Na ons ontbijt gingen Maria en ik naar de bisschop. Hij ontving ons hartelijk en vroeg hoe alles ging tussen ons en Maria vertelde wat er in Japan allemaal gebeurd was. Hij luisterde vol interesse en zei: dat is fantastisch. Ik zei: we hebben daar een klooster gered uit de diepste put en ik zal je nu even laten zien wat ermee gedaan was. Ik pakte mijn laptop en liet hem de website zien van “De Stille Droom”. Ik zei tegen hem: het merendeel hiervan was binnen drie maanden bereikt en ik geloof dat dit ook gedaan kan worden met het klooster waar we gisteren waren. Het ligt in een van Nederlands mooiste omgevingen, de Biesbosch. Mooi vlak land om te fietsen en een prachtige natuurlijke omgeving. Ik heb van moeder-overste begrepen dat nog maar veertig procent van het klooster bezet is. Met hulp van een goede aannemer zou een vleugel omgebouwd kunnen worden naar een B&B.
Ik zei: er zijn genoeg kamers die daar voldoen aan dubbele bezetting. Zoals ik het bekeken heb is het een grote en een kleine kamer en dan weer een grote naast elkaar. Dit herhaalt zich steeds en als je de kleine kamer zou halveren kan je daar een dubbele badkamer van maken. Die voor beide grote kamers zou kunnen voldoen. Een douchecel en een toilet en een wastafel in elk deel van de kleine kamer zou moeten voldoen om dit aan gasten te kunnen geven. Je zou de begane grond zo kunnen uitrusten met al het leidingwerk, zei het geïsoleerd, buiten het gebouw. Zou het blijken niet lonend te zijn stijgt hierdoor de verkoopwaarde enorm. Ik heb gezien dat op diverse plaatsen in nederland Fletcher kloosters heeft opgekocht en er hotels van heeft gemaakt. Met het geld wat de kerk hier heeft, moeten we datzelfde ook kunnen doen. We laten het personeelsprobleem oplossen door nonnen in te zetten, schaffen een twintigtal fietsen aan en vragen een vergunning voor B&B aan.
Ik zag dat er reeds een nieuw rookmeld systeem in het gebouw is en dat de blus inrichting ook aanwezig is. Het zou een enorme zonde zijn om dat alles bij opbod tegen een spotprijs te verkopen. Zou blijken dat het succesvol is dan gaan de nonnen verhuizen naar de eerste etage en doen we hetzelfde met de andere vleugel. De bisschop keek mij aan en zei: en jij denkt dat dit mogelijk is? Ik zei: waarom niet? Het werkt in Japan, en die hebben veel strengere regelgeving dan Nederland. Het enige wat gedaan moet worden is een goed businessplan te schrijven en een kostenraming te maken voor fase 1. Het hoeft niet in een keer te gebeuren. Je kan bijvoorbeeld een week inlassen in fase 2 voor breekwerkzaamheden en de B&B voor een week gesloten houden zodat gasten niet geconfronteerd worden met geluidsoverlast.
De opbouwfase is niet zo rumoerig als de breekfase. Je doet een onderzoek naar de gemiddelde B&B prijs in de omgeving en gaat daar 10 procent onder zitten. Met een beetje marketing en aanspraak naar de goede groepen kan dit enorm succesvol zijn. In Japan hebben wij concurentie van een aantal andere plaatsen, inclusief een klooster wat voor de rijke mensen aantrekkelijk is. Wij hebben ons geconcentreerd op de minder rijken, de ouderen en gehandicapten. Wij hebben in Japan vijf hele fitte nonnen aangenomen om te helpen met de ouderen en gehandicapten. Ik zei: we zijn nu officieel iets meer dan twee maanden draaiende en kijk hier eens naar de commentaren. Ik liet die zien en hij zei: je hebt gelijk, dat is beter dan sluiten. En met het sluiten van een aantal kloosters zijn er genoeg jonge nonnen beschikbaar om overgeplaatst te worden. Ik zei: en met de nieuwe aanwas, komt er ook nieuw jong bloed in de kloosters. En die zijn heel goed te gebruiken als “maatjes” voor ouderen.
Hij zei: je hebt hier over nagedacht. Ik zei: natuurlijk heb ik dat. Zorg dat er een goede website komt, zorg dat je een of twee goede sponsoren hebt en dan is het grootste werk gedaan. Hij zei: ik ga dit met het kloosterhoofd bespreken en kijken of we dit kunnen doen. Ik zei: ik ben nog meer dan twee maanden beschikbaar voor eventuele vragen. In de tussentijd heb ik daar nog 10 vrouwen die zwanger moeten worden. De bisschop zei: wat dat betreft hebben we aan jou een hele goede man. Ik zei: dat ishet volgende punt wat ik met je wil bespreken. We hebben na deze groep die drie dagen geleden hier gekomen is, no een groep die naar Nederland komt, daarna hou ik daarmee op. Als die laatste groep terug gaat naar Japan, dan wil ik dat Maria en haar dochter ook daar naar toe gaat, om daar het klooster in te gaan. ik weet dat uitwisseling regelmatig plaats vind en zou graag hebben dat jij dit kan regelen met het klooster waar Gerrie nu ook verblijft. Ik zit alleen met hoe het zal gaan met het kind. Wat is verstandiger, mij op de geboorteakte, of niet.
De bisschop zei: beter zonder jouw naam op die akte, dat maakt het makkelijker. Hij vroeg: maar hoe moet dat met jou hier en zij daar? Ik zei: ik wil me daar ook gaan vestigen. Ik heb sponsoren die me daarmee kunnen helpen, en een brief te zijner tijd van jou ter ondersteuning zal zeker helpen. Ik blijf met regelmaat hiernaartoe komen om voor nieuwe aanwas te blijven zorgen, zeker een keer per zes maanden maar waarschijnlijk een keer per drie maanden. Ik zei: ik denk dat ik nu zo ongeveer mijn belofte aan de kerk heb waargemaakt, en dit zal blijven doen, maar dan op mijn schema. De bisschop keek Maria aan en zei: zou je dat willen? Maria zei: dolgraag, en het zou ook een verlichting zijn voor Gerrie, die heeft het daar zo goed naar haar zin dat ze erover denkt om niet meer terug te komen. De bisschop zei: in dat geval zal ik er alles aan doen om jullie te ondersteunen.
Hij vroeg: mag ik je nog om een gunst vragen? Ik zei: natuurlijk, vraag weg. Hij zei: ik heb hier een non rondlopen, je hebt haar al eens ontmoet, en die heeft het continu over jou. Zou jij haar nog een keer willen helpen? Ik keek Maria aan en die zei: doe gods werk, ik kijk wel toe. Vijf minuten later kwam de non binnen met een grote glimlach op haar gezicht. Ik zei: deze keer kijkt mijn vrouw mee met de bisschop, en deze keer gaan al je kleren uit. Ze vroeg: alles? Ik zei alles, en je kapje gaat ook af. Ik wil je zo zien zoals je geboren bent. Ze kleedde zich uit en vroeg: mag ik je deze keer ook kussen? Ik zei: dat moet je aan mijn vrouw vragen. Ze liep naar Maria toe en vroeg: mag het? Maria vroeg: hoe wil je hem kussen? Ze zei: zoals geliefden dat met elkaar doen. Mariastond op en vroeg: zo? Ze pakte het hoofd van de naakte non en gaf haar een tongzoen en streelde haar kut.
De non schoot achteruit en zei: ja zo ongeveer. Maria zei: dat mag. Ik tilde de vrouw op en legde haar op het bureau van de bisschop. Op een kruk tussen haar benen zittend begon ik haar eerst te likken. Ik zei: je hebt geluisterd en je kutje mooi kaal gemaakt. Daarom zal ik je extra verwennen. Ik likte haar tot haar eerste orgasme, ging daarna door met mijn schuifactie en bracht haar tot haar tweede en derde orgasme en stak toen mijn pik in haar. Ik zei: sla je benen om mijn rug. Ze deed dat en ik zei: nu je armen om mijn nek zodat je op de rand van het bureau zit en je mij kan kussen. Ze kwam overeind en begon me vurig te kussen. Tussen de kussen door zei ze: ik heb zulke onkuise dromen over je gehad, en nu worden ze werkelijkheid. Ik zei: en dat gaat nog verder. En als wij straks klaar met je zijn, ga jij vandaag nog biechten bij de bisschop en doet dat voor een hele week lang, want zolang zal jij onkuise gedachten over ons hebben. En dan elke keer dat je over mij droomt, ga je weer biechten. Begrepen?
Ze zei: dan moet ik elke dag hier komen. Ik zei: dan is dat maar zo. We kusten weer en na nog een orgasme van haar vulde ik haar kut rijkelijk met mijn zaad. Ik trok me uit haar en het zaad liep langzaam uit haar kut. Ik zei: Maria, jouw beurt. De non keek verschrikt toen Maria op de kruk tussen haar benen ging zitten en haar kut leeg likte. Toen dat gedaan was en Maria het laatste beetje zaad in haar mond hield ging ze naar het gezicht van de non en gaf ze haar een tongzoen en liet het laatste zaad in de mond van de non lopen. Hierna ging Maria gewoon weer op de stoel zitten. De non liep naar de bisschop en zei: vader, ik heb gezondigd. Hij zei: dat heb ik gezien en je zonden zijn zo groot, dat ik je niet normaal vergeven kan. Ga maar terug liggen op het bureau.
Hij liep naar haar toe, liet zijn onderbroek zakken en neukte haar ook nog een keer. Hij zei: dat was voor wat je met Maria gedaan hebt, vanavond kom je terug en biecht je je andere zonden op, begrepen. Ze keek hem aan met een glimlach op haar gezicht en zei: Ja vader, de komende week kom ik elke dag biechten. Hij zei: kleed je nu maar aan, maar de rest van deze week heb je geen slip aan. Ze keek de oude man geil aan en zei: ok vader. Toen de non vertrokken was zei de bisschop: ik wist niet dat iki dit nog in me had, maar het gezicht van jouw vrouw die de non likte en kuste maakte me zo geil, dat ik me niet meer kon inhouden. Ik zei: laat haar voorlopig maar veel komen biechten. Maria, heb jij nog pillen bij je? Natuurlijk zei ze. Ik zei: geef de bisschop maar vijf gele en vijf blauwe pillen. Hij vroeg wat doen die en Maria zei met een grote glimlach: de gele zorgen ervoor dat je een hele dag lang kan biechten afnemen, de blauwe zijn voor een paar uur biechten afnemen, als u begrijpt wat ik bedoel.
Mijn man heeft gisteren een blauw tabletje genomen voor we naar dat klooster gingen en heeft daarna vijf nonnen de tijd van hun leven gegeven. De bisschop zei: vijf, ik dacht dat je er maar vier zwanger gemaakt had. Ik zei: maar ik heb moeder-overste ook geneukt, ik mocht toch niemand overslaan. Hij keek me aan en vroeg: die oude non? Ik zei: ja, en ze was nog maagd ook. Ik heb haar in jouw naam vergeven. En het was zij die vroeg of ze me mocht tongzoenen. De bisschop zei: dat had ik nooit verwacht van die oude suffe muts. Ik zei: vlak haar niet uit, ze is scherper dan gedacht. Ik zei: en dan mag je met haar bespreken of ze zin heeft in een business re laten maken uit haar klooster. Ik denk dat ze, als je haar een beetje aanmoedigt, een fantastische zakenvrouw zal zijn.
Hij zei: ik zal haar vanmiddag eens bellen. Ik zei: ik heb verder niets meer, Maria, heb jij nog vragen? Ze zei: nog niet, maar die gaan ongetwijfeld komen. Ik zei: bisschop, ben voorzichtig met die pillen, en neem er absoluut geen twee tegelijk. Hij zei: ik zal het onthouden. Hij liep met ons mee naar buiten en we vertrokken terug naar het klooster. De weken vlogen voorbij en de week voor we terug naar Japan zouden gaan kreeg ik nog een laatste telefoontje van moeder-overste of dat ik voor de vierde keer nogmaals naar het andere klooster kon gaan om de laatste twee van de veertien nonnen zwanger te maken. Ik kwam aan bij het klooster en zag volop werkzaamheden. Ik liep bij moeder-overste binnen en die zei: je ziet het, we gaan echt doen wat je voorgesteld had. Ze zei: over drie maanden ziet alles er heel anders uit. Ik zei: goed, dan kom ik je dan nog even helpen.
Ze zei: nee, dan mag je komen kijken. Maar nu, kom maar mee, ik heb nog twee Poolse vrouwen die klaar zitten voor je. Na je laatste twee bezoekjes kijken de vrouwen ernaar vooruit en zijn er een paar nonnen in de andere groep die ook graag zwanger zouden worden. Ik zei: vertel hen maar dat ik er vier wil zwanger maken als ik terugkom. Dat spreidt de zaak goed uit. Ik zei: dan mogen er twee per maand zwanger worden, met een maand daartussen voor mij om jou te helpen. Ze keek me bloedgeil aan en zei: dat helpen, dat heb ik zeker nodig. Ze tilde haar habijt omhoog en ik zag de slijmdraden uit haar kut hangen. Ik ging op mijn knieën voor haar zitten en likte ze weg. Ze duwde mijn hoofd tegen haar kut en zei: ga door, laat me eerst klaarkomen. Ik likte haar tot haar kut verkrampte en de sappen uit haar liepen en stopte daarna. Ze zei: dit begint een verslaving te worden. We liepen haar slaapkamer in en ik neukte beide nonnen.
Beide waren vier keer klaargekomen voor en tijdens het neuken. Ik zei: en jullie blijven kijken terwijl ik moeder-overste ook geneukt hen. De oude hen wist zichzelf aan mijn nek omhoog te trekken en zich over mijn pik te laten zakken en zoende me terwijl ik haar neukte. Ze keek me aan en vroeg: mag ik deze keer ook voelen hoe het is om jou in mijn baarmoeder te laten spuiten. Ik zei: heeft dat zin? Ze zei: nee, maar ik wil graag weten hoe dat voelt. Ik gaf haar haar zin en vulde haar baarmoeder ook een keer. Ze zei: dit voelt heel anders, maar volgende keer mag je het weer gewoon doen. Nadat iedereen weer gekleed was gingen we terug naar haar kantoor en liet ze me zien op de bouwtekeningen waar ze nu stonden. Het zou een grote verbetering worden. Ik zei: laat me eens met de uitvoerder praten. Hij werd binnengehaald en ik zei: ik zie dat jullie bezig zijn met het leidingwerk. Wanneer gaan jullie aan de badkamers beginnen? Hij zei: volgende week. Ik zei: ben voorzichtig met de vloer. De tegels moeten worden hergebruikt om een geheel te vormen met de rest van het klooster.
Hij zei: dat gaat ons een extra dag of meer kosten. Ik zei: dat is ok, maar kijk eens wat het bespaart op nieuwe tegels van eenzelfde kwaliteit. Hij zei: die zijn niet meer te krijgen. Ik zei: dus, gaan we die hergebruiken. Hij keek moeder-overste aan en die zei: het was zijn idee om te gaan verbouwen dus neem die order maar aan van hem. Hij zei: ok, ik spreek het door met mijn mensen. Ik zei: je kan misschien een tegel moeten breken in iedere ruimte om te beginnen, en zelfs die kan je deels hergebruiken. Doe het voorzichtig. Liever iets meer tijd, dan naderhand spijt. Hij zei: ik begrijp je. De man vertrok en ik vroeg hoe het gesprek met de bisschop was gegaan. Ze zei goed, maar hij heeft mij gevraagd om mijn zonden bij hem te komen biechten. Ik zei tegen haar: je weet wat dit betekend? Ze zei: ja, die non daar heeft alles aan iedereen verteld en gezegd dat de bisschop haar nu regelmatig neukt, soms ’s morgens neuken en ’s avonds pijpen. Ze zegt dat ze het nog nooit zo goed heeft gehad.
Ik zei: ik ben blij dat ze haar geluk heeft gevonden en moeder-overste zei: en ik dat van mij. Als ik dit geweten had, was ik nooit het klooster in gegaan. Toen ik terugkwam in ons eigen klooster besefte ik dat de groep alleen naar huis zou moeten gaan, samen met Amiko omdat Maria binnen twee weken zou moeten bevallen en ik daarbij wilde zijn. Ik sprak daar door met Maria en Amiko en Amiko zei: ik moet terug gaan, alhoewel ik graag nog even had willen blijven, maar als ik nog langer wacht, mag ik niet meer vliegen. Maria zei: ik begrijp het, maar we zien elkaar over iets meer dan een half jaar terug, en dan hopelijk voor goed. Twee dagen daarna brachten Maria en ik Amiko en haar groep zwangere meiden naar het vliegveld. Het werd een emotioneel afscheid. Na veel gekus en geknuffel gingen ze door de check-in en zwaaiden we ze uit.
We gingen terug naar het klooster waar Maria vier dagen later beviel van haar kindje. Het was een mooi meisje en kreeg voldoende aandacht van iedereen. Maria zei: de komende weken mag jij elke nacht met Kozue en een van de meisjes slapen. Ik heb even tijd voor mezelf nodig. Ik zei: geen probleem, maar ik kom je wel regelmatig opzoeken. Ze zei: graag. Ik zei: en ik kom ook regelmatig bij jou wat melk drinken. Ze zei: je mag hebben wat mijn meisje niet wil hebben. Ik wachtte tot Maria voldoende hersteld was voor ik mijn ticket boekte om weer naar Japan te gaan. De dag dat ik vertrok, kreeg het eerste meisje uit Maria’s groep ook haar eerste kindje, dat hoorde ik pas toen ik in Tokyo geland was. Ik vroeg hoe het gegaan was en Maria zei dat het een zware bevalling geweest was. Ik vroeg hoe het met ons meisje ging en ze vroeg: zullen we het eens over namen gaan hebben. Ik zei: laten we het simpel houden, een enkele naam.
Ze vroeg: waar zit je aan te denken en ik zei: Kiseki. Ze vroeg wat de betekenis hiervan was en ik zei: dat is het Japans voor miracle. Ze zei: ik vind dat een prachtnaam. Die houden we aan. Ik zei: geef dat maar door bij de burgerlijke stand. Ik zei: de rest van de meiden, althans de Nederlandse, mogen in overleg met jou een naam kiezen, het maakt mij niet uit wat het wordt, ze worden allemaal geliefd. Ik vloog door naar Sapporo waar ik begroet werd door Kaida en Irisa. Na paspoortcontrole en bagage ophalen reden we in een ruk door naar het klooster van Mira. Daar aangekomen werd ik door iedereen gekust en begroet. Ik zei: we zijn het vandaag eens geworden over hoe wij ons kind gaan noemen. Haar naam is Kiseki. Wow, wat een mooie naam werd gezegd, en zo ongewoon in Japan, dat is een naam die zelden gebruikt wordt. Ik zei: dat is mooi. Ik liep naar Amiko en vroeg: hoe is het met jullie twee?
Ze zei: gelukkig nog maar een paar weken, ik ben echt moe aan het worden van deze zware last in mijn buik. Ik zei: ik begrijp het en ik zal erbij zijn als jij jouw kindje krijgt. Ze zei: dus je gaat niet meteen terug? Ik zei: nee, ik moet achter mijn vrouw aankijken. Ze kuste me en zei: dank je daarvoor. Ik keek Mira aan en vroeg: en hoe verloopt het met jou? Ze zei: veel kotsen in de morgen, maar het begint beter te worden. Hierna waren Kaida en Irisa aan de beurt en ook hen ging het goed. Ik liep iedereen af die zwanger was, inclusief Gerrie en haar groep. Ik zei tegen Gerrie: ik heb het met de bisschop over jou gehad en hij vindt dat als jij je hier goed voelt, dat jij dan maar moet aangeven dat je hier wil blijven en regelt hij het voor je van de zijn kant. Gerry omhelsde me en zei: dank je, ik voel me steeds beter thuis hier, en ik ben niet de enige.
Hilde wil ook graag blijven en is begonnen met Japans te leren. Ik zei: in haar geval zal ze officieel haar intrede moeten doen in het klooster. Als ze dat hier doet, dan zal het makkelijker zijn voor haar om hier te blijven. Hilde keek me aan en vroeg: wil je dit voor mij opnemen met Mira? Ik zei: als jij het doet bij Mira, zal ik het hier met de bisschop overleggen. Ze kuste me en zei: dank je, je weet niet wat dit voor mij betekent. Ik zei: dat weet ik wel, want ik wil hier ook blijven. Ik ga nog een keer met een groep naar Nederland, daarna willen Maria en ik hier ook komen wonen. Hilde zei: komt ze dan ook hier? Bij Gerrie en mij? Ik zei: dat is de bedoeling. Oh mijn god, dat zou fantastisch zijn zei Gerrie. Ik zei: maar ik ben hier nog niet klaar, wanneer zijn de laatste twee klaar om zwanger te worden? Gerrie zei: Josie over een week en Carla een week later. Ik zei: en ze weten wat hun te wachten staat? Gerrie zei: dat weten ze. Ze weten alleen nog niet wie er nog meer bij is.
Ik zei: dat is simpel, dat wordt Kozue. Dus laat ze maar wat meer met haar alleen samen, zonder de rest van de groep. Gerrie zei: ok, dat zal ik doen. Ik ging de drie andere zwangere meiden af, kuste hen en wreef over hun buikjes en vroeg of alles ok was. Ik kreeg van ieder een lange tongzoen met het bericht dat ik gemist was en dat alles verder goed was. Hierna waren alle andere zwangere nonnen aan de beurt en allen waren blij dat ik terug was. Een van hen zei: nu komt er weer structuur in de organisatie. Mira heeft met haar morning sickness niet alles meer in de hand. Ik keek Mira aan en zei: moet ik regelen dat er een interim hoofd bij komt?
Ze keek me aan en ik zei: bij deze stel ik voor dat Loco dit wordt. Ik heb in het andere klooster ook een interim hoofd aangesteld. Deze positie blijft bestaan zolang de noodzaak ervoor is. Iemand daar iets op tegen? Niemand, mooi dan is dat bij deze beslist. Ik wil dat jullie bij elkaar gaan zitten, dingen doorspreken en dat Loco daarna dingen gaat delegeren, echter op een basis van rotatie. Niemand blijft dezelfde taken doen. Variatie is goed voor motivatie. Amiko zei: en jullie dachten dat hij maar een domme Hollander was. Hij weet beter dan wie dan ook hoe een organisatie moet draaien. Ik zei: nu nog een taak, die mag Gerrie voor mij doen. Jij mag drie kandidaten uitzoeken voor, voorlopig, de laatste trip naar Nederland. Ze moeten Engels spreken en bereid zijn om daar zwanger te worden. Degene die overblijven, worden hier zwanger gemaakt.
Gerrie zei: ik heb nog elf meiden over die hiervoor in aanmerking komen. Zes spreken en kunnen Engels schrijven. Daar uit ga ik er drie kiezen. Ik zei: wel drie verschillende leeftheiden. Gerrie zei: ik laat dat vanavond weten. Ik zei mooi, dan wil ik ze ook ontmoeten. Ze zei: komt voor elkaar. ik zei: dan wil ik nu even met Mira, Kaida, Irisa en Amiko praten. We gingen naar de kamer van Mira en ik zei: om conflicten te voorkomen en roddel en achterklap te voorkomen, wil ik als ik hier kom wonen bij Kaida en Irisa intrekken. Dat moet mijn officiele adres worden. Overdag, en soms ’s nachts kan ik best met regelmaat in het klooster blijven, zowel hier als in het andere klooster, maar voor legale redenen ga ik bij hen mijn intrek doen. Ook wil ik aan Kaida vragen of ze mij officieel kan vragen om voor haar consulting te gaan doen.
Kaida zei: dat is geen probleem, ik kan je dat schriftelijk geven. Op die manier heb je meer ondersteunende berichten die je kan gebruiken om je permanente status hier te verkrijgen. Ik zei: je bent geweldig. Irisa zei: nu moeten we het alleen nog eens worden bij wie je in bed gaat slapen. Ik zei: dat is simpel, met Maria en een van jullie om beurten. Ook jullie zullen moeten leren om te delen. Spannend zei: Irisa. Ik zei: en nu dit ook besloten is, ga ik met Amiko naar bed. Morgen vraag ik of Renn me naar het andere klooster kan brengen. Kaida zei: nee, ik wil meegaan. Ik heb nog niets gehoord over de medische monitoren. Ik zei: dat is vreemd. Maar morgen weten we meer. Ik nam Amiko bij dehand en nam haar mee naar onze slaapkamer. Daar aangekomen kleedde ik haar uit en nam ik haar, met haar dikke buik in mijn armen en droeg ik haar naar bed. Ze zei zacht: ik heb geen zin in seks. Ik zei: maar mag ik je dan wel likken? Ze zei: ja graag, maar ik wil niets in mijn kutje voelen. Je mag vannacht in mijn kontje met je arm over mijn baby.
Ik legde haar neer met twee kussens onder haar kontje en likte haar tot ze zacht kreunend klaarkwam en spreidde haar benen en legde mijn pik tussen haar schaamlippen en schoof op en neer tot Amiko nog twee keer klaarkwam. Waarna ik mijn pik in haar kontje drukte, mijn hand op haar buik legde en dicht tegen haar aan ging liggen. Zezei zacht: wat heb ik dit gemist en ben ik blij dat je blijft tot na de geboorte van ons kindje. Ik wil haar Sorano noemen. Ik vroeg: wat betekent dat en ze zei: van de hemel. Ik zei: een prachtnaam, daar gaan we voor. Tien minuten later lag ik met Amiko op mijn schouder te slapen.