We verspringen nu een goede maand en vandaag was de dag dat Donata mee naar huis mocht. Ze had haar stamcellen terug laten plaatsen en volgens de artsen was het nu een langzaam opbouw proces. Ik had aan Lila en Lizzy gevraagd om een maaltijd voor 10 man klaar te maken dat wij aan de artsen zouden geven. Het was een feestmaaltijd. 4 verschillende soorten vlees, rijst, gebakken rijst, noedels, eieren in zoete chillysaus, noem het en we hadden het. JJ en ik reden naar het ziekenhuis met de auto vol met eten. Bij het ziekenhuis aangekomen hadden we een kar nodig om alles mee naar binnen te nemen. Ze stalden alles rond half twaalf uit in de vergaderingsruimte en ik liet Jenna alle artsen bijeenroepen voor een vergadering. Het was voor hen een grote verrassing en er werd gegeten tot de laatste schaal leeg was. Ook Jenna en Donata waren erbij. Ik zei voor het eten begon: dit is ons teken van dank voor alles wat jullie voor Donata gedaan hebben. Ik weet dat er nog een lange weg te gaan is en dat ze nog veel op controle zal moeten komen, maar ik voel dat we op de juiste weg zijn aangeland, en vandaar ons teken van dankbaarheid.
Toen iedereen uitgegeten was namen we afscheid van iedereen en zei ik, ik zorg dat ze elke afspraak nakomt. Haar primaire arts zei: zorg dat ze nog niet te veel onder de mensen komt, ze is nog erg vatbaar voor virussen. Ik zei: zeker de eerste week komt ze nog niet buiten, en daarna onder toezicht gaan we het heel langzaam opbouwen. Met name op plaatsen waar geen of weinig mensen zijn. De arts zei: ik heb vertrouwen in jullie, ik heb gezien hoe strikt jullie zijn geweest naar haar toe, vandaar dat we besloten hebben dat ze eerder naar jullie mag. Ik zei: ik heb ook voor haar kamer een luchtfilterings installatie weg laten zetten met daarin een HEPA filtratie systeem. Hij zei: dat is goed voor ’s nachts, maar overdag moet ze ook leren wennen om gewone lucht te ademen. Maar nogmaals, op dit moment, zeker de eerste maand, geen vloeistof overdracht. Kussen mag, op haar wang, huidcontact mag, maar geen vloeistofoverdracht.
Hij zei tegen Donata: dus geen kussen met je tong bij je vriendje, en zeker nog geen seks. Over een maand als alles goed gaat passen we de regels mogelijk aan, misschien duurt dit zelfs langer. We zullen zien aan de hand van je test resultaten. Zorg dat als je naar buiten gaat, je warm aangekleed bent en bescherm je hoofd. Normaal doen je haren dat voor een deel, maar die moeten nog teruggroeien. Lila, die met ons meegekomen was ruimde de tafel af en zei: voor iedereen vertrekt, wil ik dat jullie ieder met jullie partner in mijn restaurant komen eten op de dag voor de officiele opening. Ze gaf business kaartjes uit aan iedereen en zei: ik laat het via Jenna weten wanneer die dag is. Zouden er mensen zijn die door werkzaamheden niet kunnen, mogen ze op een dag na de opening komen. De vraag kwam: wat is alles met rijst en Lila zei: jullie hebben zojuist een voorproefje gehad, dat is wat je kan verwachten.
Toen alles opgeruimd was gingen we naar de kamer van Donata om haar spullen op te ruimen en in te pakken. Donata zei: het voelt vreemd aan weer gewone kleding te dragen. Ik zei: en dat ga jij voorlopig bij ons thuis ook gewoon doen, wij passen ons daarop aan. Na ook haar spullen ingepakt en in de auto gezet te hebben nam Donata afscheid van iedereen Ines en haar crew, die met de auto waren gekomen hadden alles vastgelegd op video en ook het laatste afscheid werd op video gezet. Ines en haar crew vertrokken direct nadat ze op video hadden vastgelegd dat Donata het ziekenhuis uit liep. Wij reden met een omweg naar huis en onderweg vroeg Donata: vind je het erg als Jenna morgen komt, en dan het weekeinde blijft? Ik zei: geen probleem. De komende dagen zal er veel bezoek komen, maar mogen ze maar met mondjesmaat binnen komen en niet te lang blijven. We willen je niet uitputten. Jij slaapt voorlopig in de loft bij ons, daar staat ook de luchtfiltratie voor ’s nachts.
We deden er 20 minuten extra over om naar huis te komen waar Ines en haar crew reeds klaar stonden om ook dit te filmen. Eenmaal binnen wilde Donata zelf de trap op lopen en ik zag dat ze er moeite mee had. Ze zei: ik moet het toch leren. Ik zei: maar je moet het niet forceren. Ik ondersteunde haar en zei: Ines, ik draag jou zo naar boven. Boven aangekomen zag Donata haar ouders zitten. Ze rende naar ze toe en zei: oh wat ben ik blij jullie te zien. Haar vader vroeg: en Jenna, waar is ze: ik zei: die moet nog werken aan haar proefschrift, maar komt morgen. Er werd video gemaakt, gepraat en gelachen, en deze keer was de lach aanmerkelijk groter dan een maand ervoor. Ik zei: we hebben wel wat stelregels, fysiek contact mag, maar geen, absoluut geen vloeistof overdracht. Die avond werd er gefeest. Eten en drinken in overvloed. Die avond kwamen Chi, moeder en Stella langs. Ik zei tegen moeder: geen drinken voor jou, want er is op dit moment geen plek om te overnachten en Donata mag zich ook niet te druk maken.
Moeder zei dat ze dit begreep en zei: we wilden haar alleen verwelkomen. De avond vloog voorbij en ik zei tegen JJ: blijf jij vannacht bij haar, maar als je dat doet, met een nachthemd en slipje aan, en zonder moedermelk. Ze keek me aan en vroeg: waar is de lol in dat? Ik zei: het is voorlopig een kwestie van aanpassen. Ik riep Lizzy erbij en zei: en voor jou, de komende weken geen dingen met Donata, geen tietjes zuigen en laat haar in de douche ook met rust. Je mag haar wassen, maar niets sexueels, begrepen, het is voor haar van levensbelang. Ze zei: ok baas. Ik keek Donata aan en zei: ook als Jenna morgen komt, jullie dragen allebei nachtkleding en houden jullie slipjes aan. Ik zei: als de nood echt zo hoog is mag je gebruik maken van onze toilet. Ze keek mij aan en ik zei: daar vindt geen vloeistof overdracht plaats. Ze stond op en liep naar het toilet en zei: excuseer mij voor een tijdje.
We hoorden haar meermaals klaarkomen en Emilio schaamde zich rot. Ik zei: ze heeft zes weken niets mogen doen, het is een meid in de bloei van haar leven. Daar hoef jij, en zij zich niet voor te schamen. Donata kwam van het toilet en ik zag dat er veel stress weg was. Ze ging tussen haar ouders zitten en keek haar vader aan en zei: papa, dat was nodig. Hij zei: ik begrijp het. Donatella stond op en Emilio zei: waar ga jij naar toe. Ze zei: Donata heeft het virus overgedragen aan mij. Ze verdween voor 20 minuten en kwam daarna met een lach terug. Ze keek Emilio aan en zei: kom, manlief, tijd om naar bed te gaan en je vrouw eens lekker te verwennen. Emilio zei: zoiets zeg je toch niet. Ze vroeg: waarom niet, iedereen weet dat het te vroeg is om te slapen, wat zouden we daar anders gaan doen???
Donata lachte en zei: vooruit papa, geef haar wat ze wil. Ze vertrokken en we bleven achter met Lila, Lizzy, Luz, Ines en haar crew en Amika. Chi was inmiddels vertrokken en Moeder en Stella stonden op het punt om te gaan toen Liana zei: of willen jullie het eerste deel van de documentaire zien? Ze kwamen direct terug en Ines zei: ik wist niet dat die klaar was. Liana zei: die en deel twee zijn klaar. Deel drie en vier is hij nog mee bezig. En ook de documentaire over Ines zelf, dat wordt een aparte aflevering. Die wordt voor de rest uitgezonden. Daar is Pedro bijna mee klaar. Hij heeft daar zelf het geluid en de spraak ingevuld waar nodig. Liana wist inmiddels hoe ze moest streamen van mijn pc naar de grote tv. De titel was: de levensloop van Donata en hoe ze leukemie wist te verslaan. Donata zei: maar zover is het nog niet en Liana zei: het wordt ook pas uitgezonden als je klaar bent met de behandeling.
Het begon met een aantal fotos van de boerderij en van Donata toen ze nog heel jong was. Pedro had de tekst ingesproken en de fotos gingen door tot ze 12 jaar oud was. Pedro kwam in beeld en vertelde dat dat de leeftheid was waarop de leukemie voor het eerst werd vastgesteld. Hij vertelde dat de ziekte veel geld gekost had en dat de familie toen ze 16 was financieel de middelen niet meer hadden om de behandeling voort te laten zetten wat eigenlijk zou betekenen dat ze nog een maand of zes te leven zou hebben. Door vriendinnen is er plek gemaakt voor haar om nog een laatste reis te maken met de school waar deze vriendinnen naar toe gingen. Daar kwamen mijn eerste fotos erbij kijken, fotos van de totale groep. De reis zou naar Pisa, Lucca, Siena en Rome gaan.
De leidsters van de groepen kwamen uit deze steden, en konden goede uitleg geven over de steden. De eerste plaats die ze aandeden was Pisa waar ze geconfronteerd werden met deze twee mensen. Er kwam een foto van Lila en mij in beeld. Deze mensen vroegen aan de betreffende leidster of ze mee mochten om zo meer te leren over Pisa. Ze bevielen zo goed in groep dat toen ze vroegen of ze de tour mee mochten gaan met hen, dit akkoord werd bevonden en ze spendeerden vele gelukkige momenten. Er werd veel gelachen en er kwamen weer diverse fotos voorbij. Op een bepaald moment werd beslist dat deze twee iedere dag bij een andere groep meiden mee zou gaan. Zo kwamen ze bij de groep terecht waar ook Donata en haar vriendinnen in zaten. Er werd tegen Gerrit, de man van het stel verteld wat er met Donata gaande was en gezegd dat hij voorzichtig met haar moest zijn. Dat was hij niet, hij behandelde haar als ieder ander, met als enige verschil dat hij continu bij haar was en alles over haar leerde.
Hij had al eerder spectaculaire dingen gedaan op deze trip, die we in een aparte aflevering zullen doornemen, en besloot te kijken of hij wat voor haar kon doen. Hij schakelde een paar van zijn kennissen in om te kijken of hij een behandeling voor haar kon regelen, hij zette met zijn vriendin een gofundme account op waar donaties naar toe konden en hij nam contact op met Ines, met de vraag of ze geinteresseerd zou zijn in een echte documentaire. Hij vertelde Ines over het hoe en wat en Ines vloog samen met haar geluidvrouw en mij naar Rome vanwaar wij deze documentaire beginnen. Toe begonnen de films te komen met commentaar en overspraak van Pedro. Het eerste deel ging over de dagen die wij in Rome en Lucca gespendeerd hadden. Op dat moment was Jose, een vrouwelijke arts in Antwerpen, Belgie bezig haar bazen te overtuigen om een gratis behandeling te geven aan Donata, wat haar uiteindelijk gelukt is.
Toen dat bekend werd moest er veel gedaan worden. Door de gulle donaties van diverse zakenlui heeft ze een laptop weten te krijgen die ze zou kunnen gaan gebruiken en een camera. Beide clips werden ingevoegd. Echter voor dat gebeurde zijn er nog een paar hele vreemde dingen gebeurd. Dat was het einde van deel een. Ongeveer 48 minuten. Deel twee werd gestart en dat begon met mij aan het hoofd van de school te vragen om een studiebeurs voor Donata op te zetten zodat ze in Belgie gewoon kon studeren. Die studiebeurs was rond, maar dat wist Donata toentertijd nog niet, ze zijn daarna bij haar ouders gaan praten over de mogelijkheden en zijn achter de moeilijke omstandigheden gekomen die haar ouders hadden. Ze hadden hun boerderij moeten gebruiken als onderpand tegen een lening met woekerrente. Gerrit en zijn vriendin lila zijn naar de bank gegaan, en er kwam een clip van het bankgebouw en hebben de manager geconfronteerd. Uiteindelijk bleek het om een hele grote fraudezaak te gaan die door hun actie tot het licht kwam.
De ouders hebben uiteindelijk, net als tientallen anderen, die op dezelfde manier aan leningen vast zaten, hun leningen kwijtgescholden gekregen en zijn de bankmanager en zijn handlangers in boeien afgevoerd. Ook hiervan waren beelden te zien met gezichten die niet herkenbaar waren. Gerrit, Lila en Donata zijn de dag erna terug naar de school gegaan waar ze ceremonieel haar studiebeurs ontving. Eenmaal weer buiten werden ze opgewacht door de carabinairi die hun onder politiebegeleiding terug brachten naar het huis van de ouders van Donata. Daar ontvingen Gerrit en Lila een oorkonde als ereburgers. En er verschenen fotos van de oorkonden en kreeg Lila er ook nog een als speciale detective voor de hulp bij het oprollen van de fraudezaak. Ook daar weer een foto van. Die dag heeft Gerrit geregeld dat de vader van Donata ook nog een fatsoenlijke tractor gekregen heeft omdat de oude gewoon versleten was.
De dag erna zijn ze terug naar Lucca gegaan waar Donata haar laptop kreeg en haar camera. En vervolgens zouden ze de dag daarna naar Rome gaan. Echter voor ze vertrokken hadden ze een bericht gekregen dat ze zich bij de souvenirwinkel van het Vaticaan moesten melden voor een speciale rondleiding. Die was blijkbaar georganiseerd door de burgemeester van Napels. Daar hebben we de bibliotheek mogen bekijken, mochten we de grafkamer bekijken en werden we naar een ruimte gebracht. Dat is waar we de paus ontmoet hebben. Die clip werd deels ingevoegd. Na een uur bij hem te zijn geweest waarbij Gerrit en Lila een pauselijke oorkonde gekregen hebben, alsmede dat er ook een naar de school is gegaan en een naar het ziekenhuis in Antwerpen. Hierna zijn ze teruggegaan naar de ouders van Donata. Waar we afscheid moesten nemen van hen en hun dochter meenamen naar Belgie. Moeder zei: het is pas nu dat duidelijk wordt wat jullie allemaal gedaan hebben. Ik zei: en dat is pas een deel van wat er werkelijk gebeurd is.
Lila stapte in voor ik mijn mond voorbij zou praten en JJ zat op de achtergrond te lachen. Ik zei: het is een mooie vertoning, maar zei ik tegen Ines, zou een vrouwenstem niet beter passen. Ze zei: dit is een eerste versie. We hebben het geluid op een ander spoor staan, dat moet omdat we het ook in het Italiaans moeten doen. Ik vroeg: heb je daar iemand voor? Ze zei: eigenlijk nog niet. Ik keek Donata aan en vroeg: zullen we het aan Jenna vragen? Donata keek me aan en zei: zou ze dat willen? Ik zei: bel haar maar en vraag het haar. Donata belde Jenna die direct dolenthousiast was. Ik zei: spreek het morgen door met Jenny, die weet vast hoe dat gedaan moet worden. Stella zei: ik denk dat dit best een hele goede documentaire is. Ik zou hem in elk geval bekijken. Ik zei tegen Ines: neem contact op met de VRT.
Laat hen een deel zien en zie wat ze ervan vinden. Het betreft namelijk ook een ziekenhuis in Belgie. Ines zei: ik laat dat aan onze PR mensen over, maar het idee is zeker een goed idee. Ik zei: Donata meisje, jij gaat nu naar de loft en JJ komt zo bij je. Die blijft vannacht bij je, zodat je niet alleen hoeft te zijn. De nacht was rustig, behalve bij Donatella en Emilio. Die nacht lag Donata heel dicht tegen JJ aan en voelde ze zich heel veilig. De volgende morgen na het ontbijt arriveerde Jenna. Ze had nu een week vrij om haar proefschrift af te maken. De gegevens had ze anoniem bij en ze zei: ik moet hier elke dag een aantal uren aan werken, maar ’s nachts ben ik bij je Donata. Emilio ontving Jenna als zijn eigen dochter en zei: ik ben blij dat je Donata door deze moeilijke tijd geholpen hebt.
Ze antwoordde: ook al had ik niets met Donata te doen gehad zou hebben, zou de zorg van mijn kant gelijk gebleven zijn. Het is pas nu dat we echt kunnen gaan werken aan onze relatie, en dat alleen buiten het ziekenhuis. Tot ze uitbehandeld is blijft onze status: patient en medisch personeel. Ines en Jenny spraken haar aan om een voice-over voor de documentaire te doen die ze graag accepteerde. Het zou haar ook nog wat extra geld opleveren. Je kon aan Donata zien dat nu Jenna er was, ze weer helemaal opfleurde, wat een goed ding was. Na het weekeinde, en na ook alle fotos van Donatella bekeken te hebben, werd het tijd voor hen om terug naar Italie te gaan. Het was een fijn weekeinde geweest. Over de volgende weken ging het steeds beter met Donata en moest ik vaker naar het ziekenhuis voor diverse bevallingen. Iedereen kende me op de afdeling en zagen me met vriendelijke lach tegemoet. Ook de verbouwing bij Lila verliep goed en was twee weken daarna voltooid. Een maand later werd het restaurant geopend.
tranen in me ogen van zoveel liefde en emotie. Maar is het verhaal nu af of komt er meer? ik begrijp dat er keer einde moet komen maar zal het missen dan.