Het levensverhaal van Gerry
Dit ietwat merkwaardige verhaal past in de categorie extreem. Het verhaal is evenwel grotendeels in het echt gebeurd. In sommige delen komt weinig seks voor, maar in andere dan weer veel. De namen en locaties zijn gewijzigd omwille van privacy.
De maandag erna, ging Gerry met een paar pleisters en een dik oog naar school. Niemand heeft commentaar gegeven en niemand heeft Gerry nog durven lastig vallen, in de paar jaar die volgden, zag hij Margot of de andere vijf, niet meer.
Gerry had ondertussen de voetbal laten vallen. Hij wist dat hij wel snel was en krachtig en dat het moeilijk was om hem voorbij te geraken. Hij speelde op de linkse back positie, helaas kreeg hij wel regelmatig een gele of rode kaart omdat hij dikwijls de bal met tegenstrever en al, via een sliding over de lijn liet donderen. Steevast was zijn opmerking dan met het meest onschuldige gezicht : “maar ik heb zuiver de bal gespeeld mijnheer de scheidrechter”. Dat hielp meestal, maar niet altijd. Technisch was hij geen toptalent, dus beroepsvoetballen was hem niet weggelegd. De dag na zijn laatste training en de aankondiging dat hij niet meer zou komen in de toekomst, was hij het voetballen al vergeten. Gerry was zich de dag ervoor al gaan inschrijven in een club voor ‘Franse boks’, Savate voor de kenners. Er was op dat moment een training aan de gang en de coach, riep één van de leerlingen. Tegen Gerry zei hij : “als je Filip hier één slag kan geven en hem raken, mag je beginnen trainen hier”. Dat had hij een beetje smalend gezegd.
Gerry, die linkshandig was, deed een schijnbeweging met zijn rechtervuist alsof hij in de maag van Filip wou boksen, die zijn verdediging ging automatisch iets naar beneden en met zijn linker handpalm gaf Gerry razendsnel, een lel van jewelste vlak boven de neus, tussen de twee ogen van Filip. Die kieperde achterover en vloog zeker een meter of drie achteruit. Knock out bij één slag was het resultaat. Het werd muisstil in de zaal. Iedereen keek naar de trainer en Gerry. Die laatste fluisterde tegen de trainer : “als ik iets lager, net onder zijn neus en opwaarts geklopt had, was hij nu dood geweest”. De trainer was lijkbleek. Eén van de hulptrainers, was samen met iemand anders al naar Filip gerend en probeerde hem terug bij zijn positieven te krijgen. Gerry mocht de trainingen aanvatten.
Later zou hij aan Filip zijn excuses aanbieden. Hij had ervaring met judo, karate en Thai boksen, dat kon Filip niet weten en dus : ‘zand er over’. Ze werden zelfs goeie vrienden. Gerry werd de beste van de club, wat Savate betrof, maar hij weigerde steevast wedstrijden te spelen voor publiek. Enkel in de ring, op training was hij een geweldige sparring partner. Een jaar later zou hij het Thai boksen nog opgeven en vervangen door Krav Maga. Gerry vond het allemaal zalig om te doen.
Als er schoolvakantie was en geen trainingen of trainingskampen, ging Gerry met de bus naar Boom en dan met een andere bus, verder naar Terhagen, een klein dorpje iets ten Oosten van Boom. Hij babbelde veel met tante Magda, maar vooral met nonkel Marcel. Beiden hadden geen kinderen en zagen Gerry graag komen. Hij mocht in de grote oude loodsen doen wat hij wou, mocht blijven logeren zo lang hij wou en hij werd er vertroeteld als een baby. Gerry liet het zich allemaal wel gevallen.
Gerry was zestien toen nonkel Marcel en tante Magda, Gerry over het nok van de oude steenbakkerijloodsen zag lopen met een golfplaat. Magda riep : “kom daar af Gerry, dat is veel te gevaarlijk !” Maar Gerry antwoordde kalm : “zo dadelijk tante, ik moet daar eerst nog die golfplaat vervangen, want daar is een lek in het dak”. En hij wees naar een paar meter voor zich. Gerry repareerde het lek, en nog een paar andere ook trouwens.
In de loods stonden naast de oude stikmachines nog een boel houten tafels en stoelen. Hij mocht zijn zin doen, dus hij begon die allemaal af te schuren tot op het blote hout en dan wit te schilderen en er een soort patine in te strijken waardoor die meubeltjes er als nieuw uitzagen en zo als ‘vintage’ verkocht konden worden. Nonkel Marcel, kwam zijn werk bewonderen en zei : “Gerry, dat heeft je massaal veel werk gekost en het is heel mooi geworden, maar hoe ga je dat nu verkopen ?” “De centen die je ervan krijgt zijn allemaal voor jou, maar je moet die mooie spullen wel eerst verkocht krijgen”.
“Je hebt twee mogelijkheden Gerry” zei nonkel Marcel, “ofwel, laad je die spullen in een bestelwagen en rij je ermee rond naar winkels die zoiets verkopen, dat deed ik met de pantoffels die hier gemaakt werden in mijn beginjaren ook, maar helaas heb jij nog geen rijbewijs, een tweede optie is…..” en hij zweeg. Gerry antwoordde : “via internet”. “Klopt” zei nonkel Marcel en dan : ”kom eens mee”. Ze liepen beiden naar een ruimte die Gerry nog niet bezocht had. Aan de linker kant van de loods was een lokaaltje dat altijd afgesloten was en zelfs het deurgat was langs de buitenkant met plastiek afgeplakt. Gerry had zich daar geen vragen bij gesteld.
“Wacht hier even” zei Marcel “ik kom zo terug”. Dat ‘even’ was wel meer dan tien minuten, maar dan kwam hij terug met een camera in zijn hand. Een Nikon, met lens, dat moet een duur ding zijn, dacht Gerry nog bij zichzelf. Marcel wees op de plastiek en zei : “dat is tegen het stof”. Eens in het lokaaltje, dat helemaal met badkamertegels bezet was en waar geen venster in zat, zag Gerry aan de wanden verschillende paraplu’s hangen die langs binnen zilverkleurig waren en langs buiten zwart. Er stonden ook verschillende grote, zwarte staande lampen met halogeenstralers aan. Op één kleine, witte tafel en een kleine gesloten kast aan de linker muur na, was de ruimte leeg.
“Kijk” zegt nonkel Marcel. Hij trekt aan een koordje aan de zijmuur en er komt van een stang die aan het plafond bevestigd was, een licht gele doek naar beneden gerold. Onderaan het doek zit in het doek zelf een dunne stang om het doek strak te houden. Op het kastje in de hoek van de ruimte lagen een aantal doeken, waaronder een gele. Marcel gooit die over het tafeltje. Ineens heb je een hele achtergrond en het tafeltje in het licht geel. Hij knipt alle staande lampen aan en alles baadt in het licht. Hij zet een paar zwarte pantoffels op het tafeltje en die komen mooi tot hun recht op de licht gele achtergrond.
Marcel wijst naar het plafond en zegt : “heb je donkere spullen om te fotograferen, dan neem je een lichte achtergrond, heb je lichte spullen van kleur dan neem je een donkere achtergrond”. Aan het plafond hingen verschillende stangen met doeken. Zwart, donker groen, antraciet grijs en donker blauw, wat de lichtere kleuren betrof, hing er een witte, de licht gele, een licht blauwe en een licht groene doek. “Ga eens een stoel halen Gerry, die jij afgewerkt hebt”.
Toen Gerry terug kwam had Marcel een zwart doek laten zakken en een zwart stuk doek over het tafeltje gegooid. Gerry zette de stoel bovenop het tafeltje en Marcel begon te fotograferen. Dan liet hij de foto’s zien. De wit gepatineerde stoel kwam prachtig tot zijn recht op de foto. Gerry sleurde van elk model stoel die hij behandeld had, één exemplaar naar het kamertje, Marcel nam de foto’s. Drie eetkamertafels werden eveneens aangesleurd en na verwijdering van het kleine tafeltje, met een achtergrond gefotografeerd. Een hele namiddag waren ze daarmee zoet.
De prachtige foto’s moesten nog op internet geraken, wat de pantoffels vroeger betrof deed tante Magda dat, maar die was daar nu een beetje oud voor geworden, dus dacht Gerry aan zijn vriend Filip. Die werd dus naar Terhagen gelokt op ‘vakantie’ en die stak op een week tijd een website in mekaar en zette alle foto’s op de site. Die had wel af en toe lastige vragen in de stijl van : “hoe gaan we de zaak op de site noemen ?” Of nog : “aan welke prijs zet ik die stoel op de site ?” Allemaal dingen waar Gerry nog niet aan gedacht had. Ook hier bracht nonkel Marcel soelaas. Hij gaf Gerry de raad om een aantal meubelzaken te bezoeken, de prijs van stoelen en tafels te noteren en op de website dezelfde prijs neer te zetten, ongeveer gedeeld door twee. Wat de naam betrof zei tante Magda : “Gerry’s Wood” lijkt me wel wat. Iedereen was het er mee eens.
Op een week tijd waren alle tafels, stoelen en twee oude kasten verkocht aan een aantal meubelzaken. Tante Magda reed met hun oude Landrover en een grote, gesloten aanhangwagen van hun, samen met Gerry om alles te leveren. De klanten waren tevreden. De enige vraag die ze meestal stelden was : ‘als je nog van die dingen hebt, breng maar’. Er stonden nog een boel stoelen en tafels in de loods, dus Gerry toog aan het werk.
Toen hij zo bezig was, kwam nonkel Marcel even kijken en schudde meewarig zijn hoofd. Hij zag Gerry met veel ijver aan een stoel schuren om de vernis eraf te krijgen. “Gerry” zei hij, “dit is niet de juiste manier, jij zit dagenlang te schuren aan die dingen, dat kan veel gemakkelijker”. “Je moet ‘soude-coustique’ gebruiken”. “Dat is een bijtend zuur (bijtende soda) waar je de meubeltjes in onderdompelt en je hebt ineens ‘bloot’ hout”. “Dan kan je die dingen zowel als ‘bloot hout’ of met een ‘vintage patine’ aanbieden”. Nog dezelfde avond zat Gerry een groot bad van ongeveer een meter hoog, drie meter lang en twee meter breed in mekaar te lassen. Hij had verschillende stalen platen gevonden die normaal gebruikt worden om met bulldozers of vrachtwagens op werven over te rijden. De grote bak was niet echt een kunstwerk, maar was waterdicht. Nonkel Marcel had wat rond getelefoneerd en de dag erna werd de bak gevuld met bijtende soda. De leverancier had nog gezegd : “steek daar je arm niet in of je bent hem helemaal inclusief de botten kwijt”. Gerry had boven de bak een katrol gehangen aan een arm die bevestigd was aan de muur en kon zo de meubels aan een ketting in de bak laten zakken en er terug uithalen. Diezelfde avond, ging de eerste bruin verniste stoel aan de ketting in de bak en kwam er tien minuten later als bloot hout terug uit. Alle vernis was verdwenen. Gerry werkte de hele nacht door en tegen de morgen waren alle beschikbare meubeltjes, zeker een honderdtal stoelen, vijftien tafels en een twintigtal kasten aan de beurt geweest. Alle vernis of verf was van die dingen verdwenen.
Tegen de morgen ging hij slapen. Hij was gigantisch tevreden van zijn werk. Het spul stonk wel verschrikkelijk, maar al zijn meubeltjes stonden netjes te drogen op verschillende stukken dekzeil die hij achteraan in de loods gevonden had.
Zijn bescheiden business kon hij verder zetten. Dat deed hij ook met succes. Hij had wel de opmerking gemaakt, aan tafel tijdens het eten, dat die stomme naaimachines erg in zijn weg stonden. Nonkel Marcel had daarop gezegd : “tja Gerry, ik ben er te oud voor, maar als jij die dingen in stukken snijdt, kan je ze aan een oud ijzerhandelaar verpatsen, je mag de centen ervan houden”. “Dat is gietijzer en dus dat weegt als lood”. Gerry was naast zijn zus en broer het enige kleinkind van Marcel en Magda en die vonden het een leep trucje om op die manier Gerry bij hen nog langer op ‘vakantie’ te hebben.
Gerry was met verstomming geslagen, zoveel plezier lag voor hem, hij had wel kunnen dansen van tevredenheid. Met tranen in de ogen bedankte hij nonkel Marcel en hij gaf tante Magda spontaan een heel dikke knuffel.
Diezelfde dag, begon Gerry met een lasbrander, alles van metaal dat hij vond in transporteerbare stukken te snijden. Tante Magda, een stuk in de zeventig, reed tientallen malen met de Landrover en een volgeladen aanhangwagen naar de oud ijzerhandelaar in Boom. De dertig stikmachines moesten er allemaal aan geloven. Als het laatste stukje metaal uit de loods verdwenen was en die dus helemaal leeg was, had Gerry net geen vijftien duizend euro verdient. Gerry was in de wolken.
’s Avonds in zijn bed, na de dagelijkse afrukbeurt, viel zijn kwartje, hij had alles, geld, plezier in wat hij hier allemaal mocht doen en een nonkel en tante die hem vertroetelden. Eén ding ontbrak evenwel. Hij zou binnen een paar maanden achttien worden, maar hij had nog niet geneukt. Op gebied van seks, was enkel het dagelijks masturberen het enige. Dat moest veranderen, vond hij. Hij moest nog één jaar school volgen en dan was hij achttien, dus kon hij doen en laten wat hij wou. Na zijn school voor een baas gaan werken, dat zou hij zeker niet doen. Hij wou zijn handeltje in meubelen verder zetten en daarvoor zou hij het liefst bij nonkel en tante komen wonen.
Tijdens het schooljaar dat volgde, werd een familieraad gehouden. Pa kondigde aan dat hij, gezien hij de pensioen gerechtigde leeftijd had, hij zijn winkel wou overlaten, dat hij met ma liefst naar een appartementje wou verhuizen, ten zuiden van Antwerpen, maar dat er een probleem was, namelijk dat Gerry ook zou moeten verhuizen en dat Gerry vermoedelijk niet graag op een appartementje zou willen wonen. Het was allemaal een beetje doorstoken kaart, want pa en nonkel Marcel hadden dat achter de rug van Gerry al besproken.
Aanwezig op de familieraad, waren pa, ma, broer en zus, nonkel Karel en nonkel Marcel en tante Magda. Nonkel Karel zei : “je mag gerust bij ons komen wonen Gerry, wij zien jou heel graag komen en jij bent heel graag bezig, maar op de boerderij is niet veel meer te doen”. “Sinds ik op pensioen ben, heb ik alle dieren verkocht en de gronden verpacht”. Dit was een ietwat delicate situatie. Dus nonkel Marcel vervolgde en zei : “als je dat wilt Gerry, dan je ook bij ons komen wonen”. “Magda en ik zijn wel erg oud in vergelijking met jou, maar jij bent bij ons welkom”. Met nogal wat ongerustheid keek iedereen op uitzondering van broer en zus na, naar Gerry.
Gerry keek zwijgend, alsof hij moest nadenken naar pa, ma en beide nonkels. Dan zei hij : “jullie hebben dit achter mijn rug al lang bedisseld, nietwaar ?” Tante Magda en ma werden knalrood. Pa en beide nonkels keken gegeneerd weg. Gerry genoot van het ongemakkelijke moment.
Dan zegt Gerry lachend : “hahaha, vervelend hé ?” “Nonkel Marcel en tante Magda, ik kom heel graag bij jullie wonen, maar op één voorwaarde, namelijk dat ik over de hele loods mag beschikken”. Dan tegen pa : “voor jou is er ook één voorwaarde pa, jij leert mij met de bestelwagen rijden zodat ik mijn rijbewijs kan halen en als je de winkel overgelaten hebt, dan is de bestelwagen voor mij, in ruil daarvoor doe ik jullie verhuis wel”. Dat was wel een oude Mercedes Sprinter, maar pa had die enkel nodig gehad voor de vroegmarkt en af een toe een zeldzame verplaatsing naar familie, dus daar stonden niet zoveel kilometers op. Iedereen was sprakeloos en keek met verbazing naar Gerry. Zus en broer hadden zowat dezelfde onuitgesproken gedachte : ‘die Gerry is veel slimmer dan hij zich voordoet’. “Iedereen akkoord ?” vroeg hij nog. Op zus en broer na, had niemand door dat Gerry eigenlijk de touwtjes in handen genomen had van het gesprek. Nonkel Karel zei : “Jef”, tegen de pa van Gerry, “ik denk dat je hier niets tegen in te brengen hebt en dat je best akkoord gaat”. Tante Magda en ma, waren al aan het ja-knikken. Pa vroeg aan nonkel Marcel : “weet je het zeker Marcel ?” Die zei ‘ja’ en de zaak was beklonken. Iedereen leek opgelucht. Bij het weggaan, zei nonkel Karel nog lachend, zonder dat de anderen het konden horen : “goed gedaan jong, trouwens, zodra jij mag rijden, kom je maar langs, ik heb ook nog wat oude meubels staan” en hij klopte op de schouder van Gerry.
Tijdens het laatste schooljaar, deed Gerry, naast sporten, nog twee dingen : leren rijden en een rijbewijs halen en elke vrije moment naar Terhagen trekken en op het gelijkvloers, onder het appartement van Marcel en Magda, in de voormalige bureaus, een badkamer, een klein keukentje, een zitplaats en een riante slaapkamer in mekaar te timmeren.
Op het einde van het schooljaar, verhuisden zijn ouders naar Edegem, die hadden daar een mooi appartement gekocht op de bovenste verdieping van een blok. Gerry reed een keer of twee met spullen over en weer zoals hij beloofd had. Hij had geluk dat zijn moeder toch nieuwe meubeltjes wilde, dus hij reed de meubels van boven de winkel naar Terhagen. Filip kwam hem helpen. Op een bepaald moment, vroeg die aan Gerry of hij al ooit geneukt had. Die zei : “neen, ik trek wel dagelijks aan mijn piemel, maar dat wordt toch de hoogste tijd”. Filip gaf toe ook nog nooit geneukt te hebben, maar dacht dat zulks wel grotendeels aan zijn nogal hoog nerd gehalte te wijten was.
Alsof het van bovenaf zo geregeld was, vond Gerry in een typisch vrouwenmagazine van zijn moeder, tijdens de verhuis, een heel artikel over de seksindustrie in Bangkok, Thailand. Dat magazine is nooit in Edegem geraakt. Samen met Filip namen hij het bewuste artikel door. “Awel” zei Gerry, “jij hebt mij een plezier gedaan met mijn website en mijn verhuis, nu doe ik jou een plezier en wij gaan samen naar Bangkok om te leren neuken”. Filip die uit een nogal arm arbeidersgezin kwam, wist niet waar hij het had. “Meen je dat ?” “Ja” zei Gerry “ die stomme Vlaamse trutten zijn veel te moeilijk” en hij dacht daarbij aan zijn ervaring met Margot, “ik wil leren neuken en waar kan je dat het beste leren Filip, heel éénvoudig, bij een professional”. Filip keek vol verbazing naar Gerry en bewonderde zijn kordaatheid. “Je hebt gelijk Gerry, ik zou dolgraag meegaan”. “Deal” zei die. “Alleen zou trouwens helemaal zo leuk niet zijn”.
In de maand juli van dat jaar, verhuisden de ouders van Gerry, verhuisde Gerry naar Terhagen, ging Gerry nog met de bestelwagen bij nonkel Karel langs en kon die vol oude meubelen laden. Nonkel Karel wees trouwens nog twee boerderijen in de buurt aan waar Gerry met de groeten van Karel kon langs gaan. Maar dat was voor later.
Op twee augustus van dat jaar landen ze beiden op Suvarnabhumi, de luchthaven van Bangkok. Een uur later checkten ze in, in het Oakwood Suites hotel, één van de betere hotels van Bangkok. Het was al laat in de namiddag, dus gingen beiden eerst eten in Bistro Alice, van het hotel zelf en gingen daarna slapen.
De dag erop gingen ze ontbijten en daarna de stad verkennen. Eén van de obers van Bistro Alice met de onwaarschijnlijke naam ‘Jack’, had hen de avond ervoor verteld waar ze moesten zijn om zoals Gerry het nogal direct formuleerde : “enjoy the evening and have a nice fuck”. Jack had hen een adres bezorgd van madame Thian. ’s Avonds trokken ze er naartoe. Ze moesten naar madame zelf vragen en dat met de groeten van Jack. Zo gezegd en gedaan, de dame in kwestie, een nogal corpulente Thaise wees hen twee meisjes aan, vanzelfsprekend met lang zwart haar.
Filip en Gerry volgden hen naar een klein kamertje, elk apart. Beiden werden uitgekleed en gewassen, vooral hun vitale onderdelen, dan werden ze gepijpt, heel vakkundig, ze moesten zich inhouden om niet direct klaar te komen, dan wipten ze elk in hun respectievelijk kamertje een minuut of tien en spoten het condoom vol. Tongzoenen mochten ze niet en na minder dan een half uur, stonden ze terug buiten.
Ze gingen in een bar iets drinken en deelden hun nogal ontgoochelende ervaring. “Morgen gaan we het anders aanpakken” zei Gerry en ze gingen terug naar hun hotel om te slapen.
De dag erna ’s avonds, gingen ze terug naar madame Thian. Het Engels van Filip was beter dan het gebrekkige Engels van Gerry, dus die moest op instructie van Gerry de uitleg doen. “Eén grote kamer, twee meisjes voor elk van hun, voor heel de nacht, tongzoenen inbegrepen, zoveel klaarkomen als ze wilden en de meisjes moesten doen wat Gerry en Filip wilden”. Nadat madame Thian gezegd had : “no beating, no blood and no shit” spraken ze een prijs af, die Gerry zonder morren betaalde.
In de kamer aangekomen, stond daar een gigantisch bed. Ze waren dan wel met zes, maar in dat bed kon je gemakkelijk met tien slapen. Na het was-ritueel, zei Gerry tegen één van de meiden, “you suck dick” en tegen de andere, “you kiss me”. Gehoorzaam gingen de meiden aan het werk. Toen hij voelde dat hij ging klaarkomen zei hij tegen het meisje dat zijn pik bewerkte : “stop, kiss her” en hij wees op de andere dame die hem net grondig getongd had. “With tong” voegde hij er nog aan toe. Beide meisjes begonnen mekaar te tongen. Filip liet zijn twee dames het voorbeeld volgen. Ze hadden dat blijkbaar meer gedaan, want hun getong leek toch heel passioneel.
Dan liet Gerry beide dames in negenzestig positie mekaars kutje grondig likken. Dat deden ze blijkbaar ook met enige ervaring. De meisjes zo bevelen geven, vond Gerry wel erg geestig.
Dan ging Gerry achter zijn twee meisjes zitten, zei tegen de onderste dat ze zijn ballen moest likken en hij stak zijn stijve lul in één beweging in de kleddernatte kut van het bovenste meisje. Die kreunde. De tong op zijn ballen gaf hem een zalig gevoel. Dus hij besliste maar heel traag in en uit het kutje te bewegen. Filip zag Gerry bezig en besloot hem gewoon na te doen.
Op een rustig tempo begon Gerry het bovenste meisje van de twee te neuken. Traag, maar wel telkens met zijn pik tot aan de wortel in het strakke kutje duwend en dan weer terug. Filip deed hetzelfde bij zijn bovenste meisje. Ze keken mekaar aan en grijnsden.
Dan trok Gerry zijn lul uit zijn meisje, kromde zich wat en zei tegen de onderste van de twee : “suck dick” en hij duwde prompt zijn stijve lul in haar mond. Die zoog aan zijn met condoom omvatte lul tot ze een paar keer moest kokhalzen. Gerry trok zijn pik uit haar, rechte zich terug om zijn pik ter hoogte van de kut van het bovenste meisje te brengen, maar zag dan opeens het liefelijk sterretje van dat meisje en met één vloeiende beweging duwde hij zijn stijve piemel in haar aars. Die meid riep wel : “noooooo, not there”, maar Gerry begon met geweld in haar darmen te neuken. Ze gilde wel als een speenvarken, maar Gerry begreep niet echt wat ze wou zeggen en bovendien kon het hem geen snars schelen. Hij neukte gewoon hard door. De Thaise bleef wel gillen, Gerry bleef neuken. Hij vond het bijzonder geestig. Na een paar minuten kwam hij kreunend klaar. Naast hem hoorde hij Filip kreunen. Gerry’s pik begon te slinken en hij trok hem uit de aars van het meisje, die snikte en noemde hem : “dirty bastard” en snikte dan verder. Gerry trok het gevulde condoom van zijn piemel, ging met zijn kont op zijn hielen zitten, tikte de onderste Thaise aan en zei : “suck”. Die leek niet echt gemotiveerd, maar na een paar lichte kletsen met zijn half harde piemel tegen haar smoelwerk veranderde ze van idee. Ze likte zijn hele piemel netjes proper. Bij Filip gebeurde net hetzelfde.
Zowel bij Gerry als bij Filip begon de pik al direct terug te groeien. Twee achttien jarigen die nog nooit geneukt hadden, hebben niet veel nodig. Gerry duwde de bovenste dame van de twee opzij, kroop tussen de benen van de onderste en in de gewone missionarishouding stak hij zijn piemel in haar kutje. Filip en Gerry begonnen gelijktijdig hun respectievelijk kutje te neuken. Het zalige gevoel was voor hen overweldigend en gezien ze beiden iets daarvoor al klaargekomen waren, duurde het nu toch een hele tijd voor ze beiden opnieuw, nu zonder condoom in de respectievelijke kutjes hun ballen leegspoten. Beiden vonden neuken ineens goddelijk. Met condoom was toch maar wat minder. Veel risico’s liepen ze niet, want alle klanten moesten een condoom om.
Zodra ze zich leeggespoten hadden, trokken ze hun slinkende pik terug, liepen naar de wastafel, wasten de sporen van hun festiviteiten van zich af en begaven ze zich naar het gelijkvloers. Aan de straatkant van het etablissement stonden een boel barkrukken met daarop meestal één of ander meisje, dat naar mogelijke klanten stond te lonken.
Gerry en Filip bestelden een koffie.
Ze waren beiden wel twee keer klaargekomen, hadden een dubbele lesbische show van de vier dames gezien, maar helemaal tevreden waren ze toch niet. Alles leek hen zo artificieel. Dat vertelden ze dan ook aan mekaar. Iets later kwam madame Thian naar buiten en bij hen staan.
Vanaf nu schrijf ik gewoon wat madam Thian in haar gebrekkige ‘koeterwaals’ Engels zei, in het Nederlands. Meestal met de hulp van Filip, qua vertaling.
“Satisfied ?” vroeg ze. Gerry gaf aan wat Filip tegen madame Thian moest zeggen. Filip zei, dat ze beiden wel genoten hadden van het lesbisch showtje, dat ze beiden twee keer waren klaargekomen, één keer met en één keer zonder condoom. Dat Gerry één keer in de kont van zijn dame gezeten had en dat de dame in kwestie dat niet zo leuk vond, maar Gerry wel. Dat alle twee toch iets misten. Alles was een beetje kunstmatig geweest en dat Gerry en Filip nog nooit geneukt hadden voordien, behalve de dag ervoor, dat ze dat grondig wilden leren en dat ze dachten dat ‘al doende te leren’ met de dames van de dag ervoor en die twee van de dag zelf, maar dat ze in werkelijkheid eigenlijk een beetje ontgoocheld waren. Madame Thian, knikte begripvol.
Ongetwijfeld, dacht ze bij zichzelf : ‘die twee idioten hier, daar kan ik nog wat aan verdienen’.
Dus stelde madame Thian voor om niet de dag erna terug te komen, maar de dag daarna. Dan zou zij twee meisjes ter beschikking hebben en zouden de twee heren zich met hen kunnen uitleven, maar dan wel onder toeziend oog van madame zelf. Zowel wat de meisjes zelf betrof en hoe zij de twee mannen moesten ‘bedienen’, maar ook zou ze tijdens het neuken de twee mannen, instructies geven wat ze moesten doen, hoe ze het moesten doen en wat de dames en beide heren moesten leren om voldoening gevende seks met een partner te hebben. Om haar woorden te gebruiken : “private class for two ladies and two men”. Ze lachte haar tanden bloot. “Deal ?” vroeg ze aan Gerry. Ze had al lang door dat Gerry de drijvende kracht van de twee jongens was. “Deal” zei Gerry ferm.
De dag erna, gingen Gerry en Filip gewoon de toerist uithangen. Ze lieten zich de hele dag in een geel, groene taxi van de éne bezienswaardigheid, naar de andere rondrijden. Gerry had via Jack zo’n taxi voor een hele dag gehuurd. Gerry bewonderde vooral de sculpturen in hout op verschillende daken, de verschillende standbeelden in hout of de in het goud geschilderde versie van Boedha, tot ze op een bepaald moment richting het grote paleis van de koning reden. Vlak bij dat paleis op een rond punt, gilde hij ineens, “stop !” De taxi chauffeur smeet alles toe, Gerry sprong uit de taxi en holde dwars over het ronde punt naar een standbeeld van drie, driekoppige roze olifanten, op formaat van een echte olifant. De drie olifanten tilden als het ware een lotus bloem in de hoogte. Gerry begon als een wildeman met zijn gsm foto’ s te nemen. Tot er twee politie agenten toesnelden. Gerry riep dolenthousiast naar hen : “beautiful, magnifique, waouw, the most beautiful statue I ever saw”. De twee agenten die duidelijk gecharmeerd waren door zoveel enthousiasme, begeleiden hem terug naar de taxi.
De rest van de dag reden ze van het éne naar het andere monument of paleis. Gerry enthousiasme kon niet op. Zoveel hout, zoveel schoonheid, hij was ervan aangedaan. Filip vond het ook allemaal wel mooi, maar vond de opwinding van Gerry wat overdreven. Eens terug in het hotel, gingen ze wat eten in Bisto Alice van het hotel.
Voor commentaar op dit waargebeurde verhaal, enkel namen en locaties zijn aangepast ; stuur een berichtje naar rickdanvers@yahoo.com of hier op de site. Alle eventueel crimineel interpreteerbare feiten zijn vanzelfsprekend compleet verzonnen. Elke gelijkenis met personen of gebeurtenissen in dit verhaal, berusten louter op toeval. Tevens is dit verhaal enkel bedoeld voor de Gertibaldi site, enkel te kopiëren of te vertalen, mits voorafgaande, schriftelijke toestemming van de auteur.
Sensuele groeten,
Rick
Vervolg in deel 3