in en een blinddoek voor. Ze was helemaal naakt. De stoel stond op een betonnen vloer met een kale muur op de achtergrond. Haar wangen waren vochtig, blijkbaar had ze gehuild. Hij pakte het briefje dat erbij zat en las het. Edwin, Je zus heeft een mooi lijf, zoals je kunt zien. Maar het gaat me eigenlijk niet om haar. Zorg dat Yolanda om elf uur vanavond op het bankje bij het meer zit. Alleen. Blinddoek, gag en goed vastgemaakt. Ik zal haar daar op laten halen. Als je deze instructies netjes opvolgt kun je om kwart over elf je zus op die plek vinden. Zo niet, dan nemen we je zus ?®n Yolanda mee. Meneer Verstraten vloekte zacht en stak het briefje en de foto terug in de envelop. Wie zou hierachter zitten? Het moest iemand zijn die in zijn kantoor was geweest. Damian, misschien? Hij vloekte nogbaals. Damian kwam op hoge poten zijn kantoor binnen, eiste dat hij Yolanda mee terug kon nemen en deed zeer agressief tegen hem. En meneer Verstraten had Bas hem de stuipen op het lijf laten jagen. Damian zat hierachter. Hij smeet de envelop in zijn bureaulade en zei tegen Yolanda: Je kunt gaan. Ik heb voorlopig geen werk voor je. Zorg ervoor dat je wel bereikbaar bent als iemand je nodig heeft. Ze knikte. Ja, meneer. Alles in orde? U kijkt zo boos… Prima, antwoordde hij bot. Yolanda verliet het kantoor en sloot de deur achter zich. Meneer Verstraten dacht even na. Zijn zus had hij al bijna twintig jaar niet meer gezien. Sinds ze wist van zijn dominantie had ze het contact verbroken. Zijn moeder was jaren geleden al overleden. Hij had alleen zijn broer, zus en vader nog. Zijn zus scheen kindreen te hebben, maar die had hij nooit gezien en nooit een geboortekaartje van gehad. Maar haar zo op een foto te zien raakte hem toch. Maar om Yolanda in te ruilen als een oud voorwerp? Hij raakte er net aan gewend dat ze weer terug was. Hij overwoog even om zijn broer te bellen, maar dat leek hem eigenlijk geen goed idee. Zijn broer had Yolanda geholpen toen hij (meneer Verstraten) was gearresteerd om de school legaal te maken en open te houden. Voor die kosten had hij zelfs aandelen verkocht. Maar Ron was een geval apart. Zodra iemand zijn dierbaren kwaad deed klapte een bom. Toen ze op het voortgezet onderwijs zat had een leraar haar borsten aangeraakt en gevraagd of ze een leuk zakcentje wilde verdienen. Toen Ron dat hoorde lag die leraar twee weken op de IC in het ziekenhuis. Nee, Ron kon hij maar beter met rust laten. Hij wist niet zeker of Damian hier wel achter zat… En hoeveel mensen er nog meer achter zaten. Hij stond er voorlopig alleen voor. Hij dronk nog wat koffie en zuchtte. Waarom had iedereen het op Yolanda voorzien? Een tijdje terug die drie mannen die haar voor zijn ogen misbruikten en nu dit weer… Waarom altijd Yolanda? Ze deed juist altijd haar best om anderen tevreden te houden. Hij keek op de klok en zag dat het al bijna etenstijd was. Hij pakte een leesboek en bleef zitten. Hij had geen honger en wilde ook even niemand zien. Idee?½n blijven welkom. Dank je wel, D, voor je idee. Ik kijk al uit naar de idee?½n waar jullie nu mee komen. Kus!”