Tweeling in slavernij deel 1

Mijn zusje Helen en ik (Mark) zijn een tweeling. Toen we 18 werden, zijn we van huis weggelopen, over de redenen zal ik het later nog wel eens hebben. Helen en ik deden altijd al bijna alles samen, dus liepen we ook samen weg en zwierven een paar dagen dakloos en hongerig door het land. We reisden van stad naar stad, steeds wanhopiger en zonder veel uitzicht op een oplossing voor onze benarde positie. Toen we een dag of vijf onderweg waren, kwamen we in een winkeltje ergens in Oost-Nederland in gesprek met een vriendelijke man van een jaar of zestig, aan wie we al snel vertelden dat we honger hadden en dat we hard toe waren aan een bad en een goede nacht slapen. De man bood ons aan ons bij hem thuis op krachten te laten komen en zonder aarzelen stapten we bij hem in de auto. Na een nogal lange rit – de man woonde dus blijkbaar niet in de buurt van de plaats waar we hem waren tegengekomen – draaide de auto een oprijlaan op naar een groot huis dat in een dicht begroeid park stond. We stapten uit en volgden de man naar binnen. In de van alle gemakken voorziene villa kregen we te eten en mochten we allebei een uitgebreid bad nemen. We maakten van de gelegenheid gebruik om allebei de kleren die we al dagen aanhadden te wassen en te drogen te hangen. Gekleed in twee veel te grote kamerjassen, die de vriendelijke man ons had gegeven, dronken we nog een glas wijn met hem, en toen Helen zichtbaar in slaap dreigde te vallen, bood onze gastheer aan om eerst Helen naar haar kamer te brengen, daarna zou hij mij wijzen waar ik kon slapen. Na nog geen vijf minuten kwam de man terug en ik volgde hem zonder enige argwaan. Ik was wel verbaasd, dat we niet een trap ?â??p, maar juist een trap f moesten. De trap kwam uit in een schemerige gang, die zelfs een beetje middeleeuws aandeed. Toen maakte de man een deur open en stapte opzij om mij binnen te laten. Argeloos betrad ik het vertrek, en verbaasd zag ik dat ik een soort gevangeniscel of kerker was binnengestapt! Maar toen ik me wilde omdraaien naar onze gastheer, zag ik nog net de deur met een zware bons achter mij in het slot vallen! Ik zat opgesloten in een bijna lege ruimte met stenen muren, waarin alleen een soort brits stond met een paar dekens erop. Verder NIETS. Natuurlijk bonsde ik nog een tijd op de deur en schreeuwde ik dat ik eruit gelaten wilde worden, maar zonder resultaat. Toen ik uiteindelijk op de brits ging liggen en de dekens over me heen trok – moe als ik al was – bedacht ik nog voor ik insliep dat er helemaal niemand was die wist dat wij daar waren…. Die nacht werd ik een paar keer wakker van het angstige geschreeuw en gejammer van Helen. Machteloos, bang en tegelijk woedend kon ik alleen maar luisteren hoe zij steeds enkele uren achtereen werd aangerand. Haar bange kreten en smeekbeden werden afgewisseld met de geluiden van slagen en van het bonzen van een lichaam tegen het hout van een deur of een kast of zo. Ik kon bijna voor me zien hoe Helen op wrede en meedogenloze wijze werd misbruikt door onze “gastheer “?, z?â?? duidelijk waren de angstige kreten en gillen. Ik voelde mezelf schuldig, omdat ik er, gek genoeg, GEIL van werd! Steeds als het tussendoor weer rustig werd, sliep ik enkele ogenblikken, om kort daarna weer opnieuw wakker te worden van de volgende reeks kreten en slagen…. Pas na twee volle dagen werd ik uit mijn “cel “? gehaald en meegenomen naar boven. Eerst had ik handboeien om gekregen, waardoor mijn handen op mijn rug gebonden zaten. Toen werd de kamerjas van mijn lichaam getrokken – gescheurd eigenlijk – en stond ik naakt in de hal. Helen was er ook: ze zat, net als ik spiernaakt, op haar knieen en even later zoog ze ijverig aan de lul van onze gastheer! En tot mijn verbazing leek het wel alsof ze het lekker vond! Dat had ik natuurlijk niet verwacht, na twee dagen haar jammerklachten en gehuil te hebben aangehoord. Nu zat ze daar, zuigend en likkend, en het was duidelijk dat ze zichzelf vingerde. Het leek zowaar alsof ze ervan genoot haar kwelgeest af te zuigen! Ik was eerlijk gezegd eigenlijk een beetje verongelijkt, omdat ik me buitengesloten voelde door haar klaarblijkelijke genoegen in een situatie, waarbij eerder haar wanhoop en angst zou passen. De man wiens pik zij in haar mond had, keek mij spottend aan en vertelde me toen in korte zinnen wat er van ons werd verwacht: “Je zus en jij zijn mijn gevangenen en slaven, van nu af aan. Reken er maar niet op dat je de eerstkomende jaren nog vrij zult komen of zult kunnen ontsnappen: als een van jullie er vandoor gaat, heb ik geen andere keus dan om de ander te doden! Bovendien is dit huis volledig gesloten en er kan niemand uit als ik dat niet wil. Duidelijk? “? Ik knikte van ja, en merkte dat ik onwillekeurig een halve stijve had gekregen van de aanblik van Helen, die wel erg veel plezier leek te hebben in het afzuigen van de man die ons gevangen had genomen. Ik vermoedde, dat ze door hem op de een of andere manier gedrogeerd was: ze bewerkte de stijve pik van de man alsof ze er maanden naar gesnakt had. Met gretige halen liet ze de grote penis in en uit haar vochtige mond glijden, en ik zag dat ze af en toe rilde en huiverde en dat haar spleet nat was! En toen de man even later schokkend begon klaar te komen, sloot ze haar lippen stijf rond de spuitende paal en angstvallig slikte ze iedere druppel van het zaad van haar verkrachter door! De man trok zich even later terug uit Helen’s mond – ze leek het bijna jammer te vinden – en opende een kast. Hij pakte er een doos uit, waaruit een aantal ijzeren banden tevoorschijn kwam. Helen en ik kregen ieder een halsband, twee enkelbanden en twee polsbanden. Aan de banden zaten een soort sluitinkjes met een kliksysteem: als je twee van die sluitinkjes tegen elkaar drukte, zaten ze gelijk aan elkaar vast tot de man met een speciaal tangetje de verbinding weer verbrak. Met onze halsbanden werden Helen en ik tegen elkaar gedrukt en direct zaten we, onze gezichten tegen elkaar aan, vast! De man pakte mijn halfstijve lul beet en zette hem tegen Helen’s spleetje. Ik voelde hoe ik harder en heter werd, en even later gleed mijn tamp naar binnen bij mijn eigen zus! Helen begon een beetje te hijgen en te kronkelen, maar echt verzet pleegde ze helemaal niet, eerder het tegendeel: het leek wel alsof ze hevig verlangde naar mijn pompende paal! Al gauw begon ik neukbewegingen te maken en mijn zus steeds woester te naaien. Toen ik al na een paar minuten mijn zaad voelde opkomen, voelde ik hoe nat en geil Helen werd! Ze SPOOT bijna, zo geil maakte mijn naaiende pik haar. En toen ik mijn zaadballen leegde in haar natte hete kut, kwam mijn zus gillend, krijsend en kronkelend gelijk met mij klaar….. Mijn vermoeden dat mijn zus iets van drugs had gekregen werd bewaarheid, toen ik zag hoe onze verkrachter haar een pil in de mond stopte en haar dwong om die door te slikken. Even later kreeg ik zelf ook twee pillen, twee blauwe tabletten die ik door moest slikken. Na een korte pauze voelde ik een vreemde tinteling in mijn lul, en ik merkte dat ik op een vreemde manier ongelofelijk stijf begon te worden! Terwijl ik nog verbaasd was van mijn supererectie, kwam de man die ons in zijn macht had achter mij staan en even later voelde ik zijn eikel tegen mijn kontgaatje. Ondanks de angst en de vernedering kon ik niet verhinderen dat even later de man zijn eikel met grote kracht bij mij naar binnen werd geduwd. Ik werd ik mijn reet verkracht! En de hevige pijnscheuten die door mijn onderlijf gierden waren zo sterk, dat ik er bijna flauw van viel. Toch was en bleef mijn pik hard als een plank, en terwijl onze wrede meester mij hard en fel neukte in mijn kont, voelde ik hoe hij met een vrije hand mijn lul beetpakte en me begon af te trekken. Nog voor hij in mijn lijf spoot, liet hij Helen voor mij neerknielen en mijn harde pik in haar mond nemen. Zo werd ik tegelijkertijd in mijn kont gepaald en afgezogen! Al gauw spoot ik mijn volgende lading sperma in de mond van mijn zus! Nadat ook Helen nog een keer door onze verkrachter werd doorgenaaid, was hij blijkbaar bevredigd. We werden, afzonderlijk in onze twee “cellen “?, weer opgesloten en net als v?â???â??r de verkrachtingsorgie zouden we weer enkele dagen moeten wachten voordat onze volgende beproeving reden voor onze cipier was om ons weer uit onze cel te halen….. We hadden echter op dat moment nog geen idee wat ons nog te wachten stond!”