Carla gedhanteerd 19

Carla strompelde de volgende dag op haar veel te hoge hakken naar haar werk. Gelukkig was het nog vroeg in de ochtend zodat er nog niet veel mensen op straat waren dacht Carla. Eindelijk was ze bij het kantorencomplex waar zij werkte aan gekomen. Ze bekeek zichzelf in de spiegelruit. Die veel te hoge hakken stonden wel geil moest ze eerlijkheidshalve bekennen.Het rode sweatshirt met deelbare rits bedekte netniet haargrof gehaakte minijurkje. Een autoklakson deed carla opkijken. Gelukkig was hert de auto van Rinda. Deze stapte uit en bekeek Carla van boven tot onder. “Je hebt toch wel aan wat je is opgedragen he “, zei ze. Carla zei “ja mevrouw Rinda “. Ze moest met Rinda meelopen naar de achterkant van het kantorencomplex. Hier was Carla nog nooit geweest. Dat kwam ook omdat zij geen sleutel van de poort en de achterdeur had. Ergens was ze blij dat ze achterom zouden gaan. Zodoende zou ze hopelijk de bewaking ontlopen. Die waren 24 uur per dag aanwezig. Voor de achterdeur aangekomen moest Carla haar sweater helemal opemn doen. Met het schaamrood op haar kaken voldeed zij aan deze opdracht. “mooi “, zei Rinda “trek mar uit en geef maar hier “. Aarzelend voldeed Carla dit. Daar stond ze dan in een grof gehaakt minijurkje en superhoge hakken. Iedereen kon zien dat ze naakt onder dit jurkje was. Rinda liep om har heen en bromde goedkeurend. “we gaan het een beetje mooier en moeilijker voor je maken “, zei ze. Haar kalfslerenkoffrtje ging open. Hieruit haalde zij een paar gemeen uitziende tepelklemmen, welke met een kettingkje aan elkar waren verbonden. “MAAK JE TEPELS STIJF SLET “, commandeerde zij met strenge harde stem. Van schrik begon Carla har tepels hard te maken welke door de grove mazen van haar jurkje heen staken. Toen deze hard genoeg waren naar Rinda’s zin moest zijzelf de tepelklemmen aan brengen. “als ik het zelf moet doen wacht jou een vernederende opdracht “, fleemde Rinda met haar liefste stemmetje. Carla had een keer meegemaakt dat zij op deze toon tegeneen collega had gepraat. Na afloop was deze toch wel mondige collega het braafste meisje van het kantoor geworden. Van pure angst liet Carla de klem veel te vlug los. Een pijnscheut trok door haar tepel wel zo erg dat zij een pijnkreet slaakte. Rinda bekeek dit tafereel lachend. Nadat de tweede klem met dezelfde pijn ook al zette zij deze heel wat voorzichtiger op haar tepel vastzat deed Rinda de deur open. “Owacht even ik vergeet dit nog “, zei Rinda. Uit haar koffetje nam zij en groot uitziend metelen kegel. “Je gewichtje voor op de ketting lieve schat “, fleem de zij. Carla hing het gewichte aan de ketting en leit dit meteen los. Dat had ze beter niet kunnen doen. Een zeer felle pijnscheut trok door haar tepels heen en trok ook door haar naar beneden getrokken borsten heen. “Jij bentof echt een dom blondje of je geilt op pijn “, grinnikte Rinda. Je weet waar onze etage is ga maar met de trap naar boven. Als ik er nog niet ben ga je maar een looppas op de plaatrs maken totdat ik eraan kom. Je handen zijn dan op je rug “. Met deze opdracht kon Carla gaan. Natuurlijk trok dat gewicht wat ondr het lopen begon te slingeren hard aan haar tepels. Toen ze op de juiste etage was deden haar tpels vreselijk zeer.Ze had de tranen in haar ogen van de pijn maar begon uit angst voor Rinda toch de looppas op de plaats. Na wat een eeuwigheid leek kwam Rinda aanlopen en opende de deur. ” Braaf slaafje “, zei ze. Hierna nam ze tot Carla’s opluchting het gewichtje van de ketting af. “De klemmen blijven zitten “, zei ze. Carla volgde haar en moest eerst met gespreide benen gaan staan. “Hou je jurk omhoog zodat ik erbij kan “, was de opdracht. Gehoorzaam nam Carla de gewenste houding aan en voelde zich zo heel erg vernederd.Rinda nam uit haar koffetje twee kleinere klemmetjes en plaatste deze op elke schaamlip. “HOU JE BEK DICHT BIJ ELKE KIK DIE IK HOOR VOLGT ER EN GEWICHTJE BEGREPEN’, commandeerde Rinda. Carla kon niet eens reageren want terwijl zij dit zei plaatste zij het eerste klemmetje aan op Carla’s schaam lip. Sissend haalde zij adem en kreunde toch even zactjes. Het volgende klemmetje zat even later ook op zijn plaats. “zie je wel dat jij je slavinnebek kunt houden als het moet ” zei Rinda. “zo ga nu eerst maar naar de postkamer en haal onze post even op “. Met knikkende knieen voldeed Carla aan dit verzoek. De hele situatie was zeer vernederend voor Carla. Ze liep haar praktisch naakt , gewoon naakt door haar kantoor. Stel dat er nog meer collega,s over moesten werken dan was haar reputatie naar de maan. Ze liep huilend van vernedering door de gangen op weg naar de postkamer. De klemmetjes die op haar lichaam zaten waren ook pijnlijk aanwezig. Bij de postkamer aangekomen klopte zij aan mar niemand antwoorde. Voorzichtig deed zij de deur open. In de postkamer werkte alleen maar jonge jongens en zo gekleed zouden die Carla iets aandoen. Misschien werd zij hier wel verkracht door die jongens. Gelukkig wasze alleen in de postkamer. Snel nam ze de post uit het postvak en liep zo snel als de superhoge hakken haar konden dragen terug naar het kantoor van Rinda. Daar aangekomen moest ze de post afgeven en haar loshamgend haar in een lange vrecht opsteken. Hierna moest ze in de hoek gaan staan tot ze weer een opdracht zou krijgen. “Kom hier teef “, klonk het na een lange tijd. Carla draaide zich om en liep naar Rinda toe. Zij droeg een zandkleurig mantelpakje met daaronder iets roods. Ze knoopte haar jasje los en deed dit uit. Een kanten body kwam tevoorschijn. Het jasje duwde zij in Carla’s handen. :niet kreuken hoor “, zei ze met haar liefste stemmetje. Voorzichtig nam Carla her jasje aan. Rinda ritste haar rok los en trok deze uit. Hieronder droeg zij een rood rubber minirokje. Haar rode laarsjee pastten perfect hierbij. Nadat Carla het mantelpakje op aan hangertje had opgeborgen moest zij Naar Rinda toekruipen. “Onder het buro en begin mij maar met je tongetje te verwennen “, zei Rinda. Carla begon te kruipen en lag even later onder het buro de behaardekut van Rinda te likken. Een pijnscheut door haar tepels deed haar opschrikken. “Lik maar door slet dit is een veiligheidsmaatregel. Als ik eraan trek doe je het niet goed duideljik “, zei Rinda. “Ja meesteres Rinda “, antwoorde Carla. Ze kreeg pijn in haar kaken maar durfde niet te stoppen en ze merkte dat Rinda al een paar keer was klaargekomen. “Genoeg gelikt ik heb wel trek in een kopje soep uit dde kantine “, zei Rinda. “Hier heb je geld ga maar halen en neem zelf ook wat te eten “, vervolgde zij. Carla dacht dat nu echt haar wereld in zou storten. In de kantine zaten natuurlijk mensen van andere afdelingen en andere etage’s. Ze was nu aan het einde van haar korter carriere angeland. “Waar wacht je op slet “, vroeg Rinda. Huilend vertelde Carla wat ze zojuist bedacht had. “Odch arm slaafje nu is je reputetie echt naar de maan denk ik “, zei RInda. “Ga nu ander…… “, dreigde zij. Carla liep huilend van vernedering naar de kantine. Daar aangekomen was er niemand te bekennen. Sterker nog de kantine was hermetisch afgesloten. Wat nu dacht zij.Toen pas zag zij aan karretje staan met daarop een metalen kan en een paar soepkommen. Er lag een briefje bij waarop stond : met de groeten van de kok, eet smakelijk. Weer op kantoor aangekomen kreeg zij van Rinda een donderpreek te horen. Ze dacht toch niet dat Rinda de reputatie van har afdeling te grabbel zou gooien. De reputatie van Carla interesseerde har geen moer. Ze zoumet Amanda contact opnemen om Carla van met passende straf te laten zien dat een meesteresd wel degelijk nadenkt. Een slavin moet alleen maar doen wat haar wordt opgedragen en verder niets. Huilend hoorde Carla deze donderpreek aan “Ja jank maar , morgen zul je nog meer janken wat mij betreft. “Eet je soep maar op en hou verder je kop dicht “, bromde Rinda.”