Het levensverhaal van Gerry
Dit ietwat merkwaardige verhaal past in de categorie extreem. Het verhaal is evenwel grotendeels in het echt gebeurd. In sommige delen komt weinig seks voor, maar in andere dan weer veel. De namen en locaties zijn gewijzigd omwille van privacy.
Een paar weken later, op een zondag na de gebruikelijke neukbeurt met tante Magda en de voorafgaande pijpbeurt van haar en zijn likbeurt aan Carla, zaten ze weer te brunchen. Opeens zei Carla : “Gerry, wil jij volgende woensdag de voormiddag vrijhouden ?” Gerry zei zonder nadenken : “natuurlijk”. Hij vroeg ook niet verder. Die woensdag om negen uur verscheen hij op de boerderij van Carla. Carla had de Mercedes G al buiten gereden en zat aan het stuur. Zijn tante kwam buiten en zei : “Gerry, vandaag dien je precies te doen wat Carla jou vraagt en dat zonder tegenspreken, wil je dat alsjeblieft doen ?” Gerry zei : “natuurlijk lieverd, voor jou en Carla doe ik toch eender wat, alles wat jullie maar willen”. “Gerry, Carla en ik hebben wat we vandaag gepland hebben, heel grondig en in detail besproken, wij willen dat allebei en wij willen geen van beiden dat je protesteert of de boel saboteert, dus doe exact wat Carla je vraagt, ok ?” Gerry knikte en stapte bij Carla in de wagen en die reden weg, zonder zijn tante.
Een dik half uur later, zaten ze beiden in de wachtkamer van een notaris. Gerry vroeg aan Carla wat ze daar kwamen doen. Die zei : “Gerry, ik heb gemerkt dat jij bijzonder ongelukkig en ongerust was met wat je zus jou vertelde, een paar weken geleden”. “Dat is begrijpelijk en vandaag zijn we hier om dat probleem op te lossen, al wat jij moet doen is een aantal handtekeningen zetten op een serie documenten”. Gerry begreep het nog niet, maar dan zei Carla : “Gerry, ik ben eigenlijk alleen op de wereld en ik heb samen met mijn man, Juul, heel mijn leven keihard gewerkt op de boerderij, we hebben veel centjes vergaard, veel eigendom en wat ben ik daar nu mee ?” “Niks Gerry, helemaal niks, ik en Juul hebben vergeten te leven Gerry, tot jij in mijn leven kwam”. “Wat jij met jouw tante voor mij gedaan hebben, is onbetaalbaar”. “In de herfst van mijn leven hebben jullie mij echt laten leven en ik hoop van harte dat dat nog lang kan blijven duren, maar ondertussen wil ik niet dat jij stress hebt of ongelukkig bent omwille van jouw broer, dus gaan we nu het nodige doen om dat te regelen”. “Maak je geen zorgen Gerry, lieverd, maar het is ook een beetje egoïsme van mij, want als jij je zorgen maakt of op een andere manier slecht in je vel zit, dan wordt ik op de woensdag minder goed verwend en ter info, vandaag is het woensdag”. Carla lachte schalks.
Een dik half uur later stonden ze terug buiten. De notaris had een hele stapel documenten, woord voor woord, voorgelezen. Allemaal juridische begrippen waarvan Gerry de meeste niet verstond. Gerry had elke pagina moeten paraferen en op de laatste pagina ‘gelezen en goedgekeurd’ schrijven en dan ondertekenen. Als alles ondertekend was, had de notaris tegen Gerry gezegd : “gefeliciteerd jonge man, u bent nu de gelukkige eigenaar van twee boerderijen, tweeëndertig hectare landbouwgrond en zowat vier hectare bouwgrond”. “De hele inboedel van de boerderijen is ook jouw eigendom en het enige dat jij hiervoor moet doen, is deze dame hier, samen met je tante op huisnummer driehonderd negenenveertig laten wonen tot het einde van hun dagen”. “Ik veronderstel dat zulks geen probleem gaat zijn”. “Wettelijk gezien jonge man, is alles in orde, mevrouw Carla Huybrechts hier heeft aan alle wettelijke verplichtingen voldaan door alles te handtekenen en zij heeft gisteren al, via bankcheque de schenkingskosten en eeuuh, mijn kosten voor de akten, vereffend”. “De fiscus zal dus ook wel tevreden zijn”. Gerry was ineens eigenaar van alles wat Carla en Juul opgebouwd hadden. Het duizelde hem.
Toen Carla en Gerry terug op de stoep stonden, zei Carla : “Gerry, we moeten nog één ding doen en dat is ginder bij de bank langsgaan”. Ze wees naar het kantoor van een Nederlandse bank met een oranje leeuw als logo, wat verder in de straat.
Daar werden ze direct in het kantoor van de bankdirecteur binnen geleid en dat met alle égards. Gerry bekeek het gebeuren, de slaafse onderdanige houding van de kantoordirecteur ten overstaan van Carla, deed hem huiveren. ‘Oppassen Gerry’ dacht hij bij zichzelf.
“Wat kan ik doen voor u mevrouw Huybrechts ?” vroeg hij slijmerig en hij bekeek Gerry tegelijk zeer achterdochtig. Carla zei gedecideerd : “mijnheer De Wolf, ik zou graag willen dat u deze jonge man hier naast mij, een volmacht op mijn rekening geeft”. De Wolf keek onthutst en zei : “vind u dat wel verstandig mevrouw ?” “Mijnheer De Wolf, ik heb daar lang over nagedacht en ik vind dit zeer verstandig, dus wilt daar nu voor zorgen ?” De Wolf had blijkbaar zijn dag niet, hij wou nog wat protesteren, maar Carla zei vriendelijk : “nu, alsjeblieft”. Nadat Gerry zijn identiteitsbewijs afgegeven had en een paar documenten ondertekend had die Carla ook diende te ondertekenen, was het zo geregeld.
“U zorgt nog voor een bankkaart met bijbehorende code, mijnheer De Wolf ?” vroeg Carla en dan zei ze : “zou u me ook kunnen zeggen hoeveel er op dit moment precies op de rekening staat ?” De Wolf sloeg bleek uit, maar begon op zijn pc te tokkelen en een minuut later zei hij stilletjes : “negenhonderd zesentachtig duizend, vierhonderd en twee euro mevrouw”. Carla knikte “goed zo” zei ze en ze vervolgde “dan is er nog de kwestie van de kasbonnen mijnheer De Wolf, die zou ik ook aan Gerry willen overdragen”.
“Weet u dat zeker mevrouw Huybrechts ?” “Het lijkt me niet verstandig om….” begon hij, maar Carla onderbrak hem en zei : “mij lijkt dat uiterst verstandig mijnheer De Wolf en gezien mijn leeftijd, is het dringend nodig dat ik maatregelen tref om alle financiële aspecten van mijn leven in orde te brengen en in de handen van deze jonge man te leggen”. Gerry, die naast Carla zat, bekeek haar. Een oude verrimpelde vrouw, die heel haar leven tussen de koeien en op de akkers rondgehuppeld had en die hier die slijmbal van den De Wolf even tot de orde riep. Carla zat daar, netjes en rustig, met haar knieën tegen mekaar, haar handtas daarop en die hield ze met twee handen vast. Gerry glimlachte uit bewondering voor haar.
Die kasbonnen, bleken origineel naamloos te zijn en lagen in een kluis, maar hadden elk een nummer gekregen omwille van gewijzigde wetgeving. Prompt gaf Carla voor de ogen van De Wolf de sleutel van de kluis in kwestie aan Gerry en zei : “op het papiertje aan de sleutel staat de code van het cijferslot”. De Wolf begon grauw te zien, die had echt zijn dag niet. “Zou u zo vriendelijk willen zijn, de lijst met nummers uit te printen mijnheer De Wolf, dan kan Gerry hier zelf die kasbonnen verzilveren wanneer het hem past, dat klopt toch ?” vroeg ze uiterst vriendelijk. De Wolf knikte en rommelde in zijn pc en overhandigde Gerry, duidelijk met heel veel tegenzin het lijstje. Daar stonden tien lijnen op, elke lijn had een lang nummer, een datum en een bedrag. Elke kasbon bleek honderd duizend euro waarde te hebben.
“Mocht u ooit een kasbon willen verzilveren mijnheer Vleminckx, dan hoeft u enkel de bon in kwestie in het kantoor hier aan te bieden, wij rekenen dan de interesten uit en dat totaalbedrag, kapitaal plus interesten wordt u dan uitbetaald”. “De interesten staan nu erg laag en die op de bonnen in kwestie zijn nog hoog, dus is het niet verstandig om nu bonnen te verzilveren mijnheer Vleminckx”. Gerry knikte, nam het lijstje in ontvangst en stak het in één van de borstzakken van zijn parka.
“Mijnheer Vleminckx” probeerde De Wolf nog, “het is mij nooit gelukt om mevrouw Huybrechts of haar overleden man te overtuigen om de gelden op de rekening te investeren in plaats van gewoon op de rekening te laten staan, maar wij hebben daarvoor verschillende uitstekende formules….”. Gerry onderbrak hem en zei : “dat is heel vriendelijk van u mijnheer De Wolf, maar dat is nu niet aan de orde, daar kom ik nog op terug”. Nu glimlachte Carla. Op dat moment had Gerry in gedachten al beslist om zo snel als enigszins mogelijk alles bij die bank weg te halen, maar dat was voor later.
Terug buiten op de stoep, gaf Gerry spontaan een knuffel aan Carla en zei : “kom we gaan ginder op dat terras iets drinken”. Twee minuten later zaten ze beiden met een kop koffie op het terras in het zonnetje”. “Ik ben niet gemakkelijk sprakeloos, Carla, lieverd, maar nu weet ik toch echt niet meer wat zeggen”. Carla legde haar hand op de onderarm van Gerry en zei : “schattebout, zorg gewoon dat de toestand tussen jou, je broer en je zus geregeld wordt, laat je informeren hoe je dat het beste doet en gebruik daarvoor wat je nodig hebt van wat de notaris jou overgedragen heeft en van de centen op de bank”. “Ik ben oud en heb niets nodig, enkel jou en Magda, want jullie maken mij dolgelukkig”. “Blijf gewoon voor Magda en mij zorgen zoals je nu al een paar jaar doet, meer moet dat echt niet zijn”. Carla had tranen in de ogen toen ze dat zei. Gerry gaf haar een kus op de kaak.
Het was ondertussen middag geworden, Gerry rekenende af en Carla kroop achter het stuur van de zwarte Mercedes G net op het moment dat De Wolf met een paar medewerkers de bank verlieten om te lunchen. De Wolf keek met verbazing naar het tafereel. Die Mercedes is niet van haar, of ze heeft hem via een andere bank gekocht, want mocht de aankoop via zijn bank gebeurd zijn, dan had hij dat geweten. De Wolf vloekte.
Tijdens het naar de boerderij rijden, belde Gerry naar mij met de vraag om zaterdag langs te komen.
“Is dat die blonde krullenbol die jou geholpen heeft met de verbouwingen van de boerderij ?” vroeg Carla. Gerry bevestigde en zei : “tja, Rick, dat is op sommige vlakken een slimmerik, behalve in de liefde, die is smoorverliefd op zijn Marianne, maar hij loopt daardoor recht in zijn ongeluk, die Marianne gaat hem nooit gelukkig kunnen maken, maar ja, dat is zijn keuze, ik bemoei me daar niet mee”. Carla, had mij, Rick en mijn Marianne gezien tijdens de verbouwingen, ze had zowat dezelfde mening over ons twee als Gerry, maar ze was bijzonder verbaasd over de uitspraak van Gerry en zijn opmerkingsgave.
Terug op de boerderij, stond zijn tante hen op te wachten. “Alles geregeld ?” vroeg ze. Carla knikte en zei : “wil je geloven schat, dat ik me opgelucht voel ?” en ze gaf Magda een dikke knuffel. Gerry die ondertussen ook uitgestapt was, nam ze beiden in zijn armen en het werd een groepsknuffel. Zo stonden ze alle drie in omhelzing toch een paar minuten te knuffelen. Alle drie met een gelukzalig gevoel, tot Magda zei : “nu eerst wat eten” en ze liepen naar binnen.
Na het eten gingen ze alle drie even in het zonnetje zitten op het erf van de boerderij. Daar stonden steeds drie oude stoelen. Gerry zat in het midden, Carla links van hem en Magda rechts. Dan zei Gerry : “tante, deze avond moeten we Carla toch extra verwennen, want wat zijn vandaag voor ons gedaan heeft, daar zijn geen woorden voor”. “Je hebt gelijk Gerry, Carla verdient dat en ik wil niet achter blijven, morgen gaan we naar Boom, daar gaan we bij de bank waar ik bij ben, eveneens een volmacht halen voor jou zodat jij de gelden die daarop staan ook, kunt gebruiken”. “Dat moet toch zo ongeveer zeshonderd duizend euro zijn en daar kan je ook mee doen wat je wilt”. “Zorg maar dat de toestand tussen je broer en jou, opgelost geraakt”. “Tja, dat zei Carla ook al tante en ik heb daarvoor al naar Rick gebeld, die komt zaterdag”.
Gerry ging daarna nog wat werken op zijn boerderij en tegen een uur of zeven, stond hij al terug bij Carla en Magda. Ze aten wat en dan zei Gerry, die duidelijk andere interesses had dan eten : “hup dames, allebei uit de kleren alsjeblieft, ik wil jullie helemaal naakt zien, en tante, wij twee gaan Carla hier likken tot ze gek wordt”. Carla glunderde. “Jij mag evenwel niets doen vandaag Carla, gewoon genieten, meer niet”.
Nog geen twee minuten later, lagen ze alle drie naakt in het grote bed. Magda begon met een zwoele tongkus aan Carla te geven en Gerry ontfermde zich over haar dikke borsten. Carla lag gewoon midden op het bed, met aan de éne kant, Gerry die op haar tepels knabbelde en zoog en aan de andere kant Magda, die haar tong in de ondertussen tandeloze mond van Carla liet ronddartelen.
Na zeker een dikke tien minuten, zei Gerry : “nu naar de onderkant tante”. “Pak jij de voorkant, dan doe ik de achterkant”. Gerry rolde Carla op haar zij en trok de kontkaken uiteen en stak pardoes zijn tong in haar aars. Met één hand hield hij één been van Carla in de lucht. Dat was om voldoende plaats voor zichzelf en voor zijn tante aan de voorkant te maken.
Zo lag zijn tante, half en half in negenenzestig positie op het klitje van Carla te zuigen, terwijl Gerry het sterretje gewoon met zijn tong aan het neuken was. Eén hand van Carla lag op het achterhoofd van Gerry en streelde door zijn haren, de andere hand log op de dij van Magda. Zelf staarde ze naar het plafond. Ze concentreerde zich op alle gevoelens die door haar lichaam raasden. Die twee waren haar vakkundig naar een climax aan het likken. Ze trok haar handen terug en begon nogal wild haar eigen borsten te kneden. Onverdroten likten zowel Magda als Gerry de hele onderkant van het broze lichaam. Alle drie voelden ze de geile spanning binnenin Carla groeien. Dat begon met lichte trillingen van heel haar lijf, dan kwamen er kleine schokjes, dan weer een mengeling van trillingen en meer en meer spastische schokjes.
Bij zichzelf dacht Carla, op deze manier doodgaan, dat zou pas een zalig dood zijn. Maar ze wou nog lang niet dood, in tegendeel, ze wou klaarkomen, ze wou ontploffen van geilheid en dat gebeurde ook een aantal minuten later. Heel haar lichaam ging in kramp, ze gilde het uit, “oooooooohhhhhhhhhhh, schatten van mij, ik kooooooommmmm”. Zonder enige remming, zonder terughoudendheid, liet ze zichzelf in een allesoverheersend orgasme schieten. De hele kamer vulde zich met haar gegil.
Na enkele minuten, waarbij zowel Gerry als Magda overgeschakeld waren op meer oppervlakkige kusjes over het lichaam van Carla, verhieven ze zich alle twee. Magda aan de éne kant met een smoeltje dat droop van het kutgeil van Carla en Gerry aan de andere kant met een smoelwerk vol speeksel van zichzelf dat hij overvloedig gebruikt had tijdens het kontlikken.
“Nu moet je haar neuken Gerry”, zei z’n tante en prompt schoof Gerry tussen de dijen van Carla en loodste zijn harde pik in haar doornatte gleuf. Dan bewoog hij traag in en uit. Door de lugubere gedachte van iets daarvoor zei Carla : “Gerry lieverd, je gaat me toch niet dood neuken hé ?” “Maar schat toch”, zei Gerry pragmatisch “ik ga je nog heel veel keren ‘bijna’ dood willen neuken, maar niet helemaal dood, want dat zou de laatste keer zijn, dus dood neuken, neen, liever niet, maar je moet wel toegeven lieve Carla, dat jij het altijd bent die mij aanspoort om harder en harder te neuken”. “Dat is wel waar schat” zei Magda, “jij bent veel wilder dan ik en je vraagt altijd aan Gerry om zo hard mogelijk te neuken maar wij willen je niet kwijt, dus Gerry, ‘bijna’ is perfect !” en ze lachte.
“Och Gerry”, zei Carla, “doe wat je wilt, maar je beseft echt niet hoe zalig jouw harde pik in mijn kutje voelt en hoe geil het is om jou te voelen spuiten”. “Geniet nu maar” zei Magda sussend en Gerry voerde zijn tempo op.
Alsof ze niets gezegd had, net daarvoor, begon Carla al na een twintigtal stoten van Gerry in haar natte kut, weer te roepen, van “neuken Gerry, hard neuken, zo hard je kunt, alsjeblieft, ik heb dit zo nodig, gewoon neuken tot je spuit Gerry, ik wil je voelen, komaan, oooooooooooooohhhhhhhhhhh, harderrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrr,” Gerry gaf gehoor aan het verzoek en op maximaal tempo ramde hij zijn staalharde genotsknots in en uit haar kutje.
Zelfs zijn tante begon nu met hem aan te sporen om maximaal hard te rammen. Ze omklemde het hoofd van Carla die nog steeds haar eigen borsten teisterde. Gerry kon tegen zo’n geile aanmoedigingen niet meer op en net op het moment dat hij dacht, nu stop ik even, ik ben kapot, begon Carla weer te gillen en te krijsen van klaarkomend, geil genot. Dat was voor Gerry ‘de druppel die de emmer deed overlopen’ en zwaar kreunend op het diepste punt in haar kut, spoot hij zijn hele lading heet zaad, diep in haar, tegen haar baarmoeder. Hij bleef stil zitten op het moment dat zijn pik pulserend zaad in haar spoot. ‘Wat kan neuken toch zalig zijn’ dacht hij bij zichzelf en hij bleef een hele tijd stil zitten terwijl hij de spasmen van genot uit het lichaam van Carla zag wegebben.
Dan zeeg hij neer met zijn kont op zijn hielen en bleef even zo zitten. Zijn tante zei dan : “opzij geile beer, ik ga haar kutje leeglikken”. Een paar seconden later lag Magda aan het kutje van Carla te slobberen en likken. Ze slurpte alle vocht zo goed en zo kwaad mogelijk op. Gerry lag nu half naast Carla en streelde haar hoofd. Na een paar minuten opende die haar ogen en zei : “jullie zijn goddelijk”. Magda hief haar hoofd op en zei : “voila se, ik heb niets verloren laten gaan”, en kwam opnieuw met een smoeltje vol kutvocht, aan de andere kant naast Carla liggen.
Gerry trok het dekbed over hen heen en nog wat later lagen ze alle drie, verstrengeld met mekaar te ronken.
De dag erna, deed Gerry weer een levering in Antwerpen en na de afhandeling daarvan, besloot hij om opnieuw bij de Indiër met zijn nachtwinkel langs te rijden. Daar kocht hij weer een flesje spuitwater en een witte Magnum van Ola. De Indiër zei : “be careful out there, those Marocans are looking for the girl”. “She ran away again because she did not do what they wanted”. Gerry bekeek hem en vroeg : “what did she have to do ?” “Fuck one of their clients, but she kicked the client in the balls”. “She is hooked on drugs and came here, so I gave her fifty euros and a candy bar”. “She wanted to buy heroïne and had not eaten in a few days”. Gerry kreeg bewondering voor dat scharminkel, maar zei niets.
Zijn bestelwagen had hij deze keer niet voor de deur kunnen parkeren, maar een kleine honderd meter verder. Op weg naar zijn bestelwagen, zag hij in de verte verschillende Marokkanen zijn richting uitkomen aan de overkant van de straat. Net als hij wil instappen, hoort hij : “hey, you, please help me” en Gerry ziet het meisje waar die Marokkanen naar op zoek zijn en die zijn flesje spuitwater en Magnum de vorige keer uit de handen gelopen had, gehurkt in een portiek zitten. Ze heeft één arm uitgestrekt en in de plooi van die arm ziet Gerry verschillende kleine wondjes veroorzaakt door injectienaalden.
Waarom dat hij het deed, weet Gerry tot op vandaag nog niet, maar hij trok de schuifdeur aan de zijkant van zijn bestelwagen open en zei tegen haar : “quick and be quite !” en hij sloot de deur achter haar. Hij reed weg, achternagekeken door de Marokkanen. Gerry, vriendelijk als hij was, groette hij de heren vanuit zijn bestuurderscabine en reed door, recht naar zijn boerderij in de Kempen.
Daar aangekomen reed hij de doorrijruimte binnen, sloot de inrijpoort en opende de zijdeur van zijn bestelwagen. Het meisje met de kapotte jeans, lag ineen gekrold op een paar stukken plastiek met luchtbelletjes in. Gerry pakte haar op, smeet haar over zijn schouder, liep de vriescel in en zette haar op de bank waarop Margot voordien geslapen had. Hij sloot de cel en liep naar zijn kantoortje in de kelder, helemaal aan de andere kant van de boerderij. Daar keek hij even naar de camerabeelden vanuit de vriescel, maar die trien lag terug ineen gekrold op die bank.
‘Wat moet ik nu weer met haar aanvangen’ dacht Gerry ‘een drugsverslaafde van vreemde origine die wat koeterwaals Engels kon, waar was hij nu weer aan begonnen’. Hij besloot haar te eten te geven en daarna zien we wel. Hij smeerde een kleine stapel boterhammetjes met beleg, nam een flesje spuitwater en liep terug naar de vriescel. Vlak voor binnengaan keek hij nog even op zijn smartphone om te zien waar ze zich precies bevond, maar ze had blijkbaar niet bewogen. Gerry deed de deur open en zette het voedsel op de andere bank en sloot de deur terug. Hij had haar niet aangeraakt en ook niet vastgemaakt aan een kabeltje, die meid kon zich dus vrij bewegen binnenin de vriescel maar ze kon er alleen niet uit.
Gerry las er zijn boek over verslavingen nog eens op na en zocht naar remedies om van verslavingen af te helpen. Er werd over therapieën geschreven en over surrogaat producten zoals methadon, maar nergens vond Gerry een geschikte oplossing voor zijn ‘logée’. Hij belde me en vroeg wat hij moest doen. Ik zei : “Gerry er zijn twee mogelijkheden, ofwel sluit jij ze op en geeft ze enkel eten, voor een jaar of zo, dan zal ze wel afgekickt zijn, ofwel laat je ze los, maar zorg je ervoor dat ze niet meer aan spul geraakt”. Hij besloot dan maar de eerste methode te gebruiken en die was simpel : eten geven, maar geen drugs en ten paste tijde wat afschrikken.
De dag erna keek hij naar de camera beelden van uit de vriescel. Die trien had één boterhammetje gegeten en misschien één of twee slokjes spuitwater gedronken. Dus dacht Gerry, die komt voor de rest van de dag toe.
Die avond keek hij weer, nauwelijks eten aangeraakt en ze zat in een hoekje op de bank met opgetrokken knieën. Gerry kookte voor zichzelf stoofvlees met frietjes en at dat smakelijk op. Dan ging hij met een portie naar de vriescel.
Hij vergat eerst te checken waar ze precies zat en zodra hij de deur open deed, vloog ze hem aan. De frieten en het stoofvlees vlogen in het rond. “I need shit” brulde ze, waarmee ze natuurlijk drugs bedoelde. Gerry smeet haar terug in de cel en deed de deur toe. Hij ging een veeprikker halen en deed de celdeur open.
“Come here” zei hij, maar de griet bewoog niet, ze zat terug in haar hoekje. De hele vloer lag bezaaid met frieten en stoofvlees. Gerry bleef in de deuropening staan en zei : “shower time, so undress”. Daar had het meisje duidelijk geen zin in, dus Gerry stapte in de cel met de prikker, tikte haar even aan en ze gaf een gil. De trut vloog recht, haat straalde uit haar ogen en ze schoot voorbij Gerry door de deur van de vriescel naar de schuifdeur van de doorrijruimte. Die had Gerry voordien mooi op slot gedaan. Hij ging achter haar staan en prikte haar even aan met het stroomstootwapen. Weer een gil. “Undress” zei Gerry en hij zwaaide met de prikker.
Blijkbaar besefte ze dat ze niet veel keuze had en duidelijk met heel veel tegenzin, gingen de hoody, de jeans, een slipje en haar sneakers uit. Ze sloeg haar armen voor haar borsten. Die waren niet echt klein, maar zeker niet groot. Ze had een heel bleke huid, zwart piekhaar tot op de schouders en ze was erg mager. Gerry deed haar een halsband aan een kabeltje aan. Dat kabeltje zat vast aan de dwarsstang doorheen de hele ruimte.
“In the shower” beval hij haar en hij wees naar de regendouche. Met een kwaad gezicht ging het meisje naar de regendouche en positioneerde zich eronder. Gerry zette de douche open, op gemengde temperatuur. Door het kabeltje kon die meid hoogstens een stap of twee zetten in elke richting, maar meer niet. Gerry had vooraf een fles shampoo op de grond in de inloopdouche gezet, wees er naar en zei : “wash”. Dan draaide hij zich om, ging de hoge druk spuit halen en spoot de hele vriescel proper. Alles voedselresten verdwenen en enkel het halve flesje spuitwater liet hij daar.
Het meisje, volgens Gerry hoogstens zestien of zeventien jaar, had zich netjes gedoucht. Voor het inzepen was ze even naast de lopende regendouche gaan staan, dan eronder om af te spoelen en dat had ze twee maal gedaan. Ze stond onder de regendouche af te spoelen, als Gerry naast de deur ging staan en het hendeltje op ‘koud’ zette. Ze gaf een gil en sprong opzij. Gerry deed teken met de prikker dat ze er terug onder moest gaan staan.
Dik tegen haar zin, deed ze dat. “Bastard” zei ze nog. Direct had ze overal kippenvel en rilde ze onder het koude water. Gerry zette het hendeltje terug op gemengde temperatuur en ze zuchtte. Vijf keer herhaalde hij dat, telkens een paar minuten ijskoud water, dan een paar minuten water op lichaamstemperatuur. Hij eindigde met koud en draaide dan de kraan toe. Hij reikte haar een badhanddoek aan. Eens afgedroogd, ontdeed hij haar van de halsband, duwde haar terug de cel in en deed daar opnieuw een halsband aan, nu aan een kabeltje vastgemaakt aan de stang in het plafond. Ze kon zo doorheen heel de vriescel, maar net niet tot aan de deur. Ze wou haar kleding meepakken, maar dat verhinderde Gerry. Volledig naakt ging ze de cel in.
Ondanks dat ze graatmager was, had ze wel een knap figuur en deed ze hem aan Kea in Bangkok denken. Hij sloot haar terug op, maar in zijn commandoruimte in de kelder zette hij de temperatuur wel op achtentwintig graden Celsius.
Gerry ging slapen. De vrijdag liet hij haar voor wat ze was en vertrok naar Terhagen om een nieuwe serie containers die aangekomen waren, om de inhoud ervan klaar te maken voor levering aan de klanten. Zo konden Gust en Arnold verder. Af en toe keek hij op zijn gsm om te zien of er beweging was in de vriescel in de Kempen, maar hij zag enkel dat ze sliep of heen en weer ijsbeerde in de ruimte.
’s Avonds terug op de boerderij, bekeek hij de beelden die de computer opgenomen had en die registreerde enkel beelden als er geluid in de cel geproduceerd werd. Zo zag Gerry dat zijn logée zich iets voor de middag helemaal leeg gekotst had. Dat ze iets na de middag wat water gedronken had en dat ze zo rond een uur of vijf zeker een half uur lang had lopen roepen : “I need shit, I need it now !” Maar gezien Gerry maar tegen zessen toegekomen was, had ze zoveel ze wou mogen roepen, niemand zou het gehoord hebben.
Tegen zeven, bracht hij haar een bordje met een paar boterhammen en een nieuw flesje spuitwater. Hij kuiste de kots van die trien op en daarna zei hij tegen haar : “you waste food, you don’t eat”. En hij sloot de deur terug.
De vrijdag keek hij weer naar de beelden van de camera, maar niets speciaals te zien, wel waren er een paar boterhammen verdwenen.
Op zaterdagmorgen keek hij weer en zag dat ze weer alles uitgekotst had. Hij liep naar de cel, commandeerde haar op de bank links in de cel en spoot de hele vloer schoon met de hoge druk spuit. Hij dweilde nadien de vloer, terwijl zij met opgetrokken knieën bovenop de bank zat. Hij bracht haar een paar nieuwe boterhammen en opnieuw een flesje spuitwater en vroeg : “name ?” Ze reageerde niet, dus sloot hij de deur.
Voor commentaar op dit waargebeurde verhaal, enkel namen en locaties zijn aangepast ; stuur een berichtje naar rickdanvers@yahoo.com of hier op de site. Alle eventueel crimineel interpreteerbare feiten zijn vanzelfsprekend compleet verzonnen. Elke gelijkenis met personen of gebeurtenissen in dit verhaal, berusten louter op toeval. Tevens is dit verhaal enkel bedoeld voor de Gertibaldi site, enkel te kopiëren of te vertalen, mits voorafgaande, schriftelijke toestemming van de auteur.
Sensuele groeten,
Rick
Vervolg in deel 15