Jessica sloeg linksaf het grindpad op. De kiezels knarsten onder de banden van haar fiets. Ze keek voor zich uit, naar de lange weg die nog voor haar lag. Het fietspad, pal gelegen aan de bosrand, strekte zich uit zo ver ze kon kijken. Ze keek naar haar handen, die de witte handvatten van haar zwarte omafiets omklemden. Opnieuw keek ze naar de weg die voor haar lag, om vervolgens met enige moeite haar telefoontje uit haar strakke jeans te halen. Ze schoof het toestel open om de klok zichtbaar te maken. Wat ze eigenlijk al had vermoed vanwege de intredende schemering, werd door de tijd op het schermpje van haar telefoontje bevestigd: ze zou nooit meer op tijd komen voor het avondeten. En hoe zeer haar vader en moeder haar vrijwilligerswerk in het dierenasiel ook konden waarderen, een tweede keer te laat komen bij het eten zou represailles tot gevolg hebben. Met een tikketje wanhopige grimas op haar gezicht propte ze het toestelletje weer in haar broekzak en zette nog wat extra druk op de trappers van haar fiets. Ze baalde. Juist omdat ze van tevoren al had geweten dat er geen tijd meer was om die tweede hond uit te laten. Maar hij had haar zo zielig aangekeken Ze fietste sneller en sneller. Af en toe passeerde een auto haar. Nogmaals haalde ze haar telefoontje tevoorschijn. Nog vijf minuten, en ze moest nog om het hele bos heen. Een binnenweggetje dan maar? Haar moeder waarschuwde haar al vanaf de eerste keer dat ze alleen langs het bos had gefietst: na zes uur niet meer alleen het bos in! En toegegeven: ze deed het liever ook niet. Niet alleen althans. Maar nu? Nood breekt wet, toch? dacht ze bij zichzelf. Vanuit haar ooghoeken zocht ze voorzichtig naar een bocht, een afslag of een weggetje dat haar mogelijk sneller bij haar ouderlijk huis kon brengen. Ze stopte haar telefoontje terug. Een zwarte auto met een witte tribalsticker op de achterruit passeerde haar. En toen de rode achterlichten van deze auto waren gereduceerd tot puntjes aan de horizon, zag Jessica plotseling een onverhard weggetje naar links voeren. Een stukje omlaag, iets of wat modderachtig. Vervolgens werd het een breed pad, bezaaid met wat groene dennenappels. Veel tijd om een keuze te maken had ze niet; de afslag naderde snel. Ze dacht aan haar ouders en het avondeten dat op dit moment opgedekt zou worden. En zonder dat ze de afweging werkelijk had kunnen maken, stuurde haar fiets naar links. Ze rolde een heuveltje af, verloor even bijna de controle over haar stuur toen ze over een dennenappel hobbelde en fietste vervolgens het brede bospad op. Het was warm die avond. Een temperatuur om sloom van te worden. Dat, en het almaar repeterende getik van de ketting van haar omafiets werkten hypnotiserend. Het was al bijna tien minuten geleden dat ze de afslag het bos in had genomen en ze had het idee dat ze nu zo ongeveer halverwege moest zijn. Haar afsnijdweggetje leek tot dusver ontontgonnen terrein. Gedurende de volledige tien minuten was ze nog geen enkele voetganger of fietser tegengekomen. Maar wat wil je, tijdens etenstijd? Hoe dieper Jessica het bos in reed, hoe dichter de bezaaiing dennenappels op het pad werd. Haar fietsbel rinkelde onophoudelijk door de hobbels. Ze moest haar kaken op elkaar klemmen om te voorkomen dat haar tanden zouden beginnen te klapperen en onwillekeurig keek ze even naar omlaag. Ze zag haar benen op en neer gaan. Links, rechts, links, rechts. Daarboven naar grote borsten, verhuld door haar paarse topje, energiek schuddend en stuiterend naar elke oneffenheid op het zandpad. Ze wreef een lok van haar lange, blonde haar achter haar rechteroor, toen ze haar telefoontje dat ze tevens als muziekspeler gebruikte tevoorschijn haalde om een nummertje op te zetten. Jessica had zojuist de toetsenvergrendeling van haar toestelletje uitgeschakeld toen hij tien meter vandaan uit de bosjes kwam. Nog voordat ze hem goed en wel had opgemerkt, voelde ze een tik tegen haar hand. Het duurde enkele ogenblikken voor ze realiseerde dat ze haar telefoontje kwijt was. Haar stuur klapte dubbel en blokkeerde, waardoor ze met een schok van haar zadel schoof en met haar bekken op het chromen stuur botste. Onmiddellijk voelde ze haar hart in de keel kloppen. Van binnen was ze in paniek, maar ze wilde het niet laten merken. Om zo zelfverzekerd mogelijk over te komen, verbeet ze de pijn aan haar bekken en probeerde ze haar evenwicht te hervinden. Een flauw, bijna plagerig duwtje van hem was echter voldoende op haar met fiets en al aan de kant van de weg te laten vallen. Ze kwam hard op haar zij terecht; haar fiets viel bovenop haar. In een laatste poging om normaal te doen , teneinde hem de mogelijkheid een aftocht te gunnen zonder gezichtsverlies, krabbelde ze overeind. Nou zei ze en hoorde de trilling in haar stem. Ik zag je helemaal niet aankomen Zonder ook maar een woord te spreken, boog hij voorover en met een kordate, bonkige beweging gooide hij haar omafiets in de bosjes. Jessica’s zenuwen gierden door haar lichaam. Ze was oneindig veel angstiger dan ze wilde laten merken en zonder te weten waar ze eigenlijk mee bezig was, liep ze met trillende benen bij haar belager vandaan, alsof er niets gebeurd was. Terwijl ze voetje voor voetje schuifelde, haar schouders gespannen, hield ze haar oren gespitst, zoals ze dat enkele dagen geleden nog had gedaan om haar zusje te horen terwijl ze bezig was met de voorbereidingen voor haar twintigste verjaardag. De lichtheid van die herinnering stond echter in schril contrast met de ernst van de situatie waar ze zich nu in bevond. Ze voelde een blinde paniek opkomen en kreeg de neiging om te gillen. Nog altijd geloofde ze echter, instinctief, dat het beter was om te doen alsof er niets aan de hand was, alsof er niets was gebeurd. Toen voelde ze een ruwe hand haar slanke bovenarm omklemmen.
Ze hoorde zichzelf zachtjes huilen en jammeren. Zachtjes huilen het feit dat ze niet om hulp gilde, maakte haar gek. Waarom opende ze haar mond niet? Het enige dat ze hoorde, was een radeloos nee.. nee.. . Ze haatte zichzelf. Ze haatte zichzelf, doordat ze, nu ze met kracht dieper en dieper het bos in werd getrokken; verder en verder van het zandpad, niets anders kon dat miezerig huilen alsof haar lot al bezegeld was. Ze moest in actie komen! Dertig seconden later werd ze voor hem uit geduwd. Ze verloor bijna haar evenwicht en precies op het moment dat ze voorover zou vallen, voelde ze een snok aan haar topje. Hoewel het truitje tot op haar borstkas was uitgesneden, voelde ze hoe het stof even in haar hals snoerde en vervolgens scheurde. Ze voelde de warme van de nazomer op de blote huid van haar armen, haar buik. Jessica wilde het op een lopen zetten, probeerde hem te passeren om terug te rennen richting het zandpad. Hij ving haar met gespreide armen op en scheurde wat nog over was van haar topje van haar bovenlijf. In totale paniek probeerde ze hem van zich af te duwen, maar hij hield zijn sterke armen stevig om haar heen. Ze stompte op zijn borstkas. En toen hoorde ze hem praten. Het hield het midden tussen grommen en hijgen. Maar het was duidelijk verstaan. Laat je tieten zien, Jessica. Haar hart sloeg over en ze gilde zachtjes van de schrik. Je tieten Jessica. Laat die lekkere borsten van je eens genieten van hun vrijheid. Hij kende haar naam! Op de een of andere manier gaf dit haar een nog machtelozer gevoel dan ze al had gehad en op een bijna hysterische manier probeerde ze zich los te rukken, van hem weg te komen. Zijn greep was onverbiddelijk en ze probeerde hem nog af te weren toen zijn grote hand richting haar beha ging. Zonder succes. Eén, twee snokken en de sluiting van haar roze beha begaf het. Het stuk ondergoed vloog door de lucht, haar belager een onbelemmerd zicht verschaffend op haar stevige borsten. Hij drukte haar stevig tegen zich aan. Ze voelde hoe hij haar borsten stevig tegen zijn borstkast geklemd hield. Hier met die dikke uiers, gromde hij, terwijl zijn rechterhand haar hele rechterborst probeerde te omvatten. Zijn sterke vingers verzonken diep in het zachte vlees van haar borst en hij boog voorover om aan haar roze tepel te zuigen. Met een totaal wanhopige gil rukte Jessica zich los. Bijna viel ze achterover, maar ving zichzelf op tegen de stam van een naaldboom. Zonder om te kijken zette ze het op een lopen. Haar borsten deinden op en neer. Het duurde lang voor ze hem voelde. Even had ze de hoop te kunnen ontkomen. Een ongekend euforisch gevoel maakte zich van haar meester. En toen voelde hij plots zijn vingers achter in haar strakke jeans. Hij liet zich languit vallen, met zijn vingers over de rand van de achterkant van haar lichtblauwe spijkerbroek. Onverbiddelijk werd ook zij richting de grond getrokken. Jessica voelde hoe hij aan haar jeans begon te sjorren. Ze voelde hoe deze, hoe strak ze ook waren, met iedere ruk, een klein stukje verder afzakten. Terwijl ze jammerde richting haar belager, werd langzaam haar bilspleet zichtbaar. Eerst een beetje, toen iets meer, tot op een gegeven moment allebei haar billen bloot waren. Met een nieuwe ruk lagen haar broek en boxershortje in haar knieholtes. Na Jessica van haar laatste kleding te hebben ontdaan, dook hij boven op het poedelnaakte meisje. Ze voelde iets warms en hards langs haar bilspleet schuren en sidderde. Met een ruk draaide ze zich om en hij liet het toe. Ze kon niet geloven dat dit haar overkwam. Het kon gewoon niet! Zij, Jessica, twintig lentes jong, lag hier in het bos, hemelsbreed misschien nog geen zevenhonderd meter van haar ouderlijk huis, helemaal bloot op de grond. Bloot in het bos, alle zeggenschap over haar eigen lichaam verloren. Ze hapte naar adem. Hoorde zichzelf piepen. Please please Hij kneep in haar grote borsten; masseerde ze. Begroef keer op keer zijn gezicht in haar warme boezem. Wat een geile tieten. W?ít een lekkere tieten. Terwijl hij haar benen met zijn knie uit elkaar dwong, bleef hij hardhandig met haar borsten spelen. Hij opende zijn mond wijd en nam een zo groot mogelijk deel van haar tepel en borst in zijn mond; zoog er op. Ze voelde hoe hij in haar tepel beet. Zijn knie?½n dwongen haar benen steeds wijder. Ze jammerde zachtjes, keek richting de boomtoppen boven haar. Please Onder haar enkel gehijg. Eindelijk zijn die supertieten van mij Andermaal voelde ze zijn gezicht tussen haar borsten. Toen voelde ze het natte, harde ding dat eerder langs haar bilspleet was gegleden tegen haar kut. Haar hart ging nu nog sneller te keer dan eerder het geval was geweest. Iedere vezel in haar lichaam was in maximale staat van paraatheid. Ze voelde de kop van zijn lul, zo hard als steen, tegen haar kutje drukken. Ohh nee oh nee, jammerde ze zachtjes. Hij kreunde. Ik ga je neuken, gromde hij in haar oor en onmiddellijk volgde een stoot. Ik ga je genadeloos neuken, terwijl ik met je tieten speel met je lekkere uiers. Een nieuwe stoot. De langgerekte nnnn van nee ging over in een aaahhh toen hij, tot haar eigen verbazing, al bij de derde stoot in haar kutje schoot.
Terwijl zijn zware lichaam op haar lag, zijn grote handen tegen haar zin aan haar borsten trokken, forceerde zijn grote pik zich een weg bij haar naar binnen. Ze probeerde te knijpen, maar hij begon al met halen maken. Ze voelde zijn dikke lul door haar schachtje glijden. Ze had hem nog zo buiten proberen te houden en uiteindelijk was hij naar binnen gegleden alsof ze nat was geweest. Was ze nat? De grote man bovenop haar neukte haar met reusachtige halen. Zijn hele onderlichaam kwam omhoog en stortte weer neer op haar arme kutje. Hij pakte haar polsen, strekte haar armen en zette ze vast tegen de grond, waardoor haar borsten onder enige spanning op haar borst lagen. Ik neuk je in je geile kut, gromde hij in haar oor. Zachtjes jammerde ze. Of jammerde ze wel? Het wanhopige, paniekerige was overgegaan in zacht gekerm. Gekreun bijna. Hier lag ze nu, naakt in het bos, vastgepind door een enorme lul, weerloos als een kleine hinde die hulpeloos werd genomen door een reusachtig damhert. Keer op keer stortte hij mij een beangstigende kracht dieper in haar sneetje. Hij was zo ongelooflijk groot ze voelde de volledige lengte ?¿n dikte van zijn penis. Ze voelde hoe hij, zonder ook maar enige vorm van toestemming, in haar lichaam zat. Hoe hij met haar copuleerde. Haar grote borsten schudden hevig bij iedere verpletterende stoot. Ahhh-ahhh-ahhh, hoorde ze haar zelf zachtjes kermen, bij elke haal. Er kon nu geen misverstand meer over bestaan. Ze was nat. Haar kutgeil was het enige dat de enorme lul, die haar bijna openspleet, nog enigszins te behappen maakte. Hij stortte onophoudelijk op haar ranke lichaam en gromde. Hij boog zijn nek en beet in haar tepels. Zo hard dat het pijn deed. Hij liet een van haar polsen los en kneep in de andere tepel, draaide deze meer dan honderdtachtig graden. Ze beet op haar onderlip om niet te gillen van de pijn. Hij dook op en in haar als een bezetene, een demon. En zij lag daar hulpeloos. Bloot, met haar benen wijd. Haar lichaam, haar wezen stond volledig ten dienste van de man die haar genadeloos naaide. Wat zij wilde, deed niet ter zake. Haar lichaam was van hem. En het waren juist deze gedachten die haar kutvocht langs haar bilnaad lieten stromen. Ze was van hem. En het geilde haar op. Nog zeker drie kwartier had hij haar zonder enige twijfel of terughoudendheid gepaald. Haar arme spleet begon op een gegeven moment pijn te doen en na het vierde orgasme verkrampte haar schachtje, wat een vijfde, bijzonder pijnlijk, maar uitermate explosief hoogtepunt tot gevolg had. Ze had gegild. Zelden was ze eerder klaargekomen dan een jongen. Nu had ze al vijf orgasmen gehad van deze gigantische paal en precies op het moment dat haar kutje opnieuw verkrampt begon samen te trekken, slaakte hij een oorverdovende oerkreet en kwam hij luid brullend klaar. Jessica voelde de gigantische pik in haar diepste binnenste het ene na het andere salvo in haar schieten. Lading na lading zaad werd gedumpt in haar slanke lichaam en ze kon niet helpen dat ze bleef kronkelen tijdens zijn hoogtepunt. Ze sloot haar ogen en zocht zijn lippen met de hare. Voordat ze zijn mond echter kon vinden, trok hij zich uit haar terug. Aaah! riep ze, toen de grote eikel uit haar kutje ging. Automatisch voelde ze aan haar spleetje, voelde hoe haar gaatje nog open stond en zich slechts langzaam sloot. Ze voelde haar hartslag door haar hele lichaam en opende haar ogen. Ze zag de toppen van de bomen boven haar. Overal om haar heen lagen kledingstukken. Haar kledingstukken. Jessica keek om zich heen, maar zag niemand. Ze was weer alleen.”