Na vele berichten waarin mensen me bijna smeekten om door te gaan met Yolanda ben ik overgehaald. Hoever ik ga weet ik niet, dat zien we wel. De school strafte leerlingen met SM en verhuurde soms leerlingen. De school werd hierdoor gesloten, maar Yolanda heeft hem opnieuw geopend en het is nu legaal. Meneer Verstraten is het schoolhoofd. Yolanda zat in haar kleine kantoortje achter de computer gegevens te verwerken. Er lag een stapeltje papieren op haar bureau die ze door moest nemen, en in haar postvak lagen nog wat nieuwe aanmeldingen van leerlingen. Ze was blij dat meneer Verstraten weer terug was op school. Ze had een eigen slaapkamer, maar toch sliep ze regelmatig bij meneer Verstraten. Haar telefoon ging. Ze nam op. Hallo? Hallo? Zo neem je toch geen telefoon op, klonk de stem van meneer Verstraten. Yolanda glimlachte toen ze zijn stem hoorde. Het spijt me, meneer, antwoordde ze beleefd. Hoever ben je met de papieren? Ze telde de papieren. Ik moet er nog negen uitwerken, meneer. Je had al klaar moeten zijn. Ik wil ze morgenochtend om tien uur uitgewerkt hebben. Ja meneer, antwoordde ze. Ze hoorde dat hij ophing. Ze legde de telefoon neer en pakte het volgende papier. Er werd op haar deur geklopt. Ja? zei ze en ze tikte een regel af. Damian, de schoolarts, kwam haar kantoor binnen. Hij had een sportief figuur, maar niet overdreven gespierd. Hij had zich netjes geschoren en keek haar vriendelijk aan. Lukt het met je werk? vroeg hij. Yolanda zuchtte. Ik word hier niet goed van. Als die tabellen en kolommen… Ik word er niet goed van! Damian kwam bij haar staan en keek naar haar scherm. Hij maakte een tabel met één regel en vijf kolommen. Als je in het laatste vak op shift drukt, komt er een nieuwe regel onder. Hij deed het voor. Geweldig! Dank je. Ze keek hem aan. Kan ik iets voor je doen? Ik denk dat je het al druk geneog hebt zonder mij, antwoordde hij. Ik kwam even kijken of alles goed ging. Jawel, ik red me wel, antwoordde ze. Damian glimlachte. Als er iets is bel je me maar, of stuur maar een mailtje. Zal ik doen, antwoordde ze. Damian bekeek haar even. Haar strakke truitje had een lage V-hals, die het begin van haar borsten liet zien. Hij zag dat ze een rokje aan had dat halverwege haar bovenbenen kwam. Hij wist dat ze geen ondergoed droeg. Alleen leerlingen mochten dat niet, maar zij koos er zelf voor. Ze wilde altijd toegankelijk zijn voor meneer Verstraten. De collar had ze nog altijd om. Je ziet er goed uit, zei hij. Yolanda glimlachte naar hem. Dank je. Je ziet er zelf ook goed uit. Hou op, straks word ik nog verlegen, grapte Damian. Yolanda lachte. Damian liep naar de deur. Ik laat je alleen met je werk. Je weet me te vinden als er iets is. Hij verliet haar kantoor.
De volgende dag om kwart over tien ging Yolanda naar het kantoor van meneer Verstraten. Ze klopte op de deur en na een korte ja’ kwam ze binnen. Hij zat achter zijn bureau en was bezig met het lezen van een mails. Ze legde de papieren die hij had gevraagd op tafel. Meneer Verstraten keek op de klok. Dat is een kwartier te laat, merkte hij op. Het spijt me, meneer, ik kwam er niet helemaal uit. Meneer Verstraten keek haar aan. Dat is geen excuus. Yolanda keek naar de grond. Het spijt me, het zal niet nog eens gebeuren. Meneer Verstraten stond op en keek haar aan. Dat zal het inderdaad niet, antwoordde hij. Hij trok een la open en gaf haar wat papieren. Om vier uur wil ik deze uitgewerkt hebben. Duidelijk? Yolanda knikte somber. Ja, meneer. Ze verliet het kantoor. Sinds meneer Verstraten zijn draai had gevonden was hij veranderd. Het leek wel alsof hij haar op een afstand wilde hebben. De collar had ze nog altijd om haar nek zitten, maar ze had zichzelf al een tijdje niet meer bewezen. Ze herinnerde zich de woorden van Damian, de schoolarts. Ze besloot naar hem toe te gaan om even te praten. Ze liep de trap op en klopte op de deur van zijn kamer. Kom verder, klonk het. Ze opende de deur en ging naar binnen. Damian zat achter zijn bureau en las een boek. Hij keek ven op toen ze bij zijn bureau kwam staan. Hallo Yolanda, zei hij vriendelijk. Wat kijk je somber. Zonder wat te vragen ging ze op een stoel zitten. Damian legde een boekenlegger tussen zijn boek en legde het opzij. Hij keek haar aan met een bezorgde blik. Gaat het wel? Yolanda zuchtte. Ik weet niet wat ik moet doen. Meneer Verstraten doet de laatste tijd zo vreemd. Ik sliep vaak bij hem, maar de laatste tijd slaap ik veel alleen in mijn eigen kamer. Hij geeft me veel werk, we doen bijna niets meer samen. Het lijkt wel alsof hij me ontloopt. Damian knikte begripvol. Hij heeft zelf ook veel te doen. Misschien staat zijn hoofd er op dit moment gewoon niet naar. Yolanda gaf geen antwoord en keek naar haar knieën. Damian zag dat haar rokje wat omhoog was gekropen en hij liet zijn blik over haar benen glijden. Hij kon net haar lipjes zien. Je ziet er goed uit, als ik zo vrij mag zijn. Dank je, mompelde ze zonder op te kijken. Damian stond op en kwam naar haar toe. Hij ging op de rand van zijn bureau zitten. Wat doet hij nog met je? Weinig, antwoordde Yolanda. Hij geef me werk en een deadline. Als ik die niet haal reageert hij boosd, amar hij doet verder niets. Damian keek naar haar droevige en vermoeide gezicht. Je hoeft me geen antwoord te geven… Hoe lang geleden is het dat hij je heeft gestraft? Ik wil gewoon een beter beeld krijgen… Ik weet dat hij je graag straft en jij geniet ervan… Yolanda keek hem even aan. Bijna een maand. Damien pakte haar hand vast. Als je wilt kan ik je wel helpen. Dan voel je je eens tuk beter, en misschien zal meneer Verstraten je dan anders behandelen als je zelf beter in je vel zit. Ik heb hem belooft hem niet ontrouw te zijn, antwoordde ze. Damian keek haar arnstig aan. Hij is jou ook niet trouw als hij je negeert. Je hebt het nodig, Yolanda. Je komt zelf gewoon seks te kort, kaatste ze terug. Damian glimlachte. Welnee, ik kom niets te kort. Ik heb een leuke stoel waar ik leerlingen op kan vast leggen, en als schoolarts kan ik iedereen voor een controle oproepen. Als ik wil kan ik elke dang tien leerlingen behandelen’. Onbewust liet ze haar blik door de kamer gaan. Haar blik bleef rusten op de stoel, een grote stoel met beugels voor benen en stangen om armen aan vast te maken. Dat ontging de schoolarts niet. Ik zie dat je nieuwsgierig bent. Yolanda durfde hem niet aan te kijken en gaf geen antwoord. Wil je het even proberen? Ik heb gehoord dat je leerlingen bang maakt met naalden, zei ze voorzichtig. Soms, maar ik beloof je dat ik geen enkele naald zal aanraken. Ik zal niets doen dat jij niet wilt. Yolanda twijfelde, maar Damian hakte de knoop door. Hij pakte haar pols en trok haar uit de stoel. Wie zwijgt stemt toe, zei hij en hij nam haar mee naar de stoel. Hij trok haar truitje uit en bekeek haar mooie borsten. Yolanda liet hem begaan en maakte haar rokje los. Hij gleed langs haar benen op de grond. Damian liet haar op de stoel zitten en legde haar benen in de beugels. Het leer voelde koud aan, maar ze gaf geen kik. Hij trok een leren band aan die haar benen aan de beugels vast maakte en maakte vervolgens haar armen vast aan de stangen. Yolanda keek hem afwachtend aan. Ontspan je maar, zei Damian vriendelijk. Ik ga je geen pijn doen, ik ga je juist laten genieten. Hij legde zijn hand tussen haar benen. Yolanda kreunde toen hij haar kutje aanraakte. Met zijn vinger streelde hij zachtjes haar klitje. Ze huiverde toen hij haar gevoelige plekje raakte en er ontsnapte een zacht kreuntje over haar lippen. Ze keek hem met een hongerige blik aan. Die blik bleef niet onopgemerkt en Damian ging er maar al te gaag op in. Hij streelde zachtjes haar klitje en trok het kapseltje naar achteren, waardoor haar klitje helemaal vrij kwam te liggen. Yolanda sloot haar ogen door het intense genot en kreunde wat luider. Ze kantelde haar heupen een beetje, maar kon niet veel bewegen omdat ze vast lag, geheel aan hem overgeleverd. Het genot overmeesterde haar, dit had ze echt gemist. Ze baalde ervan dat meneer Verstraten dit niet meer met haar deed, ze verlande er zo naar… Damian stak plotseling twee vingers in haar kutje. Ze kreunde van genot. Gaat het nog? vroeg Damian of voel je je schuldig tegenover meneer Verstraten? Een beetje wel, antwoordde ze zacht. Maar ik verlang zo naar meer, ik heb het zo gemist… Damian glimlachte naar haar en ramde zijn vingers opeens heel snel in haar kutje en bleef maar doorgaan. Ze schreeuwde het uit van genot en kneep haar ogen dicht. Genadeloos bleef hijn met zijn andere hand haar klitje strelen.
Ze schreeuwde het uit toen haar orgasme door haar lichaam raasde. Hij stopte met zijn werk en zag hoe haar vocht op de zojuist gedweilde vloer droop. Normaal gesproken dweilde hij maar eens in de week, maar zijn behandelkamer wilde hij altijd schoon hebben en maakte hij na elk bezoek schoon. Hij liet haar even op adem komen en bekeek haar even. Hij vond het geweldig om te zien hoe ze lag bij te komen. Ze ademde snel en hield haar ogen even gesloten. Zijn ogen gleden over haar lichaam en hij zag haar zachtjes naschokken van haar orgasme. Haar borsten dansten op en neer, haar tepels daagden hem uit. Maar hij beheerste zich. Hij wist dat meneer Verstraten erg boos kon zijn als dat nodig was, en hij wilde niet in de problemen komen. Yolanda had dit gewoon nodig, en hij had haar niet genomen. Meneer Verstraten zou niet boos zijn als hij er ooit achter zou komen. Hij maakte Yolanda los en liet zijn vingers door haar haren glijden. Ze keek hem met een opgewonden blik aan. Beviel het? vroeg hij haar glimlachend. Yolanda knikte. Jazeker! antwoordde ze. Hij pakte haar haren en trok haar op de grond. Zonder verzet liet ze zich op haar knieën zakken. Lik je geil van de grond, teefje. Ze leunde voorover. Haar tepels raakten de grond, haar kont stak omhoog. Wat had Damian haar zo graag genomen… Zijn pik zat gevangen in zjin broek, snakkend naar vrijheid, naar een sappig kutje… Maar ook nu hield hij zich in. Zijn kans kwam nog wel, en dan zou ze van hem zijn. Ze had haar vocht al snel opgelikt en keek hem aan. Damian glimlachte naar haar. Netjes gedaan. Ga nu maar, anders heb je je werk niet op tijd af. Zal ik je straks komen helpen? Ze glimlachte naar hem en kwam overeind. Heel graag. Ze keek hem nog even aan, maar fatsoeneerde al snel haar kleren en verliet zijn kamer. Damian maakte de stoel weer in orde, dan stond hij klaar voor als hij nodig was. Hij ging achter zijn bureau zitten en ging verder met zijn werk. Als hij een uur voor zou liggen op schema, zou hij haar opzoeken, dat was zeker. Eindelijk weer een verhaal van mij, er zullen er meer volgen! Groeten xxx Sabrina”