Weet je echt héél zeker dat er verder niets is gebeurd? vroeg de agent nogmaals, terwijl hij met zijn balpen op het kladblok prikte dat voor haar op tafel lag. Jessica zat met een Noorse coltrui van haar vader aan de eettafel in de woonkamer. Haar handen, verscholen in de veel te lange mouwen, hield ze tegen haar mond en ze keek zielloos voor zich uit. Ze voelde de priemende ogen van de agent en bleef met de grootst mogelijke moeite zijn blik ontwijken. Haar moeder schudde haar hoofd. Je moet goed begrijpen, Jess Jessica, verbeterde ze hem. Jessica dat we werkelijk alles willen doen om te helpen waar we maar kunnen. Maar je moet ons wel de mogelijkheid gunnen je die hulp te bieden. Het blonde meisje zette haar handen tegen haar voorhoofd, zuchtte een keer diep en keek de agent aan. Haar mascara was uitgelopen. Ze wist dat hij dacht dat ze gehuild had. Er is niks gebeurd, herhaalde ze zachtjes en zo zelfverzekerd mogelijk. De vibratie in haar stem liet echter ruimte voor twijfel. Denk je nou zelf ook niet dat, als ik verkracht zou zijn, ik me op zijn minst even had gedoucht? Ze bleef hem opstandig aankijken. Hij keek terug, probeerde het meisje te peilen. Jessica zette de mouwen van haar vaders trui weer tegen haar mond en richtte haar blik naar het tafelblad. De agent wachtte nog enkele ogenblikken en schoof haar toen een kaartje toe. Mijn nummer, zei hij bijna op fluistertoon. Als je je bedenkt, als je van gedachten verandert, of als je je weer iets kunt herinneren. Bel je me dan? Met zichtbare tegenzin legde Jessica haar vingers over het kaartje en schoof het naar zich toe. Nat????rlijk is er meer gebeurd. Natuurlijk! Met wilde armgebaren probeerde Els de agenten aan de voordeur ervan te overtuigen dat dit niet het einde van het onderzoek mocht betekenen. Mijn dochter is een hele verantwoordelijke meid! Een weldenkend mens hoeft toch zelfs nauwelijks zijn verstand te gebruiken om in te zien dat dit niet klopt? Mijn dochter van twintig komt anderhalf uur na het avondeten thuis. Ze probeert stiekem naar boven te rennen, zodat ik haar niet zie. Als ik haar dan, toevallig, toch tref, zie ik dat ze geen kleren draagt. Mijn dochter is vanavond bloot thuisgekomen. Zonder kleren! De kleren die ze nog bij zich droeg, waren verscheurd en haar mascara was uitgelopen van het huilen. Jullie kunnen het hier toch niet bij laten? Dat m?íg toch niet?! De geruniformeerde man tegenover haar keek Jessica’s moeder geruststellend aan, legde een hand op haar schouder. Mevrouw, we begrijpen uw woede en frustratie. Echt. En we zouden willen dat er iets was dat we konden doen. Maar uw dochter beweert, en blijft beweren, dat er niets is voorgevallen. We kunnen op dit moment gewoon niet anders dan het hierbij laten. Mochten u op de hoogte komen van nieuwe feiten, aarzelt u dan vooral geen seconde. U kunt altijd contact met ons opnemen. Els voelde de grond onder haar voeten wegzakken. Ze was totaal verbouwereerd en kon geen woord meer uitbrengen. De agenten knikten naar haar, de rechter tikte een keer tegen zijn pet. Jessica’s moeder knikte terug. Met een holle blik in haar ogen sloot ze zachtjes de deur. De daaropvolgende dagen trokken tergend langzaam aan Jessica voorbij. Ze kwam niet meer uit bed. Haar gordijnen bleven gesloten. Tijdens de eerste dag was het vooral het gevoel van walging dat overheerste. Walging om wat hij met haar gedaan had. Waar hij haar toe had gedwongen. Ze voelde zich waardeloos. Het feit dat ze was gebruikt als een object, enkel en alleen om de dierlijke lusten van iemand te bevredigen, zonder dat er ook maar enige rekening was gehouden met haar gevoelens, maakte haar ziek. Letterlijk. De eerste dag had ze een teiltje naast haar bed staan. Voor het geval dat De eerste dag was ook de dag waarop ze, wanneer ze naar het toilet ging en naar beneden keek, zag hoe het dikke, kleverige sperma van hem uit haar kutje liep. Drie keer moest ze naar het toilet. En iedere keer voelde en zag ze zijn zaad uit haar lichaam komen. De eerste keer vond ze afschuwelijk. Walgelijk. De tweede keer bracht een wat onbestemd gevoel teweeg en toen ze de derde keer zag dat haar plasstraaltje langzaam afzwakte en plaatsmaakte voor het kleverige zaad van hem, maakte dat iets in haar los. Heel ver weg. Een stemmetje. Het was het gevoel van overgave, onderwerping. Het idee dat ze al die tijd al had gehad, maar niet aan zichzelf toe had durven te geven: ze had er ook van genoten. En hoewel ze hem haatte, voelde ze zich somber toen ze zijn laatste zaad, en daarmee het laatste stukje bewijsmateriaal, door het toilet spoelde. Het was precies zeven dagen later dat Jessica voor het eerst weer alleen buiten kwam. Ze had gedurende die week al meerdere keren samen met haar moeder, die nog duidelijk erg veel moeite had met haar stilzwijgen over het voorval, boodschappen gedaan. Dat stilzwijgen was overigens niet enkel tegenover haar moeder geweest. Niemand had ze er over verteld. Niet over wat er in het bos was gebeurd en al helemaal niet over haar Grote Twijfels. Wat was het dat haar zo interesseerde? Intrigeerde? Waarom had ze hem in bescherming genomen tegenover de politie? Waarom had ze niets gezegd? En waarom had het haar zo ongelooflijk opgewonden dat iemand die niets voor haar gaf, haar keihard had misbruikt? Het antwoord kon ze zelf niet geven. Ze wist het niet. Maar toen ze die avond, even nadat haar ouders naar bed waren gegaan, de achterdeur zachtjes achter zich dicht trok, hoopte ze er wel achter te komen. Het brede pad was nog altijd bezaaid met dennenappels. Ze lagen er als stille getuigen in het maanlicht. Het getjirp van enkele krekels gaf haar een onbehaaglijk gevoel. De krekels, de dennenappels; zij waren de enige getuigen van wat hier zeven dagen terug was gebeurd. Verder waren er slechts twee personen op de wereld die het wisten. Zij en hij. Bij de gedachte dat ze zo’n exclusief geheim deelden, begon haar hart iets sneller te kloppen. Enerzijds voelde ze zich machtig, doordat ze wist wat hij op zijn geweten had. Anderzijds voelde ze zich machteloos, doordat ze wist wat hij haar had laten doen. Het bos was stil. Er was niemand op het pad. Vanavond niet. Enkel zij en de krekels. Ze tjirpten en het gaf haar een onbehaaglijk gevoel. Plotseling voelde ze zich heel klein en met een brok in de keel rende ze terug naar huis. Twee dagen later ging ze voor het eerst weer naar schoo. Het gerucht had zich al verspreid, maar ze kreeg de indruk dat iedereen zijn best deed om het onderwerp te mijden. En zij had ook geen enkele behoefte om er over te praten. Na school fietste ze langs de dichtstbijzijnde telefoonwinkel om een nieuw toestelletje te kopen. Ze was bijna door haar geld heen, dus het werd een budgetmodelletje, maar voor nu afdoende. Vanavond zou ze hem nodig hebben. Tijdens het avondeten had ze, zoals de afgelopen tijd wel vaker het geval was geweest, een brok in de keel. Haar zusje praatte honderduit over haar aankomende toetsweek. Het ging het ene oor in, het andere uit. Ze kon niet wachtten tot het later was. Tot haar ouders sliepen. Om half twaalf was het zo ver. Ze kroop onder haar dekbed vandaan en hees zich in haar spijkerbroek. Ze ritste een trainigstopje dicht en sloop op haar tenen naar beneden. Vlak voor ze de voordeur opende, spitste ze haar oren. Het was stil in huis. Geruisloos stapte ze naar buiten en trok ze de voordeur met een zachte klik dicht. Het was maar eventjes lopen en kort daarna stond Jessica voor de tweede keer drie dagen tijd op het brede pad. Vanavond waren er geen krekels. Ze keek omhoog, naar de maan, die bijna vol was. Een warm windje deed de bladeren ritselen. Ze dacht aan wat hier ruim een week geleden gebeurde. Ze dacht aan hoe hij haar telefoontje uit haar hand had geslagen, hoe ze hem had geprobeerd te ontwijken en hoe ze vervolgens mee was gesleurd. Ze dacht aan hoe hij letterlijk de kleren van haar lijf had getrokken, om haar daarna dierlijk hard te nemen. Ze voelde hoe haar gedachten haar hartslag verhoogden. Ze voelde een spanning in haar onderbuik. Niet van angst, maar van opwinding. Ze klemde haar nieuwe telefoontje stevig vast en haalde haar eerste herinnering terug. Haar telefoontje dat door de lucht vloog. Ergens in de bosjes belandde. Ze ontgrendelde de toetsen van haar nieuwe toestelletje. Het licht van het scherm leek feller in de duisternis. Zenuwen gierden door haar lichaam toen ze langzaam het telefoonnummer van haar oude telefoontje begon in te toetsen. Na het laatste getal, de negen, in te hebben getoetst, drukte ze op het groenverlichte knopje. Op het schermpje kwam bellen te staan. Met haar hart kloppend in haar keel wachtte ze af. Vijf seconden, tien seconden. Ze spitste haar oren, maar hoorde niets. Precies op het moment dat Jessica weer op wilde hangen, was het daar. Het geluid van haar oude beltoontje. Het kwam achter haar vandaan. Met een ruk draaide ze zich om en holde opgewonden in de richting van het geluid. Haar hart klopte in haar keel. Het geluid van de beltoon kwam uit een donker bosje vlak voor haar. Haar maag draaide zich om van angst. Toch ging ze ervoor. Ze hurkte neer bij de rand van het bosje, veegde enkele dennenappels opzij en raapte haar vertrouwde toestelletje op. Ze drukte haar eigen oproep weg. Even ademde ze diep en sidderend uit vanwege de spanning, drukte het telefoontje tegen haar borsten, alsof ze een kind was met een knuffel. Jessica keek naar het schermpje. De batterij was nagenoeg leeg. Ze had enkele nieuwe berichten. Niets bijzonders. De oproepenlijst daarentegen deed haar hart een sprongetje maken. Naast enkele inkomende oproepen van vriendinnen en haar moeder, was er één uitgaande oproep vanaf haar toestel, gedaan op de bewuste avond, zo’n vier uur nadat ze was verkracht. De uitgaande oproep was gedaan naar een mobiel nummer dat ze niet kende. Haar hart ging als een razende tekeer. Iemand was teruggekomen naar deze plek om haar nummer te achterhalen. Hij had zichzelf gebeld! Ze bewoog naar beneden in de oproepenlijst. Een adrenalinestoot kwam vrij toen ze het vervolg van de lijst zag. Iedere nacht n?í haar verkrachting had het onbekende nummer haar gebeld. Iedere nacht, exact om twaalf uur had hij geprobeerd haar te bereiken. Ze raakte in paniek en rende terug naar haar ouderlijk huis. Zonder te stoppen was ze terug gerend. Vlak voordat ze thuis was, minderde ze haar vaart om op adem te komen. Haar ouders mochten niet weten dat ze weg was geweest. Ze wachtte heel even voor het huis van de buren om vervolgens naar de voordeur te sluipen. Ze voelde in haar broekzakken naar de sleutel. Haar linkerzak, vervolgens haar rechter en ten slotte de strak gespannen kontzakjes. Tot haar grote schrik bemerkte ze dat ze geen huissleutel mee had genomen toen ze van huis was gegaan. Hoe had ze zo stom kunnen zijn? Jessica liet zich op haar hurken zakken, kon wel huilen. Zo bleef ze daar zitten, piekerend, twintig minuten lang. Uiteindelijk zag ze geen andere oplossing. Ze streek haar lange, blonde haar uit haar mooie gezicht en belde aan. Ze moest de bel zeker een minuut ingedrukt houden alvorens haar vader met een slaperig gezicht de deur opende. Ze lag onder haar dekbed. Het was donker. Ze lag er al een uur. Weggevlucht voor de hoon van haar ouders. Nat????rlijk konden ze met geen mogelijkheid begrijpen dat ze er midden in de nacht alleen op uit was getrokken. Niet na wat er was gebeurd. Ze had ze geen uitleg, geen verklaring gegeven. Ze was naar boven gegaan. En daar lag ze nu. Op haar bed, onder haar deken. In volledige duisternis. Ze drukte op de knoppen van haar telefoontje en het licht van het schermpje sneed door de duisternis. Zes minuten voor twaalf. Haar hart klopte in haar keel. Ze kroop wat verder ineen. Andermaal controleerde ze of haar telefoontje op stil stond. Toen was het weer stil. Op het getik van haar klok na. Ze telde iedere seconde. Iedere seconde tot twaalf uur. Iedere seconde tot hij zou bellen? Ze vroeg zich af waar ze mee bezig was. Wat ze in vredesnaam wel niet dacht. Hoe kon ze zo met zich laten sollen? Zo’n risico nemen? Het was een understatement om te zeggen dat het onverantwoord was wat ze deed. Gevaarlijk. Levensgevaarlijk wellicht. En daarom deed ze het. Juist na wat er was gebeurd. Na wat hij haar had aangedaan. Ze was van hem. Ze drukte een toets in. Drie minuten voor twaalf. Onder haar dekbed trok ze haar roze stringetje op. Ze voelde de stof tussen haar schaamlipjes glijden en sidderde. Ze rolde haar dekbed tot een worst en sloeg haar been er overheen. Drukte het dekbed stevig tegen haar kruisje. Met het telefoontje in haar hand, iedere tien seconden een toets indrukkend om te voorkomen dat het schermpje uit zou vallen, begon ze zachtjes tegen haar dekbed op te rijden. Terwijl het donzige dekbed langs haar venusheuvel schuurde, verstreek de tijd. Twee minuten voor twaalf. Een minuut voor twaalf. Twaalf uur. Haar jonge onderlijfje maakte nog altijd dezelfde elegante, ritmische bewegingen. Maar nog altijd geen telefoontje. Ze stopte even met rijden. Haar hart bonzend in haar borstkas. De klok sprong op een over twaalf. Het voelde bijna als een teleurstelling. En toen ging het telefoontje over. Onmiddellijk nam ze op. Ze drukte het telefoontje tegen haar oor en luisterde met gespitste oren. De zenuwen gierden door haar lijf. Ze voelde hoe haar benen trilden van de spanning. Aan de andere kant van de lijn bleef het stil. Ook Jessica zei niets. Ze kneep haar benen samen, trok haar knie?½n op. Ze hapte naar adem. Hallo? fluisterde ze zo zacht ze kon. Direct hoorde ze luid gehijg aan de andere kant van de lijn. Geen woorden, enkel hijgen. Jessica zweeg. Met wijd open ogen luisterde ze naar de ademhaling, het gehijg van de man die haar had verkracht. Ze wist niet waarom ze dit wilde. Ze wist niet waarom ze luisterde. En van binnen wist ze maar al te goed dat ze dit telefoontje in de eerste plaats al nooit aan had moeten nemen. En toch had ze haar verkrachter aan de telefoon. Hij voelde zo dichtbij. En tegelijkertijd zo ver weg. Ze voelde haar hartslag in haar hals, focuste op zijn gehijg. Toen hoorde ze haar naam. Jessica Haar hart sloeg een slag over. Kom naar het bos, mijn sletje Plotseling werd ze bevangen door een vlaag van angst. Paniek. Onmiddellijk drukte ze het gesprek weg. Ze gooide het telefoontje naast haar bed op de grond en kroop onder de dekens. Ze voelde tintels in haar buik van pure angst. Plotseling had ze weer het idee dat haar een enorm onrecht was aangedaan. Ze voelde tranen opwellen achter haar gesloten oogleden. Ze begreep niets meer van zichzelf. Helemaal niets. Ze beet op haar onderlip. Minutenlang lag ze te piekeren. Langzaam zakte ze weg in een meteloze, wanhopige diepte. Ze wilde uit bed springen en naar de kamers van haar ouders rennen. Ze alles vertellen. Wie het had gedaan, wat er was gebeurd. Maar ze deed het niet. En van binnen wist ze waarom. Twee minuten later begon het licht van het schermpje weer te branden. Jessica wachtte enkele ogenblikken en klom toen uit bed. De vloer van haar slaapkamer kraakte zachtjes onder haar voeten, terwijl ze voetje voor voetje haar telefoontje naderde. Ze raapte het toestelletje op. Een nieuw bericht, las ze af van het scherm. Ze opende het. Een kleine vijftien minuten later zat Jessica aan de rand van het bospad. Ze had zich verscholen in het donkere bosje, waarbij ze eerder haar telefoontje had gevonden. Ze kon wel huilen om haar eigen onverantwoordelijkheid. Ze voelde hoe ze over haar hele lichaam trilde. Pure zenuwen. Haar hart ging als een razende tekeer. Het was windstil. En zij was stil. Het licht van de maan wierp korte schaduwen op het pad. De krekels waren er vannacht weer. Zachtjes tjirpten ze. Dit was het enige geluid. Ze hield haar adem in. Concentreerde zich en probeerde onverwachte geluiden te ontwaren. Zonder resultaat. Ze leek alleen. Haar hand gleed naar de broekzak van haar spijkerbroek. Ze voelde het Zwitserse zakmes van haar vader. Het gaf haar een gevoel van veiligheid. Het meisje ademde weer uit. Luisterde naar haar eigen ademhaling. Haar gedachten gingen terug naar de avond waarop het was gebeurd. In haar herinnering voelde ze de spanning, de blinde paniek, de machteloosheid. Ze begon nog heftiger te trillen bij de gedachte aan hem boven haar naakte lichaam. De gedachte aan hem ?¡n haar naakte lichaam. De pijn, maar ook het genot. En het feit hoe zeer ze zichzelf verafschuwde. Ieder weldenkend meisje had al lang aangifte gedaan. En zij zat hier. In de bosjes. Midden in de nacht. Was ze waanzinnig geworden? Ze vroeg zich af of hij zou komen. Of de telefoontjes en het bericht ruberhaupt wel van hem afkomstig waren geweest. Ze begon hoe langer hoe meer te twijfelen. En hoe langer ze er zat, hoe meer haar hart tot rust kwam. Niet heel veel later, het zal rond enen zijn geweest, werd Jessica plotseling opgeschrikt door geritsel. Gekraak. Zo geruisloos mogelijk kroop ze ineen, trok haar knie?½n op. Ze klemde haar telefoontje stevig vast, legde een hand op haar vaders zakmes. Ze kneep haar ogen tot spleetjes en probeerde iets te ontwaren in de duisternis. Ze meende aan de overzijde van het pad iets te zien. Of toch niet? De bosjes bewogen. Een donkere gestalte kwam uit de duisternis gestapt en hield halt midden op het brede pad. De schaduw deed een stap naar rechts, naar links. Hield even stil. Ze zag hoe hij een sigaret op stak. Jessica vroeg of dit hem was. Bij de gedachte dat het wel eens zo zou kunnen zijn, begon haar hart opnieuw te racen. Ze zag het vuurrode puntje van zijn sigaret en zag vervolgens hoe de sigaret op de grond viel en werd uitegetrapt. Jessica hield haar adem in. Ze staarde gespannen in zijn richting, in de wetenschap dat hij haar vanuit haar schuilplaats nooit kon zien. Plotseling werd de stilte doorbroken. Sletje, hoorde ze fluisterend. Haar hart klopte zo luid dat ze bang was dat het haar schuilplaats zou verraden. Sletje ik wil je tieten in mijn mond, fluisterde hij. Jessica sloeg haar hand voor haar mond. Ze voelde zich plotseling heel klein. En ongelooflijk dom. Waarom was ze hier? Waar was ze in vredesnaam mee bezig?! Ze hapte naar adem. Toen hoorde ze weer zijn zachte gefluister. Jessica Ik laat niets van je heel vannacht Het meisje voelde zichzelf plotseling heel zielig; had ongelooflijke medelijden met zichzelf. Ze wilde niets liever dan haar telefoontje ontgrendelen en haar ouders bellen. Of de politie. Ze wist echter dat het licht van het schermpje haar schuilplaats zou verraden. Ze kroop nog verder ineen en voelde dat het huilen haar nader stond dan het lachen. Ze begroef haar gezichtje even tussen haar knie?½n, tot ze realiseerde dat ze hem in de gaten moest houden. Precies op het moment dat ze weer naar hem op keek, zag ze het heldere licht van een mobiele telefoon, midden op het pad. Er ging een heftige schok door haar lijfje. Hoe had ze zo stom kunnen zijn? Exact op dat moment begon haar telefoontje te trillen, het display sprong aan. Als door een gifslang gebeten schoot de man op het pad haar richting op. Jessica slaakte een gilletje en krabbelde op. Ze probeerde weg te rennen, maar gleed direct weg over de dikke laag dennenappels. Ze belandde plat op haar buik, wilde zich direct weer oprichten. Op het moment dat ze zich af wilde zetten, voelde ze hoe een grote hand haar lange, blonde haar stevig beetpakte en drie keer rond draaide. Ze gilde kort en voelde daarna hoe een tweede hand haar mond afdekte. Ze spartelde tegen. Schopte en trok. Het leek totaal geen effect te hebben. Ze werd van de grond getild en voelde hoe ze langzaam in het bos verdween. Dieper en dieper. Niemand die het wist en niemand die het kon voorkomen. Omdat hij het zo wilde. Enkele minuten had hij gelopen met haar over zijn schouder. Toen wierp hij haar van zich af. Met een klap belandde ze op haar rug tussen de bladeren en even moest ze naar adem happen. Ze kon ook niet meer gillen. Boven haar zag ze de sterrenhemel tussen de boomtoppen door. Tranen biggelden over haar wangen en haar hart maakte overuren. Ze was verstijfd van angst. Toen hij over haar heen boog, vond ze echter de kracht om zich op te richten. Plotseling zag ze wat blinken in het maanlicht. Het duurde slechts een fractie van een seconde, tot ze zich realiseerde dat hij het zakmes van haar vader tegen haar hals had gezet. Ze stopte met bewegen, verroerde zich niet. Jessica keek de grote, donkere gestalte smekend aan. Hij drukte het koude metaal wat steviger tegen haar slanke halsje. Ze haalde schokkend adem. Opstaan, slet, fluisterde hij. Jessica, inmiddels met meer spijt dan ze zich ooit voor had kunnen stellen, knikte zenuwachtig van ja, hield haar handen naast haar hoofd, alsof ze onder schot werd gehouden en stond langzaam op. Ze hoorde zichzelf zachtjes jammeren. Please alsjeblieft Hij leek er ongevoelig voor. Met het mes nog altijd tegen haar hals, gaf hij haar een commando. Kleren uit, hijgde hij. Ik wil je naakte lijfje zien. Jessica keek hem andermaal smekend aan. Ze wist niet eens of hij haar gezichtsuitdrukking kon zien, maar het was haar enige wapen op dit moment. Kleren uit. Haal die tieten tevoorschijn, fluisterde hij opgewonden, terwijl hij het metaal steviger tegen haar hals duwde. Trillend en bevend bracht Jessica voorzichtig haar handen naar beneden, pakte haar topje ter hoogte van haar navel en trok het langzaam over haar hoofd uit. Toen ze het truitje langs zich liet vallen, zag ze haar grote borsten stuiteren in het maanlicht. Ze had geen beha aangetrokken. In wat voor wereld had ze geleefd?! Ze hoorde hem goedkeurend kreunen. Je blote kut, fluisterde hij. Er zat voor Jessica niets anders op dan de knopen van haar jeans langzaam los te knopen. Tranen prikten in haar ooghoeken toen haar strakke spijkerbroek tot op haar enkels gleed en ze er uit stapte. Handen achter je hoofd, fluisterde hij, terwijl ze, zachtjes huilend, zijn bevel opvolgde. Daarna voelde ze zijn hand het elastiek van haar stringetje beetpakken en het stukje ondergoed met twee krachtige rukken aan flarden scheuren. Toen stond ze daar. Helemaal bloot, midden in het bos. Onbeschermd, reddeloos, hulpeloos. Overgeleverd aan de grillen van een maniak. Was dit nu wat ze had gewild? Ze voelde een traan rollen over haar wang en vervloekte zichzelf. Ze voelde hoe zijn hand tussen haar borsten gleed, die glommen in het maanlicht. Zijn hand gleed naar beneden, over haar navel, naar haar spleetje. Vandaag had ze zich nog geschoren. Ze had gedacht dat ze het aan hem verplicht was. Nu, terug in de realiteit, begreep ze dat ze zich niets aan deze perverseling verlicht was. Het enige dat ze nu nog begreep, was dat ze hier weg moest. Ze voelde hoe zijn hand in haar rechter tepel kneep. Genadeloos hard sloot hij zijn vingers om een deel van haar lichaam dat ze als zeer privé beschouwde. Hij trok zich er niets van aan. Voor hem gold dat niet. Ze zag hoe hij trok aan haar tepel, tot haar grote borst aanzienlijk was uitgerekt. Daarna liet hij haar tepel los en keek hij hoe haar stevige borst weer in model stuiterde. Hij fluisterde weer. Je bent toch zo’n geil sletje, Jessica. Pas twintig jaar en nu al zo diep gezonken. Ik ga je nog dieper laten zinken, Jessica Op je knie?½n
Een ogenblik later zat het meisje op haar knie?½n voor hem. Op elk van haar jukbeenderen glinsterde een traantje, terwijl ze met grote ogen keek naar de enorme lul, zo hard als steen, die voor haar prachtige gezichte bungelde. Ze zag de massieve staaf, werd bijna bang van zijn omvang. De aders die er over liepen, leken wel haast zo groot als haar pink. Ze keek naar hem op en jammerde zachtjes. Alsjeblieft please Ik wil niet meer Ze smeekte hem. Hij zei niets. Het enige antwoord dat haar ten deel viel, waren zijn duim en wijsvinger op haar wipneusje. Ze raakte in paniek toen ze realiseerde wat hij van plan was. Zo lang ze kon, hield ze haar adem in. Maar na niet al te lange tijd was het ogenblik aangebroken waarop ze naar adem moest happen. Dit was het moment waarop hij had gewacht. Precies op het moment dat ze haar mond opende om adem te halen, bracht hij zijn handen achter haar hoofdje en perste hij zijn enorme lul in haar angstige mondje. Hoestend en proestend voelde ze zijn gladde penis in haar mondje gaan, voelde ze zijn grote eikel. Met haar tong probeerde ze de pik uit haar mondje te krijgen, maar deze forceerde zich onverbiddelijk een steeds diepere weg. Jessica hoorde haar bijna onhoorbare gejammer, terwijl de paal verder en verder in haar gleed. Ze kokhalsde toen de eikel haar huigje passeerde en toen haar neusje tegen zijn onderbuik gedrukt zat en zijn geslachtsdeel tot ver in haar slokdarm zat, proestte ze door haar neus. Daarop pakte hij haar haar stevig vast en begon hij als een bezetene haar hoofdje heen en weer te bewegen, over zijn lul. Volslagen machteloos voelde ze hoe zijn lange staaf haar keeltje neukte. Ze was werkelijk waar niets meer dan een willoos object. Haar keeltje was toevallig wat hij nodig had en hij maakte er gebruik van. Ademhalen was praktisch onmogelijk, nu haar slokdarm werd geneukt alsof het een kutje was. Ze probeerde hem van zich af te duren, maar leek totaal geen kracht meer te hebben. Ze hoestte, proestte, jammerde en huilde. Tranen rolden over haar wangen, terwijl de enorme eikel keer op keer over haar tongetje gleed, daarna haar huig opzij duwde en zich door haar keeltje naar beneden perste. Ze probeerde te gillen, maar het was onhoorbaar. Boven haar hoorde ze zijn stem. Dit vind je lekker h?¿, slet? gromde hij. Ze probeerde heftig nee te schudden, maar een diepe penetratie tot ver, ver achter in haar keeltje voorkwam dit. Natuurlijk vindt Jessica dit lekker. Hier is Jessica voor gemaakt. Ze voelde hoe haar hele lichaam samentrok om de gigantische lul uit haar keeltje te krijgen, maar in plaats daarvan, bleef deze enkel verder afdalen. Ze hoorde hem weer hijgen. Dit voelt zo geil, Jessica Ohh ohhh oohhh Bij iedere stoot kreunde hij hardop. Bij iedere stoot dacht ze dat ze het bewustzijn zou verliezen. En weet je hoe ik weet dat je dit lekker vindt? kreunde hij. Jessica antwoordde niet. Kon niet antwoorden. Omdat je hier anders niet was geweest. Het meisje rolde met haar ogen vanwege het zuurstofgebrek en voelde hoe ze blauw begon aan te lopen. De man voor haar ging er even goed voor staan. Weet je wat ?¡k lekker vind? hijgde hij, terwijl hij haar voorzichtig nog verder over zijn staaf schoof; precies totdat haar neus tegen zijn buik werd geperst. Hij kreunde. D?¡t vind ik nou lekker Jessica probeerde naar adem te happen, maar de lul in haar keel enerzijds en de buik van hem anderzijds voorkwamen dit. Heel even was het stil. En vervolgens voelde ze, uit de dikke pik in haar keeltje een warme straal sijpelen. Het sijpelen werd stromen en binnen enkele ogenblikken realiseerde het arme meisje zich dat hij in haar keeltje plaste. Omdat het geslachtsdeel zo ver in haar zat, kon ze gewoonweg niets anders dan slok na slok doorslikken. Ze kokhalsde zo mogelijk nog meer dan voorheen, maar kon niet voorkomen dat de volledige inhoud van zijn blaas in haar keeltje verdween. Ze hoestte, moest bijna overgeven, en werd toen van hem af geduwd. Jessica viel op haar zij. Ellendig als ze zich voelde, veegde ze zichzelf door haar gezicht en wilde zich oprichten. Ze werd in haar bewegingen echter gestuurd door hem, toen hij haar heupen vastpakte en haar op handen en knie?½n plaatste. Ze voelde hoe hij zijn wijsvinger langs haal spleet haalde. Je bent zeiknat, slet, beet hij haar met overslaande stem toe. Ze voelde hoe hij haar eigen vocht langs haar kontje wreef en realiseerde zich toen dat hij gelijk had. De spanning in haar onderbuik, de tintelingen in haar kruisje; het kon maar een ding betekenen. Ze was opgewonden Als een kanonskogel brak zijn eikel bij haar binnen. Van achteren deze keer. Terwijl ze op handen en knie?½n voor hem zat, schoof zijn massieve geslacht achterlangs haar nauwe kutje binnen. Zijn enorme schacht opende haar kutje en perste zich centimeter voor centimeter dieper in haar lijfje. Met de tranen nog op de wangen verbeet Jessica de pijn. Ze voelde zijn krachtige vingers in het vlees van haar heupen, terwijl hij haar verder en verder over zich heen trok. Het duurde dan ook niet lang alvorens hij al stuiterend en beukend op haar in begon te neuken. De kolossale paal schoof in en uit haar schachtje en ze voelde hoe ze zich nog nauwelijks in kon houden. Genadeloos naaide hij haar. Ze hoorde zijn ballen kletsen en voelde haar kontje keer op keer tegen zijn schaambeen stoten, terwijl hij haar ongenadig hard penetreerde. Jessica greep in haar haren, sloeg met haar handen op de grond. Ze wist zich met zichzelf geen raad. In haar onderlijf bouwde zich een spanning op, veroorzaakt door een splijtende pijn vanwege het epische formaat van de enorme lul enerzijds en een kakofonie van seksuele explosiviteit anderzijds. Terwijl het naaien van haar nauwe kutje genadeloos doorging, hoorde ze zichzelf hijgen. Haaah haaahhh Ze had het niet meer.
Achter haar hoorde ze het gesnuif van haar belager, als het snuiven van een dolle stier. Zijn handen beroerden haar borsten. Knepen er in, trokken aan haar tepels. Alles wond haar nu op. De overgave, het feit dat ze misbruikt werd, zelfs de pijn die ze ervoer. Ze beet in haar hand toen ze haar eerste hoogtepunt voelde naderen. Als een heipaal dreunde iedere stoor onvoorstelbaar hard door door het hele, ranke lijfje van het blonde meisje. Ze voelde zijn handen haar borsten bijna tot moes knijpen, zijn lange staaf diep in haar. Het onophoudelijke beuken. Ze beet harder in haar hand. Zijn lul langs haar g-plek. En toen kwam ze. Gillend, schreeuwend. Haaauuuwwwhhh haaaaahhhh klonk het door het nachtelijke bos. Jessica werd gek van genot. Een atoomexplosie van seksuele ontlading ontsprong vanuit haar klitje en verspreidde zich door haar hele lijfje en hield vervolgens zeker zo’n dertig seconden aan. Toen ze haar hand weer uit haar mond haalde, waren haar tandafdrukken donkerpaars. En meteen toen gleed hij met een soppend geluid uit haar. Ze kreeg er nauwelijks iets van mee, maar als ze zich niet vergiste, ontwaarde ze dat hij iets in een condoom had gestopt. Ze begreep het niet, en wilde het niet begrijpen. De ontlading was eindeloos geweest. Onvoorstelbaar. Jessica was dan ook iets gewilliger toen hij aankondigde wat haar vervolgens te wachten stond. Ik ga je de enige goede toepassing van je kontje laten voelen, gromde hij. En een ogenblik later perste hij zijn eikel al tegen haar strakke kontgaatje. Het meisje streek zichzelf door het lange haar en realiseerde zich dat ze van hem was. Hiervoor was ze op aarde. Het was nu een kwestie van de pijn verbijten en genieten. Toch kon ze een gilletje niet onderdrukken, toen hij zijn dikke eikel in één stoot in haar kontgaatje perste. Ze voelde een schele pijn; had het gevoel dat ze open zou scheuren. Ze hoorde zichzelf en hem kreunen. Verder en verder voelde ze hem afdalen in een gaatje wat daar helemaal niet voor gemaakt was, dat veel te klein was. Plotseling hoorde ze zichzelf grommen. Zo ja, hijgde ze. Ja.. zo Ik verdien niet beter. Aangemoedigd door de dirty talk van het jonge ding, stootte hij dieper in dieper in het kleine gaatje. Inmiddels zat hij al halverwege zijn schacht. Hij gromde van geilheid. Plotseling voelde Jessica hoe hij iets inbracht in haar kutje. Ze voelde het niet zo goed, aangezien de snijdende pijn van zijn lul in haar kontgaatje allesoverheerse