Sweet Lady Jane (2/7)

GENOMEN

De man met wie ik ga trouwen, meneer Robertson, vindt hygiëne heel belangrijk en daarom werd ik tijdens mijn ‘preparatie’ voor het huwelijk ontdaan van mijn intieme beharing. Mijn kersverse kamermeisje Sophie deed eerst mijn oksels en scheert nu voorzichtig alles weg rond mijn gleufje, terwijl het andere kamermeisje Ann mijn benen wijd gespreid houdt. Ik schaam me dood, nog nooit zag iemand me zo. En erger nog, want vanaf het allereerste moment dat Sophie me daar tussen mijn benen aanraakte ontplofte er iets in me…

Pussy

Ik kan er écht niks aan doen, ik probeer me in te houden maar steeds weer ontsnappen me kreuntjes, door de manier waarop Sophie me tussen mijn benen aanraakt. ‘M’Lady’, ik hoop niet dat ik uw pussy pijn doe?’ vraagt Sophie zachtjes. Ik open mijn ogen en zeg: ‘pussy? Noem jij dat daar beneden zo?’ ‘Yes ma’am. Of vagina, als u dat liever hebt?’
Ohw, nou dat is wel wat anders dan girls slice, leuk wel, pussy.

Het is alsof ik de macht over mezelf kwijt ben, het voelt zó opwindend. Steeds trekt Sophie een plooitje van mijn …ehm, pussy strak, waarna ze het haar er zachtjes afscheert. Niet dat ik er zoveel haartjes heb zitten, maar blijkbaar is het toch een heel gedoe om het er allemaal af te krijgen. Op een gegeven moment vraagt ze me zelfs mijn benen hoger op te trekken, om ook alles rond mijn andere gaatje weg te kunnen scheren. Als ik dan niet snel genoeg reageer trekt Ann mijn benen hoger op, ik moet blijkbaar leren sneller te gehoorzamen. Ik word hier dus Lady genoemd maar het is wel duidelijk wie er écht de baas is.

Een paar keer raakt Sophie het bultje boven mijn pussy aan en iedere keer weer is het alsof er een stroomstoot door mijn lichaam jaagt, ik kan er niks aan doen, bijna automatisch kreun ik dan. Eindelijk is ze klaar, wast alle zeep weg waarna ik helemaal ingewreven wordt met een zwoel ruikende rozenolie. Het voelt heerlijk, alsof ik nu pas voor het eerst mijn eigen lichaam echt beleef en ontdek. Sophie doet wat extra olie rond en tussen de lipjes van mijn pussy. ‘Dan is het niet zo schraal straks’ fluistert ze. En opnieuw raakt ze ondertussen weer enkele keren het knopje aan, waardoor ik zowat omhoog stuiter. Na afloop geeft ze me het flesje: ‘voor als u het straks misschien nog wat wilt gebruiken, daar beneden’ zegt ze erbij.

Als ik eindelijk het bed kan verlaten zie ik mezelf bloot in de spiegel staan en het is een vreemd gezicht om nu m’n lichaam zonder bedekking te kunnen zien, thuis had ik geen eigen spiegel. Mijn hele lijf glanst zachtjes van de rozenolie en zo in het mooie kaarslicht ben ik er geloof ik wel trots op. Ik heb best wel een leuk figuur, zie ik nu, niet overdadig wulps of zo, goed getraind dankzij al het paard rijden en met borsten die niet groot maar wel stevig en rond zijn, met lichtroze tepels, die nog steeds stijf staan.

Ik krijg nu eerst schone fris ruikende onderkleding aan en dan wordt mijn haar verzorgd. Ik draag het inmiddels best wel lang en omdat het zo krult is er niet veel mee te beginnen, tenzij je het langdurig borstelt, vaak deed mummy dat. Eerst wrijft Ann mijn haar helemaal droog, dan verdeeld ze er een soort lotion in en daarna borstelt ze het eindeloos. Het resultaat is verbluffend, na een tijdje komt er steeds meer glans in en worden de krullen groter, mijn haar valt nu meer een in slagen. Tot slot krijg ik de witte bruidsjurk aan, die perfect past: ‘uw moeder stuurde uw maten door’ zegt Sophie trots. Het is een lange eenvoudig vallende jurk, maar juist daardoor zie ik er echt wel als een plaatje uit.

Daar komt de bruid

Heel even voel ik me echt een bruid, tot het weer bij me binnendringt dat ik eigenlijk alleen maar gekocht ben. Wat me meteen ook heel zenuwachtig maakt, want hoe zal mijn leven met meneer Robertson zijn, ik voel helemaal niks voor hem. Mummy vertelde me eens dat het in onze kringen helemaal niet gepast is om uit liefde te trouwen, dat man en vrouw samen vooral moeten zorgen voor nageslacht en als dat eenmaal gelukt is hebben ze allebei hun handen vrij. Ik weet het niet hoor, het lijkt me wel fijn om toch iets voor iemand te voelen, wat ik altijd had als ik de staljongen bezig zag, dan kon het zo lekker kriebelen in mijn buik, zeg maar bij mijn ehm… pussy. Nou, daar voel ik nu echt helemaal niks van.

Als ik helemaal klaar en opgemaakt ben gaat Ann meneer Robertson halen. Sophie ziet duidelijk dat ik zenuwachtig ben en zegt: ‘u hoeft zich echt geen zorgen te maken, hoor Ma’am, de Master heeft veel ervaring met vrouwen en hij is best wel aardig, zolang je maar goed doet wat hij wil.’ Nou, ik weet niet of het daar beter van wordt. Niet veel later komt meneer Robertson binnen, met in zijn kielzog Ann. Hij bekijkt mij keurend, alsof ik een prijsdier ben of zo, en zegt dan: ‘mm, mooi, prima. Komt u mee M’lady?

Meneer Robertson begeleidt me heel charmant naar de grote salon, waar alles al in gereedheid is gebracht. Er staan wat bloemstukken en aan een tafel zitten een Priest en een andere meneer in een zwart pak, later begrijp ik dat dat de Solicitor, de notaris is. Iets opzij staan meneer Smith, de major-domus en een mevrouw die ik niet ken, zij blijkt later mevrouw Penbroke de huishoudster te zijn en samen zullen zij optreden als getuigen. Als ik binnenkom krijg ik van alle aanwezigen een vriendelijk knikje en als antwoord maak ik een révérence.

Vijf minuten later is het al voorbij. De priester heeft ons getrouwd zonder er al te veel woorden aan te besteden, de notaris zei al helemaal niks, hij legde ons de huwelijksacte voor en nadat we die beiden tekenden legde meneer Robertson me uit dat het een voorlopige acte is en dat over een tijdje de definitieve volgt, met daarin alle uitgewerkte huwelijkse voorwaarden. Ik heb geen idee wat hij daarmee bedoelt en wacht het maar rustig af.

Huwelijkse instructies

Na ‘de plechtigheid’ vertrekt iedereen en blijven alleen meneer Robertson en ik achter in de kamer. Hij gaat mij voor naar een eettafel waar gedekt is voor twee personen. ‘Lieve, ik heb een licht souper laten komen’ vertelt hij, ‘we hebben immers nog een lange avond en nacht voor ons.’ Waardoor meteen weer de zenuwen toeslaan, want ik weet echt wel wat mannen dan met vrouwen doen, en ik kan niet zeggen dat ik me daar met meneer Robertson erg op verheug.

Terwijl we eten, waarvan ik nauwelijks iets proef, steekt meneer Robertson van wal, hij heeft me blijkbaar wat te vertellen. ‘My sweet Lady Jane’ begint hij, ‘ik wil bij aanvang van ons huwelijk graag duidelijkheid scheppen over de aard en het nut van onze relatie. Zodra onze zoon geboren is worden zowel hij als ik in de adelstand verheven, dankzij uw achtergrond én mijn verdiensten voor het land in India, onze kolonie. Het kabinet van de koning heeft me die toezegging gedaan en inmiddels is dat bevestigd met een acte met daarop de handtekening van onze goede koning George IV.’

Hier stopt hij even, ik denk om de ernst van deze zaak tot me door te laten dringen. Ik knik begrijpend, maar ik had echt wel allang in de gaten dat ik door hem ben opgetrommeld om zijn positie te verbeteren. Maar dat van die zoon zit me niet lekker, hoe weet hij zo zeker dat die gaat komen? Maar voor ik daar iets over kan vragen gaat meneer Robertson alweer verder: ‘U zult dus begrijpen, ma’am, dat ons huwelijk pas echt geslaagd is als u onze zoon ter wereld heeft gebracht. Tot dat moment zullen al onze activiteiten daarop gericht zijn en verwacht ik dat u daar volledig aan meewerkt.’

Blijkbaar zit ik inmiddels met grote vraagtekens in mijn ogen, want de toelichting die daarna volgt maakt alles duidelijk: ‘tot u onze zoon draagt wil ik zo vaak als mogelijk met u verkeren en verwacht dat u daar ten allen tijde voor beschikbaar bent. Ik wil dat u iedere nacht in ons gezamenlijke bed doorbrengt, of ik nu op dat moment thuis ben of niet. Daarnaast verwacht ik dat u direct in ons bed acte de présence geeft als Mr. Smith u laat weten dat uw beschikbaarheid gewenst is. Omdat dat op ieder moment van de dag het geval kan zijn heeft u tot het moment dat onze zoon geboren is niet de ruimte om het huis te verlaten, tenzij in mijn aanwezigheid. Is dat helder voor u?’ Ik kan alleen maar stomverbaasd en ook wel geschokt knikken. Ik ben dus zijn gevangene…

‘Goed Ma’am, fijn dat we het eens zijn. Wat betreft onze omgangsvormen, ik stel voor dat we niet al te vertrouwelijk worden, dat lijkt me geen enkel doel dienen. Ik zal u Ma’am of M’lady noemen, u kunt mij aanspreken met Master of met Husband in aanwezigheid van derden buiten ons huishouden.’ Het is blijkbaar een mededeling want hij wacht niet eens mijn reactie af: ‘heeft u voldoende gegeten, Ma’am?’ In het begin van dit ‘gesprek’ heb ik inderdaad wel wat gegeten maar inmiddels krijg ik geen hap meer door mijn keel, en om er van af te zijn knik ik maar.

‘Well, wilt u dan zo goed zijn naar onze gezamenlijke slaapkamer te gaan voor ons eerste samenzijn.’ Tegelijk trekt meneer Robertson, oh nee, de Master achter zich aan een bellekoord en alsof ze al achter de deur stond te wachten verschijnt direct Ann: ‘u kunt M’lady vergezellen naar haar boudoir om haar te helpen zich voor te bereiden. Daarna kan zij plaats nemen in ons gezamenlijke bed.’ Ann reageert met een knikje en gehoorzaam loop ik achter haar aan.

Klaar voor consummatie

In het boudoir is de spanning om te snijden, Ann doet koel en afstandelijk haar werk terwijl Sophie om mij heen draait als een bezorgd katje om haar kitten. Ze ziet dat ik lijkbleek ben teruggekomen van mijn ‘ huwelijksetentje’ en nu mechanisch onderga. ‘Echt, het gaat heus wel meevallen hoor, ma’am.’ Ondertussen gaan beide dames wél onverstoorbaar verder en binnen de kortste keren zijn alle kleren die ze me amper een paar uur terug hielpen aantrekken alweer van mijn lichaam verdwenen. Mijn haar wordt losgemaakt waardoor het om mijn hoofd omlaag valt en tot net op mijn borsten komt.

‘Wilt u nog gebruik maken van het gemak, ma’am?’ vraagt Ann dan, terwijl ze naar een scherm in de hoek wijst. Op dat moment voel ik dat ik inderdaad aandrang heb, ik heb amper gedronken, meestal krijg ik dat gevoel in mijn buik als ik zenuwachtig ben. Nadat ik klaar ben doen de meisjes me een kamerjas aan en word ik door zowel Ann als Sophie begeleid naar een kamer die grenst aan mijn boudoir. Daar gaat mijn kamerjas alweer uit en naakt moet ik tussen de lakens gaan liggen. Ze voelen koel aan, wat wel prettig is want inmiddels voelt mijn lichaam aan als een haard die op hol is geslagen. ‘Goede nacht, ma’am’ wenst Ann mij met een kleine buiging toe en weg is ze. Dan buigt Sophie zich over me heen, drukt me het olieflesje in de hand en fluistert: ‘doe er nog wat van op uw pussy, ma’am, dat voelt beter straks. Goodnight.’ Ook zij buigt daarna en is dan weg.

Ze heeft het me nu al zo vaak gezegd dat ik het maar doe, ik sla het laken open, druppel wat olie op mijn hand en breng die dan tussen mijn benen, een aanraking die mummy me altijd ten strengste verboden heeft. Voorzichtig wrijf ik mezelf daar in en als ik de olie dan ook tussen de lipjes die daar zitten aanbreng voelt dat wel prettig, zeker als ik het knopje daarboven aanraak. Maar omdat ik bang ben dat de Master zo meteen binnenkomt doe ik er snel nog wat extra olie erop, zet het flesje weg in het kastje aan mijn kant van het bed en ga dan met het laken weer over me heen liggen afwachten wat er gebeurt.

Het is een bijzondere kamer, helemaal in het grijs en blauw ingericht en tot mijn verbazing zijn er aan het plafond spiegels aangebracht, ik zie mezelf liggen. Ook hangen er aan het plafond wat vreemde attributen, waaronder enkele touwen aan katrollen, met aan de uiteindes leren banden. Verder rondkijkend valt me nu pas op dat er her en der wel erg bijzondere voorwerpen hangen of staan, ik zie zelfs een rek met allerlei soorten zweepjes. En terwijl ik zo lig te wachten slaat de angst opnieuw toe, ik heb geen idee hoe het in andere huwelijken is maar dit lijkt me allemaal wel heel erg vreemd…

Alles voor een zoon

Net op dat moment komt de master binnen, door een deur tegenover die naar mijn boudoir. Hij groet me met een knikje en doet dan zijn kamerjas uit. Hij is een grote man en zo helemaal bloot is hij helemáál indrukwekkend. Ik heb geen verstand van mannen maar zie toch zo wel dat hij goed gespierd is, geen vet heeft en veel aan beweging doet. Zijn mannenstam is imposant, hij steekt al voor hem uit, voor het eerst in mijn leven zie ik er een, hij is huge en ik kan me niet voorstellen dat die in me past.

Zonder iets te zeggen trekt de master het laken van me af waarna hij me met zijn donkere ogen en doordringende blik lang bekijkt, het voelt of er ik weet niet hoeveel minuten verstrijken. Ieder hoekje, iedere glooiing en ieder plooitje van mijn lijf bekijkt hij, het maakt me doodverlegen en ik weet op zijn laatst niet meer waar ik moet kijken. Uiteindelijk hoor ik hem mompelen, ‘hmm, mooi, prima.’ Ik geloof dat dat zijn enige woordenschat is als het om mij gaat,

Dan, nog steeds zonder iets te zeggen, bindt hij allebei mijn handen met banden en riemen aan haken aan het hoofdeinde van het bed vast. Als ik hem angstig en vragend aankijk zegt hij: ‘houdt u please uw mond, ma’am, zo heb ik het graag, u went er wel aan.’ Op hetzelfde moment vouwt hij mijn benen nog verder open dan eerder vanmiddag Ann bij me deed, het lijkt bijna alsof hij ze uit mijn lijf wil rukken. Languit komt hij daarna op me liggen en hij is zó groot dat ik helemaal onder hem verdwijn. Meteen al voel ik hoe hij langzaam maar zeker zijn mannenstam daaronder bij me naar binnen duwt.

Nu pas snap ik waarom Sophie zo aandrong op die olie, want dankzij dat ik er nu wat glad ben lijkt het toch wel te passen, hoewel ik me wel heel erg opgevuld en uitgerekt voel. Tót ik merk dat het de master niet lukt verder bij me binnen te komen. Het verbaasd me daarom dat ik hem tevreden hoor mompelen ‘ah, mooi, prima’, waarna hij zijn stam een stukje uit me terugtrekt en hem dan, zonder dat ik daarop voorbereid ben, gemeen hard weer in me drijft. Op hetzelfde moment vlamt er een heftige pijn door mijn buik waardoor het bijna is alsof hij me aan een lans heeft gestoken.

Ik voel dat de stam nu helemaal in me zit en het doet echt heel gemeen pijn. ‘Auwauw’ jammer ik, waarop de master zijn hand op mijn mond legt: ‘rustig aan ma’am, ik zei het al, u went er wel aan.’ Tegelijk pakt hij van een tafeltje naast hem een wit opgevouwen doekje, verfrommelt het wat, propt dat in mijn mond en bindt er een sjaal omheen, waarna ik dus niks meer kan zeggen. Vanaf dat moment kan ik het alleen maar ondergaan, mijn handen boven me vast gebonden, mijn mond gesnoerd, mijn lijf verdwenen onder het grote lichaam van de master, mijn benen wijd gespreid waar keer na keer de master zijn stam diep in me drijft. Het blijft maar pijn doen en ik kan niet begrijpen dat er vrouwen zijn die hier ooit van genieten.

Na een tijdje voel ik hoe de master steeds sneller in me op en neer begint te gaan, hij duwt tegelijk zijn stam iedere keer zo hard en diep in me dat ik voel hoe onze botjes daar beneden elkaar steeds weer raken en hij me met iedere stoot een klein beetje verder omhoog schuift, tot mijn hoofd klem komt te zitten tegen het hoofdeinde van het bed. De master zweet inmiddels behoorlijk, waardoor het mede dankzij het dunne laagje rozenolie op mijn lichaam steeds glibberiger wordt tussen ons. Na een tijdje begint de master heftig te kreunen en vlak nadat ik voel dat zijn stam binnen in me nóg groter is geworden spuit hij wat in me. Als de master daar een tijdje kreunend mee door gaat merk ik dat hem dat rustiger maakt, uiteindelijk stopt hij, gaat van me af en zegt dan: ‘van uw moeder begreep ik dat u in uw vruchtbare periode bent. Neemt u dus even uw rust, ik kom straks terug om u nog een keer te bevruchten.’

Maar in plaats van dat hij mijn handen los maakt en de sjaal om mijn mond weghaalt zodat ik even lekker onder een dekentje kan gaan liggen, laat hij de beide touwen die aan het plafond hangen zakken. Hij bevestigt de banden die er aan zitten om mijn enkels en hijst me dan omhoog. Omdat de touwen ver uit elkaar zijn geplaatst trekt hij zo niet alleen mijn benen omhoog maar ook uit elkaar en hij gaat net zo lang door tot ook mijn billen al wat los van het bed komen. Daarna zet hij beide touwen weer vast en zegt: ‘deze houding is misschien wat ongemakkelijk voor u, ma’am, maar neemt u van mij aan dat het voor uw eigen bestwil is. Mijn zaad kan zo niet uit u weglopen, waardoor we meer kans hebben dat onze zoon spoedig geboren wordt.’

Daarna zie ik hem nog tussen mijn benen turen en als hij dan een vinger door mijn pussy haalt en hem keurend bekijkt zegt hij alweer ‘goed, prima.’

En zo laat hij me achter, in mijn blootje, zonder bedekking, mijn handen boven mijn hoofd vastgebonden, een sjaal om mijn mond waardoor ik niks kan zeggen en mijn benen zo hoog opgetrokken dat zelfs mijn billen amper nog het matras raken. In de spiegels aan het plafond zie ik hoe ik erbij lig, of eigenlijk meer hang, mijn benen ver uit elkaar waardoor ik als het ware recht mijn eigen pussy in kijk. En nu zie ik wat de master bedoelde met ‘prima’, want ik heb flink gebloed tussen mijn benen.
Als ik er nog aan twijfelde, dan is het nú wel duidelijk dat mijn enige waarde hier is om een kind te baren, een zoon, iets anders is niet welkom. Ik voel me diep ongelukkig, ik heb geen idee hoe dit verder moet en ik kan me echt niet voorstellen dat het er overal zó aan toe gaat.

X. Zara