Ze keek naar het wat verfrommelde vel papier in haar hand. Ze had zich het begin van hun eerste vakantie samen zo heel anders voorgesteld. Ze kende Bert eigenlijk al twee jaar, want ze werkten allebei op dezelfde afdeling van het bouwbedrijf, hij als manager, zij als tekenaar. Na verloop van tijd waren ze naar elkaar toe gegroeid. Zijn opgewektheid, maar ook zijn sterke zelfvertrouwen hadden haar aandacht op hem gevestigd, maar ze werd aangetrokken door een aura van mysterie, dat hem omringde. Nadat ze zich begon af te vragen of hij een vriendin zou hebben, ontdekte ze op een dag, dat hij in haar geïnteresseerd was. Ze begonnen samen uit te gaan, maar helaas eindigde elk rendez-vous bij hun voordeur. Uiteindelijk had ze hem zelfs gevraagd, om haar de rest van de nacht gezelschap te houden. Maar hij had beleefd maar resoluut aangegeven, dat ze moest wachten tot de eerste dag van haar vakantie. Het was niet gemakkelijk voor haar geweest, en hoe dichterbij die dag kwam, hoe opgewondener ze werd. Vandaag was de dag. Die ochtend vond ze een brief van hem in haar brievenbus. Het bevatte een klein stukje papier met het opschrift: “Als je van me houdt, bezoek dan de volgende adressen, en tot ziens vanavond!” Een bijgevoegd briefje liet een lijst met vier adressen zien.
Ze stond besluiteloos voor de spiegel, nog steeds met het briefje in haar hand. Haar gebruinde huid en haar lange, donkere haar pasten goed bij haar, vond ze, en ze sloeg alle make-up over. Met een blouse, spijkerbroek en gympen aan, voelde ze zich goed voorbereid voor het bezoek naar de opgegeven adressen. Toch vroeg ze zich lichtelijk geërgerd af, wat hij van deze opdracht had gedacht. Het eerste adres was bereikt. Ze was verrast, toen ze ontdekte dat het een kleine kapsalon was, en ze ging aarzelend de winkel binnen. “Jij moet Simone zijn!” hoorde ze iemand zeggen. Een heel ongewone figuur stond voor haar. Een jonge vrouw, wiens zwart geverfde lippen, de lange, geverfde wimpers en zwart haar, in schril contrast stonden met haar bijna witte huidskleur. “Bert heeft alles voor je geregeld.“ Met deze woorden werd ze achter een scherm gemanoeuvreerd, en kon ze de kleding van de tegenover haar liggende persoon van dichterbij bekijken. Een vurige rode minirok, die glansde als een soort lak, en net de onderkant van haar billen kon bedekken, een bijpassend lakjasje dat net onder de kleine borsten eindigde, en zo een blote, dunne taille en navel onthulde.
Ze droeg torenhoge lakleren pumps met plateauzolen aan haar voeten. “Hoe durf je als vrouw zo de straat op te gaan?” dacht ze, en ze realiseerde zich nu pas, dat men al aan haar haar was begonnen. Dat verdween kort daarna onder een kap, zonder dat ze iets kon zeggen. Een uur later zat ze weer voor de spiegel, met een handdoek om haar hoofd gewikkeld, toen de in lak gehulde vrouw achter haar ging staan, en langzaam de handdoek opende. Een schreeuw kwam uit haar keel. Lang, platinablond haar viel over haar schouders, werd gekamd, gestyled, en, samen met haar donkere huidskleur, zorgde dat voor een prachtig gezicht. Toen haar verdoving afnam, stond ze alweer bij de uitgang van de kapsalon, met een kapsel, dat leek op dat van een glamourmeisje. “Als iemand van mijn vrienden me nu ziet!” ging het door haar hoofd. Ze overwoog om onmiddellijk naar huis te gaan, maar een innerlijke stem zei haar, dat ze de instructies van Bert moest opvolgen. Voortdurend om zich heen kijkend, bereikte ze buiten adem haar tweede bestemming, een schoonheidssalon. Deze keer zou ze niet overrompeld worden. Ze stormde naar binnen, en lag meteen op de grond. Over haar heen gebogen stond een vrouw met heerlijk lang haar, en volle lippen, die net als de rest van haar gezicht, fijntjes waren opgemaakt.
Ze droeg een kanten jurk, die gedeeltelijk doorzichtig leek, en precies paste bij de met kant afgezet nylonkousen. Deze eindigden in zwarte enkellaarsjes met veters, en naaldhakken van minstens vijftien centimeter. Ze dacht dat ze het leer van de laarsjes rook, toen ze overeind werd geholpen. De andere persoon opende haar mond, om zich te verontschuldigen voor de botsing, waardoor ze was gevallen, en haar verwarring was perfect. Een diepe stem liet haar zien, dat ze met een man te maken had! Hij straalde zo’n perfecte vrouwelijkheid uit, dat ze sprakeloos was. Ze bood dus geen weerstand, toen Jenny, zo stelde haar nieuwe kennis zich voor, haar in een lege stoel manoeuvreerde. Bert had hier ook alles voorbereid. Ze zag dat Jenny kleine stukjes op haar vingertoppen begon te plakken, om iets op haar nagels te verdelen, en nieuwe nagels te modelleren. Ze moest stil blijven zitten, en terwijl de nagels droogden, begon Jenny aan haar gezicht te werken. Een snelle ruk van een stukje harspapier, gaf aan dat haar wenkbrauwen steeds kleiner werden. Valse wimpers werden opgeplakt. Daarna volgde nieuwe make-up. Vanuit haar ooghoek zag ze bloedrode lippenstift, en voelde ze hoe haar warme lippen een aangenaam koel laagje kregen. Na deze behandeling werden haar oogleden ongewoon zwaar, en Jenny voorzag ze ook van een overvloed aan oogschaduw.
Zonder spiegel, kon ze alleen maar raden wat er met haar uiterlijk was gebeurd. Nu keek Jenny weer naar de nagels. De stukjes werden verwijderd, en ze was verbaasd, om te ontdekken dat haar nagels minstens drie centimeter waren gegroeid. Nu werd de een na de andere nagel liefdevol vuurrood geschilderd. Maar Jenny was nog niet klaar. Ze pakte iets op naast haar, en had plotseling twee gouden kettingen in haar hand, waarin met regelmatige tussenpozen, vijf kleine knoopjes waren verwerkt. Er liep een rilling over haar rug, toen er een gaatje in de punt van een nagel werd geboord. De eerste knop werd op het gat geplaatst, en permanent verbonden met een kleine tegenhanger aan de onderkant. Dus volgde ze nagel na nagel, totdat ze aan elke hand een ketting droeg, die van vingertop naar vingertop liep. Ze probeerde haar vingers volledig te spreiden, maar de ketting gaf haar niet de vrijheid om dat te doen. Haar gedachten gingen als een trein. Ze had nooit kunnen dromen van de dingen, die nu met haar aan de hand waren. Maar op dat moment wist ze ook, dat er geen weg meer terug was. De aanvankelijke verwarring en terughoudendheid, hadden plaats gemaakt voor een onverwachte opwinding.
Ze wilde meer voor Bert doen, ze wilde zichzelf verliezen in dit spel van transformatie. Ze had haar ogen gesloten, had nauwelijks gemerkt dat ook haar teennagels werden gelakt, en pas toen Jenny haar bedankte voor het bezoek, kwam ze terug in de werkelijkheid. Even later stond ze voor het bedrijfsbord van een modebureau, de volgende halte op haar adreslijst. Ze stak haar hand op, om op de bel te drukken, en realiseerde zich voor het eerst wat het betekende om zulke lange nagels te hebben. Haar nagel gleed er steeds af, terwijl de ketting zachtjes tinkelde, en uiteindelijk gebruikte ze haar elle boog. De deur ging automatisch open, en stond ze in een klein pakhuis vol met allerlei kleding. Ze merkte meteen de intense geur van leer op, maar ze had geen tijd om rond te kijken. Een vrouw van middelbare leeftijd, stapte tussen twee planken uit, en bewonderde haar rechtopstaande gang en figuur. Ze riep Simone. Het hebben van zo’n taille moet moeilijk zijn gewonnen door strikte diëten, Haar boezem was in een benijdenswaardige vorm, haar gang erg stevig, ondanks de blauwe stiletto’s met hoge naaldhakken, die trouwens perfect pasten bij het eenvoudige blauwe leren pak dat ze droeg.
“We hadden je al verwacht! Deze zin was niet meer nieuw voor haar. Er liggen een paar kledingstukken voor je klaar. Ga alsjeblieft de paskamer in, en kleed je uit. Ik ben zo bij je.” Ze deed wat er van haar werd gevraagd op een zeer besliste toon. Hoewel er geen spiegel in de cabine was, vond ze in ieder geval een hanger om haar blouse en spijkerbroek aan op te hangen. “Ook je lingerie, alsjeblieft!”, hoorde ze van buiten en gleed toen uit haar witte slipje en sportbeha. Er was ook ruimte voor hen op de hanger. ‘Trek nu je nieuwe lijfje aan. Het ligt al achter je!” Simone keek om zich heen. Tot dusver had ze geen belang gehecht aan het stapeltje leer en metaal. Nu pakte ze het voorzichtig op en het ontvouwde zich tot iets kunstigs, samengesteld uit sterke leren banden, ringen en gespen. Na enig zoeken vond ze een ingang in de wirwar, en ging er zo in op, dat ze niet merkte dat iemand de hut binnenkwam, plotseling voelde ze dat ze van achteren werd vastgehouden.
De leren riemen schoven met een ruk om haar heen, gespen werden strakker aangetrokken en vergrendeld, ringen verschoven, en haar ‘helpers’ waren weer weg. Ze keek op zichzelf neer. Bandjes lagen onder, boven, over haar blote borsten, en om haar nek. De harde tepels waren zichtbaar, omlijst door een metalen ring. Een brede leren riem liep van de navel naar beneden, scheidde boven haar kruis, en liep van links naar rechts langs haar schaamlippen. Het eindigde bij een ring, die in het midden van haar billen werd geplaatst. De rest kon ze alleen maar raden. Het aanvankelijk koele metaal van haar pantser, dat helemaal niet beschermend was, stopte met tintelen, en toch bedekte het kippenvel haar hele lichaam. Ze reikte instinctief naar haar kleren, om zichzelf te beschermen. Maar het was weg, en bleef zo toen ze erom riep. Ze reikte naar de gespen om ze los te maken, maar haar nieuwe vingernagels namen alle controle over haar vingers weg. Het enige resultaat van haar actie was, dat de riem om haar kruis strakker werd aangetrokken, en haar schaamheuvel naar boven werd gebogen. Haar wangen gloeiden. Golven van pure opwinding kwamen in haar op.
Daarna werd ze weer van achteren vastgepakt. Haar armen werden opgetild, en de kettingen aan haar vingernagels klikten in een karabijnhaak, die aan het plafond hing. Ze stond daar, niet in staat zichzelf te verdedigen, met opgeheven armen. Koel materiaal sloot zich om haar romp. Er gleed iets onder haar borsten, en in een oogopslag zag ze dat de dame in het blauwe pak, haar borstvrije leren korset had aangetrokken, waarvan ze nu de veters begon te sluiten. In de nieuwe houding zagen de borsten van haar eruit, alsof ze op een dienblad werden geserveerd. De veters werden strakker en strakker aangetrokken, en uiteindelijk kon ze maar heel kort ademhalen. Haar verzoek, om in ieder geval haar armen te mogen laten zakken, bleef ongehoord. In plaats daarvan, had de persoon tegenover haar plotseling een paar kousen in haar hand, maar die leken niet van nylon of zijde te zijn gemaakt. Ze hadden een nogal matte glans, maar waren transparant. Op commando tilde ze een been op, en haar voet bewoog in de kous. Een zoete geur steeg naar haar neus, die haar maar aan één ding deed denken: rubber! Ze had gehoord van rubberen kleding, maar had nog nooit zoiets gezien.
De kousen lagen als een tweede huid op haar dijen, en waren verbonden met de jarretelles van het korset. De rode lak op haar teennagels, glinsterde door het materiaal. Opnieuw moest ze haar benen optillen. Dit keer was het een lange zwarte rok, die als een vrij smalle buis over haar heupen werd getrokken, en die bijna tot aan haar enkels reikte. Die was ook gemaakt van soepel rubber, maar veel dikker dan dat van de kousen. Het was heel verrassend, dat haar handen nu vrij waren, de armen zinloos naar beneden zakten, en onmiddellijk werden opgeborgen in de lange mouwen van een zwarte rubberen blouse, die slechts een klein beetje op de bovenarmen was gepoft, maar verder strak zat. De borsten werden apart bewerkt, zodat haar borsten letterlijk één voor één in het rubberen omhulsel werden gezogen. Haar stijve tepels staken letterlijk door de stof heen. Ook de structuur van het korset was duidelijk zichtbaar. Even later werd dit alles bedekt door een zwart rubberen colbert. Ze leek nog steeds niet helemaal aangekleed, want de karabijnhaak ging weer dicht, en ze zat weer vast, met haar armen weer omhoog.
De dame in het kostuum verdween, en verscheen korte tijd later met twee dozen, en een stuk kanten lint. Het lint werd om haar nek gedaan, waarschijnlijk om de leren riem van haar eerste ‘harnas’ te bedekken, dat nog zichtbaar was. Nu is de eerste doos geopend. Simone kon haar ogen niet geloven. Er verschenen felrode naaldhakken met bandjes. Ze staarde naar de naaldhakken, torenhoog en puntig als een naald. Op zoiets zou ze nooit kunnen lopen! Maar ook hier werd haar mening niet gevraagd. De eerste voet werd zorgvuldig in de pump opgeborgen, een riemslot werd aan haar slanke enkel bevestigd, dat was voorzien van een klein hangslot. Er was geen sleutel. Ook de tweede voet werd op deze manier verzorgd, het rubber van de kousen werd gladgestreken, en de lak van haar teennagels vormde een felgekleurde eenheid met de pump. “We willen niet dat het te koud wordt tussen je benen.” Met deze woorden reikte haar “dress lady” in de laatst overgebleven doos. In haar hand had ze een stuk leer, met aan elk uiteinde twee gespen. Ze begon haar rok van onderen op te rollen, waardoor haar schaamheuvel weer zichtbaar werd.
Simone kon zien, hoe de gespen aan één kant, aan de achterkant van haar korset waren vastgemaakt, en zag, dat aan de voorkant een identiek bevestigingspunt was voorzien. Voordat de leren strook over haar kruis werd geslagen, pakte de gastvrouw echter een plank , waaraan twee witte ballen ter grootte van een golfbal zaten, die op korte afstand van elkaar, aan een touwtje waren vastgebonden. Met duidelijk plezier deed ze de ballen in haar mond, en bevochtigde ze met haar speeksel. Voordat Simone zich zorgen kon maken over dit proces, had ze de ballen weer in haar hand, naderde haar buik, en stopte langzaam de ene bal na de andere in haar kut, haar opgewonden schreeuw negerend. Alleen het uiteinde van de draad bleef zichtbaar, en zwaaide tussen de benen. Nu waren de twee voorste gespen gesloten, en was de rok teruggekeerd naar zijn oorspronkelijke positie. Jas en rok werden met een spray bespoten, en kort gepolijst. Alles begon te glanzen, alsof het bedekt was met een natte film.
Nu was ze eindelijk bevrijd, en werd, ondersteund door haar gastvrouw, rechtstreeks naar de deur van de studio geleid. Ze was weer alleen. De eindbestemming van haar lijst was hier niet ver vandaan. Ze deed een paar voorzichtige stappen. Ze besefte niet hoe ze eruitzag. Haar platinablonde haar, de rode lippen, en de extravagante, bloedrode vingernagels pasten perfect bij het glinsterende rubberen kostuum en de naaldhakken. Haar figuur was op geen enkele manier minder dan die van haar laatste gastvrouw. Het korset gaf haar een wespentaille, en haar borsten waren bewonderenswaardig in grootte en vorm. Door de lange rok kon ze alleen kleine stappen zetten, wat nog werd verergerd door de naaldhakken. Na de eerste paar meter, voelde ze een vreemd tintelend gevoel tussen haar benen. De ballen! Ze bevatten een kleinere stalen bal, die bij elke beweging begon te trillen, en deze trillingen stuurden hun golven door het lichaam.
Ze voelde ook de warmte, die zich onder haar rubberen huid begon op te bouwen. Ze voelde de eerste zweetdruppels over haar heen lopen. Dus begon ze haar weg in het voetgangersgebied, door het rechtopstaande gangpad, gedwongen om elke tegemoetkomende voorbijganger aan te kijken. Ze was verrast, toen ze merkte dat iedereen haar ongelovig aankeek. “Laten we gaan!” schoot het door haar hoofd. Ze begon zo snel te rennen, als de lange rok haar toestond, haar stiletto’s kletterden op het asfalt als paardenhoeven. De trilling in haar buik nam toe, de bandjes wreven langs haar kut, het zweet begon zich op te hopen in de sokken van haar kousen. Hete golven raasden door haar lichaam. Kort voordat ze dacht haar bestemming te hebben bereikt, ging haar blik naar de etalage van een winkel, die voornamelijk uit een grote spiegel bestond.
Het was de eerste keer, dat ze zichzelf als een totaal veranderd wezen kon zien. Ze had moeite om op haar benen te staan. Ze zag er zo spannend, zo geil uit! Ze merkte hoe ze de laatste controle over zichzelf verloor, en een wellustige climax opdoemde. Met haar laatste krachten rukte ze zich los uit haar gedachten, en strompelde ze door de volgende deuropening en achtertuin, het huis binnen waarvan het adres aan het einde van haar lijst had gestaan. Een grote, donkere kamer ontving haar. Kroonluchters schonken warm kaarslicht. In het midden stond een groot bed, omlijst door een spiegelgalerij. Toen stapte een figuur uit de duisternis, van top tot teen in rubber gekleed. Het hoofdmasker had een rubberen buis op mondhoogte, die op zijn beurt leek te eindigen in een slipje, dat op dat moment voor de deur naar beneden hing. borst. Ondanks het dikke rubberen pak herkende Simone Bert meteen achter de mysterieuze figuur. Met een diepe zucht zakte ze in zijn armen.
Hij droeg haar zonder een woord te zeggen naar het bed, deed haar rok uit, en maakte de voorgespen van haar slipje los. Een wolk van zoete kut geur steeg op, en Bert trok langzaam aan haar rubberen slipje dat aan het zijne vastzat. Simone zag hoe zijn tong en tanden, het koord met de twee koepels eruit begonnen te trekken. “Wat een vakantiestart!”, dacht ze, en gaf zich toen over aan een nooit eindigend orgasme.