Kousen 2

Nadat ik mij de eerste keer op straat gewaagd had, was de drive om verder te gaan voorlopig over. Geleidelijk aan nam de aandrang weer toe. Ik maakte er weer een gewoonte van kousen met jarretelles en een string naar kantoor aan te trekken. Daar was ik dus telkens weer meer opgewonden. Bij mijn weten had niemand dat door. Op een woensdag moest iedereen aantreden in de kantine. Daar werden wij voorgesteld aan de nieuwe kantoorbeheerster. Een mooie vrouw van omstreeks 45 jaar oud. Haar golvend haar was krullend en lang. Ze had het opgebonden in een wrong. Ze droeg een zwart mantelpak met de rok ruim boven de knie. Daaronder droeg ze laarzen en zwarte kousen. Ik schat 13 dernier. Onder het jasje droef ze een witte overhemd blouse. Ik vond haar opwindend. Van den beginne sprak Ornella, zo heette de nieuwe cheffin, over transparantie. Zij was van mening dat wij helder moesten zijn over ons zelf en over elkaar. Ik beschouwde dat als een management-truc. Een tijdlang veranderde er weinig. Ik raakte er aan gewoon dagelijke mijn kousen met jarretelles naar kantoor te dragen. De eerste tijd streek ik telkens over mijn benen en wond ik mij zelf op. Op zeker moment raakte ik er eigenlijk aan gewoon. Ik schrok dan ook op toen ik op een dag naar het toilet ging en bij het urineren mijn broeksband openmaakte. Mijn gordeltje sprong naar buiten en ik zag een collega verbaasd kijken. Tot op heden weet hij vermoedelijk nog steeds niet wat hij zag. Dat maakte mij weer alert en meer opgewonden.Op zeker moment steeg het verlangen ook een bh-tje naar het werk te dragen. Ik kocht twee zwarte overhemden en trok daaronder een zwart bh-tje aan. Geen push up. Ik vulde elke cup op met een oude nylon. Dat voelde geweldig. Alvorens naar kantoor te vertrekken twijfelde ik hevig. Zo lang, dat ik wel zo snel mogelijk weg moest met het bh-tje aan. Met kloppend hart kwam ik aan.Ik hield mijn colbert aan. Niemand die iets zag. Tot ik ’s middags bij de nieuwe cheffin geroepen werd. Ik kreeg werkinstructies en ik zag dat zij op zeker moment naar mijn schouders keek – ik droeg toen net geen jasje – en mijn schouderbandjes kennelijk opmerkte. Zij zei evenwel niets. De komende dagen had ik de indruk dat ik haar versterkte aandacht had. Tot op zekere dag ik voor haar uit de trap opliep. Bij het treden lopen trok mijn broek wat op. Ornella merkte op dat ik ragfijne kousen droeg. Ik kleurde.Ze klopte mij gemoedelijk op de dij, net op een jarretelle-knopje en dat zeker niet toevallig. Zij lachte mij vriendelijk toe. Ik kleurde weer en wist absoluut niet wat ik verder te wachten had. Ik raakte wel heel opgewonden en liep halve dagen met een half opgerichte pik rond. Zo af en toe zijn er kantoordagen. Dan gaan wij met alle collega’s op pad en er is een activiteit. Dat houdt de teamgeest levend.Al weer enige tijd geleden was er weer een kantoordag. Als thema werd gekozen “de ontmoeting “. Achteraf gevaarlijk, maar ja. Na een busreis arriveerden wij in een dorp, waarvandaan wij langs een rivierbedding naar een grotere stad waadden. Daar konden wij ons in hotelkamers verfrissen en kwamen wij in de lounge bij elkaar voor de lunch. Daarna was er in hetzelfde hotel een activiteit.Wij werden twee bij twee tegenover elkaar gezet en moesten elkaar vertellen hoe we elkaar ervoeren. Ik zat tegenover Ornella. Ik mocht eerst. Ik vertelde dat ik haar een aardige competente vrouw vond en ook aantrekkelijk, maar dat zij mij soms wat angst aanjoeg.Zij begon te lachen: “dat begrijp ik best; ik snap jouw fetishisme wel “. Ik bloosde. De trainer deed daarna iets doms. Hij stelde voor een rollenspel te spelen waarbij wij onze gevoelens naar elkaar moesten tonen. Hij vertelde dat van elk van ons zich bloot moest geven en een karakteristiek moest tonen. De ander van de twee moest telkens laten weten of hij vond dat dat een juiste karakteristiek was. Mijn cheffin mocht eerst. Zij toonde zich vriendelijk, maar lichtte ook haar rok op tot over de knie. Zij droeg prachtige nylons met naad. Zij toonde haar laarzen met hoge hakken en vertelde ook zo te kunnen zijn. Ik vertelde dat haar karakteristiek voor mij was “een opwindende vrouw “. Ik moest daarna.Ik begon een verhaaltje over collegialiteit, maar Ornella begon te lachen: als je Coosje wilt zien, moet hij zijn broek uitdoen. Iedereen keek gechockeerd. De trainer wilde ook b zeggen en ik moest dus wel. Ik droeg het corseletje met mooie kousen en een zwarte stringslip. Iedereen verstijfde. Ik voelde mij uiterst gegeneerd. Ornella streek evenwel over mijn billen en zei “: dit weekend is vertrouwelijk. Ik wil niet dat iemand hem hier ooit op aanspreekt. Daarna kwamen de anderen aan bod, maar daarvan was weinig opmerkelijks te melden. De dag daarop wist ik niet hoe ik naar kantoor moest. Voor mijn vertrek werd ik evenwel gebeld door Ornella. Zij verwachtte van mij dat ik dezelfde lingerie en kousen naar kantoor zou dragen, maar dan onder een lichtblauw, dus meer doorzichtig, overhemd. Ik moest wel gehoorzamen. Al direct na aankomst moest ik mij presenteren. Ornella zag dat ik haar instructies had gevolgd. Daarna op mijn afdeling zag ik alleen besmuikte blikken. Ik werd daar evenwel opgewonden van.Ik voelde mijn nylon kousen om mijn benen spannen. Ik voelde de zachte kriebeling.Ik voelde de opwinding van de schaamte. Ik voelde dat mijn collega’s mijn benen wilden zien. Tegelijk zag ik dat de de rokjes van de secretaresses meer opkropen, alsof hun benen meer onder spanning stonden. Aan het eind van de dag kwam Ornella inspecteren. Zij keek rond en vroeg mii even te blijven. Toen iedereen weg was, vertelde zij mij dat ik mij in een onmogelijke positie bevond. Ik kon daar wel iets aan doen. Ik moest de volgende dag als secretaresse gekleed op het werk komen. Ik mocht twee uur later komen om iets passends te kopen. Wordt vervolgd”