LOSGESLAGEN
Dat jaar dat ik zeventien werd raakten we behoorlijk de weg kwijt. In m’n vriendinnengroepje verkenden we onze grenzen en in het begin was het nog redelijk onschuldig, ging het om het ontdekken van onze lijven, wat je daar zoal mee kan doen. Maar later kwam daar allerlei gedoe bij, werd het allemaal ingewikkeld en nou ja, gaandeweg vervaagden dus onze grenzen en werden we letterlijk Grenzeloos…
Zonder anker
Mijn vader was enig kind en toen mijn ouders mij kregen gingen ze inwonen bij mijn grootouders, in hun grote in zo’n vierkant gebouwde Limburgse boerderij. Die lag net buiten Maastricht, tegen de grens met België. Ik groeide er op en omdat de boerderij grondgebied had tot op de hellingen van de Pietersberg werd ik van kinds af aan vertrouwd met de grotten en gangen die daar overal zijn ontstaan, toen ze er vroeger stenen uithakten om huizen te bouwen.
Toen ik nog klein was hebben mijn ouders op het grondgebied van oma en opa zelfs zo’n grot omgebouwd tot hun woning, omdat je van daaruit dankzij de grote ramen zo mooi over de Jekervallei en tot in België kon kijken. De grot had een aantal ingangen naast elkaar, dat werden allemaal kamers en ze sloten de gangen daarachter wel af met een grote deur, maar ik wist waar de sleutel hing. Toen ik opgroeide vonden mijn vriendinnetjes en ik niks leuker dan in de berg op onderzoek te gaan.
Jammer genoeg zijn mijn grootouders gestorven toen ik zes was, ik heb ze maar amper gekend. En omdat mijn vader al vanaf dat ik heel jong was veel op reis ging, was ik veel met alleen mijn moeder thuis. En die was dan weer druk met de verbouwing van de grote boerderij, na school waren mijn vriendinnetjes en ik daarom vaak in ons uppie in de grotwoning. En áls mijn moeder al eens een keer niet beneden in de boerderij was om ruzie te maken met de bouwvakkers en ze tijd had om te koken was ze vaak bekaf. Met mijn vader ging dat net zo, de keren dat hij van zijn reizen thuis was moest hij aan het werk in zijn bedrijf in de stad of liep hij ook rond die boerderij te sjouwen.
Nou ja, het ging dus uiteindelijk helemaal niet goed tussen mijn ouders en ze zijn gescheiden toen ik tien was. De eerste twee jaren woonde ik bij mama in haar mooie grote flat in het centrum van Maastricht. Maar omdat ze altijd maar treurig en huilerig was hield ik het niet vol bij haar en verhuisde ik dankzij de rechter op mijn twaalfde naar mijn papa. Bij hem was het precies andersom. Mijn papa was ondertussen erg rijk geworden, woonde inmiddels in die joekel van een verbouwde boerderij met ik weet niet hoeveel hectare tuin en bos en óf hij was ergens in een buitenland óf het was feest bij hem. Als hij thuis was waren er altijd veel mensen over de vloer, die dan constant in en rond het grote overdekte zwembad op de binnenhof lagen te feesten en waren er meestal een of meer vrouwen waar hij constant mee sekste.
Op de een of andere manier ging het dus altijd om mijn moeder of hem, nooit om mij.
Als ik wel eens verdrietig was en papa vroeg wat er was en als ik dan huilde dat hij nooit iets met me deed zei hij altijd ‘maar je hebt toch alles? En als je het niet hebt zorg ik toch dat het er komt?’ Dat dus. Hij leerde me daardoor dat ik alles wat ik wilde hebben ook kon krijgen, waardoor het tegelijk allemaal geen waarde had. En langzaam maar zeker sloeg ik los van mijn ankers. Een mama die altijd treurde, een papa die altijd weg was of feestte of met vrouwen neukte, en allebei hadden ze geen tijd en geen aandacht voor mij.
Niet Veertje maar Véérle
Veerle heet ik, hoewel ik altijd Veertje wordt genoemd door mama en papa. Maar het is dus Véérle, of Veer, dat mag ook. Inmiddels weet ik dat mijn vader een beroemde psychiater is en dat hij wereldwijd colleges geeft over zijn nieuwe methode hoe je mensen kunt re-framen met hypnose. En dat hij daarvoor een medicijn heeft ontwikkeld dat mensen extra gevoelig maakt voor hypnose, waardoor ze gemakkelijker te beïnvloeden zijn, en dat hij dat in eigen beheer als Hypomed is gaan maken én dat hij daar stinkend rijk van is geworden. Maar ja, wat heb ik daar aan, want hij kijkt amper naar me om.
Vorige maand ben ik zeventien geworden en nadat mijn vader me feliciteerde zei hij: ‘Veertje, je bent nu een grote meid, het wordt tijd dat je je eigen leven gaat leiden. Het grothuis is vanaf nu voor jou, daar kan je lekker je vriendinnen ontvangen en zo. Ik zal de huishoudster zeggen altijd je koelkast en vrieskist gevuld te houden, zodat jij je dit jaar kan focussen op je eindexamens.’ Echt, ik dacht dat ik al alles met mijn ouders had meegemaakt. Maar doodgewoon het huis uitgezet worden? Denkt hij nou echt dat hij goed bezig is? Fuck my dad, volgens mij is hij zelf aan een reframing toe!
Het grothuis waar ik dus ben opgegroeid, is vanuit de boerderij niet te zien, omdat het wel hoger op de helling van de Pietersberg staat maar er een half bos tussen groeit. Het voelt daarom echt alsof ik het huis wordt uitgezet, uit het hart was ik al en nu dus ook uit het oog. So be it, en eerlijk gezegd komt het me ook niet zo slecht uit, want er gebeuren allerlei spannende dingen in mijn leven.
Ruim een jaar hiervoor is het zo’n beetje begonnen. Mijn tieten begonnen te groeien en steeds meer jongens kwamen op me af als bijen op de honing, of zoiets, zeg maar. Ik heb donkerroodachtig haar, bijna lichtgevend groene ogen en waar ik als kind een superhekel aan had blijken nou ondertussen mijn ‘unieke verkooppunten’ te zijn. De economieleraar op school vertelde daarover en nou ja, dat ging natuurlijk niet over mijn ogen en haren maar dat ieder bedrijf moet weten wat je het beste in de etalage kan leggen.
Nou, bij mij zijn dat dus mijn ogen en haren en sinds kort mijn tieten. Niet dat ze zo heel groot zijn maar ze zijn wel echt heel erg aanwezig, omdat ze zowat recht mijn lijf uitspringen, strak naar voren gerichte bolletjes, met zo’n beetje altijd harde tepels. Dat maakt het voor mij ook zo kut om met die dingen om te gaan want die tieten zijn er echt áltijd en iedereen reageert er ook áltijd op. Nou ja, iedereen, kerels dus, mannen, jongens, klotegastjes, name them.
Op een gegeven moment werd ik zo zeikziek van al dat gedraai om me heen dat ik besloot maar wat te gaan doen met mijn ‘unieke verkooppunten’. En dat zijn inmiddels niet alleen mijn rooie haren, mijn groene ogen en mijn tieten met daarop die bijna altijd harde tepels maar ook mijn poes. Ik stopte met behaatjes aan te doen en droeg zo vaak mogelijk een jurkje of rokje, zonder boxertje daaronder. En zo showde ik mijn koopwaar aan de jongens, liet zelfs af en toe ‘per ongeluk’ mijn billen zien. Het gaf me een onwijs gaaf gevoel van zeg maar gezien worden, door m’n selling points te showen…
Kutjesshow
Mijn lievelingsvriendinnen zijn Evy en Anna. Zij zijn bijna buren en wonen vlak bij ons, in Kanne, net over de grens in België, al van jong af aan zijn we bevriend. Vanuit ons grothuis gingen we vaak op expeditie de grotten in en met zijn drietjes hebben we samen het uiteindelijk het hele gangenstelsel in de omgeving verkend. Daardoor hebben we ondergronds allerlei routes en zelfs oude grotwoningen ontdekt. Een van die routes is dat we via al die gangen tot voorbij café ‘Bergrust’ kunnen komen, aan de andere kant van de berg en vandaar loop je super gemakkelijk de stad in.
Andere vriendinnen vonden het eng, dat gezwerf van ons door die berg, maar wij vonden het altijd al leuker om de spanning op te zoeken dan echte meisjesdingen te doen. Hoewel Anna eigenlijk best wel een tutje is, maar gelukkig liet ze zich goed door Evy en mij op sleeptouw nemen.
Nou ja, en toen leerden we dus dat andere spannende spelletje.
Dat kwam zo. In Maastricht zijn oeverloos veel terrasjes waar je leuk kan rondhangen. Eén terras ligt in de oude stad precies op de hoek bij een universiteitsgebouw, waar al die leuke studentjes langs fietsen of lopen als ze naar het centrum gaan.
Het was zomer, een warme dag, we zaten we met ons drietjes aan de straatkant van het terras en ik had zoals zo vaak alleen een jurkje aan met niks daaronder, boven niet, onder niet. Er stond een lekker zwoel briesje die dag en het voelde heerlijk hoe de wind af en aan langs mijn blote benen en nog hoger mijn blote kutje streelde, reden waarom ik steeds wat met m’n benen uit elkaar zat.
En toen gebeurde het, op een gegeven moment kwam een van die studentjes recht op het terras aan fietsen en juist op dat moment waaide de wind net mijn jurkje wat omhoog . Geen idee waarom, in een impuls spreidde ik ook nog iets verder mijn benen. Op dat moment keek die jongen full-swing tegen mijn blote poes aan en voor hij het besefte sloeg zijn stuur dubbel en knalde hij zo met zijn harses tegen de weg, waardoor hij nog net niet tot tussen mijn benen tot stilstand kwam.
Anna en Evy keken vol verbazing toe wat er gebeurde.
We keken elkaar aan en whow, dát moment opende ons de ogen. We hadden namelijk wel vaker elkaars poes bekeken en we begrepen nooit zo de opwinding daarover, maar nú had ons wapen zich geopenbaard. Jongens zijn namelijk heel anders, jongens gaan namelijk meteen out als ze een meisjespoes, een pruim, een kutje zien. Het lijkt wel of dan meteen hun verstand verdwijnt en ze alleen nog maar lul zijn.
Sindsdien zitten we regelmatig op een of ander terras en doen Anna en Evy ijverig met mij mee, onze poeskens zoals Anna en Evy ze noemen strategisch showend als er studenten, jongens, ventjes, jochies, knullen, binken, gasten, knakkers, gozers, kerels, mánnen in aantocht zijn. En altijd geinig om te zien hoe ze reageren, de een weet niet hoe hij het heeft, krijgt een rood hoofd en maakt dat hij weg kwam, de ander draait juist om, loopt terug en bekijkt het allemaal nog eens goed, vaak met een goedkeurend fluitje en een thumb-up.
Heel soms komt er zelfs een stroom van ‘poesjeskijkers’ op gang die rondjes om het terras lopen of fietsen, waaraan wij dan steeds weer sneaky in een flits onze unieke verkooppunten tonen. Tot de eigenaar van de kroeg het in de gaten krijgt en ons een verbod voor zijn terras oplegt. Op naar het volgende dan maar…
De Bollekes van Evy
Vorige maand ben ik dus zeventien geworden en sinds ik in het grothuis woon zijn Anna en Evy steeds vaker bij me, we hebben het er zelfs over gehad dat ze misschien wel bij me komen wonen. Het is midden juli en het is snikheet, we hebben geen puf de stad in te gaan en zijn via de grotten dwars door de berg gelopen naar het meertje aan de andere kant van de cementfabriek, vlakbij bij de Lichtenberg. Het is daar verboden terrein en omdat er dus nooit iemand te zien is hebben we er tussen de bomen een vast plekje waar we bloot kunnen liggen. Het is er fíjn om te zijn, ook al heb je bij verkeerde wind soms wel een beetje last van het lawaai en het stof van de mergelgroeve iets verderop.
Ik ben in de schaduw van een boom gaan liggen, omdat ik altijd moet uitkijken voor de zon vanwege mijn witte huid, dat heb je met die klote-rode haren. Anna moet er ook niet zoveel van hebben en is naast me komen liggen, maar Evy trekt zich nergens iets van aan en ligt een paar meter verderop vol in de zon. Anna is net als ik best wel klein en fijn gebouwd én heeft net als ik niet zo’n grote tieten maar Evy, whów, die heeft echt een stel ballónnen. Ze is er heel trots op en altijd heeft ze het over haar ‘Bollekes’, alsof het haar kínderen zijn.
Evy vindt dat Anna en ik maar sneu bedeeld zijn maar eerlijk gezegd zien wij dat anders, je zal toch een paar van die contragewichten aan je lijf hebben hangen. Ik vind het nóu al zo’n gedoe om de kerels van me af te houden, moet je nagaan wat er gebeurt als je een stel tieten hebt die altijd al de hoek om zijn voordat jijzelf daar arriveert. Nou ja, Evy heeft daar dus not at all last van want ze loopt constant met die dingen te pronken alsof ze zo’n beetje het eerste wezen op aarde is dat zo’n set huge tieten heeft gekregen. Maar nu liggen haar Bollekes dus in diepe rust op hun eigenaresse want Evy is als een blok in slaap gevallen, haar benen gespreid om overal zon te vangen en haar poes duidelijk vers geschoren, want er is geen stoppeltje te zien.
Anna en ik zitten haar uitvoerig te bekijken en ondanks die meloenen is Evy echt een mooie meid. Ze is best groot en daardoor zie je amper dat ze een beetje mollig is. Ze heeft lange donkere haren en onwijs sexy bruine ogen waar ze je echt betoverend zwoel mee aan kan kijken. Nou ja, zoals meiden dat kunnen doen zitten we haar nu ze slaapt een beetje af te zeiken, maar stiekem zijn we allebei best wel jaloers dat Evy zo tevreden is over zichzelf. Ze heeft hele lieve ouders terwijl het bij Anna en bij mij thuis gewoon kut is en we allebei tobben over het alleen voelen in ons leven.
Anna’s verdriet
Sinds Anna een supermooi meisje is geworden met haar sportieve wielrenlijf en lange blonde haren en grijsblauwige ogen vallen sinds een klein jaar haar twee oudere broers Bart en Philip haar lastig, simpelweg omdat ze seks met haar willen. Ze maken haar het leven echt zuur, meppen haar op haar billen of knijpen haar in haar tieten als hun ouders niet opletten, of stalken haar door haar aan de lopende band pornofilmpjes te appen, waarin ze door te shoppen het hoofd van zo’n pornomeid hebben vervangen door het dat van Anna.
Anna is een echt meisje-meisje, ze is te lief en te zacht voor deze wereld, ze kan niet nee zeggen en langzaam maar zeker kregen ze haar zo ver. Dus, stommer dan stom, om van ze af te zijn heeft ze zich ‘voor één keertje dan’ door hen allebei laten neuken. Wat natuurlijk niet echt hielp want sindsdien willen ze steeds vaker, ze vragen het niet eens meer want als een van hen wil neuken kruipt hij gewoon bij haar in bed en néémt hij haar, of ze nou wil of niet. Anna heeft al een paar keer geprobeerd er met haar ouders over te praten, maar die geven niet thuis, ze doen of ze niks in de gaten hebben en daarom wil ze nog liever vandaag dan morgen het huis uit.
We roddelen dus wel over Evy maar eigenlijk zijn we doodgewoon jaloers op haar, omdat ze zo lekker in d’r vel zit en niet allemaal van die klotedingen meemaakt. Als we even stil zijn beseffen we onuitgesproken allebei hetzelfde en zoals zo vaak begint Anna op dat moment zachtjes te huilen. Ze is al echt een tijdje behoorlijk snel van de kaart, waardoor het met onze kutjesshow in Maastricht ook niet meer zo lekker loopt.
Als ik haar eerst wat getroost heb en dan vraag wat die gasten nou weer hebben uitgespookt, duurt het niet lang voordat Anna er alles uitgooit, ik weet dat ze dat nodig heeft om het vol te houden.
Ze vertelt hoe ze afgelopen nacht net lag te slapen toen ze wakker werd omdat haar nachthemdje omhoog geschoven was en ze over haar hele lijf werd betast. Philip, haar jongste broer, vond dat-ie aan de beurt was, vroeg nergens om en pakte wat-ie pakken kon, haar borsten vol knedend en knijpend. Anna wist ondanks dat het donker was dat het Philip was, omdat die haar eerst altijd overal wil voelen terwijl Bart nergens tijd voor neemt, haar benen opent, haar snel met zijn spuug glad maakt en zich dan in haar beukt waarna hij meestal oeverloos lang te keer gaat.
‘En weet je wat ik het ergste vind, Veer? Op een gegeven moment gaat mijn lijf nog meedoen ook, of ik het nou wil of niet. Als Philip me overal gegrepen en betast heeft duikt hij met zijn gezicht tussen mijn benen en likt hij mijn kutje net zo lang tot ik alleen nog maar kutje bén, dan voelt het of hij almaar stroomstootjes door mijn lijf schiet als hij mijn klitje bewerkt en ondertussen ook nog eens hard in mijn tepels knijpt.’
Om haar te troosten hug ik Anna. En ik kan er niks aan doen, het is natuurlijk helemaal fout maar haar verhaal maakt me behoorlijk geil. Ik heb nog nooit een jongen in me gehad en verlang daar al best een tijd naar. Ik lijkt dus wel heel stoer met die kutjesshow en zo maar op de een of andere manier komt het nooit verder. Daarom, of ik het nou wil of niet, ook het contact met Anna’s blote lijf raakt iets in me, ze is best wel een lief zacht kwetsbaar meisje en ze maakt dat ik haar wil beschermen maar ook, nou ja… ik zou wel een keer met haar willen vrijen…
‘En alstie dan met z’n harde lul in me komt’ gaat Anna verder, ‘kan ik eigenlijk niks anders meer dan meedoen en steeds maar tegen bewegen. ‘Zie je wel dat jij het ook lekker vindt’ zegt Philip dan vaak, maar dat is niet zo, ik wíl dat echt niet. Maar ik heb op de een of andere manier niks te zeggen over wat er op dat moment ín me gebeurt, als hij zo iedere keer zijn lul diep in me schuift raakt hij allerlei plekjes aan die alleen nog maar meer aangeraakt willen worden en móet ik wel meedoen.’
En daar komen de tranen weer en ik trek Anna tegen me aan om haar te troosten, maar het verhaal is blijkbaar nog niet afgelopen. ‘Net toen Philip eindelijk klaar was en ik naar de wc wilde gaan kwam Bart binnen. Hij rukte me mijn nachthemd uit, duwde me terug op bed, vouwde mijn benen zo ver als hij kon open en ragde zich zo in één keer bij me naar binnen. Hij deed het zó hard en gemeen dat ik gewoon voelde hoe het botje boven zijn lul tegen het mijne stootte, waardoor hij me pijn deed. Normaal is hij er vies van als er al zaad van Philip in me zit maar nou was hij blijkbaar zo hitsig dat het hem niks uitmaakte. Voor mij was dat een gelukje want daardoor was ik al goed nat. Hij gaat altijd zo hard te keer dat het pijn doet, maar nou viel dat dus gelukkig mee.’
‘En toen hij me een tijd hard geneukt had en eindelijk wél wat zei was het zo gemeen wat er uit zijn mond kwam. ‘Ik hoorde je wel bezig met Philip, hoor geile teef, ik kon gewoon niet wachten tot hij klaar was. Je bent óns neukdiertje en je komt echt nooit meer van ons af, als je dat maar weet.’ En toen ik zachtjes reageerde dat ik zo moe was en graag wilde slapen zei hij: ‘interesseert me geen fuck, trut. De rest van de nacht ben je van mij en ík bepaal wanneer jij kan gaan pitten, begrepen?’ En toen kneep en sloeg hij me overal terwijl hij me steeds maar dóór- en dóórnaaide.’
Anna’s wraak?
Nou ze dat zegt zie ik inderdaad nu pas dat Anna her en der wat blauwe plekken heeft. Zíedend maakt het me en net als ze weer stil valt, opnieuw zachtjes huilend, wordt Evy wakker. Die heeft meteen in de gaten wat er speelt, komt aan de andere kant van Anna liggen, trekt haar stevig tegen zich aan en zegt: ‘jeetje meid, zijn die gasten nou wéér bezig geweest? Je moet eens van je áf gaan bijten hoor.’
En zo, terwijl we Anna van twee kanten knuffelen en troosten, komen we te praten over ons lievelingsonderwerp, hoe we haar broers eens een loer terug kunnen draaien. In het begin was het meer een afreageren maar de laatste tijd worden we er steeds serieuzer in, die gasten moeten ook eens voelen hoe het is om tegen hun zin gepakt te worden.
X. Zara