Yolanda wist niet hoe lang ze het nog vol zou houden. Ze stond nog altijd voorover over de tafel heen, haar armen en benen vastgebonden aan de poten. Ze kreeg lsat van haar rug. Meneer Martens kwam binnen en schonk wat koffie in. Hij keek even naar Yolanda en haalde de gag uit haar mond. Ze sloot haar mond en bewoog haar kaken even. Heb je straf? vroeg hij. Ze schudde haar hoofd. Nee, meneer, Damian bond me zo vast. Meneer Martens maakte haar los en ruimde de spullen op. Voor deze keer maak ik je los omdat het geen straf is. Dank u, meneer, antwoordde ze. Hoe kan ik u bedanken? Ik heb net een leerling even goed geneukt, ik hoef voorlopig niets. Ga maar verder met je werk. Ik heb begrepen dat je je had verslapen, je zult dus nog genoeg te doen hebben. Yolanda knikte dankbaar. Ze nam wat koffie en liep naar het kantoor van meneer Verstraten. Ze klopte op de deur. Ja? klonk zijn stem. Ze kwam zijn kantoor binnen. Meneer Verstraten zat achter zijn bureau en was met wat papieren bezig. Zo, ben je klaar met lummelen? vroeg hij. Het spijt me, meneer. Damian zette me vast. Dat is niet mijn probleem, slet. Mijn probleem is dat ik na tien minuten zelf mijn koffie moest halen. Ik ben al de hele ochtend bezig met jouw werk omdat jij je verslapen hebt. Enig idee wanneer ik mijn eigen werk moet gaan doen? Hij keek haar aan met een strenge blik. Yolanda sloeg haar ogen neer. Wilt u mij er alstublieft voor straffen, meneer? vroeg ze. Meneer Verstraten keek haar even onderzoekend aan. Ze had nog nooit eerder om straf gevraagd. Dus je wilt graag straf? vroeg hij haar. Yolanda bleef naar de grond kijken. Ik verdien straf, meneer. Ik stel u niet graag teleur. Dat is geen antwoord op mijn vraag. Wil je straf? Nee meneer, maar ik verdien niet beter. Meneer Verstraten keek naar zijn beeldscherm en klikte een nieuw mailtje aan. Waarvoor verdien je straf, slet? vroeg hij. Omdat ik me heb verslapen, omdat u mijn werk doet, omdat ik u zo lang op uw koffie liet wachten en omdat ik u teleur stel, meneer. Meneer Verstraten las het berichtje en nam er de tijd voor. Yolanda bleef bij zijn bureau staan met haar ogen nog altijd neergeslagen. Hij typte een kort antwoord terug en verzond het bericht. En wat voor straf verdien je, slet? vroeg hij haar. Yolanda keek hem even aan, maar zodra hun blikken elkaar kruisten sloeg ze haar ogen weer neer. Dat is niet aan mij om te zeggen, meneer. Verdomme, doe niet zo eigenwijs! schreeuwde hij opeens en hij stond op. Wat voor straf denk je dat je verdient? Geef antwoord, goedkope hoer! Yolanda durfde hem niet aan te kijken. Ze had er niet op gerekend dat hij zo heftig zou reageren. Ze wilde hem weer voor zich winnen nu hij zo bezig was met Sanne, maar deze reactie had ze niet verwacht. Ik weet het niet, meneer, bracht ze uit. Het huilen was haar nader dan het lachen. Ik weet het echt niet. Iets vernederends, denk ik. Echt, ik weet het niet. Ik heb daar niets over te zeggen. Als ik je wat vraag verwacht ik een antwoord. Meneer Verstraten kwam naar haar toe. Als ik je vraag wat een gepaste straf zou kunnen zijn verwacht ik een antwoord. Of ik er iets mee kan is een ander verhaal. Geef je dan nu antwoord? Yolanda keek naar de grond. Nou, toen ik wegging met Damian stond ik aan die pilaar. Die tijd heb ik niet afgemaakt… En je wilt me nu vragen je weer beschikbaar te stellen voor iedereen, zodat iedereen je kan neuken? Ik voel er weinig voor om daarna mijn lul in je kut te duwen als het zaad van anderen nog in je kut zit. Maar je zal het eerst moeten verdienen als je wil dat ik je neuk. Je hebt een hoop goed te maken. Yolanda keek hem voorzichtig aan. Hij had een strenge blik in zijn ogen. Ja, meneer. Ik zal mijn best doen. Dat hoop ik voor je, anders ben je nog niet jarig. Hij kwam bij haar staan. Heb je nog meer ideeën? Ze sloeg haar ogen neer. Nee, meneer… Dan zie ik me gedwongen je daar ook voor te straffen. Je zou inmiddels toch wel wat moeten kunnen bedenken. Yolanda keek naar de grond. Het spijt me, meneer. Met sorry’ kom je er niet vanaf. Je bent jaloers. Je kunt het niet hebben dat Sanne hier is en dat ik daar tijd in moet steken. Je wilt me voor jezelf hebben. Dan heb ik slecht nieuws voor je. Hij keek haar nog altijd met zijn strenge nlik aan. Ik eis jou op, jij hebt niet het recht mij op te eisen. Al neuk ik vijftig anderen, dan nog heb jij daar niets over te zeggen! Je weet dondersgoed dat ik mijn lul niet in elke kut steek! Je bent de enige hier op school die hem ooit gezien heeft, laat staan gevoeld! Ga even buiten mijn kantoor staan en sluit de deur achter je. Ik moet even wat regelen. Ze knikte en liep het kantoor uit. Ze sloot de deur achter zich en bleef staan wachten. Ze hoorde zijn stem toen hij iemand opbelde, maar kon het niet verstaan en deed er ook geen moeite voor. Dat zou haar straf alleen maar erger maken. Ze merkte dat hij nu al boos was, ze wilde dat niet erger maken. Na een paar minuten opende hij de deur. Kom hier. Ze kwam zijn kantoor weer in. Hij gaf haar een rokje en een truitje. Doe dat aan. Het truitje bedekte haar borsten, maar had wel een diepe V-hals. Het rokje kwam net over haar billen, als ze bukte wist ze zeker dat haar kruis te zien was. Meneer Verstraten zei kalm: Ron komt je zo halen, die brengt je ergens heen. Ik loop dankzij jou ver achter. Je gaat ergens heen waar ze je wel zullen leren te gehoorzamen. Ik hoop voor jou dat je er snel van leert. Yolanda keek hem voorzichtig aan. Gaat u niet mee? flapte ze eruit. Meneer Verstraten lachte spottend. Natuurlijk niet! Ik moet hier het werk doen, of was je dat vergeten? Yolanda sloeg haar ogen weer neer. Meneer Verstraten gaf haar wat boeien. Doe die om. Yolanda ging op de grond zitten en deed de boeien om haar enkels en polsen. Meneer Verstraten deed haar een collar om. Er werd op de deur geklopt. Zonder een antwoord af te wachten ging de deur open en kwam Ron binnen. Je bent snel, merkte meneer Verstraten op. Ron knikte. Ik zei toch al dat ik in de buurt was? Ik hoop dat je weet wat je van me vraagt, je weet dat ik dit niets vind. Dat weet ik, ik wil alleen dat je een oogje in het zeil houdt. Als je maar goed beseft dat ik er niet van hou. Meneer Verstraten wendde zich tot Yolanda. Sta op, slet. Je gaat met hem mee en zonder gezeur doe je wat hij zegt. Als jullie straks arriveren doe je wat er van je verlangt wordt, anders heb je een groot probleem. Ga.
Ron keek zijn broer aan. Ik zal je op de hoogte houden. Meneer Verstraten knikte. Dat weet ik, Ron. Ga nu, ze wachten niet graag. Ron liep het kantoor uit en Yolanda volgde hem. Ze liepen de school uit. Ze stapten in Rons auto. Waar breng je me heen? vroeg Yolanda. Ron startte de auto en reed weg. Naar iemand die helpt om jou wat bij te brengen, volgens Edwin. Ik blijf er ook, maar enkel om toezicht te houden, om te voorkomen dat ze tever gaan. Ze? Ja, ze. In meervoud. Meer mag ik je niet zeggen, dat zie je daar wel. Hij zette de radio zachtjes aan. Ben je goed tot rust gekomen na dat gedoe met Bas? Ze knikte. Gelukkig wel. Hoe zit het met jou? Ik had de indruk dat je niet echt zuiver bent. Je bent geen zakenman, zei je toen. Wat dan wel? Hoe minder je weet, hoe beter, antwoordde hij bot. Mensen die zich met mijn zaken bemoeien kan ik niet waarderen. Ik vroeg het me gewoon af, ik bedoelde er niets mee… Ze keek naar haar knieën en luisterde naar de muziek. Weet je wat me te wachten staat? Ik weet alleen dat ze streng zijn, vandaar dat Edwin mij erbij wilde hebben om toezicht te houden. Maak geen misbruik van me. Ik weet wat je kan hebben. Ik grijp pas in als het echt moet. Ook al vind ik het niets, volgens Edwin verdien je straf. En ik weet dat jij er wel van kan genieten, dus hou me daar niet voor de gek. Een uur later stopte hij voor een losstaand huis. Ze stapten uit en Yolanda volgde Ron naar de voordeur. Hij belde aan. Een vrouw in een zwarte jurk deed open. De jruk kwam tot haar enkels. Ze had zwart, krullend haar en donkere ogen. Ze keek Ron aan. Edwin zei al dat je zou komen. Kom verder. Ron stapte de gang in en gaf haar een hand. Ron Verstraten. Claire. Dat is vast Yolanda? Ze keek Yolanda even aan. Ron knikte. Inderdaad. Hij hing zijn jas op. Kom verder, zei Claire. Ze volgden haar de kamer in, waar een man op de bank zat. Hij droeg een eenvoudige spijkerbroek en een donker T-shirt. Hij gaf Ron een hand en stelde zich voor als Rhys. Ron stelde zichzelf en Yolanda voor en ging op de bank zitten. Wil je iets drinken? vroeg Claire vriendelijk. Koffie, graag. Claire ging naar de keuken en nam Yolanda met zich mee. Ze gaf Yolanda twee bekers koffie. Geef die aan Ron en Rhys, zei ze toonloos. Yolanda nam de bekers aan en ging naar de kamer. Ze zette ze voor Ron en Rhys op tafel en ging terug naar de keuken om Claire te helpen. Claire had koffie voor zichzelf ingeschonken. Ze pakte suiker en melk en keek Yolanda aan. Neem zelf ook maar wat en kom dan naar de kamer. Ze verliet de keuken. Yolanda zette thee voor zichzelf en nam de beker mee naar de kamer. Ze wilde naast Ron op de bank gaan zitten, maar Rhys hield haar tegen. Ik wil jouw kont niet op mijn bank hebben. Ga maar op het kleed zitten. Hij wees op het kleed dat bij hem op de grond lag. Yolanda zette haar beker op tafel en ging op de grond zitten. Claire keek Ron aan. Wil jij haar ook gebruiken, Ron? vroeg ze. Ik bedoel, je ziet alles dat we met haar doen. Ik kan me voorstellen als dat bepaalde gevoelens bij je opwekt. Ron deed een schepje suiker in zijn beker en roerde het door. Om eerlijk te zijn ligt dit gebied me niet. Ik ben meer voor de liefdevolle manier, teder en liefkozend. Ik hou zelf niet zo van zwepen en bondage. Mocht je zin hebben geef je het maar aan, antwoordde Claire vriendelijk. Je bent een aantrekkelijke man. Misschien dat ik je persoonlijk ook een keer zal verwennen. Ron glimlachte vriendelijk. Dank je voor het aanbod, Claire. Rhys deed wat melk en suiker in zijn koffie en roerde het door. Op handen en knieën, slet, zei hij tegen Yolanda. Yolanda gehoorzaamde. Hij pakte een kartonnen onderzetter en legde die op haar rug. Hij zette zijn beker erop. Waag het niet hem te laten vallen, waarschuwde hij. Yolanda bleef zo stil mogelijk zitten. Hij tilde haar rokje op zodat haar billen vrij kwamen te liggen. Hij liet zijn vinger langs haar lipjes gaan. Die stoppeltjes mag je straks eerst wegscheren. Hij gaf een klap op haar bil. Ze schokte een beetje, maar de beker bleef gelukkig staan. Je hebt een mooie kont. Daar kunnen we leuke dingen mee doen. Die stoppels bevallen me voor geen meter. Ik hoorde dat je je verslapen had. Heb je je daarom niet geschoren? Ze knikte. Inderdaad, meneer. Ik wilde zo snel mogelijk naar meneer Verstraten. Misschien mag je hem meneer noemen, maar ik ben je Meester, en Claire is je Meesteres. En zolang je hier bent zul je Ron ook Meester noemen, ook al houdt hij zich op de achtergrond. Duidelijk, slet? Ja Meester, antwoordde ze. Hij gaf weer een klap op haar bil. Ze schokte weer een beetje. Je hebt een hoop te leren, teefje. Je bent hier een week. Als je volgende week teruggaat zul je weten wat gehoorzamen is. Anders krijg je met ons te maken. Yolanda knikte.
Ze kreeg weer een klap. Geef antwoord, teef! Ja, Meester, kreunde ze. Ik zal u gehoorzamen! Hij gaf haar nog een klap. Ze voelde een druppeltje koffie op haar rug vallen. Je verspilt mijn koffie, teef! zei Rhys met een ijzige stem. Yolanda keek naar de grond. Ik kan er niets aan doen, bracht ze uit. U slaat zo hard… Ik kan er niets aan doen dat ik bewoog. Dus nu is het mijn schuld? vroeg hij haar. Volgens meneer Verstraten verdiende je straf. Je vroeg hem er zelf om. En nu krijg je straf en dan protesteer je. Je hebt wel erg veel lef, teefje. Dat leren we je snel genoeg af. Je vroeg hem om straf, en als straf ben je hier een week. Dan zul je ook alles zonder protesten onder ogen moeten zien! J-ja, stamelde ze. Ze kreeg gelijk weer een klap. Ja wat? Ja, Meester, kreunde ze. Ze keek even om naar Ron. Hij dronk rustig van zijn koffie zonder naar haar te kijken. Rhys pakte de beker van haar rug en nam een slok. Hij pakte de onderzetter van haar rug. Drink maar van je thee. Yolanda pakte haar beker en nam een paar kleine slokjes. Ze durfde niet naar Rhys te kijken. Doet het je echt niets als je haar zo op haar knieën ziet zitten? vroeg Claire aan Ron. Zo open, klaar om genomen te worden? Ron dronk zijn beker leeg en zette hem op tafel. Het ziet er natuurlijk verleidelijk uit, maar ik word er nog niet opgewonden van. Of zie jij een dikke bult? Claire keek naar zijn kruis. Daar kan ik vast wel iets aan doen als je wilt. Ze keek hem ondeugend aan. Ron lachte. Claire, je bent een schat van een vrouw, maar ik zie er toch van af. Ze glimalchte hartelijk naar hem. Het aanbod blijft staan. Je geeft maar een gil. En mocht je de behoefte hebben, je mag haar altijd neuken. Yolanda nam nog een slok en zette haar lege beker op tafel. Ze ging weer op handen en knieën zitten. Ron zette zijn lege beker neer en keek even op de klok. Ik zal straks het eten klaarmaken. Maar eerst wil ik deze teef wat manieren bijbrengen. Hij ging staan en trok de riem uit zijn broek. Yolanda keek naar de grond, wachtend op de eerste slag. De riem raakte haar billen met een harde slag. Ze kneep in het kleed en kreunde luid. Ik zal alvast een stopwoord afspreken, zei Rhys. Die ga je misschien wel nodig hebben. Als ik direct moet stoppen zeg je boterkoek. Wanneer ik op een grens kom en niet verder mag zeg je stokbrood. Begrepen? Ja, ik begrijp het. Ja wat? Weer een harde klap. Ja, Meester! bracht ze bijna gillend uit. Rhys gaf haar een aantal harde slagen. Ze wilde meneer Verstraten niet teleur stellen, maar ze kon deze harde slagen ook niet meer aan. Boterkoek, kreunde ze. Rhys stopte met slaan. Hij pakte haar haren en hurkte voor haar neer. Hij dwong Yolanda hem aan te kijken. Ik maak een afspraak met je. Je krijgt nog vier slagen. Twee op elke bil. De eerste twee zijn normaal, de laatste twee zijn hard. Nog niet zo hard ik kan, maar je zult ze een tijdje voelen. Het is immers een straf voor je, geen vakantieoord. Als je die vier slagen zonder protest accepteerd zal ik je belonen door je billen in te smeren met een zalfje om de pijn te verminderen en het brandende gevoel te laten afnemen. Als je wel protesteerd, zal ik je tijdens het eten op een strafstoel laten zitten. In het zitvlak zitten stompe pinnen, maar die zullen pijnlijk in je kont prikken. Duidelijk? Yolanda knikte. Tranen rolden over haar wangen van de pijn. Ja, Meester. Ik aanvaard mijn straf. Hij liet haar los en ging weer achter haar staan. Ze kreeg twee klappen. Hoewel hij ze normaal noemde deden ze toch veel zeer op haar al zo gevoelige huid. De twee harde slagen kon ze niet meer aan, ze gilde en haar armen begaven het. Met haar kont omhoog en haar hoofd tegen het kleed bleef ze zitten. Rhys legde zijn riem op de bank. Goed zo, teef, geen enkel protest. Hij trok de lade van de salontafel open en haalde er een zalfje uit. Hij schoof de lade dicht en smeerde teder haar billen in. De zalf voelde koud aan, maar het brandende gevoel verdween inderdaad. Hij zette de zalf op tafel. Ik ga eten maken. Als ik hulp nodig heb hoor je het wel, teefje. Hij stapte over Yolanda heen en liep de keuken in. Tja, er staat haar nog heel wat te wachten die week. Iemand ideeën? Klik op mijn naam en deel je idee met me. Bedankt voor je hulp met het verhaal, Peter! Xxx Sabrina”