Ik ben prinses Debby en ik werd gevangengenomen door piraten in de jaren 1670. Mijn dienstmeisjes werden ook gevangen genomen en nu ontdekken de piraten dat ik een echte prinses ben. Om me te vernederen noemen ze me Mina, alsof ik een vulgaire Morin ben.
In de kapiteinskamer is het dienstmeisje al bezig. Ik ga met haar mee, om in de keuken te halen wat ik nodig heb.
De officieren en gevangenen die ze hebben uitgekozen, komen lunchen.
Een man vraagt Murphy: “En de prinses, is ze lief geweest???”
Murphy maakt een geluid met haar mond: “Ze gehoorzaamt zachtjes, ik denk dat ze vanochtend of vanmiddag de zweep gaat halen.”
“Je hebt gelijk, het brengt iedereen in een goed humeur.”
Ik smeek haar: “Nee, Meesteres, alsjeblieft!”
Het brengt de gasten aan het lachen.
De dag wordt besteed aan verschillende klusjes, in de appartementen van de kapitein en de keuken. Dit alles met het vooruitzicht om gegeseld te worden, zodra Murphy plezier wil hebben!!
Voor mij zijn deze klusjes vernederend en toch is het niet erger dan mijn behandeling van de dienstmeisjes in het kasteel… Inclusief de zweep, hoe hard ze ook hadden gewerkt.
Daarnaast verwacht ik de wraak van de twee bedienden die ik af en toe op het kasteel had geslagen – nou ja, regelmatig – om de enkele reden dat ze mooie billen hadden en dat ik ze graag onder de zweep zag dansen!
Natuurlijk aarzelen ze niet om me bevelen te geven… of om mij een vuiligheid te noemen.
Op dit moment proberen ze Murphy niet te vervangen. Ze begrepen dat het nodig was om te wachten tot ze genoeg van me had.
De volgende ochtend word ik weer vastgebonden aan de mast. Murphy zei tegen me: “Onder de zweep ga je zingen als een kleine nachtegaal, Mina!”
Ze demonstreert haar wetenschap: de zweep trekt parallelle lijnen op mijn billen en dijen en ze heeft gelijk, ik schreeuw heel hoog en ik maak de nachtegaal die pijn doet en smeekt!!!
De zweepslagen, de vernederende klusjes en de intieme diensten die Murphy elke avond wordt bewezen is veel, dus ik dacht niet dat het erger kon zijn. Arme kleine naïeve nachtegaal.
De volgende avond, terwijl ik aan de kapiteinstafel zat te serveren, zei Orla, een van de twee dienstmeisjes die in het kasteel waren en wiens wraak ik vreesde, onschuldig tegen Murphy: “Je hebt geluk dat je een slaaf hebt voor de nacht, we moeten onszelf gaan ontlasten bij de latrine van en het is erg vies.”
De andere dienster – gelukkig zijn het er hier maar twee – voegt eraan toe: “Het is waar, we slippen erin, zo vies is het.”
De kapitein kijkt verbaasd: “Aah… Ik hou er niet van dat mijn boot vies is.”
De rest is erger, zegt Orla tegen hem: “Als we de prinses aan het werk zetten dan zou je de enige kapitein zijn die een prinses heeft om je latrines schoon te maken!”
Hij vertrekt met een grote lach: “Dat klopt!” Hij wendt zich tot Murphy om te zeggen: “Kies een ander meisje.”
Orla geniet van haar wraak: “We zouden haar daar kunnen vastbinden, zodat ze voor de schoonmaak kan zorgen.”
De Kapitein vindt dit een heel goed idee. Hij zei tegen Orla, mijn vroegere dienster: “Jij zorgt hiervoor!”
Murphy bemoeit zich ermee: “Je bindt haar daar vast, elke ochtend en ze slaapt in het ruim. Vraag Hassan wat hij moet vastbinden…”
Mmmmhhh, het is honing die in Orla’s oren loopt – ik wou dat ze zou stikken onder een ton honing …
Ik volg haar naar Wilson, een grote Zwarte bootsman.
“Hier is de prinses!” zei hij, terwijl hij ons zag.
“Ze gaat voor de latrines zorgen”, vertelde Orla haar. “Je zou het met een ketting moeten vastbinden en me de sleutel moeten geven.”
De zwarte man geeft een grote glimlach als hij antwoordt: “Een prinses om onze stront op te ruimen! We zijn verwend!”
Dit alles voor wat straf toen we op het kasteel waren!!!
We gaan naar de voorkant van de boot, de boeg. Daar, op het gedeelte met uitzicht op de zee, is er een houten vloer met latten… Dit zijn de latrines. De matrozen ontlasten zich hier, terwijl de officieren houten emmers of aardewerken kamerpotten hebben.
Er is een kleine scheidingswand van een meter hoog, die een schijn van privacy geeft …
Ik draag altijd de korte tuniek die tot vlak onder mijn billen tot me komt.
“Doe het uit!” zei Orla.
Brrrr! Het is koud. We varen naar het zuiden en de temperatuur is gestegen, maar er staat veel wind, vooral aan de boeg van de boot.
Als ik naakt ben, zegt ze tegen me: “Zet jezelf op het randje, billen naar me toe…”
“Ik deed niets, Meesteres!!”
Ze geeft me een grote glimlach: “Terugdenken aan de goede oude tijd.”
Ik gehoorzaam en… “ffffwwwwiiii!!”, stuurt ze een whiplash over mijn billen, dan op mijn dijen, kuiten… En dan doet ze het weer! Ik schreeuw, ik huil, ik smeek… Ik probeer de klappen een beetje te pareren door de billen te bewegen…
Mannen kwamen naar de show kijken… Ze waarderen het, zeggen: “Hoe goed kronkelt ze met haar kont, prinses!”
Eindelijk… Orla stopt: “Dat is het, 20 zweepslagen, doet dat je ergens aan denken?”
“Yesiiiii Meesteres, pardoooon!!”
Ik wrijf over mijn billen en benen.
Orla wendde zich tot de toeschouwers en zei: “Zo liet de prinses haar bedienden zweepslagen geven!!”
Voor hen is het normaal om een knecht te zwepen. Aan de andere kant zijn ze blij om een bediende te zien die haar ex-minnares zweepslagen geeft.
Ze pakt de ijzeren ketting met een ketting die Hassan heeft meegenomen en sluit die om mijn nek. Ze bevestigt de ketting aan een ring, ik kan een paar meter bewegen.
Orla zei tegen me: “De zweep zal zijn wanneer ik er zin in heb!”
Dit is Murphy’s methode, de dreiging die boven de billen van de dienstmeisjes hangt.
Ze vertrekt… met de sleutel!
Ik krijg een kwast en een emmer zeewater.
“Het moet stralen, prinses!” zei een man.
Ik kijk naar de houten latten… Er is… overal vuil…
Ik kniel op de latten en wrijf… Het waait erg… Ik moet mijn kont bedekt hebben met zweepslagen en kippenvel…
De zee is sterk en het schip beweegt, ik moet me vasthouden aan de houten spijlen… Mijn hart is zo walgelijk is dit werk…
Ik hoor een mannenstem achter me: “Zo prinses, we hebben je een vieze klus gegeven?”
Ik draai me om en houd “mijn” ketting vast om te antwoorden: “Ja, Meester.”
Dit is Wilson, een zwarte man van in de vijftig, lang en sterk, met een prachtig litteken over zijn gezicht. Hij wordt vergezeld door een zeer jonge man, waarschijnlijk een matroos.
Hij vraagt me: “Wie heeft je zo geslagen?”
“Het is Orla, Meester! Ze was mijn dienster en ze neemt wraak.”
Hij richt zich tot zijn jonge metgezel: “Wil je gepijpt worden door een prinses?”
“Tuurlijk! Dank u, meneer Wilson.”
Hard, schuimend leven. Ik denk dat als er geen gevangenen zijn, zij degenen zijn die moeten pijpen! Ik gebaar naar de latrine en werp tegen: “Als ik niet opruim, zal ze me opnieuw straffen, Meester.”
“We lossen het wel op”, zei de man.
Hij vertrekt en keert terug met twee mooie blonde en naakte gevangenen. Hij zei tegen hen: “Het moet onberispelijk zijn.” Ze moeten voor me gevangen zijn genomen, misschien in Denemarken omdat ze geen Engels spreken, maar ze begrepen het en kwamen me helpen.
De meiden hebben een paar zweepsporen op hun billen en dijen! Niets zoals deze stimulatie… Helaas weet ik er iets van!
Twee andere matrozen komen hun vriendje opzoeken en een van hen vraagt aan Wilson: “Kunnen wij ook helpen, meneer Wilson?”
“Natuurlijk. Daarna zal de prinses je pijpen!”
Ze zijn dolblij! “Dank u, meneer Wilson.”
De matrozen vullen emmers water… Strelen de billen van de twee blondines, de mijne ook!
Na een half uur is alles schoon en is er niemand vies geworden…
Wilson zei tegen hen: “Wil je gepijpt worden door de prinses of de blondines?”
In koor antwoorden ze: “De Prinses!” Nou ja, blondines, ze kennen ze.
Op een bordje vertrekken de meisjes.
Johnny, de matroos, zit tegen de rand van het schip en zegt: “Nu ga je bedanken.”
Ik zeg: “Ja…” met een zachte stem.
Hij zegt me: “Ja wie…?” Hij is maximaal 18 jaar oud!!!
“Ja, meester.”
Hij zit met zijn rug tegen de borstwering… en trekt een toch al harde piemel uit zijn broek.
Ik zei zachtjes: “Dit is de eerste keer… Meester.”
Wilson lachte en zei: “Oh, wat schattig!”
Schattig! Het is schattig om het geslacht van een man in je mond te nemen!!!!
Hij voegt eraan toe: “Je bent dan een dienstmeisje van alleman?”
“Ja, meester.”
Dat klopt, ik likte het geslacht van een vrouw, Murphy… Maar dat is het dan ook.
Het geslacht van de matroos is helemaal wit… Maar, niet erg schoon. Voor piraten is hygiëne niet de belangrijkste zorg. Aan de andere kant wil de kapitein dat zijn boot onberispelijk is.
De enige keer dat mannen zich wassen is als ze aan land gaan om meisjes te neuken. Bij ons, gevangenen en slaven, is het niet nodig.
Wilson komt naast ons zitten en neemt het geslacht van de jongen in eigen hand!
Hij legt uit: “Je neemt de seks in je mond, je zuigt en je likt, voorzichtig om niet te bijten.”
“Ja, meester…”
Het trekt aan de huid en laat de eikel los. De geur is sterk, zelfs in de wind. Ik neem het in mijn mond… Trek een gezicht. De matroos duwt zijn lul heen en weer in mijn mond… De slechte smaak verdwijnt, het wordt minder onaangenaam…
Wilson vraagt hem: “Is het goed, kleine?”
“Geweldig, meneer Wilson. Ik heb het gevoel dat mijn pik in een fluwelen koffer zit…”
Ik kijk naar hem op, verrast door het beeld… Het is knap deze jongeman… en vriendelijk. Eindelijk, in de mode van hier.
Het komt en gaat in mijn mond, terwijl ik mijn tong rond de eikel draai… Ik houd mezelf voor dat hij mijn mond gebruikt alsof het het geslacht van een vrouw is.
Na een tijdje versnelt hij de bewegingen en voel ik zijn geslacht opzwellen tussen mijn lippen… Hij houdt mijn hoofd stevig vast en stuurt hete neukstoten in mijn keel…
Ik had nooit gedacht dat ik ooit “dat” in mijn mond zou hebben!! Het lijkt een beetje op eiwit, maar dikker en het is licht zout en misselijkmakend!!
Ik slik zoveel mogelijk, maar het is heel overvloedig! Ik verslik me een beetje tijdens het hoesten… Er komt een kleine neukbeurt uit mijn mond.
Het houdt mijn hoofd in toom! Als hij klaar is met klaarkomen, komt hij uit mijn mond.
Haar geslacht staat rechtop onder mijn neus. Hij drukt hem tussen twee vingers, van de basis naar de eikel om grote druppels kwak tevoorschijn te halen die ik doorslik!!
Dan vraagt hij me kortaf: “Vind je het niet leuk?”
“Ja, meester… maar het is…”
Hij heft mijn hoofd op om me aan te kijken: “Ik, wat ik niet leuk vind zijn je grimassen!! Daar zou ik je voor moeten straffen!!”
“Sorry, meester, dit is de eerste keer! Ik was verrast, maar nu zal ik alles met een glimlach doorslikken.”
“Ik hoop voor je.” Hij laat me, op de grond, een kleine kwak zien die uit mijn mond is gevloeid!! “Likken!!” Ik lik snel aan de paar druppels en hef mijn hoofd op om hem te zeggen: “Ik begin eraan te wennen, Meester, het is heerlijk” en ik geef hem een grote glimlach. Nou, het is nog steeds walgelijk, maar ik ben bereid om veel te doen om de zweep te vermijden!
Hij aait mijn hoofd, alsof ik een hondje ben dat zijn taart goed heeft opgegeten!!
“Nou,” zei hij, “omdat je het lekker vindt, ga je ook mijn maatjes zuigen. Ben je gelukkig??”
“Ik ben verheugd u te gehoorzamen, Meester…”