Yolanda zette net de laatste map terug in de kast toen meneer Verstraten terugkwam. Bij bekeek zijn bureau, waar geen papieren meer op lagen en wat volledig was opgeruimd. Vervolgens keek hij naar Kim, die nog altijd tegen de muur stond en waar het geil en sperma langs haar benen droop. Heb je de papieren al overgetypt en uitgeprint? vroeg meneer Verstraten aan Yolanda. Ze knikte. Ja, meneer, ze liggen naast de printer in uw postbak. Heb je ze ook al ingevuld? Ja, meneer. U moet ze alleen nog nalezen en ondertekeken. Hij was onder de indruk, maar liet het niet merken. Hij keek weer naar Kim. Ruim die rommel eens op voor het op de grond ligt. Bas was bij het bureau gaan zitten en keek naar Yolanda. Ze heeft een lekkere pijpbek, zei hij tegen meneer Verstraten. Ik ben benieuwd wanneer je haar beschikbaar stelt. Meneer Verstraten ging zitten en pakte de papieren uit zijn postvak. Binnenkort, denk ik, antwoordde hij afwezig. Bas keek naar Yolanda. Ze hurkte voor Kim neer en likte wat druppels van de grond. Ze likte het van Kims voet en liet haar tong langzaam langs haar been omhoog gaan. Dat deed ze ook bij Kims andere been. Bas wreef even over zijn pik. Hij had zich net leeg gespoten, maar hij werd hier zo vreselijk geil van! Yolanda liet haar tong langs haar lipjes glijden, over de opening en stak hem ook in haar kut. Kim kreunde weer. Yolanda zoog het geil en sperma uit haar kutje en gaf een klein kusje op haar klitje. Kim kreeg een rilling van genot. Yolanda kwam omhoog. Er kwam wat speeksel uit haar mond, die door de gag werd opengehouden. Yolanda boog voorover en likte het weg. Heel voorzichtig streek ze met haar tong over de doorboorde tepels. Kim kreunde zachtjes. Haar tepels waren nog erg gevoelig, maar de warme, zachte tong van Yolanda voelde toch wel erg prettig aan. Ga maar zitten, zei meneer Verstraten en hij wees op een stoel. Yolanda knikte dankbaar en ging zitten. Bas maakte Kim los van de muur en duwde haar op een stoel neer. Hij keek haar ernstig aan. Kun je je rustig houden als ik de knevel weghaal? Ze knikte en Bas maakte het riempje los. Kim durfde niemand aan te kijken. Meneer Verstraten stak de papieren in een envelop en schreef er een adres op. Hij keek Yolanda uiteindelijk aan. Hoe vind je het tot nu toe? Yolanda keek hem even aan. Ik ben gelukkig, meneer. Hij wendde zich tot Kim. Ga jij vanaf nu ook beter gehoorzamen? Ze knikte. Ja, meneer. Bas grinnikte zachtjes. Ze kregen iedereen klein, desnoods moest hij er een clitoris voor doorboren met een naald! Helaas had meneer Verstraten dat nog nooit toegestaan. Vanavond helpen jullie mee bij het eten, zei meneer Verstraten. Dat wil zeggen dat jullie iedereen van drinken en eten voorzien. Wanneer er een druppel drinken of een kruimel eten op tafel of op de grond komt zal daar iets tegenover staan. Jullie krijgen daar eten zodra jullie iedereen eten en drinken hebben gegeven. En met iedereen bedoel ik de leraren en medewerkers. Ik wil geen protesten horen en geen gemopper, ook daar staat dan wat tegenover. Is dat duidelijk, of niet? Ze knikten allebei. Mooi. Ik zal straks jullie kleren geven. Hij legde de envelop in zijn postbak en opende zijn email. Hij las een berichtje. Yolanda zag Bas met een hongerige blik naar haar kijken. Ze sloeg haar ogen neer en wachtte rustig af. Bas kwam bij Yolanda staan en trok haar doorzichtige jurkje uit. Ze keek even naar meneer Verstraten, die rustig een mailtje terug begon te typen. Bas liet zijn vingers over haar borsten glijden. Hij liet zijn vingers rond haar tepels draaien en rolde ze tussen zijn vingers. Opeens kneep hij er hard in. Yolanda slaakte een gilletje van schrik en pijn. Meneer Verstraten keek haar emt een afkeurende blik aan. Het spijt me, bracht ze nerveus uit. Hij richtte zijn blik weer op het beeldscherm en typte verder. Bas duwde haar benen uit elkaar en wreef over haar lipjes en klitje. Wat ben je lekker nat, slet, zei hij in haar oor. Eens kijken hoe je hierop reageert. Hij nam haar klitje tussen zijn vingers en kneep, nog niet eens overdreven hard. Yolanda slaakte weer een gil en drukte haar benen tegen elkaar. Benen uit elkaar, teef! reageerde hij boos. Ze zag meneer Verstraten weer naar haar kijken. Ze opende haar benen en kneep in de stoel. Hij pakte haar klitje en kneep er weer in, nu wat harder. Yolanda gilde weer en probeerde zijn arm weg te drukken. Voor ze er erg in had stond meneer Verstraten bij haar. Hij trok haar aan haar haren overeind en trok haar mee. Hij maakte haar polsen vast aan een ketting aan het plafond met een spreidstok tussen haar polsen in. Ook bij haar enkels kreeg ze een spreidstok en hij trok de ketting zo stak dat ze op haar tenen moest staan. Hij pakte een riem uit de kast en kwam schuin achter haar staan. Hij liet de riem met een klap op haar bil neerkomen. Yolanda kreunde luid, ze was dit niet meer gewend. Het brandde en deed zeer. De volgende klap kwam alweer, gevolgd door nog een en nog een. Ze gilde het uit en probeerde weg te draaien, maar ze kon geen kant op. Het spijt me, gilde ze. Ik zal niet meer tegenwerken. Alstublieft, stop, ik smeek u. Stop! Meneer Verstraten gaf nog drie klappen en kwam toen voor haar staan. Ik hou er niet val als je zit te kreunen en te kermen als ik bezig ben. Het spijt me, maar het deed pijn. Hij houdt zich in, dus niet zeuren. Dit is pijn. Hij liet de riem op haar klitje neerkomen. Ze gilde en wilde wegspringen, maar dat ging niet. Hij sloeg haar vijf keer op haar klitje. Het brandde, het schoot door haar hele lijf, ze had het gevoel alsof hij hem eraf probeerde te slaan. Ze bleef aan de spreidstang hangen en hield haar ogen gesloten. Het spijt me, meneer. Meneer Verstraten legde de riem over haar schouder en trok de kast open. Hij haalde er wat uit en legde het bij Kim op tafel. Aantrekken. Terwijl Kim het aantrok maakte meneer Verstraten Yolanda los. Ook zij kreeg iets om aan te trekken. Een kleine beha en een kort rokje, zo kort dat de onderkant van haar billen eronder vandaan kwam. Ze kregen allebei een collar om met een ketting eraan, die aan hun polsen vastzat. Hun polsen werden met een kettinkje van 15 cm aan elkaar gemaakt. Ze kregen schoenen met een hoge, smalle hak aan en ook hun enkels werden aan elkaar geboeid met een ketting van ongeveer 30 cm. Ze volgden meneer Verstraten en de schoolarts Bas naar de lerarenkamer, waar ze het eten moesten opdienen. Meneer Verstraten bracht ze naar de kamer erachter, waar een medewerker van de keuken stond te wachten. Hij liet hen zien waar het drinken stond. Voorzie iedereen van drinken, en waag het niet om te morsen! waarschuwde hij.
Yolanda pakte de wijn, wit en rood, en Kim het water en sap. Ze gingen de tafel rond om iedereen wat drinken te geven. Het was lastig lopen met die hoge hakken en de ketting aan hun enkels. Af en toe liet iemand een hand tussen hun benen glijden, maar het lukte ze om niet te morsen. Toen iedereen drinken had gingen ze terug. De medewerker van de keuken was al bezig soep in diepe borden te doen. Voorzichtig pakte Yolanda twee borden en schuifelde terug de lerarenkamer in. Ze zette de borden neer en voelde een vinger tussen haar lipjes. Ze bleef even staan tot de hand verdween en ging toen terug voor de volgende borden. Zodra iedereen eten had kregen ze van de keukenhulp wat eten drinken. Ze gingen aan een tafeltje zitten om het op te eten. Ben je lesbisch of bi? vroeg Kim opeens. Yolanda schudde haar hoofd. Nee, maar als ze je wat vragen kun je het maar beter doen. Sorry trouwens, als je het niet fijn vond… Welnee, het was geweldig. Alleen een beetje raar… Ik ben nog nooit eerder… Dooreten, jullie moeten straks de borden ophalen, zei de keukenhulp nijdig. Zwijgend aten ze verder. Zodra hun soep op was gingen ze weer naar binnen om de borden op te ruimen. Ze stapelden ze op en namen ze mee. Yolanda zag vanuit haar ooghoek meneer Verstraten met meneer Martens praten. Allebei hadden ze een papier voor hun neus. Ze werd nieuwsgierig. Ze schrok op toen er iets kletterde. Er was een lepel van een bord geschoven en viel kletterend op de grond. Ze kreeg een harde pets op haar kont. Snel hurkte ze neer op hem op te pakken. Ze wilde overeind komen, maar een hand hield haar tegen door de ketting te pakken die aan de collar zat. Je kunt maar beter opletten wat je doet, hoorde ze meneer Verbrugge zeggen. Ze keek hem aan. Hij keek met een strenge blik op haar neer. Ze knikte. Ja, meneer. Het spijt me, het zal niet meer gebeuren. Hij liet haar los en ze kwam overeind. Ze ging snel verder. Ze zag echter niet dat meneer Verstraten een pen uit het borstzakje van zijn overhemd haalde en iets opschreef. Yolanda zette de borden op het aanrecht. Ga nog maar een keer met drinken langs, dan krijgen ze daarna de maaltijd. Alle borden waren van de tafels gehaald en Yolanda en Kim waren voor de laatste keer rondgegaan. Meneer Verstraten nam een slok water uit zijn glas en zei tegen de twee dames: Jullie hebben het niet zo best gedaan. Kim, bij jou zijn er vier dingen mis gegaan. Je hebt soep gemorst, twee keer drinken en je draaide een keer weg toen iemand je wat beter wilde bekijken door je rokje op te tillen. Dat zijn vier fouten. Hij keek haar even aan, maar keek toen naar Yolanda. Jij maakte er helemaal een potje van. Er zijn maar liefst negen dingen fout gegaan. Drinken gemorst, bestek laten vallen, wegdraaiden, met je arm iemand aanstoten… Hij schudde zijn hoofd. Deze fouten zijn onacceptabel. Ik had jullie gewaarschuwd dat daar wat tegenover zou staan. Yolanda sloeg haar ogen neer. Ze had zelf niet gemerkt dat ze zoveel fouten had gemaakt. Kim zei: Meneer, Yolanda kon er niets aan doen dat ze iemand aan stootte. Ze kreeg een tik op haar achterste, waardoor ze haar evenwicht bijna verloor. Daarom stootte ze per ongeluk tegen iemand op. Dat is je vijfde fout, antwoordde meneer Verstraten. Yolanda, was dat jouw fout, of van degene die aan je zat? Hij keek haar aan. Zonder op te kijken antwoordde Yolanda: Dat was mijn eigen fout, meneer. Goed, ze kon er inderdaad niets aan doen, maar dat maakte niet uit en dat wist ze. Ze werd opeens vastgepakt en voelde een hand over haar borsten glijden. Ook Kim werd vastgepakt en betast. Meneer Verstraten bleef gewoon zitten en zei: Doe met Kim een beetje rustig als je haar borsten aanraakt, ze heeft sinds vandaag een ringetje in haar tepels. Ik vroeg me al af hoe je haar had kleingekregen, grinnikte een leraar. Meneer Verstraten pakte de papieren van tafel. Zoals we altijd zeggen, we krijgen iedereen klein. YolandaÔÇÖs handen werden losgemaakt, de collar werd omgedraaid en haar handen werden opnieuw vastgemaakt. Nu was de ketting wat korter, waardoor ze haar armen nauwelijks kon bewegen. Ze werd voorover op de tafel gedrukt. Meneer Verstraten schoof zijn glas opzij om te voorkomen dat ze hem om zou gooien. Ze voelde een vinger langs haar klitje gaan. Je bent alweer lekker nat, hoorde ze Bas zeggen. Ze huiverde. Ze vond Bas een arrogante rotzak en wilde niet dat hij haar aanraakte. Maar veel keus had ze niet, als ze hem afwees had ze een nog veel groter probleem. Hoeveel fouten zei meneer Verstraten dat je had? vroeg hij. Negen, antwoordde Yolanda. Hij gaf een harde klap op haar billen. Spreek met twee woorden, teef! Yolanda kneep in de rand van de tafel. Het spijt me. Ze kreeg weer een klap. Niet zo brutaal! Ik ben je meerdere, dus noem je me ÔÇÿmeneer! Is dat duidelijk?! Ja, heel duidelijk. Het spijt me, ik zal het niet meer doen. Yolanda hoorde dat Kim al geneukt werd, ze hoorde haar kreunen en lichtjes hijgen. Bas maakte zijn riem los en trok hem uit zijn broek. Meneer Verstraten nam een slok uit zijn glas en richtte zijn aandacht op het verslag. Zachtjes besprak hij het met meneer Martens, die nog altijd naast hem zat. De eerste slag kwam hard aan. Yolanda slaakte een kreet en kwam overeind. Bas duwde haar ruw voorover, zodat ze weer over de tafel lag. Hij sloeg nog eens. Opnieuw schoot ze automatisch overeind. Blijf zo liggen, teef! Hij sloeg nog eens. Ze schoot weer een stukje omhoog, maar ging snel weer omlaag. Bas was het zat en vloekte. Meneer Verstraten pakte de langere ketting die eerst aan de collar had gezeten, haakte die vast en maakte de ketting vast aan een haakje dat onder het tafelblad zat. Dank je, reageerde Bas. Ze is stronteigenwijs. Blijkbaar mogen we deze ook eens temmen. Meneer Verstraten keek Yolanda met een blik aan die door haar ziel sneed. Ze sloeg haar ogen neer en wachtte af. De riem kwam nog eens neer. Yolanda kreunde luid en trok aan de ketting. Bas bleef een tijdje doorslaan. Yolanda hing aan de ketting die aan de collar vast zat en gilde het uit. Meneer Verstraten keek even naar haar. Zo is het wel genoeg, zei hij toen Bas opnieuw de riem hief. Hij maakte de ketting los en legde die op de tafel. Yolanda keek hem even dankbaar aan. Meneer Verstraten keek even naar de riem die Bas nog in zijn hand hield. Het leer was op sommige plekken gebarsten.
Bas pakte haar wangen en dwong haar hem aan te kijken. Heb je het dan nu begrepen, slet? Ja, dat heb ik, antwoordde ze en ze keek hem strak aan. Bas kneep in haar wangen. En nog altijd te koppig om mij ÔÇÿmeneerÔÇÖ te noemen. Dat zal ik je wel even leren. Hij hief zijn arm weer om opnieuw een slag met de riem te geven. Yolanda kneep haar ogen dicht alsof dat de pijn zou verminderen. Maar de slag kwam niet. Voorzichtig opende ze haar ogen. Meneer Verstraten was opgestaan en hield de pols van Bas vast. Zo is het wel genoeg, zei meneer Verstraten nogmaals. Hij maakte haar polsen los van de ketting. Yolanda ging op de grond zitten en maakte het kettinkje los dat tussen haar enkels zat. Ze legde de ketting neer, schopte haar schoenen uit en rende de leraarenkamer uit. Het kantoor van meneer Verstraten was niet op slot. Ze ging naar binnen en sloot de deur achter zich. Ze ging in de hoek zitten met haar rug tegen de deur en begon te huilen. Ze zat op haar hurken, haar billen brandden van de pijn. Ze deed de pols- en enkelboeien af en na wat gepruts kreeg ze ook de collar los. Ze legde ze naast zich op de grond en veegde haar tranen weg. Gelijk rolden er nieuwe tranen langs haar wangen. Ze hoorde de deur open gaan en weer sluiten. De deur werd op slot gedraaid. Ze keek op en zag dat het meneer Verstraten was. Hij trok de kast open en haalde er wat uit. Sta op en leun voorover over het bureau, zei hij. Yolanda veegde haar tranen weg. Het spijt me, meneer, maar ik kon het niet… Doe wat ik zeg. Zijn stem klonk kalm. Met tegenzin stond ze op en liep naar het bureau. Ze leunde voorover. Welja, geef me nog meer slaag, ik kan nu al niet meer zitten! Alleen omdat ik hem geen meneer kan noemen! Meneer Verstraten trok haar korte rokje omhoog zonder antwoord te geven. Hij liet zijn hand zachtjes over haar billen glijden. Dat zijn een paar lelijke striemen. Die blijf je wel een tijdje zien. Het bloedt zelfs een beetje. Hij zette een potje neer en deed wat zalf op zijn vingers. Zachtjes smeerde hij haar billen ermee in. Het branderige gevoel leek te worden geblust. Ze sloot haar ogen en snikte zachtjes. Ik weet niet of ik je nu moet straffen of juist belonen, zei hij kalm. Je had hem netjes meneer moeten noemen, maar je koppigheid verbaast me wel. Zelfs Kim heeft hem meneer genoemd, en dat al na vier slagen. Ik moet toegeven dat ik je wat dat betref bewonder. Hij draaide het potje dicht en veegde zijn handen af aan een doekje. Dank u, meneer, zei Yolanda zacht en ze kwam overeind. Meneer Verstraten gaf geen antwoord en ruimde het potje op. Hij ging vervolgens achter zijn bureau zitten en bekeek zijn email. Ik heb een mailtje gekregen van Damian. Hij maakt zich zorgen om je en vraagt of ik weet waar je bent. Yolanda kreeg een kleur. Ze had er helemaal niet meer aan gedacht hem te zeggen waar ze was en dat ze hier bleef! Wat wil je dat ik terugschrijf? Ik weet het niet, meneer. Meneer Verstraten legde zijn sleutels op het bureau. Voor vandaag ben je klaar. Morgen om acht uur wil ik je weer in mijn kantoor zien. De kamer die je als kantoor gebruikte is nog vrij, in de hoek staat een bed. Yolanda knikte en haalde de deur van het slot. Ze gaf hem de sleutels terug en kreeg de sleutel van haar kamer van hem. Dank u, meneer. Goede nacht. Hij gaf geen antwoord en begon te typen. Ik krijg steeds meer tips binnen en hoop dat er nog vele mogen volgen. Bedankt voor je idee?½n, H, ik heb ze erin verwerkt. Ik weet dat er spelfouten in kunnen zitten. Ik probeer erop te letten, maar mijn computer kent blijkbaar de spellingscontrole niet. Ik stel hem in, maar hij doet niets. Misschien moet ik Mr Verstraten maar eens naar mijn computer laten kijken, misschien dat hij dan leert hoe het moet! Xxx SabjeB”