Middellandse Zee – 1

Miranda ligt alleen op het strand aan de Middellandse Zee. Ze is samen met Karin, een vriendin van haar, en Peter, de vriend van Karin, op vakantie. Ze hadden eigenlijk met z’n vieren moeten zijn, maar Karel, de inmiddels ex-vriend van Miranda, was er 2 weken voor de vakantie van tussen gegaan. Hij was tegen een blond snolletje aangelopen en had Miranda in de steek gelaten. Miranda was het liefst thuisgebleven, maar had zich door Karin en Peter toch over laten halen om mee te gaan. Miranda ziet er helemaal niet slecht uit, ze is 23 jaar oud, ongeveer 1.70 groot, redelijk slank, kastanjebruin haar en een lekkere C-cup, ze heeft dan ook niet te klagen over aandacht op het strand, maar haar hoofd staat helemaal nog niet naar een vakantie vriendje. Karin en Peter zijn in het appartement achtergebleven, ze willen nog wat uitslapen, maar inmiddels zijn ze toch al wakker en liggen wat met elkaar te vrijen. Karin is ook 23 jaar oud, nog geen 1.60 meter lang, blond haar, stevig gebouwd en grote borsten, die al wat beginnen te hangen. Peter is 25 jaar, ruim 1.80 meter, redelijk atletisch gebouwd en heeft een stevige pik van 17 centimeter. Karin ligt wat te knabbelen aan de lul van Peter, die dat wel lekker vindt. ‘Dieper’ kreunt hij en duwt het hoofd van Karin een stukje verder over zijn lul. Karin krijgt al moeite met ademhalen als de pik zo’n 10 centimeter in haar mond wordt geduwd en begint te kwijlen en te kokhalzen. Ze doet wel haar best, maar krijgt zijn lul er gewoon niet verder in, bang dat ze dan gaat overgeven. Ze kruipt in 69-positie en laat Peter lekker aan haar kutje likken. Ze is daar erg gevoelig en als Peter zachtjes in haar klitje bijt, komt ze dan ook al kreunend klaar. Ze kruipt van Peter af, gaat op handen en knie?Än zitten en kijkt verwachtingsvol achterom. ‘Neuk me hard’ roept ze en wacht tot ze zijn lul tegen haar kutlipjes voelt. Peter duwt in 1 keer door en begint haar stevig te palen. Genietend kijkt hij naar die grote tieten die heen en weer beginnen te schommelen en gaat met zijn wijsvinger over haar kontgaatje. ‘Niet in mijn kont’ gilt Karin, terwijl er al steeds meer soppende geluiden uit haar kut komen. ‘Ik wil je daar zo graag neuken’ kreunt Peter, ‘waarom mag dat niet?’ ‘Je weet wat de voorwaarden zijn, jij mag me in mijn kontje neuken, als ik dat eerst bij jou mag’ antwoord Karin. ‘Ik ben toch geen homo’ prevelt Peter en begint steeds harder te beuken. Karin komt gillend klaar en ook Peter begint steeds harder te kreunen. Karin voelt de lul van Peter nog iets dikker worden, draait zich om en begint hem meteen te pijpen. Peter houdt het niet meer als zijn eikel 3x heen en weer is gegaan in het mondje van Karin en begint brullend van genot zijn sperma te spuiten. Karin vangt alles netjes op, speelt er nog even mee en slikt vervolgens de sperma door. ‘Zo’ zegt ze als ze klaar is met slikken, ‘geen bewijs meer, alles netjes opgeruimd. Laten we snel gaan douchen en daarna ook naar het strand gaan, Miranda gezelschap houden’. John heeft Miranda inmiddels in de gaten gekregen. John is strandverkoper, hij sjokt de hele dag over het strand om zijn prullaria en andere rotzooi te verkopen. Op het grote strand lopen wel 15 van deze verkopers en John is zo’n beetje de baas van het spul. Hij is een grote neger van bijna 2 meter en stevig gebouwd. Een paar jaar geleden had hij al in de gaten gekregen, dat strandverkoper niet een beroep was dat heel veel geld in het laatje bracht en daarom had hij een nevenactiviteit ontwikkeld: het maken en verkopen van keiharde, snuff-achtige, pornofilms. Vaak deden vrouwen daar vrijwillig aan mee en kregen ze er ook geld voor, soms waren ze onvrijwillig aanwezig en werden het pure verkrachtingsfilms. De animo onder de dames in de buurt werd wel steeds minder, dus de laatste film moesten ze genoegen nemen met een dikke en lelijke vrouw van rond de 50, die ze wel compleet uitgewoond hadden. Hij heeft de rest van de ‘ploeg’ al ingeseind en de voorbereidingen voor een nieuwe film, met onvrijwillige deelname, zijn al in volle gang. John had Miranda dus in de gaten gekregen, die net in haar tas naar haar zonnebril aan het zoeken is. ‘Verdomme’ vloekt ze binnensmonds als ze de bril niet kan vinden en kijkt vervolgens dan maar met toegeknepen ogen rond. John ziet zijn kans schoon en loopt op haar af met nog een paar zonnebrillen op zijn bord, allemaal vies roze. ‘Mooie vrouw zonnebril kopen, slechts 5 euro’ begroet hij haar, terwijl hij zijn mooie witte tanden bloot lacht. Miranda negeert hem in eerste instantie, maar hij probeert het nog een keer. ‘Bril is niet duur en staat mooie vrouw heel goed. Passen?’. Miranda kijkt nu wel een keer naar de grote neger en ziet het lachende gezicht van John voor zich. Ze voelt zich wel enigszins gevleid door zijn aandacht en kijkt ook maar eens naar de brillen. Ze heeft geen zin om helemaal naar het appartement terug te lopen om haar bril te gaan halen. ‘Ok?ê’ zegt ze ‘geef er maar 1 om te passen’. John geeft een van de brillen aan en Miranda zet die bril op. De bril zit helemaal niet verkeerd, en ach, 5 euro is ook niet zo heel veel. ‘Ik neem er een’ zegt ze ‘maar heb je ze ook in een andere kleur?’ John glimlachte, precies het antwoord waar hij op hoopt. ‘ja, natuurlijk heb ik ze nog in een andere kleur. Blauw, rood, groen, bruin, zwart. Ze liggen hier achter in het magazijn. Ik heb zo pauze, dus als je mee wil lopen, dan kun je er daar een uitzoeken.’ Miranda denkt even na en besluit even mee te lopen. ‘Is het ver?’ vraagt ze. ‘Nee, paar minuutjes, het is hier vlak achter de boulevard’ antwoordt John. ‘Ok?ê, dan kan ik mijn niet waardevolle spullen hier wel even laten liggen.’ Wat later lopen ze van het strand naar de opslag. John maakt de deur open, doet het licht aan en nodigt Miranda uit om binnen te komen. ‘Even kijken waar die dozen ook al weer staan, ha, ik zie ze al, hier achter.’ Samen lopen ze naar achteren en John bukt tussen een paar dozen, zogenaamd om de brillen te pakken. Een van zijn collega’s heeft daar echter al de verdovingspullen neergelegd, John raapt de doek op, draait zich om en voor Miranda het in de gaten heeft, krijgt ze de doek over haar mond en neus geduwd en valt slap in de armen van John. Als Miranda later weer bijkomt, voelt ze dat ze met haar handen vastgebonden aan een plafond hangt. Een beetje suf kijkt ze rond en ziet een schemerige ruimte die ze niet kent (de geluiddichte kelder van het magazijn), dat ze op een krukje staat en dat ze helemaal naakt is. Angstig kijkt ze om zich heen, ziet niemand en begint om hulp te roepen. Plots gaan de lichten aan en schrikt ze nog meer. Ze ziet een ruimte waar verschillende, volgens haar, martelwerktuigen staan, plus een aantal camera’s. Zie ziet een hele wand vol met kleinere spullen als touwen, zwepen, boeien, dildo’s en andere, haar onbekende, werktuigen. Ook staan er grotere meubelstukken als een schandpaal, een tandartsstoel met beugels om iemand vast te binden, een keukentafel, een bed en een groot kruis. Het angstzweet breekt Miranda uit en op het moment dat ze de deur op ziet gaan begint ze hard te gillen. John komt binnen, alleen gekleed in een zwembroek en van de suf ogende strandverkoper is weinig meer over. Achter hem lopen nog 2 negers, maar die zijn volledig gekleed en lopen ieder op een van de camera’s af. ‘Zo jongedame, u wilde een goedkoop zonnebrilletje’ grijnst John, ‘weet je niet dat goedkope brilletjes je duur kunnen komen te staan?’ Hij loopt op Miranda af en pakt de tepel van haar linkertiet beet. ‘We gaan een filmpje maken en jij gaat meewerken. Als we tevreden zijn op het eind, zullen we je onherkenbaar maken, maar als we niet tevreden zijn, zetten we je in volle glorie op de film en op internet’ sist John terwijl hij hard in haar tepel knijpt. De tranen springen Miranda in de ogen, zowel van pijn als van angst. ‘Nog niet huilen’ zegt John, ‘we zijn nog niet eens begonnen en dit is nog niets’ en geeft haar een kusje op de wang. Miranda draait haar hoofd weg maar krijgt meteen een verschrikkelijke klap op haar andere wang. ‘Wegdraaien valt niet onder de noemer meewerken, dus aan jou de keuze’ roept John en geeft haar wederom een kusje op de wang. Miranda durft nu niet meer weg te draaien en wacht angstig af. ‘Zo, showtime’ zegt John en kijkt naar zijn makkers achter de camera. Beide steken hun duim omhoog en John loopt naar de wand met spullen. Hij zoekt een paar attributen uit, zet een bivakmuts op (hij wil niet herkenbaar op de film terecht komen), en steekt ook zijn duim omhoog. Vanuit een luidspreker hoort Miranda ‘actie’ en ziet vervolgens John op zich af komen lopen. Felle ogen kijken haar aan en in zijn zwembroek ziet Miranda een verdacht grote bobbel ontstaan. Miranda begint steeds banger te worden en als John dichtbij is, trapt hij ineens het krukje onder haar vandaan. Miranda slaakt een gilletje en bungelt in de lucht. ‘Auw’ gilt ze als John hard met een paddle op haar kont slaat, ‘auw’ nog een keer, maar dan op haar andere bil. Pets, pets, pets, John is helemaal los en slaat een tiental keer op haar billen. Miranda begint te snikken, begint langzaam een rondje te draaien terwijl haar kont rood kleurt en begint te gloeien. John pakt haar vast, houdt haar stil en zet langzaam een klem op haar tepel. ‘Auwauw’ gilt Miranda weer, de klemmetjes bijten gemeen in haar tepel en de tranen beginnen over haar wangen te stromen. Ook haar andere tepel moet er aan geloven en daarna draait John de klemmetjes nog wat vaster. Hij trekt nog even aan de beide klemmen, waardoor Miranda weer begint te kermen van de pijn. Met een valse lach op zijn gezicht en een steeds groter wordende bobbel in zijn broek, pakt hij een zweep en geeft Miranda een zet waardoor ze rond begint te draaien. Klets, klonk het door de ruimte en Miranda voelt een stekende pijn op haar rug. John slaat haar met de zweep, mikkend op de tepelklemmen, maar dat valt niet mee zolang Miranda rondjes draait. John blijft haar met de zweep slaan en langzaam kleurt Miranda rood, maar de klemmen heeft hij nog niet geraakt. Miranda hangt bijna levenloos aan haar armen, gilt bij elke slag en hoopt dat Karin haar inmiddels mist en naar haar op zoek is.”