Grenzeloos (4/slot)

VREDE

Papa’s hypnosemiddeltje zal nu wel weer zijn werk doen en als we de kamer van de broers inlopen liggen ze er inderdaad allebei rustig bij, tijd om het laatste deel van onze wraakactie uit te voeren. Ik maak Bart zijn riempjes los en laat hem eerst naar de wc gaan, na een nachtje vastgebonden liggen zal dat wel nodig zijn.

Het is de bedoeling dat Anna zich nu uitkleedt en de kunstlul ombindt die ik tijdens het ontbijt nog gauw even uit papa’s sekskamer heb gehaald. Maar Anna is ontzettend gaan twijfelen, nu ze haar broer richting badkamer heeft zien lopen: ‘ik vind het te eng hoor, dadelijk pakt hij me weer’ en als ik niet had ingegrepen was ze alweer vertrokken richting slaapkamer, het bed in, dekbed over het hoofd, nergens meer aan denken en de rest van haar leven bang zijn voor haar broer. Dát is ook wat ik haar zeg: ‘come on Ann, kies jij er dus voor om voor altijd bang te zijn voor die hufter? Pak hem terug en reken met hem af, nú! Nú kan het en nú moet je het doen!’

Broer genomen

En terwijl ik voor ‘bad girl’ speel praat Evy juist heel lievig en begrijpend op haar in, dat ze het wel snapt dat het eng is maar dat Bart echt niks gaat doen want hij is gehypnotiseerd en dan kan je eigenlijk alleen maar gehoorzamen. En ja hoor, ze draait bij en langzaam maar zeker gaan haar kleren uit. En als ze dan helemaal bloot voor ons staat bind ik haar de kunstlul om en whow, wat ziet dat meisje er aarts-geil uit zo. Met haar strakke hockeylijf, die kleine ronde tieten, d’r onwijs lange blonde haren en haar blauwige ogen ziet ze er uit als een ‘Fury’, zo’n onaards mooie wraakgodin die uit de hemel is neergedaald, die wel de schoonheid zelve lijkt maar in ’t echt heel gemeen is omdat ze wraak komt nemen op iedereen die wat misdaan heeft. Echt, whow, zoals ze er nou uitziet zou ík nog wel geneukt willen worden door haar.

Als Bart terugkomt zeg ik hem op handen en voeten op het bed te gaan zitten en dan help ik Anna om op de juiste hoogte achter hem te knielen. Ze kijkt me echt doodbenauwd aan maar ik vind dat ze hier echt doorheen moet. Ik heb de roomboter meegenomen van de ontbijttafel en smeer er Bart zijn kontgaatje flink mee in. Om te voorkomen dat Anna alsnog wegflipt trek ik haar aan haar kunstlul tot voor Bart zijn ingang, zet het topje er tegen aan en duw dan tegen haar billen om haar op gang te brengen.

En dan gaat er blijkbaar een knop om, want langzaam maar zeker duwt ze nu het apparaat bij Bart naar binnen, die zachtjes ‘auwauwauw’ kreunt maar ondertussen wel netjes op zijn plek blijft. Ik zeg hem verder voorover te leunen, zodat zijn hoofd en schouders op het bed komen te liggen en waardoor zijn billen nu uitnodigend naar Anna zijn toegestoken. Zij lijkt ondertussen wel haar angst te hebben overwonnen want langzaam maar zeker duwt zij de lul bij Bart naar binnen, tot haar buik zijn billen raakt.

Echt geil om te zien en omdat Evy alles ijverig filmt kunnen we dit straks nog eens gezellig gaan terugkijken. Langzaam trekt Anna zich weer terug uit Bart zijn kont en dan schuift ze zich er weer helemaal in, tot haar buik opnieuw tegen zijn billen komt. En dan eindelijk gaat ze helemaal los, steeds sneller neukt ze hem en algauw zie ik op haar anders zo lievige gezicht een grijns verschijnen die duidelijk maakt dat ze hier van geniet. Steeds sneller en harder ragt ze de toch absoluut niet kleine kunstlul volledig bij haar broer naar binnen, alsof ze zo alle keren dat híj zich hard en liefdeloos en genadeloos en harteloos in haar beukte probeert in te halen. En omdat ze zelf natuurlijk op die lul niet kan klaarkomen neukt ze maar door, vooral omdat Bart het duidelijk niet lekker vindt en dat maakt het voor haar duidelijk alleen maar leuker.

Quitte en wegwezen

Eigenlijk had ik nog een keer Filip willen neuken, die alles zeer geïnteresseerd vanaf zijn bed ligt te bekijken. Maar daar zie ik toch maar vanaf, ik vind dat dit toch echt even helemaal Anna haar ding moet zijn. Om haar support te geven kniel ik achter haar en streel zachtjes haar rug, terwijl zij de kunstlul steeds heftiger in haar broer stoot, waardoor ze langzaam maar zeker behoorlijk begint te zweten.

Op een gegeven moment leg ik van achterlangs mijn handen om haar tieten, kneed ik ze een tijdje waarna ik haar tepels ga stimuleren. Al snel blijkt dat het wraakgodinnetje hier toch wel behoorlijk van is gaan genieten want in no time komt ze klaar. Als ik dan tussen haar billen door ook nog eens haar klitje weet te bereiken, haar daar kriebel en vervolgens twee vingers in haar kutje steek komt ze nog een keer héftig klaar. Ze valt met een gilletje voorover op de rug van Bart, de lul all-over in hem, haar buik en tieten tegen zijn billen en rug duwend. En broer of niet, ze leeft zich compleet op hem uit.

Ik kijk Evy aan die me met een big smile een thumb-up geeft, Anna staat quitte. Evy heeft alles gefilmd en gefotografeerd, het zit er op, Anna kan verder met haar leven. Ik help haar van Bart af, help haar de kunstlul af te doen, trek haar zweterige lijf dan tegen me aan, knuffel haar en stuur haar dan naar de badkamer. Als ze opgefrist terugkomt ligt Bart nog steeds met zijn kont in de lucht op het bed en ik geef Anna een van de kontpluggen, de grootste, en met een beetje wringen en duwen weet ze die bij hem naar binnen te krijgen.

Dan wordt Filip losgemaakt, ook hij mag eerst naar de wc en daarna krijgt hij een kleinere plug naar binnen gewerkt. Als beide heren zich vervolgens na mijn opdracht hebben aangekleed brengen we ze naar huis, waarbij het erg leuk is om te zien hoe ongemakkelijk ze lopen met die plug in hun darmen. Bij hen thuis gebied ik ze zich weer uit te kleden en naakt naast elkaar in het grote bed van Bart te kruipen. Ik duw ze allebei nog een pilletje ghb in de mond, zorg dat ze die ook doorslikken en geef ze dan de opdracht borst aan borst en lul aan lul tegen elkaar aan te kruipen, zo te blijven liggen en het bed niet te verlaten.

De hypnose zal zeker nog een uur of zes werken, alle tijd voor het laatste deel van ons plan. Want ondertussen is Evy in papa’s huis een stel erg expliciete foto’s gaan printen van hoe de jongens elkaar pijpen en elkaars zaad op hun gezicht hebben. Die hangen we aan de muur tegenover hun bed, waarna Anna van het hele tafereel weer foto’s maakt en die naar haar ouders appt, met het bericht dat haar broers helemaal van het pad zijn geraakt. Dat ze inmiddels niet alleen haar keer op keer verkrachten maar nu ook op elkaar losgaan en dat ze daarom het huis is uit gevlucht.

Haar ouders reageren direct, ze zijn geschokt en melden dat ze eraan komen. Mooi, dat is de bedoeling en verder bekijken ze het maar met elkaar. Met ons drieën zoeken we al Anna haar spullen bij elkaar en brengen we alles over naar mijn huis, ze trekt bij mij in.

Levende lullenjacht

In de maanden daarna slaan Anna en ik compleet los van onze ankers. Haar ouders hebben na thuiskomst haar broers naast elkaar in bed gevonden en samen met de foto’s aan de muur en de pluggen in hun kont was het wel duidelijk dat er van alles fout zat. Ze hebben Anna herhaaldelijk gesmeekt weer thuis te komen maar ze heeft haar ouders laten weten ze nooit meer te willen zien. Later hoorden we via Evy haar ouders dat Bart enkele dagen later al is vertrokken om matroos op de wilde vaart te worden en dat Filip op kot in Antwerpen ging. Opgeruimd staat netjes.

Maar, hoewel ons plannetje dus volledig was geslaagd betekende dat niet dat het eind goed al goed was. Want zo gelukkig voelden we ons daarna niet en het gevolg was dat Anna en ik op allerlei extreme manieren troost zijn gaan zoeken voor onze ontregelde levens, waarbij we die goeiige stabiele vrolijke Evy langzaam maar zeker zijn kwijtgeraakt. Evy kon helemaal niks met ons losgeslagen gedrag, heeft een tijdlang geprobeerd ons op het rechte pad te houden maar toen dat niet lukte is ze haar eigen weg gegaan. Pas veel later misten we haar, maar in die eerste maanden drong het nauwelijks tot ons door.

De eerste tijd hadden Anna en ik genoeg aan elkaar, we namen iedere dag ghb, sliepen samen in één bed en likten en kunstlul-neukten en bevredigden elkaar aan de lopende band, alsof we zeker wisten dat we de volgende dag dood zouden zijn, het leven moest geleefd worden en wel nú! Langzaam maar zeker bouwden we samen een seksverslaving op en steeds vaker hadden we de kick van het klaarkomen nodig.

Al snel hadden we niet meer genoeg aan de kunstlul en gingen we op échte lullenjacht. We liepen door de berg naar de stad, pikten een paar jongens op, zorgden ervoor dat ze Hypnomed binnenkregen, voerden ze vanaf Bergrust terug door de berg naar mijn huis en gaven ze dan de opdracht ons de hele nacht te neuken. Soms hielden we ze enkele dagen bij ons, in hypnose, en néukten we maar door. Maar meestal zetten we ze de volgende morgen weer in de wijk beneden aan de berg af en daar zochten ze het dan maar uit, als de hypnose uitgewerkt raakte zouden ze wel weer de weg naar hun huis terug vinden.

We hebben het niet bijgehouden maar we moeten zo toch zeker wel vijftig of meer jongens hebben afgewerkt die ons allebei meerdere keren neukten.
Maar op een dag was het ineens over. Ik zag het echt niet aankomen dat Anna er genoeg van begon te krijgen. Het lukte haar tussen ons seksparty’s door toch haar diploma van de middelbare school te halen en van de ene op de andere dag vertelde ze me dat ze zo niet verder kon en vertrok ze, met haar hele hebben en houwen, naar de VUB in Brussel, om geschiedenis te studeren.

Ik miste Anna zó vreselijk. Haar lieve gezicht, het samen gezellig kletsen, onze knuffels, haar lekkere lijf, de seks die we als meiden samen hadden, de lol als we in Maastricht de jongens met een flinke bobbel in hun broek uitzochten, de spanning om ze onder hypnose en in ons bed te krijgen, het geile neuken met uiteindelijk alles wat maar een beetje een lul had. Maar vooral miste ik haar gezelschap, m’n ziele maatje.

En daar zat ik, alleen in mijn grote lege huis, losgeslagen van mijn ankers, vriendinnen weg, mama nog steeds depressief en papa in geen velden of wegen te bekennen. Ik kwam mijn in tijden al niet meer verschoonde bed niet meer uit en daar lag ik dan, weggedoken onder het dekbed, depressief, in mijn hoofd meer dood dan levend. Ik verzorgde mezelf niet meer en omdat het bed nog steeds vergeven was van de zaadvlekken lag ik daar maar te meuren, het bed en ik samen steeds ranziger stinkend. En zo vond papa’s huishoudster mij, ze haalde me mijn bed uit, stopte me in papa’s huis in bad, gaf me een rustgevend middeltje en nadat ze me daar in een schoon bed stopte weet ik van die eerste dagen eigenlijk niks meer na te vertellen.

Love is all

Papa is meteen naar huis gekomen, hij heeft al zijn reizen afgezegd om me te kunnen verzorgen. Als ik er nou op terugkijk is dat misschien wel het begin van mijn genezing geweest, dat hij eindelijk tijd maakte voor míj en de moeite nam om me eens te vragen wat er nou toch was. Echt álles heb ik hem verteld, hoe ongelukkig ik me altijd voelde en hoe eenzaam het was tussen ouders die niet naar me omkeken. En hij begreep me en moest ook wat huilen, zei dat hij er spijt van had.

Het enige wat ik voor me heb gehouden was het jatten van de Hypomed, want dat zou zich wel eens heel hard tegen me kunnen keren. Na ruim een maand voelde ik me weer sterk genoeg om op mezelf te gaan wonen. Papa en ik spraken af voortaan een keer per week samen te eten en dat zou meer tijd zijn dan we ooit samen doorbrachten.

Nu, nog weer enkele weken later, ga ik weer regelmatig het huis uit en vandaag is het tijd om in Maastricht nieuwe kleding bij elkaar te shoppen. Ik ben er inmiddels redelijk aan gewend om alleen te zijn en kan weer genieten van het in m’n uppie door de stad te scharrelen en in allerlei winkels te snuffelen. Het is inmiddels enkele weken voor Kerstmis en het is met al die feestverlichting supergezellig om in de stad te zijn, sinds lang voelt het weer als vertrouwd.

De hele dag heb ik kriskras door de stad gezworven en uiteindelijk heb ik zo’n beetje een hele nieuwe garderobe bij elkaar geshopt. Tevreden met mijn aanwinsten loop ik naar het Lievevrouwenplein, op de terrassen daar branden overal houtvuurtjes en bij een daarvan ga ik met een dekentje om mijn benen zitten genieten van een warme chocomelk. Het schemert al wat en het is op de een of andere manier een heel magisch sfeertje dat hier op het plein ontstaat. Steeds meer nemen de lichtjes en de vuurtjes het over van het daglicht en het voelt alsof iedereen echt vrede op aarde heeft.

Het wordt drukker en drukker op het terras en al enkele keren heb ik in moeten schikken voor mensen die ook bij het vuur willen zitten. Als er dan op een gegeven moment iemand die naast me zit vertrekt wordt die plaats meteen ingenomen door een jongen die met een zucht naast me neerploft. Als ik hem aankijk voelt het alsof er een bom inslaat. Jonas! De jongen voelt dat ik naar hem kijk, hij kijkt me ook aan, geeft me dan een knipoogje en glimlacht zelfs, maar hij herkent míj niet. Waarschijnlijk omdat ik vroeger mijn haar zwart verfde, terwijl het nu weer zijn eigen rode kleur heeft.

Pas nu snap ik waarom ik Anna’s broer Filip zo’n leuke gast vond, want hij en Jonas lijken weird veel op elkaar! In de eerste jaren van mijn middelbare school had ik een heftige crush op Jonas, maar hij niet op mij. Erger nog, hij was een van de pestkoppen die me altijd moesten hebben om mijn felrode haren en rare groene ogen. En daar zit-ie dan, naast me, te doen alsof hij mij het leukste meisje van de wereld vindt met die knipoogjes van hem.

Ik heb geen idee wat ik hier mee aan moet, het voelt alsof er opnieuw een storm losbreekt en mijn nog maar net vastzittende ankers weer losslaan. Alle pijn uit die tijd komt weer terug, het hunkeren naar deze jongen en dat uitgerekend hij me toen zo moest pesten.
‘Ken ik jou niet ergens van?’ vraagt-ie dan. ‘Weet je nou níks originelers te verzinnen?’ is mijn antwoord. ‘Kweenie, je komt me bekend voor…’ reageert hij met een sexy grijnslachje. Op dat moment besef ik dat ik hem nog steeds wil, dat ik hem wil hébben, hem terúg wil pakken voor alles wat hij me aandeed.

Maar ik aarzel, want eigenlijk heb ik dat hele gedoe met hypnose en zo net losgelaten. Ik besluit dat ik het lot laat beslissen. Als ik nog Hypnomed in mijn tas heb zitten gaat hij voor de bijl, en anders laat ik hem lopen. Ik rommel even wat in mijn tas en whow, er zit nog een strip in, nou moet ik dus wel doorpakken. Als hij even niet kijkt gooi ik een verpulverd tabletje in zijn Glühwein en opgelucht zie ik even daarna dat hij een klein slokje neemt zonder dat hij iets merkt. Omdat hij niet zo snel drinkt begint het goedje pas over een tijdje te werken en moet ik dus rustig afwachten tot het zo ver is.

Maar ja, rustig, dat zit er dus niet in want mijn hart lijkt zowat mijn lijf uit te willen bonzen, ik heb het gevoel alsof mijn tieten steeds met iedere hartslag een stukje naar voren worden geduwd en mijn tepels door de stof heen willen prikken. Het is duidelijk dat ik Jonas nog steeds onwijs leuk vind, ik had niet gedacht dat hij na al die tijd nog zó’n indruk op me zou maken. Maar tegelijk maakt dat me nog bozer, omdat hij me nú wel leuk lijkt te vinden maar het een paar jaar geleden nodig vond om me af te zeiken.

Thuis komen

Na een tijdje zie ik Jonas wat slomer worden, een teken dat het goedje werkt. Ik spreek hem zachtjes met mijn hypnosestem toe, dat hij met me mee moet lopen. Zoals altijd werkt het perfect en samen wandelen we in een kwartiertje naar de grotteningang bij Bergrust, waarna we in een minuut of tien in mijn huis zijn. Daar pak ik meteen maar de koe bij de horens, ik wil na al die jaren Jonas meteen bloot zien. Het is winter en koud, dus is hij dik gekleed en het is über-geil om hem nu laagje na laagje zijn kleding uit te zien doen, tot hij uiteindelijke piemeltje-naakt is.

Zoals alle jongens van de laatste maanden die we met Hypnomed ontvoerden heeft hij meteen al een stijve pik. Maar het is niet alleen zijn pik die me betovert, ik word helemaal bevangen door Jonas zijn leuke twinkelende bruine ogen, de donkere krullenbol, die best wel volle rooie lippen, ik vind dat hij echt een onwijs lief hoofd heeft. Nou ja, en zijn lijf, Anna en ik hebben de afgelopen maanden echt heel veel lekkere blote jongenslijven gezien maar dat van Jonas mag er ook echt zijn. Hij ziet er strak uit, niet zo heel groot, niet echt sportief maar toch redelijk gespierd en hij heeft zich overal mooi glad geschoren.

Ik wíl hem en wel nú! Ik kleed me ook uit, ga op mijn bed liggen, wenk hem met mijn wijsvinger en draag hem op: ‘hier komen jij en neuken!’ Als Jonas dan meteen reageert maak ik snel mijn poes nat met wat spuug en voor ik het besef glijdt hij al bij me naar binnen. Ohw, dit is weer even geleden en ik was kwijt hoe lekker het is. Ik geef me er helemaal aan over, extra genietend omdat het Jonas is die ik dit keer in mijn macht heb en die ik voorlopig niet laat ontsnappen.

Ik beleef het intens hoe hij zich volledig in me schroeft en hoe hij eenmaal diep in me stil valt. Hij gaat languit op me liggen en doordat onze lichamen daardoor bijna overal contact maken voelt het alsof ik nooit meer anders wil, alsof deze jongen alles is wat ik nodig heb. Alsof híj degene is die me eindelijk thuis brengt…

All I want for…

Na een tijdje begint Jonas zachtjes in me te bewegen en juist daardoor weet hij me compleet in vuur en vlam te zetten. Ik haak mijn benen om zijn heupen en billen en moedig hem met duwtjes aan om me hard te pakken te nemen. In een steeds heftiger tempo jaagt Jonas zijn paal in me op en neer en genietend kom ik hem steeds zoveel mogelijk tegemoet. Hij maakt me helemaal gek, ik sla mijn armen om zijn nek, trek hem stevig tegen me aan en even later raken we verzeild in de heftigste tongzoen die ik ooit met een jongen had.

Die nacht zorgt Jonas ervoor dat ik drie keer gruwelijk klaar kom en als we uiteindelijk cosy tegen elkaar gekropen het dekbed over ons heen trekken om te gaan slapen heb ik geen idee hoe dit verder moet. Ik wil hem geloof ik niet meer kwijt, maar omdat ik hem met hypnose hier naar toe ontvoerde, is er niet echt sprake van een goede start om er iets meer van te maken dan alleen maar een one-night neukpartij.

Maar de volgende morgen zorgt Jonas voor de verrassing van mijn leven. ‘Mmm, dat was heerlijk Veertje’ fluistert hij als ik in zijn armen wakker word. Huh? Dan kijkt hij me met dat bekende grijnslachje van hem aan. ‘Dacht je nou echt, Veertje, dat ik niet wist wie je was. Dacht je nou echt dat ik iemand met jouw kleur ogen ooit zou vergeten?’ Als ik dan van stomme verbazing niks kan zeggen vertelt Jonas hoe hij me al een tijdje terug in de stad had gespot, toen Anna en ik nog zo vaak op jongensjacht gingen. Dat toen hij jaloers zag hoe we steeds maar andere jongens wisten te vangen, hij zich herinnerde dat mij papa die ‘hypnoseprofessor’ is en dat hij daarop googelde. En dat hij zo begon te vermoeden hoe we het klaar speelden om al die gasten te pakken te krijgen.

‘Maar hoe dan…’ is eerst alles wat ik er uit kan krijgen…
‘Ehm, nou ja, ik heb weken lang in de stad uitgekeken of ik je zag, je leek wel te zijn verdwenen. En toen ik je vandaag zag lopen werd ik gek van blijdschap, ik móest gewoon contact met je hebben. Dus heb ik gewacht tot er een plaatsje naast je vrij kwam waarna ik gewoon je spelletje heb meegespeeld. Ik heb dat drankje beetje bij beetje in de plantenbak gegooid en heb gedaan of je me echt hypnotiseerde.’

‘…maar waarom dan…’ is mijn volgende verbijsterde opmerking. ‘Misschien omdat ik je leuk vind? Omdat ik je altijd al leuk heb gevonden? Omdat ik je dat nooit heb durven zeggen? Omdat ik in een clubje pestkopperige vrienden terecht kwam en niet tegen hen durfde in te gaan? Omdat ik blij ben dat ik je niet vergeten ben?’

Ik word hier echt helemaal gek van. Dus die gast vond me altijd al leuk maar durfde daar niet voor uit te komen. Ik weet even niet hoe ik het heb, of ik niet pisnijdig moet worden en hem mijn bed uit moet flikkeren. Maar al snel dringt het besef door dat ik dan weer mijn eigen ramen ingooi. Dat ik deze jongen nog steeds écht leuk vind en dat ik hem wel in mijn leven wil. Dat hij alles is wat ik dit jaar voor Xmas wil hebben, ik wil weer vrede hebben met mijn leven.
En dus is mijn antwoord op zijn bekentenis dat ik niks zeg maar hem op me trek. Ik wil hem niet alleen in mijn leven hebben, ik wil hem ook in mijn poes en dat wil ik vaak en dat wil ik hier en nú!

X. Zara