Vernederd, bespuugd en onder geplast.

Na de zoveelste reorganisatie van Het Warenhuis ben ik met vijfenvijftig de oudste werknemer. Mijn naam is Axel ben bediende/verkoper werk al jaren met plezier op verschillende afdelingen. Nu niet meer, het zijn de nieuwe vrouwelijke collega’s die me constant pesten.
Na de zoveelste slechte nachtrust loop met lood in de schoenen het warenhuis binnen. “Jij moet Alex zijn, ik ben Louise vanaf vandaag heb ik hier de leiding”. “Het is Axel mevrouw”. Tussen neus en lippen door zegt zij; “De komende tijd houdt jij de winkel schoon, begin met magazijn”. Overrompeld begin ik te stamelen; “Ik ben geen…..ga niet….”
Louise onderbreekt; “Wat ga jij niet? Werkweigering betekent ontslag”.
Collega’s die komen binnendruppelen worden vriendelijke ontvangen. Stuk voor stuk slijmen zij met Louise terwijl ik compleet wordt genegeerd. Gefrustreerd ruim ik het magazijn op, tijdens het zwabberen over de vloer belemmerd een voet; “Jij moet Alex zijn”. Met een diepe zucht; “Het is Axel!”. Een meisje van rond de twintig zegt; “Ik ben Nathalie en jij Ouwe moet naar de winkel een klant heeft een pot appelmoes laten vallen”. Het meisje heeft totaal geen respect, ik zeg; “Jongedame je kunt mij niet zo behandelen”.
Zij zegt cynisch; “Ik heb net van mijn moeder gehoord dat zij je heeft gepromoveerd tot vloerschrobber”. Nathalie kijkt om zich heen, dan naar mij en spuug me zo vol in het gezicht. Het speeksel druipt over mijn gezicht, totaal overrompeld kan ik niet reageren, zij briest; “Je bent een nietsnut”. Nog niet bekomen van de schrik pak zij mij hard bij de kin, drukt mijn lippen van elkaar spuugt klodders speeksel in mijn mond; “Schiet op ouwe, slikken!”. Ontzet ga ik door de knieën, het meisje houdt haar hand op mijn mond, knijp de neus dicht, bijna stikkend moet ik het speeksel doorslikken. Met een grote grijns loopt zij het magazijn uit.
————————————————-
In de kantine alleen aan een tafel maak ik mijn broodtrommel open.
Dit kan niet waar zijn de boterhammen zijn besmeerd met speeksel. Uit mijn ooghoek zie ik Nathalie met baas Louise smiezen, gefrustreerd steek ik de middelvinger omhoog. Louise komt op hoge poten naar me toe; “Alex wil je me voor schut zetten?”. Ik moet mijn rug rechten en zeg; “Nogmaals ik ben Axel! en jouw dochter heeft mij in het gezicht en op mijn boterhammen gespuugd”. Louise kijkt me indringend aan; “Dan moet jij van haar borsten afblijven”. Nu breekt mijn klomp; “Zij liegt!”. Zodra de kantine leegloopt haalt Louise haar dochter erbij; “Wat is er moeders?”. “Nathalie, Axel zegt dat jij liegt en hem hebt gespuugd”. Met een stalen gezicht overtuigd zij haar moeder dat ik aan de borsten heb gezeten. Louise staat op en zegt; “Axel als ik nog één keer hoor dat jij je handen niet thuis kan houden ontsla ik je direct en doe aangifte”. Zij gaat van tafel en zegt; “Ik moet verder, Axel jij biedt jouw excuses aan Nathalie”. Zodra haar moeder uitzicht is begint Nathalie me uit te dagen; “Toe dan viezerik biedt excuses aan”. Ik snauw; “Je bent niet goed bij je hoofd”. Nathalie kijkt duivels, haalt de boterham uit de trommel; “Eet je boterham”. Ik schud mijn hoofd, zij grijnst; “Als je het niet doet vertel ik moeder dat jij aan mijn kutje heb gezeten”. Machteloos kauw ik een boterham kaas met speeksel op. Met water wil ik de smaak wegspoelen, Nathalie rukt de drinkfles uit mijn handen en giet zo het water over mijn broek. Zij staat op, doet haar rok omhoog, schuif het slipje opzij; “Kijk viezerik”. Het meisje wrijft over haar kale kutje, doet de schaamlippen uit elkaar en pist in mijn drinkfles; “Kom opdrinken”. Ik ben ten einde raad; “Ik neem ontslag”. Nathalie doet de rok weer omhoog en begint te roepen; “Help! Ik wordt verkracht!”. Ik schiet in de stress; “Stop ermee! Alsjeblieft!”. Zij zet de fles aan mijn mond, voel de warme urine via mijn tong de keel in glijden. Met de fles schuin giet zij de stinkende urine door en moet tot de laatste druppel drinken. Nathalie aait denigrerend over me bol; “Goed zo ouwe”.
—————————————————-
“Axel?!Waarom ben jij zo vroeg thuis? Is jouw broek nat?”; vraagt Karine. Mijn hoofd moet leeg, loop naar de schuur en fiets kilometers lang de frustraties van mij af. Thuisgekomen schuif ik aan tafel, Karine zegt; “Jouw baas heeft gebeld, jij morgen moet morgen een uur eerder beginnen”. Leg de vork naast me neer, heb geen zin meer in eten; “Heeft zij nog gezegd waarom?”. Mijn vrouw schudt haar hoofd; “Zij klonk aardig”. Ik denk: jij moest eens weten. Na weer een slechte nachtrust ga ik de donkere warenhuis binnen en hoor; “Je bent mooi op tijd, kom mee”. In het kantoortje pakt cheffin Louise mijn dossier; “Axel, ik lees dat jij op meerdere afdelingen werkt en aan de kassa draait, dat laatste kun je vanaf nu vergeten, ik wil frisse vlotte jonge dames aan de kassa. Op de afdeling voedingswaren mag je alleen bij topdrukte bijspringen voor de rest krijg je andere taken. Jij houdt de hele dag vloeren, toiletten, magazijn schoon en zet artikelen die klanten verschuiven weer op netjes op zijn plaats”.
Ik weet niet wat ik hoor; “Dit kunt u niet maken!”. Zij zegt; “Je mag blij zijn dat ik niet aan jouw salaris kom, dus niet zeuren anders zoek je toch een andere baan”. Dat is geen keuze als 55e jarige ben ik kansloos op de arbeidsmarkt. Er wordt op de deur geklopt een dikke ordinaire vrouw komt binnen, de cheffin kijkt op haar horloge en zegt; “Precies op tijd…..Axel dit is Bertha en zij gaat je leren schoonmaken”. Ik heb dus geen keus en loop met de waggelende Bertha naar de toiletten. Haar vetrollen puilen over de legging, onder haar mollige benen stapt zij met kenkels in crocs. Ik vraag; “Ben jij hier nieuw?”. Zij schudt haar hoofd; “Werk voor een kuisbedrijf en ingehuurd om jou het vak te leren”. Ik schiet in de lach; “Toilet kan iedereen schoonmaken”. Dit is tegen haar zere been het dikke mens met stekelhaar wordt woest, sleep me bij de haren een toilet binnen; “Weet jij wat mensen allemaal voor troep achterlaten? Weet jij hoe sommige mensen plassen?”.
Voordat ik antwoord kan geven doet Bertha de legging op de kenkels gaat op de pot zitten plassen. Tussen een bos schaamhaar trekt zij de lippen open, zij pakt me vast, drukt mijn hoofd in tussen haar benen, zij snauwt; “Drinken bitch”. Warme stralen stinkende urine klotsen door mijn mond, kokhalzend slik ik zoveel mogelijk binnen, de rest druipt van mijn gezicht over mijn grijze werkschort. Bertha schud de laatste druppels uit haar vagina over de vloer, zij snauwt: “Zo plassen mensen, het zijn viezeriken!”. De frustratie van haar werk krijg ik over me heen, zij rukt de kleren van mijn lijf en knijpt aan mijn tepels. Draaiend met haar vingers ga ik van de pijn door de knieën. Met een dikke voet van haar in mijn nek gedrukt moet ik met de tong over de vloer. Naakt lik ik centimeter voor centimeter de urine op, schuivend over de koude tegels stamel ik; “Bertha……ik moet plassen…..”, het dikke mens draait me op de rug, mijn blaas staat op knappen en begin te pissen, zij pakt de lul vast en richt mijn stralen urine op mijn gezicht; “Doe je bek open man”. Mijn eigen stinkende ochtendurine klotst door mijn mond die ik moet opdrinken, Bertha grijnst; “Hoop dat jij nu meer respect heb voor mijn vak”.
——————————————————————–
Overstuur ga ik naar huis, meld me ziek en duik het bed in. Mijn vrouw heeft geen enkele begrip voor de situatie; “Axel stel je niet aan, iedereen wordt wel eens gepest op het werk”. Natuurlijk heb ik uit schaamte gebeurtenissen verzwegen. Karine zou het toch niet geloven, ik kan het zelf niet geloven. Na een weekend wandelen, fietsen, lezen en tv kijken voel ik me wat beter. De maandag begint altijd rustig in Het Warenhuis, in gedachten met een zwabber ga ik tussen de gangen over de vloer; “He kun je niet uitkijken, Randdebiel!”. Een aso blonde wijf met grote gouden oorbellen, tattoos op de armen wijst naar haar slippers; “Moet je kijken wat je hebt gedaan”. Ik zeg; “Sorry mevrouw was er met de hoofd niet bij”. Zij snauwt “Wat heb ik daar nou aan, klootzak!”. Er ontstaat een opstootje, de cheffin vraagt; “Mevrouw wat is het probleem?”. Zij wijst naar mij; “Hij heeft mijn slippers besmeurd, moet uw kijken”. De cheffin zegt; “Mevrouw, Axel maak ze schoon, loopt u met hem naar achteren”. Bij een wasbak maak ik een sopje, het blonde wijf staat met de handen in de zij; “Wat ben je aan het doen? Deze slippers zijn van Chloe die kun niet in een sopje gooien ”. Ik haal mijn schouders op; “Dan doet u het toch zelf”. Zij pakt me bij de nek; “Je moet niet met me sollen, ik kom van het kamp”. Agressief pakt zij bij de haren en druk mijn neus vlak boven haar ruikende voeten.
In een vreselijke walm van zweetvoeten moet ik de slippers schoonlikken. Met haar hand onder haar rokje kijkt zij toe, mevrouw schuift het slipje opzij en wrijft met een vinger tussen de schaamlippen, ik krijg een tik op de kop; “Voor je kijken viezerik…..lik me voeten”. De rillingen lopen over mijn rug als ik met de tong via de kalknagels tussen de tenen lik. De vrouw kreunt; “O lekker…..lik de schimmel tussen de tenen extra…..jaaa…..hier wordt ik geil van……”. Het kutsap druipt langs haar benen, ze pakt me bij de haren; “Dit mag jij lekker oplikken”. Iemand roept: “Mijn God! Wat gebeurt hier!”. Mevrouw maakt zich uit de voeten, met mijn gezicht naar de vloer durf ik niet op te kijken. De stem komt me bekent voor door de spanning kan ik niet meer denken. Er wordt op mijn hoofd gespuugd; “Ga je krijgen viezerik”. God zij dank hoor ik de persoon weglopen, maak me snel fris en ga de werkvloer op, de cheffin gebaart dat ik naar haar toe moet komen; “Axel je kunt naar de voedingswaren”.
————————————————————-
Er gaan maanden voorbij waar ik gelukkig met rust gelaten wordt. Ondanks dat de meeste collega’s mij nog steeds niet moeten en mijn taken anders zijn voel ik me beter op mijn plaats. Dat geldt niet voor cheffin Louise die is door slechte resultaten aan de kant is gezet. Al het personeel moet vandaag na werktijd een bijeenkomst bijwonen. Na sluiting wachten wij in de kantine, drie man sterk met een keurige dame die autoriteit uitstraalt nemen plaats. Na een slok bronwater gaat de dame staan; “Mijn naam is De Smedt ik ben Directrice en vanaf vandaag zwaai ik persoonlijk de scepter! En dat is hoognodig! Omzet daalt, klanten zijn ontevreden, jullie uitstraling is vreselijke en klantvriendelijkheid is ver te zoeken!”. Het is muisstil in de kantine je kunt een speld horen vallen. Ik voel me niet aangesproken en denk: dat krijg je met goedkope krachten.
Mevrouw De Smedt gaat verder; “Ik ga persoonlijk met ieder afzonderlijk in gesprek om duidelijk te maken dat het anders moet!”
De dag erop zijn de gesprekken begonnen, de collega’s die het gesprek hebben gehad spreken van een ijzeren dame met een duidelijke visie. Of dat klopt kom ik snel achter ik klop nu op haar deur. In een chique mantel pak achter een bureau observeert zij mij; “Axel jij bent de oudste hier, ook degene met de vuilste werkkleding”. Zij staat op en tikt op de vlekken van mijn grijze schort, het moet verbeelding zijn als mevrouw ten hoogte van mijn kruis harder drukt. Met haar ranke vingers voelt zij stevig door de schort, met kille ogen kijkt zij mij aan; “Axel deze vlek is verdacht, speel jij tijdens werktijd met jouw penis?”. Van de vraag krijg ik rode vlekken in mijn nek, mevrouw knikt; “Wist het wel, weet precies hoe mannen als jij zijn, hoe vaak trek jij je af tijdens het werk?”. De spanning stijg me naar het hoofd, sta vastgenageld aan de grond en kan geen woord uitbrengen. Mevrouw De Smedt zegt; “Axel het zou me niet verbazen als je net voor ons gesprek met jouw penis heb zitten spelen…..doe je schort omhoog!”. Zij doet zo mijn broek op de enkels, gaat op de knieën, zet de bril op haar neus; “Je kleine penis lijkt schoon…..toch vertrouw ik het niet……..ik doe de voorhuid terug……je eikel lijkt ook schoon…….even proeven……”. Totaal in shock likt zij over de eikel, ik stamel; “Mevrouw…….ik ben getrouwd…..dit mag niet…..oooh…..stop….”. Krioelend met haar tong over de eikel krijg ik ongewild een stijve die tussen haar rode gestifte lippen gaan. Hangend tegen het bureau wordt ik door mevrouw De Smedt diep gulzig gepijpt. Met haar nagels vast ik mijn kont kan ik geen kant op, voel me orgasme, ik denk: Karine vergeef me en spuit ladingen sperma. Mevrouw De Smedt kijkt tevreden omhoog en slikt gulzig het zaad door.
Of er niets is gebeurd vertelt zij enthousiast over haar plan van aanpak.
Dat zij onervaren personeel gaat scholen klinkt als muziek in mijn oren.
Ik krijg mijn oude taken weer terug, zoals elke collega nieuwe werkkleding. Het gekke is dat ik door het goede nieuws het voorval vergeet.
——————————————————————–
Een week later moet ik van mevrouw De Smedt avonds alleen afsluiten. Ik doe het geld en bonnetjes bijeen en ruim alles op. Vermoeid doe ik de lichten in de winkel uit, ik hoor; “Is het gelukt?”. Mijn God ik schrik me kapot; “Mevrouw De Smedt????…….Wat doet u hier?”. Zij zegt; “Wat denk je? Jou controleren!”. Ontdaan; “Mevrouw ik zou nooit stelen”. Zij lacht; “Axel, Axel, Axel toch, jij durft dat niet”. Ik zeg; “Dan hoeft u mij ook niet te controleren”. In een gangpad onder de noodverlichting pakt ze me bij de keel; “Vergeet niet dat ik jouw baas ben, heb jij je weer afgetrokken”.
Ruikend aan mijn lul, ziet zij de witte waas over de eikel, zij zegt; “Wist het wel! Wees is eerlijk Axel! Heb jij je afgetrokken?”. Met schaamte; “Tijdens de middagpauze mevrouw”. Zij grijnst; “Je hebt mazzel, ik ben gek op vieze pikken”. Gehurkt in een Dior mantelpakje doet mevrouw met haar vingers met rode gelakte nagels de voorhuid van mijn lul terug en lik de schilfertjes bij de eikelrand weg; “Mmm Axel…….dit smaakt naar meer… “. Diep zuigt zij mijn stijve pik proper; “O mevrouw Stoppen ….. nu…. stoppen….blijf trouw aan mijn vrouw”. Zij wordt boos en pakt me letterlijk bij de kloten, knijpend in mijn ballen krimp ik ineen door de hevige pijn wordt het zwart voor mijn ogen. Hoe lang ik van de wereld ben geweest geen idee, kokhalzend kom ik bij, er zit een slangetje in mijn keel. Weerloos lig ik naakt met tepelklemmen vastgebonden op de vloer, mevrouw gekleed in alleen een zwarte strap-on maakt rochelende geluiden, spuugt in een trechter, uiterst traag vloeit speeksel door het slangetje, zij fluistert met een gemene lach; “Dit duurt te lang, Axel je hebt geluk ben de hele dag nog niet naar het toilet geweest”. Zij doet de trechter tussen haar ranke slanke benen en begint te plassen, niet normaal, zoveel de gele stinkende urine draait als een klok in de trechter, vermengd met speeksel stroomt het via het slangetje direct in mijn slokdarm. Hevig in schok gaat er zeker een liter in mijn lichaam. Machteloos op de koude vloer tussen stellingen met artikelen wordt ik door mevrouw gepijpt. Zij zet de voeten naast mijn heupen, gehurkt richt zij voel mijn eikel tussen de schaamlippen; “O mevrouw …… wil niet ……ben getrouw….”. Terwijl zij mij bij de keel pakt laat zij de kale kut over mijn stijve pik zakken en begint me te neuken, ze kreunt; “O Axel….je bent van mij……”. Met mijn handen geboeid aan een stelling kan ik haar niet stoppen. De directrice trekt aan de tepelklemmen en rijdt mij als een paard; “O Axel…..spuit me vol……”. Zij begint hevig te trillen, het sap stroomt over mijn pik de kut uit, nog sneller door haar knieën neuk ze me klaar; “O mevrouw…..ik kom……..”. Tevreden gaat zij staan, maakt me los en gooit mijn kleren; “Heb met jouw vrouw niets te maken, je bent van mij”.
——————————————————–
“Wat ben jij laat? Heb je een paar keer gebeld?”; zegt mijn vrouw. “Sorry schat, ik moest alles alleen doen”. Karine kijkt me aan: “Axel je bent spierwit, dit kan zo niet langer, ik meld je morgen ziek”. De volgende ochtend krijg ik een kopje thee, mijn vrouw zegt; “Ik heb je ziek gemeld, blijf vandaag lekker in bed ben je morgen de oude”. Tegen de middag hoor ik de voordeurbel en een bekende stem; “Dag mevrouw ik ben mevrouw De Smedt, directrice van het warenhuis en kom informeren naar Axel”. Mijn vrouw zegt verbaast; “Dat is snel”. De directrice zegt; “Nieuw beleid en ik vindt het welzijn van mijn werknemers heel belangrijk”. Mijn vrouw vraagt; “Wilt u koffie?”. “Nee dank u, wil uw man alleen spreken”. Er wordt op mijn slaapkamer deur geklopt, zwijgend doet de directrice haar mantel rokje omhoog, gaat gehurkt boven mijn gezicht, drukt haar schaamlippen op mijn gezicht en fluistert; “Axel je bent van mij”.