De kliniek deel 2

[ Categorie Extreem | Medisch ] Mijn meester had me weer gebeld : zaterdagmorgen om 11.00 uur bij zijn huis. Dezelfde instructies als altijd golden : niet praten en een kaalgeschoren kut. De vrijdag ervoor werd ik ongesteld. Ik mailde mijn meester dat ik hevige krampen had, maar hij gaf te kennen daar niets van te willen weten. Opdracht is opdracht! En mijn opdracht is ook : nooit praten bij de meester, wat er ook gebeurt. Die zaterdag stond ik om klokslag 11.00 uur bij hem voor de deur. Ik zweeg toen een brunette met kort haar met een groene operatiejas de deur open deed. Je meester verwacht je’ kirde ze en ik liep naar binnen. Binnen zat de meester op mij te wachten. Hij leek even verheugd mij te zien, maar helemaal zeker wist ik het niet. Je gaat zo weer naar Dokter Van Kalkar’, gaf de meester mij te kennen. Hij bestudeerde mijn reaktie. Ik rilde even bij de gedachte aan de vorige sessie. Maar ik knikte hem toe en draaide me om naar de ingang het trapgat, die met een zware deur afgesloten was. De kortharige brunette nam me mee aan de arm en duwde mij de trap op naar de klinische ruimte, die ik al kende van een vorige sessie. Uitkleden’ snauwde de brunette me toe. Ik ontdeed me snel van mijn kleding en stond naakt in de ruimte. Ik was gewend niet te praten in het huis van de meester en deed het nu ook niet. De brunette nam me bij de arm en duwde me naar een deur, die meteen openging. Binnen gekomen was ik weer in dezelfde ruimte als de vorige keer. Dokter Van Kalkar stond naast de gynaecologische stoel met zijn 2 assistentes. Allen waren in groene operatiepakken gekleed en hadden mondkapjes voor. Liggen’ zei dokter Van Kalkar en ik schuifelde naar de stoel er beangstigend uitzag. De assistentes legden mijn benen in steunen en de brunette gaf de riemen aan. Snel werd ik vastgebonden. Mijn armen werden aan de zijkanten van het bed gemaakt. Wijd gespreid lag ik nu voor dokter Van Kalkar. De grote operatielamp werd aangeknipt en zwenkte langzaam boven mijn kut. Ik werd geil dat zouden zij ook vast zien. Ook angstig en dat zou terecht zijn . Dames!’ zei dokter Van Kalkar en de dames spreidden mijn lippen ver uiteen. Mijn touwtje van de tampon hing naar buiten en dokter van Kalkar verwijderde de bebloede tampon met een ruk. De assistentes lieten meteen mijn lippen los. Je meester vertelde dat je ernstige menstruatieklachten hebt. Natuurlijk moet je schoon zijn voor je volgende sessie dus gaan we je schoonmaken. Ik slikte. Wat waren ze van plan? Denk eraan’ zei de dokter, je mag schreeuwen zo hard je wilt, maar we stoppen niet met de behandeling. Begrepen?’ Ik knikte en keek naar de brunette die in het midden van de behandelkamer een grote tafel naar ons toerolde met allerlei metalen instrumenten. Een speculum werd aangegeven en de assistentes spreidden mijn lippen. Het speculum was erg groot en het deed pijn. Ik kreunde, maar kon het instrument net verdragen. De dokter opende het speculum verder en verder; de druk op mijn kut werd steeds groter. Pijn golfde door mijn kut. Mijn menstruatiekrampen speelden ook op en ik liet een zucht van pijn ontsnappen. De dokter keek naar binnen en knikte naar de brunette. Verschillende staven zag ik door haar handen gaan en bij de volgende knik van het hoofd van de dokter, gaf ze een staaf aan. Eerst gaan we je baarmoedermond verder oprekken’ snauwde hij me toe. De staaf ging naar binnen en kwam tegen mijn baarmoedermond aan die uiteraard heel gevoelig was. Ik schrok, maar kon niet bewegen. Alleen mijn hoofd en schouders konden iets omhoog. Verder en verder drong de staaf mijn baarmoedermond binnen. Wat een pijn! Tranen stonden in mijn ogen. De assistentes gaven te kennen dat ik me niet aan moest stellen en dat dit een voorbereiding was op de echte behandeling die nog ging komen. Dokter Van Kalkar haalde de staaf uit mijn baarmoedermond en meteen ging een kramp door mijn schede. Ik voelde menstruatiebloed vloeien. De opening is nog niet groot genoeg’ gaf hij zijn assistente te kennen en een dikkere staaf werd aangereikt. Hij schoof de staaf weer naar binnen en boorde de staaf meteen in mijn baarmoedermond. Ik schreeuwde het uit van de pijn, waarna ik meteen een tik op mijn borsten kreeg van een assistente. Stel je niet aan’ bekte ze me toe en ik kon alleen nog maar huilen van de pijn. De staaf bleef een tijdje heen en weer gaan in mijn baarmoedermond, terwijl de krampen door mijn onderlichaam gingen. Na een paar minuten, die wel een uur leken, werd de staaf verwijderd. Het speculum werd uit mijn kut gehaald en mijn lippen konden even ontspannen. We zijn zover’ knikte dokter Van Kalkar toe. Zijn assistentes deden de riemen af en namen mijn benen uit de beugels. Beide assistentes kwamen elk bij de rand van de stoel staan en hielden mijn benen vast. Je gaat weer een bevallingshouding’ aannemen, gaf de hautaine stem van dokter Van Kalkar aan. Aangezien we er niet op vertrouwen dat je je zult beheersen, blijven je handen geboeid.’. Hij knikte naar zijn assistentes die beiden mijn benen wijd uiteen trokken. Mijn knieeën kwamen naar mij toe. Zo bent u het meest geopend’ zei de brunette en liep weg met de gebruikte instrumenten. Meteen kwam ze terug met een speculum die nog groter was dan de vorige en dokter Van Kalkar duwde het instrument hard naar binnen. Ik beet op mijn tanden om niet te laten blijken dat ik zoveel pijn had. Zweet parelde op mijn voorhoofd. Nu gaan we curreteren’ zei dokter Van Kalkar en ik werd al beroerd bij de gedachte eraan. Curreteren?’snikte ik? Ik wist niet wat me te wachten stond, maar wel dat het altijd met verdoving in het ziekenhuis plaatsvond. Hij zat tussen mijn benen naar mijn gezicht te kijken en zei Je meester wil dat je een echte vrouw wordt, met alle pijnen die zij moet lijden’ en trok een instrument naar zich toe dat veel weg had van een lange tang met een tong eraan. Hij duwde het naar binnen, verder en verder door mijn baarmoedermond en ik voelde dat het instrument langs mijn baarmoederwand werd geschraapt. Een verschrikkelijke pijn maakte zich van mij meester. Ik probeerde mijn benen los te wrikken, maar de dames hielden me stevig vast en verstevigden hun greep. Dokter Van Kalkar bleef het instrument door mijn baarmoeder halen en ik schreeuwde het uit van de pijn. Dit had ik nog nooit gevoeld. Steeds als het instrument even naar buiten kwam, ving de brunette mijn bloederige afval op. Dokter Van Kalkar bleef doorgaan en maar doorgaan en ik had het gevoel bijna buiten zinnen te zijn. De pijn werd steeds heviger en ik huilde en huilde. De brunette drukte op mijn onderbuik om extra stimulans te geven aan het loslaten van het menstruatiebloed in mijn baardmoeder. Snikkend lag ik in de stoel Na een paar minuten, trok dokter Van Kalkar het instrument terug en werd het speculum verwijderd. Mijn benen werden even los gelaten. Ik voelde me zo verslagen en moe! De brunette depte met watjes in alcohol gedompeld mijn buitenste schaamlippen. Daarna werd ik weer in bevallingshouding gebracht. Dokter Van Kalkar inspecteerde mijn kut van binnen en buiten en constateerde naar (vooral mijn) tevredenheid dat ik schoon’ was. Mijn benen werden weer in de beugels gelegd en ik werd met riemen stevig vastgebonden. De deur ging open en daar was mijn meester Ik was blij hem te zien. Voor mijn gevoel moest hij wel trots op me zijn omdat ik deze opdracht volbracht had. Ze heeft geschreeuwd als een klein kind’, zei dokter Van Kalkar. Ze moet de volgende keer een gag in haar mond, zo kan ik niet werken. De meester knikte instemmend en hij keurde mij geen blik waardig voordat hij de kamer uitliep. Wat was er aan de hand? Wat had ik gedaan? Ik kon er niet op komen. Maar dokter Van Kalkar zei : Je hebt deze behandeling doorstaan, maar de pijn kun je nog niet hebben. Hoe kan jouw meester erop vertrouwen dat je niets zegt als hij bij een behandeling is?’. Hij keek me streng aan zei : Volgende keer geen gemekker, je ondergaat het zonder geluid te maken. Dat is wat je meester wil.’ Ik begreep het. Ik kon alleen maar knikken. De dokter deed handschoenen aan en kwam weer tussen mijn benen zitten. Of dacht je soms dat je al klaar was?’ Ik werd angstig en wilde me losrukken. Ik had toch wel genoeg gehad? Je gaat nu de volgende behandeling ondergaan. Geen geluid!’ . Wordt vervolgd”