Kasper houdt haar tegen zich aangedrukt, pakt haar beide tepels vast, knijpt ze heel zacht samen en fluistert: “Ik ben nog niet gekomen. Pak de tafelrand vast. NU!”
Kara snikt, kreunt, buigt voorover en pakt de tafelrand vast.
Kasper duwt zijn nog steeds stijf ding haar natte kut in. Dan laat hij haar borsten los en zegt: “Knijp je kut keer na keer samen. Melk me!”
Kara snapt niet direct wat hij bedoelt. Dat tikt Kasper tegen haar borst en van schrik spant ze haar buikspieren.
“Dat bedoel ik! Ga zo door!”
Kara snapt het en ze spant keer op keer haar buikspieren. Kasper geniet en het duurt niet lang of hij spuit…
Hij rust op haar rug en richt zich dan op.
“Ik denk dat ik ook even je kont doe. Als mijn beste vriend hierbeneden weer kan. Dat kan even duren. Wat zal ik intussen eens met jou gaan doen?”
Kara kijkt bang naar hen op. Haar handen nog steeds op de tafelrand, voorovergebogen, haar opgezwollen borsten hangen pijnlijk naar beneden.
“Ha! Ik weet het al! Je hebt net je best gedaan. Ik haal dat touw om je rode harde tieten weg! Wil je dat?”
“Ja… Graag…!”
“Ga maar rechtop staan.”
Dat doet Kara en Kasper trekt de knoop uit het touw en haar borsten worden niet langer afgekneld.
Het bloed gaat weer stromen en dat doet ook pijn! Ze huppelt van het ene been op het andere been en kreunt… Na een paar minuten is het ergste voorbij en Kara kijkt met tranen in haar ogen naar Kasper.
“Waarom doe je dit toch? Alles doet pijn.”
“Niet overdrijven. Alleen je tieten doen zeer, de rest niet en je bent ook nog klaargekomen.”
Hij zwijgt even.
“Ga maar op de tafel zitten. En daar gaan we weer: de zesde keer dat ik het vraag: Waar is de video?”
Kara zwijgt. Ze laat haar hoofd hangen en zegt dan: “Dat zal jij NOOIT te weten komen. Ik zwijg als het graf. Ik krijg die Peter wel, die zit hierachter. Ik paal hem! De politie zal genieten van die video en hij gaat de bak in.”
Kasper bekijkt haar even.
“Koeienkop, begrijp je niet hoe het zit? Jij bent hier, je kan niet weg, je kan niets doen. Je bent van mij. Ik doe met je wat ik wil. Je hebt het knijpende pincetje leren kennen, je opgezwollen tieten zal je nog wel voelen, je bent in je kont genaaid en je hebt jezelf bijna opgehangen in de Viet Cong kooi. En… je bent een paar keer klaargekomen. Geile koe! Ik doe met je wat ik wil en jij komt ook nog klaar! Je zou me hiervoor moeten betalen.”
Kara snikt en ze wil wat zeggen, maar Kasper is haar voor en zegt: “Ik heb nog een paar leuke trucjes op voorraad. Zullen we daarmee doorgaan of zeg je nu wel waar die kut video is? Dit was de zevende keer dat ik het je vraag.”
Kara snikt en ze schudt haar hoofd.
Kasper pakt het koord dat aan haar halsband vast zit en loopt weg, Kara volgt.
Hij brengt haar naar een andere ruimte, een ruimte met een groot rond bed en prettige indirecte verlichting. Midden boven het bed hangt een ketting met een ring eraan. Kasper loopt naar een houten bok die voor het bed staat. Hij trekt Kara naar de bok, haalt het koord door een oog aan een van de poten van de bok.
“Tja, waar waren we ook alweer? JA! Ik weet het weer. Je kont. Goed we gaan die opwarmen. Niets is beter dan een warm kontje.”
Kasper pakt een lange bamboe en zwiept die op en neer. Dat slaat hij zacht op haar billen. Kara kreunt.
“Geen geluid, koe!”
Kasper slaat haar net zo lang op haar billen tot die egaal roze zijn geworden.
“Dat was de aanloop. Zal ik nu… Nee, eerst…”
Hij slaat tegen de dichtstbijzijnde borst van Kara. Hij raakt, met opzet, haar tepel en Kara valt bijna over de bok heen.
“Blijven staan.”
Kasper slaat keer op keer tegen haar borst, maar hij raakt geen tepel meer.
Na een tijd zijn haar borsten, die het toch al flink te verduren hebben gehad, rood en paars. Kasper laat haar borstpartij nu met rust en slaat één keer op haar kont.
“We gaan tellen. Elke bil vijf tikken. Jij telt.”
Hij slaat op heer bil. Kara kreunt en kijkt angstig naar hem.
“Tellen!”
“Eén.”
Kasper slaat nog vier keer op dezelfde bil, dan vijf keer op de andere en Kara telt.
Dan gaat Kasper achter haar staan, een pot vaseline in de hand.
“Vooroverbuigen.”
“NEE! NEE! NEE!”
Kasper loopt om haar heem en trekt het koord dat aan haar halsband zit strakker en Kara moet zich nu wel over de bok buigen. Als ze over de bok hangt knoopt Kasper het koord vast.
“Kara, je kan bij die knoop, maar dat moet ik je afraden.”
Kasper duwt wat vaseline haar darmen in en zegt: “Je gaat nu iets voelen aan je kont…”
Hij pakt de bamboe op en duwt zijn pik tegen haar sterretje. Ze knijpt haar kont stevig dicht. Hij zegt: “Ik wil er IN, KOE! Open je vulva! Of zal ik…” en hij tikt met de bamboe tegen haar borst. Ze kreunt.
“Nee, Kasper… Toe nou…” ze snikt even.
“Open de poort!”
Dat doet ze en Kasper duwt zijn leuter helemaal bij haar naar binnen. Dan begint hij te stoten. Elke keer als hij tegen haar beurse billen stoot, kreunt Kara. Kasper grijnst. Hij begint met de bamboe ten haar borst te tikken waar hij goed bij kan. Haar borsten hangen aan de andere kant van de bok… Hij stoot rustig door, elke keer als hij haar billen tegen zijn buik voelt tikt hij tegen haar borst en Kara kermt aan een stuk door.
Dan voelt hij dat zijn zaad eruit wil en hij trekt zijn pik terug. Hij loopt om de bol heen en maakt het koord los.
“Op je knietjes, koetje. Je mag me even proeven. En ook je eigen spul, dat bruine…”
“Kasper…”
“Snel nu.”
Kara knielt en wil zijn pik vastpakken.
“Zonder handen.”
Ze steunt. Hapt dan zijn iets slapper geworden piemel op en zuigt hem op. Ze likt zijn pik, sabbelt aan zijn eikel, zuigt zijn pik helemaal naar binnen, laat hem dan uit haar mond glijden en likt hem weer. En dan komt Kasper eindelijk in haar mond klaar.
“Wat is dat toch lekker. Zuigende vrouwen met warme billen en rode of paarse tieten. Geweldig.”
Hij leunt even tegen de bok en zegt dan: “Terug naar je cel. Ik geef je ook iets om over na te denken. Ga eerst staan, niet weglopen.”
Hij loopt weg en is even later terug met een doosje in zijn hand.
“Niet bewegen en geen geluid maken.”
Hij zet het doosje neer en pakt tangetje. Hij pakt haar neustussenschot vast en zoekt waar het kraakbeen eindigt. Dan duwt hij zonder moeite een naald door het zachte deel van het neustussenschot. Er is bijna geen bloed te zien geweest. Even later zit er een ring door haar neus. Ze heeft niet bewogen en ze heeft geen geluid gemaakt. Kasper maakt haar neus schoon, haar lippen en haar kin. Hij wijst op haar rode borsten waar een paar druppeltjes bloed op zitten en zegt: “Dat laat jij zitten, als aandenken. Kom, naar je cel.”
Ze loopt achter hem aan, het koord in de hand. Bij haar cel zegt Kasper: “Dat ringetje door je neus, daar moet je eens over nadenken wat ik daar mee ga doen. Hup, naar binnen.”
Ze gaat naar binnen. Dan draait ze zich om, in de verwachting dat Kasper haar achterna is gekomen om het koord vast te maken aan iets. Maar hij is weggelopen. Ze gaat op haar bed liggen en kijkt naar de felle lamp recht boven haar. Het lijkt wel of die lamp nu feller brand dan een tijd geleden. Dan valt ze in slaap.
Kasper maakt haar vijf uur later wakker. Met een automatisch gestarte voice recorder.
Eerst hoort ze het getinkel van de Tibetaanse kom, dan zijn stem die zegt
‘plassen en wassen. Dan eten aan de tafel, jij blijft staan. Daarna naar het vertrek waar de bok staat. Je gaat op de bok zitten, je kan zelf beslissen op welke manier je op de bok gaat zitten. Als je van de bok af wil kan dat. Dan ga je naar de kooi in de wasruimte, deurtje van de kooi mag openblijven, maar je komt NIET uit de kooi.’
Kara is besluiteloos. Is dit serieus? Ze gaat naar de waterbak, plast, wast zich en dan eet ze wat. Ze gaat naar het vertrek met de bok. Ze bekijkt het ding zorgvuldig. Het is een houten bok, poten verankerd in de vloer, de bovenkant is een brede balk met afgeronde randen. Tussen de poten is een dwarsbalk. Daar kan ze eventueel haar voeten op zetten. Ze klimt op de bok en ze voelt direct dat de afgeronde balk bovenop heel onaangenaam is om op te zitten. Zeker nu haar billen nog flink zeer doen van de slagen met die klote bamboe! Ze zet haar voeten op de dwarsbalk tussen de poten, ze kan zich wat opdrukken, dat is beter. Maar die balkjes zijn dun en na een poosje doen haar voeten pijn. Dan zakt ze weer terug op de afgeronde balk. Na een hele tijd afwisselend ‘gezeten’ en ‘gestaan’ te hebben op de bok, gaat ze met haar buik over de afgeronde balk liggen. Beter! In ieder geval voor even… Dan gaat ze weer zitten en staan op de bok… Dan hangt ze weer een tijdje met haar buik over de afgeronde balk. Tot ook dat weer te pijnlijk is geworden om vol te houden. Ze heeft geen idee hoelang Kasper weg zal blijven, maar ze heel zeker dat ze het op deze bok niet veel langer zal volhouden. Het bot tussen billen doet zeer, haar beurse billen doen heel veel pijn. Haar voeten doen pijn van het staan op de verbindingsbalk tussen de poten van de bok.
Alles doet zeer!
Ze laat zich van de bok glijden en ze loopt met pijnlijke voeten naar de kooi. Als ze voor de kooi staat weet ze ineens dat als ze daarin moet gaan staan, wie weet voor hoeveel tijd, ze dat ook niet kan volhouden.
Ze snikt. Dan loopt ze terug naar haar cel. Op haar bed zit Kasper.
“Je hebt het langer volgehouden dan ik verwachtte. Je keus om NIET in de kooi te gaan staan, tja, je voeten, hé? Dat begrijp ik. Wel, ga maar op je bed liggen, op je buik, natuurlijk. Ik wil geen geluid horen.”
Kasper staat op en Kara gaat op het bed liggen. Zodra ze op haar buik ligt voelt ze dat haar beurse borsten nu echt veel pijn doen! Ze kreunt.
“Ik zei toch dat ik geen geluid wilde horen? Geen geluid dus, anders zet ik je op de bok, op een manier die je never nooit gaat vergeten. Geen geluid dus. Of heb je me iets te vertellen?”
Kara beeft en probeert zo te gaan liggen dat ze minst last heeft van haar borsten. Dat lukt niet en ze kreunt van ellende. Het kan haar op dat moment helemaal niet meer schelen wat Kasper gaat doen met haar.
Ze is er doorheen, ze is moe, haar billen doen zeer, haar borsten ook en nu ook nog haar voeten! Ze wil maar één ding, dit moet stoppen…
Ze gaat op haar zijkant liggen en kijkt met tranen in haar ogen naar Kasper.
“Ik wil stoppen. Stop er mee. Ik doe alles wat je wilt, maar stop hiermee.”
Kasper kijkt haar strak aan.
“Ik weet eigenlijk niet waarom je dat geld gepikt hebt van Peter.”
Kara snikt en dan barst ze in huilen uit. Kasper laat haar even met rust, loopt weg en komt terug met de thermoskan en twee bekers.
Hij schenkt in de bekers wat koffie en geeft haar een beker. Ze gaat nog steeds huilend op het bed zitten, dan voelt ze haar billen weer, ze gaat staan. Ze droogt haar tranen en drinkt haar koffie. Kasper is op het bed gaan zitten. Hij drinkt ook zijn koffie op.
Dan zijn de bekers leeg en Kara gaat weer op haar zijde op het bed liggen, achter Kasper.
“Vertel maar. Waarom heb je Peter bestolen?”
“Ik heb niets gestolen, het was mijn eigen geld. We zouden samen die winkel runnen, ik zou kleding ontwerpen, hij zou me daarvoor betalen. Dat wilde hij de eerste tijd niet. Daarna ook niet. Bovendien was hij zwaar kut in bed en werd hij steeds veeleisender wat mij betreft. Op het laatst werkte ik van de vroege morgen tot na twaalven. Dat werd me te gek. Toen heb ik het geld genomen waar ik recht op had. Die verkrachtingsscene was niet gespeeld. Dat was zijn normale manier van seksen. Waarom willen mannen toch altijd overheersen?”
Kara kijkt bedroeft naar Kasper.
“Het vreemde is dat jij me ongelooflijk veel pijn gedaan hebt, maar je hebt betere seks in huis dan die klootzak van een Peter!”
Ze zwijgt weer even. Kasper geeft haar de thermoskan aan. Ze schenkt wat in haar beker.
“Peter is volledig onberekenbaar. De ene keer ziet hij me niet staan, de andere keer scheldt hij me verrot omdat ik iets gedaan heb wat hem niet aanstaat. Of hij dreigt me op straat te zetten… Had hij dat maar gedaan. Nou ja, behalve dat ik dan geen cent zou hebben. Kutmannen. Zo, meer vragen?”
Kasper staat op. “Je hebt nu even pauze. Ga slapen.”
Dat doet Kara.
Uren later wordt ze wakker gemaakt door Kasper.
“Eet wat, aan die tafel.”
Kara wast zich en ze eet iets. Ze heeft gezien dat Kasper in zijn eigen houten stoel zit, beker met koffie in de hand. Ze gaat naar het ronde bed en gaat er op liggen. Op haar zijde.
“Je billen zullen niet lang meer pijn doen. Ze genezen het snelst als je in beweging blijft. Straks maak je de ruimten schoon. Daarna doe ik je een voorstel.”
Hij wijst naar de vloer naast de bok en zegt: “Doe die slofjes aan. Voor je voeten.”
Kara staat moeizaam op. Haar lijf doet nog steeds pijn. Ook haar voeten. Ze doet dankbaar de slofjes aan. Ze is in uur klaar met het schoonmaken van de ruimten. Ze gaat terug naar de tafel. Kasper zit op een stoel aan de tafel, hij doet iets met een tablet en zijn mobieltje.
“Ik ben klaar, alles is redelijk schoon.”
“OK. Wel. Ik weet waar die video is. Was niet moeilijk te vinden. Die geef ik aan Peter. Hij geeft me dan twee maanden pacht. Die mag jij hebben. Daarna zorg ik dat Peter verdwijnt, voorgoed. Daar kan je bij helpen. Ik heb iemand de computer van de shop laten hacken. De administratie heb ik gecheckt, ziet er goed uit. Er is flink verdient. Als Peter weg is kan jij de winkel runnen. Wil je dat?”
Kara kijkt hem met grote ogen aan. “Eh…”
Kasper kijkt haar rustig aan.
“Peter verdwijnt… Hoe dan?”
“Hij verdwijnt en komt nooit meer terug. Ik ben geen moordenaar, hoor.”
Kara kijkt naar haar voeten, naar de slofjes.
“Op de slofjes staat ‘Liesje’. Die is ook verdwenen?”
“Ik heb je een voorstel gedaan. Wat wil je?”
Kara zucht.
“Ik ga akkoord.”
Kara blijft in de kelder van Kasper. Kasper is regelmatig weg. Na twee dagen vroeg hij haar wat haar maten waren. Een dag later had hij een stapel kleding meegenomen, inclusief lingerie. Ze kleedt zich direct aan!
“Goede smaak, goed spul, Kasper.”
Weer een dag later liet hij haar een pakje zien. Ze maakte het open.
“Mijn video! Hoe…?”
“In de twee weken dat je hier was heb ik nogal wat onderzoek naar je gedaan. Ik heb ook je mobieltje onderzocht. De foto’s waren interessant. Je moeder heb je veel gekiekt. In je WhatsApp staat in een appje van je moeder aan jou een cryptische boodschap ‘Je vaasje heb ik veilig opgeborgen’. Ik heb iemand gevraagd het appartement van je moeder van binnen te fotograferen. En wat heb ik gevonden? MIJN VAAS, de vaas die ik van iemand heb gekregen. Wel, die heb ik hierheen laten brengen. Dit zat erin. Ik heb Peter al gemeld de video te hebben. Als hij het geld heeft, kan hij de video ruilen tegen het geld. De week daarop laat ik hem verdwijnen. Dat gaat zo: ik bel hem op en ik zeg dat ik een kopie van die video op het spoor ben gekomen en dat hij die kan krijgen en dat ik tegelijk jou uitlever aan hem. Haha! Ik laat hem naar Gelderland komen. Omdat ik beloofd heb jou aan hem uit te leveren, zal hij met niemand praten over deze deal. Denk ik. Simpel. Je enige optreden is dat je in mijn busje zit. That’s it. Goed?”
“Goed. Wat nu?”
“Ik heb nu niets meer te doen. Seksen?”
“Neuken? Alle vorige keren begon met nogal veel pijn. Wat ben je van plan?”
“Ik laat je iets zien wat eigenlijk bij vraag tien hoorde. Kom maar.”
Kasper neemt haar mee naar het ronde bed. “Ga maar op dat bed zitten.”
Dat doet Kara en Kasper loopt naar de muur, doet een schuifje open en drukt op een paar knoppen. Bijna al het licht gaat uit en het bed draait langzaam rond. Een zacht geluid vult de ruimte, het lijkt een hartslag. Kasper loopt naar haar toe en duwt haar zacht achterover op het bed. Dan trekt hij haar rustig alle kleding uit.
Ze licht naakt op bed.
“Op je buik, Kara.”
Dat doet ze en dan voelt ze dat hij iets met haar ene voet doet. Ze kijkt achter zich, net op tijd om te zien dat hij haar tweede enkel vastmaakt aan een spreidstang!
“Ik was niet van…” wil ze zeggen. Maar Kasper buigt zich over haar heen en voordat ze begrijpt wat er gebeurt heeft hij haar neus vast en dan zit er een draadje door de ring in haar neus.
“Dit is de beste helper die ik ken. Let maar eens op!”
Kasper trekt het draadje naar beneden, slaat het een keer om de spreidstand en trekt het strak. Kara gilt: “Niet doen! Mijn neus!”
“Ja, je kan het beste je knieën onder je trekken, je hoofd op het bed. Doe maar.”
Hij trekt wat steviger en direct trekt Kara haar benen onder zich. Kasper legt een knoop in de draad en Kara jammert: “Ik dacht dat het pesten nu wel voorbij zou zijn.”
“Nee hoor, dit doe ik voor mijn plezier. Doe je handen tussen je knieën naar achteren.”
Dat doet Kara en Kasper doet haar handboeien om, slaat een kettinkje door de boeien en maakt het vast aan de spreidstang. Kara is machteloos. Nog erger, als ze zich maar een klein beetje beweegt trekt de draad aan haar verse neusring!
Kasper kruipt tegen haar lijf, ze beweegt wat en de draad aan haar neusring trekt aan haar neus. Ze gilt van schrik en jammert dan. Kasper haalt twee verende ringen uit zijn zak en doet die om haar tepels. Er hang een balletje aan.
“Mooi!”
Dan komt de pot met vaseline tevoorschijn en even later neukt Kasper haar kont en vingert haar tegelijk… Kara kermt eerst, dan niet meer, daarna komt ze kreunend… klaar!
Een paar dagen later belt Kasper Peter en vertelt dat hij een kopie band heeft gevonden. En hij vraagt wat Peter ervoor over heeft als hij Kara aan hem uitlevert.
Peter zegt direct dat hij daar twee maanden extra pacht voor over heeft.
Kasper vraagt of hij dat geld contant heeft liggen. Peter zegt dat hij het zo van de bank kan halen.
Kasper zegt dat ze in Gelderland zit, noemt een adres en een tijd en zegt dan: “Daar is ze vanavond om 11 uur. Haal je dat? Ik neem die band mee. Jij neemt het geld mee. OK?”
Als Peter die avond op het adres aankomt wat Kasper hem noemde, staat het busje van Kasper daar en het busje van Mr Dostojewski. Kasper stapt uit. Peter ook. Kasper wijst naar de bijrijder stoel en zegt tegen Peter: “Handig, die riemen.”
Peter ziet nu dat ze wat voorover zit, haar armen achter zich. Hij lacht. Dan stapt de rus uit, samen met een andere man. Ze lopen naar Kasper.
“Is dit die man?” vraagt Mr Dostojewski.
“Ja, neem hem maar mee. Hierna weer alleen vrouwen hoor.”
De rus knikt en geeft Kasper een bundel dollars. Dan vraagt hij aan Peter: “Ik hoorde dat je een goede ondernemer bent. Ik heb een geweldig aanbod voor je. Zal ik je laten zien waar het over gaat?”
Peter is verbaasd maar loopt met de rus mee. Bij het busje van de rus geeft Dostojewski hem onverwacht een stomp in zijn maag. Peter klapt dubbel, een tel later wordt hij het busje in geduwd, de deur gaat dicht en het busje rijdt weg.
Een uur later zitten Kasper en Kara ze aan de tafel in de kelder.
“Kara, we zijn klaar en onze wegen scheiden niet! Jij doet de shop en je betaald pacht. Ik doe waar ik goed in ben en waar ik van geniet. Heb je nog vragen?”
“Waar jij goed in ben… Neuken? Pijnlijk neuken? Met onwillige vrouwen?”
“Seks, ja. Met onwillige vrouwen. Die doe ik daarna over aan die rus. Hoezo?”
“Je neukt geweldig. En ik wil je een lekkere meid noemen: Thera. En die wil ik ook wel eens op haar fraaie billen slaan.”
“Heeft ze je iets misdaan?”
“Ze was mijn vriendin en ze heeft me aan Peter voorgesteld. Ze wist dat hij nogal onbetrouwbaar was. Kutwijf.”