Dagboek van lotte deel 2

dagboek van een sub, lotte. 20/05/1990 beste dagboek 5 dagen was het geleden, toen ik voor de eerste keer kennismaakte met bdsm, hard, heel hard was mijn kennismaking. Ik moest vandaag met mijn man mee naar een cafetje, een klein cafetje. Hij zei me dat ik vandaag ging kennismaken met het aspect vernedering. We zaten in het cafetje, ik bestelde een colatje, mijn man een wijntje. Ik had mijn cola half opgedronken toen mijn man tegen me zei, dat ik wel zeer grote dorst had. Hij nam mijn glas cola en deed het onder tafel, ik begreep er niets van. Tot plots, hij zette het glas terug op tafel, het was warm en gelig, hij had in mijn glas geplast! Hij dacht toch niet dat ik dit zou opdrinken! Dit kon toch niet, iedereen leek me wel aan te staren, wat nu gedaan. Hij bleef ijzig kalm zitten en zei me het op te drinken, dit kon toch niet! Ik heb er even gezeten vol vertwijfeling, vol angst, iedereen leek me aan te staren en toen , ik walg nog steeds van mezelf, maar ik heb het vastgepakt en opgedronken, zo snel als ik kon. Ik moest kokhalzen, bijna braken, mijn man bleef rustig zitten. Een paar minuutjes later bestelde mijn man 2 ijsjes. De ijsjes stonden nog geen 5 seconden op tafel of mijn man zei me dat er iets ontbrak aan mijn ijsje, er moest wat slagroom op en hij zou daar voor zorgen. Hij greep men hand vast onder tafel , ik voelde meteen wat hij wou, ik voelde meteen zijn lul, ik moest mijjn man aftrekken in dat cafetje! Ik kon wel door de grond zakken van schaamte. Ik hoopte dat niemand het kon zien, zo onder het tafelkleed, onder tafel. Ik deed wat hij wou, toen hij ging klaarkomen ritste hij mijn ijsje van tafel, hij spoot mijn ijs onder en zette het voor mijn neus, mmm lekker niet teef zei hij. Ik werd helemaal rood, ik ,dit kan toch niet dacht ik, iedereen ziet dit, iedereen hoorde je me teef noemen! Met veel tegenzin at ik het ijsje op, ik deed het vooral uit schrik dat andere het zouden zien ofdat men man me weer teef zou noemen. Ik had alles op en ik dacht bij mezelf, dit is het , het is nu wel gedaan, mijn man maakte ook aanstalte om te vertrekken, oef , eindelijk. In de auto , richting huis, moest ik van mijn man men rok omhoog trekken, zodat mijn kut vrij was, ik deed het met tegenzin, maar het moest. Algoed hebben we een hoge auto, niemand kon me zien. Thuis aangekomen zei hij me droogjes dat ik het maar gewoon moest worden om altijd zijn urine en sperma tot mij te nemen. Voor het slapen gaan vroeg hij me nog of ik verder wou gaan of niet, hij zei me dat ik een week de bedenktijd had om te beslissen of we verder gingen met hetgeen me 5 dagen geleden overkwam en wat er vandaag gebeurde. Hij zei me dan maar dat ik moest kiezen tussen hoe het vroeger was,nouja, vroeger, we kunnen toch nietmeer terug ,dacht ik bij mezelf of hoe het er nu aan toe ging. Wel zei hij ook, als we verder gingen eiste hij totale overgave op alle vlakken en ik moest er bij onthouden dat hij extreem ging zijn, zeer extreem wat dat ik dit wilde. Wilde ik dit echt? Ik wist het zelf nietmeer, hij kent me misschien wel beter dan ik mezelf ken. De vertwijfeling sloeg toe, die nacht sliep ik niet, nog weekje had ik bedenktijd… (reacties altijd welkom)”