Ik moest dus terug naar mijn afdeling. Ik ging eerst naar het toilet om mij te verfrissen en meldde mij daarna bij mijn collega’s. Die zeiden dat ze blij waren mij te zien. Dat geloof ik ook wel, want ze lieten mij geen moment met rust. Zij hadden begrepen dat ik opgewonden kon raken en ze hadden ook begrepen dat ik mij niet kon beklagen. Zij voelden zich dus gedekt. Op alles wat ik deed, hadden zij commentaar. Zij moesen altijd controleren en altijd moest ik daarbij betast worden. Als ik achter de kassa stond was er een collega pal achter mij die na moest tellen, als ik inpakte hielp iemand over mijn schouder mee. Toen ik het zat was en mij even terug trok op het toilet, volgde mij oudste collega: “Coosje, je bent een engel. Pijp mij, want mijn vrouw wil dat niet “. Omdat de andere collega mij omlaag drukte en ik toch al geen dekking had van Tamara, moest ik wel aan zijn zurige penis zuigen. Het duurde niet lang voor hij spoot. Ik moest alles doorslikken. Gelukkig kwamen er klanten en kon ik mijn mond spoelen en vluchten. Ik vluchtte toch weer naar Tamara. Na lang wachten werd ik toegelaten. Tamara kwam op mij toe en vertelde dat zij wellicht toch een oplossing had. Dat moest ik wel bewijzen. Die avond had zij een intiem dineetje met haar partner, Rob, en ik moest dan bedienen. Deed ik het goed, dan had zij wellicht een andere plaats voor mij. Ik knikte dankbaar. Ik kreeg een nieuw dienstersjurkje – het oude was immers verscheurd – en meldde mij ’s avonds aan de achterdeur. Tamara deed open en toonde mij wat ik die avond allemaal zou moeten serveren. Het begon met het aperatief. Ik kreeg vooraf mijn vier kettinkjes weer aangereikt en moest die om enkels en polsen doen. Het waren mooie rinkelende zilveren kettinkjes. Tamara vertelde er bij dat ik die altijd in haar woning moest dragen. Ik heb die avond netjes gezerveerd. Ik diende alles keurig op. Als ik even niets te doen had, bleef ik in de hoek stil staan wachten op een wenk van Tamara. Het serveren ging goed. Af en toe legde Rob zijn arm over mijn middel, maar daar bleef het bij. Hij had een zwarte spijkerbrooek en een zwart hemd aan met wijd open kraag: een brede gouden ketting om zijn gespierde nek. Tamara had een kort kleedje aan met een diep decollete. Zij had een dun gouden kettinkje om. Na het diner serveerde ik dessertwijn op de bank. Tamara zat naast Rob en streelde hem. Ik zag dat zij over zijn broek streelde. Rob keek naar de samenvatting van een voetbvalwedstrijd. Toen de samenvatting afgelopen was, stond Rob op. Hij riep mij. Hij pakte mij beet en legde mij voorover op de tafel. Hij greep mijn billen. “Tamara “, riep hij “ze heeft een lekker kontje maar haar tieten zijn niet alles “. Toen liet hij mij los “Kom je “riep hij tegen Tamara en ze verdwenen samen naar boven. Ik begon af te ruimen. Na tien minuten kwam Tamara naar beneden. Zonder veel woorden hielp zij mij met de afwas en vertelde vervolgens dat zij mij de volgende morgen als chauffeuse nodig had. Ik protesteerde: ik moest naar de rechtbank. Daar had Tamara niets mee te maken. Als ik voor haar reed, zou alles goed komen. Bovendien: er hing een ontslag- en een strafzaak boven mijn hoofd alsmede twee schadeclaims. Bovendien had zij haar telefoon. Zij belde mij ter adstructie en de ontvanger begon te trillen in mijn balzak. Uiteraard moest ik dus gehoorzamen. Tamara vertelde mij dat ik kon blijven: ze had een tuinhuisje voor logees ingericht. Zij zou mij zelf wekken. Zij bracht mij daar zelf. Zij zei mij de vier kettinkhjes om te houden. In het huisje vond ik een zijden lange nachtjapon. Ik trok hem aan. De zachte gladde streelde mijn huid en mijn penis. Ik vond geen verdere kleding en trok dus ook mijn string uit: wie weet wat er morgen klaar lag: dan kon de string tenminste luchten. De volgende morgen wekte Tamara mij vriendelijk. Zij zette zelfe een summier ontbijt voor mij neer. Op de stoel lag een zwarte kokerrol en een witte blouse. Die moest ik die dag aantrekken. De kettinkjes hield ik om. Zij rammelden zacht bij het ontbijt. Na het ontbijt douchte ik mij en trok over mijn bh, string en kousen de rok en – zeer wijde – blouse aan. Ik zette mij achter het stuur van de auto en wachtte op Tamara. Die verscheen na tien minuten en gaf mij het adres op van haar arts. Ik reed haar daarheen. Ik moest achter het stuur wachten. Na een half uur verscheen Tamara en wenkte mij. Ik moest komen. Ik kwam en werd ik een spreekkamertje geleid. Tamara vertelde mij dat zij mijn werk zeer waardeerde, dat zij mij ook wilde overplaatsen naar de bedrijfskantine, maar dat ik dan wel mijn borsten moest aanpassen “Mijn tieten waren immers niet alles “. Ik stijgerde: “ik pieker er niet over “. “O nee ” zei Tamara, “denk aan de voordelen: je mag ons bedienen, je hebt geen last meer van je collega’s, de vonnissen houd ik tegen, ik zal de zoemer laten verwijderen en je bent veel mooier en aantrekkelijker “. Wat kon ik doen? Ik knikte. Ik kreeg een spuitje en was van de wereld. De volgende morgen werd ik wakker in het zomerhuis. Ik had verbanden rond de borst. Op mijn borst lagen twee ballen: mijn borsten. Ondanks alle streelde ik ze. Ik moest met ze leren leven en was eigenljk trots op ze. Wordt vervolgd “
Reageren? Leuk! Houd het aub on topic en netjes, dankjewel!