We reden met het busje naar het vliegveld. Akkira was het meest nerveus van allemaal. Kaida reed de bus met Irisa naast haar. Ik zat op de eerste rij met Nishi en Amiko en Akkira en achterin zaten de meiden. Op het vliegveld aangekomen namen we lang afscheid van elkaar en ik zei voor we vertrokken: dagelijkse video updates ok. Iedereen was het daarmee eens. Ik keek Nishi aan en zei: het bedtafeltje staat in de opslag. Ik wil live meekijken als je gaat bevallen. Hetzelfde geld voor Amiko. Nishi zei: dat kan niet, dan ben ik te druk bezig met coderen. Deze keer gaf ik haar een zachte stomp op haar arm. Ze zei lachend: daar ga je met je domme grappen. Ik zei: je hebt gelijk, er zal een tweede laptop mee moeten. Nu kreeg ik een stomp, met direct daarna een lange tongzoen met een ik mis je erbij.
Ook Irisa kwam naar me toe en vroeg: waar moet ik nu biechten? Ik zei: spaar je zonden maar op. Kaida gaf me een zoen en zei: laat me weten als er iets is wat ik kan doen en ik zei: stuur me de brief maar waarin je mij inhuurt voor consulting. Ze zei: die stuur ik je straks per email. De laatste die naar me toekwam was Amiko. Ik zei: en jou, jou ga ik het meeste missen. Zorg goed voor jezelf en voor elkaar. Na een lange afscheidskus en na alle vier de buiken gestreeld te hebben liepen we de vertrekhal in. Eenmaal in het vliegtuig begon de angst bij Akkira echt toe te slaan. Ze hield mij bij mijn arm vast tot we in de lucht waren. Ze vroeg zijn we al vertrokken? Ik zei: doe je ogen eens open en kijk uit het raam. De angst was weg, ook bij het landen en bij de volgende vlucht. Ze sliep tegen mij aan met haar knuffeldier vast in haar armen. In Amsterdam aangekomen werden we opgewacht en met weer een busje naar het klooster gebracht.
Daar aangekomen zag ik dat Hanna volledig rood uitgeslagen was en diverse krabwondjes had. Ik vroeg wat zei de dokter? Ik kreeg als antwoord: ze wil er niet naar toe. Ze is bang voor haar kindje. Ik zei: Hanna, het is beter dat je wel gaat zodat we weten wat het is. Ze vroeg: ga jij mee met mij? Ik zei: natuurlijk. We gingen diezelfde dag nog naar de dokter die vaststelde dat het rode hond was. Ik vroeg: en hoe gaat het met een ongeboren kind? Hij zei: ons advies is om de zwangerschap af te breken en als de vrouw beter is, opnieuw te proberen. Rode hond is zeer gevaarlijk voor een ongeboren kind. Met name in het eerste trimester. Ik keek Hanna aan en vertelde alles en de mogelijke gevolgen en zei: ik denk dat we deze zwangerschap moeten afbreken en zodra je beter bent. Ze lag te huilen in mijn armen en zei: het is nog vroeg in je zwangerschap, de kans op een doodgeboren kind of een miskraam is hoog bij deze ziekte. Zou het kind blijven leven dan zal het hoogstwaarschijnlijk blijvende schade hebben. Ik vroeg: waar kunnen we dit het best laten doen en de dokter zei: in het ziekenhuis. Ik zei: voor, tijdens of nadat de rode hond weg is. Hij zei: zo spoedig mogelijk. Ik zei: laten we dit doorspreken met Theresa en dan de beslissing maken.
De arts zei: maak deze snel voor je een spontane abortus of miskraam krijgt. Die is vaak ongecontroleerd en kan infecties en complicaties geven. Ik vroeg: moet ik hiervoor een verwijskaart hebben? Hij zei: nee, ga naar het ziekenhuis, neem je verzekeringspapieren mee en dan regelen ze alles daar. Meld jezelf op de spoedeisende hulp, die verwijzen je door naar de juiste persoon. Ik belde Theresa en vroeg haar na te kijken of iedereen gevaccinnerd was met he BMR vaccine. Ze zei: hier in Nederland iedereen. Ik zei: en van onze Japanse gasten? Ze keek het na en zei: een van de groep die je nu bij hebt is niet gevaccineerd en Hanna, waarom? Ik zei dan gaat die persoon nu in isolatie, nadat ze bij de dokter alsnog het vaccin krijgt toegediend. Hanna heeft Rode Hond. Wij komen nu terug om dit door te spreken met je, want het advies is abortus. Daarbij heeft ze elke ondersteuning nodig die we haar kunnen bieden.
Ik zei: wij komen nu terug en na een gesprek gaan we door naar het ziekenhuis. We reden terug naar het klooster waar Kozue en Akkira het precies uitlegden het hoe en waarom het verstandig was om de abortus te laten doen. Ook legden we aan Mio uit waarom ze in isolatie moest nadat ze haar BMR vaccinatie had gehad. Hanna was ongerust over het feit dat ze haar baby zou verliezen. Ik zei tegen haar dat ze, zodra de rode hond voorbij was ze gewoon weer zwanger kon worden, geen belemmeringen en dat ik ervoor zou zorgen dat dit ging gebeuren. Na haar bijna een uur lang geprobeerd te hebben om haar zover te krijgen zei ze eindelijk: ok, laten we het dan maar doen. Ze zei dit met tranen die uit haar ogen rolden. Ik troostte haar zo goed mogelijk en droeg haar naar de auto waarmee we naar het ziekenhuis gingen. Vier uur later mocht ze mee naar huis en was haar baby weg. Ik hield haar stevig in mijn armen en zei: jij slaapt vannacht met mij. Ze zei: maar ik ben besmettelijk. Ik zei: en ik ben ingeent tegen dit virus, dus ben niet bang je vast te houden.
Ik zei: had jij al contact met Mio gehad? Ze zei nee. Ik zei: dan hoeft ze maar in isolatie tot jij niet meer besmettelijk bent. Dat is over een dag of vijf. Tot die tijd mag ze alleen contact hebben met mensen die geënt zijn voor dit. Als het goed is heeft ze inmiddels de vaccinatie gehad, maar uit voorzorg houden we haar apart. De vaccinatie werkt pas beschermend na 5 dagen. Ik nam Hanna direct mee naar bed en ging bij haar liggen. Ik zei: je hebt de juiste beslissing genomen. Ze zei zacht huilend: de beslissing was misschien juist, maar dat maakt het gevoel van missen niet minder. Ik zei: ik weet het, maar over een maand of twee gaan we jou een nieuw mooi meisje geven, maak je daar maar niet druk om. Ze kroop dicht tegen me aan en ik liet haar uithuilen tot ze huilend in slaap viel.
De volgende morgen was ze een stuk rustiger, maar ook een stuk minder aanspreekbaar. Ik moest antwoorden uit haar trekken en vroeg of Kozue bij haar kon blijven. Kozue vroeg: geen extra risico voor mijn baby: ik zei als jij gevaccineerd bent is er geen risico. Ze kwam bij Hanna zitten en ze spraken in hun eigen taal. Na een lang gesprek met Kozue vertelde ze me wat het probleem was. Kozue zei: ze denkt dat jij haar nu een slechte moeder vindt. Ik ging bij haar zitten en zei: integendeel, ik vind dat jij de beste moeder van iedereen wordt, samen met Gerrie, want jullie weten wat het is om een kind te moeten verliezen. Dat maakt jullie betere moeders dan die, die dit niet hebben hoeven doen. Hanna barste weer in huilen uit en zei: dus ik heb me druk gemaakt om niets? Ik zei: nee jij hebt tijd gehad om na te denken over het verlies van je baby en hebt daarna de verkeerde conclusie getrokken. Ik zei tegen Kozue: ga jij Gerrie eens halen, die weet wat voor emoties ze nu heeft.
Gerrie kwam vijf minuten later bij haar zitten en deed haar verhaal, ze zei: je bent nog jong, jouw tijd als moeder zit eraan te komen, dit was niet jouw fout, maar nu je deze ziekte gehad hebt, kan je die nooit meer krijgen. Maar je moet net als Mio jezelf nog wel laten vaccineren tegen de andere twee ziektes die in dit vaccin meegenomen zijn. Maar we doen dit pas vijf dagen nadat alle symptomen verdwenen zijn. Hanna vroeg: gaat de pijn van het verlies ooit weg? Gerrie antwoordde: nee, het blijven herinneringen, maar de pijn daarvan wordt wel steeds beter draagbaar. Zeker nu ik weet dat ik weer zwanger ben, en Jeroen kennende zal hij ervoor zorgen dat jij, zo snel mogelijk weer zwanger wordt. Gerrie zei: weet je dat ik elke avond een extra gebedje uitspreek voor mijn verloren dochter en dat ik haar zelfs een naam gegeven heb. Hanna zei: dat wist ik niet, mag ik haar naam weten? Gerrie zei: ik heb haar vernoemd naar mijn moeder, Wilmy.
Hanna zei: dat is een mooie naam, ik denk dat ik hetzelfde ga doen, dat is beter dan het over “mijn dochtertje” heb. Ik wil haar Aiko noemen, dat betekend geliefde. Gerrie zei: dat is een mooie en toepasselijke naam. Ze zaten nog uren met elkaar te praten en daarna kwam Gerrie naar mij toe en zei: ze heeft haar verloren kindje, net als mij een naam gegeven. Wat die naam is moet je haarzelf vragen. Misschien verteld ze je het, of misschien wil ze dat, net als ik, voor haarzelf houden. Ze zei: het belangrijkste is dat ze nu haar hart kan luchten. Ze is al een deel van haar emoties kwijt, maar dit is een langdurig proces. Zorg dat je klaar bent voor nog veel tranen. Ik zei: ik denk dat ik haar een paar dagen meeneem, als de ziekte voorbij is, en haar wat extras laat zien van Nederland. Gerrie zei: neem wel, of Kozue of Akkira mee zodat ze ook nog in haar eigen taal kan spreken. Ik vroeg: denk je dat een gesprek met de bisschop voor haar een goed idee is?
Gerrie zei: ik denk dat dat een uitstekend idee is, maar breng hem wel van tevoren op de hoogte wat er gebeurd is en waarom. De kerk is nog steeds een tegenstander van abortus. Ik zei: ik zal hem meteen bellen. Ik pakte mijn telefoon en belde de bisschop. Ik kreeg hem aan de lijn en vroeg hem zijn standpunt op abortus. Hij zei: in principe ben ik ertegen waarom? Ik vertelde hem het verhaal en hij zei: in dit geval vind ik dat het mocht en zelfs moest gebeuren. Laat haar maar langs komen zodra ze beter is, dan gaan wij samen bidden voor haar kindje. Dat gebeurde een week later en het deed haar veel goed. Na het gebed zei ik: eigenlijk wil ik zo snel mogelijk terug naar Japan, met mijn vrouw en de twee groepen. Ik zei: ik wil dat de eerste groep, op een na deze week terug gaat. Ik wil dat de vriendin van Hanna hier blijft tot ook wij teruggaan. De bisschop zei: ik heb de verplaatsingspapieren rond en het is geen probleem dat het kind mee gaat. ook voor visaas is het geen probleem en eenmaal daar kan het kloosterhoofd voor permanente visa status gaan ook voor het kind. Ik zal voor jou een aanbeveling schrijven ter ondersteuning van jouw permanente verblijfsvergunning, maar daarin kan ik niet meer voor jou betekenen.
Ik zei: ik heb een sponsor daar die garant voor me staat, dus ik verwacht ook daar geen problemen. Ik denk iedere drie maanden hier terug te keren en bij mijn volgende trip de meisjes van de groep van Gerrie die terug naar Nederland willen mee terug te brengen. Dat ben ik ze op zijn minst verschuldigd. De bisschop zei: je bent een goede man en een goede vader heb ik van Maria gehoord. Blijf zo en zorg voor al je meisjes. Hij gaf Hanna een grote kaars mee en zei: steek die elke avond aan voor je gaat slapen zodat je baby kan zien dat je aan haar denkt. We vertrokken terug naar het klooster en ik vertelde Theresa wat onze beslissing was. Ze zei: ik ben er niet echt blij mee, het was verfrissend om die jonge meiden hier te hebben. Het levende het klooster weer op. Ik zei: dat gaat over de komende maanden toch sowieso gebeuren, met al die zwangere nonnen en de rest van de zwangere meiden. Ze zei: ja, maar toch, met de verschillende culturen, het had wat speciaals. Ik zei: de volgende keer dat ik terugkom, neem ik een van de meiden mee om nog even te komen praten.
Theresa zei: dat wordt zeker gewaardeerd. Ik zei: maar nu moet ik de vertrekkende groep voorbereiden op het verkorte verblijf. Ik liep naar de groep van Kozue en zei: meiden, jullie vertrekken over een week naar huis, alleen Hanna blijft hier. Zij gaat met ons terug Er zijn dingen gebeurd die mij aan het denken hebben gezet. Kozue zei: van een kant ben ik blij dat ik mijn kind in Japan mag krijgen. Ik zei tegen de groep van Akkira: en jullie vertrekken over twee maanden, samen met mij en Maria en haar kind en Hanna. Voor die tijd zullen jullie alle drie, en ook Hanna zwanger zijn van mij. Op die manier weet ik ook zeker dat ik bij iedere bevalling aanwezig kan zijn. Dat was een van de dingen die iedereen als positief zag. Ik sliep die week elke dag met een van de meiden uit de groep van Kozue en de laatste dag met Kozue alleen. Theresa bracht de groep weg, samen met mij, ik zei: doen jullie voorzichtig onderweg, zorg goed voor elkaar en jullie worden opgehaald door Kaida, die brengt jullie terug naar het klooster. Blijf bij elkaar in Tokyo bij de overstap naar Sapporo. Jullie moeten de bus nemen tussen de luchthavens.
Kozie zei: ik heb alles onder controle en zorg dat het goed gaat. Ik zei: ik wil elke dag een update van jullie hebben. Ok? Ik nam afscheid van ieder met een lange tongzoen en een omhelzing en een streel over hun buikjes. Ik zei: en vergeet niet, jullie hebben allemaal gezichtsmaskers, gebruik die als je op Tokyo geland bent totdat je weer in het vliegtuig zit. Ze beloofden dit allemaal en liepen de vertrekhal in. Theresa zei: ik zal ze missen en vooral Midori, ik kon goed met haar overweg. Ik zei: dat is dan een van de meiden die ik meeneem op mijn volgende reizen hiernaartoe. Theresa zat achter het stuur van het busje en ik zat naast haar. Ik vroeg: hoe gaat het nu met je dochter? Ze zei: ze heeft alle voorbereidingen getroffen voor haar moederschap. Ik zei: ik zie in je gezicht dat jij een uitstekende oma gaat worden.
Ze zei: dank je, maar denk je dat je mij ook nog zwanger kan krijgen voor je gaat? ik zei: nog steeds niet zwanger, daar gaan wij de komende weken aan werken. Ik wil dat jouw dochters kind een tante krijgt en jouw dochter een zus. Ze zei: daar hoop ik op. Ik zei: laat me weten als je vruchtbaar bent, dan gaan we vanaf die dag twee keer per dag proberen je zwanger te krijgen. Ze zei: dat is nog vier dagen weg. Ik keek haar aan en zei: als je wil, kunnen we straks in je kantoor vast een keer oefenen. Ze keek me aan met een grote lach en zei: dat zou ook fijn zijn. Ze streelde zacht over mijn been en kneep zacht in mijn kruis. Mijn favoriete speeltje zei ze. Ik zei: en je bent niet de enige die er zo over denkt. Terug in het klooster aangekomen deed ik een update naar Amiko en zei: ze zijn vertrokken, op Hanna na. Die komt zodra ik terug kom. Amiko vroeg: ben je terug voor mijn bevalling? Ik zei: ik ga dat in elk geval proberen. En deze keer blijf ik in Japan. Ik ga nog wel een paar keer op en neer om nog wat nonnetjes te maken, maar dat is elke keer maar voor een week.
Nadat ik een update gekregen had over Nishi verbrak ik de verbinding. En ging ik terug naar Theresa. Ze zei: zullen we naar mijn kamer gaan? ik zei: nee, dit is oefenen, dat doen we in jouw kantoor, op jou bureau.. ik zei: ruim het maar af, dan kunnen we beginnen. De papieren werden op een kastje gelegd en ik deed het gewaad van theresa uit, haar kapje af en ontkleedde mezelf. Ik liet haar een paar keer klaarkomen voor ik mijn pik in haar stak. We waren vijf minuten aan het neuken toen de deur openging en haar dochter met een dikke buik binnen kwam lopen. Ze gilde: mam, de deur, had je die niet kunnen sluiten? Moet ik dit zien? Ik zei: luister meisje, jij hebt dit ondergaan en bent er zwanger door geworden. Je moeder is aan het oefenen om jou een zusje te gaan geven. WAAAATTTTT? Ga jij zelf ook zwanger worden?
Theresa zei: ik ben het al maanden aan het proberen maar elke keer waren we te vroeg of te laat. Deze keer gaat hij me elke dag meer dan eens neuken zodat het nu wel lukt. Een tante voor jouw dochter en een zusje voor jezelf. Als je verder nog dingen wil weten of hebben mag je buiten de deur gaan zitten tot ik je roep. Ik heb het nog een aantal minuten te druk. Dan kan jij tevens zorgen dat verder niemand ons stoort. Ze zei: ok mam, geniet ervan. Twintig minuten later, nadat Theresa twee keer was klaargekomen vulde ik haar kut met zaad. Toen ik uit haar was en ze haar kleed weer aan had zei ik, laat je dochter maar binnenkomen. Ik bleef erbij en we zaten gewoon een vader, moeder en dochter gesprek te houden, niets belangrijks. Die week spendeerde ik veel tijd met Theresa en met Hanna. Na die week was het afwachten of Theresa zwanger zou worden. Hierna werd mijn tijd verdeeld met het zorgen dat de rest van de meiden ook zwanger zouden raken en ik had een paar speciale dagen met Hanna. Die waren gereserveerd voor mij en haar alleen.
Ze vroeg waar we naar toe zouden gaan en ik zei: afwachten meisje. De dag dat we vertrokken liet ik haar normale kleren dragen, inclusief ondergoed. Ik zei: wij gaan deze trip per trein doen, zodat je het landschap goed kan bekijken. We namen de trein naar Rotterdam, keken daar wat rond en maakten fotos en stapten van daar op de eurostar naar Parijs. Hanna keek me aan en zei: gaan we echt naar Parijs? Ik zei: ja meisje, jij gaat naar Parijs voor een dag en daarna ook nog een dag naar Disneyland. We arriveerden in Parijs laat in de middag en ik zei: eerst fotos maken, daarna slapen, dan morgen weer fotos maken. Dan weer slapen en de volgende morgen vroeg, de eerste trein naar Disneyland en met de laatste trein terug. We hadden onze bagage op de kamer gezet en gingen fotos maken, de Eifel Toren, de Sacre Ceur. En de nog niet helemaal gerestaureerde Notre Dame.
Hierna gingen we terug naar onze kamer en uploade ik de fotos naar mijn laptop en liet Hanna een bericht sturen naar Japan met bijbehorende fotos. Ze kreeg binnen drie minuten de eerste jaloerse berichten terug. Mijn telefoon ging en ik nam op. Het was Amiko. Ze wilde weten waarom zij daar nog niet geweest was en Hanna wel. Ik antwoordde: dat weet je best. Gun haar dit extraatje. Amiko zei: ik gun het haar, maar iedereen hier is jaloers op haar. Ik zei: vraag ze maar of ze willen ruilen. Het antwoord daarop was een eenduidig nee. Ik zei: ok, dan weet ik dat tenminste ook. Ik kreeg Irisa aan de lijn en die vroeg of ik daar haar zonden mocht aanhoren. Ik zei: geen schijn van kans. Hanna had de fotos inmiddels ook al doorgestuurd naar Theresa en die had ze laten zien aan Akkira die ze op haar beurt weer aan haar meisjes liet zien. Ze kreeg een heleboel positieve, zij het jaloerse, commentaren. Hanna was superblij toen ze klaar was met haar mailtjes.
Ze sprong me om mijn nek en zei zacht: maak me nu maar zwanger, ik zit nu in mijn vruchtbare periode. Ik vroeg: weet je het zeker? Ze zei: ik heb hier een goed gevoel bij, en dit zou het mooiste moment in mijn leven zijn om zwanger te raken. Ze trok haar kleren uit en ging de douche in waar ik haar vergezelde en we neukten de eerste keer in de douche, daarna nogmaals op het bed en om vier uur ’s morgens werd ik gewekt door Hanna die zich inmiddels op mijn pik gespiesd had en zei: toe, nog een keer voor we opstaan en ontbijten. We spendeerden die dag met wandelen langs de Seine en bezochten dezelfde plekken die we de avond ervoor bezocht hadden gedurende de avond. Ook zijn we nog naar het Louvre geweest waar Hanna haar ogen uitkeek. Die avond waren we doodop en gingen we lekker bij elkaar liggen en hadden we slechts een keer seks. Dat was vroeg in de morgen voor we gingen ontbijten.
Direct na het ontbijt namen we de trein naar Disneyland. We waren als bijna eerste in het park en deden de attracties die we wilden doen zonder uren in de rij te moeten staan. We vermaakten ons prima en aten en dronken waar we zin in hadden en deden een aantal attracties een tweede keer. Na de avond parade namen we de laatste trein terug naar Parijs en een taxi naar het hotel. Daar werden de fotos naar de laptop gezet en koos Hanna er een twintigtal uit die ze doorstuurde naar Japan en Nederland en weer kreeg ze berichten terug en deze keer kreeg ik Maria aan de telefoon, die zei: je verwent haar echt, of niet dan. Ik zei: ze is weer helemaal de oude, en dat is waar ik voor ging. Ik vroeg hoe het met ons meisje ging en ze zei: ze is al een paar dagen onrustig. Ik denk dat ze jou mist. Ik zei: morgen rond lunchtijd vertrekken we terug naar jullie. Ze zei: ik ben blij, ook ik mis je. Ik zei: maar nu verbreek ik de verbinding, Hanna heeft gevraagd of ik haar wilde proberen op deze trip zwanger te maken. En ik doe er mijn best voor. Maria zei: ik begin ook jaloers te worden. Ik vroeg: wil je nog een tweede kind dan?
Ze zei: dat laat ik je weten als je terug bent. Ze zei: je komt terug op de goede tijd van de maand dus wie weet wat dat ons brengt. Ik zei: ik weet wat dat ons brengt, een heleboel wilde nachten. Ze zei: denk er maar vast over na. Hierna verbrak ik de verbinding en gingen we weer samen douchen en weer hadden we seks in de douche en daarna weer in bed, die nacht werd er nauwelijks geslapen. Hanna zei: dat doe ik wel in de trein terwijl ik op jou schoot lig en mijn hand in je broek heb. Ik zei: geile dondersteen dat je bent. Ze zei: jij bent hiermee begonnen, ik maak het af. Op het station kopen we een paar pakken natte doekjes en met mijn jas over jouw schoot kom jij aan je trekken. De volgende morgen gingen we na het ontbijt met de taxi naar Paris Nord station waar Hanna eerst twee pakken natte doekjes haalde voor wede trein in gingen.
Ze legde haar jas over mijn schoot, maakte mijn broek lps en haalde mijn pik tevoorschijn. Ze had een tiental natte doekjes onder de jas gelegd en ging op mijn dijbenen liggen met haar handen onder de jas waar ze rustig met me begon te spelen. Voor Brussel had ze me de eerste keer laten klaarkomen en voor Rotterdam de tweede keer. Ze keek me geil aan en zei: en hoe bevalt het reizen zo. Ik zei: dit zou standaard service moeten worden op de trein. Ze keek me lachend aan en zei: en dan ik als conductrice zeker? Ik knikte. Ik voelde hoe ze mijn buik schoonmaakte en zag de natte doekjes in de prullenbak gaan. Ze knoopte mijn broek weer dicht en deed net alsof ze wakker werd. Ik vroeg: lekker geslapen? Heerlijk was haar antwoord. Van Rotterdam met de trein naar Eindhoven waar Theresa ons van het station ophaalde. Ze kneep Hanna zacht in haar arm en Hanna vroeg: waarom doe je dat en Theresa zei: omdat je me stikjaloers gemaakt hebt. Hanna lachte en zei: wacht dan maar eens tot vanavond. Ik heb een kleine 500 fotos gemaakt, die gaan we vanavond bekijken. Ze kreeg een tweede kneep in haar arm en lachte breeduit. Die avond bekeken we allemaal de fotos en ik zag de jaloerse blikken, maar ook de bemoedigende commentaren.
Maria zag die ook en zei: ze is inderdaad weer de oude. Maar hoe voel jij je. Ik zei: uitgeput en vertelde wat Hanna in de trein gedaan had. Maria zei: je hebt het beest in haar losgemaakt, maar heb je nog wat over voor mij? Ik keek haar aan en terwijl iedereen nog fotos zat te kijken verdwenen wij in onze slaapkamer en zei Maria: vul mijn baarmoeder maar, ik wil je tweede kind hebben. We hadden nog twee keer seks voor de morgenzon ons wekte en de kleine begon te klagen. Ik zei: mama, Kiseki heeft honger, en ik ook. Ze keek me lachend aan en zei: jij mag de restjes hebben. Het waren een paar wilde nachten met Maria en toen we drie weken later klaar waren om te vertrekken was ze nog steeds niet ongesteld, net als Theresa. Ik zei: even naar de apotheek. Theresa reed en ik haalde een dozijn zwangerschaps testen. Terug in het klooster werden eerst maria en Theresa getest. Beide zwanger, hierna volgden Mio, Siki en Tosha en ook die waren zwanger en als laatste vroeg ik Hanna om met mij mee te komen naar mijn kamer waar Maria zat met Kiseki aan haar borst.
Ik zei: kom maar even mee naar het toilet, dan mag je hierop plassen. Ze deed dat en we moesten drie minuten wachten. Het werden de langste drie minuten van Hannas leven maar toen ze het resultaat zag, was ze niet meer te stoppen. Ze sprong me om de nek en kuste me. Ik keek haar aan en vroeg ben je zo blij dat je niet zwanger bent? Er staat toch een kruisje. Ze keek mij ineens angstig aan en keek naar Maria. Die zei: hij is je gewoon aan het pesten. Hier is het doosje, daarop staat een kruisje is zwanger. Ze keek me boos aan en zei: je had bijna mijn dag kapot gemaakt en gaf mij een harde stomp tegen mijn arm. Maria zei: goed zo, die had hij verdiend. Kiseki was uitgedronken en Maria vroeg aan Hanna of ze haar even wilde boeren en gaf de baby aan haar. Ze zei: kan je vast oefenen.
Ze klopte op haar schoot en wenkte me, ze zei: de rest is voor jou. Hanna stond met grote ogen toe te kijken hoe ik bij Maria aan de borst ging. Maria zei: hij vind het lekker en als mijn borsten leeg zijn heb ik meer tijd tussen de voedingen. Hanna vroeg hoe dit smaakte. Ik liet de tepel gaan en zei: geef mij Kiseki maar even, dan mag jij even bij Maria proeven, maar moet je het afmaken. En straks als jij zover bent, kom ik ook bij jou. Hanna proefde het en zei: erg zoet, maar best lekker. Maria pakte haar hoofd en streelde haar haren met een hand en haar buikje met de andere. Ze zei: wij zijn ongeveer gelijktijdig uitgeteld. Onze dochters zullen goede vriendinnen worden. Hanna liet de tepel los en zei: ik hoop dat wij dat ook worden. Maria’s antwoord was: nee, ik zie jou meer als mijn dochter, dat is zou je dat willen. Hanna knikte ja en zei zacht: mag ik je dan ook mama noemen?
Maria keek mij aan en ik knikte ja en ze zei toen: jij mag dat. En jij mag ook bij mij aan de borst als Jeroen het te druk heeft ok? Hanna knikte glimlachend met de tepel in haar mond waar ze behalve erop te zuigen en ook mee speelde met haar tong. Maria voelde de hand van Hanna onder haar habeit gaan en zacht haar kutje strelen. Ik zag het gebeuren en hoorde Maria zacht kreunen. Hanna keek mij aan en ik knikte ja. Vier minuten later kwam Maria heftig schokkend, met Hanna aan haar tiet klaar. Ze kuste Hanna op het voorhoofd en zei: dat was lekker dochter. Dat mag je vaker doen. Nadat de melk op was bleef Hanna gewoon doorspelen met de tepel van Maria in haar mond. Maria zei: nu is het genoeg meisje, de melk is op. Nu moet jij gaan slapen. Ze vroeg, mij aankijkend, waar? Ik zei: in je eigen bed. Overmorgen vliegen we terug naar Japan, dan wil ik dat je fit bent.
Ze zei tegen Maria: mag ik dan bij jullie zitten in het vliegtuig, jij aan een kant, ik aan de andere kant. Maria zei: dat zal niet gaan, er zijn vier stoelen met twee basinettes beschikbaar en Jeroen en ik hebben een basinette en de andere is gereserveerd. Maar je mag bij Akkira zitten zodat die andere drie giebelkonten bij elkaar kunnen zitten. Ik keek haar aan en zei: het kan niet elke dag feest zijn. Ze zei: ok, maar je laat me niet vallen he? Ik blijf toch nog wel met jullie neuken en spelen in Japan? Ik zei: je zal net als alle anderen moeten leren delen. Ze trok een sippe lip en ik gaf haar een klap op haar kont en zei: vooruit verwend nest dat je bent. Ze lachte naar mij en vertrok.
Twee dagen later vertrokken we onder luid gejuich en met veel tranen bij diverse mensen in hun ogen. Ik zei: maak je niet druk, ik kom terug. Minstens een week iedere keer. Ik heb nog veel werk te doen hier. Op het vliegveld was het emotioneel en hield ik het zo kort mogelijk. We vertrokken en mijn nieuwe leven begon. 20 uur later kwamen we aan in Sapporo en stond er een groot feest op ons te wachten. Eenmaal terug in het klooster was de eerste die ik bezocht Amiko. Ze stond op knappen, net als Nishi wiens buik nu gigantisch was. Ik keek maria aan en die zei: dat gaat geen week meer duren en inderdaad twee dagen later beviel Nishi en de dag erna beviel Amiko.
Beide moesten verplicht vier dagen in het ziekenhuis blijven, maar toen ze thuis kwamen was mijn familie compleet, ik had Maria, Kaida, Saiko, Irisa, Amiko, Akkira en Nishi bij me. Ook onze vier kinderen waren bij ons, Kiseki, Sorano, Naoko en Arisu, en ons geadopteerde meisje Hanna natuurlijk. Maar die had het veel te druk met avonturen vertellen en de fotos keer op keer opnieuw te laten zien. Het was goed dat ze haar nare ervaring achtergelaten had in Nederland. We kregen nog een telefoontje van Theresa, die had een knuffeldier gevonden. Ik zei: Akkira, waar is je knuffeldier. Ze liep naar mij toe, sloeg haar armen om me heen en zei: hier. Ik zei: ik bedoelde je andere knuffeldier. Ze zei: heb ik dat daar gelaten? Ik zei: blijkbaar. Ze zei: geef het maar aan jouw kindje straks. Het heeft mij het geluk gebracht wat ik zocht. Misschien doet het dat ook voor haar.
Theresa zei: ik zal het bewaren voor haar, het ziet er nog mooi uit en Akkira zei: het was het knuffeldier van mijn moeder en daarna van mij dus het is minstens een jaar of vijftig tot zestig oud. Dus ben er zuinig op. Voor ons brak er een hele mooie tijd aan met steeds opnieuw nieuwe kinderen. Het was prachtig om te zien.