Enge verhalen voor de donkere maanden! In een klein dorpje wilde men nu eens echt goed Halloween gaan vieren, het kasteel wat er stond leende zich er echt goed voor. Een aantal mannen uit het dorp, Kees, Klaas, Jan, Bert, en nog een paar, waren al weken met de voorbereiding bezig geweest. Een aantal geesten in het kasteel die hier ongestoord al eeuwen rond zwierven vonden het een minder goed idee. Die avond hing er een onbeschrijfelijke dikke mist, ze twijfelden nog even of ze de Halloween nacht wel zouden laten doorgaan, maar ze hebben er vele uren werk in gezet en die dikke mist maakte het eigenlijk vanzelf nog wat luguberder! De mannen hebben zelfs al een stuk bos voor het kasteel bij hun spektakel betrokken en met die mist zou dat allemaal nog een stuk realistischer over komen. Kinderen maar ook volwassenen verzamelde zich rond negen uur bij het plaatselijke café, het was al donker, de jongste kinderen hebben allemaal een lampion bij zich, meestal zo een oranje enge, hun route was door het bos aangelegd terwijl de volwassenen de route verder moesten volgen rond het kasteel. Hier in het dorp zelf viel de mist wel mee. Eerst kregen ze een eng verhaal te horen, in de dikke mist, terwijl het pikkedonker is komen de geesten vanuit de middeleeuwen zich verzamelen rond het kasteel, lugubere Johannes zonder hoofd zou er ongetwijfeld ook weer zijn, gillend verplaatsen ze zich op een zweverige manier tussen het kreupel hout door ..!”, zo ging dat nog wel een tijdje door, sommige kinderen luisterden met grote ogen van verbazing en keken in de verte, war inderdaad de mist wel erg dik was. De volwassenen lachten, en reageerde met, hoeiiiiiiiiiii.. Hoeiiiiiiiii!”, naar hun kroost, en trokken gekke bekken. Een groepje tieners zestien, zeventien jaar, waaronder enkele jongens, stonden bij elkaar, ze deden een beetje lacherig over wat ze zagen en hoorde. De meiden sletjes, en steevast eigenwijs in hun korte rokjes en strakke topjes, ze toonden graag hun heerlijkheden, alleen was dat nu verborgen door dikke wat langere jassen, het was best wel koud. Carolien zei nog, ik blijf niet te lang in dat bos rond sjouwen, ik drink liever hier een biertje!”, en ze hield haar lege glas omhoog. Ze kreeg daarbij de instemming van de meeste van het groepje dorps sletjes, en de stoere boys. Nou mensen, het is bijna tien uur, wat mij betreft kan de jeugd als eerste vertrekken!”, onder begeleiding van enkele moeders en vaders vertrokken de kinderen, en verdwenen al snel in de mist. Sporadisch, hoorde je ze gillen in de verte, als er weer een enge pop tussen de bomen opdook. Wat een stom gedoe?”, reageerde Melissa. Tja, van mij hoeft het ook niet zo!”, zei Benno, stoer. Half uur later vertrokken de volwassenen, waaronder het tiener groepje die zichzelf ook volwassen voelde. De tieners bleven bij elkaar, liepen expres wat langzamer zodat ze die ouwe lullen, zoals zei hun ouders noemde, kwijt waren in de mist. De jongere kinderen waren na ruim een half uur weer terug in het café, sommigen hadden het best eng gevonden, een enkeling moest huilen of had zelfs in de broek geplast! Daar hebben de geesten op gewacht, nu zou het pas echt eng worden, wat dacht dat simpele mensen gepeupel wel om hen in hun rust te komen storen. De routes in het bos en rond het kasteel waren snel drastisch aangepast en ook veel langer geworden, de volwassenen en tieners zouden urenlang aan het dwalen komen, en het bos niet eens meer herkennen waar ze liepen, ook het kasteel zag er nu een stuk enger en vooral groter uit, ze wisten niet waar ze in hemelsnaam aan begonnen waren. De volwassenen merkte als eerste dat er iets niet klopte, Kees een van de bouwers van het parcours, die in de eerste groep meeliep, merkte op, ik, ik herken dit helemaal niet hier?, loop zelfs dagelijks in het bos, maar dit heb ik nog nooit gezien?”, dat was opmerkelijk, want door de dichte mist was er niet al te veel te zien, opeens was Kees verdwenen. Het duurde even voordat de rest van de eerste groep in de mist merkte dat Kees er niet meer was, Jet deed daar lacherig over, waarschijnlijk om zichzelf moed in te praten, ja hallo, die Kees heeft zelf meegebouwd en dat verdwijnen hoort er gewoon bij?” De tweede groep echter die ongeveer een half uur later hier passeerde, dacht er al snel anders over, hier zat Bert bij in, snap er niets meer van?”, kwam er bezorgt, uit zijn mond. Opeens voelde ze vocht over zich heen spatten, eerst werd nog gedacht aan natte mist die uit de bomen lekte. Marion begon te gillen, DIT IS BLOED??” Rustig Marion, dat kan niet!”, probeerde Bert de gemoederen nog te kalmeren, maar hij haalde zijn hand over zijn jas en keek verbaasd naar de rode vloeistof die van zijn hand droop, ook leek het nu over zijn gezicht te druipen. Wat is dit??, wat gebeurd hier??” Is dat niet een uit de handlopend geintje van jullie??”, vroeg Peer. Bert tipte iets van de vloeistof op zijn tong, ddd.. Dd dit ii is ecccccht bb bloed??” Toen bungelde opeens het ontzielde lichaam van Kees voor hen langs, hij hing onderste boven, het bloed droop uit zijn hals, hij was gewoon gekeeld! Marion werd lijkbleek, en zakte in elkaar. Rustig blijven, rustig blijven, we moeten zo snel mogelijk terug naar het café!”, commandeerde Bert, hij probeerde paniek te voorkomen, maar zo snel mogelijk naar het café, als je niet eens wist waar je was, was makkelijker gezegd dan gedaan. Al snel kwamen ze opeens groep een tegen?, die bleken een rondje te hebben gelopen.
De tieners liepen al lang niet eens meer op dezelfde route, een paadje naar links was gewoon verdwenen en rechtsaf was een nieuw pad ontstaan die stijl heuvel opwaarts liep. Hoe kan dat nu?”, riep Achim, er zijn hier eigenlijk helemaal geen heuvels?”, het pad bleef stijgen en met een scherpe bocht naar links, zagen ze opeens de contouren van het kasteel in de mist opduiken. Kasteel leek echter, ook al zagen ze er nog niet veel van, in het geheel niet op het kasteel wat er in hun bos stond! Het pad hield op voor de ophaalbrug, jeetje, wat ziet dit er eng uit!”, zei Melissa, met een piep stemmetje, van haar bravoure was niets meer over. We gaan terug!!”, opperde Onno, ook dat was makkelijker gezegd dan gedaan, ze zagen het pad achter hun langzaam verdwijnen, zodat ze wel genoodzaakt waren, de ophaal brug op te gaan. Daar stonden de tieners dan zes meisjes en drie jongens, besluiteloos wat te doen. Benno keek over de brug leuning, door de mist kon hij de diepte niet zien, ook niet of er water was, hij haalde een zware aansteker uit zijn jaszak en offerde dat op, hij gooide dat over de leuning. Een hele tijd hoorde ze niets, toen een plons, het geluid echode door de mist omhoog, even later kletterde de aansteker op het brugdek neer! Manon begon nu te gillen. Het ijzeren hek voor de poort ging piepend omhoog, daar achter leek het nog donkerder dan waar ze nu stonden, er kwam een man naar buiten, leek het wel, nee het zweefde naar buiten, KAN HET HIERRRR STIL ZIJN!!”, hoorden ze opeens. De ophaal brug begon inderdaad, wat een ophaal brug behoorde te doen, kwam langzaam krakend omhoog waardoor de tieners op een gegeven moment naar beneden gleden, de poort door. Achim probeerde zich nog aan de armleuning vast te klemmen maar hij zag het wel, maar voelde het niet, zijn hand ging er gewoon door heen. De zeg maar zwevende geest, een soort van kloosterling in donkere pij, met muts, in die muts zagen ze alleen twee felle ogen blikkeren, Achim werd van de brug geslagen, en stortte schreeuwend in de diepte. Komt binnen, weest niet banggg!”, ze hebben geen andere keus, ze gleden gewoon naar binnen. Bibberend van angst, van stoerheid was totaal geen sprake meer liepen ze verder, Onno liep langs een muur, iets klapte met hoge snelheid omhoog, ze hoorde Onno gillen, en het was alweer stil, een plank met lange ijzeren punten was omhoog geklapt en Onno op meerdere plaatsen doorboort. Het leek wel of ze de jongens uit de weg aan het ruimen waren, besefte Benno, die nu alles in zijn broek liet lopen van angst!, de stront liep hem dun af door de pijpen van zijn broek. Hij werd plotseling door iets opgetild, ze zagen hem niet meer, in de mist werd Benno boven op een toren gezet en gedwongen door iets over de torentrans te klimmen en zich in de diepte te laten storten. Benno kwakte hard tussen de meiden, het bloed spatte in het rond, de meisjes gilde, nog een paar zwevers doken op en stuurde de meiden naar een dikke grote deur die piepend open ging, ze werden naar binnen gedreven en de deur sloot zich weer. Binnen liepen er, dit leek wel op lopen, mannen in pijen dachten ze eerst, maar toen de meisjes goed keken, de handen die uit de mouwen van de pij kwamen waren gewoon skelet handjes, ze bewogen wel? De hoofden in de mutsen leken wel ergens op?, Priscilla slaakte een kreet, verdomme, dat kan nie??, die lijkt op me pa, maar dan zonder oge??”, gilde ze, en inderdaad een hoofd zonder ogen, dat waren zwarte lege gaten en de een leek op haar vader! De anderen leken op de vaders van de andere meiden en ooms, of buurmannen, hoe kon dat nou, de voeten die in sandaaltjes net onder de pij vandaan kwamen waren ook???? skeletjes. Carolien begon enorm te trillen en te shaken, de urine liep haar af langs haar dijen en spatte op de vloer, wij zien jullie wel!!”, hoorde ze er opeens een, met een zeer zware stem. Waa. Wwat mm moeten .. J . jullie vv van onss??”, stotterde Chantal. Jullie en dat gekke dorp verstoren onze eeuwenlange.. Rust!!!” H,,HOE kkan jij nou op mm me ppa lijken, ddan?”, vroeg Priscilla, triilend van angst. HA-HA-HA-HA, jullie zien wat jullie willen zien!!”, de meiden snapte er niets van, opeens greep een skelet handje haar jas, JASSEN UIT!!”, brulde er een. De zes meisjes wisten niet hoe snel ze hun jassen uit moesten trekken, hier was het niet koud, een grote openhaard straalde veel warmte af. Daar stonden ze dan in hun korte rokjes, strakke topjes en T-shirts, zo zien jullie vaders je graag, He SLETJES!!” Jij Priscilla, krijg veel zakgeld van je pa, wat moet je daarvoor doen?”, ze antwoordde niet, NOU?”, en terwijl die geest dat vroeg, scheurde hij haar topje aan flarden en voelde ze de botjes van zijn skelet vingers in haar BH loze tieten vlees knijpen. Ik,.. Ik moet hem vaak pijpen!”, fluisterde ze, nog maar net hoorbaar. Onder de pij schokte iets duidelijk omhoog, een enorme harde lul, verscheen, die zag er levens echt uit, op je knie?½n en pijpen sletje, pijp mij maar is goed af, je kan het geil teefje!” Priscilla wist niet wat ze hoorde, moest zij die enorme lul afpijpen?, maar ze zeeg toch door haar knie?½n, bibberend pakte ze de roodkleurige schacht en likte voorzichtig aan de eikel, het ding klopte als een bezetene. Ze tuitte haar lippen om de dikke eikel heen, wat nog maar net lukte, ze zoog er aan en liet hem langzaam naar binnen glijden. De andere vijf bleven verbijsterend staan kijken, totdat bij Carolien haar slipje tussen haar benen werd weg getrokken, het niemendalletje knapte, een rode dikke harde lul kwam onder een pij vandaan, zonder dat er wat gezegd werd, penetreerde de schacht haar staande en voelde ze de bot handen stevig op haar billen, de enorme pik werd rucksigloos naar binnen geperst, met zeer diepe halen stootte het zo diep dat het leek of haar baarmoeder er uitgeneukt moest worden! In now time werden de andere meisjes ook gepakt en in een of meerdere gaatjes voorzien van een warme harde enorme lul, hun mondjes werden gevuld met stotend vlees, hun keeltjes werden enorm opgerekt om de vleesbomen toe te laten. Mondjes, kontjes en kutjes werden zeer ruw gepenetreerd, ze werden geneukt in al hun lust gaatjes zoals ze nog nooit geneukt waren, het leken wel machines. Priscilla ontving kokkend een behoorlijke hoeveelheid geil in haar keel, ze gruwde er van, er leek geen eind aan het spuiten van de lul te komen, haar mond werd geheel gevuld en even later haar gezicht voorzien van een dikke laag sperma.
Het geil liep uit haar mond, maar de pik drong opnieuw naar binnen, en begon opnieuw diep te stoten, ze werd zodoende gedwongen wat ze nog in haar mond had aan sperma door te slikken. Carolien kwam heel hard kreunend klaar, de pik beukte zo hard in haar dat ze met elke stoot compleet van de vloer geneukt werd! Ooooohhhh.. Huhhuhuhuhuh.. Mmm ooooooohhhhhh, vv verdomme.. Ooooooohhhhhhh!!”, zo hevig was ze nog nooit klaar geneukt en dat ding ging maar gewoon door. Lekker, He Carolien, lekkerder dan door je buurman, He meisje, buurmans lust meisje, ben je toch?” Manon had zowel een lul in haar sterretje en een in haar mond, ze verwachte elk moment de opmerking, dat ze het met haar oom deed. Melissa werd dubbel geneukt, de pikken raasden langs elkaar heen, wat voelbaar was door het dunne tussen schotje, ze werd heel, heel diep genomen, en kreunde ingetogen, haar verzet was allang gebroken, ze wilde alleen nog maar klaar komen en nog eens klaar geneukt worden, ze deed het graag met twee mannen of nog meer! Jessica ook allang geen maagd meer werd nu wel ontmaagd in haar kontje, ze gilde van de pijn door het ruwe en hard binnen dringen van de knots, ding was polsdik en haar gaatje werd enorm opgerekt, het vlees trok wit weg. Dat de jongens net gruwelijk om het leven waren gebracht, zijn de sletjes al bijna weer vergeten, Chantal werd op een neukmachine vast gezet en dat ding in de hoogste stand ramde de kunstpik diep in haar natte kutje, ze kreeg een van de echte pikken in haar mond, haar tieten wiegde op en neer!, ze wist al niet eens meer waar ze was zo heftig werd er gebruik gemaakt van haar geile lichaam. Haar lichaam, gemaakt om gebruikt te worden, thuis wist ze al niet anders meer, zowel haar vader als haar drie broers maakten gebruik van haar lekkere lichaam!, elke keer als ze ook maar ff geil waren kreeg ze een pik in haar lichaam. Jessica was in eerste instantie nog het meest terughoudend, ze was immers al verkracht nog niet zolang geleden, maar ook zij begon te kreunen. Haar mondje stond iets open, aah ha ooh mmmmm!”, reageerde ze op de harde stoten in haar spleetje. De meiden werden in het kasteel vastgehouden, op de momenten dat ze niet gebruikt werden zaten ze in de kerkers. De volgende morgen toen de mist optrok waren alleen de kinderen en wat oudere oma’s en opa’s, en een enkele moeder die de kinderen tijdens de gruweltocht door het bos begeleid hebben aanwezig in het café. Ze hebben de hele nacht tevergeefs gewacht, een zoektocht leverde slechts een gruwelijk detail op, een grafsteen die ze nog nooit eerder in het bos gezien hebben, met daarop de namen van bijna alle verdwenen dorpelingen. De namen van Jessica, Chantal, Carolien, Priscilla, Mona en Melissa ontbraken? De overgebleven mensen verlieten het dorp, de kinderen die wees waren geworden kwamen in tehuizen terecht, voor hen nooit geen Halloween meer, De rust in het dorp keerde terug, er was niemand meer, de geesten hebben de klus geklaard, alleen midden in de nacht hoorde je nog wel eens een meisje gillen, op het moment dat ze voor de zoveelste keer gepenetreerd werd!, vanuit het kasteel. Einde XXX Angela”