Een grotendeels waargebeurd verhaal, alleen de namen van de personages en de locaties zijn veranderd. Dit is een soms grof, vulgair en voor sommigen erg schokkend verhaal. De tere en brave zieltjes kunnen dit verhaal best overslaan.
Voorwoord.
Ik ben Rick en woon in de Antwerpse zuidrand. Ik ben getrouwd met Marianne, al een hele tijd. Wij zitten al lang in een soort broer-zus-toestand. Mijn vier kinderen zijn ondertussen al het huis uit en hebben elk een gezinnetje gesticht. Maarten, de oudste woont in de Zuidrand van Brussel, Mieke woont op een kleine kilometer van ons in Antwerpen, Jonas die woont Merksem, ten noordoosten van Antwerpen en Julie, de jongste woont iets boven Mechelen, op een grote boerderij. Marianne en ik, wij zijn, nadat de kinderen het huis uit waren, verhuisd naar een appartement op Antwerpen Zuid.
De jongste, Julie runt samen met haar man een loonwerkersbedrijf voor de boeren in de streek waar ze woont. Via haar ben ik in contact met Marie gekomen. Dit verhaal gaat over haar, haar levenspad en mijn ‘hulp’ die ik op vraag van Julie, gaf.
Tot hier de intro.
Marie, was geboren op een boerderij, als enig kind. Een laatkomertje, want haar vader was al bijna vijftig en haar moeder vijfenveertig toen Marie geboren werd. In de beginjaren hadden Karel en Thérésa veelvuldig geprobeerd kinderen te krijgen, maar na een paar jaar hadden ze de hoop opgegeven. Haar vader en moeder runden een grote boerderij met tegen de honderd runderen, een boel varkens, schapen en nog wat klein pluimvee.
Vader Karel was een bonk van een vent, moeder Thérésa eerder, klein, fragiel en ietwat ziekelijk. Veel werk op de boerderij kon de moeder niet verrichten. Beide ouders waren erg katholiek en vroom in overtuiging. In haar kinderjaren had Marie daar weinig last van.
Marie huppelde vrolijk rond op gigantische boerderij. Ze gaf de kippen en schapen eten. Niets van wat vader vroeg, was haar teveel. De jonge dame groeide op in alle vrolijkheid. Ze trok zich niets aan van de altijd zeurende mama, de altijd werkende papa en bij gebrek aan gesprekspartners, sprak ze dan maar tegen de dieren. Elke koe had ze een naam gegeven, elk varken en elk schaap, idem dito. Alleen de kippen kregen geen naam, want dat vond ze verachtelijke dieren die geen naam verdienden en enkel voor eieren dienden te zorgen. De haan, die over de kippen heerste, kreeg wel een naam, die had ze plechtig Jules genoemd.
Haar vader zat dikwijls hele dagen op zijn tractor op het veld. Moeder, als ze zich goed voelde, zat in het zonnetje op een stoel tegen de voorgevel van de boerderij te dommelen en als ze zich slecht voelde, lag ze in haar bed. Marie, liep gewoon rond op de boerderij in kleine botjes en amuseerde zich geweldig. Ze holde van links naar rechts, mocht elke morgen en avond, behalve in de winter, alle koeien uit de wei naar de stal drijven of omgekeerd. Dat vond ze ongelofelijk plezant. Zij, klein, in roze bodjes, achter een hele kudde koeien die ze beval naar de stallen te gaan. Meestal had ze een wilgentwijg van zo’n meter lang in de hand en als een koe niet snel genoeg luisterde, zwiepte ze met die twijg op de kont van de koe in kwestie. Die koeien luisterden altijd. Het kleine meisje liep van links naar rechts achter de koeien, die in verhouding tot haar, gigantische tientonners waren.
Na verloop van tijd, als Marie een weide binnenwandelde, begaven de koeien zich al automatisch in de richting van de stallen. Dat vond Marie geweldig.
Marie keek haar ogen uit, als zo’n koe een grote koeienvla scheet. Ze zag de heel dikke worsten koeienstront uit het gat van de koe komen en dan te pletter storten op het gras van de wei. Het stonk wel, maar een soort grote taart vormde zich op de grond. Op een ander moment, als een koe moest pissen, zag Marie heel grote stralen vocht met geweld een meter of zo achter de koe uitspuiten. Dat vond ze geweldig. Nog een ander moment van plezier was, als een naburige boer met een grote stier, een koe kwam dekken. Die boer kwam samen met zijn knecht met een bronstige stier langs, op regelmatige tijdstippen, om een koe te dekken. De boer, de knecht en haar vader moesten met alle macht de koe in bedwang houden en de stier in de juiste positie. Marie mocht vanop afstand toekijken. Ze vond dat fascinerend. Van zodra er een kalfje geboren werd, bekommerde Marie zich om dat kalfje en gaf het alle liefde die ze in zich had. Ze borstelde het pasgeboren kalf af met wat stro en de kalfjes kregen van haar een naam.
Ze ging in haar jeugd naar school. Dat is vanzelfsprekend, maar andere kinderen van haar klas uitnodigen, had ze maar een paar keer geprobeerd. Die kinderen wilden niet gehoorzamen zoals haar dieren, dus verkoos ze haar dieren boven vriendjes.
Op haar twaalfde ging het ineens bergaf met haar mama, Thérésa. Ze kwam niet meer uit haar bed, de dokter kwam, een verpleegster kwam om de week langs en Marie bracht haar mama kommetjes met thee of bouillon, soms een beschuit met een beetje gerookt vlees. De twaalf jarige begon ineens de rol van verpleegster op te nemen, ze verzorgde haar mama alsof ze een baby was.
Het mocht allemaal niet baten en net na haar dertiende verjaardag, stierf de mama. De kerk zat bomvol bij de uitvaart. De hele landbouwgemeenschap was aanwezig. Marie keek zich weer de ogen uit. Haar vader stond te snotteren. Een tante of twee ook, al had Marie die maar zelden gezien. Ze bekeek het geheel en vond de hele vertoning een circus van hypocrisie. Ze zei daar evenwel niets over.
Eenmaal terug thuis, na de koffietafel zat haar vader in zijn beste pak, doelloos voor zich uit te staren. Marie zei : “papa, mama is niet meer, daar kunnen we niets aan doen, maar wij moeten voor de boerderij zorgen en vooral voor alle dieren, dus hop, doe je werkkleding aan en we gaan koeien melken”. In haar roze botjes, liep ze naar de weide. Karel bekeek zijn dochter met verbazing, maar ging dan toch zijn werkkleding aandoen en ging dan naar de stallen. Marie had geen traan gelaten voor haar mama en dat had Karel niet gemerkt.
Na een jaar of twee, Marie was toen vijftien zei ze bij een avondmaal dat ze zelf klaar gemaakt had, tegen haar vader : “pa, ik zie dat je het vele werk moeilijker en moeilijker aankan, zou je geen knecht nemen en zo het werk voor jou verlichten ?” Een paar dagen liet pa de opmerking bezinken, maar dan besloot hij via een bevriende boer, één van diens zonen, Mon, kort voor Raymond, aan te nemen. Die jongen was net achttien, had geen zin meer in studeren, was volgens die boer een goeie werkkracht maar niet al te slim.
Mon kreeg een eigen kamer boven de stallingen en werd de vaste knecht van Karel. Beiden bewerkten het land en Marie ging naar school, gaf ’s morgens en ’s avonds het kleinvee eten en dreef de koeien de stallingen in, als ze gemolken dienden te worden. Mon zag haar wel af en toe, maar Karel had hem gezegd dat hij met zijn poten van zijn dochter diende te blijven, zo niet zou hij hem wel de poten breken. Mon had uit angst gewoon ‘ja’ geknikt. Hij zag Marie wel lopen met haar wilgentwijg achter de koeien, maar durfde haar niet te benaderen. Volgens hem was ze wel mooi, maar erg koel, en keek ze hem steeds misprijzend aan. Hij had angst van haar.
Op haar achttiende, zei Marie aan haar pa : “papa, ik wil de boerderij verder doen en ik wil niet meer naar school, wil jij me alles leren wat ik moet weten over zaaitijden, oogsttijden, de dieren, de akkers en weilanden ?” Die had geknikt en gezegd : “Marie, je weet niet hoe blij je me maakt, ik dacht dat ik de boerderij zou moeten opgeven”. “Mon is een goeie werkkracht, maar zo dom als het achtereind van een varken”. “Dat valt niet te veranderen”. “Ik heb heel mijn leven hard gewerkt, loop nu naar de zeventig en ik voel aan mijn knoken dat het werk me minder en minder goed af gaat”. “Ik leer je alles wat je moet kennen om deze boerderij succesvol te runnen, maar morgenvroeg gaan we Mon inlichten”. Marie knikte.
De volgende morgen, nadat alle koeien door Marie de stal in gedreven waren en ze gemolken waren, ging hij naar binnen om een boterham te eten. Dat was zo de gewoonte. Mon at altijd mee. Na wat koffie en een paar boterhammen, schraapte Karel zijn keel en zei : “Mon, ik word een dag ouder en je zult al wel gemerkt hebben dat ik niet meer zo goed mee kan”. “Ik kan de tijd niet terugdraaien, maar ik heb een slimme dochter, dat is een groot geluk”. “Zij wordt mijn opvolgster en is vanaf nu bazin van de boerderij”. “Ze moet nog veel leren, maar dat komt wel in orde”. “Daar zorg ik voor, maar vanaf nu heeft zij het voor het zeggen en noem je haar Mevrouw Marie, begrepen ?” Mon had nog een homp brood in zijn mond zitten, keek verbaasd, dan verlegen, sloeg zijn ogen neer en knikte.
Met een oude tractor die haar vader ooit gekocht had, vooraleer Marie geboren was, reed ze overdag naar de akkers, samen met Mon bewerkte ze de akkers. Vader reeds soms met de tractor, terwijl Mon en Marie dingen op en af de aanhangwagen laadden. Dat konden bieten, rapen, aardappelen, hooi of stro zijn. Af en toe begaf die oude tractor het en moest vader een halve dag knutselen om het ding terug aan de praat te krijgen. Marie dacht bij zichzelf dat er toch een andere manier moest gevonden worden. Alle machines, een frees, een hooikeermachine, een ploeg, al die dingen waren stokoud en meer kapot dan wat anders.
Na een jaar of drie, had Marie er genoeg van. Haar vader deed niets meer en leek compleet versleten, net zoals de meeste machinerie op de boerderij. Alleen de automatische melkmachine deed het perfect. Die was ook slechts gekocht toen Marie twaalf was. Via Mon, kwam ze te weten dat het grote werk op de boerderij van diens vader, door een loonwerker gedaan werd met de naam Brecht. Marie reed met de oude Citroën Berlingo naar de boerderij van Brecht.
Daar ontmoette ze mijn jongste dochter, Julie, haar vier kinderen en haar man, Brecht of voor de vrienden Berreke. Met Julie kon Marie het goed vinden, ze legde haar situatie uit aan Julie en vroeg welke werken, Berreke zoal uitvoerde voor de boeren. Twee weken later, mocht Berreke en zijn helpers alle maïs oogsten met zijn machines. Nadien maakte Marie regelmatig gebruik van de loonwerkersdiensten van Berreke. Na elke job die Berreke deed voor Marie, kwam die de week erna, cash betalen voor de geleverde diensten. Telkens bleef ze op de boerderij van Julie wat babbelen met Julie en soms wat ravotten met diens kinderen.
Een eerste, eerder grappig gebeuren was, toen Marie met haar wilgentwijg terug liep naar de stallen, toen ze op een morgen alle koeien uit de stal naar de weiden gedreven had. Normaal liep ze dan naar de woonkamer, maar ze wou nog een emmer uit de stal nemen. In de lege stal, zag ze Mon, op zijn hurken zitten. Hij had zijn broek en boxer over zijn knieën hangen, zijn blanke, blote kont hing boven het stro en hij scheet.
Marie zag het gebeuren en riep : “wat doe jij hier ?” Verschrikt draaide Mon zijn hoofd om en keek haar aan. “Ik moest heel dringend” hakkelde hij. Hij was automatisch gestopt met kakken. Marie liet haar wilgentwijg met een harde striem op de blote kont van Mon komen en riep : “schijt verder !” Mon wist niet goed wat doen, maar hij was pas begonnen, dus besloot hij maar verder te doen.
Marie bukte zich en keek langs achter naar de kakkende Mon. Ze zag nog een dikke worst uit zijn kont komen, dan nog een kleintje en dat vond ze geestig, maar het gekak was gedaan. Mon greep een handvol stro en kuiste daarmee zijn kont af. Dan wou hij zijn broek optrekken, maar een volgende striem op zijn kont van de wilgentwijg verhinderde dat. Mon kreunde : “aaaiii”.
“Sta recht” zei Marie. “Ja mevrouw” zei die. Hij liet zijn broek los en kwam recht. Zijn broek viel op zijn enkels. Hij stond daar in zijn blote kont en durfde niets zeggen. Zijn slappe piemel hing neerwaarts. Marie tikte met het topje van haar twijg tegen zijn piemel en vroeg : “heb jij daar ooit iemand mee geneukt Mon ?” Die knikte van ‘ja’. “Ah ja ? “ “Wie dan ?” vroeg Marie. “Bertha, de dochter van boer Somers” hakkelde hij. “Ah, zo, en wanneer dan wel ?” “Elke zondag mevrouw, op mijn vrije dag”. “Is zij jouw lief ?” vroeg Marie. Mon knikte weer. “Plannen om te trouwen met haar ?” vroeg Marie. “Ja, willen wel” zei Mon, “maar kunnen, is iets anders”. “Bij boer Somers kan ik niet intrekken, dan zou ik mijn job hier moeten opgeven”. “Een woning vinden om samen met Bertha te gaan wonen” is voor mij onbetaalbaar, daarvoor moeten Bertha en ik nog veel sparen”. “Daar zijn we mee bezig”.
Marie dacht na en zei : “Mon, als jij met Bertha trouwt, dan mag je met haar hier komen wonen, jij kunt dan in dienst blijven en Bertha kan ook hier in dienst komen, ze kan een aantal taken overnemen en het huishouden doen”. Mon wist eerst niet wat zeggen, dan na enkele ogenblikken wou hij iets zeggen, maar Marie was hem voor en zei : “Mon, bespreek het volgende zondag met haar en laat me maandag weten wat jullie beslissen”. “Ja, mevrouw” zei Mon. Dan zette Marie het uiteinde van haar twijg tegen het borstbeen van Mon en zei : “hop, aankleden en aan het werk”. “Ja, mevrouw” zei die en Marie draaide zich om, zonder Mon nog een blik te gunnen.
Mon dacht bij zichzelf : ‘verdomme, wat een vrouw, maar dat is ‘geen spek voor mijn bek’, ik zal me wel met Bertha amuseren’.
Marie mocht er inderdaad wezen. Ze was slank, droeg haar asblonde haren altijd in een paardenstaart, had een leuk kontje en voor zover Mon kon zien, tocht redelijk dikke borsten. C of D, dacht hij. Marie was zich perfect bewust van het feit dat Mon haar nakeek en ze wiegde moedwillig wat met haar heupen in het weggaan.
De zondag die volgde, kwam Mon, Bertha aan Marie voorstellen. Beiden waren naar de mis van elf uur gegaan. Marie had van haar twaalfde, op de begrafenis van haar moeder na, geen binnenkant van een kerk gezien. Daar was, toen ze twaalf was en net haar plechtige communie gedaan had, een fikse ruzie met pa en ma over geweest. Maar Marie had gewoon gezegd : “ik ga niet meer naar de kerk, ik wil niet tussen hypocriete azijnpissers, een uur van mijn tijd verdoen en al zeker niet elke week”. Niemand, ook de pastoor niet, had haar op andere gedachten kunnen brengen.
Iets na de middag, kwamen Mon en Bertha toe op de boerderij. Marie gaf Bertha een hand en zei : “volg maar” ze keerde zich naar Mon en zei : “jij ook”. Ze gaf het koppel elke een kop koffie van een kan, die altijd op de Leuvense stoof (veel gebruikte kachel in Vlaanderen, in zowat alle boerderijen, ik weet niet of dat ook in Nederland courant was) stond”.
Bertha was een stuk molliger dan Marie, had dikkere benen, ongeveer een even dikke boezem en was iets kleiner. Zo’n meter vijfenzestig, dacht Marie, terwijl ze zelf iets groter was dan een meter zeventig.
Dan zei Marie : “Bertha, ik ben blij voor Mon, dat hij in jou de liefde gevonden heeft”. “Hij werkt hier naar behoren en echt klagen kan ik niet”. “Hij heeft hier kost en inwoon, plus een loon”. “Als jullie dat willen, dan kan dat voor jou ook”. “Jij doet het huishoudelijke werk en helpt waar mogelijk Mon en mezelf op de boerderij”. “Daarvoor krijg jij een loon, hetzelfde als dat van Mon”. “Er zijn twee voorwaarden, Bertha, ten eerste jij dient met Mon getrouwd te zijn, want als ik jullie hier laat samenhokken zonder getrouwd te zijn, dan krijg ik de hele katholieke gemeenschap over mij heen, met de pastoor op kop”. “Daar heb ik geen zin in”. “En ten tweede” vervolgde ze, “ik eis totale gehoorzaamheid van beiden”. “Met Mon is dat al zo, die gehoorzaamt netjes, zoals ik het wil”. “Dat zal jij ook moeten doen”. “Ten slotte” zei ze, “je hebt Mon alleen voor jou, dat hoort zo, als jij Bertha, Mon bedriegt, dan vlieg je nog dezelfde dag buiten en hetzelfde geldt voor jou Mon, als jij Bertha bedriegt met wie dan ook, of als je iets met mij zou durven proberen, dan vlieg jij ook onmiddellijk buiten”. “Trouwens, mocht je ooit iets met mij proberen, dan snij ik eerst je ballen van je lijf en dan smijt ik dan je buiten”. “Is dat allemaal duidelijk voor jullie alle twee ?”
Mon knikte braafjes en zei : “ja mevrouw”. Bertha dacht bij zichzelf : ‘nu weet ik waarom, ze in de buurt dat mens ‘ijzeren Marie’ noemen’, maar dan zei ze : “ja mevrouw”.
“Drie maanden later, waren Mon en Bertha netjes getrouwd, met goedkeuring van de ouders en voorspraak van de pastoor, die verheugd was dat ze dienden te trouwen vooraleer ze samen mochten wonen op de boerderij van Marie. Hij had Marie, na een verwijt dat hij haar weinig (niet dus) zag in de zondagse mis, toch gefeliciteerd met haar godvruchtige eis van een huwelijk voor Mon en Bertha, voor het samenwonen.
Marie trok zich daar geen reet van aan, maar glimlachte binnensmonds over haar eigen slimmigheidje.
De eerste week van het samenwonen, mochten Mon en Bertha hun werk op de boerderij tot een minimum beperken. Marie van haar kant, reed met een verreikvorklift over de weiden waar Berreke hooi in grote pakken geperst had. Ze liftte die pakken op en laadde ze op een grote wagen. Gezwind reed ze ermee naar de boerderij en zonder hulp van andere, stapelde ze die pakken op in een grote schuur. Berreke die met de persmachine nog rond reed, zag Marie van de ene vorklift op de tractor en dan op de andere vorklift springen. Het laatste pak was net geperst of Marie stond klaar om het op te scheppen. Berreke dacht, verdomme dat is een hevig en fel mens. Hij vertelde dat ook nadien aan Julie, mijn dochter.
Mon en Bertha, gebruiken elk vrij moment, dat ze maar vonden op de boerderij, om te neuken. Marie was toen drie- of vierentwintig. Ze had wel meermaals geluiden uit de slaapkamer van Mon en Bertha gehoord en ze had ze wel eens bezig gehoord op de hooizolder, maar dan moest ze glimlachen en dan dacht ze aan haar jeugd, toen er een stier gebracht werd om een koe te dekken. Marie vond geen verschil tussen Mon en een stier en Bertha en een koe. Voor haar was dat gedrag identiek. Ze vond de geluiden wel leuk om horen en ze werd er zelfs wat opgewonden van, maar ze liet het gebeuren.
Toen Marie nog een puber was, had ze de kunst van masturbatie ontdekt, ze was toen dertien of zo, toen die dag een boer uit de buurt met een stier langs gekomen was om een koe te dekken. Die avond in haar bedje, had ze zichzelf voor de eerste keer gevingerd.
Telkenmale er een koe gedekt werd, deed ze ’s avonds alleen in haar bed, hetzelfde ritueel. Nu Bertha door Mon gedekt werd, en zij dat toevallig hoorde, deed ze het weer. De koeien werden ondertussen door een veearts via kunstmatige inseminatie bevrucht, maar het dekken van Bertha door Mon, wond haar ook op en dus vingerde ze zich elke avond weer. Mon en Bertha wisten natuurlijk niets daarvan.
Elke middag, werd er samen gegeten. Mon en Bertha durfden niets te zeggen. Bertha ging steeds tegen half twaalf naar binnen, bereidde de maaltijd voor, riep stipt om twaalf uur naar haar vent en Marie : “komen eten !” Mon en Marie lieten dan alles vallen waar ze mee bezig waren en schoven aan tafel. Na het eten, ruimde Bertha de tafel af en werd er altijd een kleine siësta, van een uurtje gehouden en om twee uur, begonnen ze terug met het werk van de voormiddag.
Tijdens die korte rustpauze, gingen Mon en Bertha naar hun slaapkamer en werd er geneukt. Altijd hetzelfde, Bertha wreef een paar keer over de gulp van Mon, diens lul stond gelijk hard en twee minuten later zat die in de altijd natte kut van Bertha. Als konijnen ramden ze er op los. Meestal was dat op z’n hondjes en Mon begon dan te rammen. Bertha greep met één hand onder haar buik door naar haar klit, begon daar hevig in te nijpen, soms zelfs op te kletsen en het lukte Mon nooit om te spuiten vooraleer zij gillend klaar kwam. Het was alsof Mon ramde uit alle macht en het gegil van het klaarkomen, van Bertha, als startschot voor zijn spuiten was. Marie deed meestal een dutje in de zetel of als het goed weer was, op een stoel tegen de voorgevel van het woongedeelte van de boerderij.
Bij één van die middagmalen, was Bertha een beetje zurig van gedrag. Marie had dat in de gaten, maar zweeg. Vlak voor ze even rust gingen nemen, ze waren immers elke dag van zes uur in de weer, zei Marie opeens : “Bertha, laat het afruimen maar, ik doe dat wel, ga nu naar jullie kamer en laat je door Mon neuken, ik moet geen chagrijnige mensen aan tafel”. Bertha keek stomverbaasd naar Marie. Mon keek ongelovig. Marie keek Mon kwaad aan en zei : “vooruit, ga met Bertha naar jullie slaapkamer en neuk haar verrot, verdomme !” “Nu !!!” voegde ze er hard aan toe. Mon knikte en zei : “ja mevrouw” en tegen zijn Bertha : “kom je ?” Bertha keek verlegen naar de grond, maar liep achter Mon aan.
Geen twee minuten later, de lul van Mon zat amper in haar kut, gilde ze haar orgasme keihard uit. Zelfs Marie die in het zonnetje op haar stoel aan de voorgevel zat, hoorde dat en glimlachte. Bertha en Mon wisten niet goed wat hen overkwam. Gewoon dat dwingende bevel van Marie, had hen een andere dimensie aan hun geneuk gegeven.
Later op de dag, toen Marie en Bertha mekaar kruisten achter de koeien in de stal, fluisterde Bertha : “bedankt voor deze middag mevrouw”. Marie glimlachte. Blijkbaar hadden Mon en Bertha in de voormiddag ergens, over een onnozelheid, ruzie gemaakt en dat was dan dankzij het bevel van Marie weg geneukt.
Een aantal weken later, had Marie de koeien na het avond melken naar de wei gejaagd, zoals steeds met haar wilgentwijgje in de hand. Bij het terugkomen, zag ze Mon of Bertha nergens. Ze liep naar de schuur en ze hoorde geluiden. Heel stilletjes sloop ze de schuur in. Daar voorovergebogen met haar twee handen op het voorwiel van de tractor stond Bertha. Haar lange rok, hing over haar middel. Mon stond achter haar en schoof zijn harde pik in en uit haar kut. Zijn broek lag op zijn enkels. In zijn blote kont stond hij te neuken.
Marie kwam dichterbij, Bertha kreunde onder het gebeuk van Mon, maar dan zag die Marie staan en verstijfde. Bertha begreep niet wat er gebeurde want Mon beukte niet verder. Ze keek verdwaasd rond, zag dan ook Marie, maar die greep in, zwiepte met haar twijg keihard op de kont van Mon en zei : “verder neuken, onnozelaar, je laat een vrouw niet in midden van een neukbeurt stikken, jij mag maar stoppen nadat je gespoten hebt, vooruit !” Verbaasd, angstig en verward, begon Mon opnieuw inwaarts en uitwaarts te bewegen met zijn lul. Bertha knikte dankbaar naar Marie. De geile goesting van Mon nam de overhand en hij begon sneller te stoten.
Na een paar minuten hield Mon zich stil, zo diep mogelijk in Bertha en hij spoot zijn zak helemaal leeg. Dan liet hij haar heupen los en zette een stap achteruit. Zijn half harde piemel floepte uit de kut van Bertha. Die wou zich rechtop zetten, maar Marie zei : “blijven staan Bertha. Die bevroor in haar beweging en bleef voorover gebukt staan met haar rok op haar middel en haar blanke kont helemaal bloot.
Marie zei tegen Mon : “terug aan het werk jij, vooruit !”. Mon trok zijn broek op en verliet de schuur. Hij wierp nog een verlegen blik op de blote achterkant van zijn vrouw. Marie liep naar de achterkant van Bertha en bleef op zo’n meter afstand staan. Ze zag de lekkende en behaarde kut van de zojuist geneukte vrouw. De aanblik vond ze wel opwindend. Marie legde de wilgentwijg in de lengterichting in de bilspleet van Bertha. Die bibberde van angst. Heel traag trok ze de twijg naar beneden. Die plooide wat mee en de twijg gleed doorheen de bilspleet naar beneden. Dan ging die doorheen de natte, glibberige kutlippen van Bertha. Daar kwam nog sperma uit. Heel even raakte de twijg de klit van Bertha, die direct een kreuntje liet en dan zwiepte de twijg naar beneden. “Jouw kut staat vol haar” zei Marie, “dat wil ik niet, vanaf nu scheer jij alle haren op jouw kut weg en dat alle drie dagen, begrepen ?” Bertha zei bedeesd ‘ja’. Marie zag de slip van Bertha op haar enkels liggen. Dus zei ze : “Bertha, vanaf nu draag je alleen nog lange rokken, zoals vandaag en je draagt, hier op de boerderij, nooit nog een slipt, gesnapt ?” Weer bevestigde Bertha.
Marie zwiepte dan met de twijg over de kont van Bertha. Die onderdrukte een kreet van pijn en Marie zei : “altijd een blote en kale kut, zodat jouw Mon altijd aan jouw kut kan zitten, wanneer hij wil, is dat duidelijk ?” “Ja mevrouw” zei Bertha.
“Zet je recht” zei Marie. Bertha deed dat en draaide zich naar Marie, maar hield haar blik naar de grond gericht. Ze stond wat de draaien, met haar knieën tegeneen. De rok was door het rechtkomen, gewoon naar beneden gevallen. Haal slip lag nog op haar enkels.
“Wat scheelt er ?” vroeg Marie. “Ik zou dringend moeten plassen, mevrouw” zei Bertha. “Geen probleem” zei Marie, “schop jou slip weg, til je rok helemaal tot aan je navel, zet je benen uiteen en plas”. Bertha keek ontredderd. Dan stapte ze uit haar slip, nam met beide handen haar rok ter hoogte van haar knieën vast en tilde die tot boven haar venusheuvel. Een dikke behaarde kut, kwam tevoorschijn. Bertha zette haar benen zo’n kleine meter uiteen en duwde haar kut wat voorwaarts. Een beetje zijwaarts van Bertha, weer op zo’n meter afstand, keek Marie toe.
Dan hield Marie haar wilgentwijg tegen de onderkant van de kutlippen van Bertha en ze zei : “jij wou pissen, wel Bertha, zeik dan, NU verdomme”. Bertha keek Marie aan met ontstentenis. Eerst kwamen een paar druppels zeik uit haar kut, dan ineens een felle straal, dan even niets, dan weer een heel ferme straal tot zeker een dikke meter voor haar op de grond. Ze perste nu en met verschillende schokken kwamen nog een paar krachtige stralen naar buiten en die spoten allemaal over het wilgentwijgje van Marie. Met een gefascineerde blik, keek Marie naar de plassende kut van Bertha. Eens uitgeplast en de laatste druppels gewoon naar beneden vielen, trok Marie haar twijg weg en zei : “Bertha, terug aan het werk, maar als je in het vervolg nog jezelf door Mon laat neuken, buiten jullie slaapkamer, dan roep je mij eerst en wees gerust Mon is exclusief voor jou, ik raak hem niet aan en hij mag mij niet aanraken”. “Af en toe zal ik wel een rode striem met mijn stokje hier zetten, maar daar zal je geen bezwaar tegen hebben, denk ik”. “Kan je daarmee leven ?” “Ja, mevrouw, graag zelfs” zei Bertha.
Marie hoorde Mon met de tractor van het erf naar een akker rijden. Door het zien van het geplas van Bertha, kreeg zo ook drang om te plassen. Bertha was bijna de schuur uitgelopen, maar Marie riep haar terug. Bertha was wat verward, maar kwam terug voor Marie staan. “Op je knieën” zei Marie. De iets kleinere maar ook iets molligere Bertha ging gewillig voor Marie op haar knieën zitten. “Maak je borsten bloot” zei Marie. Bertha knoopte haar bloeze open. De dikke prammen, verhult in een half doorschijnende witte bh kwamen tevoorschijn. “Zo is het goed” zei Marie. Die tilde haar eigen lange rok op, ze droeg nooit een slip en haar slanke benen en een mooi geschoren kutje kwamen tevoorschijn. Enkel een landingsbaantje zag Bertha bovenop het kutje.
Bertha bewonderde de benen en het kutje. Haar eigen kut was dikker en haar benen waren dikke pilaren in vergelijking met de benen van Marie. Die had haar rok opgetrokken tot op haar navel, schoof haar beide handen wat naar beneden en trok haar kutlipjes open.
Bertha keek gefascineerd toe. Plots spoot er een straal pis naar buiten. Midden op het gelaat van Bertha. Die hapte naar adem, daardoor ging haar mond open. Pal op haar tong kwam de straal nu terecht. Ze wou haar mond sluiten, maar Marie riep : “smoel openhouden, dikke zeug !”
Marie bleef zeiken, recht in de mond van Bertha, die slikte wel, maar kon niet alles weg krijgen. Haar kin liep over, de plas liep over haar hals naar beneden. De bh werd daardoor helemaal doorschijnend. De dikke tetten van Bertha kwamen duidelijk te zien in de bh. Grote dikke tepels tekenden zich af. Marie keek neerwaarts op het onder gepiste gelaat en glimlachte. Ze was sowieso van plan zich die avond te pletter te vingeren op wat ze vandaag gezien had, tussen Mon en Bertha, dit was als het ware ‘de kers op de taart’.
Eens ze uitgedrupt was, schuifelde ze wat dichter en zei dwingend : “Bertha lik alle pis van mijn kut af !”. Die keek weer verschrikt, maar het kutje van Marie bevond zich op minder dan vijf centimeter voor haar mond. Ze stak haar tong uit en gaf een grote lik van onderaan tot aan het landingsbaantje. Onderweg likte ze dan natuurlijk even over de klit van Marie. Die gaf een kreuntje. “Nog” zei ze. Bertha had nog nooit een kutje gelikt, maar herhaalde dan maar gewoon die beweging op en neer met een uitgestoken tong. Marie liet begaan. Na een tijdje, Marie snapte dat Bertha haar nooit zo zou kunnen klaar likken, greep Marie in de dikke donkerblonde haardos van Bertha en zei : “genoeg zo, ga aan het werk”. Marie liet haar rok los en Bertha kwam recht, ze treuzelde. Marie greep naar het wilgentwijgje, liet een slag ervan dwars over de borsten van Bertha neerkomen en liep de schuur uit.
Ze liep naar het woongedeelte en schonk zich een mok koffie uit. Bertha kwam achter haar aan, met open bloeze, natte bh en een rode striem over de bovenkant van haar dikke borsten. “Koffie ?” vroeg Marie. Bertha keek naar de grond en knikte. Marie schonk een mok vol voor Bertha, zette die op de eetkamertafel. Gaf een trage aai over de bovenkant van de borsten van Bertha en zei :”dat heb je goed gedaan, meisje”. Die woorden klonken als muziek in de oren van Bertha, ze greep de mok en dronk er gulzig van. Marie zei nog : “doe die natte bh uit, vanaf nu, wil ik geen bh meer zien”. “Ja mevrouw” zei Bertha en ze deed haar bh uit. Bertha vond het sneu dat haar bazin haar dikke prammen niet echt bloot gezien had, daar was ze best trots op. Marie was ondertussen naar buiten gelopen met haar mok. Ze zuchtte tevreden.
Einde deel 1, 2 volgt.
Voor commentaar op dit grotendeels waargebeurde verhaal, enkel namen en locaties zijn aangepast ; stuur een berichtje naar rickdanvers@yahoo.com of hier op de site. Alle eventueel crimineel interpreteerbare feiten zijn vanzelfsprekend compleet verzonnen. Elke gelijkenis met personen of gebeurtenissen in dit verhaal, berusten louter op toeval. Tevens is dit verhaal enkel bedoeld voor de Gertibaldi site, enkel te kopiëren of te vertalen, mits voorafgaande, schriftelijke toestemming van de auteur.
Sensuele groeten,
Rick