Voor Tamara V

De volgende dag riep Tamara zich bij zich. Ik moest na werktijd blijven, omdat zij wilde dat ik ’s avonds goed gekleed zou bedienen. Wij togen weer naar de confectieafdeling, waar ik een diensterjurkje aangemeten kreeg tot met boven de knie. Zwart. Het rokje stond uit en ik kreeg er een brede petticoat onder. Wit. Het geheel werd gecompleteerd met een wit schortje. Ik kreeg er nieuwe zwarte pumps op naaldhakken van 9 cm. Tenslotte vinden wij op de lingerie afdeling een zwarte bustier, een zwart gordeltje en een elastische zwarte slip met ruches. Dat moest ik ’s avonds aanhebben bij het bedinen. Ik moest een half uur vooraf komen en mij aanmelden bij de achterdeur. De voordeur was voor de gasten. Voor ik mocht vertrekken moest ik laten zien of de reverence goed beheerste. Na een aantal keren oefenen lukte dat.Ik zou de gasten moeten binnenlaten, een reverence maken en hun jassen aannemen. ’s Avonds reed ik zenuwachtig naar het huis van Tamara. Ik had op de camping een lange jas aangetrokken om niet te veel op te vallen. Die liet ik bij het huis van Tamara in de auto achter. Het was een groot huis. Ik moest achterom, maar het hek was op slot. Ik belde aan, maar er werd niet open gedaan. Er kwamen voorbijgangers aan, die mij enigszins verbaasd aankeken. Na nog een keer bellen, voelde ik mijn balzak trillen. Ik greep zo snel ik kon naar het telefoontje dat ik in mijn schortje bij mij droeg, en meldde mij. Tamata vertelde dat ik binnen mocht. De poort sprong van het slot en ik haastte mij naar binnen. Ik liep achterom en vond de keukendeur open. Tamara stond te wachten.Zij had een (kunst)zijden peignoir aan Die stond enigszins open, zodat ik de aanzet van twee mooie borsten zag. Een goede B-cup, schatte ik. Zij droeg al hoge pumps. Zij kwam naar mij toe en bekeek mij nauwkeurig. Ik moest mij een aantal keren ronddraaien, zij schikte mijn kleding op de manier die haar het meeste aanstond. Zij gaf mij vier zilveren kettinkjes: twee voor mijn polsen en twee voor mijn enkels. Zij rammelden licht, waardoor ik altijd te horen was. Ik moest aan de slag. Eerst moeste tafels gevuld met flessen, glazen en kopjes. Mij werd aangewezen wat ik die avond moest serveren. Drank was zelfbediening. Verder moest ik steeds alles afruimen en met behulp van de afwasmachine schoonhouden. Tamara kleedde zich boven aan. Om hal negen kwam zij naar beneden. Ze zag er schitterend uit. Ze droeg een lange enigszins uitstaande blauwgroene zijden jurk met een diep decollete. Daarover heen droeg ze een kort jasje van dezelfde stof en kleur tot halverwege boezem en middel. Het decollete toonde zwart kanten lingerie, vermoedelijk een corselet. Zoals geboden maakte ik een reverence. Haar partner kwam achter haar aan. Een brede wat stuurs kijkende man in smoking. Ook voor hem maakte ik een reverence. Hij knikte en vertelde dat ik er goed uitzag. Toen kwamen de gasten. Ik had het druk. Als ik even op adem dacht te komen, was daar altijd Tamara die vroeg of ik asbakken wilde verwisselen, of de jassen goed weggehangen waren en waarom de koffie nog niet aan iedereen geserveerd was. Ik liep heen en weer en voelde mij rok met petticoat telkens tegen mijn benen strijken . Een aangenaam gevoel. Na een half uur was iedereen binnen. Ik behoefde alleen nog maar te serveren en af te ruimen. De gasten waren geanimeerd aan het spreken. Er werd wat gedanst. De sfeer was los. Totdat ik een kopje serveerde met een voetbad. Tot mijn verbazing beklaagde de gast zich tegen Tamara. Die riep mij bij zich en gaf mij een luidruchtig standje. Ik bloosde en schaamde mij diep. Ik voeld mij ook beledigd: ik deed immers mijn best. De gasten keken. De gast vroeg een nieuw kopje. Ik bracht het, maar de gast stootte mij – naar mij voorkwam express – aan waardoor koffie over de rand klotste: weer een voetbad. Weer beklaagde de gast zich. Tamara riep mij luidop bij zich, greep mij bij mijn kin en vertelde op luide toon – haar gezicht tien centimeter van het mijne – dat ik mij misdroeg en haar vertrouwen beschaamde. Zij waarschuwde voor sancties. Ik kon wel door de grond gaan. Ik was eigenlijk heel kwaad, maar kon dat moeilijk zeggen met al die gasten, in mijn diensterrol en met de zoemer in mijn balzak. Ik sloeg rood uit en stamelde dat het niet meer zou gebeuren. De derde koffie ging gelukkig goed. De avond vorderde en de stemming steeg. De temperatuur steeg ook en er werden smokingjasjes uitgetrokken. Ook Tamara trok haar jasje uit. Haar jurk had spaghetti-bandjes en haar borsten toonden uitdagend hun bovenzijde. Ik bleef afruimen en serveerde hapjes. Geleidelijk aan begin ik onder het werk handen te voelen. Handen die mij quasi per ongeluk raakten, handen die per abuis langs mijn lichaam streken, mannen die tegen mij aanbotsten en wier handen vastgrepen om mij niet te laten vallen. Ik probeerde ze te omzeilen, maar kon niet voorkomen dat die handen mij wel een beetje opwonden. Ik zag trouwens dat de gasten elkaar ook meer en meer aanraakten. Toen viel een glas wijn over de grond. Ik had het niet aangeraakt, maar Tamara riep mij het onmiddellijk op te ruimen. Ik haalde snel zout en een kruimelveger, hurkte bij het glas en stooide het zout. Terwijl ik hurkte voelde ik dat iemand een hand onder mij hield waar ik als het ware op hurkte. Toen ik op mijn hurken zat, drukte de hand tegen mijn billen en streek tussen mijn billen. Om het zout te strooien, op te zuigen en tegelijkertijd op mijn hurken mijn evenwicht te bewaren, moest ik mijn benen wat spreiden, waardoor ook mijn billen spreidden. De vingers duwden onmiddellijk in mijn anus. Ik was blij dat Tamara mij de elastische slip had aangetrokken, anders hadden de vingers mij gepenetreerd. Ik schokte een weinig omhoog, waardoor mij jurk van mijn knieen omlaag zakte tot mij jarretelles. Maar ik kon niets doen. Ik had de handen vol met zout en kruimelveger. Ik haastte mij alles op te zuigen en stond op. Ik keek achter mij: de partner van Tamara was de man die mijn bilspleet beroerd had. Ik zag dat Tamara het zag, maar ze reageerde niet. De avond vorderde en ik volde steeds meer handen. Ook kreeg ik boze blikken van vrouwen: alsof ik er iets aan kon doen. Ik probeerde zo onopvallend mogelijk te bedienen. Het werd warmer en Tamara vroeg de ventilator aan te zetten. Ze had een ventilator tussen kamer en keuken gezet. Hij moest op de hoogste stand. Hij had een draaiende kop die alle hoeken koelte toe blies. Het probleem was alleen dat hij een korte steel stond en licht naar boven gericht was. Ik moest er telkens langs en telkens blies de ventilator wind onder mijn rok. Die bolde steeds op of blies mijn rol met petticoat tegen mijn benen. Ik vond het gevoeld aangenaam en enigszins opwindend, maar ik zag dat sommige gasten het zagen. Een aantal mannen keek verlekkerd naar mijn benen, waarop de jarretelles af en toe zichtbaar waren. Ik zag een aantal vrouwen afkeurend kijken. Ik voelde mij uiterst ongemakkelijk. Toen viel weer een glas over de grond. Ik repte mij er weer heen met zout en kruimelveger. Ik hurkte, maar kreeg een duwtje van voren, zodat ik achterover tuimelde. Mijn benen half in de lucht, mijn rokje opgeslagen over mijn buik. Andere handen goten een glas wijn over mij heen: mijn schortje vertoonde een grote wijnvlek, mijn jurkje was nat. handen grepen mij vast. Sommige handen rokken mij overeind, andere handen grepen mijn lijf. Tamara kwam naar mij toe. Ik wist niet meer hoe ik het had. Zij sloeg in mijn gezicht en snauwde: kun je je niet gedragen. Zij troonde mij mee naar de keuken, deed mijn schort uit, scheurde mijn jurk van mijn lijf en joeg mij de deur uit: “morgen op het werk direct melden “. Ik strompelde de kou in. gelukkig had ik mijn jas in de auto laten liggen. Ik wikkelde mij er in en reed naar de camping. Vandaag had ik gelukkig geen last van de portier. Wordt vervolgd.”