Het levensverhaal van Gerry
Dit ietwat merkwaardige verhaal past in de categorie extreem. Het verhaal is evenwel grotendeels in het echt gebeurd. In sommige delen komt weinig seks voor, maar in andere dan weer veel. De namen en locaties zijn gewijzigd omwille van privacy.
Eens de lendenstreek van Gerry helemaal proper, maar nu nat van haar tong, zei Gerry tegen Margot : “zet je maar neer op de bank hier, jij mag uitrusten”. Gerry zelf stond op, nam de prikker mee naar de oude koeienstal en kwam terug met een kabeltje van één van de hijslieren, die aan het nok hingen en de daaraan verbonden halsband.
Hij liep op Steven toe, maar die zei direct : “laat me gerust, klootzak”. Gerry lachte en zette prompt de prikker tegen de half slappe lul van Steven. Die liet een felle kreet en greep met zijn twee handen naar zijn kruis. Gerry klikte de halsband rond de nek van Steven, verloste hem van de gordel rond zijn buik en liep terug naar de stal. “Meekomen” zei hij. Steven bleef gewoon zitten. Gerry liep naar zijn bedieningspaneel in de stal en drukte op de knop van de betreffende lier. Het kabeltje spande zich op en trok zo aan de hals van Steven. Die kon niet anders dan volgen. Met een bijzonder zuur en kwaad gezicht kwam hij de grote stal binnengestrompeld. Zodra hij pal onder de lier in kwestie stond, drukte Gerry opnieuw op een knop en stopte de lier. Dan liep hij voorbij Gerry naar de vriescel, zei tegen Margot : “braaf zijn meisje, maar nu moet ik Steven even een geschenkje geven en daarna mag hij in bad”.
Margot begreep natuurlijk niet wat Gerry bedoelde, maar die sloot de deur van de koelcel. Margot kon via haar langer kabeltje tot aan de deur, maar kreeg die nooit open, zelfs al trok ze aan de hendel, omdat Gerry enkel via het elektrisch cijferslot plus het gebruik van de hendel, de deur kon openen.
Door de gesloten deur, kon Margot niets meer horen van wat zich buiten de cel afspeelde.
Gerry liep naar Steven. “Handen op de rug” commandeerde hij. Steven had daar blijkbaar geen zin in. Dus zette Gerry de veeprikker onderaan tegen de ballen van Steven en drukte op de knop. Met een heel luide kreet van pijn, deed Steven zijn handen op de rug. Gerry klikte dan een set handboeien rond de polsen van Steven en bevestigde daar een kabeltje aan van een andere lier. Dan trok hij die in de hoogte via een druk op de knop van zijn bedieningspaneel. Hierdoor kwam er spanning op de halsband staan en kreeg Steven pijn in zijn schouders van de achterwaarts omhoog getrokken armen. Steven begon te vloeken. Gerry plakte dan maar een stuk duck tape over diens mond. Via een enkelvoudige handboei, bevestigde hij een kabeltje aan elke enkel van Steven.
Gerry trok door gebruik van het bedieningspaneel, de benen van Steven zo’n meter uit mekaar. De halsband liet hij zakken maar de polsen trok hij verder omhoog. Zo stond Steven met gespreide benen voorovergebogen midden in de ruimte. Gerry ging naar de privéruimte een potje vaseline halen.
Misschien, voor de duidelijkheid, moet ik eerst even beschrijven wat een veeprikker is. Dat is een lange staaf van ongeveer een halve meter lang. Aan de éne kant zit een rubberen handvat van zo’n twintig centimeter met een bedieningsknop daarin. De andere dertig centimeter is van metaal, conisch, dus in een afgerond punt uitlopend. Net een staaf dildo, maar dan in metaal en het ding trilt niet. Het geeft alleen een felle stroomstoot zolang je de knop indrukt.
Gerry begon het metalen gedeelte met vaseline in te wrijven, voor de ogen van Steven. Tegen hem zei Gerry : “Steven jongen, jij hebt graag iets in je kontje, dus ga ik je plezieren”. “Het gaat niet mijn lul zijn die in je kont ga steken, maar dit ding hier” en hij wees naar de prikker. Steven protesteerde fel en hevig, hij snokte aan de vier kabeltjes, maar veel geluid was er niet door de tape over zijn mond.
“Steven” lachte Gerry, “je gaat nog nooit zoiets heets in je gat gevoeld hebben, geniet er van”. Met tranen in de ogen van schrik, probeerde Steven uit alle macht weg te geraken, maar hij kon geen kant uit. Gerry liep om naar de achterkant van Steven. Dan kreeg hij een idee. Hij legde de prikker even aan de kant, liep naar het privégedeelte en kwam terug met een staande spiegel, mans groot en hij zette die voor Steven op een meter of twee. Zo kon Steven zichzelf zien hangen aan de verschillende kabeltjes.
Terug aan de achterkant van Steven nam Gerry de prikker ter hand. Hij keek in de spiegel naar het gelaat van Steven en zei : “Steven jongen, tien jaar geleden heb jij mij, samen met vier van je vriendjes, verrot geslagen”. “Tien jaar heb ik gewacht om de rekening te vereffenen, dus vandaag is het feest, althans voor mij” en hij duwde de prikker in de reet van Steven. Door de vaseline ging dit makkelijk. De stroomknop gebruikte hij niet en het dertig centimeter, lange, metalen gedeelte gleed soepel in de aars. Gerry bewoog het ding langzaam in en uit de kont van Steven. In de spiegel voor hen, zag Gerry de piemel van Steven in snel tempo hard worden. ‘Mij uitmaken voor homo en zelf geil worden van iets in je kont, hoe is het mogelijk’ dacht Gerry.
Gerry bewoog als maar sneller in en uit die kont. Het dertig centimeter lange, ding ging bijna helemaal in de aars van Steven. De pik van Steven wees schuin vooruit en stond staalhard. Gerry vond het gegeven lollig en zei tegen Steven : “als je wilt klaarkomen, dat mag van mij” en hij lachte. Klaarkomen ging evenwel niet, zo te zien, ook al ging Gerry nu toch fel in en uit die kont. Vermoedelijk was het geheel van bewegingen slechts deels opwindend en deels pijnlijk. Gerry dacht bij zichzelf : ‘ik kan natuurlijk een paar rukken met mijn hand aan zijn piemel geven en dan spuit hij waarschijnlijk, maar ik heb geen zin om die piemel ter hand te nemen’. Dus gaf hij de poging om Steven te laten klaarkomen gewoon op.
Gerry duwde de prikker maximaal in de reet van Steven en hield die daar stil. Hij keek in de spiegel naar het gelaat van Steven en zei : “klaar voor een heet gevoel in je reet, Steventje ?” Die snoof hard en probeerde zo fel mogelijk geluidloos te protesteren. Dat was moeilijk.
Dan duwde Gerry op de knop van de prikker en hield die ingedrukt. Ineens snoof Steven veel harder, zijn gelaat liep purper aan, hij probeerde weg te komen van het gloeiende ding in zijn aars. Gerry begon die staaf nu wat in en uit te bewegen. Maar na een beweging of tien, net op het moment dat de staaf maximaal met kracht in de aars van Steven duwde, viel die flauw en hing levenloos in de touwen. Gerry rook een brandgeur van verbrand vlees. Zo was er ook niets aan en hij trok de prikker uit de reet van Steven. Op de rug van Steven wreef Gerry het resterende vaseline van de prikker af.
Gerry liep naar de hoge drukreiniger en spoot koud water in het gelaat van Steven. Na enige minuten kwam die bij.
Gerry zei : “Steven ik heb je niet meer nodig, dus mag je een badje nemen”. Via de knoppen op het bedieningspaneel, tilde hij Steven aan de vier kabeltjes op, trok hem boven de bak met zuur en liet hem zakken. Er was nog wel wat gespartel, maar nauwelijks geluid door de duck tape, zodra hij in contact kwam met het bijtende zuur, maar dat duurde niet lang en Gerry liet de vier kabeltjes met Steven eraan, vieren tot die helemaal in het bad verdwenen was.
Gerry ging naar het privégedeelte en at een paar boterhammen met beleg. Hij keek even op zijn pc naar Margot in de vriescel, maar die lag op haar bank te rusten.
Dan ging hij naar buiten met zijn mok koffie, zette zich in het zonnetje en deed achteruit geleund tegen de voorgevel een dutje van een klein uur. Een soort ‘power-napje’ wat hem echt deugd deed. Hij als onderweg was, deed hij dat ook regelmatig nadat hij de bestelwagen aan de kant zette.
Eens terug wakker, nam hij een slok van zijn inmiddels koude koffie. Bij zichzelf dacht hij : ‘nu nog Margot en alle sporen uitwissen’. Hij liep terug naar de stal, liet de vier lieren het kabeltje terug oprollen en die kwamen leeg uit de bak.
Met de hoge drukspuit en heel veel bleekwater, spoot hij de stal en de kabeltjes proper. Dan liep hij met het kabeltje waaraan de halsband zat, naar de vriescel.
“Kom Margot” zei hij, “jou wil ik nog even verwennen en dat mag je vrij”. Gerry bedoelde dat wel niet zoals Margot dacht, maar dat was weer bijzaak.
Met Margot aan de halsband liep hij naar de stal. Net zoals bij Steven bevestigde Gerry de enkels en de polsen aan de andere drie kabeltjes. Zo stond Margot ook voorovergebogen met de benen ietwat gespreid, in de stal.
Gerry had Margot in kont en kut geneukt tot voldoening van zichzelf, maar het pijpen was tegen gevallen. Gezien ze met de polsen opwaarts getrokken met armen achter haar stond, ging Gerry nu voor haar staan en zei : “Margot, het was zalig om je te neuken, zowel in je kutje als je kontje, maar pijpen dat viel tegen, dus dat gaan we nu grondig doen”. “Hap mijn piemeltje maar in je mond en maak hem stijf”.
Gedwee deed Margot het gevraagde en ondanks het gepruts omheen de pik van Gerry, werd die toch snel stijf.
Gerry zei : “lieve Margot, pijpen is meer dan wat aan een lolly likken, dus bij deze….”. Hij maakte zijn zin niet af, maar greep met twee handen het hoofd van Margot vast en trok dat over zijn lul. Ze kokte, maar Gerry begon in en uit te bewegen. Van zichzelf vond hij dat hij een mooie demonstratie van ‘keel neuken’ aan het geven was. In werkelijkheid was dit gewoon een orale verkrachting. Maar Gerry ging op een traag tempo door. Telkens schoof hij zijn lul helemaal in haar mondje en na een wijze raadgeving van hem aan haar, dat ze bij de inwaartse beweging fel mocht zuigen, kokte ze niet meer.
Eens het juiste ritme te pakken, begon Gerry te genieten en zelfs Margot begon licht kreunend haar tong mee in het keel neuken te betrekken. Bij de inwaartse beweging, zoog ze zo fel ze kon en bij de uitwaartse beweging, liet ze haar tong kronkelen rond de harde pik. Speeksel droop uit haar mond en drupte tot op de vloer. Gerry dacht ‘oei, net gekuist, dus ik kan terug beginnen kuisen’, maar hij vond het zalig. Hij was die morgen al twee keer klaargekomen, dus nu ging hij het lang kunnen volhouden. Althans, dat dacht hij.
Na en minuut of tien, evenwel, voelde hij, tot zijn eigen verbazing, zijn zaad beginnen borrelen. Hij besloot zijn tempo maar te verhogen en na nog een minuut of twee, spoot hij enkele stralen sperma in haar smoeltje. “Slikken slet”, riep hij nog, maar hij gaf haar toch geen kans om het uit te spuwen, gewoon, door zijn pik diep in haar mondje te houden. Wou ze niet stikken, dan moest ze wel slikken en dat deed ze. Dan trok hij zijn lul terug. Hij hijgde van de inspanning en Margot ook.
Buiten hemzelf en Margot was er niemand in de boerderij. Hij liep even weg naar zijn pc om dat met zekerheid via de camera’s te checken en dan liep hij naar het bedieningspaneel in de stal.
Daar drukte hij op een paar knoppen en de vier hijslieren zetten zich in beweging. Aan haar polsen, haar halsband en haar enkels werd Margot de lucht in getrokken. Ze zweefde op zo’n twee en een halve meter boven de vloer. Gerry, liet met een vijfde lier het lichaam van Margot boven de bak in inox met het bijtend zuur komen. Margot wist niet goed wat er gebeurde en riep : “Gerry wat doe je ?” Die antwoordde : “je gaat een badje nemen Margot, geniet er van”.
Gerry liet Margot in het bad zakken. Van zodra ze in contact kwam met de vloeistof, begon ze oorverdovend te krijsen en te gillen. De hele ruimte vulde zich met haar geluid. “Dag Margot” riep Gerry nog en hij liet haar helemaal in de vloeistof verdwijnen.
Nadat Margot volledig ‘weg’ was, ging Gerry aan de slag. Met het hoge druk spuit werd de hele vriescel en de vroegere paardenstal inclusief inloopdouche gereinigd met bleekwater. De doorrijruimte kreeg dezelfde behandeling en terug in de koeienstal, lier hij de hijslieren de kabeltjes terug oprollen, nadat hij ze volledig met bleekwater afgewassen had. Dan spoot hij met bleekwater voor de zoveelste keer de hele stal proper. Daarna ging hij terug buiten zijn stoel zitten om de situatie te overdenken.
Hij was er zeker van dat alle sporen naar de vier klojo’s en Margot, helemaal uitgewist waren, maar hij besloot toch om de oude Mercedes Sprinter voorlopig niet meer te gebruiken. Die stond in de schuur en was met bleekwater helemaal gereinigd, zelfs het bestuurdersgedeelte had hij ermee gereinigd. Zijn kleding, die hij aanhad toen hij de zes ‘opgepikt’ had, had hij grondig in de ton achteraan verbrand. Eén jeans, één T-shirt, één boxer short een dubbel paar sokken en een paar legerbottines had er moeten aan geloven. Gerry overliep in zijn gedachten alle mogelijke risico’s, maar vond er geen. Enkel als iemand de connectie zou maken naar het pak slaag dat hij tien jaar geleden van die vijf idioten gekregen had, plus Margot, kon er misschien een link naar hem gemaakt worden. Niemand wist evenwel van zijn verliefdheid toen op Margot. Dus maakte Gerry zich geen zorgen.
De dag erna was Gerry alweer, met de nieuwe, lange Sprinter meubeltjes aan het leveren bij zijn klanten. De dag daarop, de woensdag, schrok hij voor een eerste keer. Hij was in zijn zoektocht naar te restaureren meubeltjes op een boerderij beland, ergens in Oost Vlaanderen en de boerin moest lachen, ze zei : “jongen toch, jij bent hier meer dan een jaar geleden al geweest en je hebt toen alles wat we hadden, meegenomen”.
Gerry vloekte binnensmonds en hij had nog wel samen met de vriendelijke boerin een kop koffie gedronken, maar in zijn gedachten begon hij zich toch wat zorgen te maken.
Hoe was het mogelijk dat hij op deze boerderij al een keer geweest was en dat niet meer wist. Het besef dat hij niet eeuwig op alle boerderijen van Vlaanderen en Nederland, meubeltjes kon blijven ophalen, kwam nogal hard binnen. Dat moest even inzinken.
Die avond neukte hij Carla in haar kutje, nadat zijn tante hem al gepijpt had. Hij kwam tot de conclusie dat zich laten pijpen door de tandeloze mond van zijn tante toch lekkerder was dan gepijpt worden door Margot. Hetzelfde gold eigenlijk ook voor het kutje van Carla.
De ochtend daarop belde hij me op. Of ik, Rick, de schrijver van dit verhaal even wou langskomen. We spraken af voor zaterdag, tegen de middag.
Die zaterdag kwam ik op de boerderij om elf uur. Gerry deed zijn uitleg over zijn bezorgdheid over een mogelijk tekort aan oude meubeltjes voor zijn vintage afdeling. Onder het genot van een kop koffie zei ik hem, dat niemand hem verplichte om oude meubeltjes te verzamelen om ze dan als bloot houten meubeltjes of voorzien van een patine, als vintage te verkopen. Die meubeltjes konden ook nieuwe meubeltjes zijn die hij kon ‘oud’ maken en al dan niet voorzien van een patine verkopen. Hij kon, als hij wou, zelfs een nieuwe afdeling bijmaken onder de letter ‘D’ van Design en op de website onder Gerry’s Design Wood op de markt brengen.
Gerry bekeek me alsof ik van een andere planeet kwam. “Hoe begin ik daar aan ?” vroeg hij. “Simpel” zei ik, “je kunt via een software op de computer meubeltjes heel gedetailleerd ontwerpen, je hoeft enkel een ontwerpsoftware te vinden waarmee je meubeltjes kunt ontwerpen”. “Een soort AutoCad, maar dan voor meubeltjes”. “Filip zal je wel aan het juiste programma daarvoor kunnen helpen”. “Eens je een paar meubeltjes ontworpen hebt, kan je die laten maken”. “Zelf daaraan beginnen, gaat je veel te veel tijd kosten, maar je kunt zo’n dingen gemakkelijk in het Oostblok of zelfs bij je leveranciers in Thailand laten maken”. Zoals gebruikelijk reageerde Gerry hierop niet. Die liet zoals steeds, niets blijken, dacht over iets een tijdje na en maakte dan zijn keuzes. Nu deed hij dat dus ook. We keuvelden nog wat na en ik vertrok terug.
Van Filip kwam ik later te weten dat die de zaterdag erna ook langs kwam op vraag van Gerry en dat die een paar weken later een ontwerpprogramma, waarvan ik de naam vergeten ben, op de pc van Gerry in de Kempische boerderij, was komen installeren. Van Gerry hoorde ik dan een paar maanden niets.
Die was, zo vernam ik later, niet meer voor zijn pc weg te slaan en die ontwierp het éne meubel na het andere. Aan de éne kant een hele serie gewone, ietwat ouderwetse stoelen, tafels en kasten en aan de andere kant een hele reeks speciale modellen, stoelen, kasten en tafels. Die laatste reeks was heel futuristisch van design.
Van elk meubelstuk had hij een zeer gedetailleerde tekening, met alle maten erop vermeld en bovendien had hij van elk onderdeel van de meubel ook een heel gedetailleerde tekening met de maten erbij en daarnaast nog een beschrijving hoe je het ding in mekaar moest steken. Per meubelstuk had hij elk onderdeel uitgeprint in tweevoud. Daarvoor had hij, met de hulp van Filip, een hele dure plotter of beter gezegd een speciale printer om plannen op groot formaat af te printen, aangeschaft.
Zij seksleven was gereduceerd tot het neuken van Carla, nadat hij zijn tante grondig gebeft had, op woensdag, op zondag het beffen van Carla om daarna zijn tante grondig te neuken en tot het neuken van Jenny, de dochter van zijn boekhouder, elke eerste week na een btw-kwartaal. Dus vier keer op een jaar, neukte hij haar op een zaterdagvoormiddag grondig door. Jenny was wel uitermate dik, maar jong en verlangend. Dus neukte hij haar standaard op zo’n zaterdag één keer in de kut, één keer in de mond en één keer in de kont. Gezien hij nog jong was, net geen vijfentwintig, kon hij drie keer spuiten op een voormiddag, perfect aan.
Dan volgen een op het eerste zicht, losstaande feiten mekaar op.
Het eerst was dat zijn zus op bezoek kwam. Die was ondertussen assistent chirurg in een groot hospitaal in Bonheiden, was getrouwd met Peter, een beginnend advocaat die in een groot kantoor in Mechelen werkte en die verbonden was aan de balie van Mechelen. Ze hadden een huis gehuurd in de buurt van Mechelen en ze waren ondertussen de trotse mama en papa van Lena, een dochter van ondertussen vier en Yannick, een zoon van twee.
Gerry vond Peter een toffe knul en hij had altijd een boon gehad voor zijn oudere zus. Ze kwamen op een zondag middag toe aan de boerderij van Carla. Gerry regelde direct een barbecue voor de bende. De hele namiddag was hij bezig met zijn neefje en nichtje. Alle drie ravotten ze doorheen heel de boerderij. Gerry was gek van die twee.
Als de twee pagadders hun namiddagdutje moesten doen, wandelden zijn zus en haar man samen met Gerry naar de boerderij van Gerry. Carla en Magda speelden voor de gelegenheid babysitter van dienst. Vol trots liet Gerry de hele boerderij zien en hij liet ook foto’s van voor en tijdens de verbouwingswerken zien. Zij zus en Peter bewonderden het geheel.
Op de wandeling terug naar de boerderij van Carla, liep zijn zus naast hem en Peter liep een twintig meter achter hun. Achteraf bleek dat dit een beetje doorstoken kaart was.
Zijn zus begon met te zeggen dat ze drie weken voordien, op bezoek geweest waren bij hun broer, ergens ten zuiden van Brussel. Die had een opmerking gemaakt over Gerry en het feit dat hij zowat het hele gebouw met inboedel van nonkel Marcel en tante Carla in zijn bezit gekregen had en dat zulks niet eerlijk was ten opzichte van hemzelf en haar. Per slot van rekening bestond de familie maar uit, hun ouders, nonkel Karel die al jaren weduwnaar was, stokoud en zonder kinderen, maar die kon nog jaren leven en verder was er enkel nonkel Marcel en tante Carla. Volgens hun broer was Gerry aan de haal gegaan met dat deel van hun erfenis. Gerry was verbouwereerd, hij had nooit stil gestaan dat Magda zowat al haar bezittingen aan hem overgemaakt had. Hun vader en moeder hadden met hun kruidenierszaak wel goed geboerd, maar hadden ook heel dure studies voor broer en zus moeten betalen. Na de aankoop van het appartement in Kontich, hadden ze nog genoeg centen om royaal tot aan hun dood te leven, maar meer niet. Gerry zei z’n zus dat hij daar toch eens grondig moest over nadenken, maar dat het nooit zijn bedoeling was om zijn broer of haar te benadelen.
Zodra hij die avond terug alleen was, belde hij direct naar mij, Rick, schrijver van dit verhaal. We spraken af voor de zaterdag daarop. Gerry vertelde me wat zijn zus hem verteld had. Ik zei daarop : “Gerry, het is nogal éénvoudig, jullie zijn met drie, jij, je zus en je broer. In principe hebben jullie alle drie recht op één derde van de totale bezittingen van je ouders, je nonkel Karel en van je tante Carla”. “Als je alleen de bezittingen van je tante Magda bekijkt, dan hebben je zus en je broer, recht op één derde elk van de totale waarde”. “Die totale waarde is de waarde van het gebouw in Terhagen, de Landrover en de aanhangwagen”. “In principe, zou jij dus zowel aan je zus als aan je broer, één derde van die totale waarde aan hen moeten betalen”. Het was duidelijk dat Gerry niet gelukkig was met wat hij van mij hoorde.
Ik vertrok terug en Gerry leek met de info van mij weer niets te doen. Zonder dat ik daarvan iets wist, had hij een beëdigd schatter laten komen om de waarde van het gebouw in Terhagen te laten bepalen. Dat bleek zo’n negenhonderd duizend euro te zijn. Dat betekende dus dat Gerry zo’n zeshonderd duizend euro zou moeten betalen waarvan de helft aan zijn zus en de andere helft aan zijn broer. Dat geld had hij wel, maar dat diende om nieuwe containers met spullen te kopen in Thailand. Zo’n betaling zou hem commercieel een serieuze handicap bezorgen. Nu was zijn tante Magda nog lang niet dood, maar hij voelde duidelijk het zwaard van Damocles boven zijn hoofd hangen. Gerry moest het toch een paar dagen laten inzinken.
De zondag erna, hij had Carla naar een gigantisch hoogtepunt gelikt en daarna zoals gebruikelijk zijn tante knock out geneukt, als ze alle drie, na een broodnodige douche, hun zondagse brunch verorberden. Dan gaf Gerry uiting aan zijn zorgen door de dingen die hij van zijn zus en van mij gehoord had, aan Carla en Magda te vertellen. De reactie van Magda was : “héla, ik ben nog lang niet dood jongeman”. Ze werd zelfs een beetje boos, niet op Gerry, zo stelde ze hem gerust maar op zijn broer. Er werd nog wat nagebabbeld, maar het thema werd op het eerste zicht begraven.
Gerry ging opnieuw aan de slag met zijn meubeltjes van bij de boeren, zijn leveringen uit Bangkok en zijn tekeningen van nieuwe meubeltjes. ’s Avonds als hij ging slapen, luisterde hij elke avond naar de cursus Engels via cd’s die hij afspeelde.
Een ander gebeuren was op een avond toen hij in Antwerpen stad, een levering was gaan doen. Door te lang te blijven babbelen met de eigenaar van de meubelwinkel, was het al redelijk laat geworden. Zo rond elf uur ’s avonds was hij bij die klant vertrokken, had dorst en een beetje honger, dus hij stopte in een niet al te frisse buurt van Antwerpen voor een nachtwinkel met de lange Sprinter bestelwagen. Gerry liep naar binnen, kocht zich een flesje spuitwater en, zijn enige zonde wat voeding betrof : een Magnum van Ola met witte chocolade. Daarvan kon hij een hele doos in één keer verorberen. Hij betaalde, deed het papiertje van de Magnum, nam een beet en dan schroefde hij het dopje van het flesje spuitwater en nam een slok.
Hij loopt naar buiten en net als hij de drempel van de winkel over stapt, botst er iemand in volle vaart tegen hem, zijn flesje spuitwater vliegt de éne kant uit, een grote geut over zijn kleding en de Magnum de andere kant. Gerry vloekt : “godverdomme, stomme kloot, kun je niet uitkijken !” en hij geeft de persoon die tegen hem op botste een ferme duw zodat die tegen zijn bestelwagen knalt. Zij flesje spuitwater lag leeg te lopen op de stoep en de Magnum lag ook op de stoep. Gerry keek er naar en dan naar zijn natte kleding. Hij vloekte nogmaals grondig.
De persoon die tegen hem opknalde lag op de grond met de rug tegen zijn bestelwagen. Je kon moeilijk bepalen of het een jongen of een meisje was. Hij zag gewoon kapotte, vuile, zwarte jeans, een zwarte hoodie en vuile sneakers.
Er kwamen een viertal kerels aangelopen. Alle vier leken van Marokkaanse afkomst, maar wist Gerry dat niet zeker. Twee van hen grepen de persoon die tegen zijn bestelwagen zat, vast, ééntje bleef op een meter of twee van Gerry staan en de vierde vroeg met een ferm Antwerps accent : “heeft u schade mijnheer ?” Gerry keek naar het flesje water op de grond en naar zijn ijskreem en zei : “ach het is maar water, laat maar zitten” en hij draaide zich om, terug de winkel binnen. Die vier zagen er nogal gevaarlijk uit en Gerry had geen zin in een confrontatie.
De persoon die tegen hem gelopen was, bleek een nogal jong meisje te zijn, die zag er nogal verwilderd uit, had hem heel vuil bekeken en was beginnen gillen in een onverstaanbare taal, toen die twee Marokkanen haar grepen. Prompt had één van hen haar een mep verkocht en het gespartel en gegil was gestopt.
Gerry ging gewoon terug in de winkel een nieuwe Magnum en een flesje water halen. De Indische uitbater van de nachtwinkel overhandigde hem die dingen en zei in gebrekkig Engels : “very smart not to get involved, sir”. Hij glimlachte.
Gerry ging terug naar zijn bestelwagen, dronk even van het flesje, nam een hap uit zijn Magnum en reed traag weg. Een viertal huizen verder van de nachtwinkel zag hij in een portiek, twee Marokkanen het meisje in bedwang houden, de derde stond weer ‘op wacht’ en de vierde stak een spuit in haar arm en spoot dus één of ander product bij haar in. Gerry dacht : ‘dat zullen wel drugs zijn, maar dat is niet mijn zaak, dus ook niet mijn probleem’ en hij reed naar Terhagen. Hij vergat het voorval.
Zo ongeveer een week later, reed hij ’s avonds weer door dezelfde straat en stopte voor dezelfde nachtwinkel voor een flesje spuitwater en een witte Magnum van Ola. De uitbater herkende hem en was bijzonder vriendelijk. Toen hij afrekende zei die Indiër : “you very smart, the guys from last week are Marocans and they very dangerous”. “Big gang doing drugs and girls for prostitution”. Gerry vond nog altijd dat het zijn zaak niet was, maar de Indiërs was heel vriendelijk en om zijn Engels wat te oefenen, vroeg hij : “where do they find the girls ?” De Indiër zei dat die Marokkanen gewoon meisjes ergens in het buitenland kidnapten, ze naar Antwerpen brachten, verslaafd maakten aan heroïne en als ze dan niet meer zonder konden, ze dwongen zich te prostitueren, waardoor ze met restant van hun verdiende geld hen verplichten bij hen heroïne te kopen. Het gros van hun geld moesten ze sowieso al vooraf afgeven. Zo verdienden ze twee keer aan die meiden. Gerry had het verhaal met verbazing aangehoord. Dan vertrok hij.
Toch was zijn verbazing niet van voorbijgaande aard. Hij kon niet begrijpen dat iemand verslaafd aan iets werd waardoor die persoon van dat product afhankelijk werd, zodanig zelfs dat ze hun leven gewoon vergooiden, om toch maar dat spul te bekomen. Zijn interesse in verslavingen was gewekt. De dag erna, liep hij langs de bibliotheek van Boom langs om een boek over verslavingen te lenen. Hij wou begrijpen wat verslavingen precies waren en wat dat deed met een mens. In één ruk las hij het boek uit.
Vooral het gegeven dat het uiterst moeilijk is om er vanaf te geraken en van die drugs af te blijven, fascineerde hem. Voor hemzelf leek dat onbegrijpelijk, maar er stonden ook statistieken in dat boek en blijkbaar, ook al leken die cijfers voor hem ongelofelijk, was het aantal verslaafden aan verschillende soorten drugs, indrukwekkend. Van zichzelf vond Gerry niet dat hij aan iets verslaafd was, buiten wat overdreven sporten misschien, maar dat was geen giftig product. Hij gebruikte nooit alcohol, rookte niet, was wel gek op Magnums van Ola, de witte dan toch, maar het was nu ook weer niet dat hij die alle dagen moest hebben. Het hele thema ‘verslavingen’ fascineerde hem, ook al begreep hij het niet echt.
Voor commentaar op dit waargebeurde verhaal, enkel namen en locaties zijn aangepast ; stuur een berichtje naar rickdanvers@yahoo.com of hier op de site. Alle eventueel crimineel interpreteerbare feiten zijn vanzelfsprekend compleet verzonnen. Elke gelijkenis met personen of gebeurtenissen in dit verhaal, berusten louter op toeval. Tevens is dit verhaal enkel bedoeld voor de Gertibaldi site, enkel te kopiëren of te vertalen, mits voorafgaande, schriftelijke toestemming van de auteur.
Sensuele groeten,
Rick
Vervolg in deel 14