Yolanda 3 deel 1 Tjonge, wat een trouwe lezers heb ik, zeker na zoveel maanden tussen de verhalen in. Ik blijf reacties krijgen dat de serie verder moet. Goed dan, een laatste serie over Yolanda. Nou ja, laatste… Jullie weten me na het slot vast weer over te halen toch nog door te gaan. Eén iemand mailde me een aantal leuke ideeën, dus dit 1e deel maak ik voor Albert. Mocht je nog meer leuke ideeën hebben, Albert, neem gerust contact op. Goed, op naar het verhaal, want daarom klikten jullie op de titel. Het was al vijf maanden geleden dat Damian en Yolanda ontslag hadden genomen. Yolanda had niets meer van meneer Verstraten gehoord. Ze was alleen thuis en zat achter de computer. Ze nam haar emails door en had wat brieven voor haar neus liggen. Ze pakte een envelop en scheure hem open. Geachte sollicitant(e), Wij danken u voor uw sollicitatie naar de functie secretaresse op de afdeling communicatie en informatie. Helaas moeten wij u meedelen dat u niet binnen ons team past. Wij wensen u veel succes toe met uw verdere sollicitaties. Ze gooide de brief weg en ook de volgende twee brieven waren afwijzingen. Ze surfte wat op internet en kwam op de website van de school terecht. Ze bekeek hem even. Er was veel aangepast. Er werd een deel bijgebouwd. Extra lokalen, extra slaapruimten en een expra privé-kamer. Er stonden vacatures open. Ze zochten docenten en secrateresses. Ze miste het wel, maar ze kon niet meer terug. Meneer Verstraten zou haar nooit terugnemen. Hij zou haar uitlachen en de deur van zijn kantoor voor haar neus dichtslaan. Ook Damian kon slecht werk vinden. Met zijn CV werd hij nog eerder afgewezen dan zij. Zij werd nog op gesprekken uitgenodigd, Damian werd gelijk afgewezen. Yolanda bekeek de foto’s. Er waren een hoop nieuwe foto’s gepost. De kelder was ook helemaal vernieuwd. Ze voelde dat ze opgewonden raakte. God, wat miste ze de school. Ze had al drie weken geen seks meer gehad met Damian. Hij reageerde erg kortaf en werkte via een uitzendbureau bij een bakkerij. Dat was het enige werk dat hij kon krijgen. Hij werkte in ploegendiensten en werkte erg onregelmatig. Ze droeg een rok die tot haar knieën kwam en had een los truitje aan. Ze droeg een zwarte, kanten beha met een bijpassende string. Ze keek op de klok. Twee uur. Damian kwam pas om acht uur terug. Ze trok de bureaulade open en tilde wat papieren op. Daar lag haar vibrator. Ze trok haar string opzij en liet haar vinger tussen haar lipjes glijden. Ze was zeiknat. Ze hield niet van speeltjes, maar het was beter dan niets. Ze stak hem in haar kut en zette hem aan. Het duurde niet lang tot ze kreunde en hem in en uit haar kutje liet glijden. Ze miste de school. Ze miste het werk dat ze moest doen, de straffen die ze kreeg… Ze miste zelfs Edwin, haar meneer Verstraten. Met Damian was het eerst geweldig, de seks was geweldig. Maar ze miste wat. Ze miste de straffen, de vernederingen, de onderdanigheid. Onder dwang had ze ervan geproefd, en nu kon ze niet meer zonder. Ze had eraan zitten denken een andere dominant te zoeken, maar had de stap nooit gezet. Slechts weinig mensen pasten in het plaatje dat ze voor ogen had. Het plaatje waar meneer Verstraten perfect in paste. Ze voelde wat vocht langs haar vingers lopen. Ze bracht haar vingers naar haar mond en likte haar geil eraf. Ze bewoon de vibrator steeds sneller en kwam al snel klaar. Ze besloot het erop te wagen. Ze opende het overzicht van de vacatures en klikte op de knop solliciteren’. Ze vulde het in, maakte een nep CV en gebruikte een valse naam. Ze hield de muis op de knop verzenden, maar twijfelde. Dit kon ze niet maken! Of meneer Verstraten zou haar uitlachen, of hij zou haar de meest vreselijke dingen laten doen. Mocht ze op een gesprek worden uitgenodigd, zou ze toch nooit kunnen gaan. Toch klikte ze op verzenden. Nog geen tien minuten later kreeg ze een neiuw bericht. Ze opende het en vloekte. Die vervloekte reclames! Gratis condooms bij iedere bestellen. 1: wat moest ze daarmee, ze gebruikte nooit condooms! 2: ze had geen seks. Ze liet haar handen over haar platte buik glijden. Ze was zwanger… Was, ja. In de derde maand ging het mis. Een miskraak. Ze vond het vreselijk. Damian kon er niet voor haar zijn, toen werkte hij nachtdiensten in de haven. Na 5 weken werd hij ontslagen omdat ze achter zijn verleden in de school kwamen. Ze schrok op toen er een piepje klonk. Een neiuw bericht. Van de school! Beste mevrouw Ingels, Bedankt voor uw sollicitatie. Graag zou ik een gesprek met u hebben op maandag 29 augustus a.s. om 13 uur. Als het u niet uitkomt, laat het dan z.s.m. weten, deze week wil ik iemand aannemen. Mvg, E. Verstraten. Yolanda staarde verbaast naar het scherm. Hoe kon ze zo stom zijn dit te doen! Ze moest er niet aan denken hoe hij zou reageren wanneer ze het kantoor binnen liep. Ze maakte de vibrator schoon en borg hem weer op.
Yolanda parkeerde de auto op het erf voor de school. Ze had slecht geslapen van de zenuwen. Damian dacht dat ze solliciteerde op een advocatenkantoor. Was dat maar waar! Ze kon nu nog wegrijden… Tot haar verbazing stapte ze uit en liep naar de deuren. Ze liep naar binnen. Bij de balie zat gelukkig een vrouw die ze niet kende. Kan ik u helpen? vroeg de vrouw beleefd. Yolanda knikte en antwoordde nerveus: Ik ben mevrouw Ingels… Ik kwam voor een sollici… De vrouw onderbrak haar. Ik weet het, hij zei het. Trap op en de gang door, u ziet het vanzelf. De gng komt uit op een breder stuk met lokalen. Zijn kantoor heeft gordijnen voor de ramen, de deur zal gesloten zijn. Kijk even op het raam, daar hangt een bordje. Als er bezet staat moet u even wachten, anders klopt u maar aan en wacht tot hij u roept. Yolanda knikte. Dank u wel… Is er een toilet? In de gang waar u straks door loopt. Yolanda ging de trap op. Gelukkig kwam ze geen bekenden tegen. Ze ging naar de wc en deed haar ding. Ze werd gek van de zenuwen. Waar was ze aan begonnen! Dit was het stomste dat ze kon doen! Ze trok haar slip omhoog en liet haar rok zakken. Ze waste haar handen, droogde ze af en liep de gang door. Ze zag het kantoor van meneer Verstraten. De deur stond op een kier. Op het bordje bij het raam stond beschikbaar’. Ze liep langzaam naar de deur en keek op haar horloge. Drie minuten voor één. Ze hield haar hand bij de deur, ademde diep in en klopte. Ze hoorde wat papieren ritselen. Ja? klonk de vertrouwde stam van meneer Verstraten. Yolanda kon wel janken, ze wilde wegrennen, ze werd duizelig, ze werd misselijk… Ja? klonk het nogmaals, nu iets harder. Ze pakte de deurklink en stapte voorzichtig het kantoor in. Meneer Verstraten zat achter zijn bureau. Er lagen wat mappen en stapels papieren. Hij zette een stempel op wat papieren en legde ze opzij. Hij zette ergens zijn handtekening op en legde dat op een andere stapel. Sorry, er is vandaag een hoop papierwerk, zei hij en hij keek op. Zijn blik verstarde toen hij Yolanda zag. Wat doe jij hier? vroeg hij toonloos. Yolanda pulkte aan haar vingers. Ik kom solliciteren, stamelde ze. Maak maar een afspraak, de afwijzing komt vanzelf, antwoordde hij bot. Ik heb een afspraak… Ik heb me aangemeld als mevrouw Ingels… Meneer Verstraten knikte. Mooi, dat bespaart me weer tijd, dan kan ik weer verder met mijn werk. Doe de deur achter je dicht als je eruit gaat. Ze keek naar hem, maar hij ging weer verder met de papieren. Alstublieft, zei ze zacht. Ik heb werk nodig… Ik kan u helpen met deze papieren, u weet hoe ik werk… Meneer Verstraten zei zonder op te kijken: Dat weet ik, ja. Ik had het zelf ook druk toen jij hier werkte. Of kreeg jij zoveel papieren als er nu op mijn bureau liggen? Ik verdeelde het werk. Hij keek haar aan. Zijn ogen fonkelden van woede. En als het erg druk is en ik heb geen tijd voor je, laat jij je werk liggen en neuk je erop los. Ik zoek een trouwe werknemer, niet iemand die erop losneukt en gelijk opdondert als het even niet bevalt. Ga weg, Yolanda. Ik wil je niet meer zien. Yolanda deed een stap naar voren. Alstublieft, smeetje ze. Ik heb werk nodig en ik ken dit werk. Ik beloof dat ik u niet teleur zal stellen. Meneer Verstraten fronste zijn wenkbrauwen. Dat heb je al gedaan. Je hebt me teleurgesteld, gekwetst, bedrogen en een mes in mijn hart gestoken. Lazer op. Hij pakte een map en sloeg die zo drigtig open dat er papieren van zijn bureau vlogen. Yolanda begon te snikken. Het spijt me, meneer. Ik mis het ewrk, ik mis u… Ik wil graag weer voor u werken. Ik smeek u. Ze hield zich vast aan het bureau. Meneer Verstraten stond op en liep naar haar toe. Hij pakte haar stevig bij haar arm en duwde haar het kantoor uit. Ze zakte door haar benen en greep zijn enkel. Ik smeek u, bracht ze smekend en huilend uit. Ik zal alles voor u doen, wat dan ook, werkelijk alles. Ik smeek u, geef me een kans. Als ik u weer teleur stel zul je me nooit meer zien. Maar geef me nog één kans, meer vraag ik niet. Je vraagt al teveel, bromde hij. Alstublieft, ik zal alles doen. Ik zal geen vragen stellen, ik doe wat u wilt. Meneer Verstraten keek op haar neer. Verwacht niet dat ik je als collega zie, zei hij tenslotte. Ik zie je als een voorwerp. Je bent het niet waard om als mens gezien te worden. Verwacht ook niet dat ik je zal aanraken. Ik hou mijn handen graag schoon. Ik wil ook geen woorden aan je vuil maken. Je zult geen loon krijgen. Je krijgt enkel eten, en alleen wat er over blijft. Is dat duidelijk? Ze knikte en bleef aan zijn voeten liggen. Hij trok zijn voet weg uit haar handen. Raak me niet aan en ga aan het werk. Ik wil je niet horen. Hij liep zijn kantoor in. Ze kwam overeind, veegde haar tranen weg en volgde hem. Ze raapte de gevallen papieren op en legde ze op de juiste stapel. Meneer Verstraten gaf haar een map en een stapel papieren. Sorteer ze. Ze opende de map en pakte de papieren. Wilde je dat aan mijn bureau doen? vroeg hij nijdig. Jouw plek is daar! Hij wees op de hoek van zijn kantoor. De hoek was leeg, er stond niets. Alleen een kast. Zonder wat te vragen pakte ze de map en de papieren en ging in de hoek op de grond zitten. Ze pakte de papieren en stak ze op de juiste plek in de map. Zodra ze klaar was stond ze op en legde de map op zijn bureau. Meneer Verstraten pakte een map op. Ik moet naar een bespreking. Je hebt twee uur om dit bureau leeg te werken, anders zwaait er wat. Hij verliet het kantoor. Yolanda glimlachte. Goed, ze werd behandeld als oud vuil… Maar ze was weer terug. Maar Damian dan? Ze waren al uit elkaar aan het groeien, maar gewoon wegblijven? Dat kon ze niet maken. Ze begon snel aan haar werk.
Ze schrok toen de deur open ging en er een man binnen kwam. Ze kende hem niet. Waar is Edwin? vroeg de man. Yolanda keek hem aan. Naar een bespreking. Moet ik iets doorgeven? Zeg hem maar dat ik hem moet spreken. Ik ben Bas, de schoolarts. Yolanda voelde een brok in haar keel. De vervanger van Damian. Aangenaam. Ik ben Yolanda. Ah ja, ik heb het mailtje gelezen ja. Ze keek hem vragend aan. Edwin heeft iedereen laten weten dat je hier opnieuw wilde werken, maar dat hij wat voorwaarden heeft opgesteld. Feitelijk gezien ben je zijn slaafje nu. Ze knikte en wist niet goed wat ze moest zeggen. Het was nog inet tot haar doorgedrongen wat ze nu was. Gewoon een onject waar je niet veel om geeft, een object dat niets te zeggen of willen heeft… Ze was niets meer. Bas bekeek haar even. Volgens mij zijn dit geen kleren die Edwin voor je zou uitkiezen. Ik ben er nog maar net, daar is hij nog niet aan toe gekomen. Bas pakte haar haren en trok haar hoofd achterover. Hij bekeek haar even en draaide haar om, om haar vervolgens opnieuw te bekijken. Volgens mij is je lijf mooi gevormd. Lastig te zien met die kleren aan. Doe ze uit. Maar ik heb nog zoveel werk, mopperde ze. Ik moet al die papieren hebben uitgezocht als hij terugkomt, en hij zal niet… Ze zweeg toen hij een ruk aan haar haren gaf. Zo praat je niet over je Meester! Ook al is hij er niet, hoor je respect voor hem te hebben! Ze schrok van de manier waarop hij sprak. Hij leek in eerste instantie een vriendelijke man te zijn, maar dat was slechts een masker. Hij was streng en zag haar voor nog minder aan dan meneer Verstraten deed. Trek die kleren uit, zei hij opeens en liet haar haren los. Yolanda keek hem even aan, maar bij het zien van zijn strenge blik trok ze haar kleren uit. Ze wilde haar beha losmaken, maar hij hield haar tegen. Dat mag je Meester zelf bepalen, zei hij kalm. Draai je om, ik wil je goed kunnen bekijken. Automatisch bracht ze haar handen omhoog en draaide zich om. Je hebt een mooi lijf, zei hij zachtjes. Hij duwde haar naar voren, naar een tafel toe. Hij legde wat mappen opzij. Ga op je rug op de tafel liggen. Ze gehoorzaamde en ging op haar rug liggen. Bas trok een kast open en haalde er wat touw uit. Bij bond haar armen aan de poten van de tafel, en vervolgens haar benen gespreid. Alstublieft, smeekte ze. Ik moet dit binnen twee uur hebben… Hij drukte opeens een balletje in haar mond, een gag, en maakte de riempjes achter haar hoofd vast. Vervolgens deed hij haar een blinddoek om. Ongehoorzame teefjes hebben niets te zeggen en hoeven voor straf ook niets te zien. Je spreekt je meerderen niet tegen. Ze voelde iets op haar klitje. Hij deed er wat tape over, zodat het op zijn plek bleef zitten. Het was iets ronds, wat opeens begon te trillen. Yolanda kreunde toen het ding tegen haar klitje begin te trillen. Wat voelde dit lekker aan! Ze voelde haar kut nat worden. Bas zei: Onder je kont liggen wat papieren. Als je daarop lekt zal je Meester niet blij zijn. Ook onder de tafel liggen papieren. Ik denk niet dat die nat zullen worden, maar probeer eraan te denken als je klaarkomt. Hij liet zijn hand over haar string glijden, die al vochtig werd. We zien elkaar snel weer, ik heb nog genoeg werk te doen. Ze hoorde de deur van het kantoor dichtvallen. Daar lag ze dan, met iets trillends op haar klitje. Zo kreeg ze haar werk nooit klaar! En om nou ruim anderhalf uur iets trillends op je klit te hebben, non-stop… Ze beet in de gag en kreunde, hoewel er niet veel geluid uit kwam door de gag in haar mond. Ze voelde een orgasme opkoemen en kronkelde met haar lichaam, maar dat hield natuurlijk niets. Luid kreunend kwam ze klaar, maar het getril hield niet op. Het ging genadeloos verder op haar klitje. Eindelijk hoorde ze na een eeuwigheid de deur van het kantoor open gaan. Ze hoorde wat papieren ritselen en de blinddoek werd rug weggetrokken. Meneer Verstraten keek haar aan met een blik die haar liet rillen, en niet door het trillende ding op haar klitje… Lig je lekker, vuile slet? vroeg hij toonloos. Zo te zien ben je niet echt opgeschoten. Ik mag zelfs wat papieren opnieuw uitprinten en invullen omdat je erop ligt te lekken. Yolanda keek hem met grote ogen aan. Daar kon ze niets aan doen, ze had zichzelf toch niet vastgemaakt? Meneer Verstraten bleef haar boos aankijken. Zo, speciaal voor de mensen die me toch vragen om door te gaan weer een vervolg. Ideeën blijven welkom, klik op mijn naam en ik verwerk het erin. xxx”